โทษที..ทำไงได้กูรักมึงไปแล้ว ( 55-56 )

tanya

ขออภัยนะครับ วันนี้มาต่อช้าไปหน่อยเน็ตช้ามาเลยครับ เรามาต่อกันดีกว่าครับคราวนี้ 2 ตอนเลยครับ
(คัดลอกมา ขออภัยเจ้าของเรื่องนะครับถ้าหากว่าซ้ำ)
ต่อครับ
ตอนที่ 55 รักมากแยกยาก
“สรุปตอนนี้มึงคบกับใครอยู่” ผมถามมันจริงจัง
“เด็กมหาลัยมึงนั้นแหละ  คือช่วงแรกที่กูเลิกกับมึงกูไปแอบดูมึงทุกวัน จนได้เจอกับมันนี้แหละ” โอ้โหพรหมลิขิตแท้ๆ
“ฉะนั้นวันนี้มึงต้องเลี้ยงข้าวกูเลย เพราะกูมึงถึงได้แฟนใหม่”ผมพูดขำๆๆ มันคงตัดใจจากผมได้แล้วแหละ
“ยังไงกูก็ต้องเลี้ยงมึงอยู่แล้วแหละ เพื่อนรักกูนิ” กูดีใจที่มึงเรียกกูว่าเพื่อนได้
“อืม กูจะกินไม่เกรงใจเลย”
“อืมตุลย์ มึงไม่ได้ทะเลาะอะไรกับไอ้โชว์มาใช่ไหมไม่งั้นมันไม่ปล่อยมึงมาหากูหรอก”
“ไม่มีไรหรอกหน่า กูคิดถึงมึงไม่ได้หรอ”  อย่าพูดถึงมันเลย มันไปไหนต่อไหนแล้ว พูดถึงมันแล้วเซ็งว่ะ
“เออ เรื่องของมึง มีไรก็บอกกูละกัน” มันก็พาผมไปกินชาบูชิครับเอาซะอิ่มเลย ไอ้เชี่ยโชว์สงสัยยังไม่กลับ ไม่คิดจะโทรมาเลย เชี่ยเอ้ยย
“จะกลับเลยป่ะ” โป้งถามมผม
“ยังไม่อยากกลับเลย แล้วนี่ออกมาแฟนโป้งไม่ว่าหรอ” ผมเกรงใจเหมือนกัน มันมีแฟนใหม่แล้วนี่หว่า
“แฟนเรา เค้ากลับบ้าน”
อ่อ”
“คือเสาร์ อาทิตย์ แม่เค้าจะมารับกลับบ้านอ่ะ”
“แล้วจันทร์ ถึงศุกร์อ่า” ผมก็ถามไปงั้นแหละครับ
“อยู่ห้องกับกู” แหวะ สวีท
“หว้า ต่อไปนี้คงไปนอนห้องมึงไม่ได้แล้วสิ”
“ได้สิ เพื่อนคนนี้ได้เสมอ กูรักมึงนะเว้ย” ทำซึ้งอีกแระ
“เออ กูก็รักมึงเหมือนกัน”
“ว่าแต่ ไอ้เชี่ยนั้นจะปล่อยมึงมาหรอ กูกลัวโดนต่อยว่ะ หมัดหนักชะมัด”  ผมกับมันก็ไปเดินชีอปปิ้งกันนิดหน่อย แล้วมันก็มาส่งผมที่ห้อง
“ไว้เจอกันนะโป้ง” ผมบอกลามัน
“ตุลย์ จะผิดไหมถ้ากูจะบอกว่ากูรักมึง กูลืมมึงไม่ได้” ผมก็อึ้งสิครับ
“เป็นเพื่อนกันนะดีแล้ว กูเชื่อว่าแฟนมึงจะต้องทำให้มึงลืมกูได้ รักกันนานๆนะ” แล้วผมก็เปิด แล้วเดินลงไปเลย ไม่ลืมหันไปยิ้มให้มัน โป้งกูขอให้มึงลืมกูได้นะ ผมเดินขึ้นห้อง เปิดห้องมาก็ว่างเปล่า  ไอ้โชว์มึงไปไหน ทำไมจะโทรบอกกันไม่ได้หรอ สัสโอ้ยย แล้วทำไมกูไม่โทรตามว่ะ
!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!  ทำไมไม่รับสายว่ะ  เออเรื่องของมึงเหอะ จะไปตายที่ไหนก็เรื่องของมึง  ผมอาบน้ำนอน พลิกไปพลิกมายังไงก็นอนไม่หลับ มองจอโทรศัพท์ก็แล้ว ไอ้เชี่ยโชว์มึงไปไหนเนี้ยะ
ก๊อกๆๆๆๆๆๆๆ  
ใครมาเคาะห้องตอนนี้ ตีสองแล้วนะเว้ย ไอ้เชี่ยโชว์แน่เลย กูจะด่าให้แมร่งกลับบ้านไม่ทันเลย
“ตุลย์กูรักมึง” ประโยคแรกที่ผมเปิดประตู มันสวมเข้ากอดผม
“ไอ้เชี่ยเป็นไรเนี้ยะ แล้วนี้ไปทำไรมากลิ่นเหล้าหึงเลย” มันเมาครับ แล้วก็รู้สึกจะหลับแล้วครับ กูต้องลากมึงเข้าห้องใช่ม่ะ หรือจะปล่อยแมร่งนอนตรงนี้ แล้วคำด่าที่กูเตรียมไว้ล่ะ
“ไอ้โชว์ ไปอาบน้ำก่อน เหม็น” ผมปลุกมัน ตอนนี้ลากมันมาที่เตียงได้สำเร็จ
“อือ” มันได้แต่ส่งเสียงในลำคอแต่ไม่ขยับ
“ลำบากกูอีแล้วใช่ไหมเนี้ยะ” ผมก็เลยเอาผ้าชุบน้ำมาเช็ดตัว เปลี่ยนเสื้อผ้าให้มัน
“ตุลย์” มันเรียกชื่อผม ละเมออะไรอีก
“กูรักมึงคนเดียวนะ ไม่ว่าใครจะมาก่อนจะมาหลังก็แทนมึงไม่ได้” เอ๊ะยังไง นี้มึงรักกู แล้วไอ้มาก่อนมาหลังมันเกี่ยวอะไร อืมหายเมากูจะเล่นให้หนักเลย ผมปิดไปแล้วแทรกตัวลงไปนอนข้างมัน มันกอดผมเอาไว้
“ตุลย์”
“หึ”
“อื้ออ” มันประกบปากผมเลยครับ แล้วลูบไล้ไปทั่วตัวผม แล้วภาพก็ตัดมาที่ตอนเช้าของอีกวัน
“ตุลย์ โกรธกูหรอ” มันเห็นผมไม่พูดกับมัน
“คือเมื่อคืนกูไปเจอเพื่อนเก่ามา ก็เลยกินกันนิดหน่อย”
“แล้วทำไมไม่โทรมาบอก”
“มือถือลืมเอาไปจากบ้าน”
“หรอ”
“กูขอโทษ ยกโทษให้กูนะ จะให้กูทำไรก็ได้”
“เป็นเมียกูได้ป่ะล่ะ” ผมก็แกล้งมันไปแหละครับ แต่ถ้าได้ก็ดี มันทำหน้าเจื่อนๆ
“เอาจริงหรอ”
“มึงเห็นกูเป็นเพื่อนเล่นหรอ” ทำหน้าจริงจังนิดนึง 555
“สำหรับคนที่กูรักมากที่สุด กูยอม” มันพูดทำหน้าเศร้าๆๆ
“เคยโดนยังละมึง”
“ไม่อ่ะ ไม่คิดจะลองด้วย”
“แต่ยอมกูนี่นะ”
“ก็บอกแล้วเพื่อคนที่กูรักกูทำให้ได้หมดแหละ”
“โอเค ถอดกางเกงแล้วหันหลังมา” มันก็ทำตามผมจริงๆ ครับ ผมก็ขำดิครับ
“เบาๆๆ นะ” มันพูดเสียงสั่นๆ  ผมแกล้งเอานิ้วแหย่ๆ
“โอ้ยๆๆ เบาๆๆ ดิ”
“พอแล้วล่ะ กูหายโกรธแล้ว กูล้อเล่น แต่กูก็ได้รู้ว่ามึงรักกูจริง อย่านอกใจกูนะ”
“ล้อกูเล่นเหรอ” มันทำหน้าจริงจัง
“ได้ๆๆ มึงโดน” จะโดนอะไรละครับก็โดนอย่างที่ผมจะทำกับมันไงครับ เอาซะอ่วมเลย ไม่น่าไปแกล้งมันเลย
“ตุลย์”  มันกอดผมจากด้านหลัง
“อย่าเพิ่งยุ่งดิ อ่านหนังสืออยู่” พรุ่งนี้ผมสอบตัวสุดท้ายแล้วครับ  จะได้ปิดเทอมสักที จะได้กลับบ้านไปช่วยแม่
“ปิดเทอมไปอยู่บ้านด้วยได้ป่ะ” มันถามผมไม่เลิกกอด
“ไม่เอา มึงก็อยู่บ้านมึงดิ” อยู่บ้านด้วยกันมีหวัง แม่สงสัยชัวร์
“ทำไมอ่ะ”
“เอาหน่าโชว์ ค่อยไปเที่ยวหาก็ได้”
“ก็ได้ พรุ่งนี้สอบเสร็จไปเที่ยวกัน จองโต๊ะไว้แล้ว ชวนเพื่อนมึงด้วย” มันคลายกอดแล้วบอกผม
“ไม่ไปไม่ได้หรอ ไม่ได้พักเลยนะ”
“ไม่ได้ นี้เพื่อมึงเลยนะคลายเครียด”
“ก็ได้” ผมก็จัดการโทรบอกเพื่อน
“อ่อ พอสกับมิกซ์ไปด้วยนะ” สรุปมึงก็ติดต่อกันเอง สาสส เพื่อนกูนะนั้น
“อืม ตามสบาย แต่ตอนนี้กูขออ่านหนังสือก่อนอย่ากวนละกัน” ผมบอกมันต้องการสมาธิ ชอบมาเลื้อยอยู่นั้นแหละ ผมก็อ่านหนังสือไปเรื่อยครับ เสร็จอีกทีก็เห็นไอ้โชว์นอนหลับไปแระ สงสัยง่วงจัด ไอ้เชี่ยนี้มันหล่อจริงๆ ไม่หน้าชอบผู้ชายเลยเสียดายทรัพยากร แปลกคน รุ่งขึ้นการสอบก็เป็นไปได้ด้วยดีครับ
“เฮ้ย แต่งตัวเสร็จยังจะเข้าไปรับ”  ผมโทรหาไอ้ข้าว ตอนนี้กำลังจะไปรับมัน
“เออ รออยู่ปากซอย”
“เออ” ไปถึงมันก็ยืรรออยู่หน้าซอยแล้วครับ
“หวัดดีเฮียโชว์ วันนี้เลี้ยงนะ” ไอ้เจ๋งครับ ตลกแดกกับพี่มัน
“เออ กูชวนกูต้องเลี้ยงดิวะ”
“ใครไปบ้างพี่”
“ก็พวกมึง พอส มิกซ์ แล้วก็ไอ้กายแหละ”
“อ้าวไอ้พอส มึงชวนหรอตุลย์”
“ป๊าวว” ผมบอกเสียงสูง
“กูชวนเองแหละ เพื่อนกูจะทำไม” มันเน้นคำว่าเพื่อน
“งั้นกูชวนโป้งดีกว่า เพื่อนกูเหมือนกัน” เอากับกูสิ เล่นกับใครไม่เล่น
“ไม่ต้องเลยนะมึง กูบอกว่าเพื่อนก็เพื่อนสิ”
“อ้าวโป้งก็เพื่อนกู มึงเข้าใจอะไรผิดป่าว เพื่อรักด้วย” สงครามประสาทเริ่มขึ้น บรรยากาศในรถเงียบ
“ไอ้ตุลย์ มึงก็อย่าไปชวนพี่เค้าทะเลาะดิว่ะ” ไอ้ข้าวพูดขึ้นมา
“อ้าวนี่กูชวนทะเลาะว่างั้น”
“เออ” สองคนผัวเมียประสานเสียง จริงหรอว่ะ เออ กูยอมก็ได้ว่ะ
“เออๆ ไม่ชวนแล้ว พูดไปงั้นแหละ” ผมหันไปบอกไอ้โชว์  ไปถึงร้านพวกไอ้พจน์ ไอ้คิว พี่กายก็รออยู่แล้ว แต่พอสกับมิกซ์ยังไม่ได้มา  พวกเราก็เข้าไปข้างในกันก่อน ก็นั่งกันไปสักพักแหละครับ
“อืม พอสมาแระเดี๋ยวออกไปรับก่อน” ไอ้โชว์มากระซิบบอกผม สัสส ทำไมต้องออกไปรับด้วยว่ะ
“เดี๋ยวกูไปรับเอง มึงอยู่นี้แหละ” ผมกระซิบตอบกลับไป แล้วผมก็เดินออกมาเลย
“อ้าว มาไงอ่า” ผมถามพอส
“อ่อ ขับรถมาอ่ะ”
“อ่อ”
“ตุลย์วันนี้น่ารักจัง” มิกซ์ชมผมครับ
“มิกซ์ก็น่ารักเหมือนกัน เข้าไปข้างในดีกว่า” เราก็เข้ามาข้างใน คนเริ่มเยอะแล้วครับ กินไปกินมาก็เริ่มได้ที่แล้วครับ ก็โยกกันไปตามบจังหวาะเพลง
“ตุลย์ไปเข้าห้องน้ำเป็นเพื่อนหน่อยดิ” พอสชวนผมครับ เหมือนมีไรจะพูดกับผม เราไปนั่งกันที่ด้านนอก
“บุหรี่มั้ย” มันส่งบุหรี่ให้ผม
“ไม่อ่ะ”
“มึงรักกับโชว์มานานยัง” มันเริ่มถามผม
“มันตอบไม่ได้นะว่านานรึป่าว เพราะเรื่องมันยาวมาก” ตอบไม่ได้ครับ กว่าจะรักกันได้นี้เหนื่อยจริงๆ
ตอนที่ 56 กูจะได้รู้ไงว่ามึงรักกูมากแค่ไหน
“รักโชว์มากมั้ย” นี้กูเล่นเกมโชว์ป่าวเนี้ยะ
“คิดถึงตลอดเวลา แบบนี้มากรึป่าว” ก็ตอบไปตามความรู้สึกแหละครับ
“อืม แล้วถ้าวันนึงโชว์ไม่รักมึงแล้วล่ะ”
“คงไม่มีทาง มันรักกูมาก”
“ตุลย์กูขอพูดตรงๆ กูรักโชว์ รักมาก รักมาก่อนมึง” อึ้งสิครับ แรงมาก บาดลึกเลยครับ
“แล้วมันเกี่ยวอะไรด้วย  แล้วสรุปนี้มึงต้องการอะไร”
“เลิกยุ่งกับโชว์ซะ” โอ้โห ไอ้พอสกูไม่น่ารู้จักมึงเลยว่ะ
“สัสส มึงพูดงี้ หมามากเลยรู้ป่ะ มึงก็รู้ว่ากูรักมันมากแค่ไหน ทำไม” ผมพูดไม่ออกครับ จะผิดไหนถ้าผมจะลุกไปตะมันหน้ามัน
“ใจเย็นดิ”
“มึงจะให้กูใจเย็นหรอ”
“เออ โอเคมึงรักมันมาก มึงต้องรักกันนานๆ รู้ป่าว อย่าทะเลาะกันเพียงเพราะกู หรือใคร เพราะมันก็รักมึงมาก เข้าใจกันมากๆนะ” เสร็จแล้วมันก็ลุกไป อ้าวนี้มันอะไรกัน ผม งงไปหมด สักพักไอ้โชว์ก็เดินมา ทุกอย่าก็กระจ่างครับ
“นี้มึงเล่นอะไรไอ้โชว์”
“กูจะได้รู้ไงว่ามึงรักกูมากแค่ไหน”
“ตลกมากมั้ย”
“ขอโทษ  แต่มันทำให้กูรู้ว่ามึงรักกูมาก แล้วกูก็จะรักมึงให้มากเช่นกัน ส่วนเรื่องพอสมึงคงเข้าใจนะว่ากูกับมันไม่ได้มีอะไรกันแล้ว”
“อืม คราวหลังไม่เล่นแล้วนะ มึงรู้ไหมตอนมันพูดว่าให้กูเลิกยุ่งกับมึง กูเจ็บแค่ไหน”
“ขอโทษครับ เข้าไปข้างในกันดีกว่า เอ๊ะหรือว่าไปห้องน้ำดี” มันทำหน้าทะลึ่ง
“อุบาทว์ ไปข้างในเหอะ เดี๋ยวเพื่อนสงสัย” แล้วก็เข้าไปมันกันข้างในต่อครับ คืนนี้ก็เป็นอีกคืนที่ผมมีความสุข กับเพื่อนๆ กับคนที่ผมรัก
“โชว์ เดี๋ยวไปส่งท่ารถหน่อยดิ”  วันนี้ผมจะกลับบ้านครับ
“จะกลับเลยหรอ เดี๋ยวไปส่งบ้าน”  
“ไม่เป็นไร เหนื่อยเปล่าๆ”
“แล้วเค้าจะปล่อยให้ที่รักลำบากได้ไงเล่า”
“ลำบากอะไร เดี๋ยวบ้านกูนั่งรถแป็บเดียวก็ถึง ใกล้นิดเดียว” ผมบอก บ้านผมไม่ใช่บ้านนอกนะครับ
“เออหน่า อย่าเรื่องมากบอกว่าจะไปส่งก็ไปส่งดิ จะต้องอะไรนักหนา” เอาอีกแระ ทำเสียวแบบนี้อีกแระ
“ทำไมต้องหงุดหงิดด้วย” ทะเลาะกันวันละนิดจิตแจ่มใส
“ก็ต้องให้พูดเยอะทำไม”
“แล้วไงละ ก็บอกกลับเองได้ๆ”
“พอเหอะ เลิกเถียงสักที เดี๋ยวไปส่ง โอเคจบป่ะ”
“เออ ตามใจมึง เบื่อเถียงกับมึง ยังไงก็ไม่ชนะ คนไรก็ไม่รู้ อยากทำอะไรก็ทำไปคุณชาย” ไอ้กร่างเอ้ย นิสัยนี้ไม่เลิกจริงๆ นี่ขนาดกับกูนะ
“จะไปกี่โมงเนี้ยะ”
“เดี๋ยวอาบน้ำก่อน”
“ทำอย่างอื่นก่อนได้ป่าว” ไอ้สัสนี้ หงุดหงิดหน่อยจับกดๆ จะอารมณ์เยอะไปไหนว่ะ
“ไม่ต้องเลย กูไปอาบน้ำแล้ว” ผมหยิบผ้าขนหนูเข้าห้องน้ำเลยครับ กลัวสิครับ มันตัวใหญ่กว่า ผลักนิดเดียวผมก็ล้มบนเตียงแล้วครับ 555 (เวอร์ไปป่าวเนี้ยะ เอ๊ะหรือกูยอม) อายน้ำเสร็จก็ออกเดินทางครับ
“เช็ดหัวให้หน่อยดิ” ผมยื่นผ้าขนหนูให้มัน แล้วนั่งลง
“ไปค้างด้วยได้ป่ะ”
“ไม่ได้” ที่จริงก็อยากให้ไปค้าด้วยสักคืน สองคืน แต่ขอเล่นตัวนิดนึง (เล่นตัวมากเดี๋ยวโดนหมั่นไส้อีก 555)
“อย่าใจร้ายดิ กูคิดถึงมึงนะเว้ย คนเคยอยู่ด้วยกันทุกวัน” แหมปากหวาน (เอามาชิมสิ อิอิ)
“ก็ได้ แต่แค่คืนเดียวนะ”
“โอเคครับ น้องตุลย์” อะไรเนี้ยะ พูดจา
“อย่าพูดงี้ได้ปะ ฟังไม่เข้าหูสักเท่าไหร่”
“คนไรว่ะ พูดเพราะๆด้วยไม่เอา” เอาอีกแระ หาเรื่องอีกแระ (เอ๊ะรึกูว่ะที่ชอบหาเรื่อง)
“ก็มันไม่ชิน เหมือนคนอื่นพูดด้วย”
“อ่อ มึงชินแบบนี้ว่างั้น”
“เออ กูชิน พอแระ มึงไปอาบน้ำไป เหม็นว่ะ”
“เหม็นแล้วมึงอมทำไม” มึงหมายถึงไรเนี้ยะ
“ไอ้สัสทะลึ่ง กูไม่ได้หมายถึงไอ้นั้นของมึง ไปเลยไป” ผมไล่มันไปอาบน้ำ คนเชี่ยไรทะลึ่งได้ตลอดเวลา กูคบกับมึงได้ไงว่ะเนี้ยะ ได้เวลาออกเดินทางแล้วครับ
“แวะทำบุญก่อนมั้ย” มันชวนผม
“ก็ดีที่ไหนอ่า”  
“พระปฐมเจดีย์” อ่อทางผ่าน
“เอาดิ อยากทำบุญ”  อยู่กรุงเทพไม่ค่อยได้ทำบุญเลย
“อยากทำบุญกับกูอะดิ”
“เลิกกวนตีนได้ป่ะโชว์”
“ขอโทษคร้าบบบ” นี่กูกับมึงจะต้องกัดกันวันละนิดใช่ไหมเนี้ยะ กูดีเจ็บดี 55 (นี่กูซาดิสหรือป่าวเนี้ยะ) มุ่งหน้าไปทำบุญครับ  ก็สบายใจกันไปครับ ตอนนี้ก็บ่ายๆแล้วครับ หิวแล้วด้วย
“โชว์ หิวอ่ะ”
“ไปดิ ไปหาอะไรกินกัน”
“โชว์กูถามหน่อยเถอะ มึงทำไมต้องเลี้ยงกูว่ะ” ผมพยายามช่วยออกเงินค่าข้าวตลอดแต่มันไม่เอา
“กูบอกแล้วไงแฟนคนเดียวกูเลี้ยงได้” กูซึ้ง
“มึงไม่คิดว่ากูหลอกกินมึงหรอ”
“แล้วหลอกป่ะล่ะ”
“หลอก”
“หรอ หลอกให้รัก หลอกให้หลง  หลอกอะไรหลอกไปเลย อย่าหลอกหัวใจตัวเองละกัน” ไอ้เชี่ย อารมณ์กวี พ่อมึงเป็นยอดกวีป่าวเนี้ยะ
“เออ ไม่หลอกหรอก กูรักมึงจริงๆ”
“เออ เหมือนกัน” แล้วก็ไปหาข้าวกินกันครับ ก่อนจะกลับบ้าน  มาถึงบ้านก็บ่ายสามแล้วครับ แม่กำลังเก็บร้านเลย
“แม่หวัดดี”
“สวัสดีครับ” ไอ้โชว์ไหว้แม่ผม
“อ้าวตุลย์ ทำไมมาไม่บอกแม่ล่ะ”
“เซอร์ไพร์ไงแม่ คิดถึงแม่จัง” ผมกอดแม่ แล้วหอมไปสองฟอดใหญ่
“จ้า กินอะไรมากันรึยัง”
“เรียบร้อยแล้วครับแม่”
“แม่ครับ นี่ของฝาก” ไอ้โชว์ยื่นถุงผลไม้ กับข้าวหลามให้แม่ แวะซื้อมาตอนทำบุญแหละครับ
“ขอบใจจ๊ะ คราวหลังไม่ต้องลำบากนะลูก” แม่บอกอย่างเกรงใจ
“ไม่เป็นไรครับ ผมเต็มใจ”
“แม่ไปพักเถอะครับเดี๋ยวผมเก็บร้านให้เอง”
“ไม่เป็นไรลูก เดี๋ยวก็เสร็จแล้ว” ผมก็เลยช่วยแม่เก็บร้านครับ
“แม่เดี๋ยววันนี้ตุลย์ไปซื้อกับข้าวเอง เดี๋ยวจะโชว์ฝีมือถูกแม่ค้าด้วย”
“จ้า อะนี้เงิน”
“ไม่เป็นไรครับแม่ ผมมารบกวน” ไอ้โชว์รีบบอก
“เอาไปเถอะลูก มาเที่ยวบ้านแม่ทั้งที มาอยู่กี่วันล่ะ” แม่ถาม ยื่นเงินให้ผม
“อยู่จนถึงเปิดเทอมได้ไหมครับแม่” ผมมองหน้าไอ้โชว์เลยครับ มันก็มองผมแบบกวนตีน
“ได้สิ ตุลย์จะได้มีเพื่อนด้วย” แม่ไปไฟเขียวให้มันทำไม แล้วผมกับมันก็ไปซื้อกับข้าวกัน ไม่ได้ซื้อกับข้าวเองมาตั้งนาน
“มึงใครจะให้มึงอยู่นานขนาดนั้น” ผมพูดกับมันตอนอยู่บนรถกันสองคน
“ไม่รู้กูขอแม่มึงแล้ว” มึงเข้าทางแม่หรอว่ะ
“เรื่องของมึง แต่กูไม่ให้นอนห้องกูหรอก”
“ตุลย์มึงอย่าใจร้ายกับกูดิ นี่กูทำทุกอย่างเพื่อมึงเลยนะ กูอยากอยู่กับมึงทุกวัน อยากตื่นขึ้นมาเจอหน้ามึง อยากนอนกอดมึง” โอ้โห เป็นชุด
“ไม่เบื่อหรอ”
“ไม่เลยสักนิด”
“งั้นก็ตามใจ อย่าบ่นมากด้วย เพราะบ้านกูไม่ได้สบายเหมือนบ้านมึง ไม่ได้มีแอร์”
“อยู่ได้ดิ แค่มีมึงก็พอ”
“พอเหอะ กูจะอ้วก เดี๋ยวมึงจอดตรงนั้นนะ” มาถึงตลาดนัดแล้วครับ ก็ช็อปกันไปครับ
“อยากกินไร เดี๋ยวกูทำให้”
“น้ำพริก ปลาทู ชะอมไข่ทอด” อาหารบ้านมาก
“อืม โอเค” สักพักก็ได้ของครบครับ ก็กลับกัน
“ตุลย์จะทำเองใช่ไหมลูก แม่หุงข้าวไว้แล้วนะ จัดการเลย” แม่บอกผม ผมก็จัดการทำกับข้าวโดยมีไอ้โชวืเป็นลูกมือ (ไม่รู้ลูกมือหรือตัวยุ่งก็ไม่รู้ ทำไรไม่เป็นเลย แค่หันผักยังยากสำหรับมันเลย)
“โชว์ มึงเอาผักไปล้างไป แล้วเด็ดชะอมด้วย” ผมก็สอนมันเด็ด ดีนะที่สอนอะไรง่าย กว่าจะทำเสร็จก็ใช่เวลาพอสมควร
“แม่ครับกินข้าวครับ” ไอ้โชว์เรียกแม่ผม ตั้งโต๊ะเสร็จพอดี
“น่ากินทั้งนั้นเลย” ไอ้โชว์ตักข้าวให้แม่ผม แล้วก็ผม
“ตุลย์ อยู่ที่นู้นเป็นไงบ้าง” แม่ถามไอ้โชว์
“ก็ดีครับ เป็นคนดี ช่วยเพื่อน” ดีมาก ผมยิ้มๆ
“อืม ไงก็ฝากดูแลตุลย์มันด้วยละกัน มันเด็กต่างจังหวัดไม่ค่อยรู้อะไร กลัวไปโดนใครหลอกเอา” แม่นี่ลูกแม่เป็นผู้ชายนะ
“อย่างตุลย์หรอครับแม่ไม่โดนหลอกหรอกครับ กลัวจะไปหลอกคนอื่นมากกว่า” ไอ้เชี่ยนี่แรง บทสนทนาบนโต๊ะก็เป็นไปอย่างสนุก แล้วแม่ก็ขอตัวไปพักผ่อน เพราะแม่ต้องตื่นเช้า
“โชว์ล้างจานเป็นป่ะ” ผมกะจะใช้มันครับ
“ของหมูๆว่ะ ใครๆก็ทำเป็น”
“เออ งั้นมึงทำ” ผมก็ปล่อยให้มันล้างจานไป  ผมก็ไปเช็ดโต๊ะ
“เพล้งงงง” กูว่าแล้วไง จานแตกครับ
“มึงล้างจานไงเนี้ยะ”
“ก็มันลื่นอ่ะ”
[/hide]
“ล้างไม่เป็นก็บอก มาทำฟอร์ม ไปเช็ดโต๊ะเลยเดี๋ยวกูล้างจานเอง”ผมไล่มันไปเช็ดโต๊ะแล้วเก็บเศษจาน
“โอ้ย”
“โชว์ เป็นไรมากป่าว” มันยกเท้าขึ้นมาดูผมลมแทบจับเลยครับ เลือดครับ เศษจานบาดเท้ามันครับ แต่ไม่ลึกเท่าไหร่
“ไม่เป็นไร ไกลหัวใจ”
“มานี่เดี๋ยวทำแผลให้” ผมเอาเก้าอี้มาให้มันนั่งแล้วไปเอากล่องยามา
“ตุลย์ ไม่เป็นไรเดี๋ยวกูทำเอง”
“ไม่เป็นไร เอาเท้ามา” ผมก็จัดการทำแผลให้มัน
“กูขอโทษ” มันขอโทษผม
“ขอโทษทำไม”
“เรื่องง่ายๆ แค่นี้กูก็ทำไม่ได้” มันมองหน้าผม

DoubleAA

ขอบคุณคับผม

Ifoot-ballZ

ดีใจกะโป้งด้วยนะ แต่พี่โชว์นี่ไประลึกความหลังอ๊ะป่าวอ่ะ

1712

ขอบคุณคับผม

lada

ขอบคุณมากๆครับ

snowy69

สับสนเหมือนตัวเราเลยกลุ้มจัยแทน

mmrotic

ขอบคุณมากครับ

ธรรม

ขอบคุณมากนะครับ

boommy

สนุกครับ ชอบมาก

Banklovebank

ขอบคุณครับ

littlegirl

ขอบคุณครัย

takuza121

ขอบคุณครับผม

whywhy

โคร ต ๆอ่ะ Smike :')

imanaji

ขอบคุฯมากๆๆครับ

Nattasakko

ติดตามทุกตอนเลยนะครับ

maxza12

สนุกดีครับ  เปงกำลังใจให้ๆ

เมธิยา

อิอิ แฟนใหม่โป้ง

loon

ขอบคุณนะครับ

sai666

ชอบชอบชอบ

tamia

ขอบคุณมากนะครับ