โทษที..ทำไงได้กูรักมึงไปแล้ว ( 73-74 )

tanya

(คัดลอกมา ขออภัยเจ้าของเรื่องนะครับถ้าหากว่าซ้ำ)
+ [  ?' K' ]  F4 `ตอนที่ 73 เอาแล้วไง
“มึงว่าไม่คู่นี้ ซัมติงชัวร์” ไอ้โชว์ว่า
“มันอาจไม่เป็นอะไรอย่างที่มึงคิดก็ได้” ผมว่ากลับไป
. w( B* U- S1 Z' \* P; k“เหรอ คอยดูละกัน”
“พี่ข้าว พี่คิว พี่พจน์ พี่ตุลย์ สวัสดีครับ ค่ะ” เสียงทักทายจากน้องๆ รู้สึกว่าตัวเองยังอยู่ปี 1 อยู่เลยแต่ไม่ใช่ซะแล้ววันนี้มีคนเรียกเราว่าพี่แล้ว
. C! O  G! Y. h“พี่ตุลย์ ขอลายเซ็นหน่อยคะ” น้องผู้หญิงคนหนึ่งมาขอลายเซ็นแล้วก็อีกหลายๆ คน ช่วงนี้เป็นช่วงที่น้องๆ จะมาล่าลายเซ็นรุ่นพี่กันบ้างก็ถูกให้ทำอะไรต่างๆ นานา ให้อายก่อนได้ลายเซ็นบ้าง ให้ทะเลาะกับต้นไม้เต้นกลางคณะ สารพัดสิ่งที่จะทำให้น้องๆ อายได้ แต่ก็ต้องทำเพราะนี้มันคือธรรมเนียมรับน้องที่สนุกไปอีกรูปแบบหนึ่ง ผมเหรอไม่ค่อยได้ทำอะไรน้องหรอก ผมใจดีจะตาย มากสุดก็แค่กระโดดตบ ปั่นจิ้งหรีดวิ่งรอบเสา วิดพื้น ลุกนั่ง แต่นั้นก็เพื่อสุขภาพของพวกน้องๆ ใจดีป่ะล่ะ
! V1 i. @6 Q! t4 n“โหพี่ตุลย์ เหนื่อยเลยกว่าจะได้ลายเซ็นพี่เนี้ยะ” ไอ้น้องมวลสำเนียงเหน่อใส่ผม พร้อมกับหอบแหกหลักจากวิ่งขึ้นลงบันไดไป 3 รอบ เห็นมั้ยน้องได้ออกกำลังกายด้วย
“เอาหน่า เพื่อสุขภาพกาย จะได้แข็งแรง ฟิตๆไง” ผมก็เซ็นลายเซ็นให้น้องไป รู้สึกชีวิตช่วงนี้เหมือนเป็นดารายังไงก็ไม่รู้ อิอิ ในใจก็คิดว่า เอาให้หนัก ปีที่แล้วกูโดนมาแล้ว 55 ออกแนวแค้นสะสม
) Q( _' E! Q5 [2 S* \“ขอบคุณครับ”  พูดได้ว่าโดนรายล้อมเหมือนดาราดังเลยทีเดียว
“เออ พวกมึงอ่า อยู่กลุ่มเดียวกับกูนะ แต่เค้าเอากลุ่มละ 8 คนว่ะ ตอนนี้มีแค่ 4 คนเอง” ไอ้คิวมันกำลังจัดการเรื่องกลุ่มอยู่ เพราะอาจารย์ให้แบ่งกลุ่ม
“เฮ้ยกลุ่มกูขาด 4 คนใครว่างบ้าง” ไอ้คิวหาคนร่วมกลุ่ม
“เคเค ครบแล้ว ได้ กลุ่มไอ้หมูมาอีก 4 คน” สรุปก็ได้ครบกลุ่มครับ ช่วงเปิดเทอมงานเข้าเยอะชะมัด แต่ไม่เป็นไรหรอกไม่รีบ 55
2 y: B7 K, }1 {- X  j% T“มึงคืนนี้โดนกันหน่อยมั้ย” ไอ้พจน์เอื้อนเอ่ยวาจาออกมา หลังเลิกเรียน
4 n; Y# H3 k% c- s# T& ^0 W“สัส มึงเอาแล้วหรอเพิ่งจะเปิดเทอม” ผมถ้วง
“อ้าวไอ้นี้ ก็เปิดเทอมก็ต้องฉลองดิว่ะ ปิดเทอมตั้งนาน” มันยังว่า โดยมีไอ้คิวเห็นดีด้วย
“ข้าวมึงว่าไง” ผมหันไปถามไอ้ข้าว
“แล้วแต่มึงนะ แต่กูขอนั่งชิวนะ กูไม่ชอบเสียงดัง” โอโห้นี้แล้วแต่กูแสดงความคิดเห็นเสร็จสรรพ
; M' a2 e% X& H  E) \6 O9 r“งั้นตกลงนะมึง ร้านเดิม เอ่อไอ้ข้าวชวนไอ้เจ๋งไปด้วยก็ได้ ส่วนมึงไอ้ตุลย์ ไม่ต้องชวนก็คงตามมาอยู่ดี” ไอ้คิวว่า
( a: {8 u; R$ r0 ]% Z: q5 C“เออ อย่าเพิ่งว่าไป เดี๋ยวปีนหน้าต่างหนีเที่ยวเลย ” ผมพูดแค่นั้นก็พากันฮากระจาย
“หนีเที่ยวอะไร” นั้นไงยังไม่ทันขาดคำ มันมาแล้วไง
“ป๊าวว มีมีอะไร ไม่ได้เที่ยว” ผมยังแกล้งโกหกไป
! W& b5 N- i( J* C“อ่อ เฮียก็เย็นนี้กะว่าไปฉลองนิดหน่อย ไปด้วยกันนะ” ไอ้พจน์ปากมากบอกไปแล้ว
“ไหนบอกว่าไม่มีอะไรไง เดี๋ยวเหอะเดี่ยวจะโดนไม่ใช่น้อย ไม่เข็ดใช่ไหม” โห วิญญาณไอ้กร่างเข้าสิงอีกแล้ว
9 {) W1 u% p4 B“ก็แกล้งเล่นนิดเดียวเอง อย่าโกรธดิ” ผมว่ามัน
# ]' t2 c' G( f6 d“โอเค ตกลง เฮียไปนะ แล้วของมึงอ่ะไอ้ข้าวว่าไง” ไอ้คิวหันไปถาม
“เดี๋ยวมันมาก็ถามเองดิ” มันหันมาว่า สักพักไอ้เจ๋งมันก็ตามมา
“ไอ้เชี่ยตุลย์ เอาลูกมึงไปเลย มันตามกูมาเนี้ยะ มันบอกจะมาหามึง” ไอ้น้องวินครับ มันตามไอ้เจ๋งมา
$ J. U3 O9 R$ Y6 ^! K9 [! D" X“ อ้าววิน ไม่มีเรียนรึไง” ผมหันไปถามน้องวิน แต่แปลกวันนี้ฉายเดี่ยวไม่มีพระรามมาเคียงคู่
“อ่อ เพิ่งเลิกเรียนอ่ะพี่ แต่พอรู้ว่าพี่เจ๋งจะมาหาพี่ตุลย์ ก็เลยมาด้วย” ไอ้น้องวินกับไอ้ข้าว ไอ้เจ๋ง เคยเจอกันแล้ว พอรู้จักกันบ้าง
4 e4 l2 G" t% z, f* m8 }“อืมแล้วรามอ่า”
“นั้นแน่ถามถึงเพื่อนผม คิดไรป่ะเนี้ยะ” มันแซวผมเลย
“โอ้ยย กูถามเพราะปกติเห็นว่าอยู่ด้วยกัน ไม่ถามแล้ว”
! l# _7 K3 y/ }3 `“อ่อ มันไปห้องสมุดครับ แต่ผมขี้เกียจเลยชิ่งมาเนี้ยะแหละ”
4 O, _2 J' p, ?: ~$ L: \: @“อืม เอ่อวิน นี้พี่คิว พี่พจน์ พจน์ คิว นี้วิน น้องกู” ผมแนะนำให้รู้จักกัน
“สวัสดีครับ” ไอ้น้องวินก็ไหว้ไปตามประเพณี
! u4 K2 L+ g0 ?6 U. _6 l; m“อ้าวว กูไม่ยักกะรู้ว่ามึงมีน้องด้วย ไม่เห็นหน้าเหมือวนกันเลย” ไอ้คิวถามอย่างสงสัย
$ C- ^- o+ {2 D+ L# u6 j/ u“อ่อ มันก็เป็นได้แค่น้องแหละ ก็ตอนแรกอ่ะ จะแอ้มเมียกู เจอกูจัดซะเลยเป็นแค่น้องแหละ” ไอ้โชว์พูดขึ้นมา
9 T; Z3 J# H- ^! S4 B# m9 m“มึง ก็พูดไปนั้น” ผมว่าไอ้โชว์
“หรือว่ามันไม่จริง” มันก็จริงอ่า ไอ้น้องวินก็ไม่ได้เถียง
“โห ไอ้ตุลย์เสน่ห์แรงนะมึง เนื้อหอมตลอด” ไอ้พจน์ว่า
4 H( Y7 z( S( {/ m% n& V7 }“สาสส กูปลื้มตายแหละ มีแต่ตัวผู้ทั้งนั้น”
* w; J5 D$ v+ Y4 E7 x% i) j“วิน มามาชอบพี่ป่าว พี่มีรถขับ มีโทรศัพท์ถ่ายรูปได้นะ” ไอ้พจน์ครับแซวน้อง
2 j5 k( O1 l7 Y. c, J# V$ y7 d“โอ้ยไอ้พจน์ มึงอ่าไม่ทันแล้ว เค้ามีใหม่แล้ว ดีกรีเฟรชชี่คณะกูเลยระเว้ย” ไอ้โชว์พูด
“โอ้ย คุณพี่โชว์ที่เคารพรัก ต้องบอกกี่ครั้งว่าไม่ใช่อย่างนั้นครับ” ไอ้น้องวินพูด
“เออเดี๋ยวกูรู้” ไอ้โชว์พูดแค่นั้น  สรุปปาร์ตี้คืนนี้ ไอ้วินก็ไปด้วยแถมลากน้องรามสุดหล่อมาด้วย 8 คนครับทั้งหมด 4:4 คณะละ 4 คนพอดี
“โชว์ เดี๋ยวนี้ทำไมไม่ค่อยเห็นพี่กายเลยอ่า” ผมถามมัน ตอนนี้เพิ่งเริ่มกันเองครับ
- L4 G; g. [) s% \“อ่อ มันติดสาวอ่า กูยังไม่ค่อยเจอมันเลย”
“เหรอ พี่กายนะ ติดสาวจนลืมเพื่อนไปเลย” ก็กินกันไปสนุกสนานเฮฮา ตามประสาเพื่อนแหละครับ แต่ไม่นานก็เห็นความเปลี่ยนแปลง ไอ้น้องวิน เริ่มหนักแล้วครับ หน้าแดง ตัวแดง เริ่มพูดมากแล้วด้วย สรุปว่าเมาครับ งานนี้ไอ้ข้าวเสียแชมป์เสียแล้ว
) x; u' s: U& c9 p; x  j“วิน เมาป่าวเนี้ยะ” ไอ้เจ๋งถาม
“ใครมาวววว ม่ายยมาววสักหน่อยยย กินนปายยนิดเดยวววเอง” ไม่เมาแต่ยานเชียว เพลงก็เบาๆ แต่โยกซะ 555
$ P8 F& m$ |. P: l4 A# X“เออๆ ไม่เมาก็ไม่เมา ไอ้รามดูเพื่อนมึงด้วย” ไอ้เจ๋งบอก
! |9 U. c. v3 v& |) u! x“โผผมมมโตแล้ว ดูแลตัวเองได้” ไอ้วินมันไม่ยอม ไอ้รามก็ได้แต่ส่ายหัว ออกแนวระอา ไม่รู้นี้อาจจะเป็นครั้งแรกที่มันเมาด้วยกัน ปกติก็มาเรียนแต่พิเศษ
9 Y& g+ b4 d- q; p“รามพี่ฝากด้วยนะ” ผมหันไปฝากอีกคน ไอ้รามมันก็พยักหน้ารับ  พูดคำเดียวว่าคืนนี้จัดหนัก ไม่เมาไม่เลิก ไอ้ข้าวก็เริ่มไปแล้วครับ อย่าว่าแต่มันเลยผมก็จะไม่ไหวอยู่แล้ว
“ทามมมมายยพี่ตุลย์น่ารักกกจัง แก้มแดงงงจังเลย” ไอ้น้องวินครับ กูก็เริ่มเมาแล้วครับ  แต่ทำไมมึงต้องมาชมกูด้วยครับ
“ไอ้วิน อย่าลามปามของมึงนั่งอยู่ข้างๆ มึงนู้น” ไอ้โชว์บอก แล้วบอกไปว่าของมึงอ่ะไอ้รามนู้น แล้วโอบไหล่ผมเอาไว้
3 {8 F% @2 g! w0 J7 b* r“แหม หวงจริงๆ เลยนะเฮีย”
“ก็ต้องหวงดิ กว่าจะได้มาลำบากชิบ”  มันก็พูดไป ก็จริงอ่า กว่าผมและมันจะได้รักกันมันยากลำบากจริงๆ
“ผมมมมมมมมมกับไอ้รามมมอะเหรออพี่ ได้กันก็~ตัวเงินตัวทอง~แล้ว ไอ้รามมันผู้ชายทั้งแท่ง” ไอ้วินพูด เมามากแล้วนะนั้น
“เคยได้แล้วเหรอถึงรู้ว่าแมนทั้งแท่ง” ไอ้คิวจอมแซว
“เฮ้ยย!! พูดบ้าๆ ดิพี่” ไอ้วินปฏิเสธทันควัน แต่ไอ้รามนี่ดิ จะเข้าคอนเซปนิ่ง ไม่ตอบโต้ไปถึงไหน
“จริงป่าวราม” ไอ้พจน์ถาม
- |; ?  z4 @% |$ @! d“ก็ตามแต่พวกพี่จะคิดอ่ะครับ” กูว่าแล้วคำตอบไอ้รามต้องเป็นอย่างนี้ คนเชี้ยไรปฏิเสธใครไม่เป็น สรุปคืนนั้นไอ้น้องวินก็ตายตั้งแต่ที่ร้าน ต้องให้ไอ้น้องรามหามขึ้นรถเลยที่เดียว ส่วนไอ้ข้าวพอไหวมันเริ่มรู้ลิมิตตัวเอง ไอ้ข้าวไอ้เจ๋งกลับรถไอ้คิว ส่วนไอ้น้องวินกับรามกลับรถไอ้โชว์
/ O0 [  H9 k, T; V7 C& d7 B& [- y“วินไหวป่าวเนี้ยะ” ผมถามน้องวิน
/ T4 c4 q" H7 J2 o; K3 T“อือ” มันก็ร้องแต่ในคอ
“รามฝากดูแลมันด้วยนะ สงสัยไม่ค่อยได้กิน” ผมฝากน้องราม แต่ต้องยอมรับว่าน้องรามคอแข็งจริงๆ ผมยังสู้ไม่ได้เลย
$ B' k+ \7 O' p& x. Y; ~0 X0 |“ครับ ไม่เป็นไร ครับหอเดียวกัน” ไอ้น้องรามว่า
“อืม งั้นฝากด้วย” ไอ้รามก็หอบสังขารไอ้น้องวินลงจากรถไป เฮอออ น้องกู
3 Y8 c, ?* k7 \2 j1 ]& b! w: o/ N( g“สาสส เมางี้ระวังเหอะ เดียวก็โดนปล้ำหรอก” ไอ้โชว์ว่าออกมาลอย หลังออกรถมา
+ Y, e. M, h. I$ Y- F: J, n1 H- G/ q“อย่าเอานิสัยตัวเองมาตัดสินได้ป่ะ น้องรามเค้าอาจจะไม่เป็นเหมือนมึงก็ได้ มึงอ่ะมันเป็นพวกชอบฉวยโอกาส” ผมพูดไปพลางให้นึกถึงวันที่ผมตื่นขึ้นมาพร้อมความทรงจำที่แสนเจ็บปวด
* n5 N- ?0 c2 x- m  v“ขอโทษ ยังไม่ลืมหรอ”
' h$ \( w& X$ @. m“ป่าว ช่างมันเหอะ” ผมไม่อยากรื้อฟื้นอะไรอีก
0 d1 S( H# q' V3 z2 p" a“วันนี้นอนบ้านกูนะ” มันบอก
“ตามใจ” เป็นเรื่องปกติที่ผมไปนอนบ้านมัน แล้วมันก็มานอนห้องผม กลายเป็นเรื่องปกติไปแล้ว
4 M( j9 ]1 V/ B7 _9 Q: B0 W“โอ้ยย สัสปวดหัวยังแฮงก์ไม่หายเลยอ่า” ผมบ่นเมื่อเจอหน้าพวกมันมาเรียนตอนเช้า  พวกผมต่อให้เมาแค่ไหนก็ต้องไม่ให้กระทบกับเรื่องเรียน ดูเป็นเด็กเรียนยังไงก็ไม่รู้
7 V0 o* v( E2 T% i“เออ เหมือนกันเลยอ่า กินเยอะอ่า” ไอ้ข้าวบ่นอีกคน
4 U! a& ?0 ~: Z2 X“ก็พวกมึงสองคนมันอ่อนอ่า” ไอ้คิวว่า
  g4 K$ N' i7 n& c5 J“เออ สาส พวกกูมันอ่อน ใครมันจะไปแดกเหล้าแทนนมตั้งแต่ยังแบเบาะเหมือนมึงละ” ผมว่ามัน
+ F- ?1 g/ T0 D1 \6 N1 u' B“มึงก็พูดเกินไป ไม่ขนาดนั้นหรอก”  ถ่อมตัวอีกนะมึง เรื่องเชี่ยๆ เนี้ยะ
8 p, @: H2 P* v# t0 w+ o9 S; v& l“เออเรื่องของมึง”
“หวัดดีตุลย์ เอ้ยยพี่ตุลย์” ไอ้น้องนาย เพื่อนแค่หนึ่งวันของผมทัก
; [% _* g7 f/ I/ H“หวัดดีพี่ๆ” ตามด้วยน้อง มวล เอก และก็ตาล สรุปพวกมันอยู่กลุ่มเดียวกันแล้วหรือนี้
; ^5 \' W. x- H“หวัดดีๆ เป็นไงเรียนยากป่ะ จารย์โหดนะจะบอกให้” ผมก็ทักทายไป
“ก็มึนๆ อ่าพี่ ยังไม่เข้าที่มั้ง” ไอ้น้องเอกว่า
; y3 S! ]5 v, S“ยังไงก็ตั้งใจเรียนละกัน” ผมก็บอกน้องไป  หลังจากเลิกเรียน ผมกับเพื่อนๆ ก็กะว่าจะไปเดินซื้อของกันครับ ไปดูเสื้อผ้าด้วย แปลกไหมครับผู้ชาย 4 คนตัวควายๆ ไปเดินช็อปปิ้งที่สยาม
$ k+ p6 u1 r0 d“อ้าว สวัสดีพี่ตุลย์” นั้นไงแจ๊คพ๊อต
/ [6 a% ^7 p* D4 I. g5 Z“ดี น้องซัน มาคนเดียวหรอ” ผมเห็นไอ้น้องซันครับ เดินอยู่คนเดียว ตอนนี้น้องใส่ชุดนักศึกษาแล้ว ดูโตขึ้นเยอะเลย
“อ่อ มานัดเพื่อนไว้ อ่าครับ” ผมบอกให้เพื่อนๆ มันเดินไปก่อน
“อืม เป็นไงบ้าง โอ้โหเรียนมหา’ลัยแล้วหนิ เก่งด้วย” ผมมองไทด์ ก็รู้ครับว่ามหา’ลัยน้อง อยู่ใกล้นี้เองครับ เลยทำให้นึกถึงไอ้สองตัวนั้นขึ้นมา ไอ้มิกซ์กับไอ้พอส ไม่รู้มันเป็นไงบ้างไม่ได้เจอซะนาน
“ไม่หรอกครับ ก็สบายดี” น้องตอบกลับมา
+ f" j) D6 R6 Y% q) ~5 H5 E8 f“อืม เอ่อ แล้วกับโป้งอ่า” ผมรวบรวมความกล้าถามไป
9 s  ]/ N; n: t( aตอนที่ 74  เลิกกันเถอะ
“อ๋อ พี่โป้งอ่ะหรอครับ ก็ดีขึ้นมากแล้วครับ เอาเป็นว่าอย่าว่าอะไรผมเลยนะ เค้าคงลืมพี่ได้แล้วแหละครับ” ไอ้น้องซันพูดดูเกรงใจ
“จะว่าไรล่ะ ก็ดีแล้ว ฝากดูแลมันด้วย แล้วถ้ามันทำไรซันบอกพี่เดี๋ยวพี่จัดการให้”
“จัดการยังไง” เสียงคุ้นๆ ดังมาจากข้างหลัง
“เฮ้ยย!!  โป้ง” ไอ้โป้ง ระยะหลังมานี้ไม่ค่อยได้เจอมันเลย มันดูสดใสขึ้นเยอะ ปกติเลยดีกว่า
& w. C5 _: m4 U, D“ยังไงจะจัดการยังไง” มันยังถาม
$ c# ]- k7 W% {; @- D“ไม่รู้ คงไม่ได้จัดการ เพราะมึงคงไม่กล้าทำไรน้องซันหรอก น้องเค้าโคตรรักมึงเลยนะเว้ย” ผมว่าไปนั้น
“เหรอออ รู้จริงนะ” มันถามแล้วยืนหน้ามาหาผม
1 A1 g1 o/ D8 _8 C" r“เออ รู้แล้วกัน เห็นมึงมีความสุขแบบนี้กูก็สบายใจว่ะ” ผมบอกมัน
  d5 q1 Z( c; u7 I+ m8 q“อืม ขอบใจที่ทำให้กูคิดได้ และรักคนที่เค้ารักกู ขอบใจนะเพื่อน”
! C4 B' B1 I: M+ s0 K2 A2 G“ไม่เป็นไร มึงมีความสุขกูก็มีความสุข”
) q; ^, I( e; Y) q“อืม แล้วมาคนเดียวหรอ”
“ป่าวๆ มากับเพื่อนๆ อ่า ให้มันเดินไปก่อน พอดีเจอกับน้องซันก่อน”
“อ่อ กับมันยังดีใช่ไหม” ผมรู้ว่ามันหมายถึงผมกับไอ้โชว์
“อืม ก็ดีอ่า เหมือนเดิม เอ่ออ โป้ง งั้นกูไปก่อนนะ เพื่อนโทรตามแล้ว” ผมตัดบทเพราะไอ้ข้าวโทรตามแล้ว
“อืมๆ แล้วเจอกันนะ” แล้วเราก็แยกย้ายกัน ผมก็ไปเจอไอ้พวกนั้นตามนัด หาอะไรกินตามประสาเพื่อนๆ ไม่ได้ทำอะไรด้วยกันแค่สี่คนมานาน เพราะต่างคนมักพ่วงแฟนตลอด 555
“กินเยอะๆ เลยไอ้ข้าว ไอ้เชี่ยเจ๋งเลี้ยงไม่ดีเลย เพื่อนกูผอมชิบ” ไอ้พจน์ว่าให้ไอ้เจ๋ง ป่านนี้มันคงจามแล้ว นินทาขนาดนี้ 55
“เออ กูกินเองได้ ไม่ต้องให้มันเลี้ยงกูหรอก” ไอ้ข้าวว่า ก็สนุกสนานกันไป จากนั้นก็ไปเดินช้อปปิ้งกันอีกนิดหน่อย  ขอบคุณและดีใจที่ได้พวกมึงมาเป็นเพื่อนกูนะ รักพวกมึง
“ตุลย์ บอกมาว่านี่หมายความว่ายังไง” มันปาภาพผมกับผู้ชายคนหนึ่ง กินข้าว เดินห้างกันสองต่อสอง ใส่ผม ถ้าผมจำไม่ผิด ถ้าจำไม่ผิดคนคนนั้นคือน้องรหัสผมตอนผมพาไปเลี้ยง น้องดราฟนั้นเอง น้องดราฟเป็นเด็กน่ารัก แต่ตัวสูงใหญ่กว่าผม หน้าตาก็ถือได้ว่าเป็นเด็กหน้าตาดีคนหนึ่ง ออกแนวเถื่อนๆ ดิบๆ 555 พูดได้ว่าเดินกับผมแล้วเหมือนผมเป็นน้องชายมันยังไงยังงั้น
; J8 ~4 s2 G: a“อ่อ พาน้องรหัสไปเลี้ยงอ่า” ผมตอบไปตามจริง แล้วขำในความหึงไม่เข้าเรื่องของไอ้โชว์ แต่มันยังมีสีหน้าที่ดูโกรธไม่จาง
- p* j- T7 @3 b0 A1 m* _6 s“เหรอ น้องรหัสหรอ ออเซาะขนาดนั้นใช่น้องรหัสหรอ” มันพูดจาประชดประชัน
“แล้วมึงไปเอาภาพพวกนี้มาจากไหน กูบอกว่าน้องก็น้องดิว่ะ” ผมพยายามใจเย็นและอธิบายให้ฟัง
“เอามาจากไหนก็เรื่องของกู กูรู้แค่ว่าทุกครั้งที่มึงทำอะไรมึงจะบอกกู มึงไม่เคยปิดบังกู แต่ในภาพมึงไม่เคยบอกกู ถ้ากูไม่เห็นเองกูก็คงไม่รู้หรอกตุลย์” มันพูดหน้าตาโกรธมาก มันไม่ฟังที่ผมพยายามอธิบายเลย
“โอ้ยยย ทำไมมึงไม่เชื่อว่ะ ว่าดราฟมันคือน้องรหัสกู โทรไปถามเพื่อนๆ กูก็ได้”  ผมก็อธิบายตามความจริง
  N. K2 L: T( P! T8 m; E/ ]“เอ่อน้องรหัสก็น้องรหัส มึงจะไปนอนกัน กินกัน หรือทำอะไรกัน ลับหลังกูก็เรื่องของมึง” มันพูดแล้วเดินหันหลังให้ผมจะเดินออกไป  ผมคว้ามือมันเอาไว้
“อย่าหันหลังให้กู ถ้ามึงยังเข้าใจผิด คุยกันก่อน”
2 L- c2 {6 E* o“มึงจะให้กูคุยเชี่ยอะไรอีก สัสสมึงก็เป็นงี้แหละตุลย์ มึงมีกูคนเดียวไม่ได้หรอก” ผมชักจะโกรธในความไม่เข้าใจอะไรแบบนี้ของมันแล้ว แล้วไม่รู้เมื่อไหร่ที่มือผมตบไปบนหน้ามัน พร้อมกับน้ำตาที่มันเอ่อล้นขอบตาออกมา
: n+ r/ c' d/ }* Z! d+ t8 J“เหอะๆ เออกูมันเชี่ย กูมันเลว ถ้างั้นก็ไม่ต้องมายุ่งกับกู เลิกกันไปเลย” คำพูดที่ผ่านความโกรธ ไม่ได้ผ่านกระบวนการคิดออกจากปากผมไป
* I8 u" L$ V) D% K' s% F“มึงต้องการให้เป็นงั้นมานานแล้วแหละ เพื่อที่มึงจะได้ไปอยู่กับมันไง” โอ้ยย กูจะบ้าตาย ไม่เข้าใจเชี่ยอะไรเลย
“โชว์ ฟังกูดีดีนะ กูจะเชี่ย กูจะเลวยังไง กูก็มีมึงคนเดียว ไม่เคยคิดนอกใจ มึงจะคิดไงก็เรื่องของมึง” ผมเดินหันหลังให้มันบ้าง เบื่อและท้อในความไม่เข้าใจอะไรของมันแบบนี้ ไร้เหตุผลชะมัด มันเงียบไม่พูดอะไร
“เลิกกันเหอะ” ผมไม่รู้ว่าอะไรทำให้ผมพูดมันออกไป จิตนำสึก หรือส่วนไหนของสมองสั่งให้ผมพูดออกไป ทุกสิ่งทุกอย่าง ความไร้เหตุผลของไอ้โชว์ที่มันสะสมมาเรื่อยๆ อยู่ในใจ มันไมพูดอะไร แต่เดินออกไปจากห้องผมเลย น้ำตาของผมไหลอาบแก้ม ภาพความสุขของผมกับมันลอยเข้ามาในหัวผม ผมยังจำได้ดี แต่วันนี้ทำไมถึงเป็นแบบนี้ มันคงมาถึงทางตันแล้วสินะ นี้ใช่ไหมที่คนเราที่เค้าว่าจะเลิกกันก็แค่ช่วงเวลานิดเดียวเท่านั้น  ผมหยิบแผ่นซีดีที่ทำให้ผมเริ่มมีความรู้สึกดีดีให้กับผู้ชายคนนี้
“เธอเป็นมากกว่ารัก
2 V7 L# J4 B% b; }เพราะเธอนั้นคือครึ่งชีวิต
6 ?+ v' F& o7 h& a% T0 r* C5 Cฉันใช้เวลาทั้งชีวิตเพื่อตามหา
# W% Z. w7 w4 Zและรอคอยเธอมาแสนนาน
$ L6 Z8 J3 b: s7 l5 b" b( q% |- mและสุดท้ายก็เจอว่าเธอคือทุกอย่าง
ที่เติมเต็มหัวใจ
" P, e' E4 @$ m$ e! Tจากนี้ทุกลมหายใจฉันคือเธอ”
9 v8 i' T. n! J1 n$ m, z! x( r5 S เพลงและภาพความทรงจำสะท้อนดวงตาผม มันจบแล้วใช่ไหม วันนี้ผมทำลายมันใช่ไหม
6 R: g5 V9 M+ _ “ตุลย์กูขอโทษกับสิ่งต่างๆ ที่กูได้ทำกับมึงไว้ กูรู้ว่ามันไม่ใช่สิ่งที่ดี กูมันเห็นแก่ตัว กูก็ไม่รู้ว่าทำไมกูถึงต้องทำเรื่องเลวๆกับมึง กูรู้แค่ว่ากูต้องการมึง กูอยากได้มึงมาเป็นของกูคนเดียว  กูไม่รู้หรอกนะว่าสิ่งที่กูทำมันจะทำให้มึงเจ็บปวดขนาดไหน แต่กูเจ็บปวดมากกว่า เพราะสิ่งที่กูได้รับจากมึงมีแต่ความเกลียดชัง จะต้องให้กูทำอย่างไรมึงถึงจะรักกูบ้าง กูทนแค่ไหนที่ต้องคอยฟังคำเกลียดชังจากปากคนที่กูรัก ตุลย์กูขอโทษ ขอโอกาสให้กูได้รัก และขอเพียงแค่ความรักสักนิดมอบคืนกลับมา ตุลย์กูรักมึง”  ถ้อยคำในซีดีที่ผมเปิดไหลเวียนเข้าหูผม ทำไม ทำไมต้องเป็นแบบนี้ ผมทนไม่ได้ ผมทิ้งมันไม่ได้ พูดได้แค่นั้นผมก็รีบวิ่งไปหามันเลยครับ
“โชว์ๆๆๆ มึงอยู่ไหน ป้าจิตโชว์อยู่ไหน” ผมพูดไปร้องไห้ไป ป้าจิตก็ทำหน้า งง
2 `6 g2 R* d/ W1 |8 I; K“เอ่อ คุณโชว์ออกไปเมื่อกี้อะค่ะ” ป้าจิตตอบ
“ไปไหนป้า โชว์ไปไหน บอกผมหน่อย” ป้าไม่รู้ มาถึงก็ขับรถออกไปเลย ท่าทางเร่งรีบ  ผมรีบโทรศัพท์หามัน แต่มันก็มันไม่รับ สักพักมันก็ปิดเครื่องไป  โชว์มึงหนีกูทำไม มันถึงคราวที่กูจะต้องวิ่งตามมึงแล้วใช่ไหม มึงกลับมาหากูได้ไหม ผมโทรหาตามเพื่อนๆ ของมันก็ไม่มีใครรู้ว่ามันอยู่ที่ไหน โชว์มึงอยู่ที่ไหน ผมเข่าอ่อน ไม่รู้ว่าจะต้องทำยังไงต่อไปดี นี้มันเรื่องเลวร้ายเลยใช่ไหม ผมไม่น่าพูดคำว่าเลิกออกไปเลย ไม่น่าเลย ผมผิดเองที่พูดโดยไม่ได้คำนึงถึงความรู้สึกของมัน โชว์กลับมาเถอะนะ กูขอร้อง กูขอโทษ กูรักมึง กรรมตามทันผมแล้ว ภาพวันที่ผมผลักไสไล่ส่ง ด่าทอมัน หนีมันย้อนเข้ามาในหัวผม กว่าจะมีกันและกันได้ แต่วันนี้มันหนีผมไปแล้ว
“ฮัลโหล โชว์ๆ อยู่ .........”  มันรับสายผมเพราะผมเอาเบอร์บ้านมันโทรไป แต่พอมันได้ยินเสียงผมมันก็ตัดสายไป มันหนีผมไปแล้วจริงๆ  
เกือบอาทิตย์ที่ผมไม่ได้เจอ ไม่ได้เห็นหน้า ไม่ได้พูดจา กับมัน ผมจะทำยังไงดี มันหนีผมไปอยู่ที่ไหน ไม่ยอมมาเรียน
“พี่กาย บอกผมเหอะนะ โชว์อยู่ไหน” ผมพยายามเอาคำตอบจากพี่กาย ผมรู้ว่าพี่กายต้องรู้
# _# Z) b. `0 ?) b$ v( E; O“พี่ไม่รู้ พี่ก็ติดต่อมันไม่ได้” พี่กายตอบกลับมาแต่ผมรู้ว่ายังไงพี่กายก็ต้องรู้ว่าไอ้โชว์อยู่ไหนแน่นอน
“ได้ในเมื่อพี่ไม่บอกผม พี่อยากให้ผมตายทั้งเป็นก็เรื่องของพี่ ผมจะตามหามันเอง ต่อให้เป็นตายยังไงผมก็จะไป” ผมบอกแล้วเดินจากมา
“เดี๋ยว โชว์มันกำลังจะไปเรียนเมืองนอก พี่รู้แค่นี้” พี่กายพูดออกมา
“อะไรนะ ทำไม ทำไมต้องหนีกันขนาดนี้ด้วย” ผมถึงกับเข่าอ่อน ร่างกายเหมือนไม่อยากรับรู้อะไรอีกแล้ว มันจะหนีผมไปแล้วจริงๆ
) C, O! Y1 w5 i4 K  k“ตอนนี้มันอยู่ไหน มันอยู่ไหน ฮือๆๆๆ” ผมร้องไห้พร้อมเขย่าพี่กายเอาคำตอบ สติผมดับวูบไป
: Y( m% {# V; G# O“ตุลย์ๆๆ เป็นไงบ้าง” ผมตื่นขึ้นมา พร้อมกับเพื่อนๆ ที่อยู่กับผม ตอนนี้รู้สึกว่าเป็นห้องใครสักคนในเพื่อนผมนี้แหละครับ
“พี่ตุลย์  เป็นไงบ้างครับ” น้องวินครับ ผมโผเข้ากอดนิ้งวิน
4 F4 r% }$ t) D0 ]7 N“วิน โชว์มันทิ้งพี่ไปแล้ว ฮือๆๆ” ผมร้องไห้กอดน้องชายผมเอาไว้ น้องวินก็ลูบหลังปลอบประโลมผม ผมต้องหามันให้เจอให้ได้
“สวัสดีครับ คุณป้า” ผมไปหามันที่บ้านอีกครั้ง
7 W2 Y9 Z, B% M0 |“อ้าว สวัสดีลูก พี่โชว์ไม่อยู่ลูก” แม่ไอ้โชว์พอจะรู้ว่าผมกับไอ้โชว์เป็นอะไรกัน เพราะผมก็เทียวไปเทียวมาที่บ้านมันบ่อย
& X; {5 `( ~1 t9 T, }1 [- o3 m2 @“อืมครับ โชว์จะไปเมืองนอกเหรอครับ” ผมถามไป
$ W, Q$ p) U; u“แม่ไม่เห็นรู้เลย นี่ก็บอกแม่ว่าไปค่าย อาทิตย์หนึ่งแล้ว แล้วตุลย์ไม่ได้ไปด้วยเหรอลูก” แม่ไอ้โชว์พูดท่าทางไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น
“ครับ ขอบคุณครับ” ไอ้บ้านี่หนีไปไหนว่ะ สาสส มันไม่เคยเป็นแบบนี้เลยนะ โอ้ยยจะไปหามันที่ไหน มึงไปอยู่ไหนเนี้ยะ
“พี่ตุลย์ เป็นไงบ้างครับ เจอไหม” น้องวินถามผม
“ไม่เจอพี่จะทำไงดีว่ะเนี้ยะ” ไอ้น้องรามก็อยู่กับน้องวินได้ตลอดจริงๆ
) v% N6 W- D% K7 J' U“พี่ตุลย์ เคยไปไหนกับเค้าบ่อยๆ ไหมครับ ที่ๆ ไปด้วยกันบ่อยๆ อ่าครับ” ไอ้น้องวินถาม
% z- r# B: L/ j“ใช่ โชว์ต้องอยู่ที่นั้นแน่ๆ ใช่ ขอบใจมากนะวิน” ผมรู้แล้วว่ามันอยู่ที่ไหน
“เดี๋ยวๆ พี่โชว์จะไปไหน ไปยังไง” ไอ้น้องวินถาม
“ที่นั้นไง สวนผึ้ง” ผมบอกที่หมายไป ไอ้น้องวินเคยไปที่นั้นแล้วครับ
“แล้วพี่โชว์จะไปยังไงครับ” ไอ้น้องวินถาม ผมก็ไม่รู้จะไปยังไงเหมือนกัน
“เอ่อ พี่ครับเดี๋ยวผมไปส่งก็ได้นะครับ” ไอ้น้องรามพูดขึ้น
% Q( C, i1 h, H% t  k  U  d“เอ่ออ”
“เอาเถอะหน่าพี่ตุลย์ พี่โชว์รอพี่อยู่ที่นั้นแน่นอน” ไอ้น้องวินจูงมือผมไปขึ้นรถน้องรามเลย
“เดี๋ยววินหนังหน้าเถอะ พี่นั่งหลังเอง ยังไงขอบใจด้วยนะ” ผมบอก เพราะเกรงใจน้องๆ
“ไปเลยรามเดี๋ยวกูบอกทางเอง”  ไอ้น้องวินสั่งน้องราม ไอ้น้องรามก็ทำหน้าที่เป็นสารถีที่ดี
+ z# f2 W  n" I5 z/ e“วิน รามพี่ขอบใจมากนะที่อยู่ข้างพี่ และคอยช่วยพี่” ผมไม่อยากรบกวนเพื่อน ผมพยายามตามหามันเงียบๆ แต่น้องวินก็คอยถามไถ่และอยู่ข้างผมตลอด
“ไม่เป็นไรครับ สำหรับพี่ชายคนนี้ผมทำให้ได้ทุกอย่างเลยละครับ ผมรักพี่ตุลย์มากนะครับ พี่ตุลย์เป็นพี่ที่ผมรักมากที่สุดเลยรู้มั้ย” ผมรู้สึกขอบใจน้องวิน และรู้สึกมีความสุขมากที่อย่างน้อยก็มีคนอยู่ข้างผมเวลาที่ผมมีความทุกข์ใจ
“พี่ก็รักวินนะ ขอบใจที่อยู่ข้างพี่ ขอบใจจริงๆ”
) n' u4 [  A+ F& P6 N5 Y  a“ครับ ขอให้เจอพี่โชว์นะ และหวังว่าพี่กับพี่โชว์จะเข้าใจกัน”
0 g8 E3 D% X9 ^“พี่ก็หวังให้เป็นเช่นนั้น”    เรานั่งรถมาถึงจุดหมายเวลาสามชั่วโมงกว่า
“นั้นไงๆ รถพี่โชว์ พี่โชว์อยู่ที่นี้จริงๆ ด้วยพี่ตุลย์” ไอ้น้องวินบอก
“วิน ราม พี่ขอบใจมากนะ พี่ขอโทษกลับไปก่อนนะ” ผมบอกมัน ไม่อยากให้มันมาเห็นเราสองคนทะเลาะกัน
“ผมรอพี่ก็ได้หนิครับ” ไอ้น้องวินบอก
/ U" n0 o( \* }; N“เอาเถอะหน่า ทำตามที่พี่บอก เดี๋ยวพี่จัดการเอง”
: m7 o; J, w9 o. ]( L: i9 U+ G
) Q* `$ G0 |1 ~% Y“เอางั้นหรอครับ งั้นพี่ตุลย์ดูแลตัวเองด้วยนะครับ มีอะไรโทรหาผม ผมรออยู่ที่บ้านละกัน” มันบอกผม ว่ามันจะไปรอผมที่บ้าน บ้านมันในเมืองแหละครับ รถน้องวินคอยๆลับตาไป ผมก็ค่อยๆ ก้าวเข้าไปในบ้าน โชว์กูมาหามึงแล้ว
“โชว์ๆๆ มึงอยู่ที่นี่ใช่ไหม โชว์ได้ยินกูมั้ย” ผมเรียกและเดินตามหามัน จนไปถึงหลังบ้าน
“เฮ้ยย!! โชว์” สภาพคากองขวดเหล้าเลยครับไม่รู้ทำไมมันต้องเหมือนในละครก็ไม่รู้ ที่เลิกกับแฟนต้องเมาต้องกินเหล้าทำไมผมไม่เข้าใจ กินแล้วช่วยอะไรได้
& h+ u+ t& H( L+ G! s; U! P“โชว์ๆๆ ลุกๆๆ ลุกขึ้นมาเดี๋ยวนี้” มันค่อยๆลืมตาแล้วลุกขึ้นมา พอเห็นผมมันก็ถอยแล้วสะบัดตัวออกจากผม
' M- D! O4 v  T0 p" R: k$ T“มึงมาที่นี้ทำไม  มึงยังไม่พอใจใช่ไหมทำไม ทำไม” มันพูดแล้วหันไปอีกทางไม่มองหน้าผมผมรู้สึกว่ามันเมามาก กินเหล้าคละคลุ้ง กองขวดเหล้าเต็มพื้นอีกหลายใบ
“โชว์ กูขอโทษ กูรักมึงนะ”
“รักเหรอๆ รักแล้วบอกเลิกกันง่ายๆ ขนาดนั้นเลยเหรอคำว่ารักของกูมันคงเป็นเรื่องเล่นๆ ของมึงสินะ ใช่สิกูทำมึงไว้เยอะกูมันเลวตั้งแต่ต้น สมแล้วแหละที่กูเป็นแบบนี้ มึงกลับไปเหอะกลับไปใช่ชีวิตปกติที่มึงควรจะเป็นเถอะ อย่ามาทุกข์ทรมานใจกับกูเลย” มันพูดไม่ยอมมองผมตั้งแต่ผมเข้ามา มันคงหมดรักผมแล้วจริงๆ
' J; k' V8 X4 ^' T8 Y

kin

ชอบมากมากมาก

Ifoot-ballZ

ชักจะไม่อยากอ่านแล้วอ่ะ กลัวจะเศร้าตอนจบอ่ะ เหมือนเราก็ผ่านอะไรไปกับตัวละครเหมือนกันนะ ไม่อยากให้จบเลยอ่ะ กลัวจะเศร้า..

masushi

สุดยอดน่ารักมาก

1712

ชอบมากมากมาก

snowy69

จะจบยังเอ่ย

boommy

สนุกครับ ชอบมาก

cherry-p

ขอบใจมากๆๆๆๆคับ

boommy

สุดยอดน่ารักมาก

Banklovebank

ขอบคุณคร้าบ

whywhy

โคร ต ๆ อ่ะ Smile :')

imanaji

ขอบคุณมากๆครับ

tamia

ขอบคุณครับ

mind19mindPSU

ขออ่านต่อนะครับ

pkclub2146

ชอบมากมากมาก

: h! q5 S) j9 k: l
/ w& G8 \8 a0 E2 i- c8 {) xชอบมากมากมาก

topzala

สนุกมากๆๆๆๆๆๆ

lookkybb1234

{:4_112:}ชอบๆมากเลยแบบนี้สิมาน

ome

ขอบคุณครับผม

Unicorn

73 laew! Gai jop laew sa nook mak leii kruppp