โทษที..ทำไงได้กูรักมึงไปแล้ว ( 79-80 )

tanya

(คัดลอกมา ขออภัยเจ้าของเรื่องนะครับถ้าหากว่าซ้ำ)
9 n5 m: R# p5 Fตอนที่ 79 เสี้ยวความทรงจำ
“หิวมั๊ย มีส้มในตู้เย็นเดี๋ยวปลอกให้กิน”  พี่โชว์ถามผม
“ไม่ครับ พึ่งกินข้าวอิ่มๆ”
" M1 T  ~" Y) k' A) ?3 f“อืม งั้นนอนพักนะ” ผมรับรู้ถึงความรักและความเป็นห่วงจากพี่เขา พี่เขาเป็นห่วงผมมาก แล้วก็คงรักผมมากเช่นกันทุกคนรอผมนะผมจะรีบจำเรื่องราวต่างๆ ให้ได้
“บ่ายนี้ก็ออกจากโรงพยาบาลได้แล้วครับ แล้วก็มาพบหมอตามใบตรวจร่างกายนะครับส่วนเรื่องความจำให้ญาติพยายามเล่าเรื่องราว เพื่อกระตุ้นความทรงจำแต่อย่าพยายามมากจนเกินไปเพราะอาจทำให้เกิดอาการเครียดได้ ค่อยๆ จำนะครับ” ผมหมอบอกหลังตรวจร่างกายครั้งสุดท้ายให้เสร็จเรียบร้อย
“ครับ ขอบคุณมากๆ นะครับคุณหมอ”  ตอนนี้มีเพียงพี่โชว์ที่คอยมารับผมเพราะเพื่อนๆ ผมติดเรียนกันหมด ผมโทรบอกแม่แล้วว่าไม่ต้องเป็นห่วงไม่อยากให้แม่นั่งรถมาเหนื่อยนะครับ
) C. J9 U3 B% T. U% a- J  t“พี่จัดการเรื่องค่าใช้จ่ายให้เรียบร้อยแล้วนะ แล้วต่อจากนี้ไปพี่จะดูแลเราเอง” พี่โชว์พูดพร้อมกุมมือผมเอาไว้ ผมรับรู้ได้ถึงความเป็นห่วงจากใจจริง
8 ?. B; R3 Z+ l5 m- s“ครับ ขอบคุณมากครับ ทั้งหมดเท่าไหร่ครับ เดี๋ยวผมคืนให้” ผมรู้สึกเกรงใจที่ต้องให้ใครมาออกค่าใช้จ่ายให้ อีกอย่างผมก็ป่วยเอง ไม่ใช่พี่เค้า
1 @# T, U5 F) m9 o“ไม่เป็นไรพี่เต็มใจ อีกอย่างเพราะพี่ตุลย์เลยเป็นแบบนี้ เพราะพี่เอง ตุลย์ไม่ต้องห่วงนะ พี่จะดูแลตุลย์เอง”
" }' y$ Y6 ^2 ^1 D; D“ครับ ขอบคุณมากเลยนะครับ แต่ผมคงดูแลตัวเองได้นะครับ” ผมกล่าวขอบคุณจากใจจริง และรู้สึกเกรงใจพี่เค้า
“อย่าดื้อ ดิพี่บอกจะดูแลเอง ห้ามเถียงเลย” พี่โชว์ทำท่าเหมือนดุๆ
“เอางั้นหรอครับ งั้นก็ได้ครับ” ก็คงต้องยอมไปก่อน เราจำอะไรไม่ได้หนิ
$ m+ Z  ^) w4 n* F2 h7 g' m“ป่ะ งั้นเรากลับบ้านเรากันดีกว่า”  พี่โชว์บอกหลังจากจัดการทุกอย่างเสร็จเรียบร้อย
“ไปส่งผมที่ห้องนะครับ” ผมไม่เข้าใจหรอกว่าไอ้บ้านเรามันหมายถึงบ้านไหน
“อืม แวะกินข้าวก่อนมั๊ย” พี่โชว์หลังจากที่มาถึงรถพี่โชว์ ผมรู้สึกคุ้นๆ รถคันนี้มาก เฮ้ย!! นี่มันรถที่จะชนผมตอนที่ผมเข้ากรุงเทพมาใหม่หนิ ผมจำได้แค่นี้ แล้วก็นึกอะไรอีกไม่ออก พยายามนึกแล้วรู้สึกปวดหัว
4 }' ^8 _6 J- c0 g# K“ตุลย์เป็นไรรึป่าว” พี่โชว์หันมาถามผม
“ปะ ป่าวครับ ถ้าพี่โชว์หิวก็แวะกินก่อนได้นะครับ”
“ได้งั้นก็ไปข้าวร้านป้าพิศใต้แฟลตละกัน” อ่อร้านใต้ตึกนั้นเองไม่ได้กินนาน
“ป้าครับๆ ขอสุกี้แห้งสองจานครับ” มาถึงไอ้พี่โชว์ก็สั่ง ไม่ได้ถามผมเลย หรือว่าเขาจะกินสองจานนะ
“เอ่อ กินสองจานเลยเหรอ” ผมถาม
“ป่าวสั่งให้ตุลย์”
“เฮ้ย! พี่ผมไม่หิวนะ” ผมรู้สึกว่าเพิ่งกินข้าวเช้าไป
“ไม่ได้ ยังไงก็ต้องกินจะได้กินยา” อะไรว่ะดุกูอีกแระ เป็นพ่อกูรึไง ชิ
5 \/ q* M$ D  \: c5 C) I+ x( K2 i“ก็ได้ กินก็กิน แต่รู้ได้ไงว่าผมชอบสุกี้แห้ง”
8 p% I& C& E1 V5 l! ?/ N! Z- J' J“คนรักกันก็ต้องรู้สิครับ” แหวะทีนี้มาหวาน ตามอารมณืไม่ถูกจริงๆ
“มาแล้วจ้า สุกี้แห้งสองที่ เดี๋ยวนี้สนิทกันเนอะน้องโชว์กับน้องตุลย์เนี้ยะ เมื่อก่อนยังทะเลาะกันอยู่เลย” ภาพบางส่วนของความทรงจำแล่นเข้าในสมอง ใช่แล้วไอ้กร่าง ที่มันที่ต่อยผมนี่เอง ผมถึงว่าคุ้นๆ
“เป็นไรตุลย์” ผมยังไม่เข้าใจว่าทำไมตอนนี้มันถึงมาดีกับผม แล้วยังมาเป็นแฟนกับผมด้วย เป็นไปไม่ได้โกหกแน่ๆ
( l% F5 K$ p7 A: J" c  F4 Z/ R“ป่าว กินเหอะ หิวไม่ใช่หรอ” ผมก็ก้มลงกินของผม แล้วพยายามนึกจับต้นชนปลายไม่ถูกจริงๆ ปวดหัวโว้ยย
. f; [! E/ ^' `$ }“อ่ะ กินยาหลังอาหารด้วย”
% _6 Y' K8 B/ _/ l$ W“ขอบคุณครับ” ผมรับยามาแล้วกิน  แล้วเราก็ขึ้นห้องกันมา
2 U( B+ u9 J* C0 C3 n7 L% h! V“เออ ส่งแค่นี้แหละครับ”
3 h9 K0 _6 k+ t" U! e“เฮ้ย ได้ไงนี้ห้องเราสองคนนะเว้ย” ได้ไง ผมจำได้ว่าผมอยู่คนเดียวนะ
“ไม่ใช่ผมอยู่คนเดียว บ้านพี่อยู่ฝั่งนู้นไม่ใช่หรอ” ไอ้กร่างมันหายไปไหน ทำไมมันพูดกับผมดีจัง
! L; n4 e2 k- S; d7 J$ D* ]4 Y“บ้า พี่อยู่กับตุลย์มาตั้งนานแล้ว ไม่เชื่อลองเข้าไปดิ” ผมเดินเข้ามาในห้อง แล้วจำต้องให้มันเข้าห้องมาด้วย จริงด้วยครับ ผมไม่ได้อยู่คนเดียว ข้าวของเครื่องใช้ที่ไม่ได้มีแค่ของผม
8 [2 m1 L3 T: B% j“พี่อยู่กับผมจริงอ่ะ”
! Y1 P  e5 d6 P- l“จริงสิ” โอ้ยย ผมต้องเชื่อใช่ไหมเนี้ยะ คิดแล้วปวดหัวโว้ยย
$ D4 D* n1 p* D! ~" ?6 l  O“หรือว่าพี่แกล้งทำดีกับผม ผมจำได้ว่าพี่เคยไม่ชอบขี้หน้าผม” พี่โชว์ทำหน้านึกอะไรบ้างอย่าง แล้วอยู่ดีดีก็ยิ้มๆ
! h/ _# d  |& \“เรื่องมันนานมาแล้วแหละ ขอให้ตุลย์จำแค่ว่าตอนนี้พี่รักตุลย์ แล้วตุลย์ก็รักพี่ก็พอ เราสองคนรักกัน เข้าใจ๊”
“แล้วพี่จะให้ผมเชื่อได้ไง ในเมื่อผมจำอะไรไม่ได้เลย” ผมถาม
“ขอแค่ตุลย์เชื่อพี่ พี่สาบานว่าพี่ไม่ได้หลอก พี่รักและจริงใจกับตุลย์จริงๆ” พี่โชว์พูดถ่ายทอดความรู้สึกพร้อมกุมมือผมไว้ สายตาที่ส่งมานั้นไม่ได้โกหกและเต็มไปด้วยความจริงใจจริงๆ ผมจะเชื่อก็ได้ครับ
& }$ H2 S2 \% z6 X7 u& E4 u8 \0 _8 S“ครับ ผมจะพยายามจำให้ได้นะครับ” พอกินยาก็ทำให้ผมรู้สึกง่วงๆ
: G5 S1 ?, f% G# b7 f$ T% V“งั้นผมขอนอนพักหน่อยนะ” ผมเดินเข้าไปในห้องนอน แล้วล้มตัวลงนอน ยังไม่ทันได้คล้อยหลับก็รู้สึกถึงแรงความอบอุ่นที่กอดผมอยู่
“อืม เฮ้ยย พี่ทำไรอะ” ผมพยายามฝืน แต่แรงกอดก็มากจนผมผลักไม่ออก ผมรู้สึกแปลกๆ แต่คุณเคย ผู้ชายกอดกันด้วยหรอ
“ขอพี่กอดหน่อยนะ พี่ขอโทษที่ทำให้ตุลย์เป็นแบบนี้” น้ำเสียงพี่โชว์ฟังดูเศร้าๆ เอาว่ะ กอดก็กอด ผมรับรู้ได้ถึงความอบอุ่นของอ้อมกอดในเสี้ยวหนึ่งของความทรงจำ แต่ผมจำไม่ได้
“พี่นอนกอดผมบ่อยมั๊ย” ผมถามเพราะสงสัย
“บ่อยสิ เรานอนกอดกันทุกวันเลยแหละ บางครั้งก็มากกว่ากอดด้วย”
“เฮ้ย!! พี่ทำไรอ่ะ” ผมร้องตกใจ เมื่อรับรู้ถึงสัมผัสที่ป่วนเปี้ยนอยู่หน้าขา
$ X# c3 F  b4 j! z9 x“โอ้ย!!” ผมกับถีบพี่โชว์ลงไปกองกับพื้นข้างเตียง
3 ~2 B( N. ?& P. T) M4 q9 G“พี่โชว์ผมขอโทษ เจ็บมากป่าว” ผมรีบลุกขึ้นไปดูพี่โชว์ แต่พอลุกเขาก็ดึงผมจนล้มลงไปทับตัวพี่เขาอีก ตอนนี้ออกแนวนอนทับกัน
+ Z: N) f/ O5 h( }5 d5 I* p“เฮ้ย อุ๊บ” บ้าผมโดนผู้ชายจูบ ไม่จริงๆๆๆๆๆๆ  บ้าไปแล้ว ผมผลักพี่โชว์แล้วรีบลุกขึ้นเตียงเลย
2 i! b+ v7 ?& ~4 H# c3 I+ A1 L“เล่นบ้าไรเนี้ยะ”
9 w) R5 r2 p+ K$ \1 b7 i- U) M“ขอโทษ ของมันเคยหน่ะ อย่าคิกมากนะ”
& o" Y- B  z7 D0 o3 C6 ]“พี่ตุลย์ จำอะไรไม่ได้นะ พี่ทำงี้จะให้ตุลย์ทำใจรับได้เหรอ ผมเป็นผู้ชายนะ ผมสับสนผมจำอะไรไม่ได้ ผมไม่รู้ว่าผมเคยจูบ เคยกอดหรือแม้แต่จะมีอะไรกับพี่ก็เหอะ ผมจำไม่ได้ พี่เข้าใจตุลย์ไหม เข้าใจไหม” ผมรู้สึกอึดอัด โมโหตัวเองที่จำอะไรไม่ได้ ผมปล่อยให้น้ำตาผมไหลออกมาตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ มันอึดมากที่คนอื่นพยายามเหมือนเดิมกับเรา แต่เรากลับจำอะไรไม่ได้
“ตุลย์ๆ อย่าร้องไห้นะ พี่ขอโทษๆ พี่จะไม่ทำอีกแล้ว ตุลย์นอนพักผ่อนนะ” พี่โชว์ใช้มือของเขาปาดน้ำตาให้ผม แล้วให้ผมนอน
) `( E/ N' T$ L2 W+ ]2 Y. q; r“อืม ผมขอโทษที่จำอะไรไม่ได้ พี่จะนอนกอดผมก็ได้นะ”
“ตุลย์” พี่โชว์เรียกชื่อผม ผมไม่รู้ว่าพี่เขาคิดยังไง หรือรู้สึกอึดอัดอะไรรึป่าว แต่ผมจะพยายามจำให้ได้ละกัน
“พี่โชว์ตื่น” ผมปลุกคนในอ้อมกอดของผม ตั้งแต่ออกจากโรงพยาบาลนี่ก็สองวันแล้ว พี่เขาอยู่ดูแลผมตลอด หาข้าว จัดยาให้ผม แล้วก็นอนกอดผมตลอดด้วยเช่นกัน มันก็เป็นความรู้สึกดีดีนะ ที่ผมได้รับจากพี่เขา
% D/ A3 U. I- ]5 O- M  F“อืม” ขี้เซาแฮะ ร้องในลำคอแต่ไม่ยอมขยับ
“พี่โชว์ วันนี้ผมต้องไปเรียนครับพี่”
“อ่อๆ จริงสิ” พี่โชว์รีบสะดุ้งลุกขึ้นตื่น
& L# L6 P1 V) b+ d“งั้นผมไปอาบน้ำก่อนนะ”
“อาบพร้อมกันเลย”
“พี่โชว์” ผมส่งสายตาอาฆาต พร้อมน้ำเสียงเฉียบคม
  m6 ]+ P) W% y/ N“ครับๆ ตุลย์อาบก่อนเลย เดี๋ยวพี่อาบทีหลัง”
$ f. O- T; R0 S3 `% _. j: `“อืม งั้นผมไปอาบก่อนนะครับ”
“โอเคครับ”
จุ๊บ อยู่ดีดีพี่โชว์หอมแก้มผม
$ S5 U. h/ f; k9 F, e“ไอ้พี่โชว์”
“แฮะๆๆ ขอโทษครับ พยายามแล้ว แต่มันน่ารักจนอดใจไม่ไหว” ผมรีบหยิบผ้าเช็ดตัวแล้ววิ่งเข้าห้องน้ำเลยครับ
“ไอ้ตุลย์ มาแล้วหายดีแล้วใช่ไหม” พี่โชว์มาส่งผมหาเพื่อน พากินข้าวกินยา แล้วสั่งเสียเรียบร้อยก่อนไปเรียน ตกลงผมมีผู้ปกครองคนใหม่ใช่ไหมเนี้ยะ
“อืม แต่ก็จำไม่ได้อยู่ดี”
5 N1 m" i( r" ]- ]“เออน่า เดี๋ยวก็จำได้”
“ใช่พวกกูนี้แหละจะทำให้มึงจำได้เอง” ไอ้คิวพูด
“ทำไงอ่ะ” ไอ้พจน์ถาม
2 P/ V1 Z3 z- w( y“ก็เขาบอกว่า ถ้าอยากให้ความจำกลับมา ต้องตีหัวให้กระทบกระเทือนอีกครั้ง หรือไม่ก็ช๊อตด้วยไฟฟ้า”
ตอนที่ 80 มิตรภาพไม่ต้องอาศัยความทรงจำ
' c! ]5 x% q8 ]& V( _9 u' u0 _! g“โอ้ย อะไรของมึงเนี้ยะ คราวก่อนก็สะกดจิต สร้างสรรค์มั๊ยเนี้ยะ” ไอ้พจน์ว่า
. J& P! j1 K3 f2 ~4 [) y“ยังไงก็ต้องลองก่อนนะเว้ย” ไอ้คิวยังยืนกราน
“เราว่าไม่ได้อ่า เกิดคราวนี้ตุลย์ตายไปจะว่ายังไง” ใช่ข้าวพูดถูก กูยอมความจำเสื่อมดีกว่า
0 h% [/ W  h+ ~3 y4 @9 |3 \“เฮ้ยยๆๆ แต่ตอนนี้ขึ้นเรียนก่อน สายแล้ว” ข้าวบอก พวกเราเลยรีบวิ่งไปเข้าเรียนเลยครับ ดีนะยังไม่เช็คชื่อ ผมก็เรียนรู้เรื่องบ้างไม่รู้เรื่องบ้าง บ้างอย่างก็คุ้นๆ บางอย่างก็ไม่คุ้น แต่เอาเป็นว่าคงเอาตัวรอดได้แหละครับ วันนี้ทั้งวันพวกเพื่อนๆ ก็พาผมไปตรงโน้น ตรงนี้พร้อมเล่าเรื่องราวที่เกี่ยวกับผมประกอบไปด้วย
# _0 l( u0 q1 Z* x“เอางี้กูมีอีกวิธี ไม่เจ็บตัวเชื่อกู” ไอ้คิวเสนอแต่ก็ยังไม่ยอมเฉลยว่าอะไร
( i' d* K* ^! l& n* A“อะไร อีกล่ะ”
“เออน่า ตามกูมาพอ” พวกเราก็ตามมันไปแหละครับ พอมาถึงพวกเราต่างก็ร้องอ๋อเลยครับ
$ u8 M- s1 @1 n& ]: V“มันจะช่วยได้จริงหรอว่ะ” ไอ้พจน์ถาม
3 i4 @6 I2 M; t* d5 A8 {4 ?) }( |9 w“โอ้ยมึง ไม่เชื่ออย่าลบหลู่ดิ ไม่งั้นคนเข้าไม่มาบนหรอก” ที่ยืนตระหง่านตรงหน้าคืออนุสาวรีย์ผู้ก่อตั้งมหาวิทยาลัยนั้นเอง ซึ่งเป็นที่ยึดเหนี่ยวจิตใจของนิสิตมหาวิทยาลัยแห่งนี้
“เอาก็เอาว่ะ” ผมบอกมัน
“เอางี้ เราทุกคนมาบนให้ไอ้ตุลย์หายความจำเสื่อม แล้วจะได้มาช่วยกันแก้บน”
“บนอะไรดีอ่า” ไอ้ข้าวถาม
6 }% @- f2 U  b  v“วิ่งรอบมหา’ลัย 30 รอบ โอเคป่าว” ไอ้คิวบอก
“โห เหนื่อยนะมึง” ยังไม่ทันบนไอ้พจน์ก็บ่นแล้ว
$ V: M" N' {" g7 k, z& A2 t/ l) a“สัส ถือว่าช่วยไอ้ตุลย์” ไอ้คิวว่าพลางตบหัวไอ้พจน์
“โอ้ย!! มือหรือตีนเนี่ยะหนักชิบ” ไอ้พจน์ลูบหัวปรกๆ
“จะลองดูอีกทีมั๊ย” ไอ้คิวตั้งท่า
. A$ V0 |) e, i- x7 B! U" ~“พอเหอะ รีบๆ เหอะ” ไอ้ข้าวว่า สรุปเราก็บนว่าจะวิ่งรอบมหา’ลัย
) d' K) r/ t" [- L“พวกมึง ไปดูหนังกัน หนังเข้าใหม่กูอยากดูมาก” ไอ้พจน์เสนอ
) l' Z" R: J7 r* L- v“หนัง X อะเหรอ ไปดูบ้านกูก็ได้แผ่นใหม่เต็มเลย” ไอ้คิวกวนตีน
“คว.... กูหมายถึงหนังโรง ไอ้ควาย” ไอ้คิวนี่ชอบให้โดนด่านะ
- T( f2 Y- F) g: F5 e“อ้าวเหรอ พวกมึงว่าไง” ไอ้คิวหันมาถามผมกับไอ้ข้าว
“ไงก็ได้ ตามใจพวกแกอ่า” ผมกับไอ้ข้าวว่า  สรุปว่าเราก็เลยไปดูหนังกัน ไม่มีเรียนบ่ายครับ เลยไปหาข้าวกินเลย
“อยู่ไหน กินข้าว กินยายัง” พี่โชว์โทรมาถามครับ
* O) t1 W3 I9 X; Z“มาดูหนังที่เมเจอร์ครับ กำลังจะหาข้าวกิน” ผมตอบปลายสาย
“ไปกับใคร ไปไหนทำไมไม่โทรมาบอก แล้วตอนนี้อยู่ตรงไหนจะไปหา” ทำไมต้องทำเสียงโมโหด้วยเนี้ยะพูดดีดีก็ได้ เป็นพ่อกูป่าวเนี้ยะ พ่อกูก็เสียไปแล้วนี่หว่า
7 d' j3 f4 R: C/ r$ m( L0 Z* ~: t6 e“มากับเพื่อนๆ ครับ แล้วทำไมพี่ต้องโมโหตุลย์ด้วยเนี้ยะ ตุลย์ทำไรผิด”
“ป่าวครับ พี่ขอโทษ ตุลย์อยู่ไหนพี่จะไปหา” พี่โชว์เสียงเย็นขึ้น
" [4 R# h( I( Z$ P“พี่ไม่ต้องมาก็ได้ ยังไงเดี๋ยวตุลย์ก็เข้าโรงหนังเดี๋ยวพี่มาก็ไม่เจอตุลย์อยู่ดีอ่า” ผมบอกเพราะอีกประมาณไม่ถึงชั่วโมงก็จะถึงเวลาเข้าโรงแล้ว
; g& e+ ?/ G1 F  \“อ้าวงั้นเหรอ งั้นหาข้าวกินแล้วกินยาให้ครบด้วยนะ แล้วอีกอย่างดูหนังเสร็จโทรหาพี่นะเดี๋ยวพี่ไปรับ” ครับคุณพ่อ
! V# V7 Z8 X$ B3 l6 {“เอ่อ เดี๋ยวตุลย์กลับเองก็ได้นะครับ”
6 D& `% I3 P! ^  {3 o/ @$ M“ไม่ได้ โทรมาด้วย พี่ไปเรียนก่อนนะ” พี่โชว์ออกประโยคคำสั่ง เสียงโคตรน่ากลัวอ่า กูไปเป็นแฟนกับคนแบบนี้ได้ไงเนี้ยะ แฟนกูต้องขาว หมวย สวย อึ๋มดิว่ะ ไหงเป็นงี้เนี้ยะ
4 z. o! D4 ?6 q2 r7 W4 Z' m" k# l0 h“ครับ ก็ได้ครับ” ผมกับเพื่อนก็หาอะไรง่ายๆ กินแหละครับ เอาที่สะดวก กินเสร็จก็กินยาที่พี่โชว์จัดมาให้ผมแล้วเป็นชุด  ใส่ตลับแยกมื้อมาเรียบร้อย
! L- _* k7 h, Y* d6 k“ตุลย์จำได้ยัง” ไอ้คิวถาม
) h- k; m8 E. |2 c$ W5 P- t% p“เพิ่งบนเองนะ จะจำได้แล้วเหรอ” ไอ้ข้าวว่า ผมก็ส่ายหน้าเช่นกัน
0 T% P! w) e# {. |“กูบอกแล้วไม่เวิร์ค” ไอ้พจน์รีบว่า
' f9 m) V0 ?7 s4 T8 y( [“โอ้ย รอดูก่อนดิว่ะ เออ มึงได้ลองรื้อฟื้นความจำกับเฮียยังว่ะ” ไอ้คิวว่า แล้วหันมาถามผมต่อ
“อะไรเหรอ”
, W4 k" M4 @6 t8 o1 z" ~“ก็เรื่องอย่างว่า บนเตียงอ่า” มันพูดพร้อมทำท่าเอามือประกบกัน
2 D2 I5 m! X7 I& y8 A# c“เฮ้ยย!!  บ้าดิ” ผมตอบเขิลๆ ยอมรับว่าอาย
: `0 X1 O- I5 p: _1 g; E“จริงมึงลองดูดิ กูว่าวิธีนี้ก็เวิร์คนะ เพราะตอนมึงความจำยังไม่เสื่อม มึงก็มีอะไรกับพี่เค้าเกือบทุกวันอยู่แล้วหนิ” เอ่อ แล้วมึงรู้ได้ไงว่ากูมีอะไรกันทุกวัน
“แล้วมึงรู้ได้ไง” ไอ้พจน์ถามไอ้คิว
“โถมึงยังต้องถามเหรอ ระดับเฮียโชว์จะปล่อยให้พลาดเหรอ” พี่โชว์ขนาดนั้นเลยเหรอว่ะ ผมนึกภาพตามแล้วขนลุก จริงหรอว่ะกูโดนพี่เขาแบบนั้นๆ ทุกวันเลยเหรอว่ะ
3 c) L. ~& I  P) U“เออว่ะ จริงด้วย กูเห็นด้วยกับวิธีนี้ตุลย์” ไอ้พจน์ดันเห็นด้วยอีก ผมจะทำไงเนี้ยะ
. b" \, _) n" }  p" Y0 U5 b0 G“เอ่อ จริงเหรอ” ผมตอบแบบตอนนี้จิตใจไม่รู้ไปไหน ลอยไปไกลแล้วมั้ง
' h* {, ^, {! m, _/ Iกริ๊ง**ๆๆๆๆ เสียงโทรศัพท์ช่วยชีวิตผม เฮอออ
“พี่ตุลย์อยู่ไหน” ใครว่ะ เสียงคุ้นๆ
“ใครอ่ะ” ผมเลยถามไป
" g( Q: Y" d* t' Q“อ่อ วินเองครับ พี่ตุลย์อยู่ไหนอ่า วินคิดถึง” อ่อน้องวินที่น่ารักๆ นั้นเอง ทำไมว่ะ ถ้าผมเป็นเกย์จริงๆ ทำไมผมไม่เลือกน้องเขามาเป็นแฟนผมว่ะ ออกจะน่ารักกว่าพี่โชว์ตั้งเยอะ
+ R5 K6 l+ I: w$ ]8 b8 ?“อ่อ พี่มาดูหนังกับเพื่อนๆ นะ จะเข้าโรงแล้ว”
“โห ไม่ยอมชวนวินเลยอ่า เสียใจอ่า” น้องวินทำเสียงเศร้า
“โอ๋ๆ คราวหน้าเดี๋ยวพี่จะชวนมาเลย พี่มาดูกับวินอีกรอบก็ได้” ผมปลอบน้องไป
! s7 s0 F4 K! u“ครับ พี่ตุลย์ต้องเลี้ยงวินนะ” ไรว่ะเปลี่ยนอารมณ์เร็วชิบเป๋งเลย
“อืมได้สิ งั้นตอนนี้พี่ขอเข้าไปดูหนังก่อนนะ” ผมบอกเพราะจะได้เวลาเข้าโรงแล้ว
“ครับๆๆ แล้วไงเดี๋ยววินโทรหานะ” แล้วน้องวินก็วางสายไป ความสัมพันธ์ระหว่างผมกับน้องวินเป็นยังไงนะ
! G8 D$ E0 i( [& g; d“อ่ะตุลย์ กูรู้มึงชอบรสชีส” รู้ด้วยแฮะ ผมดีใจที่ทุกคนจำเรื่องราวของผมได้ ใส่ใจผม ถึงแม่ว่าผมจะลืมเรื่องราวของทุกคนก็เหอะ
“ขอบใจ เท่าไหร่” ผมถามไอ้พจน์
- I* e" V) a, A" A“ไม่เป็นไรๆ ซื้อให้” พจน์ว่า
* o( l! @9 O  [3 ^' W“ขอบใจนะ แต่เอาไปเหอะ” ผมเอาเงินให้มันไปร้อยนึง มันไม่รับก็ยัดใส่มือมันนั้นแหละ
“โอเคงั้นกูก็ไม่จ่ายนะ โอเคเลี้ยงต้องเลี้ยงทุกคนนะเคป่าว” ไอ้คิวว่า
“ไม่ต้องมาทำแดกฟรีเลยมึงอ่า เอามาเลย” ไอ้พจน์ว่า
- d  M6 W, x) W2 [6 L“โหไรว่ะ เลี้ยงไม่ได้เหรอว่ะ ติดไว้ก่อนนะ” แล้วไอ้คิวก็เดินนำหน้าไปเลย ไอ้พจน์ไล่ด่าตามหลังก็ไม่ทันหรอก
- e" J) T  S! [: ?“สนุกดีนะ” ผมบอกพวกมัน
“อืม โคตรมันอ่า” เราดูหนังเสร็จก็เดินออกมาช็อปปิ้งหน้าเมเจอร์ แล้วก็กะว่าจะเลยไปหาอะไรกินแถวๆตลาด เดินไปเรื่อยๆ ผมโชคดี ดีใจที่ได้มาเป็นเพื่อนกับพวกมัน พวกมันทำเหมือนผมไม่ได้ความจำเสื่อม ร่วมทั้งบางครั้งผมลืมตัวไปด้วยซ้ำว่าความจำเสื่อม เพราะมันอบอุ่นจริงๆ มิตรภาพมันไม่ต้องพึ่งความทรงจำที่ขาดหายไปจริงๆ
“ตุลย์มึงดูนี่ดิ ตัวไหนดูดีกว่ากันว่ะ” ไอ้พจน์หยิบเสื้อสองตัวมาเทียบให้ผมดู  
“เออ เราว่าตัวซ้ายมือนะ สวยดี”
“เหรอ โอเคงั้นเอาตัวนี้แหละครับ” พจน์ยืนเสื้อพร้อมจ่ายตังส์ให้แม่ค้า พวกเราก็เดินซื้อของไปตามทางแหละครับ ได้ของติดไม้ติดมือกันมาคนละอย่างสองอย่าง ผมซื้อพวงมาลัยมาไหว้พระด้วย
$ N/ q1 o7 v1 ~9 `“ข้าววันนี้ไม่เห็นสามีมึงเลยว่ะ” เฮ้ยย!! ไอ้ข้าวก็เป็นเกย์เหรอว่ะ แล้วใครว่ะที่เป็นสามีมันอย่างที่ไอ้คิวว่า หรือมันแกล้งเล่น
“ไม่รู้ เดี๋ยวแมร่งก็โทรมาเองแหละ” อ้าวเรื่องจริงด้วยแฮะ ใครว่ะแฟนมัน
3 V) [& G( I0 `! R0 Y) }+ j“นี่ไงโทรมาแล้ว ตายยากชิบเป๋ง” แล้วไอ้ข้าวก็รับโทรศัพท์สักแป็บแหละครับ
9 O/ U7 R* i8 n, Z; N' q“เจ๊อ้วน เดี๋ยวมันมาเจอที่นั้น” ไอ้ข้าวว่า
“โหนี้มึงตกลงกันเนี้ยะถามพวกกูมั้ยเนี้ยะ” ไอ้คิวว่า
6 V6 B0 I% ~4 i# p+ R“เออ ตามใจไงเดี๋ยวไปคนเดียวก็ได้”
“โถๆ อย่าน้อยใจไปน้องข้าว พี่ไม่ใช่แฟนน้องนะ ไอ้ใช้มุกนี้กับไอ้เจ๋งนู้น” อ้าวนี้แฟนข่าวคือไอ้เจ๋งหรอเนี้ยะ เป็นไปได้ไง
“อย่าเถียงกัน ไปก็ไป” ไอ้พจน์ขัดขึ้นมา เราก็เดินไปคุยไปเรื่อยๆ แหละครับ จนมาถึงร้านแหละครับ ก็เจอเจ๋งรออยู่แล้ว
“ดีตุลย์ ไงจำกูได้ยัง” ไอ้เจ๋งทักผม
“ได้ดิ ตอนมอปลายมึงอยู่ห้องเดียวกับกู” พอจำได้ครับ
* Z% @8 L9 ~2 {5 {7 s$ z$ j9 h“กูหมายถึงตอนนี้” ผมก็ได้แต่ส่ายหน้า แล้วพวกผมก็จัดแจงสั่งอาหารกันมาเต็มโต๊ะแหละครับผู้ชายควายๆ กี่ตัวละ กินเท่าไหร่ก็ไม่อิ่มหรอก
กริ๊งงงงงงงงๆๆๆ  ใครโทรมาเนี้ยะกำลังกินข้าว “พี่โชว์” ตายห่า
# h' J) g$ S1 f) |( s1 Q) w* P“ครับ” ผมรับสายปลายสาย
“อยู่ไหน” เสียงห้วนแท้เล่า
“ร้านเจ้อ้วน” แล้วสายก็ตัดไปเลยมันจะฆ่าผมไหมเนี้ยะ
“เป็นไรมึง” ไอ้เจ๋งถามหลังจากเห็นผมหน้าจ๋อยๆ หลังจากวางโทรศัพท์
/ E3 j6 x! |. c, G* L“ปะ ป่าว ไม่มีไร กินเหอะ” ผมกินไปก็ใจเต้นตุ่มๆต่อมๆ ไม่อยู่กับเนี้ยะกับตัว ผมไม่รู้ทำไม แต่ผมรู้สึกกลัวพี่โชว์ยังไงก็ไม่รู้มันกลัวจากจิตใต้สำนึก

lilii

นึกถึงการ์ตูนญี่ปุ่ณเรื่องหนึ่งเลย อยากอ่านต่อ

kin

ชอบชอบชอบชอบ

Ifoot-ballZ

ง่ะอ่านแล้วน้ำตาจะไหล ไม่รู้จะอธิบายยังไงทำไมเศร้าแบบนี้อ่ะ..

taisukae

ขอบคุณครับ

snowy69

อ้าวตุลเปงรัยมากป่าว

boommy

สนุกครับ ชอบมาก

cherry-p

ขอบใจมากๆๆๆๆคับ

2539

ชอบชอบชอบชอบ

Banklovebank

ขอบคุณครับ

whywhy

โคร ต ๆ อ่ะ Smile :')

imanaji

ขอบคุณมากๆครับ

pungkung1991

นึกถึงการ์ตูนญี่ปุ่ณเรื่องหนึ่งเลย อยากอ่านต่อ

Too_1996

ขอบคุณมากๆนะคับบ

grantnun

ขอบคุณมากครับ

tamia

ขอบคุณครับ

mind19mindPSU

ขอบคุนนะครับ

i555

ขอบคุนครับ