โทษที..ทำไงได้กูรักมึงไปแล้ว ( 81-82 )

tanya

(คัดลอกมา ขออภัยเจ้าของเรื่องนะครับถ้าหากว่าซ้ำ)
7 Z% p" J5 V9 b2 Xตอนที่ 81 ทบทวนความทรงจำ
สักพักก็พี่โชว์ก็มา
  K: t$ r& F( _3 p' t) Z3 ~“หวัดดีเฮียมาได้ไงเนี้ยะ” พวกเพื่อนๆ ผมก็ทักกันไปผมใจเต้นแรงมากไม่กล้าสบหน้ายังไงไม่รู้ เหมือนเด็กทำความผิดยังไงก็ไม่รู้ไอ้พวกนั้นก็หลบให้พี่โชว์มานั่งข้างผม รู้สึกถึงรังสีอำมหิตยังไงก็ไม่รู้
“กินข้าว จะได้กินยา” เสียงโคตรโหดอ่า เพื่อนๆคงเห็นบรรยากาศมาคุ จึงรีบหาเรื่องอื่นคุย
) Y- s+ v# R* [" {8 l1 }: f, k0 ]“เมื่อกี๊มึงฟังรู้เรื่องด้วยหรอว่ะ” ไอ้พจน์ถามไอ้คิวพอที่พนักงานร้านนี้ส่วนใหญ่เป็นชาวต่างชาติ ตอนแรกผมก้ฟังไม่รู้เรื่องเหมือนกัน
“รู้ดิ แถวบ้านกูเยอะ” ไอ้คิวว่า
9 ^5 U1 r$ F# s5 P. [$ x“สัส ฟังเขานะกูต้องแปลไทยเป็น ไทย มึงเป็นล่ามละกัน” ไอ้พจน์ว่า ก็ฮาดีครับ ฟังพวกมันคุยกัน ทำให้ลืมเรื่องเครียดข้างๆตัวได้หน่อย จะว่าก็ว่าเหอะอย่าเงียบดิพี่โชว์ ผมลืมโทรอ่ะ ขอโทษไม่น่ารับปากเลยเราเลยผิดเต็มๆ
“ยาละ” พี่โชว์ถามเสียงเรียบผมหยิบกล่องยาออกมาจากกระเป๋า เค้าก็หยิบไปจากมือผมเลย
“อ่ะ” พี่โชว์ยื่นยาหลังอาหารมาให้ ผมก็รับมากิน แล้วดื่มน้ำตาม
“หายไวไวนะมึง อยากให้ไอ้ตุลย์กลับมาซ่าเหมือเดิม” ไอ้เจ๋งว่า
“เออ จะรีบจำให้ได้ละกัน” ผมบอกพวกมันไป
1 Q$ C; c; K  m# }" \: p8 K“เออ งั้นพี่กับตุลย์ขอตัวกลับก่อนนะ” พี่โชว์พูดแทรกขึ้น
8 X7 a. U4 G* A/ ^; N0 a“แต่พี่โชว์ยังไม่ได้สั่งไรกินเลยนะ” ไอ้ข้าวว่า
“ไม่เป็นไร พี่อิ่มแล้วแหละ” พี่โชว์พูดแล้วฉุดมือผมให้ลุกขึ้นพร้อมกลับ อารมณ์ไหนของเขาว่ะเนี้ยะ
  n7 H' n0 v9 }- t, S& H" ~* W“เออ งั้นกลับก่อนนะเว้ย พรุ่งนี้เจอกัน” ผมบอกลาเพื่อนๆ
$ l% R- @8 r4 q6 c5 _; ?  s“เออ เจอกันเว้ย หวัดดีครับเฮีย อย่าทำไรเพื่อนผมละเพื่อนผมความจำมันไม่ดี” ไอ้พจน์ว่า ยังจะมีอารมณ์แซวอีกนะ จะเกิดอะไรกับกูกูยังไม่รู้เลย  ไอ้พี่โชว์ก็หน้านิ่งได้อีก ไม่รู้คิดไรอยู่
, P4 T% ]5 K2 _: z% }8 n“บาย” แล้วมันจูงมือลากผมออกมาเลย ผมพยายามแกะออกเพราะผู้ชายเดินจับมือกัน คนก็มองกันหมดอ่า อายครับ
“ตุลย์เดินเองได้” ไอ้พี่โชว์ไม่พูดแล้วก็ไม่ปล่อยมือด้วยซ้ำ โอ้ยเรื่องของมึงละกัน อยากจับอยากจูงก็ตามใจ อย่าให้กูหมดความอดทนนะ กูจะฆ่าแมร่งเลย (กล้าก็บ้าแล้ว คนที่ตายอาจจะเป็นผมมากกว่าตอนนี้ เฮออ) พี่โชว์เปิดประตูแล้วดันให้ผมขึ้นรถ แล้วเขาก็เดินอ้อมไปขึ้นฟังคนขับ ก็เงียบจนจะถึงห้องแหละครับ วันนี้ลืมเอาปากมารึไง
“พี่โชว์ พี่อยากจะพูดอะไรพูดมาเลยดีกว่า” ผมพูดออกมาก่อน ตอนนี้พี่โชว์กำลังจอดรถ  แต่ก็ยังเงียบอยู่
% A: t( e* n: [  m! \1 \2 U/ P1 A“ขึ้นห้อง” คำพูดแรกตั้งแต่ขึ้นรถมาหลุดออกจากปากคนที่เงียบมาตลอดทาง ผมเดินตามพี่เขาขึ้นห้อง ไม่รู้ทำไมผมต้องเชื่อฟังเขาขนาดนี้ก็ไม่รู้
“พี่โชว์ตุลย์ขอ....” คำขอโทษผมถูกกีดกั้นด้วยริมฝีปากของพี่โชว์ที่บดขยี้มาที่ริมฝีปากผมทันทีที่ปิดประตูห้องยังไม่สนิทเลยด้วยซ้ำ ผมแค่รู้สึกผิดที่ให้พี่เขารอแล้วจะเอ่ยขอโทษ
“อือ อื้ม” ผมพยายามขัดขืน แต่ต้านทานแรงพี่โชว์ไม่ไหว ความรู้สึกงงงวย แล้วสับสนเข้ามาในหัวผม แต่แล้วก็หายลับความสุข ของไรลิ้นที่เกี่ยวกระหวัดเข้ากับลิ้นของผม ใช่ผมเคยได้รับความรู้สึกแบบนี้จากที่ไหนสักแห่ง ความสุขที่ลิ้นของพี่โชว์ควานไปทั่วช่องปากของผม จนผมลืมหายใจไปชั่วขณะ ร่างกายผมอ่อนแรงจนแทบจะทรุดลงไป
“เฮือกกก” ผมรีบสูดหายใจเข้าปอดหลังจากที่ปากเป็นอิสระ ขาผมก็ทรุดจนเกือบจะลงไปกองกับพื้นแต่พี่โชว์ประคองผมไว้ ตอนนี้ผมพูดอะไรไม่ออก ถามว่าสับสนไหม ตอบได้เลยว่ามาก แต่มันก็มีความสุขด้วย ตกลงนี่ผมเป็นเกย์จริงๆ หรอเนี้ยะ
  q  t& O  t. e* ?“พี่ทำงี้ทำไม” พอได้สติผมก็ถามพี่โชว์
“ก็รักไง ตุลย์กูอึดอัดนะเว้ยที่มึงจำกูไม่ได้” พี่โชว์พูดขึ้น
“แล้วพี่คิดว่าตุลย์มีความสุขเหรอ ไม่อึดอัดเหรอ ที่ต้องมาอยู่กับพี่ทั้งที่เป็นอะไรกันก็ไม่รู้ พี่เป็นใครตุลย์ยังไม่รู้จักเลย” ผมพูดออกไปรู้สึกอึดอัดเหมือนกัน
“โถเว้ย มึงรู้ไหมว่ามึงเป็นของกูทั้งตัว ทั้งหัวใจ มึงจำได้ไหม” พี่โชว์พูดออกแนวโมโห
“ไม่รู้ ผมจำอะไรไม่ได้ทั้งนั้นแหละ เลิกทำกับผมเหมือนเด็กสักที” ผมเดินเข้าไปในห้อง ไม่อยากทะเลาะกับพี่เขา
“กูเป็นหวงมึงนี่ผิดมากใช่ไหม” เขาเริ่มขึ้นเสียงกับผมแล้ว
& ^1 u' ~# \0 e; Z“ผมเบื่อ” ไม่รู้อะไรทำให้ผมพูดคำนั้นออกไป
0 n0 @* z% V. M* f5 C“เออได้ งั้นเดี๋ยวกูรื้อฟื้นความจำให้เอง ย้ำให้ชัดไปเลยว่ามึงเป็นของกูทั้งตัวและใจ” ว่าพลางพี่โชว์ก็ผลักผมลงไปบนเตียง แล้วคล่อมทับตัวผมอย่างรวดเร็ว
“พะพี่ ทำอะ..” ริมฝีปากถูกบดขยี้ จนรู้สึกเจ็บไปหมด ผมพยายามไม่ให้ลิ้นพี่โชว์ลวงล้ำเข้ามา
“อ่า” ผมจำต้องอ้าปาก เพราะตกใจที่ตอนนี้มือพี่โชว์ลวงเข้าไปในกางเกงผม ทำไมผมสู้แรงพี่เขาไม่ได้เลย ผมเป็นผู้ชายเหมือนกันนะ พี่โชว์ไล้ลิ้นไปตามใบหูลำคอ
“พี่ปล่อยผม ไม่เอา ผมขอโทษ” ผมเรียกร้องอิสรภาพภายใต้ร่างกายอันกำยำของพี่เขา
9 r- @( Z* [4 N* e5 @1 T" i& V“ตุลย์เป็นของพี่เข้าใจไว้ด้วย” พูดแค่นั้นกางเกงพร้อมกางเกงในผมก็ลงไปกองอยู่ที่ปลายเท้า ในขณะที่กระดุมทุกเม็ดหลุดออก เผยให้เห็นร่างกายทุกส่วนของผม ลิ้นพี่โชว์ไล้ไปตามหัวนมผม ความรู้สึกกระสันแปลกๆ เข้ามาแทน ผมพยายามขัดขืนผลักดันออก
“อ่ะ พี่ ปะ ปล่อย ผมนะ” ผมพูดเสียงปนหอบหายใจ
" y" }9 V2 t" y/ N' D“แต่ตรงนี้ตุลย์ก็ไม่ได้ปฏิเสธพี่หนิ” มือใหญ่กอบกุมของผมเอาไว้ ใช่แล้วครับผมมีอารมณ์ ทำไมถึงเป็นแบบนี้
( B/ A' Z% V/ S2 I“ผมขอร้องพี่” ผมวอนขออีกครั้ง
“ถึงขนาดนี้ เยิ้มขนาดนี้แล้ว ไม่ต้องขอพี่ก็จะช่วย” พูดจบพี่โชว์ก็ใช้ปลายลิ้นเลียไปที่ที่ส่วยปลาย
“เฮ้ย! พี่ อ่า” ผมรู้สึกตกใจ แต่ก็เสียวซ่านไปทั้งตัว พี่โชว์ค่อยครอบปากลงไปที่ส่วนนั้น แล้วละเมียดละไม ในทุกๆส่วน ผมเสียวซ่านจนหลังแทบไม่ติดพื้น นี่ผมเป็นอะไร ผมกำลังจะมีอะไรกับผู้ชายนะ นี่เรื่องจริงใช่ไหม
“ซีดด อ่า” ผมร้องออกมาอย่างห้ามปรามตัวเองไม่ไหว ผมปล่อยอารมณ์ไปกับจังหวะปากและปลายลิ้นของพี่โชว์
* p! L! V$ Y7 F“พี่ชะ อือ โชว์ ผมไม่ไหวแล้ว” ไมพยายามผลักหัวพี่โชว์ออก แต่ก็ไม่เป็นผล พี่โชว์กับเร่งเร็วขึ้น ความเสียวระคนความสับสน อารมณ์ตอนนี้ไม่ใช่ผมใช่ไหม ผมเป็นใคร
“อ่า” ความสุขที่พวยพุ่งออกมาอย่างไม่ลดละ โดยมีพี่โชว์ใช้ปากโอบอุ้มทุกหยาดหยดนั้นไว้
“พี่ผมขอโทษ” ผมเอ่ยปากขอโทษพี่เขาไป
- S5 {5 q* o) {. A# u6 y. ]“ไม่เป็นไรพี่เต็มใจ”
  c8 y- B* ]- E9 A“พอเถอะนะผมขอร้อง” ผมขอร้องพี่เขา ไม่อยากให้มากกว่านี้ พูดตามตรงผมสับสนไปหมด
“ตุลย์จะมีความสุขคนเดียวแล้วทิ้งพี่หรอ” พูดแค่นั้นปากผมก็โดนประกบอีกครั้ง กลิ่นคาวยังคงคละคลุ้งในปากพี่โชว์
9 I' j. p1 e  a1 i0 Y“อือ” ผมพยายามขัดขึ้นอีกรอบก็ไม่เป็นผล พี่โชว์บีบอะไรสักอย่างใส่มือแล้วป้ายไปที่ด้านหลังของผม ผมรู้สึกเย็นแล้วร้อนวูบวาบในคราวเดียวกัน
5 H' V, C3 H- F& V8 f: b“อือ พะพี่” นิ้วพี่โชว์สอดผ่านร่างกายผมไปตามความลื่นของเจล
2 p7 e6 \' d0 D* v0 _4 v( ^7 `“พี่รักตุลย์นะ” พี่โชว์กระซิบบอกรักผมที่ข้างหู ผมรู้สึกร่างกายลอยแล้วเบาหวิว
“ครับ” ผมเผลอตอบรับความอ่อนโยนพี่ตุลย์ไป
“อือ โอ้ย” ความอึดอัดระคนความเจ็บปวดมาที่ช่องทางด้านหลัง นี่พี่โชว์จะเอากูจริงๆหรอว่ะเนี้ยะ พี่เขาเป็นเกย์เหรอว่ะ
“พี่ขอโทษ ตุลย์อย่าเกร็งสิ” พี่โชว์ขอโทษผม แล้วใช่มือช่วยส่วนหน้าผมจนมันมีพลังขึ้นมาอีกครั้ง
“พี่ผมว่าพอเหอะ ผมไม่ไหวอ่ะ”
9 v5 g1 V) Q. V' q# R' N: v4 L5 R“ตุลย์เรามีอะไรกันจนนับครั้งไม่ถ้วนแล้วนะ ทุกครั้งเราก็มีความสุขด้วยกัน” เรามีความสุขร่วมกันเหรอ
“ครับ” ผมไม่รู้จะพูดอะไร ขัดขืนก็ไม่ได้ คงต้องยอมแหละครับในเมื่อทั้งเพื่อนก็ยืนยันว่าผมมีอะไรกับพี่เขา แล้วเจ้าตัวของพึ่งบอกผมแล้วก็ทำอยู่ตอนนี้ ในเมื่อผมจำอะไรไม่ได้ ผมก็จะทำทุกอย่างให้เป็นปกติอย่างที่ชีวิตผมเคยเป็น
“ตุลย์อย่าเกร็งนะ พี่จะเข้าแล้วนะ” เฮ้ยผมรีบมองไปตรงนั้นพี่โชว์
3 y3 g. I5 X$ H0 E“มันเข้าไปได้จริงเหรอพี่” ผมรู้สึกกลัว ใช่เล็กซะที่ไหน แล้วต้องใส่ไปตรงนั้นจริงๆหรอเนี้ยะ
9 `3 R; C0 a7 q5 N- G“อืม ตุลย์อย่าเกร็งนะ” พี่โชว์ค่อยสอดเข้ามา
“อ่ะ เจ็บพี่เอาออกเหอะ ผมไม่ไหว” ผมรู้สึกน้ำตาเล็ด เพราะมันเจ็บ
% \$ V+ _* g* @, S1 _' v“อย่าเกร็งสิ ที่เจ็บเพราะตอนนี้ตุลย์เกร็งอยู่รู้มั้ย” เกร็งไม่เกร็งเป็นไงว่ะ พี่โชว์ใช่มืออีกมือกอบกุมด้านหน้าของผมไว้แล้วรูดขึ้นรูดลง ปากพี่โชว์ลงมาประกบผมอีกครั้ง
“อือ อืม” ผมรู้สึกว่าผมอาจจะมีความสุขกับพี่เขาจริงๆ ก็ได้ พี่โชว์เอาเข้ามาจนสุดแล้วค่อยขยับเข้าออก นี้ผมกำลังมีอะไรกับผู้ชายด้วยกันจริงๆ เหรอเนี้ยะ
" D: t; o5 w% l$ \" |$ S“อืม อ่า” ผมร้องออกมาอย่างห้ามตัวเองอีกไม่ได้แล้ว มันเกินภาวะร่างกายควบคุมตัวเองได้
“ซีด อืม ตุลย์น่ารักมากรู้มั้ย” โอ้ยยังจะชมอีก แค่นี้กูยังอายไม่พออีกใช่มั้ย
“อือ อืม ตุลย์” พี่โชว์เรียกชื่อผมไม่ขาดปาก
1 Q  S* M9 {/ H! M; }) S“อือ อืม” ผมมีความสุขครับ
2 q. a% G# [# e7 a: r“ตุลย์พี่จะไม่ไหวแล้ว” พี่โชว์เร่งจังหวะ พร้อมกับเร่งจังหวะนั้นการช่วยผม
“อือ ตุลย์ก้ไม่ไหวแล้วพี่”
$ D) s# P( ~/ n4 u“อืม”
& o$ ]3 C8 _6 A' [“อ่า” ผมรู้สึกถึงของเหลวงอุ่นในท้อง จะท้องไหมเนี้ยะ เราสองคนถึงที่หมายพร้อมกัน ตัวผมเลอะและเหนียวไปหมด
“เอาออกตุลย์จะไปอาบน้ำ” ผมบอกคนที่นอนหอบอยู่บนตัวผม แต่ไม่ยอมถอนตัวออกไปสักที
  e8 U7 j$ S9 H“อีกรอบนะ”
“เฮ้ยย! พี่ตุลย์ไม่ไหวแล้ว” มีเหรอพี่โชว์จะยอม ก็เสร็จอีกรอบ ไปในห้องน้ำอีกรอบ ผมนี่เดินไม่ไหวเลยครับ ต้องให้พี่โชว์อุ้มมานอนที่เตียง ปวดเมื่อยไปทั้งตัวโดยเฉพาะจุดนั้น คนไรทำไม่ให้พักเลย
“ตุลย์กินยากันไว้ก่อน เดี๋ยวพรุ่งนี้ไปเรียนไม่ไหว” พี่โชว์เอายามาให้ผม
8 ^$ x* [4 A6 V( b4 B“เพราะใครละ” ผมย้อนแล้วรับยามากิน
“แล้วชอบมั๊ยละ” ยังจะถามอีกกูโดนบังคับนะครับ
ตอนที่ 82  ก็มึงเป็นคนที่กูรักไง
, A) z: v( j( ~/ k“ไม่ชอบ ไม่ให้ทำอีกแล้วด้วย” ผมส่งแก้วน้ำคืนให้แล้วล้มตัวลงนอนอย่างอ่อนล้า
6 Q: H/ K$ `+ p0 R5 }7 z“โหอะไรอ่า พี่ขอโทษนะๆๆๆ คราวหน้าจะออมมือกว่านี้นะ” ออมมือกล้าพูดเนอะ
“ไม่มีคราวหน้าหรอก” คืนนั้นพี่เขาก็นอนกอดผมทั้งคนจนผมหลับไปในอ้อมกอดพี่เขาแหละครับ
“เชี่ยตุลย์โดนแล้วหรอมึงเป็นไงบ้างว่ะ” เช้ามาถึงมอก็เจอคำถามนี้จากไอ้คิวเลยครับ
2 a! z8 w  [, c3 q“อะไร โดนเดินอะไร งงเว้ย” ผมทำไขสือ มันจะรู้ได้ไงว่ะ
5 H9 V+ C3 T& b  z“สาสสอย่ามาทำไก๋ หลักฐานทนโท่” มันชี้ไปที่ลอย ตรงประมาณกระดุมเม็ดแรก ซวยแล้วไงกระดุมเสือกหลุดได้จังหวะไปไหม ผมรีบติดกระดุมคืนเลยครับ
“ป่าว ไม่ใช่” ผมตอบ ไม่รู้ตอนนี้สีหน้าผมเป็นไง
“ไม่ใช่แล้วทำไมต้องหน้าแดงด้วย” ไอ้พจน์ถาม
' P9 A" e9 Z: e“เฮ้ย ป่าว” นี้หน้าผมแดงหรอเนี้ยะ”
“เป็นไงจำอะไรได้บ้างป่าววะ” ไอ้คิวถาม
“ไม่ได้อ่ะ แค่รู้สึกว่ามันมีสายสัมพันธ์บางอย่างระหว่างกูกับพี่โชว์” ผมตอบไป ผมรู้สึกได้จริงๆ แต่ยังจำอะไรไม่ได้
“นั้นไง ไหนมึงบอกว่าไม่มีไร” อ้าวนี้ผมโดนหลอกถามหรือนี้
“ถ้าเป็นไอ้ตุลย์คนเดิมมันไม่โดนหลอกถามง่ายๆ แบบนี้หรอก” โอ้ยย กูอยากเป็นไอ้ตุลย์คนเดิมโว้ย ผมเถียงไม่ได้ก็ต้องยอมจำนน ต่อทั้งหลักฐาน และคำให้การแหละครับ
“เออ เราถามหน่อยดิ ความจำตุลย์หายไปตั้งแต่ช่วงไหนอ่า” ข้าวถาม ผมก็ลองนึกๆ ดู
“เอ่อ ตอนไหนว่ะ เอาเป็นว่าจำพวกมึงหรือจำใครที่มหา’ลัย ไม่ได้ คงช่วงขึ้นมหา’ลัยใหม่ๆ มั้ง” พูดแค่นี้ทำให้ผมนึกถึงเพื่อนคนนึงได้ ใช่แล้วไอ้โป้งเพื่อนรัก มันหายไปไหนเนี้ยะ
“ค่อยๆ จำนะมึง มันไม่ได้หายไปเยอะหรอก นิดเดียวเอง” ไอ้พจน์ว่า มันก็จริงอ่า แต่สองปีที่ผมลืมไปนั้นมันคงมีอะไรมากมายคนหลายคนที่ผมลืมมันไป
" p4 v( o5 e  s1 I“อืม กูจะพยายาม” ผมโดนพวกมันว่าพูดเพราะเกินไป ดูไม่เป็นตุลย์ มันอยากให้ผมพูดกับมันแบบเดิม ผมก็พูดครับ แรกก็ไม่ชิน ไปๆ มาๆ ก็ชินครับ  พวกมันก็คอยติวให้ผม คอยรื้อความจำให้กับสารพัดวิธี เอาเป็นว่าผมจำได้ว่าพวกนี้แหละคือเพื่อนของผม
“โป้ง เป็นไงบ้าง สบายดีมั๊ย” ผมกรอกเสียงทักทายปลายสาย
8 j+ c; e! Z. b“อืมสบายดี มีอะไรป่าว ร้อยวันพันปีไม่เคยโทรหา” โป้งตอบกลับ
7 v4 i( N! T  d6 O! N- w* g  P6 I“โหยคิดถึงอะดิ อยากเจอมึงมาก” ผมพูดเพราะผมคิดถึงมันจริงๆ ผมไม่เจอกับมันนานแค่ไหนจำไม่ได้ แต่คิดถึงโคตรอ่า
7 {: w: c; }( V, V“อ่ะ จริงดิมามุกไหนเนี้ยะ” โป้งว่า ผมก็พูดกับมันปกติแปลกตรงไหนว่ะ
( a% P, H5 t0 _; Z- h# b% ]8 V6 z- G“ไม่มุกคิดถึงจริงๆ นี้เลิกเรียนยังเนี้ยะ”
! k0 Y* F) a4 Q- Y% R0 i$ l( `  Y“เลิกแล้ว เอางี้มึงอยู่ไหนเดี๋ยวกูไปรับมึง ไปกินข้าวกัน”
1 [7 y' H/ [* k8 W& Y, I; W0 N“เออ ก็ดีมีเรื่องอยากถามมากมาย”
“อืม” สักพักมันก็มารับผม
“สวัสดีครับพี่ตุลย์”
& d2 P" ^, o! t( g# m& ?“เอ่อ สวัสดี” ผมรับไหว้น้องคนหนึ่งที่นั่งรถมาด้วย
9 q* W9 B, f- P8 i: d" Y. A1 J“เออซัน เดี๋ยวพี่ไปส่งหอก่อนนะ พี่ขอธุระกับตุลย์หน่อย แล้วไงเดี๋ยวพี่มาหา” ชื่อซันนี่เอง แต่ว่าเป็นไรกับไอ้โป้งว่ะ
“อ่อได้ครับ”
* j6 G! ^( b0 \2 l" X$ ?6 K# ]“เฮ้ย ไปด้วยกันก็ได้หนิ” ผมถ้วงขึ้น
“ไม่เป็นไรหรอกครับ ผมมีรายงานต้องรีบทำด้วยครับ” ไอ้น้องที่ชื่อซันว่า แล้วไอ้โป้งก้ไปส่งน้องซันที่หอ
5 [# |5 f  C8 ~8 b9 R“โป้งกูมีอะไรจะบอก” ผมพูดขึ้นหลังจากน้องซันลงไปแล้ว
/ Y& Y' {' j% |7 n/ a/ ^“หิวใช่ไหม ได้เดี๋ยววันนี้ป๋าเลี้ยงเอง”
/ D" `/ E" ]# D0 [$ |7 _9 ^“ป่าว กูจะบอกว่ากูความจำเสื่อม” ผมบอกเรื่องที่ต้องบอกกับมันไป
7 N' a/ n" }. O& e) v7 ^; F. k; v( K“เฮ้ย!! พูดเป็นเล่น นี้จะอำอะไรกูป่าวเนี้ยะ” ไอ้โป้งขำ ไม่เชื่อในสิ่งที่ผมพูด
$ T- e0 A( Z- q+ z“กูพูดจริงๆ” ผมย้ำคำทำจริงจัง
“ตุลย์ถ้ามึงความจำเสื่อมไหงมึงจำกูได้ว่ะ” มันยังพูดทำนองไม่เชื่อ
# e) `3 n. Y7 f& r) L- @( l“ก็มึงเป็นคนที่กูรักไง” ใช่มึงเป็นเพื่อนที่กูรักมากที่สุด
0 U- O/ j; A% T“ตุลย์” มันพูดแล้วเงียบไปแป็บนึง
“กูเชื่อมึงแล้ว แต่คนที่มึงรักไม่ใช่กู แต่..” มันเงียบไป
“แต่อะไร”
8 \( e; U  m  r# M$ K4 A) T, C2 V“โชว์” ไง
2 x# L0 b6 i1 m4 Y& P“มึงคิดเชี่ยไรเนี้ยะ กูหมายถึงเพื่อนเว้ย มึงกับกูเป็นเพื่อนรักกันนะเว้ย”
0 V1 n5 ]  B5 r! h“อ่อ เออใช่ แล้ววันนี้เพื่อนจะกินอะไรละ”
“แล้วแต่ป๋าเลย”
2 O9 `* F" j3 z' j7 S3 Y“ตุลย์ มึงความจำเสื่อมจริงๆ เหรอว่ะ” ไอ้โป้งถามอีกครั้ง ตอนนั่งกินข้าว
“จริงดิ เอ่อ เมื่อกี้ที่ไปส่งอ่ะใครว่ะ” ผมเลบถามกลับ สงสัยอยู่
“อ่อ ซันอ่ะเหรอ แฟนกูเอง”
' z: Y! i% z' F" x  o* l% o“เฮ้ยย!! มึงเป็นเกย์เหรอว่ะ” ผมตกใจ ไม่คิดว่ามันจะเป็นเพราะมันก็แมนนะ
; l6 v  l2 Q) J2 O0 s“อืม มึงลืมจริงๆด้วย” มันตอบเสียงเรียบ
“ก็กูบอกว่ากูจำอะไรไม่ได้ มึงเข้าใจกูด้วยดิ”
“อืม แล้วทำไมถึงความจำเสื่อม” มันถามผม
$ v9 J6 ^8 b$ i: X“อุบัติเหตุนิดหน่อยอ่า”
“สาสส เสื่อมขนาดนี้ไม่นิดแล้วมั้ง อย่างอื่นเสื่อมด้วยมั้ยเนี้ยะ” มันไม่วายแซวผม
  ^4 F5 ~, ?- n- G: r“สาสส ยังดีจะลองป่ะล่ะ จัดสักดอก” ผมเลยเล่นกลับ
“โอ้ยมากกว่าลองก็เคยมาแล้ว” เอ่อ หมายความว่าไงว่ะ
" K! X7 C0 N% X5 ?! k“มากอะไรมึง” พูดอะไรหลายอย่างที่ผมชักจะสงสัยแระ
“ป่าวไม่มีไร จำไม่ได้ก็ดีแล้ว”
“ไม่เอา บอกมา ช่วยกูรื้อฟื้นความจำหน่อย” ผมอ้อนมัน อยากรู้เรื่องราวที่หายไปจากมันบ้าง
' y, n$ o* M6 k4 {! g/ ]; s“ตุลย์เรื่องบ้างเรื่องควรจดจำ แต่เรื่องบางเรื่องก็ไม่จำได้จะดีกว่า คนบางคนพยายามจะลืมแทบตายยังทำไม่ได้ แล้วมึงจะยังอยากรู้อีกหรอ แล้วมึงคิดว่าถ้ามึงรู้มึงจะจำได้หรอ” มันพูดเสียงเรียบ แต่แฝงไปด้วยความรู้สึกบางอย่าง มันสอนอะไรผมเนี้ยะ
' c' W1 I! I: j$ H! R“สรุปจะบอกไม่บอก” ผมถามมัน
- \3 ]. ~2 U" h" Q+ r! e2 l“อย่ารู้เลย เรียนรู้ที่จะอยู่กับปัจจุบันน่ะดีที่สุดแล้ว” ทำไมว่ะ
“อดีตมันไม่น่าจดจำขนาดนั้นเลยหรอว่ะ” ผมถาม
“ไอ้จดจำอ่ะมันก็น่าจดจำอยู่หรอก แต่ตุลย์กูแค่อยากมึงอยู่กับปัจจุบันของมึงให้มันมีความสุขมากๆ จำเอาไว้ว่ามึงกับกูคือเพื่อนที่รักกันมากท่สุดพอ”
: t9 s& J$ Q4 K6 ~5 I& e, h“โอเค ไม่บอกก็ไม่เป็นไร แต่คืนนี้ไปนอนด้วยนะ” อยากนอนคุยกับมันเหมือนแต่ก่อนที่มันมานอนบ้านผมบ่อยๆ
“จะบ้าเหรอ เดี๋ยวพ่อมึงก็มาหักคอกูตายหรอก”  มันรีบปฏิเสธ
“บ้าพ่อกูตายไปแล้วนะ มึงความจำเสื่อมป่าวเนี้ยะ”
“ไม่ใช่กูหมายถึงแฟนมึง” อ่อนึกว่าพ่อจริงๆ
4 @4 @' u- J/ y( w& t" y2 b9 u3 ?“มึงรู้” ผมถาม
“โชว์ไง”
! {3 `- K" Q- U% [! Z% r' t“มันโหดขนาดนั้นเลยเหรอว่ะ อ่อแล้วมึงรู้มั๊ยกูไปเป็นแฟนกับมันได้ไง มึงก็รู้ว่ากูชอบผู้หญิง” ผมเลยถือโอกาสถามมัน
“ไอ้โหดมันก็โหดอ่า ส่วนเรื่องเป็นแฟนกันมันก็ต้องเกิดจากความรักของสองคนดิว่ะ รักข้างเดียวจะเป็นแฟนกันได้ไง” เออไอ้นี้พูดถูก ขนาดเพื่อนกูยังคอนเฟิร์มว่าดหดเลยหรอเนี้ยะ
“โห เพื่อนกันมันจะว่าเหรอว่ะ กูกับมึงเพื่อนกันนะเว้ย” ผมต่อรองอีก
“เอาเถอะน่า กูก็ต้องไปนอนกับแฟนกูดิว่ะ มึงก็ไปนอนกับแฟนมึงนู้น” โหไรว่ะ ว่าจะหาไรสนุกทำเหมือนตอนมอปลายสักหน่อย อดเลย
/ u+ ~* j1 G9 Z2 C) T0 r% }# A9 r! P- H“เออ ไอ้คนไม่รักเพื่อน”
“มึงรู้ได้ไงกูไม่รักมึง กูอะรักมึงตลอดเว้ย ไม่เคยที่จะไม่รักตุลย์”
“โหคร้าบๆๆ รักก็รักไอ้เพื่อนยาก เลี้ยงด้วยนะป๋า” ผมก็นั่งกินแล้วคุนกันไปตามประสาเพื่อนแหละครับ ขอบคุณพระเจ้าที่ยังเหลือความทรงจำไว้ให้ผมบ้าง
3 g$ ]6 L5 J9 Y2 d% d$ L“มึงรีบกลับเหอะ เดี๋ยวก็มาตามหรอก” ไอ้โป้งว่า

“เอ่อ เดี๋ยวกูโทรบอกเค้าก่อน” ผมหยิบโทรศัพท์จะกดโทรออกบอกมัน
" n! I3 ^- d3 q2 S) J, N3 `4 e4 x“เฮ้ยอย่าโทรเลย เดี๋ยวกุไปส่งมึงเลยละกัน ป่ะกลับเหอะ” มันบอก
! Q+ j& r4 i1 B; N' b" }“มึงเป็นไรรีบร้อนเนี้ยะ” ผมถามมันดูรีบร้อนชอบกล
“เออน่า ไว้คราวหน้าเจออีก กูมีธุระมึงจะได้ไม่ต้องมีปัญหาด้วย”อะไรว่ะแค่มากินข้าวกับเพื่อนจะมีปัญหาเลยหรอว่ะแล้วมันก็มาส่งผมที่ห้องครับ พี่โชว์ยังไม่กลับมาผมก็เก็บกวาดห้องไปเรื่อยแหละครับ
“ครับ” ผมรับโทรศัพท์
( u8 q, k; n# u$ z5 L' A0 W“อยู่ไหน กินข้าวกินยายัง เลิกเรียนทำไมไม่โทรหา” เป็นชุดเลย
“เอาคำถามไหนก่อนดี”
/ m5 m8 n  O; s5 }“ค่อยๆ ตอบมาทีละคำถาม”
' }: r: O& [8 a
4 ]: G) }; q5 ?! H: G

Ifoot-ballZ

อีกไม่กี่ตอนก็จบแระแต่วันนี้อ่านไม่ทันละ เดะคืนนี้มาอ่านต่อ จะจบแบบไหนนิ ลุ้นเลยอ่ะ
ปล.อ่านจนไม่เป็นอันทำงานแระอ่ะ ของเค้าดีจิงๆ อิอิ...

nuto01

ขอบคุนคับ
- {+ v  X% z3 x5 J3 z1 e4 J! P4 v
! [! q& A' U0 h5 ?3 C$ R* [

Ifoot-ballZ

ต้นฉบับโพสต์โดย ballove เมื่อ 2012-1-5 05:54
อีกไม่กี่ตอนก็จบแระแต่วันนี้อ่านไม่ทันละ เดะคืนนี้ ...

ง่ะ ก็อ่านในที่ทำงานอ่ะ อ่านไปทำงานไป เพลินดี แต่อ่านไปอ่านมางานเริ่มไม่เดินอ่ะนะ อิอิ

puccajung

ขอบคุณคร๊าบบ

masushi

สนุกมากกกชอบๆ

teenee555

น่าอ่านมากคับ ผมชอบมาก

no2000

ชอบมาก อิอิอิ{:6_176:}

snowy69

เมื่อไหร่จะจำได้สักที

boommy

สนุกครับ ชอบมาก

cherry-p

ขอบใจมากๆๆๆๆคับ

Banklovebank

ขอบคุณครับ

2539

สนุกมากกกชอบๆ

soupkung

ขอบคุณครับ

whywhy

โคร ต ๆ อ่ะ Smile :')

teay2507

ขอบคุนมากๆคับ
4 [' z" m" t& h) h

imanaji

ขอบคุณมากๆๆครับ

callton

ขอบคุนครับ

grantnun

อบคุณมากครับ

tamia

ขอบคุณครับ