โทษที..ทำไงได้กูรักมึงไปแล้ว ( 81-82 )

tanya

(คัดลอกมา ขออภัยเจ้าของเรื่องนะครับถ้าหากว่าซ้ำ)
ตอนที่ 81 ทบทวนความทรงจำ
" @% p/ g; A7 W" u0 Tสักพักก็พี่โชว์ก็มา
“หวัดดีเฮียมาได้ไงเนี้ยะ” พวกเพื่อนๆ ผมก็ทักกันไปผมใจเต้นแรงมากไม่กล้าสบหน้ายังไงไม่รู้ เหมือนเด็กทำความผิดยังไงก็ไม่รู้ไอ้พวกนั้นก็หลบให้พี่โชว์มานั่งข้างผม รู้สึกถึงรังสีอำมหิตยังไงก็ไม่รู้
“กินข้าว จะได้กินยา” เสียงโคตรโหดอ่า เพื่อนๆคงเห็นบรรยากาศมาคุ จึงรีบหาเรื่องอื่นคุย
" u: r4 J1 W: }“เมื่อกี๊มึงฟังรู้เรื่องด้วยหรอว่ะ” ไอ้พจน์ถามไอ้คิวพอที่พนักงานร้านนี้ส่วนใหญ่เป็นชาวต่างชาติ ตอนแรกผมก้ฟังไม่รู้เรื่องเหมือนกัน
6 N9 x$ V7 J1 b5 }6 u5 @: A“รู้ดิ แถวบ้านกูเยอะ” ไอ้คิวว่า
“สัส ฟังเขานะกูต้องแปลไทยเป็น ไทย มึงเป็นล่ามละกัน” ไอ้พจน์ว่า ก็ฮาดีครับ ฟังพวกมันคุยกัน ทำให้ลืมเรื่องเครียดข้างๆตัวได้หน่อย จะว่าก็ว่าเหอะอย่าเงียบดิพี่โชว์ ผมลืมโทรอ่ะ ขอโทษไม่น่ารับปากเลยเราเลยผิดเต็มๆ
“ยาละ” พี่โชว์ถามเสียงเรียบผมหยิบกล่องยาออกมาจากกระเป๋า เค้าก็หยิบไปจากมือผมเลย
“อ่ะ” พี่โชว์ยื่นยาหลังอาหารมาให้ ผมก็รับมากิน แล้วดื่มน้ำตาม
“หายไวไวนะมึง อยากให้ไอ้ตุลย์กลับมาซ่าเหมือเดิม” ไอ้เจ๋งว่า
3 v" X& K% y  V) l2 \. _0 ^+ c“เออ จะรีบจำให้ได้ละกัน” ผมบอกพวกมันไป
+ j9 p& R  Z# S“เออ งั้นพี่กับตุลย์ขอตัวกลับก่อนนะ” พี่โชว์พูดแทรกขึ้น
“แต่พี่โชว์ยังไม่ได้สั่งไรกินเลยนะ” ไอ้ข้าวว่า
& [3 W- \' X+ ^) Z“ไม่เป็นไร พี่อิ่มแล้วแหละ” พี่โชว์พูดแล้วฉุดมือผมให้ลุกขึ้นพร้อมกลับ อารมณ์ไหนของเขาว่ะเนี้ยะ
$ q7 ^5 C5 `; V5 k+ K. {“เออ งั้นกลับก่อนนะเว้ย พรุ่งนี้เจอกัน” ผมบอกลาเพื่อนๆ
“เออ เจอกันเว้ย หวัดดีครับเฮีย อย่าทำไรเพื่อนผมละเพื่อนผมความจำมันไม่ดี” ไอ้พจน์ว่า ยังจะมีอารมณ์แซวอีกนะ จะเกิดอะไรกับกูกูยังไม่รู้เลย  ไอ้พี่โชว์ก็หน้านิ่งได้อีก ไม่รู้คิดไรอยู่
- a% G; v; X: Q8 X/ I8 O& t# q3 \“บาย” แล้วมันจูงมือลากผมออกมาเลย ผมพยายามแกะออกเพราะผู้ชายเดินจับมือกัน คนก็มองกันหมดอ่า อายครับ
“ตุลย์เดินเองได้” ไอ้พี่โชว์ไม่พูดแล้วก็ไม่ปล่อยมือด้วยซ้ำ โอ้ยเรื่องของมึงละกัน อยากจับอยากจูงก็ตามใจ อย่าให้กูหมดความอดทนนะ กูจะฆ่าแมร่งเลย (กล้าก็บ้าแล้ว คนที่ตายอาจจะเป็นผมมากกว่าตอนนี้ เฮออ) พี่โชว์เปิดประตูแล้วดันให้ผมขึ้นรถ แล้วเขาก็เดินอ้อมไปขึ้นฟังคนขับ ก็เงียบจนจะถึงห้องแหละครับ วันนี้ลืมเอาปากมารึไง
8 d1 D; W! b: j  }6 y9 i“พี่โชว์ พี่อยากจะพูดอะไรพูดมาเลยดีกว่า” ผมพูดออกมาก่อน ตอนนี้พี่โชว์กำลังจอดรถ  แต่ก็ยังเงียบอยู่
“ขึ้นห้อง” คำพูดแรกตั้งแต่ขึ้นรถมาหลุดออกจากปากคนที่เงียบมาตลอดทาง ผมเดินตามพี่เขาขึ้นห้อง ไม่รู้ทำไมผมต้องเชื่อฟังเขาขนาดนี้ก็ไม่รู้
9 C9 B* h* u2 o/ {“พี่โชว์ตุลย์ขอ....” คำขอโทษผมถูกกีดกั้นด้วยริมฝีปากของพี่โชว์ที่บดขยี้มาที่ริมฝีปากผมทันทีที่ปิดประตูห้องยังไม่สนิทเลยด้วยซ้ำ ผมแค่รู้สึกผิดที่ให้พี่เขารอแล้วจะเอ่ยขอโทษ
) _' |' U+ T/ s% j“อือ อื้ม” ผมพยายามขัดขืน แต่ต้านทานแรงพี่โชว์ไม่ไหว ความรู้สึกงงงวย แล้วสับสนเข้ามาในหัวผม แต่แล้วก็หายลับความสุข ของไรลิ้นที่เกี่ยวกระหวัดเข้ากับลิ้นของผม ใช่ผมเคยได้รับความรู้สึกแบบนี้จากที่ไหนสักแห่ง ความสุขที่ลิ้นของพี่โชว์ควานไปทั่วช่องปากของผม จนผมลืมหายใจไปชั่วขณะ ร่างกายผมอ่อนแรงจนแทบจะทรุดลงไป
) y$ _$ O$ l4 P“เฮือกกก” ผมรีบสูดหายใจเข้าปอดหลังจากที่ปากเป็นอิสระ ขาผมก็ทรุดจนเกือบจะลงไปกองกับพื้นแต่พี่โชว์ประคองผมไว้ ตอนนี้ผมพูดอะไรไม่ออก ถามว่าสับสนไหม ตอบได้เลยว่ามาก แต่มันก็มีความสุขด้วย ตกลงนี่ผมเป็นเกย์จริงๆ หรอเนี้ยะ
“พี่ทำงี้ทำไม” พอได้สติผมก็ถามพี่โชว์
. B1 Z, G6 O8 c“ก็รักไง ตุลย์กูอึดอัดนะเว้ยที่มึงจำกูไม่ได้” พี่โชว์พูดขึ้น
“แล้วพี่คิดว่าตุลย์มีความสุขเหรอ ไม่อึดอัดเหรอ ที่ต้องมาอยู่กับพี่ทั้งที่เป็นอะไรกันก็ไม่รู้ พี่เป็นใครตุลย์ยังไม่รู้จักเลย” ผมพูดออกไปรู้สึกอึดอัดเหมือนกัน
“โถเว้ย มึงรู้ไหมว่ามึงเป็นของกูทั้งตัว ทั้งหัวใจ มึงจำได้ไหม” พี่โชว์พูดออกแนวโมโห
“ไม่รู้ ผมจำอะไรไม่ได้ทั้งนั้นแหละ เลิกทำกับผมเหมือนเด็กสักที” ผมเดินเข้าไปในห้อง ไม่อยากทะเลาะกับพี่เขา
“กูเป็นหวงมึงนี่ผิดมากใช่ไหม” เขาเริ่มขึ้นเสียงกับผมแล้ว
“ผมเบื่อ” ไม่รู้อะไรทำให้ผมพูดคำนั้นออกไป
6 w' z2 T; P  ?1 H2 Z0 v5 b# {( h“เออได้ งั้นเดี๋ยวกูรื้อฟื้นความจำให้เอง ย้ำให้ชัดไปเลยว่ามึงเป็นของกูทั้งตัวและใจ” ว่าพลางพี่โชว์ก็ผลักผมลงไปบนเตียง แล้วคล่อมทับตัวผมอย่างรวดเร็ว
“พะพี่ ทำอะ..” ริมฝีปากถูกบดขยี้ จนรู้สึกเจ็บไปหมด ผมพยายามไม่ให้ลิ้นพี่โชว์ลวงล้ำเข้ามา
“อ่า” ผมจำต้องอ้าปาก เพราะตกใจที่ตอนนี้มือพี่โชว์ลวงเข้าไปในกางเกงผม ทำไมผมสู้แรงพี่เขาไม่ได้เลย ผมเป็นผู้ชายเหมือนกันนะ พี่โชว์ไล้ลิ้นไปตามใบหูลำคอ
- c4 z* {* a) |* s3 s( N' Z“พี่ปล่อยผม ไม่เอา ผมขอโทษ” ผมเรียกร้องอิสรภาพภายใต้ร่างกายอันกำยำของพี่เขา
" k9 [* s( H7 r+ Z9 |& B5 d“ตุลย์เป็นของพี่เข้าใจไว้ด้วย” พูดแค่นั้นกางเกงพร้อมกางเกงในผมก็ลงไปกองอยู่ที่ปลายเท้า ในขณะที่กระดุมทุกเม็ดหลุดออก เผยให้เห็นร่างกายทุกส่วนของผม ลิ้นพี่โชว์ไล้ไปตามหัวนมผม ความรู้สึกกระสันแปลกๆ เข้ามาแทน ผมพยายามขัดขืนผลักดันออก
“อ่ะ พี่ ปะ ปล่อย ผมนะ” ผมพูดเสียงปนหอบหายใจ
“แต่ตรงนี้ตุลย์ก็ไม่ได้ปฏิเสธพี่หนิ” มือใหญ่กอบกุมของผมเอาไว้ ใช่แล้วครับผมมีอารมณ์ ทำไมถึงเป็นแบบนี้
“ผมขอร้องพี่” ผมวอนขออีกครั้ง
1 I1 z" Y7 ^  B7 N: R1 H$ X: n6 ?“ถึงขนาดนี้ เยิ้มขนาดนี้แล้ว ไม่ต้องขอพี่ก็จะช่วย” พูดจบพี่โชว์ก็ใช้ปลายลิ้นเลียไปที่ที่ส่วยปลาย
“เฮ้ย! พี่ อ่า” ผมรู้สึกตกใจ แต่ก็เสียวซ่านไปทั้งตัว พี่โชว์ค่อยครอบปากลงไปที่ส่วนนั้น แล้วละเมียดละไม ในทุกๆส่วน ผมเสียวซ่านจนหลังแทบไม่ติดพื้น นี่ผมเป็นอะไร ผมกำลังจะมีอะไรกับผู้ชายนะ นี่เรื่องจริงใช่ไหม
“ซีดด อ่า” ผมร้องออกมาอย่างห้ามปรามตัวเองไม่ไหว ผมปล่อยอารมณ์ไปกับจังหวะปากและปลายลิ้นของพี่โชว์
0 {3 W8 d! P+ i+ [8 r" o/ v& i! t“พี่ชะ อือ โชว์ ผมไม่ไหวแล้ว” ไมพยายามผลักหัวพี่โชว์ออก แต่ก็ไม่เป็นผล พี่โชว์กับเร่งเร็วขึ้น ความเสียวระคนความสับสน อารมณ์ตอนนี้ไม่ใช่ผมใช่ไหม ผมเป็นใคร
. r; C. X, [2 S0 A; I“อ่า” ความสุขที่พวยพุ่งออกมาอย่างไม่ลดละ โดยมีพี่โชว์ใช้ปากโอบอุ้มทุกหยาดหยดนั้นไว้
/ g4 z5 r" I4 ^; S. z: F7 v“พี่ผมขอโทษ” ผมเอ่ยปากขอโทษพี่เขาไป
“ไม่เป็นไรพี่เต็มใจ”
4 e/ A2 `, W1 ?, c9 v“พอเถอะนะผมขอร้อง” ผมขอร้องพี่เขา ไม่อยากให้มากกว่านี้ พูดตามตรงผมสับสนไปหมด
  f, ?1 Q2 n: F4 B& d7 S: B% b“ตุลย์จะมีความสุขคนเดียวแล้วทิ้งพี่หรอ” พูดแค่นั้นปากผมก็โดนประกบอีกครั้ง กลิ่นคาวยังคงคละคลุ้งในปากพี่โชว์
! g7 g9 @+ `+ X4 m9 F& ]“อือ” ผมพยายามขัดขึ้นอีกรอบก็ไม่เป็นผล พี่โชว์บีบอะไรสักอย่างใส่มือแล้วป้ายไปที่ด้านหลังของผม ผมรู้สึกเย็นแล้วร้อนวูบวาบในคราวเดียวกัน
“อือ พะพี่” นิ้วพี่โชว์สอดผ่านร่างกายผมไปตามความลื่นของเจล
) G" l& u8 d$ g) I" a“พี่รักตุลย์นะ” พี่โชว์กระซิบบอกรักผมที่ข้างหู ผมรู้สึกร่างกายลอยแล้วเบาหวิว
“ครับ” ผมเผลอตอบรับความอ่อนโยนพี่ตุลย์ไป
“อือ โอ้ย” ความอึดอัดระคนความเจ็บปวดมาที่ช่องทางด้านหลัง นี่พี่โชว์จะเอากูจริงๆหรอว่ะเนี้ยะ พี่เขาเป็นเกย์เหรอว่ะ
“พี่ขอโทษ ตุลย์อย่าเกร็งสิ” พี่โชว์ขอโทษผม แล้วใช่มือช่วยส่วนหน้าผมจนมันมีพลังขึ้นมาอีกครั้ง
" b; V, n* _$ ~* t“พี่ผมว่าพอเหอะ ผมไม่ไหวอ่ะ”
“ตุลย์เรามีอะไรกันจนนับครั้งไม่ถ้วนแล้วนะ ทุกครั้งเราก็มีความสุขด้วยกัน” เรามีความสุขร่วมกันเหรอ
“ครับ” ผมไม่รู้จะพูดอะไร ขัดขืนก็ไม่ได้ คงต้องยอมแหละครับในเมื่อทั้งเพื่อนก็ยืนยันว่าผมมีอะไรกับพี่เขา แล้วเจ้าตัวของพึ่งบอกผมแล้วก็ทำอยู่ตอนนี้ ในเมื่อผมจำอะไรไม่ได้ ผมก็จะทำทุกอย่างให้เป็นปกติอย่างที่ชีวิตผมเคยเป็น
“ตุลย์อย่าเกร็งนะ พี่จะเข้าแล้วนะ” เฮ้ยผมรีบมองไปตรงนั้นพี่โชว์
“มันเข้าไปได้จริงเหรอพี่” ผมรู้สึกกลัว ใช่เล็กซะที่ไหน แล้วต้องใส่ไปตรงนั้นจริงๆหรอเนี้ยะ
“อืม ตุลย์อย่าเกร็งนะ” พี่โชว์ค่อยสอดเข้ามา
! A/ a3 \7 i5 ~% {" x3 C+ O$ d“อ่ะ เจ็บพี่เอาออกเหอะ ผมไม่ไหว” ผมรู้สึกน้ำตาเล็ด เพราะมันเจ็บ
8 t* ^( H7 f+ X7 d2 G+ r+ ^“อย่าเกร็งสิ ที่เจ็บเพราะตอนนี้ตุลย์เกร็งอยู่รู้มั้ย” เกร็งไม่เกร็งเป็นไงว่ะ พี่โชว์ใช่มืออีกมือกอบกุมด้านหน้าของผมไว้แล้วรูดขึ้นรูดลง ปากพี่โชว์ลงมาประกบผมอีกครั้ง
3 w9 b* [/ v- U+ E/ Q3 w5 }“อือ อืม” ผมรู้สึกว่าผมอาจจะมีความสุขกับพี่เขาจริงๆ ก็ได้ พี่โชว์เอาเข้ามาจนสุดแล้วค่อยขยับเข้าออก นี้ผมกำลังมีอะไรกับผู้ชายด้วยกันจริงๆ เหรอเนี้ยะ
+ X! y, i" A4 N2 g4 n% W' r“อืม อ่า” ผมร้องออกมาอย่างห้ามตัวเองอีกไม่ได้แล้ว มันเกินภาวะร่างกายควบคุมตัวเองได้
# r, y6 S( V( U. F- g2 U" N3 Y“ซีด อืม ตุลย์น่ารักมากรู้มั้ย” โอ้ยยังจะชมอีก แค่นี้กูยังอายไม่พออีกใช่มั้ย
" e# C6 |7 y5 @/ s7 D“อือ อืม ตุลย์” พี่โชว์เรียกชื่อผมไม่ขาดปาก
, L2 L& S. G8 J& u* I2 i- W“อือ อืม” ผมมีความสุขครับ
“ตุลย์พี่จะไม่ไหวแล้ว” พี่โชว์เร่งจังหวะ พร้อมกับเร่งจังหวะนั้นการช่วยผม
: e" R: D+ x' j9 }“อือ ตุลย์ก้ไม่ไหวแล้วพี่”
6 p7 v* T) e# ?: O5 L# ]  l1 [. h“อืม”
# `" v( @: U. F“อ่า” ผมรู้สึกถึงของเหลวงอุ่นในท้อง จะท้องไหมเนี้ยะ เราสองคนถึงที่หมายพร้อมกัน ตัวผมเลอะและเหนียวไปหมด
1 Z) v5 q- ~$ Q. a* q. z7 M& L1 v“เอาออกตุลย์จะไปอาบน้ำ” ผมบอกคนที่นอนหอบอยู่บนตัวผม แต่ไม่ยอมถอนตัวออกไปสักที
“อีกรอบนะ”
; [" G9 i6 f  t7 N“เฮ้ยย! พี่ตุลย์ไม่ไหวแล้ว” มีเหรอพี่โชว์จะยอม ก็เสร็จอีกรอบ ไปในห้องน้ำอีกรอบ ผมนี่เดินไม่ไหวเลยครับ ต้องให้พี่โชว์อุ้มมานอนที่เตียง ปวดเมื่อยไปทั้งตัวโดยเฉพาะจุดนั้น คนไรทำไม่ให้พักเลย
+ B. l3 w5 }9 c* I( n“ตุลย์กินยากันไว้ก่อน เดี๋ยวพรุ่งนี้ไปเรียนไม่ไหว” พี่โชว์เอายามาให้ผม
! |" F, ^/ l  t7 V' ~“เพราะใครละ” ผมย้อนแล้วรับยามากิน
“แล้วชอบมั๊ยละ” ยังจะถามอีกกูโดนบังคับนะครับ
ตอนที่ 82  ก็มึงเป็นคนที่กูรักไง
8 w9 ~. _. l! `“ไม่ชอบ ไม่ให้ทำอีกแล้วด้วย” ผมส่งแก้วน้ำคืนให้แล้วล้มตัวลงนอนอย่างอ่อนล้า
“โหอะไรอ่า พี่ขอโทษนะๆๆๆ คราวหน้าจะออมมือกว่านี้นะ” ออมมือกล้าพูดเนอะ
3 B7 u3 r2 x1 a; r/ c4 Y+ k“ไม่มีคราวหน้าหรอก” คืนนั้นพี่เขาก็นอนกอดผมทั้งคนจนผมหลับไปในอ้อมกอดพี่เขาแหละครับ
“เชี่ยตุลย์โดนแล้วหรอมึงเป็นไงบ้างว่ะ” เช้ามาถึงมอก็เจอคำถามนี้จากไอ้คิวเลยครับ
“อะไร โดนเดินอะไร งงเว้ย” ผมทำไขสือ มันจะรู้ได้ไงว่ะ
5 W. n% ^; F/ y; s! }! D“สาสสอย่ามาทำไก๋ หลักฐานทนโท่” มันชี้ไปที่ลอย ตรงประมาณกระดุมเม็ดแรก ซวยแล้วไงกระดุมเสือกหลุดได้จังหวะไปไหม ผมรีบติดกระดุมคืนเลยครับ
“ป่าว ไม่ใช่” ผมตอบ ไม่รู้ตอนนี้สีหน้าผมเป็นไง
“ไม่ใช่แล้วทำไมต้องหน้าแดงด้วย” ไอ้พจน์ถาม
; k' L+ C$ f* X9 a“เฮ้ย ป่าว” นี้หน้าผมแดงหรอเนี้ยะ”
“เป็นไงจำอะไรได้บ้างป่าววะ” ไอ้คิวถาม
“ไม่ได้อ่ะ แค่รู้สึกว่ามันมีสายสัมพันธ์บางอย่างระหว่างกูกับพี่โชว์” ผมตอบไป ผมรู้สึกได้จริงๆ แต่ยังจำอะไรไม่ได้
6 O* I% H# I" o: N“นั้นไง ไหนมึงบอกว่าไม่มีไร” อ้าวนี้ผมโดนหลอกถามหรือนี้
: }# S! }7 [4 ?4 u“ถ้าเป็นไอ้ตุลย์คนเดิมมันไม่โดนหลอกถามง่ายๆ แบบนี้หรอก” โอ้ยย กูอยากเป็นไอ้ตุลย์คนเดิมโว้ย ผมเถียงไม่ได้ก็ต้องยอมจำนน ต่อทั้งหลักฐาน และคำให้การแหละครับ
: T2 N( d& a( i1 u' |“เออ เราถามหน่อยดิ ความจำตุลย์หายไปตั้งแต่ช่วงไหนอ่า” ข้าวถาม ผมก็ลองนึกๆ ดู
“เอ่อ ตอนไหนว่ะ เอาเป็นว่าจำพวกมึงหรือจำใครที่มหา’ลัย ไม่ได้ คงช่วงขึ้นมหา’ลัยใหม่ๆ มั้ง” พูดแค่นี้ทำให้ผมนึกถึงเพื่อนคนนึงได้ ใช่แล้วไอ้โป้งเพื่อนรัก มันหายไปไหนเนี้ยะ
" S  ^6 R& N0 Z( k: F: A# }% ^" j“ค่อยๆ จำนะมึง มันไม่ได้หายไปเยอะหรอก นิดเดียวเอง” ไอ้พจน์ว่า มันก็จริงอ่า แต่สองปีที่ผมลืมไปนั้นมันคงมีอะไรมากมายคนหลายคนที่ผมลืมมันไป
% G) b+ y0 K( f: ?% c& F+ E4 W“อืม กูจะพยายาม” ผมโดนพวกมันว่าพูดเพราะเกินไป ดูไม่เป็นตุลย์ มันอยากให้ผมพูดกับมันแบบเดิม ผมก็พูดครับ แรกก็ไม่ชิน ไปๆ มาๆ ก็ชินครับ  พวกมันก็คอยติวให้ผม คอยรื้อความจำให้กับสารพัดวิธี เอาเป็นว่าผมจำได้ว่าพวกนี้แหละคือเพื่อนของผม
“โป้ง เป็นไงบ้าง สบายดีมั๊ย” ผมกรอกเสียงทักทายปลายสาย
“อืมสบายดี มีอะไรป่าว ร้อยวันพันปีไม่เคยโทรหา” โป้งตอบกลับ
“โหยคิดถึงอะดิ อยากเจอมึงมาก” ผมพูดเพราะผมคิดถึงมันจริงๆ ผมไม่เจอกับมันนานแค่ไหนจำไม่ได้ แต่คิดถึงโคตรอ่า
8 |, k# u, E3 a* D( n“อ่ะ จริงดิมามุกไหนเนี้ยะ” โป้งว่า ผมก็พูดกับมันปกติแปลกตรงไหนว่ะ
: H/ }$ C; @/ _5 {1 N. P( ]- b  p“ไม่มุกคิดถึงจริงๆ นี้เลิกเรียนยังเนี้ยะ”
" n% j, C) W/ P& K: |% d# B“เลิกแล้ว เอางี้มึงอยู่ไหนเดี๋ยวกูไปรับมึง ไปกินข้าวกัน”
8 ]* N( S2 E7 \: I& `6 g$ M" I& F“เออ ก็ดีมีเรื่องอยากถามมากมาย”
9 N6 M. v# F& d“อืม” สักพักมันก็มารับผม
“สวัสดีครับพี่ตุลย์”
% m1 r  k0 @) k& y“เอ่อ สวัสดี” ผมรับไหว้น้องคนหนึ่งที่นั่งรถมาด้วย
- E& d9 i' p# f; U“เออซัน เดี๋ยวพี่ไปส่งหอก่อนนะ พี่ขอธุระกับตุลย์หน่อย แล้วไงเดี๋ยวพี่มาหา” ชื่อซันนี่เอง แต่ว่าเป็นไรกับไอ้โป้งว่ะ
! j6 v; l* D+ C% B3 y6 [" Z3 y“อ่อได้ครับ”
“เฮ้ย ไปด้วยกันก็ได้หนิ” ผมถ้วงขึ้น
. J; d3 O( A0 e# a- I& w“ไม่เป็นไรหรอกครับ ผมมีรายงานต้องรีบทำด้วยครับ” ไอ้น้องที่ชื่อซันว่า แล้วไอ้โป้งก้ไปส่งน้องซันที่หอ
7 X* T3 Y+ k+ K3 O, H3 L! d2 |  w“โป้งกูมีอะไรจะบอก” ผมพูดขึ้นหลังจากน้องซันลงไปแล้ว
- H5 \% P! c7 d) i" |& q8 Y“หิวใช่ไหม ได้เดี๋ยววันนี้ป๋าเลี้ยงเอง”
“ป่าว กูจะบอกว่ากูความจำเสื่อม” ผมบอกเรื่องที่ต้องบอกกับมันไป
“เฮ้ย!! พูดเป็นเล่น นี้จะอำอะไรกูป่าวเนี้ยะ” ไอ้โป้งขำ ไม่เชื่อในสิ่งที่ผมพูด
, l! g6 u% N4 O# k& e“กูพูดจริงๆ” ผมย้ำคำทำจริงจัง
. z+ r2 G$ J- T; x: L“ตุลย์ถ้ามึงความจำเสื่อมไหงมึงจำกูได้ว่ะ” มันยังพูดทำนองไม่เชื่อ
“ก็มึงเป็นคนที่กูรักไง” ใช่มึงเป็นเพื่อนที่กูรักมากที่สุด
“ตุลย์” มันพูดแล้วเงียบไปแป็บนึง
“กูเชื่อมึงแล้ว แต่คนที่มึงรักไม่ใช่กู แต่..” มันเงียบไป
“แต่อะไร”
“โชว์” ไง
2 Q; i9 A+ d) a' A" y“มึงคิดเชี่ยไรเนี้ยะ กูหมายถึงเพื่อนเว้ย มึงกับกูเป็นเพื่อนรักกันนะเว้ย”
) t9 v, G9 y1 S! C; |# k; t3 X$ n. b“อ่อ เออใช่ แล้ววันนี้เพื่อนจะกินอะไรละ”
“แล้วแต่ป๋าเลย”
“ตุลย์ มึงความจำเสื่อมจริงๆ เหรอว่ะ” ไอ้โป้งถามอีกครั้ง ตอนนั่งกินข้าว
- [1 q- a" i0 D, S% ~4 ]“จริงดิ เอ่อ เมื่อกี้ที่ไปส่งอ่ะใครว่ะ” ผมเลบถามกลับ สงสัยอยู่
9 ]6 Y- {1 E' E( M2 T“อ่อ ซันอ่ะเหรอ แฟนกูเอง”
' F0 }0 |+ |+ V3 F“เฮ้ยย!! มึงเป็นเกย์เหรอว่ะ” ผมตกใจ ไม่คิดว่ามันจะเป็นเพราะมันก็แมนนะ
/ V9 [* I/ T) A1 h$ S2 E“อืม มึงลืมจริงๆด้วย” มันตอบเสียงเรียบ
“ก็กูบอกว่ากูจำอะไรไม่ได้ มึงเข้าใจกูด้วยดิ”
“อืม แล้วทำไมถึงความจำเสื่อม” มันถามผม
2 w* M& b) m0 `“อุบัติเหตุนิดหน่อยอ่า”
“สาสส เสื่อมขนาดนี้ไม่นิดแล้วมั้ง อย่างอื่นเสื่อมด้วยมั้ยเนี้ยะ” มันไม่วายแซวผม
“สาสส ยังดีจะลองป่ะล่ะ จัดสักดอก” ผมเลยเล่นกลับ
“โอ้ยมากกว่าลองก็เคยมาแล้ว” เอ่อ หมายความว่าไงว่ะ
“มากอะไรมึง” พูดอะไรหลายอย่างที่ผมชักจะสงสัยแระ
( l% t  h0 b2 u: U0 h' Y“ป่าวไม่มีไร จำไม่ได้ก็ดีแล้ว”
“ไม่เอา บอกมา ช่วยกูรื้อฟื้นความจำหน่อย” ผมอ้อนมัน อยากรู้เรื่องราวที่หายไปจากมันบ้าง
“ตุลย์เรื่องบ้างเรื่องควรจดจำ แต่เรื่องบางเรื่องก็ไม่จำได้จะดีกว่า คนบางคนพยายามจะลืมแทบตายยังทำไม่ได้ แล้วมึงจะยังอยากรู้อีกหรอ แล้วมึงคิดว่าถ้ามึงรู้มึงจะจำได้หรอ” มันพูดเสียงเรียบ แต่แฝงไปด้วยความรู้สึกบางอย่าง มันสอนอะไรผมเนี้ยะ
“สรุปจะบอกไม่บอก” ผมถามมัน
4 s1 [; Y  e5 b# X3 ^“อย่ารู้เลย เรียนรู้ที่จะอยู่กับปัจจุบันน่ะดีที่สุดแล้ว” ทำไมว่ะ
% r" q) @, f% p( i" s“อดีตมันไม่น่าจดจำขนาดนั้นเลยหรอว่ะ” ผมถาม
“ไอ้จดจำอ่ะมันก็น่าจดจำอยู่หรอก แต่ตุลย์กูแค่อยากมึงอยู่กับปัจจุบันของมึงให้มันมีความสุขมากๆ จำเอาไว้ว่ามึงกับกูคือเพื่อนที่รักกันมากท่สุดพอ”
0 f' R4 x; l9 X" f/ Y/ W“โอเค ไม่บอกก็ไม่เป็นไร แต่คืนนี้ไปนอนด้วยนะ” อยากนอนคุยกับมันเหมือนแต่ก่อนที่มันมานอนบ้านผมบ่อยๆ
“จะบ้าเหรอ เดี๋ยวพ่อมึงก็มาหักคอกูตายหรอก”  มันรีบปฏิเสธ
- ~# W2 l3 C, y$ E; \“บ้าพ่อกูตายไปแล้วนะ มึงความจำเสื่อมป่าวเนี้ยะ”
5 ]# j  q, y( b; Y) r( Q, [0 k“ไม่ใช่กูหมายถึงแฟนมึง” อ่อนึกว่าพ่อจริงๆ
“มึงรู้” ผมถาม
“โชว์ไง”
, I( \  \  z& z; C. R/ O$ j  |“มันโหดขนาดนั้นเลยเหรอว่ะ อ่อแล้วมึงรู้มั๊ยกูไปเป็นแฟนกับมันได้ไง มึงก็รู้ว่ากูชอบผู้หญิง” ผมเลยถือโอกาสถามมัน
7 g) M* X, I4 E# _( a% H“ไอ้โหดมันก็โหดอ่า ส่วนเรื่องเป็นแฟนกันมันก็ต้องเกิดจากความรักของสองคนดิว่ะ รักข้างเดียวจะเป็นแฟนกันได้ไง” เออไอ้นี้พูดถูก ขนาดเพื่อนกูยังคอนเฟิร์มว่าดหดเลยหรอเนี้ยะ
“โห เพื่อนกันมันจะว่าเหรอว่ะ กูกับมึงเพื่อนกันนะเว้ย” ผมต่อรองอีก
“เอาเถอะน่า กูก็ต้องไปนอนกับแฟนกูดิว่ะ มึงก็ไปนอนกับแฟนมึงนู้น” โหไรว่ะ ว่าจะหาไรสนุกทำเหมือนตอนมอปลายสักหน่อย อดเลย
“เออ ไอ้คนไม่รักเพื่อน”
1 c# s* B! K+ }1 K# e, y$ U  s4 K“มึงรู้ได้ไงกูไม่รักมึง กูอะรักมึงตลอดเว้ย ไม่เคยที่จะไม่รักตุลย์”
; i* e8 G& f' s9 C- }  N“โหคร้าบๆๆ รักก็รักไอ้เพื่อนยาก เลี้ยงด้วยนะป๋า” ผมก็นั่งกินแล้วคุนกันไปตามประสาเพื่อนแหละครับ ขอบคุณพระเจ้าที่ยังเหลือความทรงจำไว้ให้ผมบ้าง
5 W( |; i# P# h4 j1 f. C“มึงรีบกลับเหอะ เดี๋ยวก็มาตามหรอก” ไอ้โป้งว่า
( q  z+ h0 v4 B; y7 d7 A% `
“เอ่อ เดี๋ยวกูโทรบอกเค้าก่อน” ผมหยิบโทรศัพท์จะกดโทรออกบอกมัน
) Y2 m; Z8 L$ Z$ i! O“เฮ้ยอย่าโทรเลย เดี๋ยวกุไปส่งมึงเลยละกัน ป่ะกลับเหอะ” มันบอก
, t) t" ]4 y% @! W3 [$ W“มึงเป็นไรรีบร้อนเนี้ยะ” ผมถามมันดูรีบร้อนชอบกล
( `) W% f& X  K% H5 U- P“เออน่า ไว้คราวหน้าเจออีก กูมีธุระมึงจะได้ไม่ต้องมีปัญหาด้วย”อะไรว่ะแค่มากินข้าวกับเพื่อนจะมีปัญหาเลยหรอว่ะแล้วมันก็มาส่งผมที่ห้องครับ พี่โชว์ยังไม่กลับมาผมก็เก็บกวาดห้องไปเรื่อยแหละครับ
“ครับ” ผมรับโทรศัพท์
2 ]  h8 K6 `8 E1 H“อยู่ไหน กินข้าวกินยายัง เลิกเรียนทำไมไม่โทรหา” เป็นชุดเลย
  {7 {8 T3 ~, l, z" m“เอาคำถามไหนก่อนดี”
“ค่อยๆ ตอบมาทีละคำถาม”


2 }; n/ }6 ?. b: z  d; R

Ifoot-ballZ

อีกไม่กี่ตอนก็จบแระแต่วันนี้อ่านไม่ทันละ เดะคืนนี้มาอ่านต่อ จะจบแบบไหนนิ ลุ้นเลยอ่ะ
- y8 C4 C, Q1 r. \! Q# h: ^( Rปล.อ่านจนไม่เป็นอันทำงานแระอ่ะ ของเค้าดีจิงๆ อิอิ...

nuto01

ขอบคุนคับ

! L1 ?( m+ b; g2 ^; z. q

Ifoot-ballZ

ต้นฉบับโพสต์โดย ballove เมื่อ 2012-1-5 05:54
7 f6 s9 h; v- ?" W2 Jอีกไม่กี่ตอนก็จบแระแต่วันนี้อ่านไม่ทันละ เดะคืนนี้ ...

; @" e  K2 [( I/ H' Gง่ะ ก็อ่านในที่ทำงานอ่ะ อ่านไปทำงานไป เพลินดี แต่อ่านไปอ่านมางานเริ่มไม่เดินอ่ะนะ อิอิ

puccajung

ขอบคุณคร๊าบบ

masushi

สนุกมากกกชอบๆ

teenee555

น่าอ่านมากคับ ผมชอบมาก

no2000

ชอบมาก อิอิอิ{:6_176:}

snowy69

เมื่อไหร่จะจำได้สักที

boommy

สนุกครับ ชอบมาก

cherry-p

ขอบใจมากๆๆๆๆคับ

Banklovebank

ขอบคุณครับ

2539

สนุกมากกกชอบๆ

soupkung

ขอบคุณครับ
" l- X; x- R' \$ w6 o1 M8 m- x

whywhy

โคร ต ๆ อ่ะ Smile :')

teay2507

ขอบคุนมากๆคับ

imanaji

ขอบคุณมากๆๆครับ

callton

ขอบคุนครับ

grantnun

อบคุณมากครับ

tamia

ขอบคุณครับ