ปลาท่องโก๋ :-วิชาเลือกเสรี ( ต่อ 2 )-

tanya

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
"อือ ชอบกอดไว้แบบนี้ตลอดนะแว่น"
"ไม่หลับเดี๋ยวไปเรียนก็ง่วงหรอก"
"ช่างมันเถอะ....แต่ว่ามึงหายโกรธกูหรือยัง"
"ยัง"
"อ้าว....ทำไมล่ะบอกมาได้ป่าวแว่นว่าจะให้กูทำแบบไหนมึงถึงจะหายโกรธ"
"ไม่รู้ กูกลัวว่ามึงจะทำแบบเมื่อก่อนอีก....."
"ยังไง กูไม่เข้าใจ"
"อะไรที่ได้มาง่ายๆ มึงมักไม่สนใจมันหรอกเบนซ์เหมือนเมื่อก่อน...."
"................."
"เมื่อก่อน....คิดแล้วก็ตลกตัวกูเองนะ"
"ทำไมเหรอ...."
"หึ...บางอย่างที่มันเพิ่งเกิดมาในใจมึง แต่มึงรู้หรือปล่าว ว่ามันอาจจะเกิดขึ้นมาในใจกูนานแล้ว ?"
"บางอย่าง...อะไรเหรอว่ะแว่น กูไม่รู้??? "
"..............."
"เงียบอีก อะไรบางอย่างที่เกิดขึ้นกับมึงนานแล้ว แต่เพิ่งเกิดกับกู ????"
"คิดเอาเอง แต่กูไม่อยากเสียใจแบบเมื่อก่อน กูเลือกมึง แต่มึงเลือกคนอื่น??"
"..............."
"..............."
"กูขอโทษนะแว่น นะแว่น"
"กูไม่ให้อะไรง่ายๆ กับมึงอีกแล้วแหละเบนซ์..."
"แล้วเมื่อไหร่เราจะดีกันหล่ะ"
"ไม่รู้....."
"แว่นกูรักมึงมากๆนะ กูรับไม่ได้ที่มึงพูดไม่ดีด้วย ทำเหมือนเป็นคนเกลียดกัน ไม่อยากทะเลาะกับมึงอีก"
"ก็อย่ากวนตีนกูดิ จะได้ไม่ต้องทะเลาะกัน"
"มึงนั่นแหละ กวนกูก่อนนะ ยังจะมาพูดดีนะมึง"
"อ้าวเหรอ ก็หน้าตามึงกวนตีนกูดีว่าเบนซ์"
"อ้าวไอ้นี่ หน้าตากูหล่อขั้นเทพขนาดนี้ ยังจะมาปากดีนะมึง"
"เอออ...สรุปคืนนี้ จะไม่นอนกันใช่มั้ยไอ้เบนซ์ กูง่วงแล้วนะมึง"
"ง่วงก็นอนดิ แต่กอดกูไว้แบบนี้นะ "
"อืม"
จากนั้นไอ้แว่นก็ลุกนั้ง ขยับท่าทาง แล้วก็ซุกตัวเข้ามาในผ้าห่ม ผมนอนหงายให้ไอ้แว่นมันกอด ตอนนี้มันช่างมีความสุข
จริงๆเลย ไม่รู้ว่าพรุ่งนี้ ไอ้แว่นกับผม จะปฏิบัติต่อกันแบบไหนนะ ...
ยังเดาไม่ออกเลย มันบอกว่ายังไม่หายโกรธ แต่คืนนี้มันทำตัวน่ารักกับผมมาก เหมือนมันหายโกรธแล้ว เหมือนมันรักผม เหมือนมันชอบที่จะอยู่กับผม แต่คำพูดของมัน ทำให้ผมอดใจแป้วไม่ได้ว่า มันจะไม่ยอมหายโกรธง่ายๆแน่
"อะไรที่ได้มาง่ายๆ เบนซ์มักจะไม่ค่อยสนใจ"
ผมยังงงอยู่ว่าอะไรกันนะ ที่เมื่อก่อนผมได้มาง่ายๆจากมัน ..... มันคืออะไร ????
"โห อาจารย์อ่ะ ทำไมมันมากมายขนาดนี้ แล้วจะเสร็จมั้ยครับวันนี้"
"เถอะน่า เดี๋ยวพักเที่ยงครูเลี้ยงข้าว อยู่ช่วยครูก่อนนะ"
"โหอาจารย์ พักเที่ยงผมไม่ว่างนี่ครับ"
"จะไปไหนล่ะ"
"โถ่ อาจารย์ เบนซ์ก็ต้องมีฟง ...มีแฟน รอกินข้าวบ้างสิ..."
"กร๊ากก..ย่ะ...แหมๆ ใครกันย่ะ แฟนลูกศิษย์ช้านนนน ยัยสุนิสานะเหรอ ไปเรียนเทคนิคแล้วนี่"
"โอ๊ยย..คนนั้นเลิกกันชาติกว่าแล้ว...เบนซ์มีคนใหม่แล้ว..."
"คนไหนย่ะ ชื่ออะไร ต้องผ่านมติช้านก่อนนะย่ะ "
"กำลังจีบอยู่ครับ...เขายังไม่ตอบรับเบนซ์เลย"
"ไหนๆใคร ชื่ออะไร บอกมาสิครูอยากรู้"
"..................."
"เอ้า...เงียบ ทำหน้าเจื่อนอีก ทำไมล่ะ ?"
"เดี๋ยวเขายอมมาเป็นแฟนเบนซ์เมื่อไหร่ เบนซ์จะบอกนะ"
"ดูทำหน้าเข้าสิ ทำเหมือนกะจะอกหัก ใครกันนะยังไม่ยอมรับรักลูกศิษย์ช้าน หล่อออกซะขนาดนี้ นิสัยก็ดี เรียนก็เก่ง "
"เห้อออ...สรุปอาจารย์จะปล่อยให้เบนซ์ไปกินข้าวกับอนาคตแฟนได้หรือยังล่ะครับ"
"ย่ะ ไปก็ไป แหม...."
"ขอบคุณมากครับ"
ผมรีบออกมาจากห้องอาจารย์ชาติชาย ซึ่งเป็นอาจารย์ที่ปรึกษาของผมเมื่อปีก่อนตอน ม.ต้น แกชื่อชาติชายก็จริง แต่แกก็ไม่ชายสมชื่อหรอก เพราะแกเป็นประเภทเบี่ยงเบนทางเพศ
อาจารย์ชาติชายเป็นอาจารย์หัวหน้ากลุ่มสาระการเรียนรู้วิชาภาษาไทย แกเก่งมาก จบมาจากสถาบันอันดับ 1 ของประเทศทีเดียว โรงเรียนผมมีชื่อเสียงมากในการแข่งขันวิชาการ ในหมวดภาษาไทย ก็เพราะอาจารย์ชาติชายมาเป็นหัวหน้าอาจารย์ในหมวดวิชาภาษาไทย
อาจารย์ชาติชาย จะมีธรรมเนียมปฏิบัติ คือเมื่อถึงชั่วโมงสอนเมื่อไหร่จะต้องมีนักเรียนเดินไปรับ แล้วเชิญแกมาสอน รวมถึงช่วยถือพวกอุปกรณ์การเรียนการสอนด้วย นักเรียนที่ได้รับหน้าที่นี่ จะเป็นนักเรียนชายทั้งหมด แกจะเลือกคนที่หน้าตาค่อนข้างดีมาทำหน้าที่นี้
ผมก็เป็นคนหนึ่งใน "นักเรียนที่ถูกเลือก" ตอนแรกๆผมไม่เข้าใจแกหรอกว่าจะเรื่องมากอะไรนักหนา จะมาสอนก็ต้องมีคนไปรับไปเชิญ
สอนเสร็จก็ต้องเดินไปส่ง ช่วยถือของให้แก แต่พอผมมารับหน้าที่นี้ก็ถึงเข้าใจเหตุผล เพราะว่าแกอยากจะฝึกให้นักเรียนรู้คุณค่า ของอาจารย์ผู้สอน ให้เป็นคนใฝ่รู้ใฝ่เรียน จะต้องอ่อนน้อม แล้วรู้จักที่จะง้อเพื่อให้คนที่มีความรู้มาถ่ายทอดให้  พวกนักเรียนที่ถูกเลือก จะถูกสอนถึงวิธีการเข้าหาผู้ใหญ่ว่าจะต้องทำอย่างไร พูดอย่างไร ยืนในตำแหน่งไหน เดินตามในตำแหน่งไหน สารพัดฯลฯ
ผมจะเรียกว่าเป็นนักเรียนคนโปรดของอาจารย์ชาติชายเลยก็ว่าได้ อาจจะเพราะเหตุผลที่ว่าแกเป็นอาจารย์ที่ปรึกษา แล้วผมมักจะมาช่วยงาน รับงานแกนอกเหนือหน้าที่ แกเรียกใช้งานผมมมากกว่าหัวหน้าห้องซะอีก ทั้งไปซื้อของ ถ่ายเอกสาร แจ้งข่าวสารให้เพื่อนๆทราบ
โดยรวมแล้วอาจารย์ชาติชายจะเป็นคนตลก เฮฮา มักจะวิจารณ์ละครน้ำเน่า หรือข่าวคาวดารา ก่อนเริ่มทำการสอน ในทุกคาบการเรียน ในการวิจารณ์แต่ละครั้งก็จะสอดแทรกข้อคิดแกเป็นคนชอบท่องเที่ยว ชอบหาความรู้ใส่ตัว แล้วเป็นคนทันยุคทันสมัยตลอด
ถึงแกจะเป็นเกย์ที่ออกสาว แต่ก็วางตัวได้เหมาะสมมาก ไม่มีช่องว่างให้คนอื่นมาติเตียนได้แกเป็นโสด แล้วเรื่องชู้สาวนี่ไม่มีแน่นอน ถึงแกจะชอบเรียกนักเรียนชายหล่อๆมาช่วยถือของก็เถอะ
การเรียนภาษาไทยกับแกจะเป็นชั่วโมงที่ฮาที่สุด สอนไปขำไป ผ่อนคลายมากๆ แต่ความรู้ที่ได้มาก็แน่นเอียดทีเดียวแกเข้าใจนิสัยวัยรุ่นของพวกผม เข้ากับนักเรียนได้เป็นอย่างดี เป็นที่รักของทุกคน ไม่เป็นอาจารย์ที่นักเรียนไม่ชอบหน้าที่จริงวันนี้อาจารย์สอนวิชาภาษาไทยในชั้นม.ปลายไม่อยู่ติดราชการก็เลยฝากอาจารย์ชาติชายมาให้งานแต่ผมนะสิ ถูกเรียกตัวให้ไปช่วยแกตัดข่าวแปะข่าว ที่ห้องทำงาน ในฐานะนักเรียนคนสนิท
วันนี้ไอ้แว่นกับผมไม่ได้ปะทะคารมอะไรกันมากมายเหมือนเมื่อก่อน แต่มันก็ยังทำเย็นชากับผมอยู่ดีเดินมาเรียนด้วยกันแต่ก็ไม่พูดคุยกัน พอถึงโรงเรียนต่างคนก็ต่างแยกกันไปเข้ากลุ่มกับเพื่อนๆมันก็อยู่ในกลุ่มเพื่อนๆเดิมที่เรียนมาด้วยกันสมัยม.ต้น ซึ่งหนึ่งในนั้นคือ ใหม่กับนุช
แล้วก็นักเรียนที่ถูกเรียกว่าเด็กเรียนอีก 3-4 คน  
ส่วนผมเพิ่งจะย้ายมาอยู่ห้องคิงส์ ยังไม่มีเพื่อนสนิทเท่าไหร่ ส่วนใหญ่จะอยู่กับเพื่อนที่เรียนมาด้วยกันตอน ม.ต้น ซึ่งตอนนี้เราอยู่กันคนละห้องแล้ว จะเจอกันตอนก่อนเข้าเรียนหรือตอนพักเที่ยงเท่านั้น
วันนี้ผมตัดสินใจแล้วว่าจะต้องไปนั่งกินข้าวกับไอ้แว่นให้ได้ทุกวัน พอออกจากห้องทำงานของอาจารย์ชาติชายผมก็ตรงดิ่งไปที่โรงอาหารทันที เพราะพวกเพื่อนๆของผมคงไปกันหมดแล้ว อ็อดหมดคาบเรียนดังมาได้ 15 นาทีแล้ว แต่พอไปถึงโรงอาหาร ผมก็ต้องหงุดหงิด เพราะอะไรนะหรอ ก็ไอ้แว่นนะสิ นั่งกินข้าวกับพวงบุพผาอยู่กัน 2คนที่โต๊ะแถวๆมุมไกลๆในโรงอาหาร ผมอารมณ์เสียสุดๆ ไอ้แว่นมันไม่กลัวบรรดากิ๊กของเธอมารุมอัดเท้าให้กินแทนข้าวหรือไง ไปจู๋จี๋กันสองต่อสองในที่โอ่โถงแบบนี้   เห้ออออ....หมดอารมณ์เลย จะกินข้าวอร่อยมั้ยละทีนี้
"เบนซ์.....เบนซ์มานี่ มานั่งกินข้าวกับพวกเรามั้ย"
ใหม่โบกมือโบกไม้ ตะโกนเรียกผมให้ไปนั่งด้วยคงเห็นผมซื้อข้าวอยู่ร้านใกล้ๆโต๊ะที่พวกเธอนั่งพอดีมั้งที่จริงผมตั้งใจจะนั่งกับไอ้แว่น แต่มันไปจู๋จี๋กับพวงบุพผา ก็เลยว่าจะไปนั่งกับไอ้กวางแล้วก็เพื่อนๆเก่าแต่ไอ้พวกนั้นอยู่ไหนก็ไม่รู้ไม่มีอารมณ์เดินหา ก็เลยนั่งกับพวกยัยใหม่นี่แหละ
"กับข้าวเบนซ์น่ากินจังเลย เบนซ์ชอบกินไข่เจียวหรอ"ใหม่ถามผมเพราะในจานผมเป็นไข่เจียวกับแกงส้มปลาทับทิม
"ใช่เราชอบอาหารที่ทำมาจากไข่นะ ไข่เจียว ไข่ดาว ไข่ตุ๋น อะไรก็ชอบหมด"
"งั้นแสดงว่ากินอะไรก็ได้ง่ายๆสินะ ไม่เรื่องมาก"
"ใช่ๆเราไม่ค่อยเรื่องมาก"
"แหมเบนซ์ ไอ้ใหม่มันก็ชอบกินไข่เหมือนกันนะ มันถึงเรียนเก่งไง มันชอบกิน "ไข่กับเจี๊ยวนะ 555+"  ยัยอุ้ย สาวที่ออกทอมออกอาการแขวะอย่างสนุกสนาน
"นี่ยัยอุ้ย เดี๋ยวชั้นก็เอาส้อมจิ้มเข้าให้หรอกย่ะ พูดอะไรมานะ เดี๋ยวเถอะ"  555+ผมก็เพิ่งรู้เหมือนกันนะ ในกลุ่มเด็กเรียนเก่งเขาก็มีอารมณ์ขันเฮฮาแบบนี้เหมือนกันพวกเรากินข้าวไปคุยไป ในกลุ่มมีผู้ชาย 3 คนรวมผมด้วย ถ้าลองเทียบความหล่อก็ผมอีกนั่นแหละ หล่อสุดผมเลยโดนสาวๆทั้งแซว ทั้งแทะโลม ยัยใหม่จะแทะผมมากเป็นพิเศษ ไม่รู้ว่าเพราะแอบชอบผมหรือว่าแทะโลมธรรมดากันแน่นะ......ผมแอบมองไอ้แว่นเป็นระยะๆ แต่ยิ่งมองยิ่งอารมณ์เสีย ทั้งหวงทั้งหึง เลยตัดสินใจจะไม่มองมัน แล้วก็มาสนุกสนานกับพวกเพื่อนใหม่ผม พอที่จะลืมไอ้แว่นไปได้ชั่วคราว
"อร่อยมั้ยแว่น แหมไปนั่งกินจู๋จี๋ 2 คน"
ในที่สุดผมก็ตบะแตกเดินไปสกัดมันหน้าโรงอาหาร แล้วก็ลากไอ้แว่นมาคุยในที่ที่ห่างจากผู้คน
"อื้อ...อร่อยดิล่ะ กินกับแฟนจะไม่อร่อยได้ไง" จี๊ดดดดดดดดดด...คำว่าแฟนมันแทงใจผมจี๊ดเลย หน้าอกร้อนผ่าว อารมณ์พุ่งพล่านยังกับน้ำเดือด
"หึ....มึงนะมึงไอ้แว่น...ไม่คิดถึงใจกูมังเลยนะ"
"อ้าว ...แล้วทำไมต้องคิด กูกับมึงเป็นอะไรกันเหรอ"
"........................"
โอ๊ยยย จุก...........เป็นอะไรกันเหรอ เป็นอะไรล่ะ ........คำนี้....มัน....จะบอกมันไปอย่างไงล่ะ ผมกับมันเป็นอะไรกัน สมองผมแทบจะไร้ค่า
เพราะคิดอะไรไม่ออกแล้วตอนนี้ เหมือนคนที่มีแต่ร่างกาย ไอ้แว่นพูดจบก็ดิ้นหลุดแล้วก็เดินจากไปปล่อยให้ผมน้ำตาแทบตกในอยู่ตรงนั้น
เสียใจมาก......เจ็บมาก......มันชอกช้ำซะเหลือเกินเมื่อได้ยินคำพูดแบบนี้ออกมาจากคนที่เราไปหลงรัก เผลอรักไปหมดใจ
เมื่อคืนผมก็ไม่ได้นอน ไม่ได้พักผ่อน ยิ่งตอนกลางวันสุขภาพใจผมเสียมาก มันส่งผลถึงสุขภาพกาย ผมรู้สึกอ่อนเพลีย อ่อนล้ามาซะเฉยๆ ปวดหัวมึนหัวมาก จนต้องลากสังขารมานอนพักที่ห้องพยาบาล ผมขออาจารย์นอนตลอดชั่วโมงเรียนคาบบ่าย ซึ่งวันนี้เป็นวันแรกด้วยสิที่จะต้องเรียนวิชาเลือกเสรี ผมเลือกเรียนวิทยาศาสตร์ 2 ตามไอ้แว่น โดยที่มันยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าผมจะต้องเรียนกับมัน
ตลอดการนอนพักผ่อน ผมแอบหวังนิดๆว่าไอ้แว่นจะมาดูผมบ้างไหม แต่ก็ไร้วี่แวว แล้วผมก็หลับไปตื่นมาอีกทีก็เพราะอาจารย์ประจำห้องมาปลุก
"ลุกไหวไหมสุเมธาวิน ดีขึ้นหรือยัง จะให้ครูโทรตามผู้ปกครองมารับหรือปล่าว"
"ดีขึ้นมากแล้วครับ ไมได้เป็นอะไรมากหรอกครับ แค่เมื่อคืนไม่ได้นอนครับ"
"แล้วทำอะไรอยู่ไม่ผักผ่อน "
"ครับ.........." ไม่รู้ว่าจะตอบแบบไหนว่าทำไมไม่ได้นอน
ผมลุกขึ้นมากินน้ำ เข้าห้องน้ำล้างหน้าล้างตา ตอนนี้ผมรู้สึกดีขึ้นเยอะ หลังจากตื่นขึ้นมาสมองก็แจ่มใส จากนั้นก็เดินกลับบ้าน ผ่านหน้าประตูโรงเรียนก็พบใหม่กับนุชนั่งรอรถประจำอยู่ ใหม่เรียกผมไปคุยซักไซ้ว่า เมื่อตอนบ่ายหายไปไหนมา ตามประสาคนเป็นหัวหน้าห้อง แต่ผมบอกไปว่าไม่สบายไปนอนห้องพยาบาลมา
ดูใหม่จะเป็นห่วงผมเป็นพิเศษเอามือมาเตะหน้าผาก ถามโน่นถามนี่ ผมอยากให้ไอ้แว่นมาทำแบบนี้กับผมมั่งจัง ถึงจะนอนไปแล้วเมื่อบ่ายๆ แต่หัวใจผมยังอ่อนเพลียอยู่เลย อ่อนเพลียเพราะคิดถึงไอ้แว่น
ยิ่งได้รู้จากปากใหม่ว่าหลังเลิกเรียน ไอ้แว่นพาพวงบุพผาไปหาอะไรกินกันแถวๆร้านขนมข้างโรงเรียน ซึ่งเป็นแหล่งรวมคู่รักไปนั่งกุ๊กกิ๊กกันหลังเลิกเรียน ใจผมยิ่งอ่อนล้ามากขึ้น เกือบหมดแรงเดินกลับบ้าน
หัวใจแทบแตกออกเป็นเสี่ยงๆมันอึดอัดจนสุดที่จะบรรยายว่าผมรู้สึกแย่ขนาดไหน พอกลับมาถึงบ้าน ก็ไม่หิวไม่เข้าครัวไปหาอะไรกินเหมือนทุกวัน เดินขึ้นห้องไปเลยจากนั้นก็หลับๆไปซะมันจะได้หมดความรู้สึก คลายเศร้าได้บ้าง กว่าจะตื่นก็3ทุ่ม ผมหิวมาก เลยลงไปหาข้าวกินข้างล่าง

piyanate

ขอบคุณมากๆครับ

jun2010

-ขอบคุณครับ

Ifoot-ballZ

ขาดตอนมากมาย ถึงไหนแล้วเนี่ย

pongsakron01

ขอบคุณครับ

GunGuy

ขอบคุณมากๆครับ

phzaa

ขอบคุณครับ

cokebundit

ขอบคุณสำหรับการแบ่งปันนะคับ

4_NAY

เป็นเอามากนะ

x2_man

ขอบคุณครับ

princo78

ขอบคุณครับผม