ปลาท่องโก๋ :สิ่งที่สูญเสียไป ( 4 )-คุณหนูพ่อครัว

tanya

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที

หรือปล่าว ไอ้แว่นมันมีเมียแล้วถึงจะแอบได้เสียกันพวงบุพผาก็ขึ้นชื่อว่าเมียไอ้แว่น มันต้องรับผิดชอบการกระทำของมันยิ่งคิดยิ่งเศร้าช้ำใจ
แต่ก็อดที่จะหยุดคิดไม่ได้สักที
"แว่น แล้วที่กูทำมึง....มึงยังเจ็บอยู่ไหมว่ะ"
"เจ็บสิไอ้นี่ แทงมาได้ ก้นกูพังหมดเลือดออกแสบไปหมดเลยดีนะที่มึงไม่....."
"กูขอโทษว่ะแว่น.....เอ่อ"
"ช่างมัน...แต่ยังดีที่มึงเอาออก ทำไม หมดอารมณ์เหรอว่ะไม่ทำต่อ"
"ปล่าว...กูกลัวมึงเจ็บ กูทนเห็นมึงเจ็บไม่ได้ "
".........................."
"ขอโทษนะแว่น ที่ไปทำแบบนั้น มึงจะไปเอากับใครมึงก็ไม่ผิด กูมันบ้าเอง"
"เอ่อ...เบนซ์..."
"แต่มึงต้องใช้ถุงยางนะแว่น ถ้าพวงบุพผาท้องมาจะลำบาก"
"อืม............"
"แล้วมึงกลัวหรือปล่าว ที่กูเอาปืนไปจ่อหัวมึง"
"ทีแรกก็กลัว....แต่กูรู้ว่ามึง...ไม่ทำกูหรอกเบนซ์"
"...?? ทำไมว่ะ มึงแน่ใจขนาดนั้นรึ"
"ไม่รู้สิ....ความรู้สึกกูบอกแบบนั้นว่ามึง ไม่ทำร้ายกู"
"แต่...เอ่อ...กูเคยทำร้ายมึงตั้งหลายรอบแล้วนี่ มึงยังจะว่ากูไม่ทำร้ายมึงอีกเหรอ"
"ใช่...มึงทำร้ายกูมาหลายครั้ง ...ทำร้ายกูมานานแล้ว"
"แว่น............"
ผมก้มหน้าลงสำนึกความผิด แต่ไอ้แว่นก็เอามือผมมากุมเบาๆ
"เบนซ์ แต่กู........"
"....?..............."
"เอ่อ................"
"อะไรแว่น ไม่พูดออกมาว่ะ"
".....กูนอนกับมึงนะวันนี้"
"มึงไม่กลัวกูปล้ำมึงอีกรึไง"
"มือเจ็บแบบนี้ถ้ายังจะปล้ำกูได้รึไง"
".........................."
"เบนซ์ วันนี้เอาที่นอนปิคนิคมานอนข้างล่างหน้าทีวีตรงนี้กันมั้ย เหมือนตอนเด็กๆไง"
"เอ่อ....อือ....ก็ได้...???"
ไอ้แว่นขึ้นไปที่ห้องผมสงสัยจะไปเอาที่นอน หมอน ผ้าห่มลงมาเมื่อก่อนตอนเด็กๆพวกเราไม่ขึ้นไปนอนกันหรอกนะชั้น 3 เพราะกลัวผี
แม่ผมเลยซื้อที่นอนปิคนิคมาให้เรานอนข้างล่างกัน หน้าทีวีตอนนี้มันก็ขาดพังไปแล้ว แต่จะมีที่นอนปิคนิคเอาไว้สำหรับรับแขก
ที่มีอยู่หลายอัน พอจะเอามาให้พวกเราปูนอนได้
ไอ้แว่นขึ้นลงขนหมอน ผ้าห่ม ที่นอนอยู่หลายรอบ มันจัดการปูที่นอนจนเสร็จ เรียกผมให้ลุกจากเก้าอี้โยกไปนอน จากนั้นก็ปิดไฟมืดหมด มีแต่เพียงแสงสว่างจากหน้าจอทีวีเท่านั้น มันได้บรยากาศแบบเก่าๆตอนเด็กจริงๆ
"ทำไมเอาผ้าห่มมาผืนเดียวว่ะแว่น จะห่มยังไง"
"ห่มด้วยกันกับมึงแหละเบนซ์"
ไอ้แว่นไม่แค่สอดตัวเข้ามาในผ้าห่ม แต่ผมมันสวมกอดผมไว้ด้วย ผมทำท่าทางขัดขืนแต่ก็โดนมันล็อคไว้ บอกให้อยู่นิ่งๆมันขอกอดผมไว้แบบนี้
พวกเรานอนดูละครทีวีไปเพลินๆไม่นานก็หลับ ทีวีก็ปล่อยให้มันเปิดไปแบบนั้นแหละ พอถึงเวลาทีวีมันก็จะปิดลงอัตโนมัติ เพราะผมตั้งเวลาเอาไว้ ต่อจากนี้เรื่องราวระหว่างผมกับไอ้แว่นจะลงเอยแบบไหนก็ไม่รู้ แต่ตอนนี้ผมมีความสุขที่ไอ้แว่นมันดีกับผมแบบนี้ มากอดผมแบบนี้ ผมอบอุ่น สุขใจ .....พอที่จะลืมเรื่องราวที่ได้ไปพบเจอมาตลอดทั้งวันได้บ้าง.....
( เรื่องราวจะเป็นอย่างไรต่อไปนะ เบนซ์ ว่าน รุติ พวงบุพผา และนายหมอก เรื่องราวเมื่อไหร่จะลงตัว ตอนนี้เรื่องมันวุ่นวาย ยุ่งเหยิง มองไม่เห็นทางออก เบนซ์รู้ตัวว่ารักว่านมาก รักหมดใจ....แต่พอรุติเข้ามา ทำไมถึงหวั่นไหวล่ะ?
รุตมีทีท่าว่าเหมือนจะชอบเบนซ์ แต่ตัวเองก็ไม่ได้เป็นเกย์ หรืออาจจะเพราะอะไร ? รุติออกจะไม่แคร์ว่าจะเป็นเกย์ ?หรือไม่ ? แถมมาขอเป็นแฟนเบนซ์ด้วย ? อะไรกันนะที่ทำให้หนุ่มกรุงเทพ ลูกคุณหนูหน้าตาดี นิสัยดี มาชอบเบนซ์ได้
ว่าน ตัวแปรสำคัญของเรื่อง มีผลต่อตัวละครสำคัญหลายคน...ว่านจะทำอย่างไรต่อไป ทำไมบางทีทำเหมือนรักเบนซ์
แต่ดันไปคบผู้หญิงทำไมกัน พวงบุพผา เธอคนนี้ ...... จะเป็นตัวร้าย ตัวเอก หรือตัวประกอบ??????
นายหมอก ? นายคนนี้โผล่ออกมาทำไม ? )
ตอนที่ 7 คุณหนูพ่อครัว   
ตื่นมาตอนเช้า8โมง ไอ้แว่นไม่อยู่แล้ว คงจะตื่นไปช่วยพ่อแม่มันตั้งแต่ตี 5 หลังจากล้างหน้าแปรงฟัน ผมก็เดินไปที่ร้านไอ้แว่น ว่าจะไปหาอะไรกินเป็นอาหารเช้าแต่แค่พอเดินออกพ้นประตูบ้านไปเท่านั้น สายตาเจ้ากรรมก็มองไปเห็นภาพบาดตาบาดใจเสียก่อนพวงบุพผากับไอ้แว่นกำลังนั่งกินข้าวกระหนุงกระหนิงอยู่ที่ร้านมันนั่นแหละ พาเมีย พาลูกสะใภ้มาอวดแม่แต่เช้าเลยนะมึง...ไอ้แว่น น้าหญิงก็ท่าทางจะพออกพอใจ
กับลูกสะใภ้ ยืนคุยจ้ออยู่ข้างๆ 2 คนนั้น
หัวใจมันแปลบ หน้าอกมันร้อน สมองมันตื้ออีกแล้วสิ นึกด่าตัวเองในใจว่าจะตื่นมาเห็นภาพแบบนี้ทำไมกันนะ...ผมเดินเข้าบ้าน ไม่กินอะไรมันแล้วข้าวเช้า

"รุติตื่นหรือยังมาหาเราหน่อยดิ"
"ตื่นแล้วเบนซ์ ตื่นตอนได้ยินเสียงมือถือดังนี่แหละ"
"อ้าวเหรอ ขอโทษที ง่วงอยู่หรือปล่าว ถ้าง่วงนอนต่อไปนะไม่ต้องมาหาเรา"

Ifoot-ballZ

ลำบากใจซะแล้วสิเชียคัยดีอ่ะ แว่นก็(เหมือนจะ)ดี รุติก็น่ารัก

pongsakron01

ขอบคุณครับ

pongsakron01

ขอบคุณครับ

jun2010

ขอบคุณครับผม

GunGuy

ขอบคุณมากๆครับ

phzaa

ขอบคุณครับ

cokebundit

ขอบคุณสำหรับการแบ่งปันนะคับ

Akeoutdoor

เรียบร้อย สนุกจัง

Tedap

ขอบคุณครับ