ปลาท่องโก๋ : เพื่อน ( 4 )

tanya

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
มันจะไม่เป็นห่วงผม 2 คนนี้ต่างคนต่างพยายามเอาใจผมแกะขนมให้กิน แกะนมให้กิน เจ้าบีเอ็มลงทุนถึงขนาดกลัวผมจะเบื่อไปซื้อหนังสือการ์ตูนขายหัวเราะมาให้ผมอ่านเล่น แม่ป้อนข้าวกลางวันให้ผมกินก็ต้องไปคะยั้นคะยอให้ 2 ตัวซนนั่นกินข้าวอีก น่าปวดหัวแทน
กินข้าวเสร็จ ก็ง่วง อยากจะหลับซะหน่อย แม่ก็หน้าตาตื่นมาบอกว่ารุติกับหมอกถูกยิง อ่ะห่ะ สติฟื้นคืนอย่างรวดเร็ว
"แม่ จริงมั้ยนั่น หมอกกับรุติถูกยิง แล้วถูกใครยิง ????"
พลาดท่าจนได้ แต่พวกผมก็รีบร้อนกันเกินไปจริงๆนั่นหล่ะ  ไอ้หมอกนั่นนะตัวดีเลย จะไปจัดการกับไอ้พวกนั้นตั้งแต่เมื่อคืน
มันบอกว่ามันเห็นพวกของไอ้ปันปัน ขับรถมาวนเวียนแถวบ้านผาตั้งแต่เที่ยงๆ แล้วตอนที่ไอ้แว่นมาส่งผาที่บ้าน ไอ้พวกนั้นยังขับรถตามมาอีก
ไอ้หมอกมันรู้สึกโทษตัวเอง ที่สังหรณ์ใจไว้แล้วว่าไอ้แว่นอาจจะมีเรื่อง แต่ด้วยความหึงหวง ความโกรธ มันกลับไม่สนใจที่จะตามไปช่วยไอ้แว่น
แล้วพอเรื่องเกิดขึ้นมาจริงๆ มันกลับเสียใจอย่าางมาก เมื่อเห็นสภาพไอ้แว่น เมื่อเช้ารวมสมัครพรรคพวกของมันได้ 6-7 คนก็บึ่งรถไปทันที
ผมกับรุติก็โกรธแค้นกันไม่น้อยก็เลยติดไปกับพวกไอ้หมอกด้วย พวกเรารีบร้อนกันเกินไป ทั้งๆที่ถ้ารอสักบ่ายๆ พรรคพวกของไอ้หมอกจะมาไม่ต่ำกว่า 20 คน
ไปถึงถิ่นพวกมัน คนของมันเยอะกว่า เราต้องแพ้อย่างที่ผมกังวลเอาไว้ แล้วไอ้หมอกกับรุติ ยังถูกยิงอีกตะหากแต่กระสุนไม่ได้โดนอะไรสำคัญ
พวกมันไม่ได้กะจะให้เราตาย รุติถูกยิงที่แขนซ้าย หมอกถูกยิงที่ต้นขาขวาหนักกว่ารุติหน่อย พอเสียงปืนดังไม่นานตำรวจก็มา ทั้งหมดก็หนีกันชุลมุน หมอกกับรุติถูกนำส่งโรงพยาบาล ผมรีบติดต่อแม่ของหมอก ส่วนรุติพ่อคงจะรู้แล้ว เพราะพ่อรุติเป็นนายตำรวจผู้บังคับบัญชา
ตำรวจพวกนั้นคงไปรายงานเรียบร้อยแล้ว
พ่อแม่ผมพอรู้ว่ารุติถูกยิงก็ตื่นตกใจ ราวกับว่าลูกตัวเองกำลังได้รับอันตราย รีบแจ้นมาโรงพยาบาลทันที รุติไม่เป็นอะไรมากเพราะกระสุน
ไม่ฝังใน แต่เจ้าหมอกนี่สิ ต้องผ่าตัดเอากระสุนออก รุติยังมีสติดีอยู่แต่ก็ต้องนอนโรงพยาบาลสัก 2-3 วัน พวก 2 คนนั้นก็เลยนอนรักษาตัวอยู่ห้องเดียวกันกับไอ้แว่น
"แล้วไปกันทำไม ไม่กลัวอันตรายบ้างหรือไงนะพวกมึงนะ" ไอ้แว่นมันต่อว่าผมใหญ่โต ทั้งๆที่ยังเจ็บอยู่ แต่ยังมีแรงมาด่ากูอีกนะมึง
"มันโมโหนี่หว่า พวกกูไม่ยอมให้เพื่อนกูโดนรุมยำฟรีๆหรอก"
"ทำอะไรไม่คิด แล้วเจ็บกลับมา มันไม่คุ้มหรอกนะที่พวกมึงไปทำนะ"
"....................................."
"แล้วมึงเป็นไงบ้าง" ไอ้แว่นมันถามผม
"ไม่เป็นไร ฟกช้ำดำเขียวเหมือนกัน หมอให้ยามาทาแล้วหล่ะ" ผมคุยเล่าเรื่องราวให้ไอ้แว่นมันฟังได้ไม่นาน แม่ไอ้หมอกกับพ่อรุติก็มา
"สวัสดีครับพ่อ สวัสดีครับแม่ " ผมก็เรียกพ่อแม่ของเพื่อน ว่าพ่อแม่เหมือนกัน ทั้งสองยกมือรับไว้ผม แล้วเรียกผมให้ไปเล่าเรื่องราวให้ฟัง
เพราะตอนนี้ไอ้เจ้า 2 ตัวนั้นหลับอยู่ พอเล่าจบทั้ง 2 คนก็ไม่ได้ต่อว่าอะไรผม เพราะทั้ง 2 ก็เข้าใจว่า ลูกๆเขาก็ไปกันเอง
คุยจบทั้ง 2 ก็ไปถามไถ่อาการของไอ้แว่น พ่อของรุติรับปากว่าจะไปจัดการพวกนังเลงอันธพาลพวกนั้น ให้เข็ดหลาบเชียว คุยกันอยู่นานสองนาน รุติกับหมอกก็ตื่น พ่อแม่ของพวกมันก็เข้าไปถามอาการ ผมอดสงสัยไม่ได้ว่าแม่หมอกทำไมไม่มา ทำไมมาแต่พ่อของหมอก
"อ้าวสวัสดีค่ะสารวัตร" แม่ของผมเข้าห้องมา
"สวัสดีครับคุณพี่"
"เด็กพวกนี้ซนกันจริงๆเลยนะค่ะ ดูสิ ล้มเจ็บกันเป็นแถว เจ้าหมอก เจ้าว่าน เจ้ารุติ"
"อืมครับ...."
แม่บอกว่าพ่อจะมาเย็นๆ เพราะต้องไปทำธุระ แม่ผมรับอาสามาดูแลไอ้แว่นแทนแม่ของมัน ที่กลับไปพักผ่อน พ่อรุติบอกว่าจะจ้างพยาบาล
มาดูแล เพราะคงมาดูแลเองไม่ได้ แต่แม่ผมก็รับอาสาดูแลเช่นกัน ส่วนหมอก แม่มันให้น้าสาวมันมามาดูแล เพราะแม่ต้องไปสะสางงานที่ท่าเรือ
"ว่าน อาการเป็นไงบ้าง" พวงบุปผามาเยี่ยมพวกเราตอนเย็น มาถึงเธอก็มองไปที่เตียงไอ้หมอกทันที แต่กลับเดินไปหาเตียงไอ้แว่นซะงั้น
"อาการของเรามันก็ยังไม่ดีขึ้นหรอก แค่ 2 วันเอง แต่ไอ้เจ้าโน่นอ่ะ เมื่อวานยังเดินจ้ออยู่เลย
วันนี้กลายเป็นคนป่วยนอนบนเตียงไปซะแล้ว ผาไปดูมันหน่อยสิ" ไอ้แว่นหันหน้าไปทางไอ้หมอก เพื่อบอกให้ผาไปดูมันหน่อย
ไอ้หมอกเหมือนกันไอ้นี่พอผาเข้าห้องมาก็ยิ้มแป้น แต่พอผาเดินไปหาไอ้แว่น ก็ทำหน้าเหมือนตูดเป็ดโดนถ่านจี้ ผาทำท่าทางอายๆเดินไปหาหมอกที่เตียง ไอ้หมอกทำเป็นไม่มอง ไม่รู้ไม่ชี้
"ไอ้ควายหมอกกูคืนของให้แล้ว จะทำงอลอีกนะมึง เดี๋ยวกูก็เอาคืนซะหรอก " ไอ้แว่นตะโกนไปทั้งๆที่ยังไม่ค่อยมีแรงตะโกนนั่นหล่ะ
แต่คำพูดของมันทำเอาผมอึ้งไปเหมือนกัน มันคืนผาให้ไอ้หมอกแล้ว งั้นหรเอ ?
ผมไปยืนข้างๆเตียง จับมือไอ้หมอก น้ำตาเธอแทบจะไหล แต่เธอคงกลั้นเอาไว้
"เป็นไงบ้างหมอก เบนซ์บอกว่าหมอกโดนยิง ผาเป็นห่วงหมอกมากนะ"
"เป็นห่วงแล้ว...ไม่เห็นรีบมาหาล่ะ" ไอ้หมอกพูดแบบงอลๆ
"ก็เบนซ์บอกว่าหมอกโดนยิงที่ขา ไม่เป็นอะไรมาก แต่นี่ก็รีบมาแล้วนะ เพราะมัวแต่ไปคุยกับแม่หมอกที่บ้านหล่ะ ถึงได้มาตอนนี้"
"ไอ้เบนซ์มันจะไปรู้อะไร หมอกเจ็บจะตาย" - -*อ้าวเริ่มอ้อนแล้วไอ้หมอก -**-
"เจ็บตีนไรว่ะ ตอนบ่ายยังบอกกูว่า อีก 2 วันก็วิ่งเตะบอลได้แล้ว" หมั้นไส้มัน พอสาวมาละทำออเซาะ
"เงียบปากไปเลยมึง ไปดูแลหวานใจมึงโน่น ไม่ต้องมายุ่งกับกู" อ้าวไอ้เชรี่ยนี่ ปากหมา
"หวานใจเบนซ์ป่วยด้วยเหรอ " กรรมของเวร พวงบุปผาเธอจะมาสงสัยอะไรกับหวานใจช้านนนนนน ผมทำหน้าโหดใส่ไอ้หมอก บ่งบอกความนัยว่า เงียบไปเลยนะมึง ไอ้รุตินี่ก็ยิ้มอะไรของมัน มันคงนึกว่าหวานใจที่ไอ้หมอกพูดถึง คือมันแน่นอน ส่วนไอ้แว่นตัวต้นเหตุ จริงๆ กลับนอนทำเฉยๆ ไม่รู้ร้อนรู้หนาวอะไรเลย
"เอาน่าผา ไม่ต้องไปสนใจไอ้เบนซ์มันหรอกนะ หมอกเจ็บหัวอ่ะ ผาช่วยเป่าให้หน่อย"
"จ้า ไหนๆ เจ็บตรงไหนบ้าง .....ฯลฯ...."  เอาละครับ 2คนนั้นก็อ้อนก็หวานกัน จนมดจะยกรังมาไว้ที่โรงพยาบาลได้ล่ะ
รุติก็ไปแซวพวกมันซะผาเขิลจนไม่กล้าเอาอกเอาใจไอ้หมอกมัน ส่วนไอ้หมอกก็หมายหัวไว้ มันหายดีเมื่อไหร่ไอ้รุติเจ็บหนักแน่
รุตินี่ก็เหลือเกิน พอไม่ไปแซวคู่ไอ้หมอกก็หันมาอ้อนผม แค่แขนเจ็บ ทำยังกะเป็นอัมพาตรทำอะไรไม่ได้เลย เรียกผมตลอด ทีตอนแม่ผมอยู่ก็อ้อนสารพัด ทำซ่ะน่ารักน่าเอ็นดู จนแม่ผมหลงมันจนลืมลูกตัวเองล่ะ
ผมนี่ก็ลำบากใจไม่น้อย โดนไอ้แว่นแขวะไปแขวะมา จนไม่เป็นอันรต้องทำอะไรเหมือนกัน ไปดูแลรุติก็โนมันแขวะ พอมาดูแลมันมันก็ไม่วายแขวะผม ทำไรไม่เคยถูกใจมันเลย นี่ขนาดนอนเจ็บอยู่นะ
"แล้วผาจะเลิกกับไอ้แว่นมันจริงๆหรือปล่าว" หมอกถามผา
"เลิกอะไรไม่ได้เลิก ผากับแว่นไม่เคยเป็นอะไรกัน แค่เป็นเพื่อนรักกันมากเท่านั้นเอง"
"จริงนะ แล้ว...." หมอกมันจะถามต่อแต่มันหยุดพูด ผมรู้ว่าไอ้หมอกจะถาม ผมหันไปทางไอ้แว่น ส่วน ผาก็นั่งทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้
ผมว่าต้องเป็นเรื่องที่ผากับไอ้หมอก เคยมีอะไรกันหรือปล่าว แต่ไอ้แว่นก็ไม่ได้พูด ผาก็ไม่ได้พูด ผมคิดว่ามันคงไปถามผาเองดีกว่า ตอนมันอยู่กัน2 คน
"ดูแลผาดีๆนะมึง อย่าทิ้งๆขว้างๆ ทำเป็นไม่สนใจ ทำเป็นของตายเหมือนเมื่อก่อน มึงได้เสียผาไปจริงๆแน่" ไอ้แว่นตะโกนมาบอกไอ้หมอก
ไอ้หมอกมันก็พยักหน้ารับปาก ขนาดนี้ยังฟอร์มจัดอีกนะ ทีกับผมวันนั้นทำจะเป็นจะตาย
รุติออกโรงพยาบาลก่อนคนอื่นๆ  ไอ้แว่นหายไม่ทันสอบกลางภาค เพราะเจ็บหนักสุด แต่มันก็ได้รับกำลังใจจากเพื่อนๆมากมายเหลือเกิน
ยัยใหม่ ขนคนมาเยี่ยมมันจนเต็มห้อง หมอกนอนโรงพยาบาล2อาทิตย์ พอแผลผ่าตัดเริ่มหายหมอก็อนุญาตให้กลับไปพักที่บ้าน
แต่มันก็ยังเดินไม่ถนัด ต้องใช้ไม้ค้ำพยุง หลังเหตุการณ์ครั้งนี้ผ่านไป ผากับมันก็เอาใจใส่ดูแลกัน เป้นห่วงกัน แสดงออกต่อความรักมากขึ้น
แต่ก็ด้วยนิสัยไอ้หมอก ก็ยังมีฟอร์มจนผาก็งอลไปหลายที แต่มันก็ไปตามง้อ ไม่เหมือนเมื่อก่อนที่รอให้ผาหายงอลแล้วมาดีกับมันเอง
สอบเสร็จได้ไม่นาน ไอ้แว่นก็ผ่าเฝือกออก เดินได้ตามปกติ เสาร์หน้าพวกเราก็นัดกันไปปาตี้ที่บ้านหมอก ตามคำชวนของแม่มัน
ส่วนเรื่องไอ้อันธพาลที่มาทำร้ายไอ้แว่น พ่อของหมอกก็จัดการพวกนั้นไปหนักเหมือนกัน ตามที่ได้ให้สัญญากับไอ้แว่นไว้ พ่อแม่ของพวกนั้นบางคนก็เป็นลูกน้องที่ทำงานกับแม่ของไอ้หมอกมัน จัดการได้ไม่ยาก
วันนี้คืนวันศุกร์ หลังจากฟังผลสอบ ผมก็นอนหลับสบายสักที ไม่มีตกเลยสักวิชา แถมคะแนนก็ทำได้ดีอีกในวิชาคณิตศาสตร์ คะแนนวิชา
ของอาจารย์เกวลินก็ทำได้ดีนะ วันนี้ผมสบายใจมากๆเลยหล่ะ อาบน้ำเสร็จก็นุ่งผ้าเช็ดตัวทาแป้ง มานั่งเป่าพัดลมบนเตียง ดูรายการทีวีไปด้วย ก็ได้ยินเสียงคนมาเคาะห้อง
"ไม่ได้ล๊อค" ผมตะโกนบอก
"หวัดดี...." คนที่เข้ามาคือไอ้แว่น
"...แว่น..."
"นอนด้วยได้มะวันนี้" อ้าว กูงงแล้วมึง เกิดอะไรขึ้นกับมัน มันไม่รอให้ผมตอบหรอก มันก็เข้ามานอน ไม่นอนปล่าว ขดตัวหันหน้าหนีผมด้วย
อ้าว ไอ้แวร อะไรของมัน มาขอนอน
"เห้ย แว่น เป็นไรว่ะ"
"เป็นคนที่ไม่มีคนรัก..." อ้าว - *-???????????????
"............................."  เงียบ ผมเงียบ มันมาแปลก?
"............................." ผมเงียบมันก็เงียบ เอาเข้าสิ - -
"แล้ว...จะมานอนอย่างเดียวหรือไง  มาถึงก็นอน ง่วงมาจากไหนว่ะ"
"อือ...มานอน - - " .......
"งั้นจ่ายค่าที่มาด้วย ค่าที่นอนผ้าห่ม หมอน ทีวี น้ำ ฯลฯ"
"จ่ายค่าที่นอนกับหมอนพอ ผ้าห่มไม่เอา น้ำไม่กิน ทีวีไม่ดูเท่าไหร่ค่อยจ่ายตอนเช้า ตอนนี้จะนอนก่อน" ...อ้าวกวนกูอีก ไอ้นี่
"จ่ายตอนเช้าไม่ได้ กูจะเอาเดี๋ยวนี้!!!"
"งั้นเท่าไหร่"
"2 พัน"

Ifoot-ballZ

หา!!! รุติถูกยิง คัยยิง เล..มากมาย

jun2010

ขอบคุณครับ

GunGuy

ขอบคุณครับ

cokebundit

ขอบคุณสำหรับการแบ่งปันนะคับ

phzaa

ขอบคุณครับผม

princo78

ขอบคุณครับ