คนโง่ที่รักเธอ ( 4 )

tanya

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
น่าจะฝันดี เพราะได้ยินเสียงมันก่อนนอน อิอิ แต่ว่าพรุ้งนี้มันจะบอกอะไรน้า.....ตำตอบ
   เมื่อคืนผมนอนไม่หลับเลยครับพลิกไปพลิกมาตลอดจนได้เวลาไปโรงเรียน  และวันนี้ก็เหมือนเดิมกลุ่มผมกับกลุ่มมันก็ยังไม่มีใครมาครับพอผมมาถึงโต๊ะกลุ่มแล้วก็เลยงีบหลับไปเนื่องจากว่าเมื่อคืนไม่ได้นอนเลยตื่นเต้นอะครับระหว่างที่กำลังเคลิ้ม ๆ อยู่นั้น ผมก็รู้สึกว่าเหมือนมีใครมาป้วนเปี้ยนแถว ๆโต๊ะของผม แต่ผมก็ไม่ได้สนใจอะครับ ก็นึกว่าพวกเพื่อน ๆ ผม
พอถึงเวลา 8.15 น. ปุ๊ก กริ่งส่งสัญญาณเข้าแถวก็ดังขึ้น ผมก็เลยต้องตื่นครับ แต่ระหว่างที่ลุกนั้น ก็มีม้วนกระดาษเล็กๆ ร่วมลงมาจากตักผม  ผมก็เลยก้มลงไปเก็บด้วยความงงนิด ๆ ครับ
   มันเป็นกระดาษสมุดเรียนนิแหละครับ ฉีกพับครึ่งหนึ่ง และม้วน ๆเอาไว้ด้วยหนังสติกสีแดง ด้วยความอยากรู้ ผมก็เลยคลี่ดูทันที
   “………………………………………………………………………………………………….”
   กั๊ก
   อะไรของมันเนี่ย นี่กรูถ่างตารอทั้งคืนเพื่อไอ้เนี่ยนะเหรอ ก็ดูเอาสิครับ มันส่งกระดาษเปล่า ๆ มาให้ผม พร้อมลงชื่อ กั๊ก กรูจะรู้ไหมเนี่ย
   ระหว่างไปเข้าแถวผมก็พยายามมองหน้ามันเพื่อขอคำตอบ แต่มันกลับยักคิ้วให้ พร้อมทำหน้าเฉไฉไม่รู้ไม่ชี้ เชี่ย กูหงุดหงิดนะเว้ย
   “อะไรเมิงเนี่ย” ผมถามไอ้กั๊กครับ ระหว่างเดินเข้าห้องเรียนครับ
   “ก็ที่แบงก์ถามเราเมื่อคืนไง”  เออ กรูรู้ แต่เมิงตอบอะไรมาเนี่ย
   “คิดดี ๆ สิ”
   มันคงเห็นผมยืนนิ่วคิ้วผูกโบว์กันอยู่มั้งครับ มันก็เลยพูดขึ้นมาอีกว่า
   “เก่งซะป่าว แค่นี้คิดไม่ได้”  แน่ มันด่าผมครับ ไอ้นี่จะเขียนให้ตรูเข้าใจง่าย ๆ หน่อยก็ไม่ได้
   ระหว่างเรียนคาบแรก ผมเรียนไม่รู้เรื่องเลยครับ เอาแต่นั่งจ้องกระดาษของไอ้กั๊ก สักพักผมก็ยิ้มได้ครับ พร้อมกับถอนหายใจอย่างโล่งออก เฮ้ย!!!  ตั้งใจเรียนดีกว่าเรา แล้วพับกระดาษของมันใส่ลงกระเป๋าครับ สำบัดสำนวนจริงนะเมิงไอ้กั๊ก  
   “เฮ้ย โง่จริง ๆ เลยนะไอ้แบงก์ แค่นี้ก็คิดไม่ออก” ผมคิดในใจครับ ระหว่างนั้นผมก็หันไปมองไอ้กั๊กนิดหนึ่ง ก็ได้เห็นกับสายตาของมันที่มองมาครับ พอมันเห็นว่าผมมองมัน มันก็ยักคิ้วให้ ก่อนชี้มือไปที่กระดาษดำ ส่งสัญญาณว่าให้ตั้งใจเรียนได้แล้ว ผมก็เขินสิครับ หันหน้ากลับแทบไม่ทัน
ระหว่างพักเที่ยงครับ นังนีวิ่งมาจากไหนไม่รู้  
   “นี่แกๆๆๆๆๆๆๆๆ”
   “มีไรวะ”  แม่งกรูก็อยู่แค่เนี้ย
   “หมวดวิชาสังคม เขาจะจัดไปภูกระดึงวะ  คนละ 600 เอง”  อ้าวๆๆเดียวก็ได้ตายห่ากันพอดี ค่อย ๆพูดก็ได้
   “เออ ดีวะ อยากไป ไม่เคยไปเลย”  ผมสนใจครับ เพราะอยากไปสัมผัสกับอากาศหนาว ๆ กับเขาบ้าง เพราะช่วงนั้นก็เข้าสู่เดือนพฤศจิกายนแล้ว อากาศกำลังเย็นได้ที่เลยแหละครับ
   “แล้วมีใครไปบ้างวะ”  ผมถามมันต่อครับ
   “ไม่รู้วะ ฉันมาบอกแกคนแรก เดียวจะไปบอกคนอื่นต่อ”  เออ เมิงไปบอกคนอื่นก่อนแล้วค่อยมาดูว่ามีใครไปบ้าง
   ภูกระดึงหรอ ถ้าได้ไปกับแฟนคงจะดีไม่น้อยเนอะ อากาศหนาว ๆ ถ้ามีใครให้กอดคงอุ่นพิลึก พอคิดได้อย่างงี้ อยู่ ๆ หน้าไอ้กั๊กก็ลอยเข้ามาพอดีเลยครับ
   “บ้าแล้วเรา” อิอิ เขินสิครับ
   สรุปว่า กลุ่มผมไปกันครบองค์ประชุมครับ ยกเว้นนังเชต มันบอกว่าไม่มีตังค์ครับ เงินมันหาย  555 ส่วนกลุ่มไอ้กั๊ก ก็ไปกันครบครับ ยกเว้นพวกผู้หญิงที่ไม่มีใครไปเลย  ดี กรูชอบ ขอแค่ไอ้กั๊กไปคนเดียวก็พอแล้ว เนอะ   และเมื่อวันออกเดินทางก็มาถึงครับ เราออกเดินทางกันเย็นวันศุกร์ และจะกลับวันอาทิตย์ โดยจะนั่งรถโดยสารไป ซึ่งเป็นรถแบบไม่มีแอร์นะครับ คงจะสนุกพิลึก
   ไอ้กั๊กวันนี้แต่งตัวหล่อเป็นพิเศษครับ  กางกางยีนส์สีเข้ม ๆ ของมัน เสื้อสีเขียวอ่อนแขนยาว สะพายกระเป๋าเสื้อผ้าใบใหญ่ของมัน แต่เล็กกว่าของผม รองเท้ากีฬาแบบทะมัดทะแมง และที่หัวของมัน ใช่แล้วครับ ที่หัวของมันมีหมวกสีเขียวสวมไว้อยู่ ผมยิ้มแก้มแทบปริเลยครับ ก็เพราะว่ามันเป็นใบเดียวกันกับที่ผมซื้อให้มัน ผมนึกว่ามันจะทิ้งไปแล้วซะอีก
   พอทุกคนมากันครบกันแล้ว นับจำนวนดูก็ไม่ค่อยเยอะเท่าไหร่ครับ ประมาณ 60 คนได้ โดยนำรถไป 2 ครับ กลุ่มผมกับกลุ่มไอ้กั๊กก็ได้นั่งคันเดียวกัน โดยผมจับคู่นั่งกับไอ้ทิด ส่วนไอ้กั๊กนั่งกับไอ้อาร์ท ระหว่างอยู่บนรถผมก็แอบเหล่ไอ้กั๊กมันครับ วันนี้มีดูหล่อมากกกก  มันคงรู้ตัวก็เลยหันมายักคิ้วให้ 1 ที พร้อมกับรอยยิ้มหวานๆๆๆ สาดดด   
   สักพักหนึ่ง ผมก็เห็นมันลุกจากที่นั่งของมันครับ โดยที่เพื่อน ๆ คนอื่น ๆ ก็ร้องเพลงกันสนั่นลั่นรถไปหมด อยู่ด้านหลังรถ  ไอ้ห่า นึกว่าขบวนผ้าป่า  ผมก็ไม่ได้สนใจอะไร คิดว่ามันคงเดินมาหาเพื่อนมันด้านหลังรถปกติ ซึ่งพวกผมจะนั่งหลังรถครับ ตอนนี้ไอ้ทิดก็ลุกไปยืนดิ้นเป็นปลาดุกถูกทุบหัวอยู่หลังรถแล้ว  ก็เลยมีที่ว่างข้าง ๆ ผม ไอ้กั๊กครับก็เดินมานั่งเบาะข้าง ๆ ผม แต่มันก็ไม่ได้สนใจผมนะครับ แต่หันไปพูดและหัวเราะกับพวกวงดนตรีสมัครเล่นหลังรถ  ช่วงจังหวัดนี้ผมแอบมองแผ่นหลังของมัน อยากจะกอดให้รู้แล้วรู้รอด แต่ก็ได้แต่คิดหละครับ ผมคงมองเพลินไปหน่อยครับ เลยไม่รู้ว่ามันหันมาตั้งแต่เมื่อไหร่
   “แบงก์ง่วงหรอ”  มันทักผมครับ หลังจากเห็นตาผมเยิ้ม ๆ  มั้ง
   “............” ผมสายหัวปฏิเสธมันครับ 2 ทุ่มเองเนี่ยนะ จะให้กรูรีบนอนไปไหน
   “หรือว่าหิว”       อืม หิวเมิงนั่นแหละ
   “................” สายหัวเหมือนเดิมครับ
   สักพักหนึ่ง มันก็กระชากคอผมไปและโน้มไปกัดตรงคอครับ  ผมก็ดิ้นพอเป็นพิธี แต่ก็ปล่อยให้มันกัดไปอะครับ ห้ามมันไม่เคยได้ พอมันพอใจแล้ว มันก็ยันตัวออกแล้วมันก็เงียบครับ น้ำลายเมิงเต็มคอกรูแล้ว
    “.................................ขอบใจนะ”  อยู่ๆ มันก็พูดขึ้นมาครับ
   “เรื่องไร”   ผมก็งงสิครับ จู่ ๆมันก็ขอบใจ
   มันไม่ตอบครับ แต่ก็หยิบหมวกที่มันใส่ เอามาใส่ให้ผม
   “เอ้าไอ้นี้ เอ๋อหรอ ก็หมวกไง”  อ๊ะ  เมิงรู้
   “ไม่ต้องไก๋ เราเห็นแบงก์เอามาวางไว้” ตกใจสิครับ มันเห็นได้ไง
   “กั๊กเห็นได้ไง”
   “วันนั้นเรามาโรงเรียนก่อนแบงก์อีก แต่พอดีไปเข้าห้องน้ำมาวะ กลับมาก็เห็นพอดี”  เขินสิครับ มันเห็นด้วย
   “ไม่เป็นไร “ ผมตอบมัน แล้วก็หัวเราะกลบเกลื่อนความอาย ก็คนมันเขินนิครับ
พอดีผมนึกได้ขึ้นมาเรื่องหนึ่ง คือเรื่องคำตอบในกระดาษนั่นแหละครับ กะว่าจะด่ามันซักหน่อย
   “เออ กั๊ก ไอ้คำตอบในกระดาษเมิงอะ  ทำไมเมิงต้องเขียนให้เข้าใจยากด้วยวะ”  ผมว่ามันครับ
   “อ้าว ก็เห็นว่าแบงก์ฉลาด”  และถ้าเกิดกรูโง่อะ กรูไม่ต้องเครียดตายห่าเลยหรอ
   “ไม่มีอะไรจริง ๆ “ มันบอกผมครับ เออ กรูเชื่อแหละ
   เพื่อน ๆ รู้ความหมายในกระดาษของมันไหมครับ  เพื่อน ๆ ยังจำได้ไหมที่ผมถามมันว่า มันเป็นแฟนขิมหรอ
คำตอบก็อยู่ในกระดาษนั้นแล้วอะครับ
   กระดาษที่มันเอามาให้ผม เป็นกระดาษเปล่า ไม่มีอะไร  ไอ้นี่แหละครับคือคำตอบของมัน........ไม่มีอะไรในกระดาษ ก็แสดงว่ามันไม่มีอะไรกับขิม สาดดดดดดดดดดดด กว่าผมจะเข้าใจทำเอาเครียด
   ระหว่างนั่งรถก็ควักซาวอะเบ้าท์มาเสียบหูฟังเพลงไปเรื่อย ๆครับ(ตอนนั้นยังไม่มีไอพอดหรือเอ็มพี 3 หรอกนะครับ5)  โดยอีกข้างหนึ่งก็ให้มันฟังไปด้วย เราสองคนฟังเพลงไปเรื่อย ๆ จนมันหลับไปครับ  ผมก็เลยแอบนั่งมองหน้ามันท่ามกลางแสงไฟสลัว ๆ ของไฟในรถ พร้อมบรรยากาศข้างนอกที่มืดสนิท ตอนนั้นผมไม่รู้แล้วครับว่าถึงไหน แต่ผมไม่อยากให้เวลานี้มันหมดไปเลยครับ คิ้วเข้ม ๆ ของมัน ขนตายาว ๆ แก้มใส ๆ  
ปากหนาได้รูป ผมยาว ๆ ของมัน โอ้ย จะละลายครับ
   ตอนนี้คนอื่น ๆ หลับหมดแล้ว ไอ้ทิดไปกองอยู่หลังรถแล้วครับ รวมถึงไอ้พวกหลังรถด้วย  รู้สึกว่าเหลือแต่ผมคนเดียวที่ยังไม่หลับ อยากจะเอามือไปจับมือมัน ผมชอบครับมือสาก ๆ ของมัน แต่ไม่กล้า ก็เลยได้แต่เอามือไปเฉียด ๆ มือมัน แล้วอาศัยจังหวะที่รถเบรก หรือเลี้ยวนั่นแหละครับ ถึงจะได้โดนมือมันที เพลงที่ฟังก็ช่างเป็นใจเหลือเกิน แต่ผมจำไม่ได้หรอกนะครับว่าเป็นเพลงอะไร รู้แต่ว่าเหมือนมันจะเป็นเพลงระหว่างเราสองคนอะครับ
   แต่ถ้าเป็นสมัยนี้คงคล้าย ๆ  เพลงนี้แหละครับ...........
ได้ชิดเพียงลมหายใจ แค่ได้ใช้เวลาร่วมกัน
แค่เพื่อนเท่านั้น แต่มันเกินห้ามใจ
ที่ค้างในความรู้สึก ลึกๆเธอคิดยังไง
รักเธอเท่าไร แต่ไม่เคยพูดกัน
* อะไรที่อยู่ในใจก็เก็บเอาไว้
มันมีความสุขแค่นี้ก็ดีมากมาย
** เธอจะมีใจหรือเปล่า เธอเคยมองมาที่ฉันหรือเปล่า
ที่เราเป็นอยู่นั้นคืออะไร
เธอจะมีใจหรือเปล่า มันคือความจริงที่ฉันอยากรู้ติดอยู่ในใจ
แต่ไม่อยากถาม กลัวว่าเธอเปลี่ยนไป (กลัวรับมันไม่ไหว)
ไม่ถามยังดีซะกว่า เพราะฉันรู้ถ้าเราถามกัน
กลัวคำคำนั้น อาจทำร้ายหัวใจ
เธอจะมีใจหรือเปล่า มันคือความจริงที่ฉันอยากรู้ติดอยู่ในใจ
แต่ไม่อยากถาม กลัวรับมันไม่ไหว

conan555

ขอบคุนครับ

nott3230

ขอบคุณครับ เรื่องอ่านสนุกดี ลำดับเรื่องก้โอนะครับ

piyanate

ขอบคุณมากครับ

jun2010

ขอบคุณครับ รักคนโพสต์จังที่หาเรื่องหนุกๆมาให้อ่าน...อิอิ

Ifoot-ballZ

กั๊กชอบแบงแน่เลย แต่คงไม่กล้าบอก

henggary

ขอบคุนครับบ

pongsakron01

ขอบคุณครับ

abcdefghij

หลังจากนี้คงไม่ได้อ่านแล้วแหละ คงติดเรียนซะมากกว่า

pkclub2146

ชอบชอบชอบชอบ

manza555

ขอบคุณครับ

x_man19

ขอบคุณคับผม

aRmkung

ขอบคุณครับ

imanaji

ขอบคุณมากครับ

davil008za

ขอบคุณมากๆๆๆเลยครับบ

Metamon

สนุกมาก น่าติดตามมากครับ

kangaza

ขอบคุณครับ

dung

ขอบคุณครับผม

GunGuy

ขอบคุณมากครับ

Mikkiny

ชอบบบบบบบบบบบ