คนโง่ที่รักเธอ ( 10 )

tanya

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที

เป็ยอีกแล้ว

nott3230

มาต่อหน่อยนะครับ ค้างๆๆๆ มากมาย

สนุกมากๆ คอนเฟิร์มจากนักอ่านนิยาย

imanaji

ขอบคุณมากๆคับ

imanaji

ขอบคุณครับ

GunGuy

ขอบคุณมากครับ

cawee

ขอบคุนคราฟ

kamaji

ขอบคุนคราบ

4_NAY

ไม่ปลิว ดันปลิวไปที่โต๊ะเขียนหนังสือที่อาจารย์เอาไว้นั่งกรอกคะแนนหัวกระแทกมุมโต๊ะหรืออะไรซักอย่างเนี่ยแหละ แต่เจ็บมาก มึนไปหมด
   ลองเอามือคลำ ๆ ที่หัวดู อ๊ากกกกกกกกเลือดตรูไหลนี่หว่า ตอนนั้นโกรธมาก ทำไมเมิงต้องทำกรูขนาดนี้ด้วยกรูไม่ได้ตั้งใจนะเว้ย น้ำตา
เจ้ากรรมดันไหลออกมาแบบไม่ได้ตั้งตัวเจ็บที่หัว  เจ็บที่ใจ มากครับผมก็เลยปล่อยโฮ เลย น่าอายชมัด
พอพวกมันเห็นผมร้องไห้ก็เลยหยุด
   “สะใจพวกเมิงหรือยัง พอใจหรือยัง  หรือว่าจะให้กรูกราบตีนไอ้ขิมมันด้วยพวกเมิงถึงจะพอใจ กรูบอกแล้วว่าไม่ได้ตั้งใจ ทำไมเมิงไม่เชื่อกรูบ้าง กรูไม่ได้เก่งขนาดที่จะบังคับลูกให้ไปหาใครก็ได้นะเว้ย” ผมตะคอกพวกมันไป  แต่ตาผมมองที่ไอ้กั๊กคนเดียว นี่ถ้าเมิงไม่เหวี่ยงกรูออกมากรูก็คงไม่เจ็บขนาดนี้
   พวกไอ้อ๊าทครับ นอกจากไม่พูดอะไรแล้ว ยังพากกันเดินออกไปอีกมุมหนึ่ง ตอนนั้นผมน้อยใจไอ้กั๊กมาก ถ้ามันเดินเข้ามาดูผมนิดนึง ผมก็หายโกรธมันแล้ว แต่นี่นอกจากมันจะไม่พูด ไม่เดินเข้ามา หน้าผมมันยังไม่มองเลยครับ คงคิดว่าผมเป็นต้นเหตุให้เพื่อนร้ากกกกกกกกกกกกก ของมันเจ็บตัว ปากแตก มันคิดว่าผมแกล้งไอ้ขิม บ้าหรือเปล่าเมิง แค่กูเสิร์ฟลูกข้ามตาข่ายกรูก็ดีใจตายแล้ว กรูไม่มีปัญญาไปบังคับลูกให้โดนคนโน้นคนนี้หรอกนะ
   “ปะ ไอ้แบงก์ไปทำแผลก่อน”  ไอ้โอ๋เดินเข้ามา ตามด้วยนังเชต นี เหมียวและไอ้เอกที่เช็ดเลือดป่อย ๆ ที่มุมปาก สะบักสะบอมเหมือนกันนะเมิง
พวกมันก็พาผมไปห้องน้ำครับ แล้วพวกมันก็จับหัวผมก้มลงและเปิดน้ำก๊อกใส่หัวผม
   “ไอ้เชี่ย ใครสั่งใครสอนให้เมิงล้างแผลกรูแบบนี้”  
   “อ้าว ก็หัวเมิงมีแต่เลือด ก็ล้างออกก่อนดิวะ” ไอ้เอกบอกผม
   “ไอ้เชี่ย น้ำเข้าตากรูหมดแล้ว” ผมก็ด่ามันครับ แม่งในอ่างน้ำมีแต่เลือดกรูทั้งนั้นเลยนะเนี่ย
   ระหว่างเดินจากห้องน้ำไปห้องพยาบาล ก็สวนกับไอ้กั๊กมัน  แม่งทำไมมันเดินมาคนเดียววะ
   ผมก็ว่าจะเดินผ่านมันไปเฉย ๆ นะครับ แต่ไอ้เอกครับ ท่าทางยังไม่หายเคือง
   “เมิงมาทำไมวะ”  ไอ้เอกถามไอ้กั๊กมัน ผมก็ลุ้นอยู่ว่าไอ้กั๊กจะตอบว่าอะไร แต่ไอ้กั๊กมันก็ไม่ตอบครับ ผมก็เลยดึงไอ้เอกให้เดินตามมา  ผมก็ก้มหน้าก้มตาเดินอย่างเดียว  แต่ก็รู้สึกได้ว่ามันมองผมเหมือนกัน
   “เมิงจะมาสมน้ำหน้ากรูใช่ไหม”  ตอนนั้นผมคิดในใจอย่างนี้ครับ คิดว่ามันต้องมาสมน้ำหน้ากรูแน่ๆ
   พอถึงห้องพยาบาล เจ้าหน้าที่พยาบาลก็จับลากขึ้นรถไปโรงพยาบาลครับ เย็บไป 8 เข็ม แม่ง เจ็บชิบ ตอนนั้นปวดหัวมากครับ และไม่อยากเห็นหน้าไอ้กั๊กด้วย ก็เลยขอกลับบ้านดีกว่า
   พอกลับมาถึงบ้าน พอแม่เห็นแผลเท่านั้นแหละ ก็ร้องซะตกอกตกใจ  แหม ก็ผมเคยไปมีเรื่องกับใครซะที่ไหนหละ ก็เลยกลายเป็นเรื่องใหญ่ซะ ดีนะโกหกเนียนว่าหกล้มหัวฟาดโต๊ะ แม่ก็ดีใจหาย หาหยูกหายามาให้กิน สงสัยจะเหนื่อยรวมถึงฤทธ์ยาด้วย ก็เลยทำให้หลับเป็นตายครับ
   ตื่นมาอีกทีก็ 2 ทุ่มนั่นและครับ เพราะแม่เรียกให้มากินข้าว
   “เออ แบงก์ตอน 6 โมงมีเพื่อนโทรมาหานะ”  แม่ผมพูดขึ้นระหว่างที่นั่งกินข้าวด้วยกันครับ
   “ใครอะครับ”  ผมถามครับ คิดว่าน่าจะเป็นพวกไอ้เชต ไอ้เอก หรือไม่ก็พวกไอ้โอ๋
   “ไม่รู้เหมือนกัน แต่เป็นเพื่อนผู้ชายนะ”  
   “อืม ครับ”  แต่ใครจะโทรมาหากูวะ
      เช้าวันรุ่งขึ้นก็ไปเรียนตามปกติครับ ไปถึงเช้าเหมือนเดิม สภาพตอนนี้ดูไม่ได้เลยครับ ปากก็เจ่อ หัวก็มีผ้าก๊อตแปะไว้ก้อนแบ่อเริ่ม พอไปถึงก็ไปสิงสถิตที่เดิมอะครับ   สักพักใหญ่ ไอ้กั๊กก็มาถึงโต๊ะกลุ่มมันเหมือนกัน  พอผมเห็นมันมองมาทางผม ผมก็ไม่สนใจ สักพักหนึ่งผมก็เหลือบไปมองมันอีก ก็เห็นมันยกมือ และยิ้มให้ ไอ้ผมก็ทำเป็นไม่เห็นซะงั้น
   เชอะ ตบหัวแล้วมาลูบหลังนิหว่า กรูงอน  มันคงเห็นว่าผมโกรธมันอะครับ มันก็เลยเดินมานั่งที่โต๊ะกลุ่มผม มันไม่ได้เดินดิ่งมาเลยนะครับ แต่มาแบบเลียบ ๆ เคียงๆๆ เดียวเหอะเมิง พวกไอ้เอกมาเมิงจะหนาว
   มันเดินมาถึงมันก็นั่ง ๆ นิ่ง ๆ  ไม่ได้พูดอะไร ผมก็เหลือบตามองมัน และก็ไม่ได้พูดอะไรเหมือนกัน พอผมเหลือบตามองมันที มันก็ยิ้มตาหยีให้ทีหนึ่ง ไอ้ผมก็ทำเป็นไม่สนใจ นั่งเปิดนู้นแคะนี่ไปเรื่อยเปือย
   สักพักนึงเหลือบตาขึ้นไปมองมัน เอาอีกแล้วมันยิ้มตาหยีให้อีกแล้ว เมิงจะมาไม้ไหนเนี่ย  ผมจำได้ว่าตลอดระยะเวลาที่นั่งด้วยกัน ผมเหลือบตามองมัน 7 ที มันก็ยิ้มกลับมาให้ทั้ง 7 ที โดยไม่มีเสียงอะไรออกจากปากมันซักแอะ ขอโทษนะ เป็นมะ กรูอยากได้ยินคำนี้ พูดเป็นมะเมิง
ขอโทษอะ หา
   พอพวกไอ้เชต กับพวกผู้หญิงมา มันก็เดินกลับโต๊ะมันไป มันเป็นเชี่ยไรเนี่ย และมันก็เป็นยังงี้ของมันอยู่ทั้งวัน แต่มันไม่พูดอะไรเลย พอตกเย็น ผมหลบไปนั่งคิดอะไรเรื่อยเปื่อยในห้องสมุด กว่าจะออกมาได้ก็ปาเข้าไป 6 โมงเย็นแล้ว คิดว่ารถเมล์ต้องหมดแล้วแน่ๆๆ และก็จริง ๆ ยืนรอตั้งนานจนจะมืดอยู่แล้ว  ก็เลยตัดสินใจเดินไปตลาด เพื่อไปหา รถกลับบ้าน โดยระยะทางจากโรงเรียนถึงตลาดก็ประมาณ 5 กิโลได้มั้ง ระหว่างเดินไปก็คิดไปเรื่อยเปื่อย  พอถึงช่วงโค้ง หางตาผมเหลือบไปเห็นใครแว็บๆๆ  หันกลับไป ตอนนั้นมองไม่เห็นว่าใคร แต่เห็นว่าใส่ชุดนักเรียน ก็คิดว่าคงเป็น พวกที่ซ้อมบอล หรือไม่ก็วอลเล่ย์เดินกลับเหมือนกัน
   ไอ้เราก็ไม่สนใจเดินไปเรื่อยเปื่อย  ดึงนู้นดึงนี้ข้างทาง ตอนนั้นเดินให้ช้าลง เพราะกะว่าจะหาเพื่อนเดินด้วย พอหันกลับไปอีกที อ้าว ไอ้กั๊ก
นิหว่า พอมันเห็นว่าผมเห็นมันแล้วมันก็ยิ้มให้ และก็เดินตามมา ระยะห่างก็ประมาณ 5 เมตรได้ มันเดินตามอยู่อย่างนั้น ไม่พูดอะไร ผมหยุดเดินดึงดอกไม้เล่น มันก็หยุด ผมเดินต่อ มันก็เดินตาม ทนไม่ไหวครับ เลยตัดสินใจทำบางอย่าง  
    เกมนี้ผมแพ้มันครับ เลยตัดสินใจหยุด หันไปถามมัน พอหันกลับไปก็เห็นมันหยุดด้วยระยะห่างเท่าเดิมครับ
   “กั๊กจะเอายังไง”
   “......................................” ไม่มีเสียงตอบรับจากไอ้กั๊ก
   “ฟิ้ว” เสียงรถวิ่งผ่านไปข้าง ๆ เขาคงงงอะนะว่าไอ้บ้านี่สองคนมันยืนทำไรกัน
   “จะให้เราไปขอโทษขิมอีกรอบไหม  เราทำให้ได้นะ”   ผมตะโกนประชดมันไป
   มันยิ้มกลับมาครับ
   “ยิ้มเชี่ยไร จะเอายังไงก็ว่ามา”  ผมเหลืออดครับ เลยตะโกนถามไป
   “เจ็บไหม”  ในที่สุดมันก็พูดออกมาครับ
   “ตรงไหนหละ ที่หัว หรือที่ปาก”    หรือว่าที่หัวใจ  อันนี้พูดในใจครับ
   “ทุกที่อะ" มันบอกผมครับ
               " เจ็บ เจ็บทั้งหมดแหละ เจ็บใจด้วย”
   “ก็เมิงไปทำขิมมันทำไมว้า” มันว่าผมเสียงอ่อย ๆ จี๊ดครับ ขึ้นเลยผม  
   “เออ กรูตั้งใจ  กรูแกล้งมันเอง  พอใจเมิงแล้วใช่ปะ เมิงอยากได้ยินคำนี้ช่ายปะ ถ้าเมิงคิดยังงั้นเมิงก็ไม่ต้องมาคบคนเชี่ย ๆ อย่างกรูก็ได้ กลุ่มเมิงกับกลุ่มกรูก็ไม่ถูกกันอยู่แล้วนิ แล้วทีหลังเมิงไม่ต้องมากัดกรูแล้วนะเว้ย ไอ้ฟาย ไอ้โง่  ไอ้ๆๆ”  พูดไปก็เจ็บปาก
   ผมพูดได้แค่นั้นครับ ก็ต้องหันหลังกลับ เพราะน้ำตามันไหลออกมาแล้ว ไม่อยากให้มันเห็น ตอนนั้นรถที่แล่นบนถนนก็มองมานะครับ
   มีลุงขับมอเตอร์ไซด์คันหนึ่งขับผ่านมาเห็นผมร้องไห้ ก็หยุดถาม
   “มันแกล้งอะไรเหรอหนู”  
   “เปล่า”  ผมตอบได้ห้วนมากๆๆ
   “ทะเลาะกันเหรอ”  ตอนนั้นอยากจะด่าตาลุงนั่นมาก ว่าเรื่องของกรู อย่าเสือกกกกกกกก โมโหครับ โมโห เวลาผมโมโหไม่ชอบให้ใครมาถามเซ้าซี้ครับ ไม่รู้ใครเป็นหรือเปล่า เรื่องนี้แม่ผมรู้ดี 5555555
   ผมไม่ตอบครับ แต่เดินวิ่งไปเลย แม่งอีกตั้งไกล กว่าจะถึงตลาด  ตาลุงนั้นเห็นว่าผมไม่สนใจก็เลยขับรถเลยไปแล้วครับ
   “เฮ้ย เราขอโทษ”  เสียไงไอ้กั๊กลอยตามหลังมาครับ”
   “กรูต่างหากที่ต้องขอโทษ เพราะไปทำเพื่อนเมิงเจ็บ”   ผมหันกลับมาประชดมันไปครับ คือตอนนี้มันกับผมยืนกันห่างมาก ๆ เลยตะโกนออกไปดัง ๆ  พอผมพูดเสร็จก็หันหลังจะเดินต่อ
   “โป๊ก”  โอ้ยยยยยยยยยย  อะไรวะ มีความรู้สึกเหมือนมีอะไรมากระทบกับหลังผมจังๆๆ พอผมก้มลงไปดู เห็นลูกมะเขืออยู่
   “เมิงปามาทำเชี่ยไร กรูเจ็บนะเว้ย”  ไอ้กั๊กครับ เป็นคนปามะเขือมา แม่งใครเสือกมาปลูกต้นมะเขือริมถนนวะ
   “กรูก็เจ็บ” มันตะโกนตอบกลับมา  เชี่ยเมิงเดินมาหากรูดี ๆ ได้ไหม
   “เจ็บเชี่ยไร”
   “กรูก็โดนไอ้เอกต่อย”  มันบอกผม
   “แล้วไง” ผมงงครับ แต่รู้ว่าวันนั้นมันโดนไอ้เอกสวนไปหลายทีเหมือนกัน โง่ ดันไปขวางหมัดไอ้เอกเอง
   “ก็กรูยังไม่เห็นโกรธไอ้เอกเลย”  มันบอกผม
   “?????????????????”   เพื่อน ๆ ว่ามันพยายามจะบอกอะไรผมครับ ห๊า
“อะไรของเมิงเนี่ย” กรูแสบคอไปหมดแล้ว
   “อ้าว แบงก์อย่าโง่ดิ” อ้าว เมิงด่ากรูทำเชี่ยไร
   “ก็ไอ้เอกต่อยกรู แต่กรูไม่โกรธมัน  ดังนั้น กรูทำเมิง เมิงก็ต้องไม่โกรธกรูเหมือนกัน” อ้าวอีนี่ มักง่ายเนอะ
   “งั้นเมิงเดินมาใกล้ๆ กรูหน่อย” ผมบอกมันครับ

มันก็ง่ายเนอะ เดินเข้ามา
   “มีไร????” มันถามครับ
   “ผัวะ”  แหะๆๆๆเสียงฝ่ามือพิฆาตที่ลงบนหัวมันครับ
   “หายกันแล้วเมิงก็ห้ามโกรธกรูที่กรูตบหัวเมิงด้วย เข้าจั๊ย”  555555 ตากรูเอาคืนบ้าง แล้วผมก็หันหลังกลับเดินต่อ อีกนิดเดียวก็จะถึงตลาดแล้ว

sugarxxx

งอนกันอยู่นั้น เด็กๆๆ

coolcyrstal

ขอบคุณครับ

เด็กคอ

ขอบคุณครับ

obchoeitoh

ขอบคุณครับ