คนโง่ที่รักเธอ ( 12 )

tanya

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที

อีกแล้วครับ

Metamon

ขอบคุณครับ

GunGuy

ขอบคุณมากครับ

cawee

ขอบคุนคราฟ

kamaji

ขอบคุนคราบ

thawatchai_01

ขอบคุนคับ         

4_NAY

“งั้นเมิงนั่งรถเมล์ไปละกันระวังให้ดีนะ”  แม่งมาขู่กรูอีก
   และก็จริงอย่างที่มันพูดครับ อาจารย์ไม่ตรวจเป้ผมแต่ตรวจคนอื่น  โชคดีวันนี้อาจารย์ที่คุมหน้าโรงเรียนซี้กันพอผมเข้าโรงเรียนได้ ก็นั่ง
นิ่ง ๆ เหงื่อแตกซิกๆๆ   กอดเป้ไว้แน่นเลยครับกลัวมาก ๆ
   ช่วง บ่ายโมงนิด ๆหลังพักเที่ยงกันเป็นคาบว่างครับ พวกผู้ชายทั้งหมดก็เดินมาหาผม ยกเว้นไอ้เชตครับไอ้เอกก็พูดขึ้นมาว่า
“ไอ้แบงก์ เมิงไปกับกรู เอาเป้มาด้วย”  ระหว่างนั้นผมก็ไล่สายตาไปอะครับ แม่งมากันครับ มีทั้งไอ้อ๊าท ไอ้กอล์ฟ ไอ้ยุทร ไอ้เอก ไอ้กั๊ก เมิงด้วยหรอเนี่ย และอีกหลาย ๆ คน แม่งไหนเมิงบอกว่าไม่ถูกกันไงวะ
   “ผมก็เดินตามมันไม่พูดไม่จาไปที่โรงอาหาร ซึ่งเป็นที่ตั้งของสมรภูมิรบ เดินไปขาสั่นไป”
   “กลัวเหรอ”  ไอ้กั๊กครับถามขึ้น ผมหันไปหามัน ดูมันก็มีสีหน้าหวาดกลัวนิด ๆ
   “เออ ดิ”
   มันไม่พูดอะไรครับ แต่ตบหลังผม 2 ที พอไปถึงโรงอาหาร พวกไอ้เอกก็เดินดุ่ม ๆ เข้าไปรุ่นพี่ ม. 6 ที่นั่งรอกันอยู่แล้วกลุ่มเบ่อเริ่ม คนอื่น ๆ ก็ยืนคุมเชิงด้านนอก แม่งพูดอะไรกันครับ ดูแล้วจำนวนคนคงจะพอ ๆกัน ประมาณ ข้างละ 9-10 คนได้ แต่ก็ยืนกระจาย ๆ กันอะครับ เดียวถูกสงสัย
   สักพักครับ ไอ้รุ่นพี่ ม. 6 เริ่มก่อนเลย ต่อยไอ้เอกหงายหลัง เท่านั้นหละครับ ทุกคนก็ฮือกันเข้าใส่กัน พวกไอ้เอก ไอ้อ๊าท ก็วิ่งมาหาผมที่เปิดเป้รอไว้แล้ว หยิบของในเป้ออกมาเป็นอาวุธ และก็หันเข้าใส่กันอีกครั้ง ส่วนพวกม. 6 ไม่มีอาวุธ ก็อาศัยโต๊ะและเก้าอี้ในโรงอาหารนั่นแหละครับ โยนเข้ามา
   “ไอ้แบงก์ เมิงไปหลบหลังเสานู้น” ไอ้เอกครับตะโกนออกมา ไม่ต้องบอกหรอก กรูทำแน่ๆๆ ผมก็ไปหลบหลังเสายืนกอดเป้แน่น
   “มันต่อยกันนานมาก ๆ นัวเนียไปหมด ดูไม่ออกว่าใครเป็นใคร ตอนนี้ผมเป็นห่วงไอ้กั๊กมากครับ ดูมันเงอะ ๆ งะ ๆ พิกลในมือมันมีแค่ฟุตเหล็กครับที่ผมส่งให้มัน ไอ้เอกนี่แม่งมีระเบิดปิงปอง ส่วนปืนปากกานี่ไปอยู่ที่ไอ้อ๊าทครับ แม่งสงครามย่อยๆๆๆๆ
   ผมว่าประมาณ 10 นาทีได้ ตอนนี้โรงอาหารพังเละไปหมดแล้วครับ กระจกแตกเรียบ เศษกระจกถูกใช้เป็นอาวุธแล้ว
   แม่บ้านมั้งครับที่เป็นคนเห็นเหตุการณ์ตอนแรก  ตะโกนเรียกอาจารย์ พอพวกนั้นได้ยินเสียงก็แตกฮือไปคนละทางครับ ผมมองหาไอ้กั๊กคนแรก ตอนนั้นก้าวขาไม่ออกจริง ๆ  ฮือๆๆๆๆ ใครก็ได้เอากรูออกไปที
   ส่วนไอ้พวกเชี่ย ๆ นั่นวิ่งกันไปคนละทิศละทาง  ตอนนั้นสภาพแต่ละคนดูไม่ได้กันเลยครับ
   “แบงก์ ไปเร็ว”  เย้ๆๆๆๆๆๆๆ มีคนมาช่วยกรูแล้ว ไอ้กั๊กครับไอ้กั๊ก กับไอ้เอก วิ่งกันจับมือผมคนละข้างไปทางห้องสมุด ตอนนี้ ไอ้กั๊กหัวแตก เสื้อมีแต่รอยเท้า ส่วนไอ้เอก เสื้อขาดอย่างเดียวครับ
   “สักพักหนึ่ง พอคิดว่าปลอดภัยแล้วก็หยุดวิ่ง”
   พอหยุดผมก็เริ่มด่ามันทันทีครับ
   “ไอ้สัด ไอ้เชี่ย ไอ้บร้า” ผมร้องไห้แล้วครับ ตกใจ กลัว ในชีวิตไม่เคยเจอแบบนี้
   “แบงก์เป็นไงบ้างวะ” ไอ้กั๊กครับผม
   “เมิงดูตัวเมิงเองเหอะ”  ผมตอบมัน
   “จิงด้วย ไป กรูเอาที่ทำแผลมา”  ไอ้เอกครับที่ตอบ แม่งเตรียมพร้อมดีจิงๆๆ
   “กั๊ก เมิงดูไอ้แบงก์ก่อนนะ เดียวกรูไปดูคนอื่นก่อน”
   ตอนนี้ก็เหลือผมกับไอ้กั๊กสองคน
   “ขี้แย จริง ๆ “ ไอ้กั๊กครับที่ด่าผม
   “เรื่องของกรู” ผมด่ามันไปครับ
   “เรื่องของแบงก์ก็เหมือนเรื่องของเรานั่นแหละ”  งงครับท่านผู้ชม  มันพูดอะไร  ไม่เข้าใจ แต่ทำไมผมหน้าร้อนวูบๆๆหว่า
   “อะไรของเมิง” ผมก็แกล้ง ๆ แซวมันไปอะครับ
   “เปล๊า”  แน่ๆๆๆๆๆๆๆ เมิงหน้าแดงนิหว่า ไอ้กั๊ก  สงสัยไอ้แบงก์จะสมหวังก็คราวนะหละคร้าบบบบบบบ
   “ปะ ไปทำแผลกัน เจ็บตรงไหนป่าว” มันครับที่ถามผม แหมเมิง เปลี่ยนเรื่องได้ไม่เนียนเลยเนอะ กรูต่างหากที่ต้องถามเมิง กรูไม่ได้เข้าไปร่วมต่อยกับเมิงด้วยนิ
   “อืม” แต่ผมก็ตอบมันไปครับ
   และเราก็เดินไปรวมตัวกันที่หลังโรงยิมของโรงเรียน ผมเห็นสภาพแล้วอนาถ เมิงจะต่อยกันทำไมว๊า ไม่เห็นได้ข้อสรุปอะไรเลย ไอ้เอกก็บ่นกระปอดกระแปด เสียดายอาวุธ แต่มันก็ดีนะ เดินถามคนนู้นคนนี้ว่าเป็นไรบ้างป่าว และจะออกค่าหยูกค่ายาให้  แม่ง คนดีจิงนะพ่อคู้นนนนนนนน
   สรุปว่า อาจารย์จับได้หลังจากนั้น 1 สัปดาห์ ผู้ชายทุกคนถูกพักการเรียนหมด ยกเว้น ผมกับไอ้เชต โดยไอ้เอกครับออกหน้าแทนว่าผมไม่ได้ไปร่วมด้วย โดยดูได้จากไม่ได้มีรอยอะไรแม้แต่รอยแมวข่วน อาจารย์ก็เชื่อ เลยรอดไป ตอนแรกผมจะไม่ยอมให้มันรับผิดแทนครับ แต่ไอ้เอกบอกว่าให้ผมอยู่เรียนจะได้จดการบ้านให้มัน แม่งได้ทีใช้กรูเลยนะเมิง แต่ก็ต้องขอบใจมันหละครับที่ทำให้ประวัติผมไม่เสีย แต่ผมก็เข็ดแล้วครับ ไม่เอาอีกแล้ว
   ระหว่างนอน คำพูดไอ้กั๊กก็ยังติดที่หัวผมอยู่เลยครับ อิอิ หรือว่ามันจะชอบเราหว่า??????
ตอนพิเศษ รด. รอรัก
   ช่วงนี้จะขอเล่าช่วงที่พวกผู้ชายจะเรียน รด.กันนะครับ ซึ่งพวกผู้ชายห้องผมไปเรียนกันหมดครับ ยกเว้นผมกับเชต ผมนั้นมีโรคประจำตัว สวนนังเชตไม่อยากเรียนครับ  มันจะไปเรียนกันวันไหนผมจำไม่ค่อยได้ครับ แต่มันก็จะหายไปทั้งวัน และก็จะกลับมาโรงเรียนอีกทีก็ตอนบ่าย ๆ ผมชอบครับ ไอ้กั๊กในชุด รด. ผมมันก็เหมือนจะผิดระเบียบ ไม่เกรียนเท่าไหร่ ดูเท่ห์มาก ๆ เลยครับ ไม่รู้ผมคิดไปเองหรือเปล่านะว่า ช่วงนี้ผมกับไอ้กั๊กสวีตกันบ่อย  ๆ จนเพื่อนๆ ในกลุ่มเริ่มแซว เวลามันเดินมาหาผมทีไร มันก็จะแซวตลอด
   “ไอ้แบงก์ แฟนเมิงเดินมาละ”  และมันก็จะโห่ ฮากัน  ไอ้ผมก็หน้าแดงม้วนต้วนเลยสิครับ
   “อะ ฝากหน่อย”  มันเดินมาถึงก็จะโยนเสื้อ รด.ที่มันใส่มาทั้งวันคลุมหัวผม เหลือแต่เสื้อตัวใน ก่อนจะเดินไปเล่นกีฬา  มันมักจะฝากเสื้อรด.ไว้กับผมครับ แต่ผมไม่รู้สึกเหม็นหรือรังเกียจนะ กลับรู้สึกดีซะอีกที่มันมาฝากเรา  และพอมันเล่นเสร็จ ก็จะเดินกลับมาด้วยสภาพเหงื่อเต็มตัวเข้ามาหาผม และก็เอาหัว หน้า ผมที่เปียกไปด้วยเหงื่อ เช็ด และถูไถไปบนเสื้อนักเรียนของผม พร้อมกัดอีกหนึ่งที ผมได้เหงื่อมันกลับบ้านไปทุกวันละครับ
ผมคิดว่าก่อนที่ผมจะจบ ม. 6 จากที่นี่ไป ผมจะขอบอกว่าชอบมันก่อนที่จะไม่ได้เจอกัน รอหน่อยละกันนะ ช่วงนี้ขอทำใจก่อน
สุขสันต์วันปีใหม่
   และแล้วก็ล่วงเข้ามาถึงปีใหม่อีกปีหนึ่งแล้ว เฮ้ย เร็วเหมือนกันเนอะ ปีหน้าก็จะอยู่ ม. 6 แล้ว ปีนี้บ้านไอ้เอกจัดงานเลี้ยงวันปีใหม่ครับ โดยกลุ่มเราตกลงว่าจะไปกันทั้งกลุ่ม ไอ้กระผมกว่าจะขออนุญาตหม่อมแม่ได้ก็เล่นเอาเหนื่อย ชักน้ำทั้ง 5 กว่าจะได้รับอนุญาต ก็ตกลงเอาวันที่ 31 ธันวาคมนี่แหละครับที่จะ ไม่ต้องสงสัยครับ ผมก็ลากไอ้กั๊กไปด้วยเหมือนเดิม อิอิ วันนี้มีแผนครับ
   วันนั้นผมก็กะว่าจะไปค้างกันบ้านไอ้เอกนะครับ มันอยู่กับพ่อ ผมเห็นพ่อมันแล้วไม่สงสัยเลยว่าไอ้เอกได้ความเฮี้ยวมาจากไหน ถอดแบบพ่อมันมาดี ๆ นี่เอง แต่พ่อมันก็ตลกนะเฮฮา  ผมพอไปถึงบ้านมันก็ประมาณ 1 ทุ่มอะครับ เหล้ายาปลาปิ้งเพียบ กะตายกันไปข้างหนึ่ง ไอ้กั๊กตามมาทีหลังครับ แม่งหล่อมาเชียวเมิง ตอนนั้นยอมรับแล้วอะครับว่ารักมันมากกกก เวลาล้อมวงผมก็เลือกที่จะไปนั่งติดกับมัน แอบมองมัน
   เอ๊ะ... ทำไมตัวมันคล้ำลงหว่า แต่ดูมันตัวใหญ่ขึ้นนะ
   เอ้........ปากมันสวยจังเลย
   เอ้.........คิ้วก็เข๊มเช้ม
   เอ้........ตามันเป๋วดีจัง
   เอ้........ทำไมจมูกโด่งจังวะ
   เอ้........อยู่บ้านคงทำงานหนักเนอะ มือถึงสาก
   ผมมองมันจนมันสังเกตุเห็นอะจึงหันมาถาม
   “แบงก์ มองไรหรอ” เสียงเมิงอ้อแอ้แล้วนะ
   “ป่าว”   โกหกหน้าด้านๆๆ
   “ว้า นึกว่ามองคนหล่อซะอีก”  มันกวนผมครับ
   “แหวะ จะอ้วก”
   “555555555 อะไรกัน ยังไม่ได้ทำอะไรเลย แพ้ท้องซะแล้วหรอ”  แล้วมันก็หัวเราะ ขำมากนะเมิง
   ระหว่างนั้นไอ้เอกก็เรียกให้ไปจับสลากของขวัญปีใหม่กัน  ผมได้ของไอ้โอ๋ครับ เป็นมู่ลี่เปลือกหอย สวยดีเหมือนกัน แต่อยากได้ของไอ้กั๊กมากกว่า แหะๆๆๆ แต่ไม่เป็นไรครับ วันนี้ผมก็เตรียมของขวัญมาให้มันอีกชิ้นหนึ่งเหมือนกัน เป็นเสื้อยืดครับ ซื้อที่ตลาดนัด เห็นว่าสวยดี ผมก็ให้มันหลังจากที่แลกของขวัญกันเสร็จแล้ว แต่ดูมันเฉย ๆ นะ ช่างมัน มันคงกำลังเมา พอถึงใกล้จะเที่ยงคืน ทุกคนก็ไปนั่งหน้าทีวี ดูพิธีเค้าท์ดาวน์เพื่อก้าวเข้าสู่ปีใหม่ ในมือแต่ละคนถือพลุกระดาษเอาไว้คนละอัน พร้อมกับที่พวกเรานับไปพร้อม ๆ กับในทีวี
   10   9   8   7   6   5      4   3   2      1
   เย้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ  สวัสดีปีใหม่ เย้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ เสียงพวกเราร้องขึ้นพร้อม ๆ กัน ผมคว้าตัวไอ้กั๊กที่อยู่ใกล้ที่สุดเข้ามากอด
   “เรารักแกนะเว้ย”  ผมพูดเบาๆๆ
   “เราก็รักแกเหมือนกัน” มันตอบผมครับ  และผมก็หันไปกอดคนอื่น ๆ ต่อ พร้อมกับพูดเหมือนกัน แต่คนละความหมายกับที่พูดกับไอ้กั๊กครับ

สักพักนึง ไอ้กั๊กมันก็เดินเข้าไปหาไอ้เอกและขอยืมโทรศัพท์ที่บ้านไอ้เอกเพื่อโทรออกไปหาใครไม่รู้ ได้ยินแว่วว่ามันอวยพรใครก็ไม่รู้ว่า
Happy New Year
   “คงจะเป็นเพื่อนมันมั้ง” หลังจากนั้นประมาณ10 นาทีพอมันคุยโทรศัพท์เสร็จมัน
   “เฮ้ย เอก แบงก์ เดียวต้องขอตัวกลับก่อนวะพอดีนัดพวกไอ้อ๊าทไว้”

Ren27

ขอบคุณมากๆครับ

coolcyrstal

ขอบคุณครับ