คนโง่ที่รักเธอ ( 13 )

tanya

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
   “อ้าวแล้วเมิงจะขับรถกลับยังไง เมาแบบนี้”  ไอ้เอกครับที่ถามไอ้กั๊ก แต่ผมอยากรู้ว่ามันไปหาใครมากกว่า
   “เออ กรูขับไว้ ฝากไอ้แบงก์ด้วยละกัน” มันพูดครับ
   “เออได้ ขับรถดีๆ นะเมิง” ไอ้เอกครับที่ตอบไป
   “เออ เดี๋ยวกรูอาจจะกลับมานอนที่นี่นะ” ไอ้กั๊กมันตอบไป
“เออ แบงก์เดี๋ยวไปเอาของที่รถหน่อยดิ”  เสร็จแล้วไอ้กั๊กมันก็หันมาพูดกับผมก่อนที่จะเดินนำผมไปครับ ผมก็งงว่าของอะไรก็เลยเดินตามมันไปที่รถ
   “ของอะไรเหรอ”  ผมถามมันหลังจากที่เดินไปถึงมอเตอร์ไซด์ของมันแล้ว
   “อะ ให้”  มันยื่นถุงพลาสติกให้ผมใบหนึ่ง ก่อนที่จะสตาร์ทรถของมัน
   “เดี๋ยวกลับมานอนด้วย” มันยักคิ้วให้ทีหนึ่งก่อนที่จะขับรถออกไปครับ
   พอมันไปแล้วผมก็เลยเปิดดู เป็นเสื้อยืดสีเขียวครับ สีเดียวกับหมวกที่มันให้ผม แบบก็ธรรมดาอะครับ แต่ผมกับชอบมากๆๆ หลังจากนั้นผมก็กลับขึ้นไปหาพวกไอ้เอกต่อ ก็นั่งกินกันไปเรื่อย ๆ อะครับ ตอนแรกกะจะรอไอ้กั๊กเพราะเห็นว่าจะกลับมานอนที่นี่ แต่ ตี 2 แล้วยังไม่เห็นกลับมาซะที ไอ้พวกนั้นก็เมาหลับกันไปแล้ว ผมก็เลยไปนอนบ้าง โดนพวกเราจะนอนกันที่ลานในบ้านอะครับ เอาฟูกมาปูต่อ ๆ กัน และก็นอนเรียงกัน
   ขณะกำลังหลับอยู่นั้นก็รู้สึกว่ามีคนมานอนข้าง ๆ ครับ ก็ไม่ได้สนใจอะไร ก็พลิกตะแคงหันไปอีกทางหนึ่ง ซักพักรู้สึกว่ามีใครมากอดไว้ครับ  พร้อมกับก้มลงไปกัดที่หัวไหล่หนึ่งที ไม่ต้องเดาให้เสียเวลาครับ ไอ้กั๊กแน่ๆๆ
   “กี่โมงแล้ว”  ผมถามมันครับ
   “ตี 4 นอนเหอะ”  มันพูดพร้อมกระชับวงแขนให้แน่นขึ้น ส่วนผมก็ดึงผ้าห่มไปห่มให้มันด้วยครับ กลัวมันหนาว
   ลมหายใจที่มีกลิ่นเหล้าของมันรดหูผมตลอดเวลา ทำให้ผมหลับไม่ลง ได้แต่นอนลืมตาอยู่อย่างนั้นครับ สักพักหนึ่งผมจึงตัดสินใจเรียกมัน
   “กั๊ก”
   “................”
   “กั๊ก”
   “..................”   ไม่มีเสียงตอบจากมันครับ สงสัยมันคงเมาและหลับไปแล้ว    ผมจึงหันหน้าไปทางมัน เห็นมันหลับตาพริ้มเลยครับ
   “แบงก์ชอบกั๊กนะ แบงก์ชอบกั๊กนะ” ผมก้มลงไปบอกข้าง ๆ หูมัน พร้อมกับทำสิ่งที่ไม่คาดคิดว่าคนอย่างผมจะกล้าทำ ก็คือ ผมค่อย ๆ ก้มลงไปพร้อมกับเอาริมฝีปากตนเอง แตะเข้ากับริมฝีปากไอ้กั๊ก และก็หยุดเอาไว้ ก่อนที่จะถอนริมฝีปากตนเองออกมา พร้อมกับก้มลงไปหอมแก้มแข็ง ๆ ของมันอีกที ก่อนที่จะหยุดความรู้สึกและการกระทำเอาไว้   
   ตอนนั้นผมก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมน้ำตาผมมันจึงไหล ผมพยายามกลั้นเสียงสะอื้นไว้ไม่ให้ใครได้ยินแต่ในใจผมตอนนั้น เสียงสะอื้นมันดังเหลือเกิน ดังจนอยากที่จะให้คนข้าง ๆ ได้ยิน
   ผมอยากจะดึงมันเข้ามากอดให้หนำใจ   ผมอยากจะทำทุกอย่างกันมันเหมือนกับที่คนรักเขาทำกัน   ผมอยากให้มันมองผมคนเดียว
   ตอนนี้ผมทำได้แค่บอกรักมันในขณะที่มันหลับ แต่ผมคิดว่าอีกไม่นานผมจะต้องได้บอกรักมันในขณะที่มันรู้สึกตัวให้ได้
อยากบอกให้รู้ เธอคือลมหายใจ
คือสายใยที่ใจ ผูกพันธ์
วันคืนที่แสนเศร้า ไม่นานก็พ้นผ่าน
คงมีสักวันที่เป็นของเธอ
ได้ยินใช่ไหม หัวใจมันเต้นแรง
ทุกๆครั้งที่เราได้เจอ
ยืนยันให้มั่นใจ ยังไงก็รักเธอ
ไม่ต้องถามเลย ว่านานสักเท่าไหร่
* ตราบใดที่ฟ้า นั้นมีตะวัน ก็คงเปรียบดังใจฉัน
ต้องการแต่เธอ คนเดียวมั่นคงในใจ
หากวันใดฟ้า ไม่มีตะวัน ก็เหมือนเป็นความรัก มืด ไป
คงอยู่ไม่ไหว หากฉันไม่มีเธอ
เมื่อไหร่ที่ท้อ เมื่อไหร่ที่เสียใจ มองหาใครไม่เจอสักคน
เธอจะมีฉันอยู่ ปลอบใจที่หมองหม่น
คลายความร้อนรนให้มันหายไป
บอกรัก
ตอนนั้นผมนอนไม่หลับแล้วครับ  เลยออกมานั่งหน้าบ้าน นั่งคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อย แต่ส่วนมากจะเป็นเรื่องของไอ้กั๊กซะมากกว่า คิดถึงเรื่องราวต่าง ๆ ที่ผ่านมา คำพูดต่าง ๆ ที่มันเคยพูด สักพักก็เห็นพ่อไอ้เอกกำลังนั่งล้างผักอยู่ริมคลองหน้าบ้าน เลยเดินเข้าไปคุยด้วย
   “ทำไมตื่นเช้าจังคับ”  ผมทักก่อนครับ
   “อ้าว หนู ตื่นเช้าเหมือนกันนะเอง”  พ่อไอ้เอกยิ้มฟันขาวทักผมครับ
   “อ้อ แปลกที่ครับ นอนไม่หลับ และนี่กำลังทำอะไรอยู่ครับ”
   “พ่อกะว่าจะทำกับข้าวตักบาตรนะ”  โอ้โห นี่ตักบาตรเป็นด้วยหรอวะเนี่ย
   “แปลกใจใช่ไหมหละ 5555555” และพ่อมันก็ขำครับ
   ระหว่างนั้นผมก็เตรียมตัวที่จะแปรงฟันนะครับ จู่ ๆ พ่อไอ้เอกก็พูดขึ้นมาว่า
   “คนที่เพิ่งกลับมานั่นแฟนเองหรอ”
   พรวดดดดดดดดดดดดด  ยาสีฟันแทบกระเด็น
   “อ๊ะ  คือ...ไม่ใช่ครับ เพื่อนกันครับ”
   “5555555555 เขินอะสิเอ็ง พ่อดูออก”  หา ที่ขนาดเพิ่งเจอกันพ่อดูออกแล้วหรอวะเนี่ย แล้วไอ้กั๊กมันจะดูออกไหมวะ
   “ไม่เป็นไรหรอก พ่อรับได้ ขอให้เป็นคนดีก็พอ 555”  สูบกัญชามาหรือไงวะ อารมณ์ดีจัง   
   “ชอบมันนานยัง”
   “เอออออ.............นานแล้วครับ”  ตอบไปแล้ว ตอบไปแล้ว
   “ท่าทางมันจะยังไม่รู้ตัว”  แหม เป็นหมอดูเมื่อไหร่ครับพ่อ
   แหะๆๆๆๆ  ทำอะไรไม่ได้ครับ เลยยิ้มกลับไป
   “พ่อเอาใจช่วยนะเว้ย  สู้ๆๆ” แน้ๆๆๆๆๆๆๆ มาบอกให้กรูสู้
   “เออ.................. พ่อครับ อย่าบอกให้ใครรู้นะครับ ความลับ”
   “เออนะ กรูไม่บอกหรอก ถ้าไม่เมานะ”      อ้าว ไหงพูดเงี้ยะ
   “555555555555 พูดเล่น เอ้า มาช่วยกูยกตระกร้านี้ขึ้นไปหน่อยนะ”
   “ครับ”
   ผมกับพ่อไอ้เอกก็พากันเดินเข้าไปในครัว เพื่อทำกับข้าวถวายพระตอนเช้าครับ แหม พ่อไอ้เอกนี่เห็นอย่างนี้แต่ทำกับข้าวเก่งเป็นบ้า วันนี้วันที่ 1 มกราคมครับ ปีอะไรไม่บอก 5555 ผมกับพ่อไอ้เอกตัดสินใจไปวันกันแค่สองคน เพราะไอ้พวกนั้นยังไม่ตื่นกันดีเลย กลับมาถึงบ้านก็สายกันแล้ว เห็นพวกมันนั่งเล่นกันอยู่
   “เฮ้ย ไปไหนกันมาวะ”  ไอ้เอกครับ ถามผม
   “กรูไปทำบุญมาวะ”  
   “เหรอ น่าจะปลุก”  ไอ้กั๊กครับสวนขึ้นมา
   “ปลุกแล้ว แต่ไม่ตื่นเอง ช่วยไม่ได้” ผมบอกไอ้กั๊กมัน แต่ไม่มองหน้ามัน เขิน   
   “เอ้าน่า อย่าเถียงกัน แม่งเถียงกันยังกะผัวเมีย ปะๆๆ ไปกินข้าวกัน” แม่งโดนพ่อไอ้เอกกัดไปหนึ่งดอก ไม่น่าเลยกรู
   หลังจากกินข้าวเสร็จแล้วก็แยกย้ายกันต่างคนต่างกลับบ้าน ตอนแรกกะจะนั่งรถเมล์กลับ แต่ไอ้กั๊กให้ไปกับมัน ผมก็ไม่ยอมไปครับ
นั่งรถมอ’ไซด์ ไม่เป็น ก็เลยโดนไอ้เอกด่า
“เมิงอย่าสะดีดสะดิ้ง ไอ้กั๊กขับไม่แรงหรอก”  เมิงนะเมิง
ตอนนี้ทุกคนรอผมคนเดียวครับ ก็เลยตัดสินใจซ้อนท้ายมันไป ครับ ผมนั่งมอ’ไซด์ครั้งแรกก็กับมันเนี่ยแหละครับ แม่ง ทำไมแทบทุกอย่างที่เป็นครั้งแรกของกรูต้องมีมึงเข้ามามีส่วนร่วมด้วยวะ ตอนแรกก็เกาะท้ายรถ มันก็บอกให้เอามือมาเกาะตัวมัน พอผมเกาะเอวมัน แม่งก็สะดีดสะดิ้ง บอกว่าจักจี้ ให้เอาไปเกาะที่หน้าขามันแทน กรูก็ต้องเอื้อมไปเกาะหน้าขามัน แม่ง ตัวผมกับตัวมันเบียดกันซะไม่มีที่ว่างแหละ เปลือกตัวอีกกรู
พอมันมาถึงทางเข้าบ้านผมแล้ว มันก็ขับรถกลับไป ก่อนกลับก็หันมายักคิ้วให้ผมอีกหนึ่งที ผมแทบจะกองตรงนั้น
พอเปิดเทอม ทุกอย่างระหว่างผมกับมันก็เป็นเหมือนเดิมครับ เราก็ยังสนิทกันแนบแน่นเหมือนเดิม และแต่ละคนก็ยุ่ง ๆ กับเรื่องเอนทรานซ์ ซึ่งมันเป็นระบบใหม่ มีการสอบสองครั้ง ผมไปบนกับหลวงพ่อที่ผมนับถือครับว่า ถ้าผมทำคะแนนในการสอบครั้งแรกได้ดี ผมจะบอกรักมัน 5555 เอากับผมสิ
เมื่อผมบนเช่นนี้ ผมก็เริ่มตั้งใจอ่านหนังสือมากขึ้น พวกไอ้กั๊ก ไอเอก มันไม่ค่อยสนใจเท่าไหร่ เพราะมันรู้ตัวว่าสอบไม่ติดครับ ก็เลยเล่นบอล วอลเล่ย์ของมันไปเรื่อยเปื่อย ส่วนผมนะหรอ วิ่งเข้าห้องแนะแนวเป็นว่าเล่น
แต่ไอ้กั๊กมักจะชอบทำให้ผมเสียสมาธิอยู่เรื่อยอ่านหนังสืออยู่ดี ๆ มากัดบ้างหละ  โน้มคอตีเข่าบ้างหละ แล้วแต่มันจะทำได้และพอถึงวันสอบครั้งแรก ผมต้องไปสอบที่ โรงเรียน ราชินี นครปฐมครับ วันนั้นผมนำเหรียญ 5 บาทที่มันเคยให้ผม (จำได้ไหมครับ)ติดตัวไปด้วย ประหนึ่งว่าเป็นของศักดิ์สิทธิ์ เพราะว่าถ้าผมสอบได้คะแนนดี ๆผมเนี่ยแหละจะเดินเข้าไปบอกว่าชอบมัน
พอสอบเสร็จก็ลุ้นคะแนนกันนะครับ เออลืมบอกไปวาเลนไทน์ปีสุดท้ายในช่วง ม.ปลายของผมก็ยังมีอยู่นะครับ ผมซื้อช็อคโกแลตให้มัน

jun2010

ขอบคุณครับ

Ifoot-ballZ

สู้นพแบงเค้าเขียอยู่

pongsakron01

ขอบคุณครับ

pkclub2146

ชอบชอบชอบชอบ

manza555

ขอบคุณครับ

aRmkung

ขอบคุณครับ

x_man19

ขอบคุณครับ

imanaji

ขอบคุณครับ

com.win

ขอบคุณครับ

Metamon

ขอบคุณครับ สนุกมากเลย

dung

ขอบคุณมากๆครับผม

GunGuy

ขอบคุณมากครับ

Mikkiny

ชอบบบบบบบบบบ

Klong

ขอบคุนครับ

nattan010

ขอบคุณครับผม

dina

ขอบคุณครับ

cawee

ขอยคุนคราฟ

kamaji

ขอบคุนคราบ

kangaza

ขอบคุณครับผม