มีสิทธิ์ไหม...ที่จะรักใครสักคน (7)

tanya

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับ และขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
“เออ ๆ ขอบใจ แค่นี้ใช่ปะ บาย”
“เออแค่นี้แหละ แหมรีบเชียวนะเมิง จะไปคุยกับผู้ชายต่ออะดิ”
“อีนี่  ไม่มีไร ง่วงนอนโว้ย จะนอน”
“เออ ก็ได้ แล้วพรุ้งนี้เจอกันนะโว้ย”
“อืมบาย”  วางสายเสร็จก็กำลังจะหันหลังเพื่อที่จะล้มตัวลงนอน
“ตายละหว่า ตายแน่ๆๆ”  จะไม่ให้ตายได้ไงละครับ ก็ไอ้แป๋มมันบอกว่าพรุ้งนี้มันจะพาเพื่อนมันมาดูเจ้าปลาทอง ส่วนไอ้กัสมันก็บอกว่ามันจะมาพรุ้งนี้ ชิบแล้วไงกรู ทำไงดีวะเนี่ย เฮ้ยกลุ้ม ถ้าไอ้แป๋มรู้เรื่องละก็ มันจะว่าไงบ้างวะเนี้ย
ผมก็นอนคิดไม่ตก คิดไปคิดมาก็คิดไม่ออก
“ปล่อยไปตามเวรตามกรรมละกันกรู”  
เช้าวันรุ้งขึ้นไอ้แป๋มมาถึงห้องก่อนครับ มันมาพร้อมกับผู้ชายคนหนึ่ง
“นี่ พัด นี่เพื่อนแป๋ม ชื่อบิวนะ แล้วบิวนี่พัดที่เป็นสัตวแพทย์ จะมาดูเจ้าปลาทองให้”
“หวัดดีคับ พี่พัด”  ผมเรียกพี่ครับ เพราะเห็นเขาอายุมากกว่า
“ไม่ต้องเรียกพี่ก็ได้ เรียกพัดเฉย ๆ ก็พอครับ” แหมเสียงนุ้มจังเลย แหะๆๆ
“ไหนๆๆ เจ้าปลาทองของบิวอยู่ไหน พามาให้พัดดูหน่อยสิครับ”
“อ้อ เดี๋ยวนะครับ” ผมตอบเสร็จก็วิ่งปร๋อไปตรงระเบียง หยิบกรงนกเจ้าปลาทองเข้ามาในห้อง พร้อมกับปิดประตู และหน้าต่างทั้งหมด เผื่อว่าต้องเอาออกมาจากกรง ระหว่างที่คุณหมอพัดก้มลงพิจารณา เจ้าปลาทองของผม ผมสังเกตเห็นว่าหมอพัดนั้นเป็นคนที่หน้าตาดีมาก ๆ  สูงเชียว ขาว ตี๋ ใส่แว่นอีกต่างหาก
“นี่ไอ้บิว เพื่อนฉันถามแกว่าเจ้าปลาทองเป็นยังงี้นานยัง ไม่ได้ยินหรือไง มัวแต่จ้องหน้าเพื่อนฉันอยู่นั่นแหละ”  อ้าว นี่กรูนั่งจ้องหน้าเพื่อนเมิงอยู่หรอวะเนี่ย
“อ้าว....อ้อ ก็น่าจะได้สักอาทิตย์แล้วหละครับ”  พูดจบก่อนจะหันไปมองค้อนเจ้าแป๋ม 1 ที นังนี้รู้ทันอีกแล้วหมอพัดก็หยิบเจ้าปลาทองออกมาดู พร้อมกับตรวจ
“เออ พัดครับ มันเป็นอะไรหรอครับ”
“อืม...จากที่ดู ๆ จากภายนอก ท่าทางคงจะเป็นโรค ซิททาโซซิล นะ”
“หา...โรคอะไรซิทๆๆ นะครับ”  โรคอะไรวะ ไม่เคยเห็นรู้จักเลย
“อ้อ โรคซิททาโซซิลนะครับ หรือเรียกง่ายๆ ว่าโรคนกแก้ว คืออาการของมันก็จะเบื่ออาหาร ซืม ขนฟู และตาก็จะหม่น ๆ นะครับ เดี๋ยวผมจะส่งยามาให้นะครับ  แล้วคลุกกับอาหารให้มันกินนะครับ”
“โห พัดนี่เก่งจังเลยนะคับ” พัดไม่ตอบครับ แต่ยิ้มตาหยีส่งมาให้
“เรียบร้อยแล้ว งั้นผมขอตัวกลับก่อนนะครับ พอดีมีธุระ”
“อ้อ ครับ แล้วกลับยังไงละครับเนี่ย”
“ไม่เป็นไรยะ เดี๋ยวฉันจะไปส่งเพื่อนฉันเอง แกไม่ต้องไปส่งหรอก พอดีว่าจะกลับอยู่เหมือนกัน” แป๋มครับ พูดแทรกขึ้นมาเลย คงกลัวว่าผมจะไปทำอะไรเพื่อนมัน แหม ผมมีกัสอยู่แล้วทั้งคน
ระหว่างที่พัดกำลังเก็บอุปกรณ์อยู่นั้น ก็มีเสียงดังขึ้นที่หน้าประตูห้อง
“บิว กัสมาแล้วคร้าบบบ คิดถึงบิว..........จังเลย”  
“....................................................”
พอกัสมองเห็นเรา 3 คนนั่งอยู่ หน้าของมันจากที่ยิ้ม ๆ ก็เจื่อนลงทันที ส่วนไอ้แป๋มนั้นไม่ต้องพูดถึง  มันหันมองหน้าผมที หน้ากัสที สายตาแบบว่าอยากรู้มาก ๆ
“อ้าว กัส ซื้ออะไรมาเยอะแยะเลย”  ผมรีบเปลี่ยนเรื่องทันทีครับ
“เอ๊ะ...อ้อ  พอดีผ่านมาแถวนี้ เห็นรถแป๋มจอดอยู่ข้างล่างนะ ก็เลยขึ้นมา คิดไว้อยู่แล้วว่าแป๋มต้องอยู่”  แหมๆๆ กัสเมิงแถได้เนียนมาก ๆ
“อืม ใช่ แต่กำลังจะกลับอยู่พอดีเลย  เรากลับก่อนนะ บิว เดี๋ยวพัดต้องไปทำธุระอีก ไปก่อนนะกัส”  ไอ้แป๋มบอกลาทุกคนครับ แต่ตานี่มันจ้องผมจนแทบจะหลุดจากเบ้าให้ได้
หลังจากที่แป๋มกับพัดออกไปแล้ว  กัสมันก็เดินเข้ามานั่งข้าง ๆ ผมที่ตอนนี้ทรุดตัวลงนั่งหมดแรงอยู่บนโซฟา
“ขอโทษนะ”  ผมหันหน้าไปมองกัส เห็นทำหน้าสลดอยู่
“อืม...ไม่เป็นไร ว่าแต่กัสนั่นแหละ จะทำยังไง”  ผมถามกัสมันกลับบ้างครับ สำหรับผมแล้วนะไม่เป็นไรหรอก เพราะว่าแป๋มมันก็รู้อยู่แล้วว่าผมเป็น แต่สำหรับกัสแล้วไอ้แป๋มมันคงช็อกอะครับ
“อืม ไม่เป็นไรหรอก แค่มีบิวอยู่ด้วย กัสก็ไม่กลัวอะไรแล้ว”  พูดพลางก็เอามือมาขยี้หัวผม ตอนนั้นผมรู้สึกรักมันมากขึ้นกว่าเดิม และรู้สึกอบอุ่นมาก ๆ ครับ
“ปะ เรามากินข้าวเช้าดีกว่า  นี่ยังไม่ได้กินอะไรเลยใช่ม๊า กัสซื้อมาเยอะแยะเลย” พูดจบกัสมันก็ชูถึงกับข้าวเยอะแยะเลยครับ ส่วนผมก็เดินไปหยิบจานมา
“เออ บิว เจ้าปลาทองเป็นอะไรไปหรอ”  กัสพูดขึ้นขณะดีดนิ้วเล่นกับเจ้าปลาทองครับ แต่ดูแล้วเจ้าปลาทองคงไม่อยากเล่นด้วย
“เห็นพัดบอกว่าเป็นโรคอะไรซักอย่างเนี่ยแหละ จำไม่ได้แล้วว่าโรคอะไร เขาจะฝากยาแป๋มมาให้”
“อ้อ  แล้วใครคือพัดหละ”  กัสเดินเข้ามาช่วยผมยกจานพร้อมถามมองหน้าผม
“อ้อ เพื่อนแป๋มมันนะ เขาเป็นสัตวแพทย์ เลยมาช่วยดูให้”
“อย่าไปเข้าใกล้เขามากละกัน” มันพูดไม่มองหน้ามองตาผม
“ทำไมอะ เขาก็ดีนะ”
“ไม่รู้หละ กัสไม่ชอบนิ” เมิงหึงกรูใช่ม๊า
“ก็ได้” พอผมรับปากมัน มันก็ยิ้มออกมาเลยครับ
ระหว่างที่กินข้าวกันเราก็คุยกันไปเรื่อยเปื่อยครับ หยอกกันบ้าง งอนกันบ้าง ดู ๆ ไปแล้วก็น่ารักดี คิดไม่ถึงนะครับว่ากัสจะขี้หึง อิอิ
“เออ บิว เมื้อเช้ากัสซื้อหนังมาอะ  บิวมีเรื่องเล่นปะ” กัสถามผมขึ้นขณะที่เราช่วยกันล้างจานอยู่ครับ
“อืม มีสิ  ซื้อเรื่องไรมาอะ” กำลังเซ็ง ๆ อยู่พอดี
“เรื่องน็อททิ้ง ฮิลล์ นะ” ผมจำได้แล้วครับ หนังเรื่องนี้ ผมยังไม่เคยดูหรอก  เพราะตอนนั้นอยู่ต่างจังหวัด เลยไม่มีโอกาสได้ไปดู
“จริงหรอ เรายังไม่ได้ดูเลย”  ผมยิ้มกว้างเลยครับ ส่วนกัสพอเห็นผมยิ้ม มันก็เลยยิ้มตาม  ตาหยีเลยครับ น่ารักดี  
ล้างจานเสร็จก็จัดแจงเปิดหนังดู ดูไปได้ซัก 10 นาที หันไปหากัส  อ้าว หลับไปแล้วนิหว่า ผมเลยค่อย ๆ จัดแจงให้กัสมันนอนเหยียดขาสบาย ๆ บนโซฟา ส่วนผมก็ลงมานั่งกับพื้นหันหลังพิงโซฟา  ดูหนังที หันไปดูหน้ากัสที เห็นมันนอนกอดอก ก็เลยลุกขึ้นไปหยิบผ้าห่มในห้องนอนออกมาห่มให้มัน รู้สึกมีความสุขจังเวลาได้อะไรเพื่อคนที่เรารักเนี่ย
ระหว่างที่กำลังดูหนังเคลิ้ม ๆไปกับความโรแมนติกอยู่นั้น จู่ ๆ ก็ต้องสะดุ้งกับการจู่โจมของคนด้านหลังที่ขโมยหอมแก้มดังฟอดใหญ่ พร้อมกับอ้อมกอดแน่น ๆ ของคนข้างหลังที่คิดว่าหลับไปแล้ว
“กัส ทำอะไรอะ ตกใจหมด”  ผมหันไปดุ ก็เห็นรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ของคนที่นอนสบายอยู่บนโซฟา ท่าทางพึ่งจะตื่น
“ก็ตั้งแต่เป็นแฟนมา กัสยังไม่เคยได้หอมแก้มบิวเลยนะ”ไม่ต้องมายิ้มเลยเมิง
ผมไม่ได้พูดอะไรต่อ เพราะมัวแต่เขิน  ครั้งแรกนะคับเนี่ย ส่วนไอ้กัสก็ยังไม่หยุดซักที  ค่อยยื่นหน้าเข้ามา เอาหน้าผากมันมาชนกับหน้าผากผม
“หน้าแดง ๆ ตัวร้อน ๆ เนี่ย โกรธหรือว่าอายหรอ”  ตอนนี้ผมสัมผัสได้ถึงลมหายใจอุ่น ๆ ของมันเลยครับ
“ไอ้บ้า”  เขินนะเฟ้ย
“ถามจริง ๆ บิวชอบกัสหรือเปล่า” มันไม่พูดปล่าว ยังทำตาเยิ้มใส่อีก  ใกล้กันเกินไปแล้วนะเมิง
“อืม.....ไม่บอก”  เล่นตัวหน่อย
“ง่า”   ไม่ต้องมาทำหน้างุ้ม เสียงอ้อนเลย
“แล้วกัสหละ ชอบเราตอนไหน”
“อืม....ชอบบิวตอนไหนหรอ”   ทำไมคิดนานจังวะ
“ก็...ก็ วันที่เจอบิวเดินกับแป๋มนะ กัสเห็นว่าบิวน่ารักดี ก็เลย..ก็เลย ชอบอะ” อิอิ ถ้าผมเดาไม่ผิด ผมเห็นไอ้กัสมันเขินนะเนี่ย
“แต่วันนั้นเราเห็นกัสเดินกับผู้หญิงนิ”  ต้อนครับ ต้องต้อนให้จนมุม
“อ้อ คนนั้นนะแจง แต่เราไม่ได้เป็นอะไรกันแล้วนะ...เชื่อใจกัสนะ”
“กัส”  ผมมองเข้าไปในตาของมัน
“หือ”  มันก็จ้องกลับมา ท่าทางจะเคลิ้ม
“เอาหน้าผากออกได้ยัง ปวดฉี่!!!”
“โหบิวอะ ไม่โรแมนติกเลย” มันทำเสียงกระเง้ากระงอดก่อนจะปล่อยมือที่กอดผมอยู่ ผมก็ได้แต่ขำในท่าทีของมัน
…….....ยิ้มให้ความผิดหวัง อย่างคนคุ้นเคยยิ้มให้ความมืดมน    อย่างคนรู้จักกันนี่คือเพื่อนเก่าที่เราต้องเจอ เจอกันเมื่อนานแสนนาน............  ไม่ใช่เสียงเพลงหรอกครับ เสียงริงโทนผมต่างหาก หุๆๆ
“อ้าว ชิบแล้วไง ไอ้แป๋มโทรมา” ผมกับกัสมองหน้ากันทันที ก่อนที่กัสจะตัดสินใจเดินมาหยิบโทรศัพท์จากมือผม และออกไปยืนคุยที่หน้าระเบียงโดยที่ไม่ให้ผมตามไปด้วย
มันสองคนคุยกันนานมาก นานจนผมแทบจะทนไม่ไหว ดูจากสีหน้าของกัสแล้ว ตอนแรกก็ออกจะเครียด ๆ แต่ตอนหลังรู้สึกว่าผ่อนคลายลง เพี้ยง!! ขอให้จบแบบสวย ๆ ด้วยเถิด สาธุ
หลังจากผ่านไปครึ่งชั่วโมงแต่สำหรับผมแล้วมันเหมือนครึ่งวัน กัสก็เข้ามาในห้อง ผมรีบกระโจนเข้าไปถามทันที
“กัส   เป็นไงบ้าง แป๋มมันว่าไงบ้าง”
“......................................................”ทำไมกัสไม่ตอบหละ
“กัส”  ผมเรียกมันเสียงค่อยแล้วครับตอนนี้รู้สึกว่ามันจะจบไม่สวย

jun2010

ขอบคุณครับ

Ifoot-ballZ

น้องปลาทองอย่าเป็นไรนะ

abcdefghij

อย่าให้ความรักทำร้ายคาวมเป็นเพื่อนของเรา

pongsakron01

ขอบคุณครับ

whywhy

โคร ต ๆ อ่ะ Smile :')

soigiro

ขอบคุณครับ ^_^

manza555

สนุกมากๆเลย

pkclub2146

ชอบชอบชอบชอบ

x_man19

ขอบคุณมากๆนะครับ

mind19mindPSU

ขออ่านต่อนะครับ

aRmkung

ขอบคุณ๕รับ

gigusa

ขอบคุนมากคับ

imanaji

ขอบคุณมากๆครับ

Klong

จะโดนหลอกป่ะครับ??

pun_pun

ขอบคุณครับ

dung

ขอบคุณครับ

KillTi

สุดยอดเลยอ่ะคร๊าฟ

doltae

ขอบคุณครับสนุกดีครับ

kiwwy

ขอบคุณมากๆค่ะ อิอิ น่ารักมวกๆ แต่ระวังไว้ล่ะ{:sm-52:}