มีสิทธิ์ไหม...ที่จะรักใครสักคน (10)

tanya

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับ และขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที

“เมิงพูดเบา ๆ สิวะ อยากให้ไอ้บิวได้ยินหรอ” มีชื่อกรูด้วย แล้วอะไรหรอวะที่มันกลัวว่ากรูจะได้ยิน
“งั้นเมิงตามกรูออกมานี่” เป็นเสียงไอ้กัสครับแล้วสักพักทุกอย่างก็ตกอยู่ในความเงียบอีกครั้งได้ยินแต่เสียงเปิดประตูระเบียงออกไป ผมเลย
ค่อย ๆเคลื่อนหัวออกมาจากผ้าห่ม โดยลอดออกมาเพียงแค่ตามองเห็นภาพที่ผมเห็นตรงระเบียงนอกห้องก็คือ ไอ้กัสกับฟิล์มกำลังพูดอะไรกันอยู่ไม่รู้แต่ดูแล้วเหมือนไอ้กัสจะหัวเสียมาก คงกำลังขึ้นเสียงใส่ไอ้ฟิล์มอยู่ซึ่งดูจากท่าทีแล้วไอ้ฟิล์มมันเหมือนจะกำลังคอยปลอบ หรืออะไรซักอย่าง เถียงกันไปมาไอ้กัสคงกำลังคิดไม่ตกเกี่ยวกับอะไรซักอย่าง เพราะเห็นมันเดินไปเดินมาตรงระเบียงส่วนไอ้ฟิล์มก็ยืนกัดเล็บ หลังพิงราวระเบียงอยู่ เหมือนกำลังคิดอะไรอยู่เหมือนกัน
ผ่านไปราว 5 นาทีได้มั้งไอ้กัสมันก็เดินเข้ามาในห้อง ส่วนผมก็รีบคลุมโปงเหมือนเดิมแทบไม่ทัน ความรู้สึกตอนนั้นเหมือนกับว่าไอ้กัสมันเดินมาตรงเตียงผม สักพักเตียงผมก็ยวบลง คงเป็นเพราะว่ามันนั่งลงนั่นเอง หลังจากนั้นเพียงชั่วครู่ ผมก็สัมผัสได้ถึงมือของไอ้กัสที่กำลังลูบหัวผมไปมานอกผ้าห่ม
“ขอโทษ”
“ขอโทษ”
นี่เมิงทำอะไรผิดหรอ เมิงถึงมาขอโทษกรูเนี่ย ผมทำได้แค่เพียงหลับตาปี๋ รอว่ามันจะพูดอะไรต่อ แต่มันก็ไม่ได้พูดอะไรนอกจากคำว่าขอโทษ
“กรูว่าเมิงนอนเหอะว่ะ ไอ้กัส มันคงไม่มีอะไรอย่างที่เมิงคิดก็ได้” เสียงไอ้ฟิล์มครับ ผมไม่รู้ว่าตอนนั้นมันมีเรื่องอะไรที่กำลังปิดบังผมอยู่หรือเปล่า กลับกรุงเทพฯแล้ว คงต้องมีเรื่องต้องเคลียร์กันหลายเรื่อง แต่ตอนนี้ไม่ไหวแล้ว หลังจากที่ผ่านการร้องไห้มาพอสมควร เหนื่อยเหลือเกิน  ทำไมตาหนักอย่างนี้เนี่ย และระหว่างที่ผมใกล้จะเข้าสู่ห้วงนิทรา  ความอบอุ่นจากอ้อมกอดของคนข้าง ๆ ก็เกิดขึ้น แม้จะเป็นการกอดนอกผ้าห่ม แต่ความอบอุ่นมันแผ่ซ่านเข้ามาถึงข้างในใจ ผมอดไม่ได้ที่จะกระแซะเข้าหาอ้อมกอดนั้นให้แน่นขึ้นกว่าเดิม ก่อนที่ความรู้สึกจะดับวูบลง...
“กรี๊ดด”  
เสียงดังมาจากห้องข้าง ๆ ทำให้ผมต้องสะดุ้งตื่นขึ้นมาทันทีในตอนเช้า ไม่ใช่ผมคนเดียวครับที่สะดุ้งตื่น ทั้งกัส และไอ้ฟิล์ม สะดุ้งตื่นเหมือนกันหมด  เราสามนมองหน้ากัน พอตั้งสติได้ก็รีบวิ่งไปห้องข้าง ๆ ทันที
“ปั่ง” เสียงเคาะประตูรัว ดังขึ้นหน้าห้อง
“ไอ้แป๋ม เปิดประตู ไอ้แป๋ม เป็นไร”ไม่ต้องรอให้เรียกซ้ำสอง ประตูถูกเปิดมาจากคนภายในห้องอย่างเร็ว
“เมิงเป็นไรไอ้แป๋ม”  ผมรีบถามมันครับ  
“เออ! ไม่มีไรหรอก” มันตอบมาพร้อมกับส่งยิ้มแห้ง ๆ กลับมา
“แล้วเมิงร้องทำด๋อยไร ร้องยังกะถูกข่มขืน”
“ก็.....”
“ก็แป๋มนะสิค่ะ พอตื่นขึ้นมาเห็นหน้าแจง ก็ร้องลั่น” แจงนั่นเองครับ รีบชะโงกหน้าออกมาจากห้อง ท่าทางหัวเสียพอดู”
“เอ้า ก็ใครจะไปรู้ละยะ ว่าหล่อนมานอนห้องฉัน ตื่นมาเห็นหล่อน ก็ต้องตกใจนะสิ”
“ฮู้! ทั้งผม กัส และไอ้ฟิล์ม ร้องแบบระอาขึ้นมาพร้อมกัน ไอ้ฟิล์มเดินกลับห้องไปนอนต่อ เดินไปบ่นไป
ส่วนผมกับไอ้กัสหันมายิ้มให้กันแบบขำ ๆ แต่สักพักก็นึกขึ้นได้เรื่องเมื่อคืนเรื่องแจง และไหนจะเรื่องที่มันมีอะไรปิดบังผมอยู่ ทำให้ผมหยุดยิ้มขึ้นมาทันที ก่อนที่จะหมุนตัวเดินไปห้องครัวทันที ปล่อยให้ไอ้กัสยืนยิ้มเก้ออยู่ตรงนั้น
“ทะเลาะกันเหรอ”  เสียงไอ้แป๋มครับดังขึ้นมาจากข้างหลัง ในระหว่างที่ผมกำลังจะเปิดตู้เย็นหาน้ำกิน
“.........................”
“หรือว่าหึงที่มันพาแจงมา”
“..........................”
“ถ้าหึงมันก็บอกมันดิว๊า”  
“.............................”
“กรูบอกให้เอาม๊า”
“..........................”
ผมพยายามเร่งกินน้ำในแก้วให้หมด ก่อนจะหมุนตัวเลี่ยงตัวไอ้แป๋มออกไป ไม่อยากตอบอะไรมันตอนนี้
“คนรักกันนะเว้ย มีอะไรก็เคลียร์กันสิวะ เมิงอยากรู้อะไร เมิงก็ถามเขาสิ  ถ้าเมิงมัวแต่คิดไปเองยังเงี้ย แล้วเมิงจะรู้ได้ยังไง  เชื่อกรู มันไม่มีอะไรเลวร้ายหรอก กะอีแค่ฟังความจริงจากคนที่เรารักเนี่ย”
ผมหยุดกึก และคิดตามมัน ก่อนที่จะหันมาพูดกับมัน
“และถ้าสมมติว่า ความจริงที่เมิงอยากรู้ ไม่ใช่สิ่งที่เมิงอยากจะฟังหละ เมิงจะทำไง”ไอ้แป๋มมันยิ้ม พร้อมกับเดินเข้ามากอดคอผมครับ
“กรูก็จะยิ้มรับมัน...และกรูว่ารู้ว่าเมิงทำได้” ผมหันไปมองหน้ามันก็ได้เห็นรอยยิ้มที่จริงใจของมันส่งกลับมาให้ นี่แหละครับเพื่อนผม เพื่อนคนเดียวของผม
“ขอบใจนะแป๋ม”
“อืม ไม่เป็นไร ปะ อยากรู้อะไรก็ไปถามมัน”
“อืม ขอบใจนะ”
ผมหันไปตรงห้องรับแขก ก็เห็นไอ้กัสนั่งหน้าเครียดอยู่คนเดียว กำลังจะเดินไปหามัน แต่ไม่ทันแล้ว แจงนั่นเองครับ กลับเดินมานั่งข้าง ๆ กัส มันหันมาเห็นผมก็ยิ่งหน้าเจื่อนเข้าไปอีก
และผมก็ได้ทำในสิ่งที่ผมควรทำครับ  ผมกะว่าจะถามความจริงเรื่องแจงจากไอ้กัส  แต่ชั่วโมงนี้ผมขอทำอะไรสักอย่างก่อน ผมก็เลยส่งยิ้มให้ไอ้กัสไปทีหนึ่ง ก่อนจะเดินไปนั่งบนโซฟาด้านที่ยังว่างอยู่อีกฝั่งหนึ่ง พร้อมกับยื่นมือข้างที่ซ้นไปตรงหน้ามัน
“ทายาให้หน่อยดิ” ลุ้นครับ ว่ามันจะเล่นด้วยหรือเปล่า กัสกับแจงตอนนี้มองหน้าผมอย่างงง ๆ ชั่วอึดใจ ผมสาบานได้ว่าผมเห็นรอยยิ้มที่มุมปากไอ้กัส
“รอเดี๋ยวนะ ไปหยิบยาก่อน”
“บิวเป็นไรหรือค่ะ”  แจงถามผมขึ้นหลังจากที่ไอ้กัสหายเข้าไปในห้องเพื่อที่จะหยิบยาครับ
“อ้อ กัสมันทับอะ และสงสัยผิดท่าไปหน่อย มันก็เลยซ้น”
“กัสทับ?” แจงทวนคำอย่างงง ๆ
ผมไม่ตอบครับ แต่ส่งยิ้มกลับไปให้มันแทน หลังจากนั้นเราก็ไม่ได้พูดอะไรกันอีกเลย สักพักกัสมันก็เดินมาพร้อมกับห่อยาและผ้าพันแผลผืนใหม่
“ไหนขอดูหน่อยนะ ว่าหายบวมหรือยัง”  มันจับมือผมไปแก้ผ้าพันแผลออกพร้อมทั้งจับพลิกไปพลิกมา
“ยังบวมอยู่นิดหน่อยนะ เดี๋ยวทายาก็คงหาย” ครับ มันยังคงบวมอยู่ อาจจะเพราะว่าเมื่อนี้โดนไอ้กัสมันนอนกอดก็เป็นได้
“ที่จริงเมื่อวานมันไม่บวมขนาดนี้นิน่า  สงสัยว่าเมื่อคืคงโดนทับ ตอนที่นอนกอดกันอะ” ผมพูดเสียงอ้อน ๆ แต่ว่าตอนนี้ทั้งไอ้กัสและแจงที่นั่งอยู่ตรงนั้นแทบจะตกเก้าอี้  ผมก้มหน้ากัดฟันไว้แน่นไม่ให้หลุดหัวเราะออกมา แต่ผมรู้สึกว่าได้ตอนนี้แจงมันคงจ้องหน้าผมอยู่แน่ ๆ  ส่วนไอ้กัสตอนนี้ มือไม้พันกันวุ่นไปหมด หุหุ สะใจโว้ย
“เมื่อคืน....
กัส.....กับ เออ.....บิว...คือ...กอดกัน....เหรอ”  เอ้า ๆ แจง ไปไม่เป็นเลยครับ 555
ไม่มีเสียงตอบจากผมกับกัสครับ ทำเหมือนคำถามของแจงเป็นอากาศธาตุที่ลอยไปมา
“อะ เสร็จแล้ว” เสียงสั่น ๆ ของไอ้กัสดังขึ้นครับ ผมหันไปยิ้มตาเยิ้ม ๆ ให้มันแทนคำขอบใจ
“กัส เป็นอะไรหน้าซีดๆๆ” ผมไม่พูดเปล่า แต่เอามือไปลูบหน้ามันด้วย ขอแกล้งมันต่ออีกหน่อยนะ
“เออ....สงสัยนอนน้อยมั้ง”  มันรีบเอามือกุมหน้าผากทันทีเหมือนรู้ตัวว่าพูดอะไรผิดไป  ส่วนแจงนั้นหน้าเสียไปอย่างเห็นได้ชัด  แหมๆๆ เมื่อคืนนอนกอดกัน แถมไอ้กัสยังบอกอีกว่าเมื่อคืนนอนน้อย เป็นใคร ๆ ก็ต้องคิดละคร้าบบบบบบ เมิงพลาดเองนะไอ้กัส
“เหรอ งั้นกัสไปนอนต่อก็ได้นะ เดี๋ยวบิวกับแจงจะไปเดินเล่นข้างล่าง” อะๆๆ แกล้งมันพอละ เดี๋ยวมันจะเละเป็นปุ๋ยไปซะก่อน
“อืม ก็ดีเหมือนกัน ชักปวดหัวขึ้นมาละ”  ไอ้กัสรีบตอบครับ ก่อนที่จะรีบวิ่งหายเข้าไปในห้องนอน ตอนนี้เหลือผมกับไอ้แจงสองคน ผมยิ้มให้มันทีนึง แจงก็ส่งยิ้มกลับมาเหมือนกัน แต่รู้สึกว่ายิ้มเมิงแห้งเหลือเกินนะ
“แจงไปด้วยกันไหม” ผมถามยังไม่ทันจบไอ้แจงรีบส่ายหัวทันที
“ไม่เป็นไร เดี๋ยวแจงจะกลับแล้ว พอดีมีธุระ”
“อ้าว จะกลับแล้วหรอ ยังงี้ก็หมดสนุกอะสิ  เอ้ยไม่ใช่ หมายความว่าก็ไม่ได้สนุกด้วยกันอะดิ”
“ไว้โอกาสหน้าดีกว่านะ” แจงพูดจบก็รีบลุกเดินเข้าห้องนอนมันทันที
เมื่อแจงเดินเข้าห้องไปแล้ว ผมก็ถอนหายใจเฮือกใหญ่ทันทีด้วยความเหนื่อย ทำยังงี้ไม่สนุกเลยนะครับ สมเพชตัวเองมากกว่า ยังไงเรื่องกัสกับแจงก็ยังไม่เคลียร์ ต้องรอถามมันตัวต่อตัว ระหว่างที่เดินเล่นกับไอ้แป๋มอยู่นั้น ผมก็เล่าเรื่องทุกอย่างที่ผมทำให้ไอ้แป๋มฟังทันที
“เมิงว่าเรื่องอะไรวะ ที่มันกำลังปิดกรูอยู่” ผมถามไอ้แป๋มขณะที่มันกำลังเลือกซื้อกางเกงเลสวย ๆ อยู่
ไอ้แป๋มมันทำท่าคิดแป็บหนึ่ง
“กรูก็ไม่รู้เหมือนกันวะ”
“เมิงว่ามันแปลกไหมวะแป๋ม”
“แปลกอะไรวะ”  ปากมันถาม แต่มือมันยังคงเลือกกางเกงอยู่
“ไอ้กัสมันบอกว่าเลิกกับแจงแล้ว”
“อืม ใช่……ป้าๆๆ ตัวนี้เท่าไหร่ค่ะ” มันตอบผม พร้อมกับถามราคาด้วย

“ถ้าเมิงเป็นแจงเมิงจะกล้ามาหากัสไหมวะ ถ้าเมิงเลิกกันแล้วอะ”  ผมยังคงถามต่อ
“เออวะ……ป้าๆๆๆ ลดไม่ได้หรอ”  มันยังคงทำเหมือนเดิม
“แล้วเมิงว่ากรูจะเอาไงดีวะ”  
“ถ้าเป็นกรูนะ................กรูเอาสองตัวเลย.............ป้า ๆๆ ใส่ถุงเอาสองตัวนี่แหละ”

Ifoot-ballZ

ความจริงกำลังจะเปิดเผยแล้ว...หรอ??

jun2010

มาถึงตอนนี้เรื่องเคร้าเริ่มมีอีกเเล้ว

abcdefghij

อ่านแล้วมันดีสนุกมากๆๆๆ อยาก อ่านอีกอิอิ

pongsakron01

ขอบคุณครับ

rebornarm

โคร ต ๆ อ่ะ Smile :')

soigiro

ขอบคุณครับ ^_^

manza555

อ่าวๆ 2คนนี้มีความลับอะไรกัน ไปอ่านต่อดีกว่า

pkclub2146

ชอบชอบชอบชอบ

x_man19

ขอบคุณมากๆนะครับ

mind19mindPSU

อ่านต่อนะคับ

aRmkung

ขอบคุณครับ

gigusa

ขอบคุนคับผม

imanaji

ขอบคุณมากๆครับ

Klong

อยากอ่านเร็วๆแล้ว

pun_pun

ขอบคเณครับ

dung

ขอบคุณครับ

KillTi

สุดยอดเลยอ่ะคร๊าฟ

doltae

ขอบคุณครับสนุกดีครับ

kiwwy

ขอบคุณมากๆค่ะ อิอิ น่ารัก บอกแล้วระวังไว้ด้วยนะดี{:sm-38:}