มีสิทธิ์ไหม...ที่จะรักใครสักคน (14)

tanya

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับ และขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
“แป๋มเดี๋ยวแกไปวัดเป็นเพื่อนฉันหน่อยนะ”
“เออ ได้  ไปกันหมดเนี่ยแหละ”
“งั้นไปรถพัดละกันนะครับ”  พัดเสนอความเห็น
“ไม่เป็นไรหรอก คือว่าเรา..เกรงใจอะ”  แค่นี้ก็เกรงใจพัดจะแย่อยู่แล้ว เพื่อนสนิทกันก็ไม่ใช่
“ไม่เป็นไรหรอกบิว เดี๋ยวไปกับพัดก็ได้ แค่นี่เองไม่ใช่เหรอ”
หลังจากทานเข้าเสร็จแล้ว เราทั้งสี่คนก็ไปวัดที่อยู่ใกล้ ๆ หามุมที่สงบ ๆ ร่มรื่น และต้องอยู่ใกล้ ๆ หน่อย เพื่อที่จะได้พ้นจากพวกหมาวัดที่จะมาคุ้ยซากนกเอาไปกิน
“นี่แก เบา ๆ กันหน่อยดิ เดี๋ยวก็มีใครมาเห็นหรอก”  หุหุ คือว่าที่มาวัดเนี่ย ไม่ได้แจ้งใครเขาไว้หรอกครับ มาถึงก็ต้องแอบขุดแอบฝัง  เดี๋ยวพระมาเห็นแล้วจะซวย
“นี่ บ่นจังเลยนะไอ้บิว  มาทำเอาเลยมะ”  ไอ้ฟิล์มครับ ด่ากลับมา พร้อมกับบ่นหงุมหงิมอะไรอีกสองสามคำ
“เออ หน่า เดี๋ยวเลี้ยงข้าว”  ผมตอบกลับไป เดี๋ยวมันไม่ช่วยครับ  
หลังจากนั้นเราก็ไปหาซื้อของเข้าห้องกัน รวมทั้งหนังดี ๆ โดยวันนี้เรามีโปรแกรมกันว่า เราจะดูหนังกันที่บ้าน
พอมาถึงบ้าน พัดก็จัดแจงเอาของที่ซื้อมาใส่ตู้เย็น  ส่วนไอ้ฟิล์มก็เอาแผ่นหนังยัดใส่เครื่องทันที  หลังจากนั้น 5 นาที เราก็พร้อมกันที่หน้าทีวี ตอนนั้นเริ่มระบมแผลที่เท้าแล้วนิด ๆ แต่ยังพอทนไหว และคิดว่าไม่น่าจะเป็นไรมาก  ท่าทางว่ายาแก้ปวดจะหมดฤทธิ์แล้ว
“ก๊อก ๆ ”
“ไม่เป็นไรครับ เดี๋ยวผมไปเปิดให้ก็ได้”  ผมทำท่าจะลุกไปเปิดประตู แต่ว่าพัดรับอาสาว่าจะไปเปิดให้ อิอิ สบายเหมือนกันมีแต่คนเอาใจ
“ใครมาอะ.......”
“กัส”
“บิว”  กัสมันเรียกชื่อผมอยู่หน้าประตู  ดูมันยืนเก้ ๆ กัง ๆ อยู่หน้าประตู  เหมือนทำอะไรไม่ถูก   ส่วนผมก็ได้แต่มองหน้ามันตาค้างเหมือนกันครับ  เพราะไม่รู้ว่าจะทำตัวยังไงดี  จะทำเชิด ๆ เริด ๆ ก็กลัวมันหายไปอีก  จะยิ้มให้มันก็กลัวเสียฟอร์ม  โอ้ย จะทำไงดีวะเนี่ย
“อ้าว กัสมาแล้วเหรอ”  โอ้โห ขอบใจมากแป๋ม  มาช่วยทันเวลาพอดี
“อืม พอดีซื้อของกินมาฝาก...เออ บิวนะ”  มันตอบแป๋ม แต่ตามันมองผมครับ
“แหม  เพิ่งกินอิ่มไปเมื่อกี้นี้เอง  พอดีพัดเขาซื้อของกินมาเยอะแยะเลย” ไอ้แป๋มพูดหน้าตาย
“อ้าวเหรอ” ดูหน้ามันจ๋อย ๆ ไปเหมือนกัน  แต่ต้องใจแข็งไว้ก่อน ส่วนกัสนั้นก็ค่อย ๆ เลียบ ๆ เคียง ๆ เดินมานั่งที่เก้าอี้เยื้อง ๆ กับผม
“เป็นไงบ้าง”  โอ้ยเมิง อย่าทำเสียงยังงี้ดิ เดี๋ยวกรูก็ใจอ่อนหรอก
“.........................................”
“เจ็บแผลไหม”  มันพูดพร้อมกับเอามือไปลูบแผลที่เท้าเบา ๆ
“...........................................”ผมไม่ตอบครับ ตายังคงจ้องไปที่หน้าจอทีวี แต่ว่าดูไม่รู้เรื่องเลย ตอนนี้หน้ามันเสียมากเหมือนกัน  แต่ต้องใจแข็งไว้ ให้มันรู้สำนึกเสียบ้าง
ตอนนี้เพิ่งสังเกตุเห็นว่าหน้ามันช้ำ ๆ พิกล เหมือนไปโดนใครเขาอัดมา ที่หน้าผากก็บวมนิด ๆ มุมปากก็เหมือนกับมีรอยฟกช้ำหน่อย ๆ ส่วนหน้านี่ไม่ต้องพูดถึง แดงกล่ำ อย่างเห็นได้ชัด ตอนนี้ผมจ้องหน้ามันจนมันรู้สึกตัวว่าผมเห็นร่องรอยบนใบหน้าของมัน
“กัส ไปทำอะไรมา”  พอผมยิงคำถามใส่มัน มันรีบก้มหน้าหลบ  ส่งผลให้เพื่อน ๆ อีก 3 คนหันไปมองมันเป็นตาเดียว
“เออนั่นสิไอ้กัส เมิงไปทำอะไรมาวะ ยังกะไปฟัดกับหมาที่ไหนมางั้นแหละ”
“ไม่มีอะไรหรอก”  มันพูดพร้อมยังก้มหน้าต่อ
“ไม่มีได้ยังไง”  ผมถามพร้อมกับปรี่เข้าไปหามันทันที  จนลืมฟอร์มที่เก็กหน้าไว้นานจนหมดสิ้น
“เจ็บไหม” ผมถามพร้อมกับเอามือไปลูบริเวณรอยฟกช้ำของมัน
“นิดหน่อยเอง.....เราก็แค่....อยากจะให้มันจบ ๆ อะ”
“จบเรื่องอะไร...เล่าให้ฟังได้ไหม” ผมถามไอ้กัสครับ  ซึ่งตอนนี้เงยหน้าขึ้นมามองผมพร้อมกับเหลือบตามองไปที่คนอื่น ๆ ด้วย
“กัสสัญญานะว่ากัสจะไม่ปิดบังอะไรบิวอีกแล้ว  แต่ตอนนี้ขอกัสเคลียร์บางอย่างก่อนนะ  รอให้กัสมั่นใจก่อน แล้วกัสจะบอกทุกอย่างที่บิวอยากรู้....นะ”  กัสพูดพร้อมกับเอามือมากุมมือผมไว้ ทำเอาผมอึ้งไปนิดหนึ่ง
“กัส  แป๋มขอคุยอะไรหน่อย”  
พูดจบแป๋มมันก็ลุกออกไปตรงระเบียง ที่ตอนนี้มีแต่กรงของเจ้าปลาทองเปล่า ๆแขวนเอาไว้  กัสมองผมพร้อมกับยิ้มให้ผมนิดหนึ่ง แล้วลุกตามแป๋มออกไป  ผมอยากรู้จริง ๆ ว่าสองคนนี้เขาทำอะไรกัน  แต่ตอนนี้ผมเชื่อใจแป๋มว่าคงไม่มีวันที่จะทำอะไรแย่ ๆ แบบที่ไอ้ฟิล์มกับกัสเคยทำไว้แน่ ๆ ก็เลยได้แต่เก็บความสงสัยไว้เหมือนกัน ดู ๆ ไปแล้วไอ้ฟิล์มนี่ก็คงยังไม่รู้เรื่อง เพราะตอนนี้คิ้วของมันนขมวดจนแทบจะผูกโบว์กันแล้ว
หลังจากนั้นไม่นาน ไอ้แป๋มกับกัสก็เดินเข้ามาในห้อง ในขณะที่ผมกับฟิล์มนั่งดูหนังอยู่ แน่นอนว่าใจผมนั้นไม่ได้จดจ่ออยู่กับหนังอีกต่อไปแล้ว  และผมสาบานได้เลยว่าไอ้ฟิล์มก็เช่นกัน
ส่วนตอนนี้คงที่จะงงที่สุดคงเป็นใครไปไมได้ นอกจากพัด ใช่แล้วครับ ผมลืมพัดไปเลยตอนนี้ จนกระทั่งพัดเรียกชื่อผมขึ้น
“บิว ๆ” เสียงเรียกเบา ๆ ของพัด แต่เอาผมสะดุ้งได้เหมือนกัน พอพัดเห็นผมสะดุ้ง ก็รีบขอโทษขอโพยใหญ่
“บิวเป็นอะไรหรือเปล่า”  พัดถามด้วยน้ำเสียงที่จับได้ว่าเป็นห่วงมาก
“อ้อ...เปล่า ไม่มีอะไร...แล้วนี่พัดเรียกเรามีอะไรหรอ”
“คือพัดว่าพัดจะกลับแล้วอะ”
“อ้าว จะกลับแล้วหรอ” ผมถามกลับครับ  ว่าจะชวนกินอะไรก่อน นี่ก็จะเย็นแล้ว
“ใช่ พอดีเย็นนี้มีธุระนิดหน่อยนะ”
“อืม...งั้นเดี๋ยวเราไปส่งนะ”
“ไม่เป็นไรหรอก ขายังไม่หายเจ็บเลย  แถมวันนี้ยังตะลอนๆ ไปซะทั่ว  เราไปเองง่ายกว่า”
“อืม...ไปเองง่ายกว่าเหรอ  งั้นก็ได้” ทำไมน้ำเสียงมันเศร้า ๆ หว่า
“แล้วจะมาใหม่นะ” พัดพูดจบแล้วยิ้มให้ผมทีหนึ่ง
“อืม ได้ ขอบใจมากนะสำหรับทุกอย่าง” ผมยิ้มขอบคุณ  นี่คือสิ่งที่ผมคงจะทดแทนพัดได้
พัดไม่ได้ตอบครับ แต่ยิ้มกลับคืนมาที่ผม  ดูแล้วเป็นยิ้มที่เศร้า ๆ พิกล ผมมองพัดที่ค่อย ๆ เดินพ้นประตูไป หันไปเห็นไอ้ฟิล์มที่ทำหน้านิ่วคิ้วขมวด มองไปทางเดียวกับผมเหมือนกัน พอมันหันมาเห็นว่าผมมองมันอยู่ มันก็รีบปรับสีหน้าให้เป็นปกติ ก่อนที่จะทำเป็นว่าสนใจหนังในจอทีวีนักหนา
สักพักหนึ่งกัสกับแป๋มก็เดินเข้ามาในห้อง และนั่งลงประจำที่เดิม  ผมเลยรีบสะกิดถามไอ้แป๋มทันทีว่าเกิดอะไรขึ้น ไอ้แป๋มก็ได้แต่ส่งยิ้มมาให้และให้ผมตามกัสเอาเอง
หลังจากหนังแผ่นแรกจบไปด้วยความไม่รู้เรื่องแล้ว ไอ้แป๋มกับไอ้ฟิล์มก็ขอตัวกลับ โดยทิ้งให้ผมอยู่กับกัสเพียง 2 คน ห้องทั้งห้องเงียบขึ้นทันทีหลังจากที่ทั้งคู่ปิดประตูกลับออกไป แม้ว่าภายในห้องจะมีสิ่งมีชีวิตอยู่ตั้ง 2 คน แต่กลับไม่มีเสียงใด ๆ ลอดออกมาจากทั้งผมและกัส  ผมทนความอึดอัดไม่ไหว จึงเริ่มต้นทำลายความเงียบนั้นขึ้น
“กัส  หน้าไปโดนอะไรมาเหรอ” ผมถามมันด้วยน้ำเสียงที่เรียบเฉย แต่ในใจลึก ๆ แล้วเป็นห่วงมันมาก
“บิว.......บิว หายโกรธกัสยังอะ” มันไม่ตอบครับ แต่วกกลับมายังเรื่องนี้
“................................................”
“กัสรู้ว่าบิวยังโกรธกัสอยู่ แต่...”
“กัส   บิวไม่โกรธกัสหรอก บิวยอมรับก็ได้ว่าบิวก็เศร้านิดหน่อย แต่ตลอดระยะเวลาที่ผ่านมา รวมถึงก่อนที่จะได้เจอกัส  บิวรู้ตัวเองมาตลอดว่าบิวเป็นยังไง  และบิวเป็นใคร”  พูดถึงแค่นี้ก็เริ่มมีก้อนอะไรมาจุกอยู่ที่คอ
“บิวไม่หวังที่จะให้ใครมาชอบหรอก และบิวก็ชินที่จะอยู่แบบนี้แล้วด้วย กัสไม่รู้หรอกว่ามันนานมากแค่ไหนที่บิวอยู่คนเดียว มันนานซะจนมันเป็นเพื่อนกับบิวแล้ว ทั้ง ๆ ที่บิวไม่ต้องการมัน...บิวไม่ต้องการมันเลย”
“บิว” กัสครางชื่อผมเบา ๆ
“จนวันที่บิวเจอกัสครั้งแรกอะ  จำได้ไหม กัสก็เหมือนกับคนอื่น ๆ ที่บิวรู้สึกชอบ กัสอาจจะมองว่าบิวใจง่ายใช่ไหมหละ แต่จริง ๆ แล้วกัสรู้ไหมว่าบิวรู้สึกยังไง  บิวแค่อยากมีใครสักคนหนึ่ง และความรู้สึกนั้นทำให้บิวต้องเอื้อมมือขึ้นมาใครสักคนในความมืดเพื่อที่จะไขว่คว้าหาที่ยึด เจอใครก็อยากจะคว้าเอาไว้ แต่ในใจลึก ๆ แล้ว บิวแค่ต้องการใครสักคนหนึ่ง....แค่คน ๆ เดียวเท่านั้น มันจึงไม่แปลกหรอกที่บิวจะรักกัสง่าย  ๆ
บิวก็เคยสงสัยนะว่าทำไมคนที่เพอร์เฟ็คอย่างกัสถึงได้มาชอบบิว ทั้ง ๆ ที่ต่างกันสุดขั่ว แต่เมื่อความจริงเป็นแบบนี้ บิวก็ไม่อยากจะฝืนใจ
กัสหรอก  บิวไม่โกรธกัสหรอก และกัสก็ไม่ต้องรู้สึกผิดด้วย เพราะอย่างน้อยตลอดระยะเวลาที่ผ่านมากัสเป็นคนที่ทำให้บิวมีความสุขที่สุด
กัส ทำให้บิวได้รู้จักกับความรัก  กัสทำให้ทำบิวได้รู้ว่าการมีคนอยู่ข้าง ๆ มันอบอุ่นมากแค่ไหนและกัสทำให้บิวรู้ว่าวันพรุ้งนี้มันมีค่าพอที่บิวจะตั้งตารอคอยให้มันมาถึง
เร็ว ๆ”
ตอนนี้ทุกอย่างเข้าสู่ความเงียบอีกครั้ง ไม่มีเสียงพูด มีแต่เสียงสะอื้นของผมเบา ๆ ริมฝีปากที่ขบกันแน่น เพื่อกั้นเสียงสะอื้น
ดวงตาที่ปิดสนิทเพื่อกั้นหยดน้ำใส ๆ ที่พร้อมจะทะลักได้ทุกเมื่อ ก่อนที่จะค่อย ๆเอ่ยคำพูดที่อยากจะพูดมานานมากแล้ว ถึงแม้ว่ามันคงจะไม่มีค่าก็ตาม
“บิว...รัก....กัสนะ  แต่กัสไม่ต้องรักบิวก็ได้”  พูดจบผมก็ยิ้มให้มัน ซึ่งเป็นรอยยิ้มที่ผมต้องรวบรวมพลังทั้งหมดในการที่จะเผยอรอยยิ้มนั้นออกมา มันเป็นรอยยิ้มพร้อมน้ำตา จนยากที่คนอื่นจะรู้ได้ว่าเป็นรอยยิ้มแห่งความดีใจหรือเสียใจ นอกจากผมคนเดียวเท่านั้นที่รู้
“บิว”  กัสยังคงพูดอะไรไม่ออก ได้แต่นั่งจ้องผมนิ่ง ๆ
“ขอบ...คุณ...นะ...ที่...เคย...รัก...กัน” คำพูดแต่ละคำที่หลุดออกมาจากปากผม มันชั่งยากเย็นอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน
“บิวฟังกัสก่อนได้ไหม”
“.....................................”
“ขอร้องนะ” ตอนนี้สีหน้าอ้อนวอนของกัสทำให้ผมใจอ่อนเลยตัดสินใจที่จะฟังกัสอธิบายเรื่องทุกอย่าง  ผมเลยพยักหน้ารับมันช้าๆ

Ifoot-ballZ

ฟิล์มไม่ใช่พระเอกเอาพัดก็ได้

jun2010

บิวน่าสงสารอะ

abcdefghij

ความทรงจำทีึ่เลวร้ายจงลืมมันไปซะ

pongsakron01

ขอบคุณครับ

rebornarm

โคร ต ๆ อ่ะ Smile :')

soigiro

ขอบคุณครับ ^_^

manza555

อ้าว เอาไว้ในตู้เย็น คิดได้ดีจิงๆ - -

pkclub2146

ชอบชอบชอบชอบ

ชอบชอบชอบชอบ

ชอบชอบชอบชอบ

x_man19

ขอบคุณมากๆนะครับ

mind19mindPSU

ขอบคุนนะครับ อ่านแล้วเจ็บแทนบิวเลยอะคับ TT

aRmkung

ขอบคุณครับ

gigusa

ขอบคุนมากคับ

Klong

บิวสงสารบิว

imanaji

ขอบคุนมากครับ

pun_pun

ขอบคุณครับ

dung

ขอบคุณครับ

KillTi

สุดยอดเลยอ่ะคร๊าฟ

doltae

ขอบคุณครับสนุกดีครับ

kiwwy

ขอบคุณมากๆค่ะ อิอิ น่าสงสารที่สุด อ่านแล้วจะร้องไห้{:sm-44:}