มีสิทธิ์ไหม...ที่จะรักใครสักคน (22)

tanya

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับ และขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
เข้าไปในห้องก็เห็นไอ้พัดนั่งซึมอยู่บนโซฟา ผมก็เลยเดินแบบเซ็งกระตายไปนั่งข้าง ๆ มัน
“ขอโทษนะ”  ไอ้คนข้างๆผมพูดโดยไม่หันมามองหน้าผม  เอาหน้านั่งก้มหน้าอย่างเดียว
“ไม่เป็นไร  เราเองก็ผิด”  ผมไม่รู้จะสรรหาคำอะไรมาปลอบมันว่าทั้งหมดไม่ใช่ความผิดขอบมัน มันรู้หละว่าผมกับไอ้กัสชอบ ๆ กันอยู่แต่สิ่งที่ไอ้พัดทำก็ขอแค่ยังรักผมอยู่  แค่ได้รักซึ่งผมก็เข้าใจมัน เพราะว่าเคยเป็นแบบมันมาก่อน
“ให้พัดพูดให้เอาไหม”  พัดมันเสนอความเห็นขึ้นมา
“ไม่ต้องหรอก เราจัดการเองได้”  ถ้าไอ้พัดไปพูดเรื่องมันก็คงจะยุ่งกันเข้าไปใหญ่ ผมยอมรับว่าผมเองก็ผิดแหละ ที่เผลอใจไปนิดนึง แต่ก็ใช่ว่ามันจะไม่เคยนิ และอีกอย่างผมก็ยังคงรักมันอยู่นะ  ทำไมไม่เชื่อใจกรูบ้างวะ  อย่างน้อยฟังกรูอธิบายก็ยังดี  เหนื่อยทั้งกาย เหนื่อยทั้งใจ
แม้ว่าผมจะพูดว่าจะจัดการเอง แต่จริง ๆ แล้วผมยังไม่รู้ด้วยซ้ำจะทำอะไรก่อนดี  โทรไปแล้วก็ไม่รับสาย  และหลังจากนั้นก็ปิดเครื่องหนีไปเลย สักพักผมจึงตัดสินใจว่าจะไปดูที่บ้านมัน ถ้ามันไม่อยู่ก็กะจะนั่งรอมันที่นั่นเลย
“ให้พัดไปด้วยไหม”  ไอ้พัดหันมาถามผมเพื่อผมบอกมันว่าจะไปหากัสที่บ้าน
“ไม่เป็นไรหรอก”  พัดกลับไปก่อนเถอะ  
นิ่งไปสักพัก มันถึงพยักหน้าช้า ๆ อย่างเข้าใจ
“พัดขอโทษนะ”  พัดหันมาพูดกับผมก่อนที่จะเปิดประตูห้องแล้วเดินออกไป
หลังจากพัดกลับไปแล้ว ผมเลยรีบตรงดิ่งไปบ้านไอ้ฟิล์มซึ่งไอ้กัสมันพักอยู่ด้วยทันที
“อ้าว คุณบิว  ไม่ได้มาซะนานเลยนะค่ะ”  เสียงคนรับใช้ที่บ้านไอ้กัสทักผมขณะเปิดประตูให้ผมเข้าไปในบ้าน
“กัสอยู่ไหมครับ”  ทำไมบ้านมันเงียบจัง  เหมือนไม่มีคนอยู่
“อ้อ รู้สึกเหมือนจะยังไม่กลับนะคะ”
“แล้วคนอื่น ๆ หละคะ” คุณผู้หญิงกับคุณผู้ชาย และคุณฟิล์มไปเที่ยวฮ่องกงค่ะ  คงจะกลับพรุ้งนี้  
“อืม พี่ศรีจะทำอะไรก็ไปทำเถอะ  ผมขอนั่งรอกัสตรงนี้ละกันนะ”
“ค่ะ”  พี่ศรีซึ่งเป็นคนรับใช้ตอบก่อนจะวิ่งหายไปในครัว
เวลาผ่านไปช้า ๆ  จาก 1 ชั่วโมง เป็น 2 ชั่วโมง 3 ชั่วโมง และ 4 ชั่วโมง ก็ไม่เห็นจะมีวี่แววไอ้กัสที่หน้าประตูบ้าน
นั่งก็แล้ว นอนก็แล้ว พลิกซ้าย พลิกขวา เดินไปเดินมา ผมก็ทำมาหมดแล้ว หนังสือที่โต๊ะ ก็หยิบมาอ่านจนจะจำได้ทุกตัวอักษรอยู่แล้ว
ไปไหนของมันว๊านี่มันจะ 4 ทุ่มแล้วนะ ส่วนพี่ศรี ก็มานั่งดูทีวีเป็นเพื่อนผม
สักพักผมก็ได้ยินเสียงบีปแตรลั่นหน้าบ้าน  เสียงแตรดังลั่นไม่หยุด กลัวว่าแตรรถจะหลุดติดมือมันมาจริง ๆ
“คุณกัสมาแล้วค่ะ”  เสียงพี่ศรีบอกผม ก็ที่จะวิ่งผลุบหายไปหน้าบ้าน สักพักหนึ่งผมก็ได้ยินเสียงเบรกรถดัง เอี๊ยดดดดดดด  ดังสนั่นที่หน้าบ้าน  ก็เลยวิ่งไปดู  เห็นรถของไอ้กัสจอดแทบจะทิ่มเข้ามาในประตูบ้าน แต่มันก็ยังไม่ยอมลงมาซักที  ผมกับพี่ศรีก็เลยวิ่งไปชะโงกดูตรงด้านคนขับซึ่งมันนั่งอยู่ เห็นมันค่อย ๆ เงยหน้าจากพวกมาลัยและยักแย่ยักยันเปิดประตูออกมา
โอโห้เมิง  กลิ่นละมุดลอยมาแต่ไกล
“คุณกัสไม่เคยดื่มหนักแบบนี้มานานแล้วนะคะเนี่ย”  หรือว่าจะเป็นเพราะกรูว่าเนี่ย  เอาวะ  รับผิดชอบหน่อยละกัน  ผมจึงค่อย ๆ จับแขนของมันขึ้นมาพาดบนบ่าผม  พร้อมบอกให้พี่ศรีช่วยอีกข้าง
“ดีนะค่ะ ที่คุณบิวอยู่ด้วย  ไม่งั้นศรีไม่ไหวแน่ ๆ “  เสียงพี่ศรียังบ่นงืมงัมไม่หยุด  แต่พอไอ้กัสพยุงตัวออกมาจากรถได้ มันก็สะบัดแขนใส่ผมทันที
“ปล่อยกรู”  เมิงจะยืนไม่ไหวแล้วยังจะท่ามากอีก
“กัสเมานะ”  ผมกับพี่ศรีพยายามที่จะเข้าไปพยุงปีกมันอีกทีหนึ่ง
“ปล่อย”  ไอ้กัสตะโกนตังลั่นก่อนที่จะผลักทั้งผมและพี่ศรีกระเด็นไปคนละทาง จนพี่ศรีก้นจ้ำเบ้ากับพื้น ส่วนผมนั้นปลิวไปกระแทกเสาหน้าบ้าน  ได้เลือดจนได้กรู
“พี่ศรีไปทำธุระของพี่เถอะ  เดี๋ยวผมจัดการมันเอง”  ผมปล่อยให้พี่ศรีวิ่งเข้าไปในบ้าน เมื่อเห็นว่าไม่มีคนอยู่แล้ว ผมก็เลยเข้าไปกระชากคอไอ้กัส เอามือทั้งสองข้างประคองหน้ามันให้มองมาตรง ๆ มองมาทางผม
“กัส  นี่บิวเอง  บิว”  ไอ้กัสมันนิ่งไปแป็บนึงก่อนจะแสยะยิ้มออกมานิดหนึ่ง และก็หุบยิ้มตามเดิม
“บิวเหรอ”
“อืม”
“มาทำไม”  ก็มาง้อเมิงอะดิ ไอ้ฟาย
“มาง้อ”  ฟอร์มวางไว้ก่อน
“ง้อ”  มันทวนคำอย่างสงสัย คงเป็นเพราะว่าตลอดเวลาที่ผ่านมามันต้องเป็นฝ่ายง้อผมมาตลอดมั้ง
“ช่างมันเถอะ  แล้วทำไมเมามายังงี้หละ”  ผมรีบเปลี่ยนเรื่อง
“สนใจด้วยเหรอ”  แดกกรูอีก ไอ้เวร
“เออๆ ไม่ถามหละ เดี๋ยวจะพาไปนอนนะ  แกเมาละ” ผมจับแขนมันให้พาดบ่าผมอีกครั้ง คราวนี้มันยอมให้ผมพามันไปนอนด้วยดี แต่ก็ยังไม่วายกระฟัดกระเฟียดนิดหน่อย  กว่าจะถึงห้องนอนมันก็แทบจะตกบันไดตาย  ตัวมันก็หนัก แถมเมาปลิ้นอีก  -*-
พอถึงห้องปุ๊บ ผมก็จับมันโยนลงไปบนเตียง  
“เจ็บนะ”  ที่เงี้ยทำเป็นบ่น แล้วที่หัวกรูแตกนี่ไม่เจ็บเลยเนอะเมิง
“โทษ”  ลืมไปว่ามาง้อมัน
สักพักนึงพอมันตั้งหลักได้ ก็ค่อย ๆ ลุกขึ้นนั่งบนเตียง ก่อนจะค่อย ๆ ปีนลงจากเตียง คว้าผ้าขนหนูเดินเข้าห้องน้ำไป
“ไปไหน”  ที่ถามมันเพราะว่ากลัวว่ามันจะไปล้มในห้องน้ำมาก ๆ
“อาบน้ำ” สะบัดเสียงใส่ ก่อนจะสะบัดตูดอีกทีนึงเดินเข้าห้องน้ำไป  แหมเมิงเหมือนผู้หญิงมากกว่ากรูอีก  ระหว่างที่รออยู่ข้างนอกก็ต้องเงี่ยหูฟังเสียงในห้องน้ำ  กลัวว่ามันจะเอากระหัวกระแทกพื้นในห้องน้ำ  พร้อม ๆ กับคิดว่าจะง้อมันไงดี
ผ่านไป 15 นาที ก็ได้ยินเสียงคลิกที่ประตู  ผมก็เลยรีบวิ่งไปยืนขวางมันไว้หน้าห้องน้ำ  ตอนนี้สภาพมันล่อแหลมมาก ๆ มีแค่ผ้าเช็ดตัวผืนเดียว พันรอบเอวไว้อย่างหลวม ๆ   พอมันเห็นผมยืนขวางไว้ก็มองหน้าผมแบบงง
“ทำไร”  ทำเสียงแข็งนะเมิง”
“อย่าโกรธเลยนะ  กัสเข้าใจผิดน๊า”  พยายามทำเสียงออดอ้อนสุดฤทธิ์
มันเหลือบตามองผมทีนึง ก่อนที่จะขยับไปทางซ้ายเพื่อจะดันผมให้พ้นทาง แต่ผมไวกว่าเขยิบไปบังมันไว้ได้อีก มันขยับไปทางขวา ผมก็ขยับไปทางขวา
“กัสเข้าใจผิดน๊า”  นำเสียงออดอ้อนอีกที
“แต่กัสเห็น....”  เออกรูรู้ว่าเมิงเห็น ไม่งั้นกรูคงไม่พล่านเป็นหมาบ้าแบบนี้หรอก
“ พัดเขาก็แค่เอาของฝากมาให้  แล้วก็เลย......”
“จูบ”  ไม่ต้องพูดต่อกรูก็ได้นะมันเป็นความจริงนิน๊า  ไอ้ผมก็เลยได้แต่ยิ้มรับหน้าเจื่อน ๆ
“แต่บิวไม่ได้คิดอะไรกับพัดนะ  เป็นเพื่อนกันเท่านั้น”
“จิ๊ง ๆ “ ผมเห็นมันทำหน้าไม่เชื่อ ก็เลยย้ำมันอีกที  ตอนนี้สีหน้ามันอ่อนลงนิดนึ่ง แสดงว่าได้ผล
“น่า นะ  อย่าโกรธเลยนะ “  ผมไม่พูดเปล่า  เอามือไปเขี่ยหน้าอกมันเล่น
“ นะๆ  อยากได้อะไร ให้หมดเลย  หายโกรธเถอะนะ”
“จริงนะ”  มันพูดพลางมองผมด้วยสายตาหื่นใส่  
ซวยแล้วสิกรู ! เข้าทางมันเลยมันไม่พูดเปล่า แต่ค่อย ๆเดินเข้าใส่ผม จนผมต้องถอยหลังออกอย่างรวดเร็ว
“จะทำอะไร”
“แล้วคิดว่าจะทำอะไรหละ”  ยังมีหน้ามาย้อนกรูอีกนะเมิง
“อย่านะเว้ย เดี๋ยวพี่ศรีได้ยินหรอก”  
“ก็จะแค่นั่งคุยกันเฉย ๆ พี่ศรีไม่ได้ยินหรอก”
แป่ว นั่งคุยกันเฉย ๆ เหรอ
ว่าแล้วมันก็นั่งลงบนเตียง  แล้วจับผมนั่งลงบนตักมัน ในสภาพที่ตอนนี้มันแต่งตัวล่อแหลมนัก ทำให้ผมไม่มั่นใจในความปลอดภัยของตัวเองเท่าไหร่ และดู ๆ ไปหน้ามันก็แดง ๆ คงยังสร่างเมาไม่สนิท
“ขอโทษนะที่ผลักเมื่อกี้”  เพิ่งนึกได้หรอเมิง
“ดูสิ เลือดไหลเลยนะ”  แล้วใครทำละ  มันค่อย ๆ เอามือขึ้นมาลูบหน้าผากที่มีเลือดแห้ง ๆ เกาะติดอยู่
“ไม่เป็นไร นิดหน่อย แต่อย่ามีอีกก็แล้วกัน”  
“มา ก้มหัวมา”  แล้วมันก็โน้มคอผมลง แล้วค่อย ๆ กดริมฝีปากอุ่น ๆ ของมันแนบลงบนแผล
“อย่า  มันสกปรกนะ”
“ไม่เป็นไรหรอก…เจ็บไหม
“ลองมาโดนมั่งดิ”  เจ็บชิบ
”ก็บิวอะ ไปยืนให้พัดมันจูบทำไมก้ไม่รู้”
“ก็....ไม่ได้ตั้งใจ”
“ทีหลังอย่าไม่ได้ตั้งใจบ่อยละกัน”
“แล้วนี่หายโกรธบิวยัง”
“ยัง”  นี่เมิงยังไม่หายโกรธกรูอีกเหรอ
“ง่า”
“แล้วจะให้ทำอะไรอีกอะ”
“ยกเลิก 1 เดือน แล้วจะหายโกรธทันที” โหเมิง  ได้คืบจะเอาศอก  คิดหนักเลยนะเนี่ย
“แต่มันคนละเรื่องกันนะกัส”

jun2010

กัสไปแล้วไปจากบิวเเล้ว

Ifoot-ballZ

หัวใจสิงคโป พัดเอามาให้เราเร็ว เราอยากได้

pongsakron01

ขอบคุณครับ

abcdefghij

อย่าเอาเวลามาลงที่ฉัน

whywhy

โคร ต อ่ะ Smile :')

soigiro

ขอบคุณครับ ^_^

manza555

โอ้ยย เข้าใจผิดกันแล้วว

pkclub2146

ขอบคุณครับ

x_man19

ขอบคุณมากๆนะครับ

mind19mindPSU

สงสารหมอพัดจังคับ ((

aRmkung

ขอบคุณครับ

gigusa

ขอบคุนมากคับ

Klong

อ่าวบิว ทำไมทำอย่างนี้ล่ะ

imanaji

ขอบคุณครับ

dung

ขอบคุณครับ

KillTi

สุดยอดเลยอ่ะคร๊าฟ

doltae

ขอบคุณครับสนุกดีครับ

kiwwy

ขอบคุณมากๆค่ะ อิอิ {:sm-52:}

kamaji

ขอบคุนคราบ