มีสิทธิ์ไหม...ที่จะรักใครสักคน (28)

tanya

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับ และขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
ผมสังเกตไอ้ฟิล์มกัดริมฝีปากแน่นมันคงไม่อยากร้องไห้ให้ไอ้แป๋มเห็น ส่วนป้าไอ้กัสก็ได้แต่ยืนหันหลังเหมือนกับไม่อยากเห็นภาพตรงหน้า
ตอนนี้ผมไม่รู้ว่าทั้งพ่อแป๋มและไอ้ฟิล์มรู้อะไรมา  แต่ผมคิดว่ามันคงไม่ใช่เรื่องดีแน่ๆแต่ตอนนี้ สิ่งที่ผมเห็นก็คือ แป๋มครับแป๋มยังยิ้มได้
ตอนนี้พ่อของแป๋มได้เข้าไปกระซิบข้าง ๆ หูแป๋มซึ่งพอพูดเสร็จแป๋มก็พยักหน้าพร้อมกับยิ้มให้ด้วยน้ำตาก่อนที่พ่อของแป๋มจะพาป้ากัสออกไปข้างนอกห้องเพราะทนเห็นภาพนี้ไม่ได้
เรานิ่งกันไปสักพัก แป๋มก็พยักหน้าเรียกผมให้เข้าไปใกล้ ๆ ผมรีบเข้าไปจับมือกับแป๋มเพื่อให้กำลังใจ และคอยฟังว่าแป๋มจะพูดว่าอะไร
"บิวจำได้ไหม ที่บิวเคยบอกแป๋มว่า..." พูดสักพักเสียงแป๋มก็เงียบไป  เหมือนว่าคนอ่อนแรงมาก ๆ
"แป๋มถ้าเหนื่อยก็อย่าเพิ่งพูดเลยนะ ไว้รอแกหายดีก่อนก็ได้" แต่แป๋มสายหน้าและพยายามที่จะพูดต่อ
"ดอกกุหลาบ ก็คือดอกกุหลาบ ดอกไฮเดนเยีย ก็คือดอกไฮเดนเยีย ดอกทิวลิปก็คือดอกทิวลิป ถึงแม้ว่าดอกไม้แต่ละดอกมันจะต่างชนิดกัน สีสันต่างกัน หรือรูปร่างต่างกัน แต่มันไม่สำคัญเลย มันสำคัญตรงที่ว่า ดอกไม้แต่ละดอกมีพลังที่จะเติบโตในแบบฉบับของตัวมันเอง ก็เหมือนกับคนเรานั่นแหละ ถึงแม้ว่าจะเกิดมามีรูปร่างต่างกัน เพศต่างกัน มันไม่สำคัญเลย มันสำคัญตรงที่ว่าเราต้องมีพลังที่จะเติบโตในแบบฉบับของตัวเราเอง และฉันก็เชื่อว่าแกจะเติบโตในแบบฉบับของตัวแกเองนะเว้ย"
เสียงของบิวหายเป็นช่วง ๆ ตอนนี้ภาพของแป๋มพร่าเลือนเหลือเกิน เพราะตาผมท่วมท้นไปด้วยน้ำตาที่ไหลออกมาเต็มแก้ม
"อืม...เราจะพยายามนะแป๋ม ...ฮืออ"  ผมพยายามส่งยิ้มให้กับแป๋มที่ยิ้มตอบผมกลับมา
"เข้มแข็งไว้นะ...ถ้าเราไม่อยู่  ยิ้มไว้นะ"  ภาพทุกภาพระหว่างแป๋มกับผมผุดขึ้นมาเต็มหัวไปหมด ดูสิ ขนาดนี้แล้วมันยังไม่ห่วงตัวมันเองอีก
"อืมได้...เราจะยิ้ม  เราจะยิ้มนะแป๋ม"  ผมพยายามยิ้มอยากลำบากเพื่อให้มันเห็น
"ดูแลไอ้บิวด้วยนะกัส  เราเชื่อว่าแกทำได้"  ไอ้แป๋มหันไปพูดกับไอ้กัสที่พยักหน้าตอบอย่างช้า ๆ
"ส่วนแกไอ้ฟิล์ม...ฉันรักแกนะ" พอพูดจบ ไอ้ฟิล์มก็วิ่งเข้ามาซบหน้ากับอกไอ้แป๋มพร้อมกับปล่อยโฮออกมา
"แป๋มอย่าทิ้งฟิล์มไปนะ..ฮือ..ฮืออออ  แป๋มอย่าทิ้งฟิล์มไปนะ"  ผมกับกัสมองภาพนั้นด้วยความสลดใจ
สักพักพ่อไอ้แป๋มและป้ากัสก็เข้ามาในห้อง  เราทั้งหมดยืนล้อมเตียงแป๋มไว้
"คุณป้าค่ะ  รักบิวด้วยนะค่ะ"  พอแป๋มพูดจบ ผมกับป้ากัสก็สบตากัน  สักพักนึง ป้ากัสก็หันไปพยักหน้าช้า ๆ กับแป๋มพร้อมกับบอกว่า
"แป๋มพักเหอะนะ  เหนื่อยมาเยอะแล้ว"
"หลับให้สบายนะลูก"
แป๋มยิ้มให้พวกผมสักพักก่อนที่จะค่อย ๆ หลับตาลงอย่างช้า ๆ สภาพของแป๋มตอนนี้เหมือนคนนอนหลับที่กำลังฝันดี เพราะมุมปากมีรอยยิ้ม
นิด ๆ ...แป๋มจากพวกเราไปแล้ว แป๋มไปแล้ว...
หลังจากการจากไปของไอ้แป๋มแล้ว ไอ้ฟิล์มก็ตัดสินใจโอนหน่วยกิจไปเรียนต่อที่อังกฤษทันที มันบอกว่ามันทนไม่ได้ที่จะอยู่ในสภาพแวดล้อม และสังคมที่มันกับแป๋มเคยอยู่ด้วยกัน  
หลาย ๆ ครั้งที่ผมแอบเห็นไอ้ฟิล์มนั่งร้องไห้อยู่เงียบ ๆ มันคงรักของมันมาก ถึงแม้ว่าบางครั้งมันจะวอกแวกไปบ้าง แต่คนที่มันรักที่สุดก็คือไอ้แป๋มเพื่อนสนิทของผม   เรื่องที่มันขอไปเรียนต่อเมืองนอกนั้น แม่ของมัน (ป้าไอ้กัส) ก็เห็นดีเห็นงามด้วย  คงจะเป็นเพราะสงสารและเข้าใจลูกชายมากๆ แถมยังเปรยๆๆให้ไอ้กัสไปเรียนเป็นเพื่อนด้วย  ซึ่งถ้ากัสไปจริง ๆๆ ผมก็คงต้องปล่อยไป  เนื่องด้วยฐานะทางบางผมคงไม่มีทางที่ผมจะกระเสือกกระสนตามนายกัสไปได้อย่างแน่นอน แต่ของอย่างนี้
ผมเคารพการตัดสินใจของกัสครับ
ในความคิดผม  ตอนนี้ เรื่องที่มันเหมือนจะทำท่าจะดีขึ้นแล้ว  กลับต้องหยุดชะงักลงไว้ ผมไม่รู้ว่าตอนนี้ป้าไอ้กัสมันจะเปลี่ยนความคิดลงหรือยัง หลังจากงานศพ ผมก็ไม่กล้าเข้าหาป้าไอ้กัสเลย  บอกตามตรงว่ากลัวครับ  ชีวิตผมตอนนี้เหมือนอยู่คนเดียว  จากที่เคยนั่งเรียนพร้อมกับไอ้แป๋ม ไอ้ฟิล์ม  ก็ต้องนั่งเรียนคนเดียว  เพราะนอกจากสองคนนี้ผมก็ไม่มีเพื่อนสนิท  ก็มีแต่ก็พูดคุยกันธรรมดา  จากที่เคยกัดกับไอ้ฟิล์ม  ตอนนี้มัน
ก็มาบ้าง ไม่มาบ้าง  คงจะยุ่งๆๆ  ไอ้กัสตอนนี้ก็หายๆๆไป  โทรไปก็ไม่ค่อยว่าง บอกแต่ว่าช่วยไอ้ฟิล์มจัดการธุระอยู่ ก็เลยไม่อยากรบกวนเท่าไหร่
อาการน้อยใจก็เริ่มกำเริบขึ้นทีละนิดๆๆ แต่ก็ต้องเก็บเอาไว้ ไม่กล้าบอกใคร วันนี้ก็เช่นกัน ผมรู้สึกเบื่อ ๆๆก็เลยลองกดโทรศัพท์หาไอ้กัส เพราะไม่ได้คุยกันหลายวันแล้ว
"สวัสดีครับ  ตอนนี้ผมไม่ว่างรับสาย  มีอะไรฝากข้อความไว้ แล้วจะโทรกลับนะครับ. ตุ๊ด"  เสียงฝากข้อความของไอ้กัสมันครับ  มันไม่ว่างรับสายหรือทำอะไรอยู่กับใครก็ไม่รู้  อารมณ์ที่โกรธทำให้ผมปาโทรศัพท์ลงพื้นอย่างแรง  แต่พอนึกขึ้นได้ว่ามีอยู่เครื่องเดียว ก็เลยรีบวิ่งไปดูมือถือ ปรากฎว่ามันเป็นเศษไปแล้ว  
"ตายห่า  แล้วกรูจะเอาอะไรใช้วะเนี่ย จำเบอร์ใครไม่ได้เสียด้วย"  ผมนั่งจมอยู่ตรงนั้นพร้อมเศษมือถือตรงหน้า  คิดถึงเจ้าแป๋ม  คิดถึงเจ้าปลาทอง อยู่ๆๆ น้ำตามันก็ไหลออกมา
"แต่เดี๋ยวก่อน เรายังมีพี่นัทนิหว่า"......
หลังจากนึกถึงพี่นัทได้แล้ว  ก็เลยนั่งรถเมล์ไปหาพี่  ดีนะที่เคยไปคลีนิคหมาของพี่นัทมาบ้าง
นิ้งหน่อง
"............................"
นิ้งหน่อง
"เดี๋ยวครับ  รอเดี่ยว"  สักพักนึงผมก็ได้เห็นเจ้าของเสียงนั่น  ครับพี่นัทนั่นเอง แต่ว่าเอ๊ะ ใครอะนั่นเดินตามหลังออกมาด้วย  หน้าตาหล่อตี๋ ดูดีทีเดียว พอพี่นัทออกมาเห็นผมก็อึ้ง ๆเล็กน้อย  
"อ้าว บิว มาได้ไงเนี่ย"  ผมไม่ตอบครับ ได้แต่มองหน้าพี่นัทที มองหน้าเด็กหนุ่มข้างหลังที ก็พอจะเข้าใจว่าอะไรเป็นอะไร
"เออ  ไม่มีอะไรครับ  ผมไม่อยากรบกวนพี่ ผมไปก่อนนะ"
"เดี๋ยวสิ  รบกวนอะไร  บิวเป็นน้องพี่ทั้งคน"
ผมไม่ตอบครับ แต่เดินไปกระซิบข้าง ๆ หู ทำเอาเจ้าตัวที่ได้ยินถึงกับยิ้มอาย  
"บ้า"
"555 ทำเป็นเขิน"
"ไม่อยู่ละ ไปดีกว่า  แล้วเจอกันนะครับ"
"โอเค แล้วเจอกัน ว่าง ๆก็มาเที่ยวได้นะ"
"คร้าบบบผม"  เมื่อกี้ผมกระซิบอะไรนะหรออ  ไม่มีอะไรหรอกครับ ก็แค่บอกว่า ช่วยแนะนำพี่สะใภ้ให้รู้จักหน่อยนะ" หุหุ  ส่วนผมตอนนี้ยังไม่รู้จะไปไหน ก็เลยคิดว่าจะกลับหอดีกว่า  จากที่เครียดๆๆเมื้อกี้ หายเลยครับ
ก๊อก ๆ
ก๊อก ๆ
เสียงเคาะประตูดังขึ้น ทำเอาผมตื่นขึ้นจากผวัง หลังจากที่ผมกลับมาจากบ้านพี่นัท ผมก็ตรงกลับหอเลย  และเผลอหลับไปโดยไม่รู้ตัว  มาสะดุ้งตื่นก็อีตอนมีใครมาเคาะประตูเนี่ย
"เฮ้ย ไรวะ  อย่าบอกนะว่าเมิงหลับ"  ไม่ใช่ใครหรอกครับ  ไอ้ฟิล์มนี่เอง  
"เออ แล้วกรูหลับไม่ได้หรอ แล้วนี่เมิงมาได้ไงเนี่ย "  
"เมิงรีบไปอาบน้ำแต่งตัวเลย แล้วไปกับกรู"งงสิครับงง  มันจะให้ผมไปไหนกับมัน
"ไปไหน"  มันไม่ตอบครับ แต่กึ่งดันกึ่งลากพาผมกลับเข้ามาในห้อง และจับผมยัดเข้าไปในห้องน้ำ พร้อมกับโยนผ้าเช็ดตัวตามเข้ามา
"อะไรเมิงเนี่ย"  
"เออ ไม่ต้องถาม ทำตามที่กรูบอกละกัน  แล้วเร็ว ๆ ด้วย เขารอเมิงอยู่คนเดียว"
"ใคร"  ผมพุ่งออกมาจากในห้องน้ำเพื่อถามมันให้เคลียร์ที่ว่า เขารอผมอยู่คนเดียวเนี่ย หมายถึงอะไร ตอนนี้ไอ้ฟิล์มทำหน้าเหมือนนึกอะไรออก ก่อนจะตัดบทด้วยการ "ถีบ" ผมเข้าห้องน้ำพร้อมกับปิดประตู  เล่นเอาผมงงไปเลย
ระหว่างทางที่อยู่ในรถ มันก็ไม่ยอมบอกผมสักทีว่าจะพาผมไปไหน ตอนหลังขี้เกียจถามก็เลยนั่งนิ่งๆๆ มันคงไม่เอาผมมาขายหรอก  และเรื่องชุดอีกเหมือนกัน มันก็ให้ผมแต่งซะเว่อร์เลย  ไม่รู้ว่ามันไปหาชุดมาจากไหน  แต่ดูจากชุดแล้ว คงจะไปงานอะไรสักงาน  
สักพักมันก็พาผมออกนอกตัวเมืองกรุงเทพไปเรื่อย ๆๆ  ผมมองหน้ามัน  มันก็ได้แต่หันมายิ้มให้แบบกวนๆๆ  เห็นแล้วเสียวสันหลัง
ชั่วโมงครึ่งผ่านไป รถของไอ้ฟิล์มก็แล่นเข้ามาจอดในสถานที่ผมคุ้นเคยเป็นอย่างดี  เพราะเป็นสถานที่ที่ผมกับกัสปรับความเข้าใจกัน
บ้านไม้สีขาวริมชายหาดที่ทอดยาวลงไปในทะเลที่กว้างสุดลูกหูลูกตา  ภาพเก่าๆๆ ย้อนกลับมาในวันนั้นวันที่ผมกับกัสอยู่ด้วยกันที่นี่ ก่อนที่แป๋มจะรถชนตาย
"อะแฮ่มๆๆ"  
เสียงกระแอมเบาๆๆ ทำให้ผมต้องหันหลังกลับไปดูที่นอกรถ ภาพของคนตรงหน้า ทำเอาผมยิ้มทั้งน้ำตาเลยละครับ
ผมหันหลังกลับไปตามเสียงกะแอมเบาๆๆ  ภาพตรงหน้าทำเอาผมยิ้มทั้งน้ำตาเลยครับ   ก็เพราะว่าเจ้าของเสียงนั่นก็คือ คนที่ผมเฝ้าคิดถึงมาตลอด วันนี้มันโคตรเท่ห์เลยครับ
มันมาในเสื้อเชิตสีขาว พร้อมกับกางเกงยีนส์สีขาว แหม มันคิดว่ามันเป็นพี่บี้ เดอะสตาร์หรือไงไม่ทราบ ผมนั่งงงอยู่ตรงนั้น จนกระทั่งมันยื่นมือมาเปิดประตูรถให้ พร้อมกับส่งมือมาที่ผมไอ้ผมก็งงสิครับ มองมือสลับกับมองหน้ามัน
"เอ้า ลงมาสิ  หรือว่าต้องให้อุ้ม"  ยังมีหน้ามาทะเล้นอีก
"ไม่ต้อง"  งอนสิครับ ช่วงนั้น กรูงงไปหมดแล้ว  พวกเมิงเล่นเชี่ยอะไรกันเนี่ย
ผมลงจากรถได้ก็เดินกระแทกส้นปึงๆๆ ตามไอ้ฟิล์มไป  ส่วนไอ้กัสก็หัวเราะ วิ่งตามมาติด ๆๆ
พอเข้ามาในบ้าน ทำเอาผมแทบคลั่ง เพราะทุกคนอยู่กับครบองค์ประชุม ทั้งพ่อแป๋ม ป้าไอ้กัส ไอ้ฟิล์ม  พี่พัด เมียเขาและพี่เจ้าของร้านอาหาร
ที่ผมเคยไปทำงานพิเศษด้วย ทุกคนตอนนี้ บ้างก็ผิวปาก บ้างก็ยักคิ้วลิ่วตาใส่ผมใหญ่ แถมบ้านตอนนั้นก็ตกแต่งซะสวยเชียว ราวกับว่าจะมีงาน
ผมทำอะไรไม่ถูก ไม่ได้เขินนะครับ แต่งง ก็เลยได้แต่ยิ้มให้ทุก ๆ คน พร้อมกับทำปากขมุบขมิบเรียกไอ้ฟิล์มให้มาใกล้ๆๆ จะได้ถามมันถูก
"อะไรของเมิงวะ"  ผมกระซิบถามไอ้ฟิล์มทันที่เมื่อมาเดินหัวมามาหาผม
"ที่บ้านนี้เขากำลังจัดงานเลี้ยงต้อนรับลูกสะใภ้เว้ย"
"ไหน ใครวะ"  ผมเอ๋อแดกมองซ้ายมองขวา ไม่เห็นมีใครสักคน"ตอนแรกก็กลัวว่าจะไม่ทันกรูไปเมืองนอก  เลยต้องรีบจัดการให้ซะก่อนเดี๋ยวมันจะลงแดงตาย"  ไอ้ฟิล์มยังไม่หยุดพล่าม
"แล้วใครเจ้าบ่าวละ"

jun2010

ขอบคุณครับ

Ifoot-ballZ

แปมไม่ตายใช่ป่าว ถ้าตายคนแต่งก็ใจร้ายเกินไปละนะ

280237

หยากดูอีก หามาอีกนะ

pongsakron01

ขอบคุณครับ

abcdefghij

กูไม่ใช่ของเล่นมึง 555

whywhy

โคร ต อ่ะ Smile :')

soigiro

ขอบคุณครับ ^_^

manza555

แป๋มต้องหายนะ ต้องไม่เป็นอะไร T^T

pkclub2146

ขอขอบคุณครับ

x_man19

ขอบคุณมากๆนะครับ

mind19mindPSU

ทำไมมีแต่เรื่องเศร้าๆละครับ{:6_172:}

aRmkung

ขอบคุณ๕รับ

gigusa

ขอบคุนมากคับ

imanaji

ขอบคุณมากๆครับ

Klong

แป๋มเป็นอะไรอ่า???

dung

ขอบคุณครับ

KillTi

ขอดูหน่อยน่ะ

doltae

ขอบคุณครับ

ton521

ขอบคุนครับ