Boys' Expo รักอยู่ที่ใด ( 7 )

tanya

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับ และขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
“รีบไปเหอะพลอยมีเวลาไม่มากเดี๋ยวต้องไปปะชุมลับกับเพื่อนๆ”ถ้าพลอยไม่คิดว่ามันจะดูไม่งามพลอยจะกระโดดเข้าไปกอดแขนดัตช์แล้วพากันเดินซบไหล่แต่พลอยไม่ทำอย่างนั้นแน่ๆ ถึงแม้ว่าความจริงแล้วเธอจะอยากมากแค่ไหนก็ตาม
   “ประชุมลับหรอ” ดัตช์ถามขึ้นขณะที่เริ่มออกเดิน“ผมก็มีประชุมแบบนั้นกับเพื่อนๆ เหมือนกัน”
“จริงหรอ แต่ว่าในลายชื่อคนที่ยศส่งเมล์ไปไม่มีชื่อดัตช์นี้” เพราะพลอยจำได้ว่าในGlam Society มีแต่สาวๆ และเกย์
   “อ่าวยศก็ส่งเมล์แบบนั้นด้วยหรอ ของผมเป็นพาหนะที่ส่งมา” เอ๋ มันยังไงกันนะ
   “อ่าวหรอ งั้นพวกเรากำลังจะไปประชุมลับคนละอันแล้วหละ ว่าแต่พายบอกหรือเป่าว่าประชุมลับอะไร”
   “อ๋อ พายตั้งคลับหนะ วันนี้จะเป็นวันประชุมเปิดคลับครั้งแรก” งั้นนั่นมันก็เหมือนอย่างที่พวกเราสาวๆ กับลังจะทำนี่
   “จริงดิ พวกเราก็กำลังจะไปประชุมเปิดคลับเหมือนกัน”
   “อ่าว พวกสาวๆ ก็เอาด้วยหรอ นึกว่ามีแต่หนุ่มๆ นะที่ตั้งคลับ สงสัยพายจะไปโคกันกับยศ” โคกัน? Cooperate? Covenant? โคกระบือ?
   “พี่พลอย” พลอยหันไปหาต้นทางของเสียงที่ร้องเรียกชื่อเธอแล้วพบขวัญเดินมากับหนุ่มหล่อหน้าไทย ไม่สิ ไม่เชิงดูเป็นไทยแท้ซะทีเดียว ดูเหมือนลูกครึ่งหรืออะไรซักอย่าง หนุ่มคนนั้นสูงกว่าขวัญพอประมาณ สูงพอๆ กับดัตช์ ดูแล้วเกินร้อยเจ็บสิบห้าแน่นอน ที่มุมประเป๋าเสื้อนักเรียนมีต่างหูรูปดาวแบนๆ สีดำติดอยู่สองอัน เอาหละ มีแต่พวกที่เจ๋งๆ อย่างพวกของพายเท่านั้นถึงจะติดเครื่องประดับของเด็กผู้หญิงไว้ตามชุดนักเรียน งั้นหนุ่มคนนี้ก็ต้องเป็นหนึ่งในหนุ่มๆ สตาร์ บอยส์หนะสิ แต่ว่าทำไมพลอยไม่เคยรู้จัก
      “ขวัญ ว่าไง” พลอยร้องตอบอย่างกระดี้กระด๊าเป็ยธรรมชาติของเธอ “มากับใครจ๊ะเนี่ย”
   “อ๋อ เพื่อนใหม่ชื่อจ้อนคับ” อ่อ พ่อคนนี้นี่เองเด็กใหม่ที่ใครต่อใครพูดถึง หล่อไม่เลวทีเดียว
   “ดีจ๊ะจ้อน ชื่อเธอเซ็กซี่มาก” พลอยเอามือขึ้นมาทำผมเป็นลอสีน้ำทำสีทัดหูแล้วยิ้มให้จ้อน อันที่จริงมันผิดระเบียบของโรงเรียนที่ดัดผมและทำสีแถมไม่รวบผมให้เรียบร้อยไปโรงเรียนอีกต่างหาก แต่ว่าเธอสวย เธอเป็นข้อยกเว้น
   “ผมชอบเขินตอนที่ต้องบอว่าคนอื่นว่าผมชื่อจ้อน มันทำให้ผมรู้สึกเหมือนกำลังล่อนจ้อน” จ้อนยิ้มในขณะที่พูด เด็กคนนี้พอดูใกล้ๆ แล้วหล่อมาก เท่อีกต่างหาก เห็นเค้าว่ากันมาว่าเป็นเด็กพังค์ๆ อีโมๆ อีกหน่อยคงเท่น่าดู   
   “รู้อะไรไหม พี่ค้นพบว่าเราะนะมีเสน่ห์เหลื่อร้ายเลยจริงๆ” พลอยยิ้มหัวเราะชอบใจกับความคิกที่ว่าจ้อนอยู่ในสภาพล่อนจ้อน “คุยกับเราแค่ไม่กี่ประโยคพี่ก็หลงรักเราซะแล้ว สมแล้วที่เพื่อนๆ โหวดให้เป็นเป็นเฟรชชี่ของรุ่น”
   “เค้าป๊อปมากเลยหละพี่” ขวัญพูดไม่พูดเปล่ายังโอบเอวของจ้อนแล้วเอนหัวพิงลงที่ไหล่จ้อน อืม อย่างที่เค้าเม้าธ์กันจริงๆ ด้วย ขวัญกำลังเดทกับเฟรชชี่คนใหม่
   “งั้นเราก็ต้องพยายามมากๆ นะขวัญ พี่ก็จะพยายามด้วย” ว่าแล้วพลอยก็โอบเอวดัตช์แล้วเอนหัวซบลงที่ไหลดัตช์บ้าง แต่ก็ต้องรีบถอนหัวออกและปล่อยมือที่โอบนั่นเมื่อเธอนึกคำว่า ไม่งาม ออก
   “ขวัญไปแล้วนะ เวลามีน้อย รีบๆ ไปทำธุระเถอะ เพราะพวกเราไม่ควรพลาดการประชุม” ขวัญขยิบตาแล้วลากจ้อนจากไป เธอเองก็ยิ้มให้ดัตช์แล้วก็เดินไปจากตรงนั้น ตลอดทางที่เดินไปเธอเห็นได้ว่าเพื่อนนักเรียนโรงเรียนหญิงล้วนของเธอที่กำลังอยู่ระหว่างทางไปธุระหรือกลับบ้านหรือห่าเหวอะไรที่นังพวกนั้นจะไปทำกันต่างก็มองมาที่เธอและดัตช์ เธอรู้สึกพอใจอย่างเต็มที่ เอาเลย พากันอิจฉาชั้นคนนี้ได้เลย ชั้นควงกับหนุ่มที่ได้ชื่อว่าหล่อที่สุดในเอเชียอยู่นะ ฉันนะสวยแล้วก็ควงหนุ่มหล่อ อิจฉาชั้นกันให้มากๆ ละ เพราะนั่นทำให้ฉันมีความสุข
สิบ
   ปกติแค่สี่สิบนาทีหลังเลิกเรียนโรงเรียนชายล้วนแห่งนี้ก็แทบจะล้างนักเรียน หนุ่มๆ จะพากันกรูไปขึ้นรถไฟเพื่อไปสวนเบญฯ เอ็มโพเรียมหรืออาจจะไปนั่งเล่นตามร้านขนมในซอยทองหล่อหรือเอกมัยหรือไม่ก็ไปสยาม แต่ส่วนมากหนุ่มๆ จะพากันไปร้านเกมส์แต่ไม่ใช่แน่ๆ สำหรับเข็ม ถ้าเข็มไม่ไปกับพวกหนุ่มๆ สตาร์ บอยส์ เข็มก็จะต้องไปโรงยิม แต่ทำไมวันนี้ด้น ดรล ศฤงคารวัตถุ์ถึงได้ไม่เห็นเข็มที่ศุนย์กีฬาบ้านกล้วยเลย ไม่มีเข็มที่สนามซ้อมมวย ไม่มีเข็มที่สระว่ายน้ำ ไม่มีเข็มวิ่งอยู่รอบสนาม ที่ไหนๆ ก็ไม่มีเข็ม
   ด้นเดินคอตกออกจากศูนย์กีฬาบ้านกล้วยข้ามฝั่งไปยังท้องฟ้าจำลอง แดดเวลาเกือบจะสี่โมงเย็นยังร้อนอยู่เอาการ ด้นอ่อนเพลียนิดหน่อยจากการเดินไปทั่วโรงเรียนและศูนย์กีฬา ดงจะดีถ้าได้ดื่มโค๊กซักแก้ว ด้นก้าวท้าวอย่างเซ็งๆ ไปที่ร้านขายเครื่องดื่มใกล้ๆ อาคารท้องฟ้าจำลอง ซื้อโค๊กหนึ่งแก้วแล้วนั่งพักที่ม้านั่งใต้ต้นไม้หน้าประตูทางเข้าอาคารที่เปิดอยู่ มันมักจะมีแอร์ลอดออกมาจากตัวอาคารท้องฟ้าจำลองเสมอ มันช่วยให้ด้นรู้สึกเย็นเร็วขึ้น
   ตอน ม.2 เข็มเริ่มเข้ามาสนิทกับด้น ทั้งคู่อยู่ห้องเดียวกัน แต่ไม่ค่อยจะสนิทกัน ด้นเก่งภาษาอังกฤษ สังคม ภาษาไทย แต่โง่เลขและวิทยาศาสตร์มากๆ ส่วนเข็มเก่งเลขและวิทยาศาสตร์แต่โง่ภาษาไทย-อังกฤษและสังคม ด้นมักจะขอให้เข็มเอาการบ้านเลขมาให้ลอก แล้วด้นก็เอาการบ้านสังคมกับอังกฤษให้เข็มลอกด้วย แต่เข็มไม่ยอมลอก เข็มกลับขอให้ด้นช่วยทบทวนและอธิบายเนื้อหาให้มากกว่า ตอนแรกๆ ด้นก็ไม่ชอบที่จะต้องมานั่งอธิบายเรื่องพวกนั้นให้เข็มฟัง เพราะด้นรู้สึกว่ามันน่าเบื่อมาก เหมือนกับมานั่นเรียนอีกรอบ แถมถ้าอธิบายให้คนโง่ๆ ฟังมันจะยิ่งน่าเบื่อมากเป็นพิเศษ พอนานวันเข้าจากที่ด้นลอกการบ้านเข็มกลายเป็นว่าเข็มทำการบ้านให้ด้น หลังเลิกเรียนทั้งคู่จะนั่งที่ร้านขนมในซอยเอกมัยโดยที่เข็มนั่งปั่นการบ้านของตัวเองและของด้น ในขณะที่ด้นนั่งกินเค้กและเล่นเกมส์ ใครๆ ต่างก็พากันพูดว่าทั้งคู่เป็นแฟนกัน แต่ตอนนั้นด้นยังไม่เคยมีแฟนและไม่คิดว่าตัวเองจะชอบผู้ชาย ถึงแม้ว่าเรื่องนี้จะเป็นเรื่องธรรมดามากๆ ในสังคมโรงเรียนชายล้วนของด้นแต่เข็มเองก็ไม่เคยบอกว่าคิดอะไรกับด้นมากเป็นพิเศษ ด้นจึงไม่ได้คิดว่าเค้ากับเข็มจะมีความสัมพันธ์มากเกินกว่าเพื่อน แต่ความจริงแล้วตอนนั้นด้นยังไม่รู้จักเข็มดีพอ เข็มคนที่มากฟอร์มไม่มีทางที่จะพูดอะไรแบบนั้นก่อนเด็ดขาด หรือถึงแม้ว่าจะถูกจับได้แต่ก็จะปากแข็งและยิ่งพยายามฟอร์มมากขึ้น จึงไม่ผิดเลยที่ด้นจะไม่รู้ถึงความรู้สึกของเข็มในตอนนั้น
  สมัยเมื่ออยู่ ม. ต้น ด้นตัวเล็กกว่าเด็กรุ่นเดียวกัน ด้นน่ารักทั้งหน้าตาและท่าทาง ยิ่งด้นอยู่กับปูนด้นยิ่งดูน่ารักขึ้นเป็นกอง เด็กผู้ชายน่ารักๆ สองคนที่ตัวติดกันตลอดเวลา ชอบทำอะไรเหมือนๆ กัน กินอะไรเหมือนๆ กัน การทำอะไรเป็นคู่ๆ เหมือนแฝดยิ่งทำให้ด้นกับปูนน่ารัก ทั้งด้นและปูนต่างก็เป็นที่หมายปองของรุ่นพี่ในโรงเรียนและรุ่นพี่ที่จบไปแล้วทั้งนั้น ดังนั้นจึงไม่แปลกที่ด้นจะถูกแย่งไปจากเข็มโดยรุ่นพี่ ม. 6 คนที่หล่อที่สุด คนที่ป๊อปที่สุดในโรงเรียน เข็มคงใจสลายอยู่พอดูกับการที่ปูนไปคบกับพี่ที ทั้งคู่เป็นแฟนกันอย่างเปิดเผยตามปกติวิสัยของนักเรียนที่นั่น ด้นคบกับพี่ทีจนพี่ทีเข้าเรียนมหาวิทยาลัยและพี่ทีให้จาคอปด้น แต่หลังจากที่พี่ทีจบไปไม่นานทั้งคู่ก็เลิกกัน ด้นมีหนุ่มๆ เข้ามาจีบมาควงอยู่เป็นหลายๆ โหลทั้งโรงเรียนชายล้วนแห่งนี้และแห่งอื่นๆ อีกทั่วกรุง ตอนอยู่ ม.4 ด้นไปดู
ฟุตบอลงานจตุรมิตรกับเพื่อนหนุ่มๆ โรงเรียนชายล้วนเวียนจนครบทั้งสี่โรงเรียน ทำให้เกิดข่าวอันแสนน่าขำว่า “ด้นมีผัวแล้วครบทั่วจตุรมิตร” เอาหละ นั่นมันเป็นเรื่องจริง แต่ด้นไม่สามารถมีผัวทีเดียวให้ครบทั้งสี่โรงเรียนชายล้วนเหล่านั้นได้ในเวลาแค่สัปดาห์กว่าๆ แน่นอน แต่ด้นก็มีผัวครบแล้วทั้งสี่โรงเรียนก่อนที่ด้นจะมาคบกับเข็มตอน ม.5 ด้วยฝีมือปูนบอกแล้วว่าเรื่องมันยาว พวกเราอย่าไปพูดถึงเรื่องเก่าๆ เลยมาพูดถึงเรื่องตอนนี้กันดีกว่า
   เมื่อวานนี้หลังจากที่ตื่นมาหลังจากการปาร์ตี้อย่างหนักหน่วงกับเพื่อนสาวคนสนิทที่สุดทั้งสามด้นก็เพิ่งจะคิดได้ว่าไม่ใช่เจสัน หนุ่มไต้หวันที่ด้นชอบ แต่คนที่ด้นชอบก็คือเข็มต่างหาก ที่จริงด้นก็ไม่แน่ใจว่าแค่ชอบหรือว่าด้นรักเข็มกันแน่ แต่ที่แน่ๆ เป็นเข็มแน่ๆ ไม่ใช่เจสัน ดังนั้นวันนี้ด้นจึงตั้งใจว่าจะบอกกับเข็มให้ได้และจะขออ้อนวอนทุกอย่างให้เข็มกลับมาหาด้น แต่ด้นก็หาเข็มไม่พบเสียแล้ว ไม่รู้ว่าเข็มหายไปไหนเร็วนัก ด้นใช้หลอดเขี่ยน้ำแข็งเข้าปากเคี้ยวกร๊วบๆ มีผู้คนค่อยๆ ทยอยเดินออกมาจากตัวอาคารท้องฟ้าจำลอง คงเพิ่งจะจบการฉายท้องฟ้าจำลองรอบสุดท้ายของวันสิ ด้นมองดูเด็กชายหญิงชั้นประถมเล็กๆ ที่ต่อแถวรถไฟค่อยๆ เดินออกมาตามคุณครู ขบวนรถไฟของเด็กๆ อนุบาลแถวที่หนึ่ง ขบวนรถไฟของเด็กๆ อนุบาลแถวที่สอง ขบวนรถไฟของเด็กๆ อนุบาลแถวที่สามและขบวนรถไฟของเด็กๆ อนุบาลแถวที่เข็ม เข็มเดินออกมาจากท้องฟ้าจำลองเข็มมองเห็นด้นแล้วทำเป็นเดินผ่านไป ด้นลุดขึ้นแล้วหันมองตามหลังเข็มที่เดินไปทางประตูสุขุมวิท ด้นเดินตามเข็ม
      “เข็ม” ด้นเรียกชื่อเข็มแต่เข็มก็ไม่หันมามอง ด้นเดินตามเข็มต่อไปผ่านลานหน้าอาคารสัตว์น้ำ ผ่านสะพานเล็กๆ ด้นร้องเรียกเข็มตลอดทาง เข็มหันกลับมามองด้นตอนที่ทั้งคู่เดินมาถึงสวนหน้าทางออก
   “มีธุระอะไรหรือเป่า” เข็มถามทำท่าทางปกติเหมือนเพื่อนคุยกันอย่างปกติที่สุด
   “ข้อด้นคุยกับเข็มหน่อยได้เป่า ตรงนั้นได้ไหม” ด้นชี้ไปที่นั่งใต้ต้นไม้ด้านในสวนแล้วนำทางเข็มเข้าไปนั่งข้างใน
   “เข็มเกลียดด้นหรอ” ด้นนั่งก้มหน้าถามเข็มทำน้ำเสียงเหมือนเด็กเล็กๆ กำลังงอแงตอนที่เข็มค่อยๆ ทิ้งตัวลงนั่งข้างๆ
   “เปล่า” เข็มตอบสั้นๆ ชัดๆ ถึงแม้ว่าเข็มจะนั่งหันหน้าออกแต่เข็มก็แพ้ทุกทีที่ด้นกำลังจะอ้อน
      “ด้นรู้ว่าด้นผิดไปแล้ว ด้นขอโทษจริงๆ ถ้าเข็มไม่เกลียดเข็มก็หายโกรธด้นเถอะนะ” ด้นอ้อนอย่างสุดๆ ด้นรู้ว่ามันได้ผลทุกทีที่ด้นอ้อนใครต่อใคร แต่คราวนี้ด้นไม่รู้สึกมั่นใจว่ามันจะได้ผลกับเข็ม แต่ถึงยังไงด้นก็รู้สึกอย่างนั้นตามที่ด้นพูดจริงๆ
   “ด้นชอบเข็มมั้ย” เข็มถามด้น ด้นหันขึ้นมามองหน้าเข็ม เข็มยังนั่งหันหน้าออกจากด้นอยู่
   “ชอบ ชอบมาก ด้นชอบเข็มที่สุดเลย” ด้นตอบแล้วกระเถิบเข้าใกล้เข็มก่อนที่จะเอนศรีสะลงไปซบที่หลังเข็ม
   “ตอนนั้นเข็มเสียใจมากเลยที่ด้นทำแบบนั้น” เข็มยังไม่หันมาหาด้น
   “ด้นขอโทษ เข็มรู้เป่าว่าตลอดเวลาที่เราเลิกกันด้นไม่ชอบเลย” ด้นกอดเอวเข็มแล้วส่ายเข็มไปมา
   “แต่ด้นก็มีแฟนใหม่แล้วนี่”
   “อื้อ เค้าหล่อเป่าล่ะ” ด้นเงยหน้ามองเข็มแต่ยังคงกอดเอวเข็มไม่ปล่อย
   “หล่อดิ หล่อมาก” เข็มเริ่มหันมามองด้นแล้ว
   “แต่เค้าไม่เคยทำให้ด้นลืมเข็มได้เลย ไม่มีใครทำให้ด้นลืมเข็มได้เลย” ด้นพูดทำหน้าบ้องแป้วแบบที่ใครๆ ก็ชอบมองใส่เข็ม เข็มขยับนั่งหันมาด้น “เราดีกันนะ” ด้นทำหน้าอ้อนที่สุด ด้นรู้ว่าตอนที่ด้นทำหน้าแบบนี้ สายตาแบบนี้ใครๆ ก็จะไม่สามารถขัดขืนด้นได้ เข็มไม่ตอบและยังทำหน้านิ่ง ด้นแบ้ปากและเริ่มรู้สึกเสียใจ เข็มคงจะไม่ยอมคืนดีกับด้น
      “พรุ่งนี้เราไปดูท้องฟ้าจำลองด้วยกันนะ” อยู่ๆ เข็มก็ยิ้ม
   “ด้นรักเข็ม รักเข็มที่สุดเลย” ด้นกอดเข็มแน่นแล้วส่ายเข็มไปมาในอ้อมกอด เข็มก็กอดด้นด้วย

“เราไปกินขนมจีนหน้าเอกมัยกันเถอะ”เข็มหอมแก้มด้นแล้วก็ลุกขึ้น ยื่นมือให้ด้นจับตอนด้นจะยืนด้นไม่ปล่อยมือเข็ม ทั้งคู่เดินออกไปทานขนมจีนหน้าสถานีรถประจำทางสายตะวันออกเอกมัย ยังไงเข็มก็รู้ว่าด้นชอบทานขนมจีนที่สุดแล้วพอถ้าทานขนมจีนเสร็จแล้วเข็มพาด้นไปทานฝรั่งแช่บ๊วยหน้าวันธาตุทองด้วยหละก็แสดงว่าเข็มไม่เคยลืมเลยว่าด้นชอบอะไรโปรดอะไรเป็นพิเศษแล้วด้นก็จะได้รู้ว่าเข็มนี้หละที่เป็นคนที่เป็นคนนั้นสำหรับด้น

pongsakron01

ขอบคุณครับ

mind19mindPSU

อ่านต่อนะครับ

bastoww

ตอนนี้คราบขอบคุนคราบ

CrownClown

ขอบคุณครับ

pearl9845

ขอบคุณมากนะครับ