Boys' Expo รักอยู่ที่ใด ( 10 )

tanya

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับ และขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
สิบห้า
พาย พระนายสิหิงค์เพิ่งจะก้าวเท้าผ่านพ้นประตูโรงเรียนออกมาได้ไม่ถึงสองนาทีดีก็ต้องถูกดัตช์ดาชาราห์ ไวย์รินทร์วิ่งเข้ามากระชากเกี่ยวแขนแล้วฉุดดึงให้วิ่งตาม
“อะไรของมึงวะไอแสด” พายร้องถามขณะถูกดึงให้วิ่งเข้ามาใน สสวท. ที่ตั้งอยู่ติดกับโรงเรียน
      “มึงรีบพากูไปจากที่นี่ที พลอยกำลังจะมาหากูหวะ” ดัตช์ร้องอย่างร้อนรน ในขณะที่ดึงพายให้เดินออกประตูข้างของ สสวท. ที่อยู่ติดกับโรงเรียนดาราคาม ทั้งคู่กำลังจะเดินเข้าท้องฟ้าจำลองจากประตูหลัง
   “แล้วทำไมมึงไม่อยากเจอพลอยมันวะ” พายถามในขณะที่ทั้งสองเดินมาถึงซากเครื่องบินเก่าๆ ที่ตั้งโชว์อยู่ข้างๆ อาคารท้องฟ้าจำลอง
   “กูไม่รู้หวะ กูรู้แต่ว่ากูไม่อยากเจอพลอย มึงรีบๆ พากูหนีไปทีเหอะ” ดัตช์หยุดเดินแล้วมองหน้าพาย มือถือที่ดัตช์ถืออยู่ในมือกำลังสั่น ดัตช์มองไปที่หน้าจอแล้วเงยหน้ามามองหน้าพายอีกครั้ง พายรู้สึกได้ถึงความร้อนรนในสายตาของเพื่อนคนนี้
      เอาหละ ถึงแม้ว่าพายจะไม่รู้ว่าทำไมดัตช์ถึงไม่อยากเจอพลอย ที่สิ่งที่พายรู้คือดัตช์ไม่อยากจะเจอพลอยจริงๆ และดัตช์ก็กำลังส่งสายตาอ้อนวอนสุดๆ มาให้พาย
      “แล้วมึงจะให้กูพาไปไหน” พายถอนหายใจก่อนที่จะพูดออกไป
   “ไม่รู้หวะ เอาแค่อย่าเพิ่งให้พลอยได้เจอกูก็พอ” ดัตช์เท้าเอวหย่อยเข่าลงหนึ่งข้างแล้วส่ายหน้า มือถือเริ่มสั่นอีกครั้ง
   “งั้นมึงไปกับกู กูต้องไปรับด้นกับเข็มไปหัวหินพอดี มึงเตรียมของมายังล่ะ” พายกอดคอเพื่อนแล้วพาเดินมาทางประตูซื้อบัตรชมท้องฟ้าจำลอง
   “เฮ้ย งั้นกูไปหัวหินพร้อมพวกมึงเลยดีกว่า” ดัตช์ยิ้มดีใจสีหน้าลิงโลด “แต่~ตัวเงินตัวทอง~ กูยังไม่ได้เอาของมาเลยหวะ” ดัตช์ส่ายหน้าเสียดาย
   “เอางี้ กูต้องไปรับอีผัวเมียคู่นั่นที่บ้านไอ้ตัวผู้ เดี๋ยวหก จึงไม่รำบากเลยที่ดัตช์จะนั่งมอ’ไซค์รับจ่างมาเพียงแค่สิบห้าบาท
   “เออ ได้ๆ งั้นอีกครึ่งชั่วโมงเจอกันหวะ” ดัตช์ทำท่าคิดก่อนนิดนึงก่อนที่จะตบไหล่พายเบาๆ แล้วพยักหน้า พอพูดจบดัตช์ก็ไม่รอช้ารีบแยกกับพายกลับไปเอาของที่บ้านทันที
   พายเดินผิวปากใช้นิ้วชี้ควงกุญแจรถเล่นๆ ระหว่างทางเดินไปยังรถที่จอดอยู่บนชั้นจอดรถของอาคารวิทยาศาสตร์หลาย ชั้นปากซอยทางเข้าโรงเรียน ตรงรั่วดอกแก้วของท้องฟ้าจำลองฝั่งตรงข้ามกับประตูทางเข้าศูนย์กีฬาบ้านกล้วย อยู่ๆ ก็มีแท็กซี่สีชมพูคันหนึ่งจอด ที่เบาะหลังคือพลอยที่กำลังเลื่อนกระจกลงและยื่นหน้าออกมา
   “พายเห็นดัตช์หรือเป่า” พลอยร้องถามในขณะที่เอามือถือจอหู
   “ไม่ครับ” พายโกหกไป พายไม่เข้าใจว่าทำไมพายต้องโกหกด้วย แต่พายแค่รู้ว่าดัตช์คงอยากจะให้พายทำแบบนี้แน่ๆ
   “แล้วดัตช์จะไปหัวหินด้วยหรือเป่าค่ะ” พลอยร้องถามอีก
   “น่าจะ” พายตอบ อ่ำๆ อึ้งๆ
   “ดีค่ะ งั้นฝากบอกดัตช์ด้วยนะคะถ้าเจอ บอกว่าพลอยไปหัวหินไม่ได้แล้ว” เท่านั้นหละ แล้วเธอก็เลื่อนกระจกลง รถแล่นวิ่งเข้าไปกลับรถในซอยโรงเรียน พายยักไหล่แล้วเดินต่อไปที่รถ
สิบหก
   พลอยชุดา นิมานรดีเดินลงส้นเท้าตึงๆๆ ด้วยความเกรี้ยวโกรธขณะที่เธอก้าวเท้าลงจากรถแท็กซี่ที่หน้าคอนโดของยศ เธอไม่เข้าใจว่าทำไมพายจะต้องโกหกเธอเรื่องดัตช์ เธอไม่มีข้อพิสูจน์หรอกว่าพายไม่ได้โกหกเธอ แต่เธอรู้เองโดยสัญชาติญาณว่าพายโกหกเธอแน่ๆ พวกผู้ชายนี่แย่จริงๆ เข้าข้างกัน พายเองก็ขึ้นชื้อว่าเจ้าชู้อยู่เหมือนกัน ที่จริงพายนี้หละเป็นเบอร์หนึ่งเลยเรื่องสาวๆ พายนั้นครบสูตรจริงๆ หล่อลูกครึ่ง รวย ไม่ได้รวยธรรมดาด้วย แต่ว่าพายยังใช้นามสกุลดังอีกด้วย ไม่ใช่ดังแบบพวกไฮโซนะ แต่ดังแบบพวกผู้ดี และถึงแม้ว่าพลอยเองก็ไม่อยากจะยอมรับ แต่ว่ามันเป็นเรื่องจริง จริงๆ ที่ว่าพายนั้นเป็นพวกหนุ่มเจ้าเสน่ห์ คุณจะต้องหลงรักพายและยิ่งหลงรัก หลงรักเมื่อคุณได้คุยกับพาย หรือเมื่อพายได้ทำอะไรให้คุณ นั่นเป็นเพราะว่าพายนั้นโรแมนติกตลอดเวลา
   พลอยกดลิฟท์และยืนรอมองดูลูกศรสัญญาณที่บอกว่าตอนนี้ลิฟท์เดินทางลงมาถึงชั้นไหนแล้ว ลูกศรสีเขียวนั้นบอกว่าลิฟท์เดนิทางลงมาจากชั้น 7 ซึ้งเป็นชั้นที่ยศอยู่ มันค่อยๆ กระพริบและตัวเลขบอกชั้นสีแดงๆ ก็ค่อยๆ นับต่ำลงๆ จนมาถึง G ลิฟท์เปิดออกปรากฏเป็นหนุ่มลูกครึ่งหน้าหวานอายุราวๆ 24 ปีถือกล่องสีเหลี่ยมใบใหญ่ที่เขียนข้างกล่องไว้ว่า Mollerri’s ชื่อร้านอาหารอิตาเลี่ยนเล็กๆ น่ารักแสนจะ Cozy ที่อยู่ไม่ไกลในซอยคอนโดของยศ หนุ่มลูกครึ่งคนนั้นยิ้มให้พลอยขณะที่เดินออกมาจากลิฟท์ พลอยเองก็พลอยยิ้มให้เค้าเหมือนกัน พลอยรีบก้าวเท้าจะเข้าลิฟท์และประตูก็ดันเลื่อปิดซะก่อน พลอยร้องกรี๊ดนิดหน่อยพองามและคิดว่าประตูลิฟท์คงจะหนีบขาเธอเข้าแล้ว แต่... ไม่แฮะ ประตูลิฟท์ไม่ได้หนีบขาเธอ เธอหันไปมองและเห็นว่าชายหนุ่มลูกครึ่งคนนั้นเอามือกดประตูลิฟท์เอาไว
   “ขอบคุณค่ะ” พลอยรีบพยักหน้าขอบคุณและเบี่ยงตัวเข้ามาในลิฟท์ กดชั้นเจ็ด แล้วเงยหน้ามามองชายหนุ่มลูกครึ่งคนนั้นอีก เค้ายังคงยืนตรงนั้นและมองมาที่พลอย พลอยพยักหน้าและยิ้มให้เค้าในขณะที่ประตูลิฟท์กำลังปิด เหมือนอยู่ๆ โลกทั้งโลกก็ร้องตะโกนลั่น ไม่รู้ว่าพลอยคิดไปเองหรือว่ากำลังตกอยู่ในภวังค์ของความหล่อกันแน่ ช่วงที่ประตู้นั้นกำลังจะปิดจนแนบสนิทพลอยรีบทรุดตัวลงนั่งกองกับพื้นเอามือขึ้นมากุมที่หน้าอกตัวเองด้วยความหวายหวาม
“ช่างหล่อเหลื--” ในขณะที่พลอยกำลังนั่งเข่าอ่อนกับความหล่อของชายหนุ่มลูกครึ่งคนนั้นจู่ๆ ประตูลิฟท์ก็เปิดออกอีกครั้ง และปรากฏเป็นปูนกำลังวิ่งรี่เข้ามาในขณะที่ร้องขอบคุณพ่อหนุ่มลูกครึ่งคนนั้นด้วย
      “อ้าวพลอย ไม่สบายเป็นลมไปหรอ” ปูนร้องออกมาด้วยน้ำเสียงตกใจยืนค้างอยู่ที่นอกลิฟท์
   พลอยแทบอยากจะร้องกรี๊ดแล้ววิ่งเข้าไปกระโจนใส่ปูนด้วยความโกรธ ใบหน้าเธอร้อนผ่าวและคิดว่ามันคงจะเริ่มมีสีแดงขึ้นเรื่อยๆ เธอยังคงนั่นกองอยู่กับพื้นในลิฟท์โดยที่มีปูนและพ่อหนุ่มลูกครึ่งคนนั้นยืนมองอยู่ พลอยรีบลุกขึ้นแล้วกดลิฟท์ปิด ในขณะที่ประตูกำลังเลื่อนปิดมันก็เลื่อนเปิดอีกครั้ง นั่นเป็นเพราะว่าปูนกดมันให้เปิด ปูนร้องบอกขอบคุณหนุ่มลูกครึ่งคนนั้นแล้วก้าวเท้าเข้ามาให้ลิฟท์ ประตูลิฟท์ค่อยๆ ปิดและในที่สุดมันก็เคลื่อนตัวขึ้นสู่ชั้นเจ็ดเสียที  พลอยต้องใช้ความพยายามอย่างมากไม่ให้เธอขาดสติและพลั้งมือฆ่าปูนให้ตายคาลิฟท์นั่น เธอช่างใช้ความพยายามอยากมากเหลือเกินเพื่อที่จะยักยั้งตนเองไม่ให้ก่อเรื่องร้าย
   “เมื่อเช้าเข้าโรงเรียนด้วยหรอ” ปูนหันมามองชุดนักเรียนที่เธอสวมอยู่ในขณะที่ลิฟท์กำลังเดินทางขึ้นไปยังชั้นเจ็ดด้วยความเร็วเท่ากับทากคลาน
   ในความรู้สึกของพลอยนะนะ
   “ก็มีธุระนิดหน่อย” ธุระกับดัตช์หนะ
   “เปิดเทอมวันแรกๆ ก็มีธุระเลยหรอ” ปูนถามอีก นั่นสิ เปิดเทอมวันแรกๆ ก็เอาแล้วหรอ ธุระของชั้นหนะมันก็เรื่องเกี่ยวกันเธอนั่นละหนังเกย์ตูน ชั้นพยายามโทรหาดัตช์ทั้งคืนแต่ก็ไม่รับสายเลย พอเช้าชั้นเลยต้องมีธุระที่โรงเรียนเธอไงยะนังปูน ใครๆ ก็พูดกันว่าแกกับดัตช์มีอะไรๆ กันเมื่อวานนี้ และธุระของชั้นก็คือ ต้องทราบข้อเท็จจริงยังไงล่ะ
   “ใช่ วันแรกก็ไม่ใช่ย่อยๆ ซะแล้ว” พลอยพูดอย่างมากจริตเป็นพิเศษ “แล้วปูนล่ะ เปิดเทอมวันแรกเปนไง มีอะไรดีๆ เล่าให้ฟังบ้างหรือเป่า”
   “ก็--- ไม่มีอะไรดีๆ น่าฟังเลยเธอ” ปูนว่า ใช่สิ มันจะน่าฟังได้ยังไงล่ะ ก่อนที่พลอยจะได้พูดอะไรอีกประตูลิฟท์ก็เปิดเสียแล้วเมื่อทั้งคู่มาถึงชั้นเจ็ด ที่หน้าลิฟท์คือยศ ขวัญ ปานกำลังยืนอยู่ ทั้งหมดมาพร้อมกับกระเป๋าสำภาระสำหรับหัวหิน
   “คุณนายขา พวกอิชั้นกำลังจะลงไปที่รถแล้วค่ะ” ยศพูดในขณะที่นำทีมขวัญและปานย่างเท้าเข้ามาเบียดกันในลิฟท์ ยศกดชั้น G ประตูลิฟท์เลื่อนปิดและลิฟท์ก็เดินทางลงมาที่ชั้น G  อีกครั้ง แล้วทั้งห้าก็กระโดดขึ้นรถของยศเพื่อมุ่งหน้าไปหัวหิน
   อ่อ อีกอย่าง
   ที่ว่าพลอยบอกพายให้ฝากบอกดัตช์ว่าพลอยไปหัวหินไม่ได้แล้วนะ
   มันโกหกทั้งเพ
   ยังไงพลอยก็ต้องไปหัวหินให้ได้
   ยังไงพลอยก็จะไม่ปล่อยให้ดัตช์หนีหัวหินให้ได้
สิบเจ็ด
จ้อน จิระ สมุทรอัศดงเสียบบัตรกุญแจและเปิดประตูเข้าไปในห้อง 808 Hilton Huahin ถอดรองเท้านักเรียนและวางสัมภาระของแด้และพุดลงที่พื้นส่วนสัมภาระของตนเองนั้นจ้อนถือเดินเข้ามาตามทางเดินยาวประมาณสามเมตรก่อนที่จะวางลงบนโต๊ะกลมของโต๊ะเครื่องชุดทานอาหารสีดำอย่างเงียบกริบ ถัดไปคือโต๊ะชุดเล็กที่มีโทรศัพท์วางอยู่ข้างๆ British Vogue และ Australian Harper’s Bazaar ฉบับล่าสุด ข้างๆ กันนั้นคือโซฟาไม้ขนาดใหญ่พิเศษแบบนอนได้ที่ดูเหมือนว่ามันจะมีชั้นล่างที่ชักออกมานอนได้อีกหนึ่งชั้น ม่านถูกเปิดจนสุดทำห้องทั้งห้องสว่างไหว ข้างนอกประตูบานเลื่อนกระจกแบบเพดานจรดพื้นคือระเบียงล้อมรอบห้องและมีส่วนที่กว้าง กว้างอย่างมากๆ อยู่ด้านซ้ายมือ จ้อนเปิดประตูบานเลื่อนออกไปยืนยังบริเวณระเบียงกว้างที่มีชุดเตียงนอนริมหาดแบบไม้สีน้ำตาลเข้มสี่ตัวที่ปูด้วยเบาะดูนุ่มและ Cozy สุดๆ ตั้งเรียงล้อมโต๊ะกลมขนาดเตี้ยอีหนึ่งตัว ที่ข้างๆ กันนั้นยังมีตั่งนอนไมเตี้ยๆ ขนาดใหญ่ที่มีเบาะปูเหมือนเตียงริมสระและมีหมองอิงกับหมอนใบเล็กๆ ลายไทยอีกหกใบ จ้อนมองออกไปในทะเลสีเขียวๆ ใส ท้องฟ้าสีฟ้าสดใสกำหย่อมเมฆขาวเป็นริ้วทางยาวจ้าอยู่สุดขอบทะเล แสดแดดจาดจ้าสาดส่งลงไปยังพื้นทราบเบื้องล่างทำให้ทรายเป็นสีเหลืองเปลือกไข่ ดูเป็นผืนทรายที่นุ่มน่าเดินเล่นมากๆ บนโขดหินข้างๆ ชายหาดของโรงแรมคือหนุ่มๆ สตาร์ บอยส์คนอื่นๆ ที่ยังไม่ขึ้นมาห้องพัก กำลังปีนป่ายถ่ายรูปประชันความหล่อกันอยู่
   ตอนเมื่อมาถึงล๊อบบี้เล่นระดับที่สามารถมองออกไปเห็นสระว่ายน้ำและทะเลเพราะการตบแต่งแบบกระจกใสตั้งแต่เพดานจรดพื้นแบบฝรั่งเศส French Door และ French Window* กับมุมมองการเห็นที่อาจจะเกิน 180 องศา คุณจะสามารถมองเห็นสระว่ายน้ำ หาดทราย ท้องทะเลและขอบฟ้าได้เลยทีเดียวเมื่อคุณนั่งอยู่บนโซฟานุ่มๆ ซักตัวริมบ่อน้ำผุดของล๊อบบี้นี้
   เพียงแค่เหล่าบรรดาพนังงานหญิงชายตั้งแต่ดอร์แมนไปจนคองเซียจเห็นพุด ต่างก็พากันยิ้มรับและร้องทักทายอย่างอ่อนน้อม พวกเค้าเรียกพุดว่า “คุณพุด” สาวสวยวัยประมาณยี่สิบปลายๆ เดินเข้ามาทักทายอย่างอ่อนหวานแต่ก็แคล่วคล่องและบอกคุณพุดว่า “คุณพาย และเพื่อนๆ กำลังนั่งเล่นที่สระว่ายน้ำ” ทันทีพุดก็หันไปร้องบอกให้แด้เอาของขึ้นเก็บบนห้องและวิ่งผ่านประตูกระจกพื้นจรดเพดานแบบฝรั่งเศสออกไปหาพาย ส่วนแด้เมื่อเห็นว่าพุดวิ่งออกไปแล้วก็รีบส่งกระเป๋าเป้ของพุดและตนเองให้จ้อนก่อนจะวิ่งตามไป ปล่อยให้จ้อนยืนยิ้มกับแม่สาวสวยวัยยี่สิบปลายๆ คนนั้นกันสองคน แล้วหล่อนก็ยื่นซองบัตรกุญแจที่หน้าซองระบุชื่อจ้อนเอาไว้มาให้ จ้อนจึงต้องขอตัวเอาเป้สามใบขึ้นมาเก็บที่ห้อง 808 ตามลำพังคนเดียวแบบนี้ไง
   อยู่ๆ เครื่องเล่นเสียงชุดเล็กที่ตั้งอยู่ในห้องก็เล่นเพลงอาร์แอนด์บีจังหวะเนิบนาบ**พร้อมๆ กับเสียงฝักบัวเปิดดังซู่ใหญ่ จ้อนหันกลับไปมองเข้าไปในส่วนของห้องนอนที่มีเตียงแบบมีเสาสี่เสาและมีผ้าม่านบางๆ เหมือนมุ้ง  บนเตียงนั้นมีเสื้อนักเรียนและกางเกงนักเรียนสีกากีวางอยู่ข้างๆ กระเป๋าบาลองเซียก้าสีน้ำตาลใบใหญ่ แสงไฟสีเหลืองนวลมูลไลท์จากห้องน้ำถูกเปิดอยู่ มันสาดแสงส่องออกมาจากประตูเป็นทางเพราะประตูไม่ได้ปิด พอถึงท่องเนื้อร้องจ้อนก็ได้ยินเสียงคนที่อาบน้ำอยู่โดยไม่ได้ปิดประตูนั้นร้องตามเพลง จ้อนจำเสียงของเด็กผู้ชายน่ารักๆ นั้นได้ มันเป็นเสียงขอด้น เสียงของด้นคนที่จ้อนแอบหลงปลื้มอยู่
   You’ve been waitin’ so long I’m here to answer your calls.
   I know that I shouldn’t have had you waitin’ that long.
   I’ve been so busy, but I’ve been thinkin’ bout wat I wanna do with you.
   เสียงด้นร้องตามเพลง จ้อนฟังแล้วก็รู้สึกจั๊กจี้พิกล อาจจะเนื่องด้วยเป็นเพราะว่ามันตรงกับความรู้สึกและเป็นสิ่งที่จ้อนอยากจะให้เกิดขึ้นจริงๆ กับจ้อนก็เป็นได้ เนื้อที่ด้นกำลังร้องตามเพลงก็ฟังดูเหมือนว่าด้นจะรู้ว่าจ้อนรอด้นมาตลอด แถมยังเหมือนบอกว่าด้นก็ไม่ควรจะปล่อยให้จ้อนรอเลยด้วยซ้ำ แต่ว่าที่ผ่านมาด้นเองก็ยุ่งมากๆ แต่ด้นก็ยุ่งกับการคิดไปถึงเรื่องอะไรๆ ที่ด้นอยากจะทำกับจ้อน อ่าฟังแค่นี้จ้อนก็เริ่มคิดเตลิดเปิดเปิงไปแล้ว จ้อนไม่สามารถหยุดตัวเองให้เปิดประตูบานเลื่อนและเปิดเข้าไปในห้องได้ จ้อนอยากจะเดินเข้าไปหาด้นที่กำลังอาบน้ำตัวเปล่าอยู่ในห้องน้ำที่ไม่ได้ปิดประตูนั้น
   I know them other guys, they've been talkin’ bout the way I do wat I do.
   They heard I was good. They wanna see if it's true.
   They know you’re the one I wanna give it to.
   I can see u want me, too. Now it’s me and you.
   ใช่เลยด้น หนุ่มๆ ทุกคนในโรงเรียนต่างพากันพูดถึงด้น หนุ่มๆ ทุกคนต่างพากันพูดถึงสิ่งที่ด้นทำ หนุ่มๆ ทุกคนได้ยินมาว่าด้นสุดยอดมาก และหนุ่มๆ ทุกคนก็อยากจะรู้ด้วยว่ามันจริงอย่างที่ว่ากันหรือเป่า แต่จ้อนไม่แน่ใจนะครับว่าจ้อนจะเป็นคนที่พวกเค้ารู้ว่าด้นอยากจะให้มาพิสูจน์หรือเป่า แต่มันก็จริงครับที่ว่าจ้อนอยากพิสูจน์ด้นมากเลย และมันก็จริงครับที่ว่าตอนนี้มันมีแค่ด้นกับจ้อนแค่สองคน
   จ้อนชะงักเท้าได้ทันก่อนที่จะเดินไปถึงประตูห้องน้ำ จ้อนนั่งลงที่ขอบเตียงค่อยๆ สงบสติโดยการหลับตาและพยายามผ่อนคลาย หายใจเข้าช้าๆ และหายใจออกช้าๆ
“เฮ้ย” เสียงด้นร้องอย่างตกใจและจ้อนก็หันไปมองอย่างตกใจเช่นกัน ที่หน้าประตูห้องน้ำคือด้นยืนตัวเปียกน้ำหยดติ๋งๆ นองพื้นในสภาพตัวเปล่า ด้นรีบกระโดดกลับเข้าไปในห้องน้ำทันที
   “ผมขอโทษครับๆๆ” จ้องร้องออกมาแล้วหลับตาหันหน้าหนี
   “ไอ้บ้า ไม่เป็นไรว่อย พี่นุ่งผ้าแล้ว ลืมตาได้”จ้อนค่อยๆ หันไปมองด้น ด้นเดินออกจากห้องน้ำมาที่เตียงและใช้หนึ่งมือข้างที่ไม่ได้จับผ้าเช็ดตัวล้วงกระเป๋าบาลองเซียก้าควานหาของ ตัวยังเปียกอยู่  
   “อย่าทำมาทำเป็นเขินดิ พี่พลอยเขินไปด้วย” ด้นใช้ขวดยาสระผมแคลรอล ซีตรัส ลิฟขวดสีส้มเขกหัวจ้อนเบาๆ แล้วยิ้มเขินๆ ก่อนจะเดินกลับเข้าไปห้องน้ำ ทีนี้ปิดประตูด้วย
   “แล้วคนอื่นไปไหนอ่ะ” ด้นร้องถามมาจากในห้องน้ำ
   “พี่พาย พี่เข็ม พี่แฝดๆ พี่เจฟฟี่ แด้ พุดนั่งอยู่ที่ริมสระครับ”
   “แล้วนายขึ้นมาคนเดียวเหรอ”
   “ครับ”
   “ปกติเวลาอยู่บ้านที่จะไม่ปิดประตูอาบน้ำอ่ะ ในห้องนอนพี่มีห้องน้ำส่วนตัว”
   “ไม่เป็นไรครับ”
   “จ้อน” เสียงด้นร้องเรียกดังมากจากในห้องน้ำ
   “ครับ พี่ด้น?” จ้องร้องตอบ
   “หยิบสบู่มาดามเฮ็งให้หน่อย”
   “ครับ” แล้วจ้อนก็ควานหาจนพบสบู่ที่ถูกมัดไว้ในถุง จ้อนเดินไปเคาะประตูห้องน้ำ ด้นแง้มประตูแล้วยื่นหน้าออกมารับ
   “เด๋วจ้อนรอพี่แป๊ปนะ อยู่เป็นเพื่อนพี่ก่อน” ด้นทำหน้าอ้อน นี้เป็นครั้งแรกที่จ้อนถูกด้นอ้อนแล้วก็ไม่ได้อ้อนธรรมดาด้วย ด้นกำลังอ้อนจ้องในขณะที่ด้นกำลังโป๊ จ้อนได้แต่นิ่งมองใบหน้านั้นเหมือนถูกสะกด “นะๆ นะครับ” ด้นเบ้ปากทำหน้าตางอแง น่ารักมาก
   “ครับ” จ้อนตอบไปแบบฝันๆ แล้วก็กลับออกไปปิดเครื่องเสียงแล้วเปิดทีวี นั่งลงที่โซฟาขนาดใหญ่นอนได้นั่น กดเปลี่ยนช่องไปมาอยู่ประมาณ 34 ช่อง และก็มาหยุดที่ช่อง Star Movies ที่กำลังเริ่มฉายเรื่อง Note Book อยู่พอดี
   “อ่า เรื่องโปรดเลย ดูๆ” ด้นวิ่งกระโดดลงนั่งข้างๆ จ้อนบนโซฟา ด้นใส่กางเกงขาสั้นสีดำของอารีน่ากับเสื้อยืดคอปกสีขาวของโรงเรียนที่คอกว้างและย้วยนิดหน่อย จ้องมองเห็นช่วงคอและอกช่วงบนของด้น และจ้อนก็รู้สึกว่ามันเร้ามากๆ
   “เค้าชอบเรื่องนี้มากเลยนะ ดูๆ เป็นเพื่อนก่อนนะ อย่างเพิ่งลงไปข้างล่าง” ด้นอ้อนอีกแล้ว จ้อนแทบจะละลาย
   “ครับ” จ้อนตอบแล้วคว้าหมอนใบใหญ่มาหนุน แล้วด้นก็หนุนลงมาที่หมอนใบเดียวกันด้วย จ้อนได้กลิ่นของยาสระผมกลิ่นส้ม แคลรอล ซีตรัส ลิฟนั่นเอง ด้นขยับเข่าขึ้นมาชนขาจ้อนแล้วก็หันตัวเข้ามาหา แล้วด้นก็งุ้มตัวหลับไปเลย จ้อนตกใจนิดๆ แต่ก็ไม่ได้พูดอะไร จ้อนมองดูหน้าด้นอยู่อย่างนั้น ลมหายใจของด้นค่อยๆ ช้าลงและสม่ำเสมอในที่สุด ด้นหลับไปแล้ว อะไรกันวะ หลับง่ายมากๆ
จ้อนเป่าหน้าด้นเพื่อความแน่ใจจ้อนเป่าที่ตาแล้วด้นก็เอามือขึ้นมาเกาตา น่ารักจริงๆ จ้อนค่อยๆโน้มหน้าลงไปหอมแก้มด้นเบาๆ ด้นเอามือขึ้นมาเกาที่แก้มแล้วก็ดิ้นขยับตัวเข้ามาชิดจ้อนมากขึ้นก่อนที่ศีรษะด้นจะไหลจากหมอนลงมาซบที่ไหล่จ้อนแล้วก็เอาหน้ามุดลึกลงไปที่ไหล่จ้อนอีกทีก่อนจะนิ่งไปจ้อนจึงได้แต่นอนนิ่งๆ ให้ด้นซบอยู่อย่างนั้นจนเผลอหลับไป

pongsakron01

ขอบคุณครับ

mind19mindPSU

อ่านต่อนะครับ

peemakung

ขอบคุณครับ

gigusa

ขอบคุนมากครับ

CrownClown

ลุ้นสุดๆ เลยครับ

pearl9845

ขอบคุณมากนะครับ