"together always" ( 1 )

tanya

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับ และขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที

เรื่องนี้ เหมือนว่าเป็นจดหมายถึงคนที่ผมรักมากที่สุดคนหนึ่งก็แล้วกัน มันอาจจะเป็นจดหมายที่ยาวมาก และมันก็อาจจะเป็นเหมือนนิยายรักน้ำเน่าที่น่าเบื่อเรื่องหนึ่งแต่ผมอยากให้คุณอดทนอ่านเรื่องนี้ให้จบ เพราะผมต้องการความช่วยเหลือจากคุณทุกคน ที่จะช่วย
ผมทำเรื่องราวความรักของผม ให้มันจบลงอย่าง Happy Ending ให้ได้

[hide]ตอนนี้แฟนผมเพิ่งจะจากไป เพื่อไปเป็นทหาร ส่วนผมก็โหวงเหวง เคว้งคว้าง หวาดหวั่น และทรมาน กลัวกับทุกสิ่งทุกอย่างอยู่คนเดียวตรงนี้ ผมกลัวว่าความห่างไกลจะมาทำร้ายความรักของผม และคนที่ผมรัก ผมกลัวว่า วันเวลาจะทำให้คนพิเศษของผมลืมผมในที่สุด..... ผมกลัวอะไรทุกๆอย่างที่กำลังเกิดขึ้นที่นี่... ผมควรทำอย่างไรดี...... ทุกๆวัน ผมได้แต่นั่งปลุกผีแห่งอดีตขึ้นมาพูดคุย .... ผมจมอยู่กับอารมณ์ ซึม เศร้า เหงาเพราะรัก อย่างทรมานมาก
จริงๆ แล้ว ผมก็ไม่อยากทำตัวให้เศร้า หรือเล่าอะไรให้มันเป็นเรื่องเศร้าหรอกนะ เพราะเรื่องของคู่เกย์ แทบทุกคู่มันก็เศร้าเคล้าน้ำตากันแทบทั้งนั้น ถ้าไม่สมหวัง ก็อาจเป็นการพรากจาก มีมารผจญ และมันมักจะลงเอยเหมือนๆกัน .... ผมไม่เข้าใจว่าทำไมโลกต้องเหวี่ยงพวกเราไปสู่ทางตัน ครั้งแล้วครั้งเล่า แบบนั้นด้วย....
จริงๆ แล้ว ผมกลัวการรื้อฟื้นความทรงจำ และผมก็กลัวที่จะต้องผ่านเรื่องราวต่างๆ ด้วยตัวของผมคนเดียว ผมอยากให้คุณอยู่เป็นเพื่อนผม และช่วยให้ผมเล่าเรื่องราวต่อไปนี้ให้จบด้วยเถอะ บางทีมันอาจจะเป็นการบำบัดผมจากความทุกข์ใจ ในครั้งนี้ได้ และในขณะเดียวกัน ผมก็คาดหวังอยู่ลึกๆ ที่จะปลุกความทรงจำที่อัศจรรย์แห่งชีวิต ความอัศจรรย์ที่จะก่อให้เกิด ผม และ ...คนๆ นั้น ....
คนพิเศษที่สุด.. อีกครั้งหนึ่ง .... อย่างน้อยในวันเหงาๆ ผมจะได้ทบทวน คืนและวัน ที่เคยมีค่าเหล่านั้นได้อย่างมั่นใจมากยิ่งขึ้น
ผมชื่อ อ้วน และคนพิเศษ..ที่ผมรัก ชื่ออ๊อด เราสองคนได้พบกันเมื่อวันที่ 11 กรกฏาคม 2545 โดยจากรูปการณ์และสถานที่ มันไม่น่าจะเริ่มต้นในความสัมพันธ์ได้ มันน่าจะเป็นเพียงการผ่านมาพบ และน่าจะจบลงด้วยการเป็นแค่คนรู้จัก หรือคนทางผ่านที่ไม่มีค่าแก่การจดจำ แต่อย่างไรก็ดี ....อ๊อดและผม.... เราสองคนได้กลายมาเป็นคนรัก และเป็นความรักในรูปแบบที่ผมตามหา และรอคอยมาตลอดชีวิตเสียด้วยสิ
ในวันนั้นผมเพิ่งจะ 28 และอ๊อดก็เพิ่งจะฉลองวันเกิด ครบ 20 ปี ได้ไม่กี่เดือน ...... ความรักมันเกิดขึ้น ในชั่วโมงที่ผมไม่คาดฝัน และมันก็เป็นรักที่ผมหวงแหนมากที่สุด มันยังเป็นอยู่ และจะคงอยู่เสมอไป ถึงแม้อ๊อดจะอยู่ที่ไหนก็ตามแต่ .....
ผมเคยอ่านอะไรจากหนังสือที่เกี่ยวกับความรักเล่มหนึ่ง ที่กล่าวเกี่ยวคนพิเศษได้ซึ้งมาก “คนเราทุกคน ต่างมี คนพิเศษ ที่จะเติมเต็มทุกความปรารถนาในใจของเรา เป็นคนที่ทุกความฝันและจินตนาการอันโลดโผนของคุณเริ่มต้น และจบลง เป็นเหมือนสมการแห่งรัก
ที่ผลลัพท์ของมัน ได้เกิดเป็นเรื่องราวความรักที่สมบูรณ์ที่สุด เป็นความรักที่จะอยู่คู่กันจนผมหงอก หรือตายจาก และจะดำเนินต่อไป เพื่อเป็นเรื่องเล่าแห่งความรักของคนทุกยุคทุกสมัย “
ผมไม่เคยคิดว่าคนพิเศษมากๆคนนั้น จะเป็นอยู่จริง สำหรับผม แต่เมื่อผมได้พบกับอ๊อด ตั้งแต่วันแรก ตั้งแต่การเริ่มต้นของทุกอย่าง ผมรู้และสัมผัสได้อย่างที่ไม่เคยสัมผัสมาก่อน เพราะอ๊อดคือ คนพิเศษ คนพิเศษสำหรับผมคนเดียว...... ถ้าหากอ๊อดได้อ่าน เรื่องราวนี้ ผมอยากบอกคุณว่า คุณคือพลังลึกลับบางอย่าง ที่ทำให้โลกของผมหมุนอยู่ได้อย่างมีความหมาย คุณคือมหาสมุทรแห่งความรัก คุณ คือคนพิเศษ .... อ็อดครับ ผมรักคุณ......ผมอยากบอกอ๊อดว่า ถึงแม้ผมจะเคยมีใครต่อใครในชีวิต ที่ผ่านมา แต่ความจริงก็คือ... คุณคือที่สุด...ที่ผมรัก คุณคือคนแรกที่ให้ความสุขอันเต็มล้นที่สุดในชีวิตของผม เป็นสัมผัสแห่งรักที่ดูดดื่มที่สุด เป็นคนแรกที่ผมรู้สึกอย่างนี้ และคุณจะเป็นคนสุดท้าย ที่ผมจะรัก ถึงแม้คุณจะเป็นคนที่ดื้อมากๆ เป็นคนที่ไม่เคยพอในเรื่องเพศ แต่คุณก็เป็น ความอัศจรรย์แห่งรักที่ผมรู้สึกอบอุ่นเสมอ และถึงแม้ทุกครั้งที่อยู่ด้วยกัน เราอาจมีเวลาที่ ดี และไม่ดี แต่ผมก็ยอมรับว่า มันก็เป็นช่วงเวลาที่ดียิ่งกว่าดี ทุกครั้งที่ ผมได้ร่วมรักกับคุณ มันอบอุ่น และโดยเฉพาะเนิ้อตัวของคุณ ที่คอยตอบรับและยืนยันอย่างที่เราสองคนต่างรู้ดี ว่าเราคือคู่กัน คือซี่โครงชิ้นนั้นที่ มันได้พบร่างกาย จิตใจ และจิตวิญญาณของมันแล้ว .... อ็อดครับ ผมรักคุณ............
สำหรับคุณๆ ที่ยังอดทนอ่านเรื่องราวของผม กับอ๊อดมาเรื่อยๆ ผมต้องขอโทษด้วยนะ ที่เข้าเรื่องช้าไปหน่อย เรื่องราวความรัก มันก็เป็นอย่างนี้แหละ เริ่มต้น ด้วยการสาธยาย ถึงสิ่งที่ ไม่มีใครอยากจะรับรู้ แต่ผมว่า มันสำคัญนะ อย่างน้อยมันก็ทำให้ผม ได้อุ่นอารมณ์ตัวเองไปพลางๆ เพราะถ้าเข้าเนื้อหาทันที ผมอาจจะต้องนั่งฟูมฟายมากกว่านี้ ก็เป็นได้
เรื่องมันยาว แต่เอาเป็นว่า ผมจะเล่าให้สั้นล่ะกัน
เรื่องมันเกิดขึ้นที่เชียงใหม่ หลังจากที่ผมได้ย้ายมาอยู่ที่นี่ได้สักพักใหญ่ๆ .... ผมมารู้ตัวว่าเริ่มชอบผู้ชายด้วยกันก็ตอนมาอยู่ที่นี่ ก่อนหน้านี้ ก็เคยอยู่กินกับผู้หญิงคนหนึ่ง มันก็สุขดีนะ อยู่กินกันฉันท์สามี ภรรยาเลยทีเดียว ทุกอย่างในชีวิตเป็นไปด้วยดี จนผมเองก็ไม่รู้ตัวเลยว่า ผู้หญิงที่ผมปนเปรอสุขให้อยู่ในตอนนั้น ได้แอบไปมีชู้ เป็นผู้ชายข้างห้องนั่นเอง ผมอกหักหนักมาก และก็ยอมแพ้ต่อชีวิต และความรัก โดยหนีออกจากเมืองนั้นมา ไม่เกี่ยวข้องกับความรักอยู่หลายปี
สิ่งที่ผมทำเป็นประจำสม่ำเสมอหลังจากนั้น ก็คือ อธิษฐานขอใครสักคนที่เป็นคนพิเศษ และเป็นรักแท้ของผม โดยได้ใช้เวลา 3 ปีเต็มๆ เป็นอยู่ แบบไม่เกี่ยวข้องกับใครอีกเลย ผมบอกตัวเองว่า จะต้องเก็บรักษาทั้งตัวและหัวใจให้สะอาดที่สุด เมื่อวันหนึ่งที่เราเจอคนที่ใช่ เราจะได้อยู่กับคนๆนั้น อย่างมีความสุข ไม่ใช่ ใช้เวลาเพื่อหาใครมาเลียแผล ผมย้ายงาน และย้ายเมืองบ่อยมาก หลายครั้งที่ต้องไปอยู่ต่างประเทศ และผมก็ยังเก็บรักษาตัวเอง เพื่อใครสักคน
ผมไม่รู้ว่า ผมเข้ามาสู่วงการเกย์ได้ยังไง จู่ๆ มันก็เข้ามาเอง มีคนชวนไปออกกำลังกาย และผมก็เริ่มสังเกตุว่ามีผู้ชายมองผม และผมก็มองผู้ชายเหล่านั้น และในความเปลี่ยวเหงาของวัน มันก็เผลอไผล ปล่อยตัวปล่อยใจ เรียนรู้ประสบการณ์ใหม่ ไม่ถึงกับชอบ แต่ก็ไม่ปฏิเสธวิถีชีวิตแบบใหม่ที่กำลังเรียนรู้ และลึกในใจผมก็บอกว่า ผมไม่ใช่คนกลุ่มนี้ ผมจะต้องออกจากเส้นทางนี้ ไปสู่โลกปกติ และแต่งงานมีลูกมีเมียในที่สุด แต่เมื่อผมได้เจอ อ๊อด มุมมองของชีวิตของผมก็เปลี่ยนไป ผมอยากใช้ชีวิตกับอ๊อด และผมก็ยอมรับตัวเองได้ในที่สุด
อย่างไรก็ดี ขอผมเล่าถึงอ๊อด และการพบกันของเราสองคนดีกว่า เรื่องมันเกิดขึ้น ในวันหนึ่งเมื่อผมตามเพื่อนไปเที่ยวซาวน่า แห่งหนึ่งที่ เชียงใหม่ จริงๆแล้ว การไปเที่ยวตามสถานที่ ซึ่งเกย์และกระเทยสิงสถิตกัน มักจะเป็นสถานที่ ซึ่งผมค่อนข้างรังเกียจมาก เพราะมันเหมือนตลาดเนื้อสด ที่คุณไปก็เพื่อกิจอันเดียว คือไปสำเร็จความใคร่กับใครสักคน แล้วก็กลับ.... มันไม่มีมิตรภาพ หรือ ความสุขที่เกิดขึ้นได้มากกว่านั้น ทุกคนที่ไป ก็หวังเพียงได้สนุก......
และในวันเบื่อๆ วันนั้น ผมก็ไปในที่ ซึ่งผมไม่อยากจะไปนัก แต่เพราะเพื่อนมาชวน ก็เลยไป คิดเพียงว่า “โอเค ไปก็ไป...ถือว่าได้ปลดเปลื้องอารมณ์ใคร่” วันนั้นผมก็ไม่ได้คิดอะไรมาก ก็ทำตัวเหมือนทุกคนนั่นแหละ ผมไปเดินวนๆ อยู่สองสามรอบ แล้วก็มองหาใครสักคน เพื่อเล่นสนุกด้วย แต่ในขณะที่กำลังเดินวนอยู่ที่นั่น ผมก็ได้เจอกับอ็อด เขาเดินผ่านมา แล้วเข้ามาสะกิดผม เหมือนให้สัญญาณว่า ไปสนุกกันในห้องไหม ปกติผมก็ไม่เรื่องมาก ถ้าถูกใจกัน ก็โอเคเลย ไปลองดูกันสักยก อาจมี....ต่อกันยกสอง ยกสาม แล้วแต่ว่าใคร จะทำให้อารมณ์กระเจิดกระเจิงได้
และในกรณีของอ๊อด ... ทันที ที่ผมโดนสะกิด และได้หันไปมอง ผมบอกตัวเองได้ทันทีว่าคนนี้ เซ็กต้องมันส์มาก แต่ผมก็ไม่ได้วู่วาม เพราะในขณะที่ผมถูกมนต์ขลังแห่งเสน่ห์เย้ายวนของอ๊อดอยู่นั้น มันมีเสียงเล็กๆในใจผมที่ส่งเสียงบอกผมว่า มองดูให้ดี มองดูให้ดี และชวนเขาคุยดูสิ..... พอผมได้คุยกับอ๊อด และได้เห็นดวงตาที่เพ่งมองมาที่ผม ผมรู้สึกทันที ทันใด ว่า คนๆนี้ แหละ ที่เราตาม หา มาตลอดชีวิต โลกมันหยุดหมุนชั่วขณะ และผมก็ถามตัวเองว่าทำไมต้องเป็นที่นี่ ทำไมเราไม่พบกันที่อื่น ผมอยากตะโกนออกไปดังๆ ในตอนนั้น อยากถามว่าคุณไปอยู่ที่ไหนมา ทำไมคุณไม่ไปหาผม ในที่ๆ ผมเคยยืนรอคุณ .....ทำไมคุณไม่ไปหาผม ในวันที่ผมเหงาสุดๆในชีวิต ผมเคยไปตะโกนเรียกหาคุณอยู่ริมทะเลหลายต่อหลายครั้ง ผมเคยมองหาคุณบนรถเมล์ บนเครื่องบิน ทุกหนทุกแห่ง แต่คุณกลับมายืนยิ้มแฉ่งอยู่ตรงนี้ ..... ผมเคยรักษาเนื้อรักษาตัวเพื่อคุณ แต่ตอนนี้ ชีวิตมัน ก็กำลังจะเน่าเฟะอยู่แล้ว .... ทำไมมา ช้าอย่างนี้ ..... (ทุกอย่าง มันเป็น แค่ความคิดในใจ)
มันเหมือนรักแรกพบยังไงยังงั้น.... ผมรีบคว้ามืออ๊อด แล้วก็บอกว่า เราไปคุยกันก่อนได้ไหม ตอนนั้น อ็อดมองผมงงๆ เหมือนว่า อะไรวะไอ้นี่ แทนที่จะเข้าห้องไปเล่นเสียวกัน มันกลับชวนไปคุย...... แต่อ๊อดก็ยอมไปด้วยดี ซึ่ง ผมและอ๊อดต่างแนะนำตัวให้กันได้รู้จัก และตอนนั้นผมก็เอามือของผมประสานเข้ากับมืออ๊อด และลองกอด
อ็อดดูแบบแนบชิด ทุกอย่างมันลงตัวมาก เหมือนกับว่าเราเป็นเนื้อเดียวกัน ผมเชื่อว่า ถ้าเราเอามือประสานมือกับใคร ถ้ามันเกี่ยวกัน หรือลงล็อคกันได้ และส่งประกายวาบ ไปถึงใจ ....นั่นล่ะ คู่ของเรา คือเราจะรู้สึกได้เอง และตอนนั้นผมก็รู้สึกได้ทันที มันเหมือนกระดูกซี่โครงที่หายไป ของผมได้กลับคืนมาสู่ร่างของมันแล้ว ผมคลอเคลียกับอ๊อดอยู่ข้างนอกตรงระเบียง นานมากๆ วันนั้นเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นมากไปกว่านั้น ซึ่งตอนนั้น อ๊อดก็ออกจะรำคาญ ว่าจะกอดอะไรกันนักหนา แต่พลังลึกลับบางอย่างก็ทำให้อ๊อดอยู่นิ่งๆ และผมก็ตื้อขอเบอร์โทรอ๊อดจนสำเร็จ ซึ่งหลังจากนั้น ผมก็โทรตามอ๊อดแบบกระหน่ำมาก ผมขอเจออ๊อดข้างนอก และขอให้อ๊อดมาหาให้ได้......มันเหมือนบังคับ และอ็อดก็ปฏิเสธไม่ได้ด้วย
ผมตกหลุมรักอ๊อด และเฝ้าบอกตัวเองว่า คนๆนี้ คือคนที่ใช่ และเราจะปล่อยให้เขาหายไปจากเราไม่ได้นะ วันรุ่งขึ้น ผมก็โทรตามอ๊อดอีก ขอร้องให้มาเจอ และบอกอ็อดไปตรงๆ ว่ารักอ๊อด และผมรอคอยคุณมานานมากเลยนะ ซึ่งตอนนั้น อ๊อดก็คงงงมาก ว่าเพิ่งเจอ แล้วจะรักได้ไงวะ แต่ผมก็ยืนยัน และให้ที่อยู่เพื่ออ๊อดจะมาหาได้ โดยปกติแล้ว ผมจะไม่ให้ใครมาหาที่ห้อง หรือให้รู้สถานภาพของตัวเอง แต่กับอ๊อดผม บอกตัวเองได้อย่างมั่นใจว่าคนนี้เราต้องยอม และเราจะต้องบอกความจริงทุกอย่าง... ในเมื่อเราคิดจะคบเขานานๆ และเขาคือคนที่ใช่ เราต้องเริ่มต้นให้ถูกต้องที่สุด
ในตอนนั้น อ๊อดเพิ่งจะอยู่ชั้นปีสอง เรียนเศรษฐศาสตร์ ในมหาวิทยาลัยแห่งหนึ่งในเชียงใหม่ และมีคนรักแบบสุขๆดิบๆ (กำลังมีปัญหา) และเรียนอยู่ในมหาวิทยาลัยเช่นกัน ส่วนผม ทำงานบริษัท และมีคนถูกใจ แต่ก็ไม่ใช่ความรัก มันเป็นเพียงอะไรที่มาขัดเวลา เพื่อจะนำให้ผมมารับรู้ความรู้สึกแท้จริงของตัวเอง เมื่อเจออ๊อดก็เท่า
นั้น
ณ ช่วงเวลานั้น มันเป็นช่วงเวลาที่แปลกประหลาดมาก จู่ๆผมก็พร้อมที่จะทิ้งทุกอย่างเพื่อเริ่มต้นกับอ๊อด และพร้อมจะทุ่มเททุกอย่างเพื่อให้ได้อ๊อด ผมทำงานไม่รู้เรื่อง อยากแต่จะโทรหาอ๊อด จู่ๆ มันก็กลับมาสู่อารมณ์ที่ว่า เราจะไม่อยู่โดดเดี่ยวเพื่อรอคอยใครแบบบ้าบอคอแตกอีกแล้ว เพราะอ๊อดนี่แหละคือคนที่ใช่ มันเป็นความรักที่ผมอธิบายไม่ได้ ว่ามันเกิดขึ้นได้ยังไง จริงๆแล้ว ผมก็พบและได้รู้จักใครต่อใครมามากมาย แต่เสียงเล็กๆ มันสั่งให้เอาอ๊อดมาเป็นของผมให้ได้
อ็อดเป็นคนมีเสน่ห์ น่ารัก ในแบบของอ๊อด ผมชอบอ๊อด ตรงรูปปากอันน่าจูบ และดวงตาที่มันส่องประกายที่สะกดใจของผม และทุกส่วนในร่างกาย ทั้งหมดที่อ๊อดมี มันเป็นพลังที่ดึงดูดมากๆ อ๊อดเป็นคนที่ดูดี สมส่วน ได้สูง ได้คล้ำ ได้เข้ม และก็ได้ใจผมไปตั้งแต่แรก ทุกอย่างจึงดีไปหมด ส่วนผม ก็เป็นผู้ชายธรรมดาคนหนึ่งที่ไม่ได้อยู่ในสเป็คของอ๊อดเลยในตอนนั้น อ๊อดชอบคนขาวตี๋ แต่ผมไม่ใช่ตี๋ และก็ไม่มีความขาว ที่มีก็คือความเร้าใจ และมีหน้าตาพอออกงานได้ ก็เท่านั้น ............แต่เมื่อผมและอ๊อดรวมกัน เราดูเหมือนพี่กับน้อง เหมือนคู่รักที่มีความกลมกลืน และลงตัว ซึ่งผมก็แปลกประหลาดใจ และดีใจ ที่ท้ายที่สุด ผมก็ได้เจอคนที่ใช่ และได้เจอคนพิเศษ ที่เป็นของผมเสียที.....
อ๊อดมาหาผม ที่ห้องในคืนถัดมา และดูแปลกใจ ที่เห็นห้องหับของผม ตกแต่ง และเป็นอยู่ดีเกินคาด ตอนแรก
อ๊อดคงคิดว่าผมเป็นผู้ชายโหลๆ คนหนึ่ง คงไม่คิดว่า ผมจะมี รสนิยม และมีหน้าที่การงานที่ดีทำ แต่เราสองคนก็ไม่ได้ติดใจอยู่กับสิ่งเหล่านั้น ..... เพราะแรงปรารถนาที่ผมมีต่ออ๊อดมันแรงมาก ผมรอคอยที่จะได้จูบคนรักของผม มานานมาก ผมจึงขยับเข้าไปใกล้ๆอ็อด และค่อยๆ พาอ็อดไปที่เตียง แล้วบรรจงจูบ และโลมเลีย เสียจนทั่วร่าง มันเป็นการ make love ที่ค่อนข้าง อบอุ่น และถนุถนอมมาก ผมรุกอ๊อดจนอ๊อดตั้งตัวไม่ติด ตั้งแต่หัวจนปลายเท้า และผมก็ไซร้ ซอกคออ๊อด จนอ็อดร้องครวญครางไม่เป็นเสียง ผมไม่รู้ว่าอ๊อดและผม ถอดเสื้อผ้าตั้งแต่เมื่อไหร่ แต่เราก็ตกเป็นของกันและกัน และนอนแน่นิ่งอยู่ในอ้อมกอดแห่งความรัก และความโหยหา จนครึ่งค่อนคืน เซ็กซ์ของผมกับอ๊อด มันเป็นเซ็กซ์ที่เสมอกัน มันเติมเต็มให้เราสองคน ในทุกจินตนาการ และมันก็ดีขึ้นเรื่อยๆ นับตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา
ถึงแม้ผมจะติดใจในรสรักจากอ็อดมาก เพราะมันเป็นรสชาติที่ดีกว่าเซ็กซ์ที่ผมเคยได้รับ แต่นั่นไม่ใช่สาเหตุที่ผมอยากอยู่กับอ๊อด ผมเชื่อว่า เพราะผมรักอ็อด รักอย่างที่ควบคุมตัวเองไม่ได้ มันเหมือนเป็นคู่กันแต่ชาติปางไหนๆ ก็อาจเป็นได้ และ รักเพราะอะไร อ๊อดถามผมตั้งแต่ครั้งแรก ผมก็บอกว่า.... เพราะมันคือรัก คือคนที่หัวใจบอกให้รัก คือคนที่ผมตามหามาตลอด เป็นรักที่ผมรู้ได้เองว่าอ๊อดคือคนๆนั้น ผมอยากดูแลใส่ใจ และอยากอยู่ใกล้ๆ ไม่ห่าง...... ผมรักอ๊อดมาก..... มากจน เป็นความหวงที่เกิดขึ้นโดยไม่รู้ตัว ตอนนั้น อ๊อดมีใครหลายคนมาก สับรางแทบไม่ถูก ทั้งแฟนเก่า แฟนใหม่ และมีผมเป็นชู้
ผมตื้ออ๊อด เช้าเย็น โทรหา ตลอด ขอให้มาหา ขอให้มาคุยกัน ซึ่งตอนนั้น ผมก็ยังไม่รู้ข้อมูลอะไรเกี่ยวกับอ๊อดเลย
ไม่รู้ว่าบ้านอยู่ที่ไหน เรียนอะไร ชอบอะไร วันเกิดเมื่อไหร่ คือ ไม่มีข้อมูลสักอย่างเดียว ซึ่งผมก็ยอมที่จะอยู่โดยไม่รู้ไม่ได้ ผมสืบหา ผมตามหา แต่ว่า ก็ไม่ได้อะไรคืบหน้า ตอนนั้น อ๊อดยังเทียวไปหาแฟนที่เป็นนักศึกษาด้วยกัน และไม่มาหาผมอีก ผมเครียดมากๆ ผมยอมให้อ๊อดอยู่กับคนอื่นไม่ได้ สิ่งที่ผมทำได้ ก็เป็นเพียงความสม่ำเสมอ และความตั้งใจจริงที่จะรักและเป็นอยู่กับอ๊อดจริงๆ และแล้วข่าวดีก็มาถึงผม เมื่อจู่ๆอ๊อดตัดสินใจเลิกกับแฟน และมาขลุกตัวอยู่กับผม ช่วงนั้นอ๊อดเศร้ามาก และดูเหมือนยังอยากกลับไปหาแฟน แต่ผมก็ล็อค อ๊อดไว้ในความรู้สึก และบอกให้อ๊อดได้รู้ตัว ว่า ผม คือคนรักของอ๊อด
ช่วงแรก อ็อดยังไม่เชื่อในรักของผม และยังวิ่งไปหาคนโน้น คนนี้ แบบว่าเดินสาย สนุกกับผู้ชายจนทั่วเชียงใหม่ โดยที่ผมเอง ได้แต่นั่งปวดใจอยู่กับบ้าน มันเป็นช่วงเวลาที่ทรมานมากๆ ผมได้แต่ต่อว่าฟ้าดิน ว่าทำไมถึงทำอย่างนี้กับผม ในเมื่อผมค้นพบอ๊อดว่าเป็นคนรักของผม แล้วทำไมอ๊อดไม่รู้สึกอย่างเดียวกับผมบ้างล่ะ ผมต่อว่าฟ้าดินอยู่ได้ไม่นาน วันหนึ่งอ๊อดก็วิ่งมาหาผม และบอกว่าจะพาไปที่หอพักของอ๊อดใกล้มหาวิทยาลัย ตอนนั้นผมดีใจมาก ที่จะได้รับรู้ชีวิต และข้อมูลบางส่วนของอ๊อดทุกเย็นหลังเลิกงาน อ๊อดมารับ และตอนเช้าก็ไปส่งที่ทำงาน (ตอนนั้นผมยังไม่มีรถของตัวเอง) ซึ่งอ๊อดก็อดทนมากในความสัมพันธ์ ที่ต้องเทียวรับเทียวส่งอยู่ฝ่ายเดียว แต่ผมและอ๊อดก็สนุกด้วยกัน เราตากฝนเปียกปอนด้วยกันทุกเช้า ทุกเย็น ตลอดหน้าฝนนั้น
ผมดีใจมากที่สุด ก็คือการที่อ๊อด อ๊อดได้บอกให้ผมรับรู้ว่า พ่อแม่อ๊อดคือใคร ทำอะไร อยู่ที่ไหน และเริ่มให้ผมรับรู้มากยิ่งขึ้นว่ามีปัญหาอะไรบ้างในครอบครัว ช่วงที่เราเริ่มคบกัน พ่อกับแม่มักจะมีปัญหากันเสมอ ทุกคืนพ่อจะโมโหร้าย และทิ้งแม่ไว้กับปัญหา และความทุกข์ใจในหลายเรื่องของชีวิต ผมจะเห็นภาพของอ๊อดพร้อมกลับไปหาแม่เสมอ ทุกครั้งที่น้อง หรือแม่โทรมาบอกว่า ...แม่ทะเลาะกับพ่อ และกำลังนั่งร้องไห้อยู่ที่บ้าน ไม่ว่าอ๊อดจะทำอะไร หรืออยู่ที่ไหนก็ตามแต่ อ๊อดจะต้องรีบวิ่งกลับไปที่บ้าน และเป็นเดือดเป็นร้อนแทนแม่เสมอ แรกๆ ผมมักจะบอกให้อ๊อดอยู่เฉยๆ ไม่ต้องวิ่งไปเป็นฮีโร่ช่วยเหลือแม่ทุกครั้ง บอกว่าปัญหาของผู้ใหญ่ก็ให้ผู้ใหญ่เขาแก้ไขเองสิ[/hide

ผมพูดไปอย่างนั้น เหมือนเห็นแก่ตัว แต่เหตุผลของผมตอนนั้นก็คือว่าผมไม่อยากให้อ๊อดอ็อดไปทะเลาะกับพ่อแทนแม่ เพราะอ๊อดกับพ่อจะเป็นอะไรที่ไม่กินเส้นกันเสมอสามารถตีกันได้ง่ายๆ จนหลายๆครั้ง ก็ดูเหมือนว่าอ็อดจะไม่มีความเคารพให้พ่อเอาเสียเลย

แต่ชีวิตครอบครัวของอ๊อดก็ดีขึ้นเรื่อยๆพ่อเริ่มใส่ใจลูกและครอบครัว และทุกวันอาทิตย์อ๊อดจะให้ความสำคัญกับการไปทานข้าวพร้อมหน้าพร้อมตากันที่บ้านเสมอ

4_NAY

ดีจัง

obchoeitoh

ขอบคุณครับ