"together always" ( 2 )

tanya

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับ และขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
ผมดีใจมากที่เห็นภาพนั้นและผมก็รักในตัวอ๊อดมากขึ้น ที่มีแฟนเป็นคนที่รักแม่ รักน้องและเริ่มญาติดีกับพ่อได้ อ๊อดจะพูดอยู่เสมอว่าจะเป็นคนที่จะต้องส่งน้องเรียนและถ้าได้รับเงินเดือน เดือนแรก อ็อดจะซื้อสร้อยคอให้แม่ก่อนสิ่งอื่นใด ภาพน่ารักๆของอ๊อดกับครอบครัวจะมีให้เห็นอยู่เรื่อยๆ
แต่ในส่วนของครอบครัวของผม มันยังเป็นอะไรที่กระอักกระอ่วนใจ เพราะผมยังไม่ได้คุยกับใครที่บ้านเรื่องที่ผมหันมารักกับผู้ชาย แต่อ๊อดก็เป็นคนรักคนแรกที่ผมได้พาไปพบกับแม่ ถึงตอนนั้นจะไม่ได้แนะนำว่าอ๊อดเป็นใครแต่ผมก็ดีใจอยู่ลึกๆนะ
ว่าแม่ได้เห็นหน้าแฟนผมแล้ว แม่ยังพูดเลยว่าไปหาเพื่อนมาจากไหน หน้าตา เหมือนกันมาก... ผมอยากบอกแม่จังเลยว่า คนเป็นแฟนกัน มันก็ต้องเหมือนกันสิแม่ แต่ผมก็พูดไม่ได้ เพราะถ้าขืนบอก แม่.... แม่จะต้องช็อคหัวใจวายแน่นอน แต่ผมก็คิดอยู่เสมอ...ถ้าหากถึงวันหนึ่งที่พร้อม... ผมจะต้องบอกให้แม่ได้รู้...ในสิ่งที่เกิดขึ้นกับผม และแม่จะเป็นคนๆแรกที่ผมจะสารภาพว่าผมเป็นเกย์และตอนนี้รักกับผู้ชายที่แม่เคยชมว่าหน้าตาเหมือนกัน.... แลวันนั้นผมก็คงจะพาอ๊อดกลับบ้านได้อย่างสง่าผ่าเผยมากยิ่งขึ้น
มีความประทับใจเกี่ยวกับอ๊อดอีกเหตุการณ์หนึ่งที่มักจะทำให้ผมยิ้มได้เสมอ ก็คือการที่อ็อดได้กุมมือผมอยู่หน้าสนามฟุตบอลโรงเรียนแห่งหนึ่ง (ปกติอ๊อดจะไม่ยอมทำอะไรเปิดเผยในที่สาธารณะ) ในวันหนึ่ง ขณะที่เราไปนั่งรอรับแม่ของผม เพราะแม่ได้ไปร่วมประชุมที่โรงเรียนแห่งนั้น เรารู้ว่าต้องรอแม่นานกว่าจะออกมาจากห้องประชุม จึงพากันไปซื้ออาหารจากตลาด แล้วไปนั่งปิคนิคด้วยกัน ระหว่างดินเนอร์เอาท์ดอร์ตรงนั้น เราได้มีเวลาคุยกันถึงเรื่องโน้นเรื่องนี้ ผมได้เล่าเรื่องราวแห่งชีวิตในวัยเด็กของผมให้อ๊อดฟัง ได้พูดถึงพ่อและแม่ รวมถึงบาดแผลแห่งวัยเด็ก กับการที่ต้องเติบโตมาคนเดียว เพราะพ่อแม่ไม่ค่อยมีเวลาให้ จู่ๆอ๊อดก็เขยิบมาใกล้ๆ แล้วกุมมือผมไว้แน่นมาก บอกว่าอ๊อดจะไม่ทิ้งผมให้โดดเดี่ยวอีก มันซึ้งมาก มันคือความอบอุ่น และคำพูดที่เติมใจของผมให้ชื้นขึ้นมาอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน....
เราเข้ากันได้ดี เพราะต่างชอบพูดคุย และแบ่งปันชีวิตให้กัน ไม่ว่าแต่ละคนจะมีภาระอะไรตลอดวัน แต่ตกเย็นปุ๊ป เราก็จะรีบวิ่งไปหากัน เพื่อใช้เวลาคุณภาพด้วยกันทุกเย็น และกิจกรรมที่ทำเป็นประจำ ก็คือการเช่าหนังไปนอนดูด้วยกันที่ห้อง อ๊อดจะชอบดูพวกแนวแฟนตาซี บู๊ ล้างผลาญ ในขณะที่ผมจะชอบอะไร ที่ค่อนข้างโรแมนติก และตลก เบาสมอง แต่เราสองคนก็ปรับรสนิยม ให้เข้ากันได้ โดยสลับกันดูคนละเรื่อง และต้องยอมทนดูหนังที่อีกคนเลือกมาด้วย ทุกเสาร์อาทิตย์ ผมก็มักจะขลุกตัวอยู่กับอ็อด บางทีก็มีเกเรงาน ลาต่อระหว่างสัปดาห์เพื่อจะอยู่ด้วยกันเป็นว่าเล่น เราทั้งสองคน ชอบขับรถเครื่อง รอบๆเมือง ขึ้นเขา ลุยถนนนอกเมือง ไปสัมผัสธรรมชาติ ป่าเขา กันอย่างน้อยอาทิตย์ละครั้ง
ตอนกลางคืนเราจะนอนคุยกัน อยู่ในอ้อมกอดของกันและกัน พูดถึงความฝัน แบ่งปันเกี่ยวกับชีวิต และเล่าถึงอดีตของแต่ละคน มีหลายครั้งเหมือนกันที่ผมแอบหึงอ๊อดเมื่อได้ยินถึงเรื่องวันวานที่อ๊อดมีแฟนคนโน้น คนนี้ มันเจ็บปวด ที่ผมไม่ได้อ๊อดมาเป็นแฟนตั้งแต่แรก มันก็เป็นอารมณ์และความรู้สึกที่แปลกประหลาดเหมือนกัน แต่ผมก็เรียนรู้นะว่า เมื่อเรารักใครสักคน เราต้องยอมรับเขาคนนั้นให้ได้ทุกเรื่อง ทั้งส่วนที่ดี และไม่ดี และในที่สุดผมก็ยอมรับอ๊อดได้ทุกอย่าง ถึงแม้ช่วงนั้นอ๊อดจะบอกให้ผมหยุดรักอ๊อดและอ้างว่าเพราะอ๊อดไม่ใช่คนดี แต่ผม ก็ไม่ยอมเลิก และก็ยืนยันเจตนาเดิมที่จะอยู่เคียงคู่อ็อด .... ผมทำอย่างนั้นด้วยความจริงใจ และก็จริงจังมาเท่าทุกวันนี้
บางอาทิตย์อ๊อดก็จะมากิน มานอนที่ห้องผม ดูเคเบิ้ลทีวีด้วยกัน ต้มมาม่ากินกัน มันก็เป็นความสุขที่สุดยอดแล้ว เบื่อๆ ก็ควงกันไปเดินห้าง มันก็เป็นวันหวานที่เราเคยมีด้วยกัน ชีวิตมันดำเนินไปอย่างนั้น เหมือนว่านานมาก..
และผมก็สม่ำเสมอในความรู้สึกที่มี ต่ออ๊อดจะโทรหา จะห่วงใย และตอนนั้น ผมก็บรรจุอ็อดไว้ในความฝันและแผนการณ์ชีวิตของตัวเองมากขึ้นทุกวัน ไม่ว่าผมจะไปที่ไหน ผมก็จะรีบกลับมาบ้าน กลับมาเชียงใหม่ เพื่อจะได้อยู่ใกล้อ๊อดตลอดเวลา
ในที่สุดผม ก็ได้ใจของอ๊อดและอ๊อดก็ตกลงเป็นแฟนกับผม มันไม่มีอะไรจะดีไปกว่าการที่คนสองคนตกลงเป็นแฟนกันอีกแล้ว ผมรัก
อ๊อดมากขึ้นทุกวัน และเริ่มให้เวลาทั้งหมดกับอ๊อดหยุดงานเพื่อจะได้ใช้เวลาด้วยกันมากยิ่งขึ้น ผมร่วมรักกับอ๊อดได้วันละหลายๆ เวลา ... ทั้ง เช้า ทั้ง บ่าย และเย็น .... ดูเหมือนว่าเราจะมีกันและกัน มากขึ้นทุกวันทุกวัน จนในที่สุด ผมก็ย้ายมาหาคอนโดใหม่ เพื่ออยู่ร่วมกันกับอ๊อดมันเป็นช่วงเวลาที่ดีมากๆ เราย้ายมาอยู่ด้วยกันใกล้ๆ บ้านของอ๊อดช่วยกัน จัดห้อง เลี้ยงแมวด้วยกันหนึ่งตัว และอ๊อดก็ซื้อรถมือสอง มาใช้... ซึ่งประโยชน์ส่วนใหญ่ก็คือ การที่อ็อดคอยรับคอยส่งผม และส่งตัวเองไปเรียนหนังสือ ไม่ว่าผมจะไปที่ไหน หรือทำอะไร อ๊อดจะไปรับส่งอยู่ตลอด ถึงแม้อ๊อดจะต้องหลบๆ ซ่อนๆ เหมือนกับว่าเป็นแค่พนักงานขับรถ เพราะผมเปิดเผยอ๊อดกับเพื่อนๆ ของผมไม่ได้ เนื่องจากสถานภาพ และหน้าที่การงานของผม
ซึ่งจริงๆมันก็ไม่แฟร์เอาเสียเลย เพราะในส่วนของอ๊อด อ๊อดไม่อายที่จะแนะนำผม กับเพื่อนๆของอ๊อดไม่ว่าจะเป็นเพื่อนๆที่มหาวิทยาลัย หรือ เพื่อนในกลุ่มสังคมของอ๊อด ผมภูมิใจมากที่ได้อ๊อดเป็นแฟน เพราะอ๊อดมีความเข้าใจ และมีความอดทนกับผมเยอะมาก บางทีผมเครียดเรื่องงาน หรือเรื่องเพื่อน ผมก็มักจะมาระบายกับอ๊อด แต่อ๊อดก็รับฟังอย่างใส่ใจ และทุกข์ร้อนแทนผมแทบทุกครั้ง บางทีเราคุยกันแบบไม่หลับไม่นอนก็มี คุยกันจนสว่างคาตา .... ช่วงนั้นเราจะใช้ฉากของห้องนอน ค่อนข้างเยอะในละครชีวิตของเราสองคน ไม่ต้องไปไหนก็ได้ ถ้าหากได้กลับห้องของเรา เราก็มีความสุขแล้ว.....
และในเรื่องที่สำคัญอีกอย่างหนึ่งก็คือเรื่องเซ็กซ์ ดูเหมือนว่าเซ็กซ์ของเราก็พัฒนาดีขึ้นมาเรื่อยๆ เหมือนว่าสิ่งแรกที่ทำทันทีเมื่อกลับถึงห้องก็คือกระโดดขึ้นเตียง ผมชอบที่จะปลุกเร้าอารมณ์ของอ๊อดให้กระเจิดกระเจิง จน
อ็อดต้องร้องขอให้ร่วมรักเร็วๆ มันเป็นช่วงเวลาที่มีความสุขมากๆ ช่วงแรกผมจะไม่กล้าเสี่ยงที่จะร่วมรักกับอ๊อดโดยปราศจาคCondom แต่ด้วยความรัก และเชื่อใจ ทั้งจากการที่ได้ตรวจสุขภาพมา ผมก็เริ่มที่จะสัมผัสอ๊อดแบบแนบเนื้อมากยิ่งขึ้น มันให้ความรู้สึกที่ใกล้ชิด และรู้สึกพิเศษมากกว่าที่เคย อ๊อดทำให้ผมมีความสุขและเต็มอิ่มอยู่เสมอในเรื่องนี้
แต่เซ็กซ์ของเราเริ่มมาจืดอยู่ช่วงหนึ่ง ในระหว่างที่ผมเริ่มรับจ็อบมากขึ้น และอ๊อดก็เหนื่อย กับแต่ละวันที่ต้องวิ่งรอก ช่วยทำธุรกิจของครอบครัว และรับส่งผม และอีกอย่าง มันมีเหตุให้ผมต้องเดินทางต่างจังหวัดเพราะงานมากขึ้นกว่าเดิม นั่นเลยทำให้อ๊อดมีช่องทางและมีเวลาไปนอกใจผมมากขึ้น เป็นเงาตามตัว เราเริ่มมีปากเสียง และความคิดเห็นไม่ตรงกันในหลายๆเรื่อง เริ่มมีทะเลาะเบาะแว้ง และผมก็เริ่มใช้กำลังกับอ๊อด.... อ๊อดเริ่มเที่ยวกลางคืนกับเพื่อน ประชดชีวิต ไปต่างๆ นาๆ แต่ผมก็อดทนมากในช่วงเวลาดังกล่าว ... ผมเสียใจมากที่ เราเริ่มบาดหมางใจกันบ่อยครั้ง และก็สงสัยว่า ถ้าเราเป็นคู่รักกัน ทำไมเราต้องมามีเรื่องมีราวแบบนี้ ปัญหาอีกอย่างในความสัมพันธ์ก็คือการที่ผมเริ่มขาดความเชื่อถือ และขาดความไว้วางใจในตัวอ๊อดเคยจับได้ไล่ทันก็มี และที่ไม่รู้ว่าไปเรี่ยราดที่ไหน ก็มากครั้ง
แต่เราก็ยังอยู่ด้วยกันมาเรื่อยๆ และความรักของผมที่มีต่ออ๊อดก็ไม่ได้ลดลง มันจริงจัง และอยากใช้เวลาทั้งหมดในชีวิต เพื่อเป็นอยู่ และสร้างอนาคตด้วยกันมากยิ่งขึ้น อ็อดเป็นคนที่ชอบเพ้อฝัน ถึงการมีบ้านหลังเล็กๆ และมีเวลาเพื่อจะได้เดินทางท่องโลก และผมก็รับรู้ ถึงความฝันนั้น และก็มุ่งมั่นทุกวันที่จะสร้างทุกอย่างให้เป็นจริงสำหรับเราสองคน
นอกเหนือจากนั้น อ๊อดเป็นคนที่ชอบขับรถเล่น และออกไปเที่ยวชื่นชมธรรมชาติ เพื่อปล่อยจิตปล่อยใจ ให้มัน ว่าง และสบาย เราได้ใช้เวลาแบบนั้นด้วยกันค่อนข้างเยอะ และผมก็ชอบที่จะแอบมองแฟนของผมเวลาที่เขายืนอยู่ตรงจุดชมวิวแล้วทอดสายตาออกไปจนสุดขอบฟ้า ผมมักจะมองเห็นสิ่งที่ซ่อนอยู่ภายในใจของอ๊อดและก็เป็นความในใจที่น่าหวาดกลัวมาก ผมรับรู้ได้เสมอเวลาที่อ๊อดทำอย่างนั้น รับรู้ว่าอ๊อดฝันอยากพาชีวิตของอ๊อดไปให้ไกล ให้หลุดพ้นจากสภาพที่เป็นอยู่ และอยากมีใครสักคนที่จะพาอ๊อดไปให้สุดฝัน แต่ผมก็ไม่สามารถบอกอะไรอ๊อดได้ในตอนนั้น เพราะแม้แต่ความฝันง่ายๆที่อ๊อดขอให้ผมพาอ๊อดไปเที่ยวทะเล ผมก็ยังทำไม่ได้เลย ผมมัวยุ่งอยู่แต่กับงาน และเหมือนไม่ได้ใส่ใจในฝันนั้น ทั้งๆ ที่จริงแล้ว ผมก็ยังจำมันได้เสมอ ผมไปเที่ยวบาหลี ไปภูเก็ต ไปไหน ต่อไหนได้ ในตอนที่ไม่มีแฟน แต่พอมีใครอยู่ใกล้ๆ แล้วเขาอยากไปไหนกับผม แต่ในช่วงนั้นผมกลับทำมันไม่ได้
มีหลายครั้งเวลาที่ผมออกไปข้างนอกกับอ๊อดอาจไปเดินซื้อของ ไปดูหนัง ไปเที่ยวสวนสาธารณะ ขึ้นไปอยู่บนภูเขา หรือสนามกีฬา ผมมักจะทำตัวเหมือนห่างเหินกับอ๊อดเพราะสถานภาพทางสังคมของตัวเองด้วยแหละ เราต่างเป็นผู้ชาย จะอี๋อ๋อกันในที่สาธารณะ มันก็ดูน่าเกลียด ซึ่งการที่เราไม่สามารถแสดงความใกล้ชิดกันในที่ต่างๆเหล่านั้น มันก็ทำให้ความสัมพันธ์ของเราไม่เป็นธรรมชาติและเหมือนมีอะไรมาแยกให้ห่างกันบ้างในความรู้สึก จนบางทีผมก็เกลียดชีวิตแบบนี้นะ ทำไมคนไทยไม่เปิดใจมากขึ้น ที่จะเห็นผู้ชายกับผู้ชายแสดงความรักต่อกัน
บางทีการที่เป็นแบบนั้นมันก็ทำให้ผมรู้สึกหงุดหงิด ได้ง่ายๆกับชีวิต เวลากลับถึงห้อง ก็จะมีงอนกัน โมโหกันได้ง่าย หรือเวลาขับรถอยู่บนถนน มันก็มีทะเลาะกันกับสิ่งที่ไม่เป็นเรื่อง ต่างคนต่างอยากให้แต่ละฝ่ายเอาใจตัวเอง ผมก็อยากแต่จะคลอเคลียกับอ๊อดแบบไม่ดูกาละเทศะ หลายครั้งอ๊อดก็เอ็ดเอา ผมคิดว่าเรื่องโกรธกัน งอนกัน มันก็คงมีกันแทบทุกๆคู่ แต่ในคู่ของผมมันก็มีช่วงหนักเหมือนกัน ผมเคยชกอ๊อดหนักๆ หลายครั้ง จนอ๊อดบอกว่าจะไม่ทนแล้วนะ ผมสำนึกบาปเสมอเมื่อเวลาผ่านไป แต่ก็ไม่รู้จะทำยังไงดี เพราะในช่วงหลังๆ อ็อดหาอะไรมากวนโอ้ยได้เรื่อยๆ ไม่กลับบ้านตรงเวลา ทำเป็นปิดมือถือ แล้วก็หายไปเป็นช่วงๆ ผมเริ่มมีอารมณ์หึงหวง หนักมากขึ้น จนควบคุมตัวเองไม่อยู่ อ๊อดกลับมาทีไร ก็ต้องเจ็บตัวฟรีเสมอ.....
มันเหมือนว่าเรื่องของเราจะจบลงเช่นความสัมพันธ์ของคู่เกย์หลายต่อหลายคู่ แต่ทุกครั้งที่เราวิ่งหนีจากกัน เรากลับยิ่งรีบวิ่งกลับมาหากันเร็วกว่าเดิม ผมเคยใช้ นิสัยหยาบๆ ขับไล่ไสส่ง อ๊อดจนนับครั้งไม่ถ้วน และอ๊อดก็เคย วิ่งหนีหายไปหลายครั้ง หากแต่ความรักของเรา ก็คอยดึงให้เรากลับมาอยู่ด้วยกันเสมอ เรายังมีรักหวานๆ มีอะไรสื่อรักถึงกัน อยู่เรื่อยๆ ดูแลกันเรื่องเสื้อผ้า หาอาหาร ทำงานบ้าน มันล้วนเป็นภาพที่งดงาม และวันหนึ่ง
อ๊อดก็ชวนให้ผมซื้อแหวนแลกกัน ทุกวันนี้ผมยังสวมแหวนเงินวงนั้น เพื่อพิสูจน์ให้อ๊อดได้รับรู้ว่าผมยอมให้อ๊อดเป็นเจ้าของผมตลอดไป แต่ข่าวร้ายก็คือว่า....อ๊อดได้ทำแหวนของเรา ซึ่งเป็นวงของอ๊อด...หายไป มันดูเหมือนจะเป็นลางไม่ดีเอาเสียเลย แต่ผมก็ไม่ใส่ใจ เพราะผมรู้ว่าพลังแห่งความรักที่ผมมี น่าจะผูกใจอ๊อดเอาไว้ได้
และด้วยอำนาจแห่งจักรวาล หรือดวงดาวแห่งความรักสักดวงบนท้องฟ้า มันเหมือนจะคอยมาช่วยทำให้ทุกอย่างคลี่คลายได้เสมอ .....สิ่งที่เกิดขึ้น ไม่ว่าจะเป็นความบาดหมาง หรือปัญหาต่างๆ ดูเหมือนว่า มันได้เกิดขึ้นเพื่อผลอันดี ในชีวิตของผม และอ๊อด.... มันสอนให้เราอดทน และปรับตัวเข้าหากัน ผมและอ๊อดคุยกันมากยิ่งขึ้น เราแบ่งปัน เราเป็นกำลังใจ ทุกคืน เราจะนอนกอดกัน และพูดถึงวันที่ผ่านมาอย่างอบอุ่น มันดำเนินมาเรื่อยๆ อย่างนั้น จนกระทั่งเมษายนที่ผ่านมา
อ๊อดทำเรื่องผ่อนผันการเกณฑ์ทหารไม่ทัน และอ๊อดจับสลากได้ไปเป็นทหารพลัด 2 คือเดือนพฤศจิกายนที่ผ่านมา ผมกับอ็อด มีเวลาด้วยกันในช่วงสุดท้าย ตั้งแต่เมษายน จนถึงตุลาคม ช่วงนั้น ชีวิตก็มีทั้งสุข และทุกข์ มีรัก มีเกือบเลิก มีทะเลาะ แต่ความรัก และการดูแลกันและกันก็ยังเกิดอยู่อย่างงดงาม เราใช้เวลาด้วยกันอย่างประวิงประวอนเวลาอย่างมาก ผมเริ่มหวาดหวั่น กับการจากกัน และอ๊อดก็เริ่มเครียดกับชีวิต เพราะเรียนก็เหลือแค่อีกเทอมเดียว แต่ต้องไปดร็อปไว้ และเพื่อนๆในรุ่นเดียวกัน ก็จะจบออกไป ก่อนวันที่อ๊อดจะได้กลับมา
ช่วงตุลาคม ทั้งผม และอ๊อดเราต่างคนต่างเครียดกันได้ง่ายๆ คนละหลายๆ เหตุผล ผมมีชีวิตที่เต็มไปด้วยความกลัว และก็กังวลใจ ว่า 2 ปีที่อ๊อดต้องไปเป็นทหารอยู่ที่พิษณุโลก เขาอาจจะเปลี่ยนไป และอาจจะเปลี่ยนใจจากผม ผมกลัวว่าเขาจะจำความรัก ซึ่งเกิดขึ้นในตลอดช่วงเวลา 1 ปี 3 เดือน เมื่อเราเคยเป็นอยู่ด้วยกันไม่ได้ ส่วนอ็อดก็เริ่มกังวลกับวิถีชีวิตและระคนตื่นเต้นที่จะได้ไปอยู่ท่ามกลางผู้ชายมากมาย ผมได้พาอ๊อดไปเที่ยวทะเลที่เสม็ดด้วยกัน ได้เดินทาง เมื่อ 3 วัน ก่อนที่อ็อดต้องเดินทางไปเป็นทหาร เป็นช่วงเวลาสั้นๆ มันเหมือนจะสนุก แต่ก็ไม่สนุก เพราะเรารู้ว่า เรากำลังจะจากกัน ผมเที่ยวอยู่ที่นั่นอย่างล่องลอย และดูเหมือนไม่ค่อยใส่ใจ
อ๊อด และอ๊อดก็สุขปนทุกข์ กับชีวิต พอเรากลับมาที่เชียงใหม่ เวลามันก็ผ่านไปรวดเร็วมาก ผมถามอ๊อดทุกคืนว่าอ๊อดรักผมไหม อ๊อดก็บอกว่ารัก แต่พอถามว่าจะให้ผมทำยังไง อ๊อดก็ไม่พูด ผมอยากให้อ๊อดสั่งผม ว่าให้รออ๊อด... อย่าไปดื้อ หรือ อะไรก็ได้ และผม ก็พร้อมจะทำตามทุกอย่าง แต่อ๊อดก็ไม่พูด ไม่สั่งอะไรผมเลย
มันเหมือนอะไรๆ ก็ไม่แน่นอนทั้งนั้น มันเหมือนการจากไปของอ๊อดจะเป็นการจากไป ที่ผมต้องเจ็บปวด วันที่ 1 พฤศจิกายน ที่ผ่านมา ผมได้ไปส่งอ๊อด เพื่อเดินทางเข้าค่าย เราทั้งคู่ต่างใจหาย ผมระล่ำระลัก บอกรักอ๊อดจนนับครั้งไม่ถ้วน แต่อ๊อดในวันนั้น ได้จากไปอย่างเงียบๆ อ็อดพูดอะไรไม่ออก และผมก็เดาใจไม่ออกด้วยสิ ว่าอ๊อดรู้สึกอย่างไรกับผม ........ หนึ่งวันก่อนหน้านั้น อ็อดได้พาน้องสาว มาขนของที่เป็นสมบัติทุกอย่างของอ๊อดออกจากห้องผม ผมเจ็บปวดกับภาพนั้นมาก จริงๆ แล้ว ผมอยากให้อ๊อดทิ้งของทุกอย่างไว้ที่ห้อง มันยังจะรู้สึกได้ว่าอ๊อดจะกลับมา แต่นี่ เล่นขนของไปบ้าน และบอกว่า กลับมาแล้วจะไปอยู่ที่บ้าน ได้ยินอย่างนั้น ก็หวั่นไหวมาก ทำไมอ๊อดไม่มั่นใจในผมล่ะ ...... ทุกอย่างที่เกิดชึ้นตอนนั้น มันเศร้าจริงๆ
ผมมองว่า สิ่งที่เกิดขึ้น มันคือช่วงเวลาที่จะท้าพิสูจน์ผมกับอ๊อดแต่มันก็เต็มไปด้วยความกังวลนะ ผมไม่รู้ว่าเวลา และประสบการณ์แปลกใหม่ มันจะทำอะไรกับอ๊อดบ้าง
นับถึงวันนี้ อ็อดก็เพิ่งจากไปได้ไม่นาน เป็นการจากไปเพื่อเปลี่ยนสภาพตัวอ๊อดเอง จากการเป็นพลเรือน สู่การเป็นพลทหาร’........... เวลามันผ่านไปเชื่องช้ามากสำหรับผม ทุกๆวัน ผมนั่งร้องไห้คิดถึงอ๊อดอยู่กับลูกแมวที่ผมกับอ๊อดเลี้ยงมันมาด้วยกัน ......
ผมไม่รู้ว่าความรักของผมกับอ๊อดจะลงเอยอย่างไร มันหวั่นไหวมากๆ ทั้งที่ จริงๆ แล้วผม ควรมีความมั่นใจ ว่าถ้าหากอ็อดเป็นคนๆ นั้น ที่ผมรู้สึกว่าใช่ และตามหามาตลอดชีวิต จนได้มาเจอ อ๊อดก็จะกลับมาหาผมเสมอ....
ผมเชื่อมั่นในรักของผม ที่มีต่ออ๊อดเพียงแต่ว่าตอนนี้ ผมไม่มั่นใจ ว่าอ๊อดจะรู้สึกมั่นคงแค่ไหนกับผม ผมอยากรู้ว่าเขาจะยังมีกระจิตกระใจ นึกถึงผมบ้างหรือเปล่า ..... ตั้งแต่อ็อดจากไปในวันที่ 1 พย. อ๊อดไม่ได้โทรมาหาผมเลย ทราบว่าทางค่ายเขาจะไม่ยอมให้ทหารติดต่อทางบ้าน ในช่วงเดือน 2 เดือน แรก .... สำหรับผม นั่นมัน ช่างเป็นเวลาที่ยาวนานเหลือเกิน
ผมเขียนมายืดยาว และอาจไม่ได้ให้ข้อมูล หรือเรื่องราวอะไร ที่ทำให้คุณเพลิดเพลินกับมันมากนัก แต่สิ่งที่ผมอยากได้รับการช่วยเหลือจากทุกๆคน ก็คือ กำลังใจ ผมเหงามากในตอนนี้ ผมรู้สึกว่า ผมคงเป็นอยู่โดยไม่มี
อ็อดในชีวิตไม่ได้ ... และผมก็ขาดความมั่นใจในแฟนของผม เพราะก่อนจากกัน เขาไม่ได้ให้ความมั่นใจกับผมมากนัก
ช่วยบอกผมหน่อยได้ไหม ว่าผมควรจะทำอย่างไร กับช่วงเวลา 2 ปี นับจากนี้ ผมกับอ๊อดควรจะทำอย่างไร ที่จะรักษาความรักให้อยู่รอดปลอดภัย เมื่อเราอยู่ห่างไกลจากกัน ผมควรจะทำอย่าง ไร ที่จะส่งความรักไปถึงอ๊อด
เพราะมันยากมาก ที่จะส่งสารรักไปถึงทหาร มีใครที่เคยมีประสบการณ์แฟนติดทหารบ้างไหม ช่วยเล่า เรื่องของคุณ และสิ่งที่เกิดขึ้น กับคู่ของคุณให้ผมฟังได้ไหมครับ......
ผมรักอ๊อดมาก และผมก็อยากให้เรื่องราวความรักของผมกับอ๊อดจบลง อย่าง Happy ending ... ขอคำแนะนำให้ผมได้ไหม ว่าผมควรจะทำอย่างไร ที่จะยังผูกใจอ็อดไว้กับผมได้บ้าง
ทุกๆวัน ผมได้แต่นั่งเขียนบันทึกถึงอ๊อดและเฝ้าดูเวลาที่ผ่านไปอย่างเชื่องช้ามาก ผมล่องลอย และทำงานทำ
การไม่ได้เลยในช่วงนี้ มันหวง มันห่วง มันเฝ้าแต่กังวลถึงแฟนคนเดียวที่ผมรักมากที่สุด.......
เพราะผมรู้ว่าผมต้องการที่จะมีชีวิตเป็นอยู่กับอ๊อด....เพราะผมรู้ว่าผมพร้อมจะทำทุกอย่าง เพื่อความรักของเรา แต่คำว่า 2 ปี มันช่างทำให้รู้สึกใจหายจังเลยนะมันมีวิธีการอะไรบ้างไหมที่ อ็อดจะได้เป็นทหารสั้นลงหรือได้ย้ายมาอยู่เชียงใหม่หลังฝึกเสร็จ ขอช่วยเขียนมาคุย และแนะนำผมด้วยนะว่าผมควรทำอย่างไร

kengee

ขอบคุนนะคับ ^________^

pongsakron01

ขอบคุณครับ

m.o.n

ขอบคุณครับ

KillTi

ขออ่านหน่อยน่ะ

dung

ขอบคุณครับผม

gigusa

ขอบคุนมากครับ

CrownClown

สงสารง่าาาา ไม่โอเคเลยช่วงที่อ๊อดประชดด้วยการเที่ยวกลางคืนนอกใจ
ทำไมรักกันแล้วอดทนได้แค่นี้