ของขวัญ 7 ปี <หนุ่ม IT กับ DJ สุดหล่อ>( 5 )

tanya

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับ และขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
“ทำไม คนมันเยอะอย่างนี้ ไม่ลงได้ป่าวเนี๊ยะอยากกลับแล้ว” ผมบ่นออกมา เมื่อเดินมาได้ซักพัก ตามประสาคนที่ไม่ชอบคนเยอะและความวุ่นวาย
“ยังไม่ได้ลงเลย แต่ที่จริงไม่มีชมรมอยู่ก็ไม่เป็นไรนิ่หรือมาสมัครทีหลังก็ได้”น้ำเสนอ
“ไม่ได้ๆ มาแล้วอย่าเสียเที่ยวดิ่” น้อยบอก “เฮ่ย นั่นต้าร์หรือป่าวอ่ะ ผมยาวๆอ่ะ”น้อยบอกพร้อมชี้ให้ดู
“เออ ใช่ๆ ไปหามันป่ะ” พูดจบเราสามคนก็เดินไปหาไอ้ต้าร์ที่หน้าชมรมถ่ายภาพ
“ต้าร์ เป็นไงได้ชมรมที่ถูกใจล่ะซิ” ผมทักก่อน
“ใช่” ต้าร์หันมายิ้มให้เราสามคน “แล้วพวกนายได้ชมรมหรือยัง”
“ยั....ง” ยังไม่ทันที่จะตอบก็มีเสียงที่ทุกคนคุ้นเคยแทรกขึ้นมา “ได้แล้วๆ นี่ไง ชมรมภาษาอังกฤษ ชมรมภาษาฝรั่งเศส ชมรมภาษาจีน ชมรมภาษาเกาหลี”
“อ๊อฟ” ทุกคนพูดแทบจะพร้อมกัน
“รู้แล้วๆ ว่าชื่ออ๊อฟ ไม่ต้องเรียก หรืออยากจะอ๊อฟฉันย่ะ” อ๊อฟพูดติดตลก
“ฉันเห็นเฮียเอ็กซ์กับนังป่านอยู่ที่ซุ้มขององค์การด้วยแหละ” อ๊อฟพูดต่อแทบไม่ให้คนอื่นพูดแทรกได้เลย คำพูดของอ๊อฟทำให้น้ำกับน้อยหันมามองผม
“เราก็เจอ โจ้เข้ามาทักแล้วบอกว่าจะไปชมรมบาส” ต้าร์ใช้เวลาที่อ๊อฟหยุดหายใจพูดแทรก คำพูดของต้าร์ทำให้ผมกับอ๊อฟ หันไปมองน้อย
“อ๊อฟๆ ถามไรหน่อย คนเดียวลงได้หลายชมรมเลยเหรอ” น้ำพูดขึ้น
“ได้ซิ ทำไมจะไม่ได้” อ๊อฟพูด “ว่าแต่เสร็จจากนี้แล้วเรา ไปหาอะไรกินดีม่ะ ใกล้เที่ยงแล้ว”
“ถึงว่าแก ลงซะเกือบสิบภาษา ทำไมไม่ลงภาษาอีสานด้วยเลยว่ะ”น้อยแอบกัด
“แหมๆๆๆ ภาษาอีสานน่ะ อยู่ในสายเลือด ว่าแต่จะไปกันป่าวอ่ะ หิวแล้ว” อ๊อฟถามต่อ
“ไป” ต้าร์ตอบสั้นๆ พวกเราก็พยักหน้าตาม
“งั้นไปชวนเฮียเอ็กซ์กับนังป่านด้วยดีกว่า คอยอยู่ตรงนี้นะ เดี๋ยวฉันไปตามเอง พวกนั้นน่าจะยังอยู่ที่ซุ้มขององค์การ ทางโน้น” อ๊อฟพูดพร้อมชี้มือ ผมมองตาม
“นี่มันจะสิบนาทีแล้วนะ ยังไม่มาอีก ไปตามกันถึงไหนเนี๊ยะ”น้อยบ่น เพราะเริ่มหิว ส่วนน้ำกับต้าร์ก็เข้าไปในซุ้มของชมรมถ่ายภาพ จนน้ำติดใจลงชื่อเป็นสมาชิกชมรม
“งั้นเดี๋ยวเราไปตามดีกว่า แกคอยตรงนี้นะน้อย” ผมบอก
“ไปด้วยๆ เดี๋ยวบอกสองคนนั้นก่อน”ว่าแล้วน้อยก็เดินตามผมมา
“ไหนมันบอกว่าซุ้มองค์กร องค์การของมันอะไรเนี๊ยะ อยู่แถวนี้ไง ไม่เห็นมีเลย” น้อยเริ่มบ่นอีกครั้ง
“ทางนี้เลยนะครับ ทางนี้เลยครับน้องๆ รับรองไม่ผิดหวังครับ” เสียงนั่นอีกแล้ว
“ทางนี้ครับทางนี้ พี่รับรองว่าน้องๆต้องสนุกกับการทำกิจกรรม ตลอดทั้งปีแน่ๆเลยครับ” เสียงนั่น เสียงที่ไพเราะ ดูเท่ สุขุมนุ่มลึกมีเสน่ห์ เสียงที่เข้าไปหลอกหลอนเราแม้ในกระทั่งความฝัน
ผมปล่อยตัวเองเดินไปตามเสียงนั่น ไม่สนใจเสียงบ่นของน้อยที่เดินตามมา หรือเสียงผู้คนรอบข้าง ผมเหมือนตกอยู่ในภวังค์มนต์สะกดของเสียงนั้น “ทาง..........นี้.............ครับ.......ๆๆๆ”
ปั้ว! โครม! เฮ๊ย! ทุกอย่างเหมือนนิ่งเงียบไปชั่วครู่ ผมรู้สึกเหมือนมีแรงอะไรมากระแทกข้างหลังตัวเองทำให้ผมกำลังล้มลงแล้วไปทับอะไรบางอย่าง
“เอ”เสียงน้อยเรียก ผมลืมตาขึ้นภาพตรงหน้าผมเป็นแผ่นฟิวเจอร์บอร์ดแผ่นใหญ่สีออกส้มๆ ผมงงกับสิ่งที่เกิดขึ้นพยายามนึกลำดับเรื่องราวเมื่อครู่ ผมเดินตามเสียงนั้นมา เหมือนมีอะไรมากระแทกข้างหลัง แล้วผมก็ล้มลง “เอ เป็นอะไรมั๊ย” เสียงน้อยถามด้วยความเป็นห่วง ตอนนี้คนเริ่มมามุง ความเงียบเริ่มหายไป เสียงทุกอย่างเริ่มเป็นปกติ
“ไม่มีอะไรๆ แค่บอร์ดล้ม เข้ามาลงชื่อกันต่อนะครับ” เสียงใครคนหนึ่งพูดขึ้น
“ไม่เป็นอะไร” ผมตอบน้อย
“ไอ้เอ เอ ว๊ายเอ” เอ็กซ์ ป่าน อ๊อฟ ทักผมขึ้นพร้อมกัน
“ใช่ เราเอง” ผมตอบกลับไปแล้วพยายามจะลุกขึ้น แต่ก็มีเสียงมาขัดว่า
“จะลุกได้หรือยัง ผมถูกทับอยู่” เสียงนี้ ใช่เลย เสียงนี้ มันดังขึ้นมาจากใต้บอร์ด ผมรีบลุกแล้วค่อยๆจับบอร์ดดึงเปิดขึ้น สิ่งแรกที่ผมเห็นคือ ใบหน้าของชายหนุ่มที่ตอนนี้อารมณ์คงไม่ดีนัก แต่ด้วยใบหน้าที่ขาว คม เข้ม จมูกเป็นสัน คิ้วเข้มหนาโค้งรับกับหน้าผาก ปากบางๆสีชมพูออกแดง มีจอนผมที่ข้างใบหน้า ผมทรงรากไทรที่ไว้ยาวไม่มากแต่ดูสุภาพน่ารักรับกับใบหน้า ก่อนที่จะเห็นไปมากกว่านั้นผมตั้งสติได้ รีบกล่าวคำว่า
“ขอโทษครับ ๆ”พร้อมยื่นมือไปให้เขาเพื่อพยุงเขาลุกขึ้น
เขาหันมามอง ไม่ว่าอะไร มือก็ไม่จับ แต่รีบลุกขึ้นแล้วจับไทด์ให้เข้าที่แบบกลัวเสียฟร์อม
ใจผมเต้นโครมคราม ภาพที่เห็นคือผู้ชายที่สูง เท่ ดูมีสง่าภูมิฐาน แต่งตัวนักศึกษาเต็มยศ ก่อนที่ความคิดผมจะเตลิดไปมากกว่านี้ ผมก็หยิบเอาบอร์ดมาเพื่อจะแขวนตรงที่เดิม แต่ที่แขวนมันสูงนี่นา ผมพยายามเขย่งก็ไม่ถึงขนาดผม 177 นะ ซักพักเหมือนมีคนมายืนโอบด้านหลังผม คว้าบอร์ดจากตัวผมไปแล้วแขวนให้ ผมหันมาจะกล่าวขอบคุณ แต่ผมพูดไม่ออก เพราะว่าหน้าผมกับหน้าเขาห่างกันไม่ถึง 1 คืบด้วยซ้ำไป หน้าผากผมอยู่ตรงปลายจมูกที่โด่งสันคมของเขาพอดี
“ดีนะที่เป็นฟิวเจอร์บอร์ดพลาสติก ถ้าเป็นบอร์ดไม้คงตายไปแล้วแน่ๆ แล้วทีหลังอย่าซุ่มซ่าม
อ้อ อีกอย่างคำว่าขอโทษน่ะ ช่วยพูดให้มันเร็วกว่านี้หน่อยนะ ไม่ใช่ตั้งนาน คอยเป็นชาติแล้วค่อยมาพูด เหมือนไม่จริงใจ” เสียงนั้นกำลังพูดกับผม เสียงที่มันตามหลอกหลอนผมมา เสียงที่ผมคุ้นหู เสียงที่ผมตามหาว่ามันคือเสียงใคร ตอนนี้เจ้าของเสียงนั้นกำลังพูดกับผม กำลังสอนผม กำลังว่าผมอยู่ ไม่ทันทีผมจะพูดอะไรออกไป ก็มีเสียง
“พี่นิคค่ะ พี่นิค คอมฐานข้อมูลใบสมัครมีปัญหาคะ” เสียงนั้นทำให้เขาหันไป โดยไม่มองผมเลย
“สงสัยที่บอร์ดล้มเมื้อกี้ คงไปเกี่ยวเอาสายไฟเข้า คอมเลยดับ พอเปิดขึ้นมาก็รวนคะ”เสียงนั้นรายงานต่อ
“สุดยอดเลย เอ คิดแผนอย่างนี้ได้ไง เก่งมากๆ ขอจับมือหน่อย โอ้ พ่อดีเจเทพบุตรสุดหล่อของฉันถูกแกทับ”อ๊อฟเป็นคนแรกที่เดินเข้ามาทักผม ตามมาด้วยเอ็กซ์ ป่าน และน้อย “เสียดายไม่น่ามีฟิวเจอร์บอร์ดกั้นเลย เสียดายๆ” อ๊อฟพูดต่อ
“เอ เจ็บตรงไหนไหม” ป่านถาม ผมส่ายหน้า ยัง งง กับเรื่องที่เกิดขึ้น
“แล้วไปทำอีท่าไหนหว้า ถึงล้มลงซะขนาดนั้น” เอ็กซ์ถาม
“โทษ เอ มันไม่ได้หรอก เราเองที่สะกิด เอ แรงเกินไป แต่เราเรียกเอ ตั้งหลายครั้ง เอก็เดินเหม่อๆอ่ะ”น้อยพูดด้วยความสำนึกผิดพร้อมเป็นการแก้ตัวเป็นนัยๆ
ผมพยายามลำดับเรื่องราวอีกครั้ง ผมเดินตามเสียง เหมือนมีอะไรมีกระแทกหลัง แน่ๆ ฝ่ามือสะกิดของน้อยแน่ๆ โห......ทำไมแรงมันเยอะอย่างนี้ว่ะเนี๊ยะ แล้วผมก็ล้มลง แล้วก็นอนทับกับ......
“โชคดีสุดๆเลย เอ ที่แกได้นอนทับกับพี่นายกดีเจสุดหล่อ” อ๊อฟว่า
“โชคดีอะไรว่ะ ไอ้เอ มันผู้ชาย ทับผู้หญิงก็ว่าไปอย่าง ใช่ไหม เอ”เอ็กซ์พูด ผมพยักหน้าน้อยๆ
“เรื่องอย่างนี้มันว่ากันไม่ได้หรอกเฮีย ผีเห็นผี 55 หรือว่าเฮียเอ๊กซ์จะลองมาทับกับชั้นดู” อ๊อฟพูดปนหัวเราะ
“ว่าแต่ทำไมเรียกพี่คนนั้น ว่าพี่นายกดีเจล่ะ” ป่านถาม สงสัยน้อยจะรู้สึกผิดมากพยายามดูว่าผมเจ็บตรงบ้าง
“ก็พี่แกเล่นเป็นทั้งนายกองค์การนักศึกษา เป็นทั้งดีเจชื่อดังจากคลื่น 130 KKU Radio พวกเธอไม่เคยฟังกันบ้างหรือยังไง เสียงออกจะเท่ ฟังแล้วชวนลุ่มหลง ยิ่งมาเห็นตัวจริงยิ่งโอ้ยๆๆ”อ๊อฟพูดไปแล้วทำท่าเคลิ้มตาม ป่านหัวเราะนิดๆ (ผมคิดในใจ---ถึงว่าเป็นดีเจนี่เองถึงว่าเสียงคุ้นๆ)
“แล้วจะทำยังไงดีล่ะ คนทำเป็นก็ไม่อยู่ด้วย คนที่อยู่มีใครพอรู้เรื่องโปรแกรมบ้างไหม แหวว”เสียงนั้นดังมา ขัดเสียงหัวเราะของป่าน
“ก็ให้เขาเขียนลงในกระดาษ แล้วเราค่อยมานั่งลงในโปรแกรมก็ได้นี้คะ”แหวว ตอบ
“มันเสียเวลานะแหวว เสียการเสียงานหมด” ชายนั้นพูดออกมาแบบมีอารมณ์นิดๆ
“ใจเย็นๆ ซิคะ ใครก็ไม่อยากให้มันเกิดหรอกค่ะ อุบัติเหตุเนี๊ยะ” แหววพูดพร้อมเอามือมาพัดข้างๆชายหนุ่มคนนั้น
“อุบัติเหตุ เหรอ ฮึ! ซุ่มซ่ามมากกว่า” ชายคนนั้นพูดพร้อมส่งสายตาที่ดุๆแบบขมวดคิ้วมาทางกลุ่มผม ประมาณว่ามึงนั่นแหละต้นเหตุ ยังมายืนหัวเราะกันอยู่ได้
“เรารีบไปกันเถอะ น้ำกับต้าร์คอยอยู่ที่ซุ้มชมรมถ่ายภาพ เอมื้อนี้เราเลี้ยง เอนะ”น้อยพูด
“ฮึ๊ย ไม่เป็นไร เราเองที่เหม่อลอย น้อยไม่ผิดหรอก” ผมพูดให้น้อยสบายใจ
“ไปพวกเรารีบไปกันดีกว่า” ป่านบอกพร้อมเดินนำไป ในใจผมคิดอะไรอยู่แล้วพูดขึ้นว่า
“พวกนายไปก่อนเลย เดี๋ยวเราตามไป ไม่เกินสิบห้านาทีสั่งข้าวคอยเราเลยนะ” ผมบอกออกไป พวกนั้นพยักหน้ารับ แล้วผมก็เดินกลับมาตรงจุดเกิดเหตุ หลังซุ้มขององค์การรวบรวมความกล้าเพื่อจะทำอะไรซักอย่าง ทำไมมันตื่นเต้นอย่างนี้ว่ะ เอาเถอะไม่ใช่เรื่องผิดกฎหมายซักหน่อย เอาเลย ผมให้กำลังใจตัวเอง
“พี่ครับ เอ่อ คือ พี่ครับ”ผมพูดออกไปแบบติดๆขัดๆ ทำเอาพี่สองคนหันมามอง
“อ้าว นาย......”เสียงชายคนนั้นพูดแล้วส่ายหน้า
“มีอะไรคะน้อง ถ้าจะสมัครเข้าองค์การตอนนี้ระบบคอมมีปัญหาอยู่ค่ะ น้องเขียนลงในกระดาษก่อนเลยนะคะ ชื่อนามสกุล รหัสนักศึกษา หอที่พัก คณะด้วยค่ะ แล้วเดี๋ยวคอมใช้ได้พี่จะกรอกข้อมมูลลงให้นะคะ” เสียงพี่ผู้หญิงทำหน้าที่ประชาสัมพันธ์
“คือ ไม่ใช่ครับ คือ....ผมขอดูคอมหน่อยได้มั๊ย ครับ เพื่อช่วยอะไรได้บ้าง”ผมบอกอย่างไม่ค่อยแน่ใจ แต่ก็คิดว่าแค่โปรแกรมฐานระบบธรรมดาไม่น่าจะยาก ผมคุ้นเคยกับมันอยู่แล้ว
“อ้าว น้องเรียนคอม เหรอปีไหนแล้วอ่ะ นึกว่าน้องใหม่” เสียงพี่ผู้หญิงที่ชื่อแหววตอบกลับมา
“ครับ ผมน้องใหม่ปี 1 ครับ เรียนวิทย์คอมครับ แต่ผมเรียนเขียนโปรแกรมมาตั้งแต่ม.5แล้วครับ”ผมพูดเพื่อยืนยันในความสามารถของตัวเอง
“อย่าเลย คอยคนที่เขาทำเป็นแบบมืออาชีพมาดีกว่า ไม่อยากเอามือสมัครเล่น”เสียงชายคนนั้นตอบกลับมา
“เอาน่า พี่นิคก้อ ให้น้องเขาลองดูไม่เห็นเป็นไรเลย” พี่แหววบอก พร้อมเลื่อนเก้าอี้คอมให้ผมนั่ง
ผมนั่งลง ไม่พูดพร่ำทำเพลง พิมพ์นั่นใส่นี้ กดนั่นกดนี้ประมาณห้านาที ปรากฏว่าข้อมูลขึ้นหน้าจอเหมือนเดิมครับ
“นั่นไง ได้แล้วๆ พี่นิคดูซิ น้องเขาเก่งเน๊อะ”พี่แหววดีใจจนเก็บอาการไม่อยู่
ผมมองไปทางชายคนนั้นที่ชื่อพี่นิค เขาหันมาสบตากับผมพอดี ผมหลบสายตา
“ขอบ......ใ....”พี่นิคกำลังจะพูดแต่เสียงพี่แหววดังขึ้นว่า“มันเป็นอะไรอีกแล้ว”

kengee

ขอบคุนนะคับ ^________^{:4_102:}{:4_76:}

abcdefghij

ยาวเหมือนกันน่ะเนี่ย เยอะมากๆๆๆๆๆๆ

pongsakron01

ขอบคุณครับ

Ifoot-ballZ

เพิ่งสังเกตุชื่อ พี่นิคเป็นพระเอกนี่นา

aRmkung

ขอบคุณ๕รับ

body5

ขอบคุณครับ

body5

ขอบคุณครับ

solovematoom

ขอบพะคุนฮับ

jun2010

ขอบคุณครับ
หนุกดีครับ

boommy

ขอบคุณครับผม

orrick

ขอบคุนนะคับ ^^

manza555

อ่านๆ อยากรู้แล้วสิว่าเป็นไงต่อ

soigiro

- ขอบคุณครับ

pkclub2146

ขอขอบคุณครับ

peemakung

ขอบคุณครับ

wsdonin

ขอบคุณมากคัน

Klong

ขอบคุนครับ

Klong

ขอบคุนครับ