ของขวัญ 7 ปี <หนุ่ม IT กับ DJ สุดหล่อ>( 7 )

tanya

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับ และขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที

ทุกคนเงียบ “แสดงว่าทุกคนทำเสร็จเรามาเริ่มกันเลย คนแรกใครดี”อาจารย์ยังคงพูดต่อ ผมยกมือขึ้น
“เชิญจ๊ะ” ทุกคนหันมามองผมตามน้ำเสียงของอาจารย์
“คือ.เอ่อ....คือ...ไม่ใช่ครับ ผมจะบอกว่า ผม....ลืมงานไว้ที่หอครับ”ผมพูดออกไป
“อะไรน๊ะ”อาจารย์เน้นเสียงสูง ก่อนที่จะเทศนาชุดใหญ่ให้ผม(กับเพื่อนในห้องฟัง)
“นี่เธอ เพิ่งเริ่มเรียนไม่ทันได้ถึงสองอาทิตย์ก็ออกลายซะแล้ว งานของฉันถึงกำหนดส่งต้องส่งไม่มีข้ออ้างอะไรทั้งนั้น เข้าใจไหม คนที่ไม่ตรงต่อเวลาน่ะ เขาเรียกว่าคนไม่มีความรับผิดชอบ
เพราะบ้านเมืองของเรา มีคนที่ขาดความรับผิดชอบนี้แหละ สังคมถึงได้แย่อย่างทุกวันนี้ไง ............(อีกล้านแปด)” สรุปชั่วโมงนั้นผมโดนว่าเต็มๆไปคนเดียวเกือบ 20 นาที ทำให้เพื่อนในห้องพลอยเซ็งไปด้วยเลย แต่นั่นไม่ใช่จุดที่ผมแคร์ ผมแคร์กับคำว่า “คนไม่มีความรับผิดชอบ” มากกว่า
ภาพแววตาเศร้าที่เคล้าน้ำตาของหนึ่งกับเสียงที่ว่า “คนไม่รักษาสัญญา” และเสียงของอาจารย์ที่เพิ่งพูดจบไป “คนไม่มีความรับผิดชอบ” มันดังก้องวนเวียนมาหลอกหลอนผม จนผมไม่มีสมาธิที่จะดูแล้วคอมเมนต์การสร้างโฮมเพจส่วนตัวของเพื่อนคนอื่นเลย
“สำหรับชั่วโมงหน้า คือวันพรุ่งนี้ตอนบ่ายโมง ชั้นจะให้โอกาสคนที่ไม่มีความรับผิดชอบแล้วอ้างว่า ลืมไว้ที่หอ ได้มานำเสนอ แต่มีข้อแม้ว่านอกจากโฮมเพจส่วนตัวแล้ว ต้องทำโฮมเพจเรื่องคุณธรรมความรับผิดชอบและการตรงต่อเวลามาด้วย หวังว่าคงเข้าใจ แล้วเจอกัน สวัสดีจ๊ะ”
นั่นคือประโยคกล่าวลาและสั่งงานผมไปในตัว
“เอ เราช่วยทำก็ได้นะ”ปูเป้รีบหันมาขันอาสา หลังจากที่อาจารย์ออกจากห้อง
“ไม่เป็นไร ขอบใจมาก”ผมตอบออกไปด้วยน้ำเสียงอันเบา
“วันนี้ไม่มีเรียนแล้ว เป้ไปอบไอน้ำกันม้า...” ทรายเอ่ยชวน
“ไม่หรอก ไว้วันหน้านะ เดี๋ยวเราต้องไปองค์การ กลัวกลับมาไม่ทัน”ปูเป้กล่าวตอบ
“ไปทำ มั๊ยเหรอ”บอยถาม
“ก็จะไปลงชื่อไง เมื่อวานลงไปแล้วแต่คอมมีปัญหาวันนี้เขาเลยนัดให้ไปลงใหม่ตอนสี่โมงเย็น”ปูเป้ตอบ
(เออ...เราก็นัดเพื่อนไว้นี่หว่า แต่วันนี้เจอแต่เรื่องยุ่งๆ ไม่ไปดีกว่า อยากกลับหอแล้ว กลับหอก็ไปเจอหนึ่งอีกซิ จะไปไหนดีว่ะ---ผมคิดในใจ)
“ตั้งสี่โมงเย็น นี่มันเพิ่งบ่ายสามเองนะ ทันน่า”ทรายพยายามชวนต่อ
“เอาอย่างนี้ทรายไปองค์การกับเราก่อน แล้วเราจะไปอบไอน้ำกับทราย ตกลงไหม”ปูเป้ต่อรอง
“ยังไงก็ได้” คำพูดเดิมๆสไตล์ของทราย
“บอยไม่ไปด้วยกันเหรอ หล่อๆอย่างบอย ถ้าเข้าองค์การนะ ได้เป็นพรีเซ็นเตอร์ประชาสัมพันธ์หลายงานแน่เลย ดีไม่ดี อาจได้เป็นพรีเซ็นเตอร์คู่กับเราก็ได้นะ” ทรายพูดชวนบอย
บอยก็พยักหน้าเห็นดีเห็นงามไปกับทรายด้วย “แล้วปอนด์ ไปด้วยมั๊ย”บอยชวน
“ไม่.... จะไปเล่นเกม”ปอนด์พูดแล้วก็เดินออกไป
“เอ ล่ะ ไปด้วยกันนะ”ปูเป้หันมาชวนผม
“ก็ได้ พอดีเรานัดเพื่อนไว้เหมือนกัน” ผมตอบแบบขอไปที แต่ในใจยังคิดมากเรื่อง “คนไม่รักษาสัญญา” “คนไม่มีความรับผิดชอบอยู่”
ปี๊ด.....................! เอี๊ยด...!
เสียงนกหวีดทำให้ผมตกใจและเรียกสติผมกลับคืนมาจากภวังค์ความคิดที่ว่าคนไม่มีความรับผิดชอบ คนไม่รักษาสัญญา พร้อมกับเห็นตำรวจโบกมาที่ผม อ้าว แล้วผมมาทำอะไรที่กลางสี่แยกล่ะเนี๊ยะ
“ขอดูใบขับขี่ กับบัตรนักศึกษาหน่อย เมาหรือเปล่า ทำไมขับรถผ่าไปแดง เกือบโดนชนแล้วเห็นไหม” คุณตำรวจพูดกับผม (จะโดนชนเพราะเสียงนกหวีดนั่นและ ทำให้ผมตกใจหยุดกลางสี่แยกเลย)
“ครับ ๆ ไม่เมาครับ”แล้วผมก็เอาบัตรให้เขาดู
“เอ เป็นอะไร ทำไมถึงผ่าไฟแดง” ปูเป้ถาม หลังจากลงจากมอไซค์ที่ขับตามๆกันมา (แต่พวกนั้นหยุดที่ไฟแดง ไม่ผ่าเหมือนผมนี่)
“เอ เป็นเอามากนะเนี๊ยะ”ทรายพูดขึ้น
“นึกว่าจะได้ไปเที่ยวชลบุรีซะแล้ว”บอยแซว (หมายถึง ถ้าผมตายก็จะได้ไปงานศพที่ชลบุรีครับ---ดูเพื่อนผมซิ)
“นี่เดี๋ยวไปเสียค่าปรับด้วยนะ แล้วจะยึดบัตรนึกศึกษาส่งไปทางคณะ เพื่อตัดคะแนนพฤติกรรม”คุณตำรวจกล่าว
ผมได้ยินใบ้รับประทานครับ แต่คนที่โวยวายแทนผมคือ ทรายกับปูเป้ครับ
“คุณตำรวจขา ถึงกับยึดบัตรนักศึกษา แล้วส่งไปที่คณะเพื่อตัดคณะกันเลยเหรอคะ”ปูเป้ถาม
“เสียค่าปรับก็พอแล้วมั้งคะ นะคะ เห็นแก่พวกเราเด็กใหม่เถอะค่ะ” ทรายชวนอ้อน
“เด็กใหม่นั่นแหละตัวสร้างปัญหาต้องเข้มงวด วันปฐมนิเทศเขาก็แจ้งให้ฟังแล้วว่าถ้าถูกจับในมหาลัย จะมีการยึดบัตรแล้วส่งไปที่คณะเพื่อตัดคะแนนความประพฤติ ไม่ได้เข้าปฐมนิเทศหรือยัง หรือว่านั่งหลับ”
คุณตำรวจอธิบาย (จริงๆด้วยผมนั่งหลับครับ)
(ตัวสร้างปัญหา ........คนไม่มีความรับผิดชอบ............คนไม่รักษาสัญญา มันอะไรกันนี่ มันก้องอยู่ในหัวผม ผมรู้สึกอึดอัด จุกที่ลำคอ มึนหัวไปหมดแล้ว)
“แต่เพื่อนผมเพิ่งครั้งแรกเองนะครับ” บอยช่วยพูด
“สำเหนียงอย่างนี้มาจากสุพรรณป่าวนิ่” ตำรวจถาม
“ใช่ครับ ผมคนเลือดสุพรรณครับ” บอยพูดเน้นให้เหน่อกว่าเก่า
“บ้านเดียวกับเมียน้าเลย อยู่ที่ไหนล่ะ”คุณตำรวจ
“สามชุกครับ”ครั้งนี้บอยเหน่อแบบสุดๆ
“อ้าว ไปๆมาๆเจอคนกันเอง.................”คุณตำรวจคุยกับบอยอยู่นานสองนาน ก็ได้ความว่าบอยก็รู้จักเมียของคุณตำรวจ
คุณตำรวจก็รู้พ่อของบอย
“อย่าลืมไปเสียค่าปรับนะ นี่บัตรนักศึกษาเอาคืนไป”คุณตำรวจพูดพร้อมส่งบัตรมาให้ผม
ผมยกมือไหว้พร้อมบอกว่า “ขอบคุณครับ” ด้วยน้ำเสียงที่เบาแทบหมดแรง (วันนี้มันซวยอะไรว่ะมีแต่เรื่องยุ่งๆเข้ามา)
“ขอบคุณค่ะ ขอบคุณครับ เลือดสุพรรณไปด้วยกันมาด้วยกันครับ” ปู้เป้ ทราย และบอยพูดขอบคุณ
“ที่จริงในมอเรานี้ ไม่มีตำรวจมาจับไม่ใช่เหรอ วันนี้ทำไมถึงมีได้ล่ะ”ปูเป้ตั้งข้อสันนิษฐาน
“นั่นดิ่ แปลก บางวันไม่ใส่หมวก รถจะชนกันตาย ยังไม่เห็นตำรวจเลย มีแต่รปภ.
แต่วันนี้รอดได้เพราะบอยเลยจริงๆ”ทรายกล่าวชื่นชมบอยอย่างออกหน้าออกตา บอยก็ยิ้มอย่างภูมิใจ
“ยังไง เราก็ขอบใจ ที่ช่วยเรา”ผมบอกกับเพื่อนๆ
กว่าจะอ้อนวอนคุณตำรวจและไปเสียค่าปรับก็เกือบห้าโมงเย็นแล้ว เราทั้งสี่คนมาถึงองค์การ ซึ่งเป็นสำนักงานที่ไม่ใหญ่มากนัก แต่คนเยอะแยะไปหมด
“แล้วจะได้ไปอบไอน้ำ ไหมเนี๊ยะ คนเยอะขนาดนี้ หกโมงไม่รู้จะเสร็จหรือเปล่า”ทรายบ่นออกมา
“เอาน่าๆ เดี๋ยวเราพาไปวันอื่นก็ได้”ปูเป้รีบบอกก่อนที่ทรายจะบ่นอะไรอีก
“ไอ้เอ ทางนี้”เสียงไอ้เอ็กซ์ดังมาจากอีกฝากที่ผมยืนอยู่
“โห ครบแก็งค์เลย”ผมบ่นเบาๆ แบบไม่มีอารมณ์
“ใครอ่ะ เอ คนที่เรียกอ่ะ หล่อเน๊อะ”ทรายถามขึ้น บอยทำหน้าไม่ค่อยพอใจที่จะมีคนมาแข่งความหล่อ
“อ๋อ เพื่อนที่โรงเรียนเก่านะ นัดกันไว้” ผมตอบแบบไร้อารมณ์ แล้วพวกนั้นก็เดินมาถึงพอดี
“สวัสดีครับผมอ๊อฟ เพื่อนเอ ครับจบ ม.6 มาด้วยกัน ไม่ทราบว่านายชื่ออะไรครับ”อ๊อฟแนะนำตัวพร้อมเจาะจงถามไปที่ไอ้บอย
ทุกคนทักทายกัน คุยกัน รู้สึกว่าเพื่อนทั้งสองกลุ่มของผมจะเข้ากันได้ง่ายมากๆ คุยถูกคอกันเป็นที่สนุกสนานเลยทีเดียว แต่ก็ดูเหมือนมีคู่ที่ไม่กินเส้นกันนะครับ ไอ้เอ็กซ์ ไอ้โจ้กับเจ้าบอยก็ที่จะแย่งกันหล่อ น้อยกับทราย ที่ทรายมองน้อยว่าไม่สมหญิง แต่น้ำดูเหมือนว่าจะชอบทรายมากเพราะอินเทรนด์สวยได้ใจ เธออยากเป็นอย่างนั้นบ้าง ป่านและปูเป้ก็ งง กับตัวเองที่หน้าตาลักษณะนิสัยอะไรหลายๆอย่างคล้ายคลึงกัน สำหรับอ๊อฟกับต้าร์เป็นที่ยอมรับของทุกคนครับ เพราะต้าร์ไม่ค่อยพูดเอาแต่ยิ้ม ส่วนอ๊อฟพูดทีไรทุกคนยิ้มทุกที ตัวผมน่ะเหรอ เวลานี้เหมือนเป็นส่วนเกินของกลุ่ม (ทั้งๆที่พวกมึงรู้จักกันได้เพราะกูนะ) แต่ก็ดี ผมไม่มีกะจิตกะใจจะพูดคุยอะไรตอนนี้มากนัก เพราะไอ้คำว่า “คนไม่รักษาสัญญา คนไม่มีความรับผิดชอบ ตัวสร้างปัญหา” มันยังอยู่ในหัวผมครับ
ผมเดินคิดอะไรเรื่อยเปื่อย ประตูองค์การ มาได้ไงเนี๊ยะ เมื่อกี้กูต่อแถวเพื่อลงชื่อกับเพื่อนๆนี่หว่า ว่าแล้วก็มองออกไปที่หางแถวที่เพื่อนยืนอยู่
ยังอีกยาวไกล
“นั่นไงตัวการจอมซุ่มซ่าม ทำผิดแล้วลอยนวลที่กำลังเราพูดถึงกันอยู่”มีเสียงหนึ่งดังขึ้น ไม่ใช่เสียงใคร ก็เสียงไอ้พี่นิค
นั้นแหละครับ สิ้นเสียงนั้นคนในองค์การสามสี่คนมองมาทางผม ผมก้มหน้าทันที
“อ้าวน้องคนเมื่อวานนี่ พี่นิค อย่าว่าน้องเขาแบบนั้นซิค่ะ น้องเขาช่วยเราเต็มทีแล้ว”เสียงพี่แหววดังขึ้น
“ช่วยทำให้พังซิไม่ว่า ตอนนี้งานยิ่งเร่งๆอยู่ด้วย คอมก็เหลือแค่ 4 ตัวเอง”พี่นิคบ่นต่อ
“ถ้าเฮามีอีกจั๋กเครื่องก็ดีเน๊อะ” เสียงสำเนียงอีสานดังออกมาจากพี่ผู้ชาย ที่มองก็รู้ว่าอยู่คณะเกษตรเพราะใส่ยูนิฟอร์มลงแปลงของคณะอยู่
“แหม ปอ ก็พูดเป็นนิยาย คอมไม่ได้เสกมานะ”พี่แหววทักขึ้น
“เดี๋ยวกูซื้อบริจาคให้ใหม่ยกชุด”เสียงพี่ผู้ชายที่ออกเซอร์ๆ ดิบๆ เถื่อนๆบอกกับเพื่อนในกลุ่ม
“จริงเหรอคะ พี่ริช สุดยอด เล็กริชไม่ ใหญ่ๆริชทำ”พี่แหววพูดแบบอาการดีใจมาก
“ไม่ได้ๆ อยู่ดีๆจะมาซื้อให้กันได้ยัง” พี่นิคแย้ง
“ก็กูบอกว่ากูบริจาค ไม่ได้ซื้อให้ เข้าใจ๊ กูเบื่อที่พวกมึงทำงานไม่เสร็จ กูไม่มีเพื่อนแดกเหล้า”พี่ริชตอบกลับ
“แม่น ไอ้ริชมันบริจาคเด่ะ นิค มันบ่ได้ให้เด่”พี่ปอสนับสนุน

“บริจาคกับให้ มันต่างกันตรงไหนใครทำพังคนนั้นต้องรับผิดชอบ”พี่นิคพูดพร้อมใช้หางตามองมาทางผมทำให้ทุกคนมองตามมาอีกรอบ ผมซึ่งได้แต่ยืนตัวแข็งทื่อเหมือนจะหมดแรง ไม่รู้จะเดิน จะก้าวจะทำยังไงต่อไป ก็ได้แต่ยืนเป็นตอไม้อยู่ตรงนั้น
“แต่พี่นิคคะ ตามระเบียบขององค์การ ถ้ามีการบริจาคสิ่งของให้องค์การจะต้องได้รับการยอมรับจาก 2ใน3 ของนายกและอุปนายกก่อนไม่ใช่เหรอคะ”พี่แหววท้วงขึ้น

kengee

ขอบคุนนะคับ ^________^{:4_102:}{:4_76:}

pongsakron01

ขอบคุณครับ

abcdefghij

ความคิดเห็ฯเป็ฯแค่ส่วน 1 ของชีวิต

Ifoot-ballZ

น่าสงสารหนึ่งนะ ว่าแต่ผิดสัญญาไรอ่ะ

body5

ขอบคุณครับ

solovematoom

อ่านต่อๆๆๆ

jun2010

ขอบคุรครับ

boommy

ขอบคุณครับผม

orrick

ขอบคุนนะคับ ^^

manza555

ถึงกับฝันเป็นตุเป็นตะ 555 อ่านต่อๆ

soigiro

- ขอบคุณมากคับ

pkclub2146

ขอขอบคุณครับ

peemakung

ขอบคุณครับ

Klong

ขอบคุนครับ

kiwwy

ขอบคุณขร๊า {:sm-17:}

TawanIndy

ขอบคุณครับ

kamaji

ขอบคุนคราบ

harain15

ขอบคุณครับ

tarsii

ขอบคุณมากนะ