ของขวัญ 7 ปี <หนุ่ม IT กับ DJ สุดหล่อ>( 9 )

tanya

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับ และขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
“เดี๋ยวนี้นิคจัดรายการวันธรรมดาด้วยเหรอนึกว่าจัดแต่ช่วงเสาร์อาทิตย์” พี่หมอทีถาม
“เปล่าน่ะ หมอที วันนี้เราจัดแทน”พี่นิคตอบด้วยน้ำเสียงธรรมดาที่น่าฟัง
“เอ่อ พี่ครับ ถ้าไม่มีอะไรแล้วผมขอตัวก่อนนะครับ”ผมเอ่ยด้วยเสียงที่แทบจะอยู่ในลำคอ
“ใครบอกว่าไม่มีอะไร”พี่นิคทำเสียงเข้มพร้อมกับหยิบแฟ้มหนาๆสามแฟ้ม เดินเข้ามาใกล้ผมแล้วส่งให้ผมพร้อมกระซิบที่ข้างหูว่า “ข้อมูลที่นายทำหายไปอยู่ในแฟ้มนี้ จัดการเอาลงคอมฐานระบบให้เหมือนเดิม หวังว่าคนอวดเก่งอย่างนายไม่เกินเที่ยงพรุ่งนี้คงเสร็จนะ เพราะพรุ่งนี้มีประชุมองค์การตอนบ่ายโมงตรง”พูดจบพี่แกยิ้มมุมปากเหมือนได้ชัยชนะที่ยิ่งใหญ่
“ครับ” ผมตอบรับในลำคอ หยิบแฟ้มแล้วเดินออกไป
“นิค ช่วงนี้อากาศเปลี่ยนแปลงบ่อย ดูแลสุขภาพด้วยนะ เดี๋ยวไม่มีเสียงไปจัดรายการ ไม่มีอะไรแล้วเรากลับก่อนนะ”พี่หมอที มองหน้าพี่นิคแล้วอมยิ้มหน่อยๆ
“หมอทีเองก็เหมือนนะ อย่าเครียดกับคนไข้มาก ดูแลสุขภาพด้วย”พี่นิคพูดด้วยน้ำเสียงที่นุ่มหูน่าฟังสบตาพี่หมอที แล้วยิ้มบางๆเห็นไรฟัน
“อะไรกันเนี๊ยะ พี่สองคน ล่ำลายังกับซีรี่ย์หนังเกาหลี ทำยังกับว่าจะไม่ได้เจอกันอีก”พี่แหววแซว
ผมออกมาสตาร์ทมอเตอร์ไซค์ แล้วกูจะขี่ไปยังไงเนี๊ยะ มือถือแฟ้มหนาๆสามเล่ม จะไว้ตะกร้าหน้ารถก็บังทาง จะยัดใส่กระเป๋า แฟ้มก็หนาเกินไป ผมตัดสินใจจะลองขับมือเดียวไปดู
“อ้าวน้องเอ ทำอะไรดูเก้ๆกังๆ จะขี่รถมือเดียวเหรอ อันตรายนะ อยู่ไหนล่ะเดี๋ยวพี่ไปส่ง”เสียงพี่หมอทักเดิน
“อ๋อ ไม่เป็นไรครับ ขอบคุณครับ”ผมตอบไป แต่พี่หมอเดินมาปิดกุญแจมอไซค์ผมแล้วถือแฟ้มไป ทำให้ผมต้องเดินตามพี่เขาไป
“พี่ทีครับ ไม่เป็นไรจริงๆ ผมไปได้ครับ”ผมพูดพยายามเดินตามพี่เขาให้ทันปิ๊บ ๆ เสียงปลดล็อครถอัตโนมัติดังขึ้น พี่ทีก็เอาแฟ้มทั้งสามวางที่ด้านหลังรถ VIOS สีบอนด์เทา
“พี่ทีครับ ผมขอกุญแจคืนครับ ผมนั่งสองแถวไปก็ได้ครับ”ผมต่อรอง
“ขึ้นรถก่อนซิ ถ้าอยากได้คืน”พี่ทีบอก ทำให้ผมต้องยอมนั่งรถไปกับพี่เขา
“พักที่ไหนล่ะ”พี่ทีถาม
“หอ 9 หลังครับ”
“แล้วตาเป็นยังไงมั้ง เคืองๆอยู่ไหม” พี่หมอทีถามพร้อมขับรถออกไป
“ไม่แล้วครับ”
“แปลกนะ นิ้วจิ้มตา แต่ทำไม ไม่มีรอยช้ำเลย” พี่หมอทีพูด พร้อมทำตายิ้มเจ้าเล่ห์มาทางผม (ตอนนี้โครตหล่อเลย)
(อ้าวพี่หมอทีรู้ว่าเราโกหกเหรอเนี๊ยะ แล้วให้เราไปล้างตาทำเพื่อ..........--ผมคิดในใจ)
“คือที่จริง.........”ผมว่าจะบอกความจริง ว่าผมร้องไห้
“ไม่เป็นไร คนเรามันก็ต้องมีเรื่องไม่อยากบอกคนอื่นบ้างซิน่า ใช่ไหม แต่ถ้าเป็นเพราะว่าเรื่องคอมขององค์การไม่ต้องคิดมาก ทุกอย่างลงตัวแล้ว”พี่หมอทีคงคิดว่าผมร้องไห้เพราะเรื่องคอมขององค์การมั้ง ไม่หรอกเรื่องแค่นั้นสำหรับผมมันขี้ปะติ๋ว ไม่ทำให้กับผมน้ำตาตกได้หรอก แต่ที่ผมเจอมาทั้งวันนี่ซิ ไหนจะเรื่องของหนึ่ง ไหนจะเรื่องาน เรื่องตำรวจ ใช่ซิ เรื่องหนึ่งกลับไปหอต้องเจอมันนี่หว่า เอาไงดี เอาว่ะ ยังไงก็ต้องเจออยู่แล้ว ผมนั่งคิดไปเรื่อยพร้อมมองข้างทาง
“พี่ครับๆ พี่ช่วยจอดร้านเค้กข้างหน้าให้ผมหน่อยได้ไหมครับ”
“เอาซิ ว่าจะแวะซื้ออยู่พอดี ชอบกินเค้กร้านนี้เหรอ เหมือนพี่เลย อร่อยดี”
ที่จริงผมก็ไม่ได้ชอบเค้กอะไรมากมายหรอกครับ แต่ตั้งใจว่าจะซื้อไปฝากหนึ่ง เพราะเคยมากินที่ร้านนี้ แล้วหนึ่งบอกว่า อร่อยดี แต่แพงไปหน่อยเสียดายเงิน พี่หมอทีจอดรถ เราเดินเข้ามาในร้านขายเค้ก มีตู้ใส่เค้กนานาชนิดให้เลือก
“ใส่กล่องครับ เอานี้ครับ เอานี้ด้วย เอานี้อีกชิ้นครับ”ผมชี้สั่ง
“ของผมก็ใส่กล่องครับ เอาออเร้นท์บีช กับช็อคบลู อย่างละชิ้นครับ คิดเงินรวมกับของน้องเขาเลยครับ” พี่หมอทีบอกพนักงานตักเค้ก
“ไม่เป็นไรครับพี่ เดี๋ยวผมจ่ายเอง”ผมรีบท้วงขึ้น
“ทั้งหมด 5 ชิ้น 200 บาท พอดีค่ะ”เสียงพนักงานประจำร้านบอก พร้อมกับพี่หมอทีจ่ายเงินออกไป ผมมองพี่หมอทีด้วยแววตาเกรงใจแต่ก็เคืองๆ
“มองอะไร ไม่พอเหรอ สั่งอีกก็ได้นะ”พี่หมอทีบอก
“ไม่ครับๆ พอแล้วครับ”ผมรีบปฏิเสธแล้วเดินไปขึ้นรถ
“เห็นตัวเล็กๆ อย่างนี้กินเก่งเหมือนกันนะ เค้กตั้ง 3 ชิ้น” พี่ทีแซวขณะขับรถไป (ตัวเล็กอะไรผมสูงตั้ง177ซม.นะ พี่นั่นแหละสูงเกินบ้านเกินเมือง ว่าพี่นิคสูงแล้ว นี่ยังสูงกว่าพี่นิคอีก)
“ป่าวครับ ซื้อไปฝากรูมเมทด้วยครับ”ผมรีบแก้ตัว
“ใจดีจัง แล้ว ... เอ ชื่อเอใช่ป่าว เอเป็นคนจังหวัดขอนแก่นหรือป่าว”พี่หมอหาเรื่องชวนคุย
“ครับผมชื่อเอ ผมเป็นคนเมืองชลครับ”(ก็พี่เขายังเรียกชื่อเราอยู่เลย แล้วจะถามทำเพื่อ....ว่าชื่ออะไร เอ๋อ ป่าวหว่าพี่หมอนี่)
“ถึงว่าไม่มีเค้าหน้าคนขอนแก่นเลย”
........เงียบ....... พี่หมอที เอื้อมมือมากดเครื่องเสียงในรถ
.......อดทนเวลาที่ฝนพร่ำ..........อย่างน้อยมันก็ทำให้เราได้รู้ถึงความแตกต่าง............เสียงเพลงทำลายความเงียบ (ฟังเพลงของพี่บอยด้วย --- ชอบเหมือนกันเลย)
“เออ น้องเอ ไอ้งานในแฟ้มน่ะ ถ้าต้องซีเรียสมากนะ ให้คนในองค์การช่วยก็ได้” พี่หมอชวนคุยอีกรอบ
“ครับ”
.......เวลาที่ฟ้าไม่เป็นใจ ...........เวลาที่ฟ้า.................ยังสดใส.......เสียงเพลงดังไปเรื่อยๆ
“เพลงนี้ความหมายดีเน๊อะ น้องเอ ชอบไหม”พี่หมอพยายามชวนผมคุย
“ครับ ชอบครับ”นั่นคือคำตอบรับจากผม
“ชีวิตคนเรามันก็เหมือนกับท้องฟ้านั่นแหละ เดี๋ยวก็มีฝน เดี๋ยวก็มีเมฆหมอก แต่ฟ้าหลังฝนจะงดงามเสมอ เหมือนกับว่าฝนได้ชะล้างสิ่งสกปรก ออกไปจากฟ้าอย่างนั้นแหละ ถ้าเป็นชีวิตเราอุปสรรคปัญหาต่างๆก็เหมือนกับพายุฝนเมฆหมอก ถ้าเราผ่านมันไปได้ก็จะทำให้เราแข็งแกร่ง ยืนหยัดอยู่ได้อย่างงดงามเหมือนฟ้าหลังฝนไง” พี่หมอทีพูดบ่นออกมาลอยๆ
พอถึงหอ ผมลงจากรถเดินไปหยิบแฟ้มหลังรถ พร้อมกับถุงเค้ก แล้วมายกมือไหว้ขอบคุณพี่หมอทีผมเห็นพี่หมอทีกำลังเขียนอะไรแล้วฉีกกระดาษแผ่นนั้น ยื่นส่งมาให้ผม
“นี่ อ่ะ เบอร์โทรกับเมล์แล้วก็ Hi 5 ของพี่”พี่ทีบอก
“ครับ ขอบคุณครับ”
“แล้วเวลาล้างหน้า ระวังนิ้วจิ้มตาตัวเองอีกนะ ฮึๆ”พี่ทีพูดแซวพร้อมยิ้มอย่างน่ารัก แล้วหัวเราะในลำคอ ก่อนขับรถออกไป
“แล้วเวลาล้างหน้า ระวังนิ้วจิ้มตาตัวเองอีกนะ” เสียงและภาพของพี่ที ติดหูติดตาระหว่างที่ผมเดินขึ้นบันได ไปทีห้อง ผมเดินไปยิ้มไป ใครเห็นคงว่าบ้า แล้วเราเป็นอะไรนี่ พี่เขาก็ผู้ชาย เราก็ผู้ชาย เราจะมาประทับใจอะไรนี่ บ้าแล้วๆ ผมส่ายหัวไปมาไล่ความคิดและภาพพวกนั้น จนมาหยุดที่หน้าห้อง ผมลืมเหตุการณ์เมื่อครู่ทั้งหมด กำลังเตรียมใจรับกับสิ่งที่จะเกิดขึ้นข้างหน้า ผมไขกุญแจ เปิดห้องเข้ามา ว่างเปล่า หนึ่งยังไม่กลับมาเหรอ จะทุ่มแล้วนะ หนึ่งไม่เคยเถลไถลนี่นา ปกติเลิกเรียนก็จะกลับห้องเลย ผมถามตัวเองในใจ เป็นอะไรหรือเปล่าน้า แต่ตอนนี้เอาไว้ก่อน จัดการงานเจ้าสามแฟ้มนั่นก่อนแล้วกัน ว่าแล้วผมนั่งเอา Notebook ตัวโปรดขึ้นมานั่งทำไปเรื่อยๆ
นานเท่าไหร่ไม่รู้ เสียงท้องในกระเพาะร้องประท้วง ผมเลยมองดูนาฬิกาเข็มสั้นชี้เลขเก้า เข็มยาวชี้เลขหก อะไรกันสามทุ่มครึ่งแล้ว ยังทำไม่ได้ถึงครึ่งแฟ้มเลย ข้อมูลอะไรมันเยอะอย่างนี้ว่ะ ผมว่าจะลงไปหาอะไรกินรองท้อง แต่ถ้าไป U Center ตอนนี้คนคงเยอะน่าดู จะเสียเวลาทำงานเปล่าๆ
นึกแล้วตาก็เหลือบไปเห็นถุงเค้ก เอามาร้องท้องซักชิ้น ก่อนดีไหมน้า ไม่ได้ๆเราซื้อมาฝากหนึ่งนิ่
เออ..จะสามทุ่มกว่าแล้วหนึ่งยังไม่มาเลย ชักห่วงแล้วซิ หรือจะเป็นเพราะคำพูดของเราเมื่อเช้านี้
ผมลุกจากเก้าอี้จะลองไปเดินตามหาหนึ่ง เปิดประตูก็ก็ต้องตะลึง หนึ่งยืนอยู่หน้าห้อง พอหนึ่งเห็นผม ก็โผลเข้ามากอด ทำเอาผมเซ เข้ามาในห้องเหมือนเดิม
“เอ ......อยู่เป็นเพื่อนเรานะ”เสียงหนึ่งที่ดู แหบพร่าและเบาพูดกับผมทั้งที่ยังกอดผมอยู่
“อือๆ....”ผมตอบแบบ งงๆ พร้อมพยักหน้าเล็กน้อย
“เอ สัญญาแล้วนะ เอ ต้องทำตามสัญญาที่ให้ไว้กับเรานะ เอ อย่าทิ้งเราไปไหนอีกนะ เรากลัว”หนึ่งพูดพร้อมปล่อยโฮออกมาอย่างไม่อายผม
“ไม่มีอะไรต้องกลัวนะหนึ่ง เราอยู่กับหนึ่งแล้วนี่ไง” ในใจต้องนั้นผม งง ไปหมด กว่าจะปลอบหนึ่งได้ก็นานโขอยู่
“อาบน้ำเสร็จแล้ว สบายใจขึ้นหรือยัง” ผมถามหนึ่ง
“อืม ก็ดี ขอบใจนะเอ ที่เข้าใจเรา” หนึ่งบอกพร้อมยิ้ม
“อือ....ไม่เป็นไร หนึ่งเราซื้อเค้กมาฝากอ่ะ ร้านที่หนึ่งบอกว่าอร่อยอ่ะ” กูไปเข้าใจอะไรตั้งแต่เมื่อไหร่ว่ะ
“จริงเหรอ ไหนๆ โห.......ตั้งเยอะ หมดไปหลายบาทเลยซิท่า มากินด้วยกันซิ เอ เรากินคนเดียวไม่หมดหรอก” (ไม่อยากจะบอกเลยว่าไม่เสียซักบาท เห่อๆ) หนึ่งกลางโต๊ะญี่ปุ่นออกกลางห้องพร้อมเอาเค้กวางลงกับช้อนสองคัน ผมลงไปนั่ง ลืมไปเลยว่ากำลังหิว
“หนึ่ง ถามอะไรหน่อยได้มั๊ย” ผมเอ่ยขึ้นมา ทั้งทีในใจยังกล้าๆกลัวๆ
“ถามมา ซิ” หนึ่งตักเค้กเข้าปาก
“เอ่อ.....ทำไม หนึ่งถึงว่า เรา......เอ่อ ว่า เป็นคนไม่รักษาสัญญาล่ะ” ผมพูดแบบไม่มั่นใจ กลัวเจ้าตัวโกรธอีก
หนึ่งวางช้อนลง มองมาที่ผม (เอาแล้ว หาเรื่องอีกแล้วไงกู --- ผมคิดในใน)

“เอ... เอ ทำผิดแล้วยังไม่รู้ตัวอีกเหรอ”หนึ่งย้อน ผมส่ายหน้าน้อยๆ(ถ้ารู้แล้วจะถามมั๊ยเนี๊ยะ)
“ก็ใครกัน คืนที่ฝนตก บอกว่าจะอยู่เป็นเพื่อนเราแล้วพอไปงานเปิดโลกกิจกรรม เขาคนนั้นก็ทิ้งเราไปเลย เขาไปกับกลุ่มเพื่อนของเขาไม่สนใจเราเลย” หนึ่งก้มหน้าพูด ผมถึงบางอ้อ ก็คราวนี้เอง
“อ๋อ...วันนั้นเราหลงกับหนึ่งนี่นา แล้วเราก็ไปกับเพื่อนกลุ่มเก่าของเราเราเจอเรื่องยุ่งๆ เราเลยไม่ได้คิดอะไรเลยอ่ะ ขอโทษด้วยนะ ขอโทษจริงๆ” ผมขอโทษมาจากใจจริง

pongsakron01

ขอบคุณครับ

kengee

ขอบคุนนะคับ ^_____^{:4_102:}{:4_76:}

abcdefghij

ความสนุกมันแค่ส่วน1 ของคนเรา

Ifoot-ballZ

พี่นิคโหดร้ายอ่ะแต่น่ารักนะ เลือกคัยดีเนี่ยเรา ลำบากใจ....

body5

ขอบคุณครับ

body5

ขอบคุณครับ

solovematoom

อ่านๆๆๆๆต่อ

jun2010

ขอบคุณครับผม

boommy

ขอบคุณครับผม

orrick

ขอบคุนนะคับ ^^

manza555

ทำไมเอถึงได้ซวยซ้ำซ้อนอย่างนี้

soigiro

- ขอบคุณมากคับ

pkclub2146

ขอขอบคุณครับ

peemakung

ขอบคุณครับ

wsdonin

จะรักกกันได้ยังไงคับ

Klong

ขอบคุนครับ

kiwwy

ขอบคุณขร๊า {:sm-32:}

TawanIndy

ขอบคุณครับ

kamaji

ขอบคุนคราบ