ของขวัญ 7 ปี <หนุ่ม IT กับ DJ สุดหล่อ>( 18)

tanya

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับ และขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที

วันนั้นผมกับพี่นิคออกไปเอาคอม กลับมาที่บ้านอาอี๊อีกทีเกือบเย็นอาอี๊พยายามให้พี่นิคค้างต่ออีกคืน แต่วันนี้วันเสาร์พี่นิคติดจัดรายการ พออาอี๊รู้ว่าพี่นิคเป็นดีเจก็คะยั้นคะยอให้ผมเอากล้องมาถ่ายรูปคู่เอาไว้ซะงั้นสรุปว่าวันนั้นทุกคนในบ้านได้ถ่ายรูปคู่กับพี่นิคหมดเลยพร้อมได้ลายเซ็นต์เป็นของแถมอีก (เฮ่อ..........อาอี๊เราก็เป็นไปกับเขาด้วยนะ)
บทที่หก --- ตัวตน
ช่วงนี้ชีวิตของผมก็ดำเนินไปอย่างเรื่อยๆ ไปเรียน เจอเพื่อน กินข้าว กลับหอ เล่นเกม นอน บางครั้งก็มีไปองค์การบ้าง
(ส่วนใหญ่ก็เป็นเพื่อนชวนไป) จนบางครั้งผมมานั่งนึกๆดู ชีวิตมหาลัยที่เขาว่ามันสนุก ไม่น่าเบื่อ มีอะไรให้เรียนรู้ตลอดเวลา แต่ทำไมชีวิตของผมกลับตรงกันข้ามทั้งๆ ที่มันเพิ่งผ่านมาไม่ถึงเดือน ผมนั่งคิดต่อไป หรือเป็นเพราะว่า เรายังไม่รู้จักตัวตนของเราพอ เลยทำให้ไม่รู้ว่าชีวิตของผมขาดหรือเกินส่วนไหนไปบ้าง แล้วมันจะเริ่มหาตรงไหน ยังไง ว่าแล้วผมก็เปิดคอมนั่งเล่นเกมต่อไป
“เอ ถามจริงๆเหอะ ไม่เบื่อบ้างเหรอ ที่วันๆต้องอยู่แต่หน้าคอมอ่ะ เรากลับหอมาที่ไร ก็เห็นแต่เอนั่งอยู่แต่หน้าคอม” หนึ่งทักผมเดินเข้ามาในห้องหลังเรียนเสร็จ
“ก็เราเรียนมันอ่ะ เป็นงานเราด้วย”ผมตอบ
“งานอะไร เล่นเกมนี่นะงาน เล่นแต่เกมอยู่แต่หน้าคอม ระวังจะเสียความเป็นตัวของตัวเอง แล้วเพื่อนๆก็ไม่คบ ระวังจะไม่มีเพื่อนนะ”หนึ่งค้าน
“แหมๆ แล้วหนึ่งไม่เบื่อบ้างเหรอที่เรียนเสร็จ แล้วก็กลับหอมาอ่านหนังสือ ไม่เห็นหนึ่งไปไหนบ้างเลย จะว่าไปแล้วเราก็ไม่ค่อยเห็นหนึ่งมีเพื่อนเลยอ่ะ”ผมเปลี่ยนเรื่อง
“เพื่อนที่ดีนะ เขามีกันไม่มากหรอก แค่คนเดียวก็เกินพอแล้ว”หนึ่งพูดพร้อมยิ้มบางๆมาให้ผม
“ขอบใจนะ ที่หนึ่งเราให้เป็นเพื่อนที่ดีคนนั้น”ผมตอบ
“ใครบอก เอตู่เอาเองแล้ว”หนึ่งพูดแล้วยิ้มน้อยๆ
“อ้าว.........นึกว่าใช่ ถ้าใช่ว่าจะเลี้ยงเค้กร้านอร่อยซักหน่อย”ผมแหย่
“ถ้างั้นใช่ เอ ก็ได้ ไปกันยัง”หนึ่งถาม
“ไปไหน”ผมถามคืน
“อ้าวไหนบอกว่าถ้าให้เป็นเพื่อนที่ดีแล้วจะเลี้ยงเค้กร้านอร่อยไง”หนึ่งตอบ
“โห.........ให้เป็นเพื่อนสนิทเพราะอยากกินเค้กเนี๊ยนะ”ผมบอก
“555” นั่นคือเสียงตอบรับจากหนึ่ง
“วันนี้คนเยอะจัง ซื้อกลับไปกินที่หอเถอะ”หนึ่งบอก
“กินที่นี้แหละขี้เกียจล้างจาน ล้างช้อน”ผมตอบ
“ทำอย่างกับเอเป็นคนล้าง กินอะไรเสร็จก็มีแต่เรานี่แหละที่ล้าง เอ นอนสบายเลย”หนึ่งบอก
“ก็คนมันกินอิ่มๆเลยง่วงอ่ะ เราว่าจะนอนแป๊บเดียว เดี๋ยวตื่นมาล้าง ตื่นมา หนึ่งก็ล้างหมดแล้ว สรุปนั่งกินที่ร้านนี่แหละนะ หนึ่งจะได้ไม่ต้องล้าง”ผมสรุปผมเดินไปนั่งที่โต๊ะที่เพิ่งมีคนลุกออก
“หนึ่งเอา ออเร้นชีสเค้กราดไวท์ช็อค ใช่ป่ะ”ผมถาม
“อืม”
“ไม่เบื่อหรือไง มาทีไรก็กินแต่อันเดิมๆ ไม่ลองอันใหม่บ้างเหรอ”
“ไม่หรอก บางทีสิ่งเดิมๆที่คิดว่าใช่และดีสำหรับเรา ก็ดีกว่าของใหม่ที่เราต้องทำใจยอมรับการเปลี่ยนแปลงนะ”หนึ่งตอบ
“หนึ่งเรียนปรัชญามากไปป่ะ พูดมายังกับคติชีวิตเลย”ผมแซวพร้อมเดินไปสั่งเค้ก
ระหว่างที่ผมนั่งคอยเค้ก ก็ปรากฏว่ามีมือของใครมาปิดที่ตาผม
“ทายซิ ใครเอ่ย”มือปริศนานั้นทาย
“ไอ้อ๊อฟ เอามือออกเลย เราจำเสียงได้”ผมบอก
“ ไม่สนุกเลย จำได้ไง ดัดเสียงแล้วนะ”อ๊อฟบอก
“เสียงซะควาย ขนาดนั้นใครจะจำไม่ได้”ผมบอก
“เขาเรียกว่าเสียงเซ็กซี่ยะ” อ๊อฟพูดพร้อมหันมาค้อนผมเบาๆ “ต้าย ตายๆๆๆ พ่อหนุ่มนัยน์ตาเศร้าที่มานั่งกินเค้กด้วย นี่ใคร
เหรอ”
“อ่อ......นี่หนึ่งรูมเมทเรา หนึ่งนี่อ๊อฟเพื่อนโรงเรียนเก่าเราเอง”ผมแนะนำทั้งคู่ให้รู้จักกัน
“แล้วทำไมมาได้เนี๊ยะ ไม่ได้จุดธูปเรียกซักหน่อย แล้วเพื่อนๆไปไหนหมดล่ะ เห็นทุกทีไปไหนไม่เคยขาดเพื่อนเลยนี่”
“จะพูดไปแล้วชีวิตของอ๊อฟช่างน่าสงสารนัก....”อ๊อฟทำท่าบีบน้ำตา หนึ่งนั่งอมยิ้มกับท่าทีของอ๊อฟ
“พอๆ เอาจริงๆ”ผมบอกอ๊อฟ
“กูหิว เลยมาหาอะไรกิน จบ”อ๊อฟบอกพร้อมเดินไปสั่งเค้ก
“เป็นไงเพื่อนเรา รับได้ไหม”ผมถามหนึ่ง
“ก็ดี ตลกดี เป็นตัวของตัวเองดี”หนึ่งตอบ
“เออ...หนึ่งว่าตัวตนของเราคืออะไร”ผมถาม
“ตัวตนของเราก็คือตัวตนของเรา ที่เราอยู่กับมันมาและมันก็ดำเนินไป โดยไม่สนใจอะไรอย่างอื่นบ้างเลย นอกจากตัวมันเอง”หนึ่งตอบพร้อมแววตาเศร้า
“หนึ่งถามจริงๆ เป็นเภสัชนี่ต้องเรียนปรัญชาชีวิตด้วยเหรอ ทำไมพูดอย่างกับนักปรัชญา”ผมแซว
“คุยอะไรกันอยู่ ดูซีเรียสกันเชียว”อ๊อฟนั่งลงแล้วตักเค้กเข้าปาก
“ก็ไม่มีอะไรหรอก เออ.....อ๊อฟ แกว่าตัวตนของเราคืออะไร”ผมถาม
“ตัวตนของเรา จะเอาไปตอบการบ้านวิชาปรัชญาเหรอ”อ๊อฟย้อน
“ไม่ใช่ ถามเฉยๆ อยากรู้อ่ะ”ผมบอก
“ตัวตนของเรา คือการที่เราได้ทำในสิ่งที่เราต้องการมั้ง ดูอย่างฉันซิ อยากทำอะไรทำเลย มันเลยเป็นตัวตนของฉันไง”
อ๊อฟตอบ
“ว่าแต่ทำไมจู่ๆ เอถึงถามเรื่องนี้ล่ะ”หนึ่งถามด้วยความแปลกใจ
“ไม่มีอะไรหรอก แค่คิดว่าเรายังหาตัวเองไม่เจอ”ผมบอก
“เจอแล้วๆ เจออย่างจัง นั่นไงพ่อเทพบุตรสุดหล่อ สูง ขาว ตี๋ ใส่แว่น สุภาพบุรษในชุดกราวน์ นั่นๆ เขากำลังเดินเข้ามาหาฉันด้วย มาแล้วๆ อะไรกันนี่ ฉันจะเจอรักที่ร้านเค้ก สวีทเป็นบ้าเลย”อ๊อฟพูดทำให้ผมกับหนึ่งหันไปมอง
“อ้าว พี่หมอที สวัสดีครับ”ผมเอ่ยทักคนที่เดินเข้ามา พร้อมยกมือไหว้กับหนึ่ง
“สวัสดีครับน้องเอ น้องหนึ่ง เอ่อ...น้อง”พี่หมอทีมองไปทางอ๊อฟ
“น้องอ๊อฟครับ น้องอ๊อฟ เป็นเพื่อนที่โรงเรียนเก่าของเอครับ”อ๊อฟเสนอชื่อตัวเองพร้อมยกมือไหว้ทำหน้าตาดีใจ แล้วพี่หมอทีก็นั่งร่วมโต๊ะกับเรา
“มาทานเค้กเหรอครับ”พี่หมอทีถาม
“แหม คุณพี่หมอสุดหล่อ ขอตีสักทีเหอะ มาร้านเค้กจะให้มากินส้มตำหรือยังไง”อ๊อฟไม่พูดเปล่า เอามือมาตีที่แขนพี่หมอทีเบาๆ แล้วเอากลับไปแนบที่แก้มตัวเอง
“จริงของน้องอ๊อฟ พี่เปลี่ยนคำถามใหม่ มากันนานหรือยังครับ”พี่หมอทีถาม
“ก็สักพักแล้วครับ”หนึ่งตอบ
“น้องเอเป็นยังไงบ้างครับ หายดีหรือยัง”พี่หมอถาม
“ก็ปกติดีทุกอย่างครับ”ผมตอบ
“ดีแล้วครับ อย่าอดข้าว อย่าอดนอนอีกนะครับ เดี๋ยวจะเป็นอีก คราวนี้รับรองไม่ใช่แค่ให้กลูโคสกับน้ำเกลือ แต่โดนฉีดยาแน่ๆ”พี่หมอบอก
“พี่หมอจะฉีดเองเลยเหรอครับ”อ๊อฟถามพร้อมทำตาส่อไปในความหมายอีกทาง
“ครับ ไม่เชื่อใจพี่เหรอ”พี่หมอถาม
“เชื่อครับเชื่อ เชื่อเต็มร้อย ฉีดผมก่อนได้ไหมครับ ผมอยากโดนพี่หมอฉีดยา”อ๊อฟต่อบอกต่อคำ แต่ดูท่าหมอจะไม่รู้เรื่อง
“พอๆอ๊อฟ ทะลึ่งแล้ว ถ้าอย่างแกจะไปฉีดยา ต้องไปโน้น คณะสัตวแพทย์”ผมบอก
“ทะลึ่งตรงไหนครับ”พี่หมอทีถามพร้อมทำหน้าเอ๋อ
“แล้วทำไมต้องไปที่สัตว์แพทย์”หนึ่งถามต่อพร้อมขมวดคิ้ว
“ก็ไอ้อ๊อฟมันเป็นควาย ต้องไปโรงบาลสัตว์ที่คณะสัดแพด”ผมพูดพร้อมหัวเราะ หนึ่งหัวเราะ อ๊อฟหันค้อน
“ไปคณะสัดแพทย์ก็ดีจะได้เจอกับพี่คิมปีสี่ที่แสนจะน่ารัก”อ๊อฟบอก
“ใจคอก่อนจบจะเก็บทุกคณะว่างั้น”ผมถาม
“น้องอ๊อฟ รู้จักพี่คิมที่เรียนสัดแพทย์ปีสี่ด้วยเหรอครับ เขาเป็นเพื่อนพี่เอง”พี่หมอบอก
“คุณพี่หมอสุดหล่อ ใสซื่อ สะอาด บริสุทธิ์ ทำไมจะไม่รู้จักล่ะครับ ก็พี่แกออกจะโด่งดังในวงการ ไปไหนมาไหน มีแต่คนตาร้อนเป็นไฟ”อ๊อฟเล่า
“ทำไมต้องตาร้อนด้วยล่ะ”หนึ่งถาม
“ก็พี่แกน่ะ มีเด็กวิดวะปีสอง ชื่ออะไรน่ะ ถ้าจำไม่ผิดชื่อตี๋มั้ง มาคอยเอาอกเอาใจ ดูแลทุกอย่าง สารพัด หวานกันอย่างกับอะไรดี ใครไม่อิจฉา
ตาร้อนก็ให้มันรู้ไปซิ มีแฟนเด็กกว่าตั้งสองปี แถมแฟนยังเรียนวิดวะเป็นเด็กหนุ่มที่หล่อขี้เล่นมีอนาคตไกลอีกต่างหาก แค่พูดยังอดอิจฉาไม่ได้เลย” อ๊อฟเล่าแบบอกรสออกชาติ
“แกรู้ได้ยังไง”ผมถาม

“เรื่องอย่างนี้ เขามีเครือข่ายส่งข่าวรายงานจ๊ะ”อ๊อฟพูด
“พี่ก็พอรู้มาบ้างว่าคิมเพื่อนพี่เขาเป็น....อะไรอย่างนั้น แต่ไม่เคยรู้เรื่องแฟนของคิมเลย”พี่หมอบอก

kengee

ขอบคุนนะ คับ ^_________^{:4_98:}{:4_102:}

Ifoot-ballZ

ถึงกับฝันเปียกเลยทีเดียว อิอิ..

abcdefghij

การที่รู้ว่ารัก ใคร เราต้องพยายาม

body5

ขอบคุณครับ

pongsakron01

ขอบคุณครับ

solovematoom

อิอิ น่ารักจัง

jun2010

ขอบคุณครับ

boommy

ขอบคุณครับผม

orrick

ขอบคุนนะคับ ^^

manza555

สนุกมากๆเลย

soigiro

- ขอบคุณมาคับ

pkclub2146

ขอขอบคุณครับ

peemakung

ขอบคุณครับ

wsdonin

ขอบคุณมากคับ

Klong

ขอบคุนครับ

kiwwy

ขอบคุณมากๆขรี น่ารักที่สู้ด{:sm-52:}

TawanIndy

ขอบคุณครับ

kamaji

ขอบคุนคราบ

harain15

ขอบคุณครับ