ของขวัญ 7 ปี <หนุ่ม IT กับ DJ สุดหล่อ>(21)

tanya

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับ และขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
บทที่แปด --- ความหลัง
““ผมโตแล้ว ผมไม่ได้เล่น ผมแค่อยากรำลึกถึงวันเก่าๆกับพี่ ตอนกีฬาสี”ภูพูดแล้วเอาหน้ามาซบที่ไหล่ผม คำพูดของภูทำให้ภาพความหลังเก่าๆสมัยตอนกีฬาสีปีที่แล้วย้อนเข้ามาในหัวผมอีกครั้ง
บรรยากาศในสนามเป็นไปด้วยความสนุกสนาน ทั้งเสียงกลอง ฉิ่ง ฉาบเสียงร้องเพลงของแต่ละสีที่ร้องแซวกันไปแซวกันมา อีกไม่กี่นาทีข้างหน้าก็จะมีการประกาศผลรางวัลต่างๆแล้วทุกคนเลยปล่อยผีกันเต็มที่ ให้สมกับความเหนื่อยเหน็ดที่เตรียมกันมา
“มีใครเห็นเฮียเอ็กซ์ของฉันบ้าง” อ๊อฟถามในหมู่เพื่อนๆที่นั่งอยู่หลังสแตนเชียร์
“เป็นอะไรของแก ถามหน้าตาตื่นเชียว” น้อยทักขึ้น
“ก็รางวัลนักว่ายน้ำดีเด่นปีนี้ตกเป็นของเฮียเอ็กซ์ไง ฉันจะมาบอกให้เตรียมตัว”อ๊อฟบอก
“รู้ได้ยังไง แน่ใจหรือเปล่า”ป่านถาม
“เรื่องอย่างนี้ต้องชัวร์นะ ไม่งั้นไปบอกเอ็กซ์ให้เตรียมตัวแล้วไม่ได้ขึ้นมา มันจะเสียใจ”น้ำบอก
“เชื่อฉัน ข่าวกรอง เชื่อถือได้ โจ้ด้วย ได้เป็นนักบาสดีเด่นปีนี้ เตรียมตัวด้วย”อ๊อฟบอก
“มีกูด้วยเหรอว่ะ อย่างนี้ต้องรีบเสริมหล่อหน่อยแล้ว เดี๋ยวแฟนคลับไม่กรี๊ด”โจ้บอก
“เชื่ออ๊อฟมันเถอะ มันหาข่าวยิ่งกว่า CNN  อีก”ต้าร์ร่วมแจม
“เราเห็นเอ็กซ์ครั้งสุดท้ายก็ที่สระตอนแข่งเสร็จ สงสัยตอนนี้อยู่ที่ห้องเปลี่ยนชุดมั้ง เดี๋ยวเราไปตามให้ก็ได้”ผมบอกพร้อมลุกขึ้นเดินไป
“ไอ้........เอ็..ก.......”ผมกำลังจะตะโกนเรียกเมื่อไปถึงที่ห้องเปลี่ยนชุด แต่แล้วผมก็ได้ยินเสียงดังมาจากห้องน้ำภายในห้องเปลี่ยนชุด เสียงนั้นทำให้ผมต้องชะงักตกใจจนทำอะไรไม่ถูก ได้แต่ยืนแข็งทื่ออยู่อย่างนั้น
“เฮ้ย......มีเสียงคนมาป่าวว่ะ”เสียงเด็กหนุ่มคนหนึ่งถามขึ้น
“พี่ต้น กลัวจนหูแว่วไปป่าว เร็วๆผมจะไม่ไหวแล้ว อ่าส์......”เสียงเด็กหนุ่มอีกคนดังขึ้นแต่เสียงนั้นมาจากห้องน้ำเดียวกัน
“โอ้ย....อ้าส์....พี่ก็จะไม่ไหวแล้วต่อ.......ไอ้ภู....ซีดส์.... ทำไมมึงสุด.....ยอด...อ่าส์....อย่างงี้....ว่ะ....แม่ง...ขนาดยังไม่แข็ง...แม่งยังเท่านี้....โอ้ยๆซีดส์.....กูสองคนพี่น้องอายเลยว่ะ...อ้าสสสส์...”เสียงเด็กหนุ่มคนแรกตอบ
“กูแม่งไม่มีอารมณ์ว่ะ กูเลิกเล่นแล้ว”เสียงเด็กหนุ่มคนที่สามดังขึ้นแต่มันมาจากห้องน้ำเดียวกัน
“เป็นเชี่ยอะไรว่ะ....อ่าส์.......กูกับต่อ...ใกล้แล้ว....ซีดส์....อ้า.......มึงก็ชักตามเร็วๆซิว่ะ...อ้า...”เสียงเด็กหนุ่มที่ชื่อต้นดังขึ้น
“มึงอยากมีอารมณ์...ซีดส์...มึงก็นึกถึง.......อ่าส์......ไอ้พี่ ม.6 ที่เล่นแบดของมึงซิว่ะ....ที่ชื่ออะไร เอ บี ซี อะไรนั่นอ่ะ.....อ้าส์..โอ้ยส์..”เสียงเด็กหนุ่มที่ชื่อต่อบอกเด็กหนุ่มที่ชื่อภู
“มึงอย่าเอาพี่เอของกูมาล้อเล่น กูไปแล้ว มึงต่อกันเองสองพี่น้องแล้วกัน”เสียงเด็กหนุ่มที่ชื่อภูดังขึ้นพร้อมมีเสียงเหมือนหยิบผ้ามาสะบัด ก่อนที่ประตูห้องน้ำห้องนั้นจะถูกเปิดออก ผมรีบเอาตัวเองไปซ่อนที่ห้องน้ำอีกห้องหนึ่ง แล้วเสียงเปิดประตูห้องน้ำก็ดังนั้นพร้อมเสียงคนเดินออกมา
เสียงคนเดินนั้นก็มาหยุดอยู่ที่หน้าห้องน้ำที่ผมซ่อนตัวอยู่ แล้วเสียงประตูห้องน้ำก็เปิดออก
ทำให้ผมเห็นคนที่เปิดประตูเข้ามาเป็นเด็กหนุ่มที่นุ่งผ้าเช็ดตัวผืนเดียว ผิวสีแทน สูง มีกล้ามอก กล้ามแขน กล้ามท้องเป็นลอนพองาม ผมเห็นก็จำได้ทันที เพราะว่าเป็นหนึ่งในทีมบาสและสนิทกับไอ้โจ้เพื่อนผม คนที่เปิดประตูเข้ามาก็ทำท่าตกใจสุดขีดเช่นกันที่เห็นผม เขารีบผลักผมเข้ามาในห้องน้ำแล้วล็อคประตูก่อนที่จะเอามือมาอุดปากผม ตอนนี้ทั้งตัวผมสั่นไปหมด
“ภู....พี่....ไม่...”ผมพูดออกมาแบบเสียงสั่นๆแทบไม่มีเสียงออกมา
“พี่เงียบไว้ก่อน”ภูกระซิบเบาๆ
“มึงสองคนอาบน้ำเสร็จ ไม่ต้องคอยกู ไปก่อนเลย”ภูตะโกนบอกเด็กหนุ่มอีกสองคนที่อยู่ในห้องน้ำที่เขาเพิ่งเดินออกมา
“เออ.......กูเสร็จแล้วว่ะ อาบน้ำเดี๋ยว”เสียงตะโกนตอบกลับมา
ภูเอามือออกจากปากผมแล้วทำท่าจุ๊ๆ แบบประมาณว่าอย่าเพิ่งส่งเสียงตอนนี้ ผมได้แต่ยืนตัวสั่นก้มหน้ามองพื้นอย่างเดียว ภูยืนหันหลังให้ผม หันหน้าไปทางประตู .......เงียบ........ จนมีเสียงของคนที่คุยด้วยเมื่อครู่ออกมาจากห้องน้ำแล้วเปลี่ยนเสื้อผ้า พร้อมตะโกนบอก
“ภู มึงเร็วๆนะโว้ย”
“เออๆ กูไปทันตอนรับเหรียญแล้วกัน”ภูตะโกนตอบออกไป
ผมสูดลมหายใจเข้าลึกๆแล้วพูดด้วยเสียงสั่นๆ
“เอ่อ....พี่ออกไปก่อนนะ”
ภูหันกลับมามองแล้วทำเสียงเข้มน่ากลัว
“พี่มาตั้งแต่ตอนไหน พี่รู้อะไร เห็นอะไรบ้าง”
“เปล่าๆๆ เพิ่งมา”ผมโกหกไป
“พี่รู้ใช่ไหมว่าพวกผมทำอะไรกัน”เสียงภูขู่
“พี่ว่าเราออกไปคุยกันข้างนอกดีกว่า ในนี้อึดอัด”ผมเสนอเพราะตอนนั้นคิดว่าออกไปได้กูจะวิ่งหนีเลย ยังไงมันก็ตามไม่ได้เพราะมันยังนุ่งผ้าเช็ดตัวอยู่
“พี่รู้ใช่ไหมว่าพวกผมทำอะไรกัน”เสียงภูขู่อีครั้ง
“ก้อๆ...ไม่แปลกหรอก ...สมัยนี้เขารับกันได้......ยังไงก็อย่าลืมใช้ถุงยางนะ”ผมตอบแบบใจดีสู้เสือ
“พี่คิดอะไร พี่คิดว่าพวกผมมีอะไรกันสามคนอย่างนั้นเหรอ คือ....ผม...แค่ช่วยกัน...ข้างนอก”ภูบอกพร้อมเบาเสียงลง (ผมคิดในใจ—แล้วมึงจะมาบอกกูทำไม กูไม่อยากรู้ หลบไปจากประตู กูอยากออกไป)
“อืมๆ ...เพื่อนกัน...แบบว่า...เพื่อนกันช่วยกันได้ทุกเรื่องเน๊อะ...เฮ้อๆๆ”ผมพูดพร้อมพยายามหัวเราะออกมา
“ใช่ ไอ้ต้น ไอ้ต่อพี่น้องฝาแฝดที่เล่นบาสทีมโรงเรียนเป็นเพื่อนผมเอง พี่ก็รู้จักนี่”ภูถาม
“อืมๆ แล้วพี่ไปได้ยัง”ผมพยักหน้ารับ
“ยัง แล้วพี่.....เออ.......พี่......เออ.......ได้ยิน....ได้ยินที่ผมพูดกันหรือเปล่า”ภูถามแบบไม่มั่นใจ
“ก็....ได้ยิน.......บ้าง”ผมบอก
“งั้นพี่ก็รู้แล้วซินะ...ว่า.......ว่าผมคิดยังไง...กับ...กับ.....พี่”ภูบอกอย่างอายๆก้มหน้ามองพื้น ผมก็นิ่งเงียบไม่มองหน้าภู แล้วภูก็ปลดล็อคประตูเดินหลบออกมา ผมมองหน้าภูแต่ภูไม่มองผม ผมเดินออกมาแล้วหยุดที่หน้ากระจกเพราะกำลัง งงๆ กับสิ่งที่เพิ่งเจอไป แล้วผมก็สะดุ้งอีกครั้งเมื่อภูวิ่งออกมาจากห้องน้ำมาโอบกอดผมจากข้างหลัง
“พี่เอ ผมปลื้มพี่มานานแล้ว พี่เอเป็นแฟนกับผมนะครับ”ภูพูดเหมือนตะโกนออกมา
“ภูแต่ๆ แต่...พี่เป็นผู้ชาย”ผมบอก
“เป็นแฟนกับผมนะครับ”ภูตะโกนอีกครั้ง แต่ครั้งนี้เหมือนจะร้องไห้
“พี่เอ อ้าวไอ้ภู พี่เอพี่อ๊อฟให้ผมตามหาพี่บอกว่าเจอพี่เอ็กซ์แล้วให้รีบๆไปครับ แล้วไอ้ภูมึงทำอะไรกับพี่รหัสกูอยู่ว่ะ”เสียงซันตะโกนเข้ามา ทำให้ภูรีบปล่อยผม
“กูกำลังขอพี่รหัสมึงเป็นแฟน........คลับว่ะ”ภูพูดแก้เก้อออกไป (ตอนที่ภูพูดว่าขอเป็นแฟนใจผมหล่นไปอยู่ที่ตาตุ่ม พอพูดว่าคลับตามมาก็หายใจโล่งขึ้น)
“ได้ไงว่ะพี่รหัสกู กูจะตั้งเอง ใช่ไหมครับพี่เอ”ซันพูดแบบขี้เล่นน่ารัก ดูเหมือนว่าจะไม่รู้ไม่เห็นอะไรจริงๆ ทำให้ผมโล่งอก
“ใช่ๆ รีบไปกันเถอะ”ผมบอกแล้วรีบวิ่งออกไป
หลังเสร็จพิธีมอบรางวัลต่างๆ ก็เป็นธรรมดาที่จะต้องมีการเลี้ยงฉลอง ตกเย็นมาพวกผมเกือบทั้งห้องและรุ้นน้องบางคนในคณะสีก็พากันไปฉลองที่ร้านอาหารของแม่ป่าน ภู ต้น ต่อ ซัน ก็ไปด้วย ภูก็ทำตัวเป็นปกติเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น วันนั้นภู ต้น ต่อ ซัน เมามากผมกับเพื่อนอีกสองคนเลยพาไปนอนที่บ้านผม ผมก็นั่งพยาบาลพวกคนเมาทั้งคืน เดี๋ยวจะอ้วก เดี๋ยวจะฉี่ เดี๋ยวจะเอาโน่นเอานี่ ผมแทบไม่ได้นอน ตั้งแต่กีฬาสีครั้งนั้นเป็นต้นมา ภูก็วางตัวกับผมเป็นคนละคนเลย เวลาเจอผมภูจะยิ้มทักทาย ดูเป็นเด็กดี ไม่เหมือนคนอื่นๆที่มองว่าภูเป็นเด็กนรก แต่หลังกีฬาก็เป็นช่วงสอบและผมก็เตรียมตัวเอ็นท์ทำให้ไม่ค่อยได้เจอภู รู้แต่ว่าภูตั้งคลับคนพันธุ์เอขึ้นมาให้ผมโดยความร่วมมือกับเจ้าซัน แต่ผมก็ไม่ได้สนใจอะไรมาก เพราะตอนนั้นมุ่งแต่เรื่องเรียน ทำให้ผมลืมอะไรๆไปได้บ้าง และตั้งแต่เข้ามหาลัยได้ผมก็ไม่ได้เจอภูอีกเลย จนวันที่ไปซื้อคอมกับพี่นิคนั่นแหละ
“ทำไมพี่ไม่พูดอะไรกับผมซักอย่าง”เสียงภูเอ่ยขึ้น ทำให้ผมหยุดคิดถึงเรื่องอดีต
“พี่เข้าใจภูนะ แต่พี่เป็นแฟนกับภูไม่ได้”ผมบอก
“ทำไมๆ พี่มีแฟนแล้วใช่ไหม”ภูตะโกนออกมาพร้อมกอดผมแน่นขึ้น
“ไม่ใช่หรอก ความรู้สึกที่พี่มีให้ภู มันเหมือนกับความรู้สึกที่พี่มีให้เจ้าโอ๊ตน้องชายของพี่”ผมบอก
“ผมไม่รู้ว่าพี่จะคิดกับผมยังไง แต่ผม...ผม..ฮือๆ....ผม....โธ่เอ๊ย......แม่ง...ฮื...อ....”ภูพูดพร้อมมีเสียงสะอื้นและสบถออกเพื่อกลบเกลื่อนเสียงสะอื้นนั้น แล้วค่อยๆปล่อยมือออกจากผมเพื่อไปเช็ดน้ำตา
“ภู.....ภูยังต้องเจออะไรอีกเยอะนะ ภูเป็นน้องพี่ พี่คอยให้กำลังใจ”ผมบอก
“พี่เอ พี่เอ พวกเพื่อนๆพี่ให้มาตาม เขาคอยพี่อยู่ อ้าวไอ้ภู มึงมาอยู่อะไรกับพี่รหัสกู”ซันตะโกนเข้ามา
“กูมาบอกเลิกเป็นแฟน.......คลับของพี่รหัสมึง”ภูบอกไป
“อ้าว.......ได้ไงว่ะ ไอ้เชี่ยนี่ วันนี้พี่เขาจะเลี้ยงนะโว้ย ถ้ามึงออกมึงอด”ซันพูดพร้อมวิ่งออกไป
“ภู ไปด้วยกันนะ”ผมเดินไปจับที่บ่าของภูแล้วยิ้มให้นิดๆ
แล้วผมก็เดินมาหาเพื่อนๆที่รออยู่ที่สนามบาสพร้อมกับภูตอนนี้ทั้งเพื่อนที่มาด้วยกันกับน้องรหัสของแต่ละคนแฟนคลับ(ของผม ของไอ้โจ้)อีกก็เกือบๆสามสิบคนเห็นจะได้พวกผมทั้งหมดเลยพากันไปที่ร้านอาหารแม่ของป่านเหมือนเดิม (หวังส่วนลด)
“เอ ไม่สบายหรือเปล่า ทำไมกินน้อยจัง”ป่านถาม
“เป็นห่วงกันจังนะ ไม่ห่วงเอ็กซ์บ้างเหรอ”เอ็กซ์หยอดใส่ป่าน

kengee

ขอบคุนนะ คับ ^_________^{:4_98:}{:4_102:}

Ifoot-ballZ

วันเก่าๆอะไรห๊า....!!!!เจ้าภู.....??

body5

ขอบคุณครับ

abcdefghij

ความรัก ห้ามกันไม่ได้หรอก นะคับ

pongsakron01

ขอบคุณครับ

jun2010

ครับผมขอบคุณครับ

boommy

ขอบคุณครับผม

orrick

ขอบคุนนะคับ ^^

manza555

สนุกมากๆเลย

soigiro

ขอบคุนมากคับ

pkclub2146

ขอขอบคุณครับ

peemakung

ขอบคุณครับ

wsdonin

ขอบคุณมากคับ

Klong

ขอบคุนครับ

kiwwy

ขอบคุณมากๆขรี {:sm-17:}

afun

ขอบคุณมากมายครับ

TawanIndy

ขอบคุณครับ

kamaji

ขอบคุนคราบ

harain15

ขอบคุณครับ