ของขวัญ 7 ปี <หนุ่ม IT กับ DJ สุดหล่อ>(30)

tanya

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับ และขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
“ไปนอนกันเถอะ  เดี๋ยวพรุ่งนี้ต้องตื่นแต่เช้ามาช่วยงานเขา”พี่เก่งลุกขึ้นแล้วส่งมือมาให้ผมจับผมก็จับแต่โดยดี  เพราะตอนนั้นทำอะไรไม่ถูกจริงๆใครจะไปรู้อยู่ๆมีคนมาบอกรัก เลยทำตัวไม่ถูกเลย
“พี่ปล่อยมือผมก็ได้ครับ ผมอาย”ผมรีบบอกตอนที่เดินเข้ามาเมื่อใกล้เข้าบ้าน
“ฝันดีนะครับ ฝันถึงพี่ด้วยนะ”พี่เขาปล่อยมือแล้วหันมากระซิบที่ข้างผมแล้วแอบหอมแก้มผมไปอีกหนึ่งที ก่อนที่พี่แกจะเดินเข้าห้องน้องเบียร์ไป ปล่อยให้ผมยืนเป็นหุ่นนิ่งอยู่หน้าห้องไอ้บอย
“เอ มายืนทำไมตรงนี้ เข้าห้องดิ่”บอยเดินมาเจอแล้วบอกผม ผมก็เดินแบบเอ๋อๆเข้าห้องตามมันไป
ก่อนนอนผมได้รับ sms จากพี่แป้งเหมือนเดิม บอกว่าไปนอนต่างที่อย่าลืมสวดมนต์ไหว้พระก่อนนอนนะ แต่ผมก็นอนไม่หลับ ทำไมมันนอนไม่หลับว่ะ ผมนึกในใจแล้วนอนพลิกไปพลิกมาหลายรอบ หยิบนาฬิกามาดูจะตีสองแล้ว ทำไมภาพและเสียงของพี่เก่งมันยังอยู่ในหัวผมนะ “พี่ชอบเอนะ ชอบตั้งแต่แรกเห็นเลย” นอกภาพพี่เก่งแล้วยังมีภาพพี่แป้ง พี่หมอที และพี่นิคเข้ามาเป็นระยะๆอีกด้วย
ผมลุกขึ้นมานั่ง  มันน่าจะดีใจไม่ใช่เหรอว่ะ มีคนมาชอบ  แต่ทำไมใจเรามันวุ่นวายอย่างนี้ล่ะ  ไม่ใช่เพราะว่าเราจะปฏิเสธที่พี่เขาเป็นผู้ชายหรอกนะ เพราะเราก็เริ่มรู้ตัวเองแล้วแหละว่าเราเป็นอะไร  แต่ทำไมมันเหมือนมีอะไรติดค้างในใจเรานะ “น้องเอเชื่อเรื่องพรหมลิขิต รักแรกพบไหมครับ” หรือว่ามันจะเป็นพรหมลิขิตเหรอ เอาไงดีว่ะ ปวดหัวจังวุ้ย  หลับซิว่ะ  ทำไมไม่ยอมหลับ  ผมนอนคิดไปเรื่อยๆจนไม่รู้ว่าตัวเองหลับไปตอนไหน  มารู้ตัวอีกที
“เอ เอ เช้าแล้วตื่นเร็ว”เสียงคนปลุกผม  ผมไม่ลืมตามองแล้วเอาผ้ามาคลุมหันหน้าไปอีกทาง
“ขี้เซาใช่ไหม ต้องเจอนี่”ว่าแล้วก็ดึงผ้าห่มออกแล้วเอามือมาจี้ที่เอวผม
“พอแล้วๆ ยอมแล้วๆ”ผมรีบลืมตาลุกขึ้น “พี่เก่ง เข้ามาได้ยังไงครับ พี่นอนห้องเบียร์ไม่ใช่เหรอ”
“ก็พี่เห็นเพื่อนๆเราลงไปข้างล่างหมดแล้ว เลยเดินขึ้นมาดูเห็นห้องไม่ล็อค เลยมาแอบดูคนนอนตื่นสายนะ เวลาเอนอนน่ารักดีนะ ยิ่งเวลาขี้เซายิ่งน่ารักเหมือนเด็กเลย”พี่เก่งบอก
“ก็เมื่อคืนมันนอนไม่ค่อยหลับน่ะครับ”ผมบอก
“ถ้าเอคิดมากเรื่องพี่ พี่ขอโทษนะ พี่บอกเอแล้วไง เอไม่ต้องคิดอะไร ให้รู้แต่ว่าพี่ชอบเอก็พอ รีบไปอาบน้ำเถอะจะได้ลงไปกินข้าว เดี๋ยวขันหมากจะมาเก้าโมงเช้า”พี่เก่งบอกพร้อมจับมือผม ดึงผมลุกขึ้นจากเตียง
งานแต่งเริ่มขึ้น  ใบหน้าทุกคนมีแต่รอยยิ้มความสุขชื่นมื่นกันถ้วนหน้า  ทำให้ผมลืมเรื่องพี่เก่งไปได้ชั่วคราว  แม่ของบอยถึงกับน้ำตาไหลเวลาที่เจ้าบ่าวสวมแหวนให้เจ้าสาว ผมเดินตามไอ้ปอนด์คอยช่วยมันถือกล้อง VDO บันทึกภาพต่างๆ ผมคิดในใจเราจะมีวันนี้บ้างไหมน้า
“อยากแต่งงานเหรอ  เห็นมองแล้วยิ้มไม่ยอมหยุดเลย  เอาไม เดี๋ยวพี่ให้พ่อแม่ไปขอ”เสียงพี่เก่งดังมาจากข้างหลังผม
“ก็ดูเขามีความสุขกันอ่ะครับ แล้วพี่ไม่ไปถ่ายรูปเหรอ”ผมถาม
“อ๋อ ตอนนี้เจ้าสาวเขาเปลี่ยนชุดอยู่นะ ต่อไปจะรดน้ำสังข์ ถ้าให้พี่ไปถ่ายตอนเปลี่ยนชุดคงดูไม่ดีมั้ง”พี่เก่งบอก
“ครับ”ผมตอบ
“เอ หันมาทางนี้หน่อยซิ”พี่เก่งบอก แล้วผมก็หันไปทางเสียงพี่เก่ง  พี่เก่งแกกดชัตเตอร์ไม่ยั้งมือเลย
“พอแล้วพี่ เขาให้มาถ่ายเจ้าสาว ไม่ได้ให้มาถ่ายผม”ผมบอกพร้อมเอามือปัดกล้องออกเบาๆ
“ก็กำลังถ่ายเจ้าสาวของพี่อยู่ไง”พี่เก่งบอกพร้อมหัวเราะ
ผมเขินมากยิ้มแบบอายๆแล้วเดินไปหาทรายกับปูเป้ที่หลังจากตั้งด่านประตูเงินประตูทองเสร็จแล้วก็มานั่งพักคอยเตรียมตัวเป้นคนส่งน้ำมงคลในหอยสังข์ให้กับแขกที่มาร่วมงาน
“เอ มาพอดีเลย กำลังอยากเม้าส์ อกจะแตกแล้ว”ทรายรีบกวักมือเรียกผม
“เป็นอะไร”ผมถาม
“ก็ นายต้าร์เพื่อนเอนะ เอาแต่ถ่ายรูปปูเป้  ชั้นว่ามันยังไงๆอยู่นะ”ทรายบอก
“ทรายคิดมากไปเอง เขาก็ถ่ายทั่วๆไปแหละ  ทรายหันไปเจอกล้องพอดีมั้ง”ปูเป้แย้งแบบอายๆ
“ไม่รู้หล่ะ  แล้วเอมานี่ทำไมไม่ไปถ่าย VDO ช่วยไอ้ปอนด์เหรอ เดี๋ยวมันก็ไปถ่ายอะไรไปมั่วหรอก ไปๆ”ทรายบอกพร้อมไล่ผม
งานทุกอย่างผ่านไปด้วยดี กว่าจะส่งแขกที่มาร่วมงานหมดก็เกือบบ่ายสองโมง  พวกเราก็วางแผนเที่ยวสุพรรณกันเลย ตกลงว่าวันนี้จะไปบึงฉวากแล้วกลับมานอนที่บ้านบอย พรุ่งนี้หลังข้าวเช้าเข้าไปเที่ยวในอำเภอเมืองแล้วค่อยตีรถกลับขอนแก่น  แล้วพวกเราก็ออกเดินทางไปบึงฉวาก
ซึ่งเป็นบึงน้ำจืดขนาดใหญ่ เป็นเหมือนพิพิธภัณฑ์สัตว์น้ำจืด มีอุโมงค์ปลาด้วย เราเดินดูกันไปจนถึงเย็น ตลอดเวลาผมสังเกตว่าต้าร์จะคอยเทคแคร์ปูเป้บ่อยๆ ทำให้ทรายได้ทีแซวบ่อยๆ( ผมคิดในใจปูเป้มีอะไรดีนะที่ทำให้ต้าร์ที่เงียบ ขรึมไม่ค่อยพูดกลับมาพูดคุย ยิ้มแย้มได้ขนาดนี้)  แต่คนที่โดนแซวจากเพื่อนมากที่สุดเห็นจะเป็นพี่เก่ง เพราะพี่เก่งแกทำอะไรเปิ่นๆหลายอย่าง  โดยแกให้เหตุผลว่ามันแนวดี  และอีกอย่างพี่เก่งก็จะคอยเอาใจผม เรียกผมถ่ายรูปตลอด  คอยหยอดมุขนั่นมุขนี่ใส่ผมอยู่เรื่อย  ผมก็รับมุขพี่แกไปบ้าง  เพื่อไม่ให้เพื่อนๆผิดสังเกต  แล้วเราก็กลับมานอนที่บ้านบอย
หลังจากทานข้าวเย็นกันเสร็จแล้ว พวกผู้หญิงก็นั่งดีทีวีกับแม่  ไอ้ปอนด์ก็สอนกลโกงเกมคอมต่างๆให้น้องเบียร์  พี่เก่ง ต้าร์  บอยนั่งคุยกับพ่อ ผมแยกตัวออกมานั่งที่ระเบียงริมน้ำมุมเดิม
ติ๊ด.......ติ๊ด.........เสียงโทรศัพท์ผมดังขึ้น (ผมแอบคิดว่าน่าจะเป็นพี่นิค หรือพี่หมอทีก็ยังดี)
“สวัสดีครับพี่แป้ง........ตอนนี้อยู่สุพรรณครับ........กลับพรุ่งนี้ครับ คงถึงขอนแก่นค่ำๆมั้งครับ.....ครับ.............ขอบคุณครับ.....สวัสดีครับ”
ผมรับโทรศัพท์ พี่แป้งโทรมาไม่มีธุระอะไร
“นายมานั่งอะไรคนเดียวว่ะ”ต้าร์เดินมาหาผมแล้วนั่งลง
“ก็ตรงนี้ลมเย็นดี วิวก็สวย มานั่งคิดอะไรเพลินๆ”ผมบอก
“เพื่อนนายคนที่ชื่อปูเป้ นิสัยดีนะ”ต้าร์บอก
“อย่าบอกนะว่านายแอบชอบเขาอยู่”ผมถามต้าร์  ต้าร์ยิ้มๆพยักหน้ารับ
“แล้วน้องน้ำผึ้งอะไรของนายไปไหนแล้วล่ะ”ผมถาม
“เลิกกันตอนเข้ามหาลัย เราไปที่บ้านน้องเขา  แม่เขาถามถึงพ่อแม่เรา เราบอกว่าเราไม่มีพ่อ แม่น้องเขาเลยไม่ค่อยชอบใจเรา  เราไม่อยากให้น้องเขาลำบากใจ เราเลยบอกเลิกน้องเขาเอง”ต้าร์บอก
“นายทำแบบนี้ไม่ถูกนี่หว่า”ผมแย้ง
“ทำไงได้ ก็ทำไปแล้ว ช่างมันเถอะ ว่าแต่นายรู้ไหมว่าปูเป้มีคนชอบหรือยัง”ต้าร์ถาม
“ไม่มีมั้ง ไม่รู้ดิ่  อยากรู้ก็ไปถามเลย”ผมยุ
“ขอบใจว่ะเพื่อน เรารู้ว่าปูเป้แอบชอบนาย แต่ถ้านายพูดแบบนี้แสดงว่าเปิดทางให้เรา แล้วอย่ามาเสียใจทีหลังนะ” ต้าร์พูดแล้วเดินไป ผมก็ตกใจเล็กๆแต่ก็ดีแล้ว เพราะจริงๆผมก็เห็นปูเป้เป็นแค่เพื่อน และคิดว่าปูเป้เข้าใจจุดนี้ดี
“คิดอะไรอยู่ครับ ที่รัก”เสียงพี่เก่งมากระซิบที่ข้างหูผม ทำเอาผมตกใจ
“ตกใจหมดเลยพี่”ผมบอก
“ขวัญอ่อนจริงๆเลยเอนี่  ไม่ไปนอนอีกเหรอ  พรุ่งนี้ต้องเที่ยวทั้งวันแล้วไหนจะขับรถกลับขอนแก่นอีกเดี๋ยวไม่มีแรงนะ”พี่เก่งบอก
“กำลังจะไปครับ”ผมพูดแล้วกำลังลุกขึ้น พี่เก่งดึงมือผมนั่งลงเหมือนเดิม
“พี่มาก็จะไปเลยนะ”พี่เก่งบอก
“ก็พี่บอกให้ผมไปนอนนี่ครับ”ผมบอก
“เดี๋ยวซิ  ก่อนนอนพี่จะเล่านิทานให้ฟัง”พี่เก่งมองหน้าผม  ผมพยักหน้ารับ
“เรื่องมีอยู่ว่ากาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว  มีชายคนหนึ่งแอบหลงรักคนๆหนึ่ง  ชายคนนั้นได้บอกความรู้สึกของเขาออกไปต่อคนที่เขารัก  แต่คนรักของเขากลับทำตัวเป็นปกติเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น  ชายคนนั้นก็ยังคงรอต่อไป รอวันแล้ววันเล่า รออย่างมีความหวัง แล้วก็ได้แต่รอ  โดยไม่สนใจว่าเขาจะได้อะไรจากคนที่เขารักหรือเปล่า  เพียงแต่อยากให้คนที่เขารักรู้ว่า เขารักอยู่เสมอ จบแหละ”พี่เก่งบอก
“นิทานอะไรอ่ะพี่สั้นจัง ไม่จบแบบว่านิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่าเหรอ”ผมถาม
“ก็ได้ นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ชายคนที่รอก็คือพี่ ส่วนคนรักของเขาก็คือเอ เอ อย่าปล่อยให้พี่คอยนานนะ  แต่ยังไงพี่ก็จะคอย”พี่เก่งบอกพร้อมเอามือพี่แกมาจับที่มือผม  ผมรู้สึกว่ามันเป็นความรู้สึกที่ดี  มันสื่อออกมาถึงความห่วงใย อบอุ่นอย่างบอกไม่ถูก มันทำให้ใจผมที่วุ่นวายตอนนี้ไหลไปตามอารมณ์ที่กำลังพาไปเหมือนแม่น้ำใต้สะพานที่กำลังไหลไปอย่างไม่มีจุดหมาย ผมเลยเอื้อมมืออีกข้างของผมไปจับมือพี่เขาไว้บ้าง
พี่เขาค่อยๆก้มหน้าลงมาจะจูมพิตที่หน้าผากของผม
แต่แล้วจู่ๆในหัวผมก็มีภาพของคุณพ่อคุณแม่ขึ้นมาบอกว่า “ต่อไปเอ ต้องเป็นตัวอย่างที่ดีให้กับโอ๊ตนะ ตั้งใจเรียนให้จบแล้วมาช่วยคุณพ่อทำงาน แล้วก็หาผู้หญิงดีๆซักคนมาแต่งงานด้วย มีหลานให้คุณแม่ไว้อุ้ม” แล้วก็เป็นภาพพี่หมอทีมองมาทางผมทำหน้าเสียใจ  แล้วก็เป็นภาพพี่นิคมองมาทางผมดูท่าทางโกรธมาก  ภาพในสมองพวกนั้นเกิดเร็วมาก เร็วขนาดที่ยังไม่ให้พี่เก่งได้จูมพิตที่หน้าผากผม  ผมก็ผลักพี่เขาออกก่อน
“ขอโทษครับ  ผมไม่รู้ว่าตัวเองเป็นอะไร”ผมบอก
“พี่ซิต้องขอโทษเอ แต่แค่นี้พี่ก็ดีใจแล้วแหละ”พี่เก่งบอกพร้อมเอามือมาขยี้หัวผมแล้วเราก็เดินเข้าไปในบ้าน
ผมนอนคิดทำไมน่ะ  ทำไมเราถึงเป็นคนอย่างนั้นไปได้  มันเป็นแรงปรารถนาของหัวใจหรือว่าเราแค่หลงไปตามอารมณ์ที่เหงา ว้าเหว่ วุ่นวายจากปัญหาเรื่องพี่นิคกับพี่หมอที  ทั้งที่เราก็รู้อยู่แล้วว่าพี่เก่งชอบเรา แล้วพี่หมอทีกับพี่นิคถึงจะไม่รู้แน่ชัดก็เถอะว่าชอบเรา  แต่ทำไมใจเราถึงเป็นแบบนี้  ไม่เข้าใจตัวเองเลย  เหมือนมันกำลังต่อสู้กับอะไรซักอย่าง แล้วคำพูดของคุณแม่ก็ขึ้นมาอีก “ต่อไปเอ ต้องเป็นตัวอย่างที่ดีให้กับโอ๊ตนะ ตั้งใจเรียนให้จบแล้วมาช่วยคุณพ่อทำงาน แล้วก็หาผู้หญิงดีๆซักคนมาแต่งงานด้วย มีหลานให้คุณแม่ไว้อุ้ม” เพราะนี่แหละมั้ง  หน้าที่ในฐานะลูกชายคนโตของครอบครัวที่เราต้องทำ  แต่ความรักที่เราเลือกจะมีล่ะ  ความรักกับหน้าที่มันไปด้วยกันไม่ได้เหรอ  ทำไมน่ะ แต่ยังไงก็ช่างมันเถอะ แปลกดีนะตอนนี้มีคนมาชอบเรา แต่เราก็ไม่ได้รักใครซักคน ไม่เข้าใจตัวเองเลยจริงๆ ว่าแล้วผมก็นอนคิดจนหลับไปอีก
วันรุ่งขึ้นเราทานข้าวเช้าที่บ้านบอยเสร็จก็ออกเดินทางไปเที่ยวอีกหลายแห่งในสุพรรณ  ไม่ว่าจะเป็นอนุสรณ์ดอนเจดีย์  วัดป่าเลไลย์ หอนาฬิกา และอีกหลายแห่งเรียกว่าเที่ยวจนไม่มีแรงเที่ยว  ตลอดการท่องเที่ยวต้าร์จะคอยเอาใจปูเป้ตลอด  และผมก็เห็นว่าปูเป้มีส่วนโน้มเอียงไปทางต้าร์มากด้วย
แต่ผมกลับไม่โน้มเอียงไปหาพี่เก่งเลยทั้งๆที่พี่เก่งเอาใจผมสารพัดจนเพื่อนๆเริ่มผิดสังเกตในตัวผมกับพี่เก่ง

csao

สุดสุดของยอด

kengee

ขอบคุนนะคับ ^_______^{:4_98:}{:4_102:}

Ifoot-ballZ

เรื่องนี้มีแต่คนน่ารักอ่ะ คนในฝันทั้งนั้นเลยอ่านแล้วเพ้อเลยอ่ะ

kengee

ต้นฉบับโพสต์โดย kengee เมื่อ 2012-2-1 07:02
ขอบคุนนะคับ ^_______^

ลงเยอะๆๆดิ ว่าแต่มันมีกี่ตอนหรออยากรุ้ ชอบๆ ๆๆ

body5

ขอบคุณครับ

abcdefghij

อย่าหยุดความคิดดีๆๆๆไว้นะ

pongsakron01

ขอบคุณครับ

jun2010

ขอบคุณครับ

orrick

ขอบคุนนะคับ ^^

manza555

สนุกมากๆเลย

soigiro

ขอบคุณครับ ^_^

pkclub2146

ขอขอบคุณครับ

peemakung

ขอบคุณครับ

wsdonin

เอกับนิคจะรักกันหรือยัง

Klong

ขอบคุนครับ

kiwwy

แบบว่าๆ พี่เก่งน่ารักที่สุดอ่ะ เหอะๆ{:sm-45:}

TawanIndy

ขอบคุณครับ

kamaji

ขอบคุนคราบ

harain15

ขอบคุณครับ