ของขวัญ 7 ปี <หนุ่ม IT กับ DJ สุดหล่อ>(33)

tanya

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับ และขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
ความเดิมตอนที่แล้ว
“แป้งกำลังจะชวนเอ ไปเดินเล่นต่อ ไม่เป็นไร  ไปส่งก็ได้”แล้วแป้งก็ทำตามแต่โดยดี
“ขอบใจมากนะแป้ง”ผมบอกแป้งเมื่อลงจากรถแล้วก็รีบขับรถตัวเองออกไปทันทีเพราะเหลืออีกห้านาทีจะบ่ายสามโมงแล้ว
ผมเดินเข้าไปในร้านเค้กเห็นพี่หมอทีคอยอยู่  ผมมองนาฬิกา มาช้าไปเจ็ดนาที
“สวัสดีครับพี่หมอที มาคอยนานไหมครับ”
“ดีน้องเอ พี่คอยตั้งแต่น้องเอชวนพี่ทางเอ็มแล้วครับ”พี่หมอเล่นมุข  แล้วผมกับพี่หมอนั่งทานเค้กกันไปคุยกันไป บางทีมีเค้กติดที่ปากผมพี่หมอทีก็เอากระดาษมาเช็ดให้ พร้อมชมอีกว่าปากผมสีชมพูน่ารักดี เราทานเค้กกันไปไม่รู้ว่านานเท่าไหร่ รู้แต่ว่าผมมีความสุขที่ผมไม่ต้องคอยหลบหน้าพี่หมอที  ได้มองหน้าพี่เขาเต็มๆ มองดวงตาหลังแว่นนั่น แววตาที่อบอุ่น ห่วงใย ผมอยากให้เวลา....เวลา ตายแล้วจะห้าโมงแล้วนี่หว่า
“พี่หมอทีครับ ผมมีธุระตอนห้าโมงเย็น เดี๋ยวคงต้องขอตัวก่อนนะครับ วันนี้ผมขอเลี้ยงพี่หมอทีนะครับ”ผมบอก (ทั้งๆที่ไม่อยากไปเลย)
“พี่ว่ากำลังจะชวนน้องเอ ไปซื้อของแล้วเลี้ยงข้าวเย็นอยู่พอดี ไม่เป็นไรพี่จ่ายเอง ให้น้องเลี้ยงน่าเกลียด”
“ผมจ่ายเองครับ จะได้เป็นการง้อพี่หมอทีไงครับ”แล้วผมก็รีบเรียกเขามาคิดเงินแล้วชิงตัดหน้าวางเงินก่อน
“ไปแล้วครับ แล้วเจอกันครับ”ผมบอกพี่หมอทีแล้วรีบออกไป
ผมมาถึงหน้าห้องชมรมถ่ายภาพ แต่เหมือนไม่มีคนอยู่  ผมกดโทรศัพท์หาพี่เก่ง  พี่เก่งรับโทรศัพท์แล้วบอกว่าให้เปิดประตูเดินเข้ามาเลย
ผมผลักประตูเข้าไป  ผมตะลึงกับสิ่งที่เห็นอยู่ตรงหน้า  ห้องของชมรมถ่ายภาพเป็นเหมือนห้องล้างฟิล์มค่อนข้างมืดแต่มีไฟสีแดงๆพอให้มองเห็น  ผมมองไปรอบๆเห็นภาพที่เพิ่งถูกล้างแล้วแขวนให้แห้งอยู่หลายร้อยใบ ภาพเหล่านั้นแล้วแต่เป็นภาพของผมทั้งหมด  เป็นภาพผมในอิริยาบถต่างๆ
ผมมายืนกลางห้องแล้วหันไปรอบๆก็เห็นแต่ภาพถ่ายของตัวเอง  แล้วทันใดนั้นก็มีเสียงหนึ่งดังขึ้น เป็นเสียงกีต้าร์โปร่ง เบาๆ สบายๆ แล้วมีเสียงร้องตามมา เสียงนั้นไม่ใช่ใครที่ไหน เป็นเสียงของพี่เก่ง
....................เมื่อใดหัวใจกระวนกระวายสับสน หวั่นไหวเพราะใคร
บางคนโดยไม่มีสาเหตุ ปล่อยมันเป็นไป และเพียงเราลองเปิดใจ
จะพบว่ามี บางคนพิเศษ เกิดขึ้นในใจ เปลี่ยนโลกทันใด..................................
ตอนนี้ผมขนลุก ตัวชาไปหมด  สายตาที่พี่เก่งมองมาทางผม มันช่างเป็นสายตาที่หวานหยดย้อยอะไรเช่นนั้น  ผมได้แต่ยืนยิ้มแล้วน้ำตาผมก็ไหล  มันเหมือนว่าโลกนี้มีเพียงเราสองคน  ไม่มีใครอื่นอีก  ทำไมนะผู้ชายคนนี้ถึงทำให้เราได้มากมายขนาดนี้   
......................มหัศจรรย์แห่งรัก สร้างสรรค์พลังอันยิ่งใหญ่
.......ต่างคนอยู่ไกลแสนไกล กลับมาอยู่เคียงชิดใกล้ ก่อฝันในใจด้วยรัก
..........และความผูกพันเมื่อเธอสบตากับฉัน
...........ต่างพบว่าใจเราไหวหวั่นเป็นนาทีที่สำคัญ จดจำต่อไปแสนนาน...........................
ผมยกมือมาเช็ดน้ำตาเบาๆ แล้วยิ้มให้กับพี่เก่ง  ผมเดินไปนั่งข้างพี่เก่ง ที่ตอนนี้กำลังโซโลกีต้าร์อยู่  ผมไม่รู้ว่าอารมณ์พาไปหรือว่าเป็นความต้องการของหัวใจ ผมเอาหน้าซบที่ไหล่พี่เขา แล้วผมก็ร้องไห้  ร้องออกมาแบบไม่อายพี่เก่งเลย  เพราะมันเป็นน้ำตาแห่งความสุข  ตั้งแต่เกิดมา
ไม่เคยมีใครมาทำอะไรโรแมนติกขนาดนี้ให้ผมเลย  ผมได้แต่กระซิบออกมาเบาๆว่า
“ขอบ...คุณ...ครับ”
....................อบอุ่นดั่งดวงตะวัน อ่อนหวานละมุนดังแสงจันทร์
เมื่อเราเอื้อมมือถึงกัน โลกคล้ายหยุดหมุนชั่วกาล
จะมีเพียงฉันและเธอข้ามผ่านเขตคืนวันอันสวยงาม....................
พี่เก่งเล่นกีต้าร์จบเพลง เอากีต้าร์วางลงแล้วเอามือมาโอบกอดผมไว้
“ขี้แยจัง” พร้อมขยี้หัวผมเบาๆ
ผมค่อยๆเงยหน้าขึ้น แต่พี่เก่งจับหัวผมเบาๆแล้วให้มาซบที่เดิม
“ร้องไห้ ให้เสร็จก่อน พี่ไม่อยากเห็นน้ำตาของเอ เดี๋ยวพี่อดใจไม่ได้พี่จะร้องตาม” พี่เก่งพูดแล้วหัวเราะนิด ผมนั่งซบตรงไหล่ของพี่เก่ง ผมอบอุ่น มีความสุข ลืมเรื่องทุกอย่าง ไม่คิดอะไรอีกแล้วทั้งนั้น
“พี่เก่ง”ผมเรียก  พร้อมเอาหน้าออกจากไหล่ของพี่เขา พี่เขาก็ปล่อยมือที่โอบผมอยู่
“ครับ ร้องไห้เสร็จแล้วเหรอ”พี่เก่งแซวผม
“ขอบคุณนะครับพี่  พี่ทำได้ยังไง”ผมถาม
“ก็เหมือนกับเพลงที่ร้องให้ฟังไงครับ”พี่เก่งบอก
“เพลงอะไรครับ ผมเกิดไม่ทัน”ผมพูดยิ้มเจื่อนๆ
“มหัศจรรย์แห่งรักไงครับ”พี่เก่งบอกพร้อมจ้องตาผมไม่กระพริบ จนผมหลบตา
“พี่ก็รู้ว่าผม............”
“พี่บอกแล้วไง ให้เอรู้อย่างเดียวก็พอว่าพี่รักเอ  พี่ไม่สนว่าเอจะคิดยังไงกับพี่  ให้พี่ได้รักเอก็พอครับ พูดไปแล้วพี่ก็เหมือนคนเห็นแก่ตัว พี่ทำเพื่อให้ใจพี่ได้ทำตามสิ่งที่มันเรียกร้อง  แค่นี้พี่ก็สุขใจแล้ว แต่ดูเอซิ มานั่งร้องไห้”พี่เก่งบอก
“ไม่ครับผมก็มีความสุขครับ มีความสุขมากด้วย”ผมบอกพร้อมจับมือพี่เก่ง
“หิวยัง ไปกินข้าวกัน”พี่เก่งชวน แล้วผมกับพี่เก่งก็ไปกินข้าวเย็นกัน  นั่งคุยกันไป พี่เก่งคอยตักโน่นตักนี่ให้ผม จนเรากินเสร็จ ก็นั่งคุยกันอีกหน่อย ผมมองดูนาฬิกาบอกเวลา ทุ่มสิบห้านาที ตอนแรกก็ไม่คิดอะไร ไปๆมาๆมันตะหงิดๆ อ๋อ........นัดกับพี่นิคทุ่มครึ่งลืมไปเลย  ผมก็บอก
กับพี่เก่งว่าทุ่มครึ่งมีนัดแล้วก็ขอตัวออกมา (ทั้งๆที่ใจไม่อยากไปเลย ให้ตายเถอะ) ผมขับรถมาจอดที่ลานจอดรถของสถานี เห็นรถพี่นิคจอดอยู่
ในรถเห็นพี่นิคกำลังนั่งเลือกแผ่น  ผมเดินเข้าไปทัก
“สวัสดีครับพี่นิค”ผมทัก พี่นิคเงยหน้าขึ้นมามอง
“มาตรงเวลาดีนี่ แป๊บนะขอเลือกเพลงก่อน”พี่นิคบอก
“พี่นิควันนี้ผมขอเพลงได้ไหมครับ”ผมบอก
“เพลงอะไรก็ได้ที่เปิดง้อคนกำลังโกรธใช่ไหม”พี่นิคพูดออกมาโดยไม่มองผม
อึ้ง ! (แสดงว่าพี่นิคเห็นกระดาษแผ่นนั้น) “ครั...บ .....ใช่ครับ”
“ขอให้ใครล่ะ  ให้คนเดิมหรือเปล่า”พี่นิคถามเหมือนแกล้งผม แล้วลงจากรถเดินเข้าไปในสถานี ผมไม่ตอบแต่เดินตามเข้าไป พอเข้าไปถึงผมก็ตรวจเช็คสภาพคอมทั่วๆไปไม่มีอะไรมาก แล้วก็ถึงเวลาพี่นิคจัดรายการ
........................................เธออย่าโกรธฉันเลย อยากให้รู้ว่าฉันไม่ตั้งใจ
ถ้าเธอจะยอมพูดกันให้เข้าใจ ให้ฉันทำอะไรก็ยอม
เธออย่ามาพูดเลย โกรธกันแล้วมาพูดกันทำไม
ก็เคยทำเป็นไม่แคร์ ไม่สนใจ ตอนนี้ทำไมพูดดี..................
..................ถ้าไม่ง้อเธอ จะไปง้อใคร มีเธอเท่านั้นนอกจากนั้นไม่มีใคร
(ถ้าไม่ดีกัน) ก็จะคอยตามง้อตลอดไป
ไม่ง้อเธอได้อย่างไร ก็ฉันมีแต่เธอ..................
พี่นิคเปิดเพลงนี้ พร้อมส่งสายตาที่ตอนนี้ไม่ดุแล้ว เป็นสายตาที่มองมาแล้วทำให้ผมใจสั่นจนต้องหลบสายตานั้น  พี่นิคทำยิ้มแบบเห็นผมเป็น
ตัวตลก  ผมเริ่มอายหน้าแดง
..................เธอก็ลองคิดดู จำได้ไหมเคยทำให้ฉันโกรธ
แต่ฉันก็บอกแล้วไงว่าขอโทษ บอกแล้วว่าไม่ตั้งใจ
เหมือนกับตอนนี้เลย อยากให้เธอลองคิดให้เข้าใจ
ว่าเราต้องมาง้อกันเพราะอะไร มาง้อทำไมคิดดู..................
“สวัสดีครับ วันนี้เปิดตัวด้วยเพลงง้อของอนัน อันวา เพลงเก่าไปนิดนะครับ แต่ถ้าใครงอนกัน โกรธกันอยู่ ฟังเพลงนี้รับรองหายโกรธแน่นอนครับ  เพลงนี้เป็นเพลงพิเศษที่คนพิเศษขอให้ดีเจอีกด้วยครับ   ดีเจเองก็..........”เสียงพี่นิคจัดรายการไป แต่หัวผมเมื่อได้ยินว่าคนพิเศษมันก็ประมวลผล  คนพิเศษ  เพลงพิเศษ  ขอให้ดีเจ  เพลงง้อ  ใช่เราหรือเปล่าหว่าที่บอกให้เขาเปิด  แล้วเราเป็นคนพิเศษตรงไหน  สงสัยคงตลกเป็นพิเศษในสายของพี่เขามั้ง  หรือว่า......ไม่ใช่ๆ ไม่อยากคิด  เอาเป็นว่าเราง้อพี่เขาสำเร็จแล้ว  แล้วผมก็นั่งคิดอะไรต่อไปอีกเรื่อย  จนพี่นิคจัดรายการ
“เอ เหม่ออะไร”เสียงพี่นิคออกจากห้องส่งมาเรียกผม
“เปล่าๆ ครับ พี่จัดเสร็จแล้วเหรอครับ”
“ไม่เหม่อ แต่ไม่รู้ว่าพี่จัดเสร็จหรือยัง  แล้วได้ฟังไหมล่ะ เปิดให้แล้วนะ”พี่นิคบอก
“ครับ  ขอบคุณครับ”
“ป่ะ ไปกินนมกัน มีร้านขนมเปิดใหม่แถวนี้ เขาโทรเข้ามาขอเพลงด้วย ว่าจะแวะไปดูซักหน่อย”พี่นิคชวน
ผมกับพี่นิคไปถึงร้านขนม เป็นร้านที่จัดได้น่ารักมากๆ  บรรยากาศดี  เป็นสัดส่วนเหมือนนั่งอยู่ในสวน  มีการเอาไม้กระถางที่สูงประมาณอกมาล้อมเหมือนเป็นห้องแต่เป็นห้องกลางแจ้ง  ในแต่ละห้องจะมีโต๊ะญี่ปุ่นไว้ตรงกลางแล้วมีเบาะให้นั่ง  ตรงกลางโต๊ะมีตะเกียงเจ้าพายุวางไว้
พร้อมขวดโหลดน้ำตาลรูปทรงแปลกๆ  พอพี่นิคมาถึงเจ้าของร้านก็ออกมาต้อนรับเองเลย ขอถ่ายรูปกับลายเซ็นแล้วเอาไปโชว์ที่หน้าร้าน  ผมเดินเข้ามาเลือกโต๊ะที่นั่ง  ผมเลือกโต๊ะในสุดเพราะคนน้อยดีแล้วดูเป็นส่วนตัว  แล้วพี่นิคก็เดินเข้ามา ผมอ่านเมนูอยู่
“พี่เอาไรอ่ะ”ผมถาม
“ไม่ต้องสั่งหรอก เดี๋ยวเจ้าของร้านเขาจัดมาให้เอง วันนี้เขาให้กินฟรี”พี่นิคบอก
“เป็นดีเจก็ดีเน๊อะ ได้กินของฟรีด้วย”ผมแซว
“อยากเป็นไหมล่ะ  แต่อย่างพี่ว่าเป็นโปรแกรมเมอร์ดีแล้ว เหมาะดี”พี่นิคบอก
“พี่นิคไม่โกรธผมแล้วใช่ไหม”ผมถาม
“โกรธอะไร”พี่นิคบอกพร้อมหลบหน้า (คนปากแข็ง ไม่ยอมรับใช่ไหม) แล้วเขาก็เอาของมาเสิร์ฟเป็นนมปั่นใส่คิทแคทสองแก้ว พร้อมขนมปังอีกสองสามอย่าง

“ก็เรื่องที่คอนโด  ถ้าพี่ไม่โกรธทำไมต้องเสียงดังใส่ผมแล้วว่าผมด้วย”ผมบอก
“เสียงพี่ก็ดังอย่างนี้แหละ ทำไม”พี่นิคปากแข็งสุดๆ
“ก็ไม่มีอะไร  ไหนพี่ขอดูปากหน่อยดิ่ อ้าด้วย”ผมบอกพี่นิคก็ทำหน้างงๆแต่ก็ทำตามผมใช้ส้อมจิ้มขนมปังชิ้นใหญ่ใส่ปากพี่นิค

kengee

ขอบคุนนะคับ ^_______^{:4_98:}{:4_102:}

Ifoot-ballZ

สับรางเก่งนะเรา เหอๆ จะได้เห็นฉากหวานกะพี่นิคละ อิอิ

body5

ขอบคุณครับ

pongsakron01

ขอบคุณครับ

abcdefghij

เกิดมาเพื่อ อยู่ ทไม่ได้...

jun2010

ขอบคุณมากครับ

orrick

ขอบคุนนะคับ ^^

manza555

สนุกมากๆเลย

soigiro

ขอบคุณครับ ^_^

pkclub2146

ขอบคุนนะคับ ^_______^

peemakung

ขอบคุณครับ

wsdonin

ขอบคุณมากคับ

Klong

ขอบคุนครับ

kiwwy

ขอบคุณขร๊า น่ารักกัลมั่กๆ อิจฉาตาลุกเป็นไฟ{:sm-34:}

TawanIndy

ขอบคุณครับ

kamaji

ขอบคุนคราบ

harain15

ขอบคุณครับ

tarsii

ขอบคุณมากนะ

cawee

ขอบคุนคราฟ