ของขวัญ 7 ปี <หนุ่ม IT กับ DJ สุดหล่อ>(37)

tanya

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับ และขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
ความเดิมตอนที่แล้ว
“อาเตี๋ยวเป็นอะไร  อี๊.......เตี๋ยวเป็นไร”ผมพูดเสียงดัง หนึ่งเดินเข้ามาจับที่บ่าผมพร้อมบีบเบาๆ
“ฟังให้จบก่อนซิ อีม่ายล่ายเป็นอาราย อาเตี๋ยวอีจะกลับมาบ้านพรุ่งนี้แล้วอีอยากเจออาเออ้า....”อาอี๊บอก  ผมถอนหายใจโล่งอก
“เห้อ.......นึกว่ามีใครเป็นไร  ตกใจหมดทีหลังอี๊อย่าทำแบบนี้อีกนะ”ผมบอกอาอี๊
“ทำแบบไหน ลื้อนั่นแหละอย่าทำแบบนี้อีก หายไปเป็นสองสามอาทิตย์ โทรก็ม่ายโทรมา  บ้านก็ม่ายเข้า  โทรไปหาก็ติดต่อม่ายล่าย ไปหาที่หอก็ม่ายเจออีก......(อี๊บ่นอีล้านแปด)”
“พอแล้วอี๊ หูชาไปหมดแล้ว  พรุ่งนี้เอจะเข้าไปนะครับ”ผมบอก
“มาตอนนี้เลยม่ายล่ายเหรอ เพิ่งทุ่มกว่าๆเอง จะด้ายมานอนค้างด้วย พรุ่งนี้วันไหว้พระจันทร์นะ”อาอี๊บอก
“อ้าวพรุ่งนี้ไหว้พระจันทร์แล้วเหรอ เร็วแฮะ”ผมบอก
“ก็ช่ายนะซิ อาเตี๋ยวอีถึงด้ายกลับบ้านงาย   ชวนเพื่อนที่หอมาด้วยนะ  อ้อๆ  ชวนอาดีเจ กับอาคุงหมอมาด้วยซิ ไม่ได้เจอนานแหล้ว  ชวนมาไหว้พระจันทร์ด้วยกัน”อาอี๊บอก
“เอนะไปได้  แต่คนอื่นไม่รู้เขาว่างเปล่านะ  พี่นิคเองเขาก็ไม่สบาย วันนี้เอก็ไปเยี่ยมเขามาตอนที่อี๊มาหาแหละ”ผมบอกไป
“อานิคม่ายซาบายเหรอ ลองชวนดูก่อน บอกอานิคว่าอาอี๊ให้มา อีก็มา เชื่อซิ”อาอี๊บอก
“ได้ๆ เอาใจอาอี๊นะเนี่ยะ  งั้นไม่เกินสองทุ่มถึงบ้าน อาอี๊บอกให้ป้าต้อยกับแก้วเตรียมห้องที่บ้านเอไว้ด้วยแล้วกัน  เพื่อเพื่อนเอกับพี่หมอทีกับพี่นิคไปคืนนี้เลย จะได้มีที่นอน”ผมบอก
“ม่ายมีปัญหาน่า เดี๊ยวจะเตรียมกับข้าวให้เยอะๆนะ”อาอี๊บอกด้วยน้ำเสียงแจ่มใส
“แหม....รู้สึกอี๊จะดีใจจังเลยนะ ที่จะมีคนไปที่บ้านเนี่ยะ”ผมแซวอาอี๊
“ก็นานๆจะมีคนมาที บ้านจะได้คึกคักหน่อยซิ ขับรถมาดีๆนะ”แล้วอาอี๊ก็วางสายไป
“หนึ่งวันนี้ไปนอนบ้านเรานะ พรุ่งนี้วันอาทิตย์ค่ำๆค่อยกลับเข้าหอ”ผมชวนหนึ่ง
“มีอะไรเหรอ ทำไมต้องไปด้วยล่ะ”หนึ่งถาม ผมเลยเล่าให้หนึ่งฟังที่อาอี๊มาหา แล้วที่เพิ่งคุยกับอาอี๊เมื่อกี้นี้
“แล้วเอจะชวนพี่นิค กับพี่หมอไปจริงๆเหรอ”หนึ่งถามผม
“ไม่หรอก ตอบเอาใจอาอี๊ไปอย่างนั้นแหละ อีกอย่างพี่นิคก็ไม่สบายจะไปได้ไง ถ้าไปเจอกันอีกคราวนี้เป็นเก้งชนเก้งรอบสองแน่”ผมบอกหนึ่ง
“แต่เราว่าพี่นิคกับพี่หมอทีมีความเป็นผู้ใหญ่พอ คงไม่ทำอะไรที่แสดงออกมากเกินไปต่อหน้าอาอี๊หรอก”หนึ่งแสดงความคิดเห็น
“เหรอ แล้วหนึ่งว่าเราจะชวนไปดีไหมล่ะ”ผมถาม
“ไม่รู้ล่ะ รู้แต่ว่ามาโน้นแล้วอีกหนึ่งคน”หนึ่งบอก ผมมองไปเห็นพี่เก่งกำลังเดินขึ้นบันไดมาที่ห้อง ผมกับหนึ่งที่ยืนตรงระเบียงเลยรีบหลบเข้าห้อง
ก๊อกๆ ๆ เสียงเคาะประตู ไม่ต้องถามก็รู้ว่าใคร
“ดีครับพี่เก่ง”ผมเปิดประตูออกไปทัก
“นึกว่าจะไม่อยู่ พี่โทรหาเอไม่ได้เลยทั้งวัน  เป็นห่วงเลยมาดู”พี่เก่งบอก พร้อมเดินตามผมเข้ามาในห้อง
“อ้าวหนึ่งก็อยู่เหรอ”พี่เก่งทัก เมื่อเห็นหนึ่งนั่งอยู่ในห้อง
“หวัดดีครับพี่เก่ง ตอนนี้อยู่ อีกเดี๋ยวจะไม่อยู่แล้วครับ”หนึ่งตอบ
“จะไปไหน”พี่เก่งถาม
“จะไปบ้านเอครับ พรุ่งนี้ต้องเนียนเป็นคนจีนไปไหว้พระจันทร์กับเขาหน่อย”หนึ่งบอก
“ไหว้พระจันทร์ ที่มีการประดับโคมไฟด้วยใช่ป่าว ”พี่เก่งถาม แล้วหันมามองผม
“ครับ”ผมตอบ
“แจ๋วเลย พี่อยากไปถ่ายรูปจัง”พี่ก่งบอก
“พี่ก็ไปด้วยกันซิครับ  บ้านเออยู่ใกล้ๆเองครับ  ถ่ายรูปเสร็จพี่กลับเข้ามาในมอก็ได้  แต่ลืมไปผมไม่ใช่เจ้าของบ้าน ให้เจ้าของบ้านชวนดีกว่า”
หนึ่งบอก
“ได้ครับ ได้ไปกับพวกผมก็ได้ครับ”ผมรับปากอย่างไม่กล้าปฏิเสธ
“งั้นพี่ขอกลับไปเอากล้องที่ชมรมก่อนนะ จะไปกันตอนไหน”พี่เก่งถาม
“ก็เก็บเสื้อผ้าเสร็จ ก็คงไปครับ”ผมบอก
“เก็บเสื้อผ้า แสดงว่าจะไปนอนค้างที่บ้านเอเหรอครับ”พี่เก่งถาม
“ครับ พี่ก็........”หนึ่งตอบแล้วก็หยุดพูดเหมือนนึกอะไรขึ้นมาได้(ว่าประโยคต่อไปควรเป็นเจ้าบ้านเอ่ย) แล้วหนึ่งก็หันมามองผม
“เออ....พี่ไปค้างที่บ้านผมก็ได้ครับ ไหว้พระจันทร์มันคืนพรุ่งนี้”ผมเอ่ยชวนอย่างเสียไม่ได้
“ครับๆ ดีจังเลย เดี๋ยวพี่ไปเก็บของก่อนะครับ อีกสิบนาทีมาครับ”พี่เก่งดูดีอกดีใจแล้วรีบวิ่งออกไป
“เอ เราขอโทษ เราแค่.....”หนึ่งพูดอย่างรู้สึกผิด
“ไม่เป็นไร เราเข้าใจ  หนึ่งแค่อยากชวนพี่เขาคุย  ดีซะอีกจะได้มีคนไปแทนพี่หมอทีกับพี่นิค”ผมบอกหนึ่ง
“จะไม่ชวนพี่หมอกับพี่นิคจริงๆ เหรอ”หนึ่งถาม
“ก็....”ผมพูดไม่ทันจบโทรศัพท์ผมก็ดังขึ้น
“สวัสดีครับแป้ง”ผมรับสาย
“เอ วันนี้แป้งโทรหาเอ ไม่ติดเลย  เอทานข้าวยัง ไปทานข้าวด้วยกัน”พี่แป้งโทรมา
“คือ.......พอดีแบตหมดนะ  เพิ่งกลับมาหอ”ผมปดออกไป
“งั้นไปทานด้วยกันนะ แป้งมีเรื่องคอมอยากปรึกษาเอด้วย”พี่แป้งเอ่ยชวน
“วันนี้คงไม่ได้หรอก เพราะเดี๋ยวเอกับเพื่อนจะไปทานข้าวกับที่บ้าน”ผมบอก
“บ้านเอ ที่เคยบอกว่าอยู่แถวๆห้าง.....ใช่ไหม”พี่แป้งถาม
“ดีเลย ไปด้วยได้ป่ะ ว่าจะแวะไปซื้อของอยู่พอดีเลย”พี่แป้งบอก
“อืม.........เออ...........”ผมอึกอัก
“ไม่เป็นไรนะ  ถ้าเอไม่สะดวก แป้งพูดเล่น”พี่แป้งพูดแบบแอบน้อยใจ
“ไม่ๆ ไปได้  งั้นอีกสิบนาทีแป้งมาคอยที่หน้าหอเอนะ”ผมพูดแบบรักษาน้ำใจพี่แป้ง
“จริงๆนะ งั้นเดี๋ยวเจอกัน”แล้วพี่แป้งก็วางสายไป
“หนึ่งพี่แป้งก็จะไปด้วย”ผมหันไปบอก
“เหรอ แล้วจะไปค้างด้วยเหรอ”หนึ่งถาม
“ไม่หรอก เราไม่ได้บอกว่าจะไปค้าง ไปทานข้าวด้วย แล้วก็ไปซื้อของคงกลับเข้ามอ”ผมบอก
“เอ ไหนๆก็ไหนๆแล้ว โทรชวนพี่หมอกับพี่นิคไปเถอะ”หนึ่งบอก
“ทำไมหนึ่งถึงอยากให้เราชวนพี่หมอทีกับพี่นิคไปจัง”ผมถามอย่างแคลงใจ
“เราว่าถึงเวลาที่ เอ ต้อง เลือก แล้วล่ะ”หนึ่งบอก
“เลือกอะไร ทำไมต้องเลือก”ผมงง
“โทรไปชวนพี่หมอกับพี่นิคซิ แล้วจะรู้เอง”หนึ่งบอก  ผมก็สองจิตสองใจว่าจะเอาไงดี  แต่โทรไปชวนก็ดีกว่าจะมารู้ทีหลังว่าอาอี๊ให้ชวนแล้วเราไม่ชวนจะเสียน้ำใจ ผมเลยตัดสินใจโทรไปชวนพี่หมอทีก่อน  พี่หมอทีบอกว่าออกเวรสองทุ่มแล้วจะตามเข้าไปที่บ้านเลยเพราะรู้จักและจำได้  
พี่นิคก็บอกว่าหายดีแล้วจะไปด้วย ผมเลยบอกว่าจะไปรับ เพราะยังไม่อยากให้พี่แกขับรถเอง (แต่น้ำเสียงพี่นิคฟังดูก็รู้ว่ายังไม่หาย แต่ทำไมถึงอยากไปด้วยจัง ไม่เข้าใจ)
ผมบอกให้หนึ่งคอยพี่เก่งกับพี่แป้งที่หอ แล้วผมจะไปรับพี่นิคก่อนแล้วค่อยกลับมาที่หอ  ผมไม่ลืมที่จะโทรไปบอกอาอี๊ว่าจะมีเพื่อนไปเพิ่มอีกสองคนเป็นผู้หญิงด้วยหนึ่งคน รู้สึกว่าอาอี๊จะดีใจมากๆที่ผมจะพาผู้หญิงเข้าบ้าน เพราะตั้งแต่ไปอยู่มหาวิทยาลัยผมไม่เคยพาเพื่อนผู้หญิงเข้าไปที่บ้านเลย (สมัยม.ปลาย เพื่อนๆผมไปที่บ้านผมบ่อยทั้งผู้ชายผู้หญิง เลยดูเป็นเรื่องปกติธรรมดา)
“มากันแหล้ว ๆ  เสียงรถหลายคันเลย”อาอี๊ออกมายืนคอยที่หน้าบ้าน พร้อมป้าต้อย
“อาอี๊ออกมายืนตากลมทำไม เดี๋ยวก็ไม่สบายหรอก”ผมบอก
“คุณเอ ก็อาเนี๊ยะพอรู้ว่าจะมีเพื่อนคุณเอมาเยอะ แถมยังมีผู้หญิงมาด้วยก็นั่งไม่ติดกับที่เลยคะ เดี๋ยวเดินเข้า เดินออก จนป้าเองลายตาเลยค่ะ”ป้าต้อยรายงาน
“อาต้อยอ่า...ซี้ซั้วอ่า  อาเอ ลื้ออย่าไปฟังมาก”อาอี๊บอก
ผมแนะนำให้อาอี๊รู้จักทีละคน (พี่นิคกับพี่เก่ง พี่แป้งเขารู้จักกันมาก่อนแล้ว เพราะเขาเป็นเด็กกิจกรรมเหมือนกัน เป็นถึงรองประธานและเลขาชมรมก็ต้องเคยไปประชุมแล้วทำงานร่วมกับองค์การบ่อยๆ ทำให้ผมไม่ต้องหนักใจเรื่องนี้มากนัก เพราะเขาดูๆก็พอสนิทกันอยู่)
“อาคุงหมอม่ายเห็นมา”อาอี๊ถามบนโต๊ะอาหาร ผมแอบมองหน้าพี่นิคก่อนตอบ
“พี่หมอทีเดี๋ยวก็คงมามั้ง”ผมตอบ พี่นิคก็ไม่มีปฏิกิริยาอะไร
“ใช่พี่หมอ ที่เป็นอุปนายกขององค์การใช่ไหม เอ”พี่แป้งถาม
“ใช่ ทำไมเหรอ”ผมถามคืน
“ดีจัง มีแต่คนรู้จักมาเจอกัน ทุกทีจะได้เจอกันก็ต่อเมื่อมีประชุม นี่เป็นเพราะอาอี๊กับเอเลยนะ เราถึงได้มาเจอกัน กินข้าวด้วยกันแบบนี้”พี่แป้งพูด
“ดีแหล้วๆ อาหนูแป้งพูดถูกแหล้ว  กินเยอะๆนะ  อาต้อยอ้า...ตักซุปที่ตุ๋นมาให้อานิคซี้  อีจะได้ซดร้อนๆ จะด้ายหายไวๆ”อาอี๊บอก
“แม่ไปเปิดประตูบ้านค่ะ นี่ค่ะซุป อ้าวพี่ดีเจนิคก็มาเหรอคะ แล้วที่แก้วฟังเสียงในวิทุยใครล่ะคะ”แก้วตักซุปที่อาอี๊ตุ๋นมาให้แทนป้าต้อยที่ออกไปเปิดประตู
“อ๋อ พอดีพี่ไม่สบายนิดหน่อยครับ ในวิทยุก็เสียงพี่นี่แหละครับ เป็นแบบจัดแห้งครับ แบบเปิดเทปเอาอะครับ”พี่นิคอธิบายพร้อมรับถ้วยซุปไปตักชิมแล้วทำหน้าแหยๆ ผมแอบขำเล็กๆกับหนึ่ง
“ซด เยอะๆนะอานิค นี่อาอี๊ตุ๋นให้กับมือเองเลยนะ ใช้อกไก่ ใส่เกากี้  ตังกุยขาว  หัวโสมด้วย
กินแล้วรับรองหายไข้มีแรงดีแน่ๆ  มีใครจะเอาไหม”อาอี๊หันไปถามคนอื่น  แต่ทุกคนที่มองหน้าพี่นิคแล้วก็พอจะรู้ว่ามันน่าจะมีรสชาติยังไง เลยพากันปฏิเสธ  ป้าต้อยเดินนำพี่หมอทีมาที่โต๊ะอาหาร
“อาคุงหมอมาแหล้ว เร็วๆ เพิ่งเจี๊ยะกันไปเอง มาๆนั่งตรงนี้”อาอี๊เรียกพี่หมอที พี่หมอทียกมือไหว้อาอี๊และทักทายทุกคน ผมมองทุกคนโดยเฉพาะพี่นิค เหตุการณ์ทุกอย่างปกติดี คงเป็นอย่างที่หนึ่งว่า พี่เขาเป็นผู้ใหญ่พอคงไม่ทำอะไรออกมาหรอก
หลังทานข้าวเสร็จพวกเราทั้งหมดก็พากันไปนั่งทานผลไม้กันต่อที่ห้องรับแขก ดูทีวีไปคุยกันไป
อาอี๊กับป้าต้อยและแก้วช่วยกันตัดกระดาษแก้วสีต่างๆเอาไว้ทำโคมและประดับโต๊ะที่จะทำเป็นซุ้มไหว้พระจันทร์ในคืนพรุ่งนี้ พี่แป้งนั่งปลอกผลไม้ให้อาอี๊กับผม หนึ่งกับพี่หมอทีนั่งอ่านหนังสือพิมพ์พี่นิคกับพี่เก่งดูเหมือนจะคุยอะไรกันซักอย่าง จนถึงเวลาจะสี่ทุ่ม พี่แป้งจะขอตัวกลับ ผมเลยบอกอาอี๊

kengee

ขอบคุนนะคับ ^_______^{:4_98:}{:4_102:}

Ifoot-ballZ

โถ่!! ตอนที่แล้วนึกว่าจะมีอะไรในกอไผ่ซะอีก อุตส่าลุ้น อิอิ

body5

ขอบคุณครับ

pongsakron01

ขอบคุณครับ

abcdefghij

การเริ่มต้น คือ สิ่งทีี่ดี

jun2010

ขอบคุณครับป๋ม

orrick

ขอบคุนนะคับ ^^

soigiro

ขอบคุณครับ ^_^

manza555

สนุกมากๆเลย

peemakung

ขอบคุณครับ

wsdonin

ขอบคุณมากคับ

Klong

ขอบคุนครับ

Klong

ขอบคุนครับ

kiwwy

{:sm-46:}ขอบคุณขร๊า น่ารักจุงๆ

TawanIndy

ขอบคุณครับ

kamaji

ขอบคุนคราบ

harain15

-ขอบคุณครับ

tarsii

ขอบคุณมากนะ

cawee

ขอบคุนคราฟ