ของขวัญ 7 ปี <หนุ่ม IT กับ DJ สุดหล่อ>(48)

tanya

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับ และขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
ความเดิมตอนที่แล้ว
ตลอดเวลาที่ที่นั่งทานแหนมเนือง พี่นิคพยายามบอกให้ผมทานเยอะๆ  ตักนั่นตักนี่ให้  บางทีก็ห่อแหนมเนืองให้ ผมที่เพิ่งกินอะไรมาบนรถก็รู้สึกอิ่ม แต่ต้องกินให้พี่แก (เดี๋ยวน้อยใจ  หาว่าแฟนทำให้แล้วไม่ยอมกิน......เหอๆ ตอนนี้ยังไม่คบเป็นแฟนนี่หว่า)
หลังจากทานกันเสร็จเรียบร้อย  พี่นิคก็พาแวะกราบหลวงพ่อพระใส  พระคู่บ้านคู่เมืองของหนองคาย พร้อมเล่าประวัติให้ฟัง  หลวงพ่อพระใสงดงามมากและมีประวัติความเป็นมาที่ชวนอัศจรรย์  พี่นิคเล่าให้ฟังว่า
“หลวงพ่อพระใสเดิมทีอยู่ที่ฝั่งลาวแล้วก็มีพี่น้องด้วย  ที่มีพี่น้องเพราะว่าธิดาของกษัตริย์ล้านช้างได้สร้างพระประจำตัวมีชื่อว่า พระเสริม  
พระสุก  พระใส  ตอนที่อันเชิญลงแพข้ามแม่น้โขงเพื่อมายังฝั่งไทย  ได้เกิดพายุฝนฟ้าคะนอง  ทำให้แพที่อัญเชิญหลวงพ่อพระสุกนั้นแตกและพระสุกก็ตกลงไปในน้ำโขง โดยเชื่อกันว่าเป็นความต้องการของพญานาคอยากได้พระไว้บูชา  เพราะตรงที่แพแตกนั้นเป็นเมืองที่พญานาคอยู่พอดี  ส่วนหลวงพ่อพระเสริม กับพระใสพอขึ้นฝั่งไทยก็ได้จัดเกวียนไว้อัญเชิญต่อ อัญเชิญมาเรื่อยๆจนมาถึงวัดโพธิ์ชัยนี่แหละ อยู่ดีๆเกวียนที่อัญเชิญหลวงพ่อพระใสก็ไม่สามารถขยับเขยื่อนต่อไปได้ ใช้ทั้งแรงคนแรงวัวเท่าไหร่ก็ไม่เคลื่อน ทำให้เกวียนหักลง  ชาวบ้านเลยพากันอัญเชิญให้ประดิษฐานไว้ที่วัดโพธิ์ชัยแห่งนี้ เพราะคิดว่าเป็นความต้องการจของท่าน  ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมาหลวงพ่อพระใสเลยเป็นพระคู่บ้านคู่เมืองของชาวหนองคาย  ถ้าใครมาหนองคายแล้วไม่ได้กราบหลวงพ่อพระใส แสดงว่ายังมาไม่ถึงนะ”
หลังจากนั้นก็แวะเที่ยวที่ศาลาแก้วกู่  มีพระพุทธรูป  เทวรูปต่างๆที่ยิ่งใหญ่อลังการมากๆ  กว่าจะใช้เวลาเดินทั่วก็เกือบๆสองชั่วโมง  
จากนั้นพวกเราก็พากันไปบ้านพี่นิค  บ้านพี่นิคอยู่ในเขตโรงงานชั้นใน (เขตชั้นนอกเป็นที่ตั้งของโรงงานและบ้านพักของพวกคนงาน)  มีบ้านรับรองสำหรับแขกโดยเฉพาะตั้งอยู่ติดริมแม่น้ำโขง
พวกเราพากับเข้าไปสวัสดีคุณพ่อคุณแม่ของพี่นิค แล้วก็เก็บของเข้าที่บ้านพักรับรอง  โดยพี่ริชนอนกับพี่ปอ  พี่แหววนอนกับพี่ยุ้ย  ผมนอนคนเดียว ส่วนพี่นิคนอนที่ห้องของตัวเองที่บ้านของพ่อแม่
ในคืนนี้พวกเราตั้งวง อันที่จริงมีแต่พี่นิค  พี่ริชกับพี่ปอมากกว่าที่ดื่ม ส่วนผม พี่แหวว  พี่ยุ้ย นั่งกินกับแกล้มกันมากกว่า  แล้วเราก็คุยกันถึงเรื่องต่างๆ ทำให้ผมลืมเรื่องคุณพ่อไปได้บ้าง
“พรุ่งนี้นะ จะพาไปวัดอรัญบรรพต วัดหินหมากเป้ง  อ้อ....จะพาไปไหว้พระธาตุบังพวนด้วย  ค่ำๆค่อยไปหน้าวัดไทย  ไปนั่งดูบั้งไฟพญานาคกัน”พี่นิคบอก
“ไอ้นิค มึงสนใจไปวัดไปวาตั้งแต่เมื่อไหร่ว่ะ”พี่ริชถาม
“กูสนเมื่อไหร่ก็เรื่องของกู  แต่กูรู้ว่ามีคนในนี้ชอบไปวัดว่ะ  กูเลยอยากพาไป”พี่นิคพูดแล้วมองมาทางผม
“แหวว เจ้าอยากไปวัดติ่  เป็นไปบ่ได้”พี่ปอแซวพี่แหววแฟนสาว (แหวว อยากไปวัดเหรอ  เป็นไปไม่ได้)  พี่แหววค้อนให้
“นี่พี่ปอ ถ้าอย่างแหววจะไปวัด ก็เพราะหนีพี่ไปบวชชีนี่แหละ 555”พี่ยุ้ยแซว
“พี่นิคบั้งไฟพญานาคมันมีจริงๆเหรอครับ”ผมถาม
“เอาไว้พรุ่งนี้ คอยดูเองแล้วกัน  เขาเชื่อกันมาว่าชาวหนองคายและชาวลาวสืบเชื้อสายมาจากพญานาค  ดังนั้นคนที่นี่จะเคารพนับถือพญานาคมาก”พี่นิคบอก
“กูไม่รู้ว่ามึงสืบเชื้อสายมาจากไหน  แต่กูรู้ว่ามึงอ่ะ  พวกหัวพญานาค”พี่ริชแซว
“อิหยั๋งว่ะ หัวพญานาคนาค”พี่ปอถาม  (อะไรว่ะ  หัวพญานาค)
“ก็ยิ่งกว่าหัวงูไงว่ะ 555”พี่ริชบอกแล้วหัวเราะร่า  พวกเราหัวเราะตาม พี่นิคตบหัวพี่ริชหนึ่งที
พวกเรานั่งกันไปอีกซักพักฤทธิ์แอลกอฮอร์ก็ออก  พี่นิคจากที่เข้มๆขึงๆกลายเป็นพี่นิคที่พูดมาก  พูดไม่ค่อยจะรู้เรื่อง  พี่ปอนั่งคอพับคออ่อนไปแล้ว  พี่ริชนั่งดื่มเงียบๆคนเดียวไม่พูดจาอะไรเลยเหมือนมีอะไรในใจให้คิด  ส่วนผมกับพี่แหวว พี่ยุ้ยก็ง่วงนอนกันมากๆ  พี่แหววกับพี่ยุ้ยช่วยกันหิ้วปีกพี่ปอไปที่ห้อง เพราะพี่ริชบอกว่าอยากนั่งต่อคนเดียวอีกซักพัก พี่ริชบอกให้ผมพาพี่นิคไปส่งที่ห้องแล้วเข้านอนได้เลย
“เอ...เชื่อ...พี่...ไหม”พี่นิคถามผมอย่างอ้อแอ้  ตอนที่ผมพยุงพี่แกจะเดินเข้าห้อง
“เชื่ออะไรครับพี่”ผมถามแล้วเปิดประตูเข้าไปในห้องพี่นิค   (ดีนะ  ที่พ่อแม่พี่นิคเข้านอนหมดแล้วไม่งั้นต้องโดนคุณแม่พี่นิคว่ายกใหญ่แน่  ก็คุณแม่พี่นิคหวงพี่นิคอย่างกับอะไรดี)
“ก็.........เชื่อว่า.......พี่ไม่ได้.....เป็นคนหัว....งู”พี่นิคพูดอย่างไม่ค่อยรู้เรื่อง
“ผมรู้ว่าพี่ไม่ได้หัวงู  แต่หัวพญานาคต่างหาก”ผมว่าแล้วทิ้งตัวพี่แก ลงบนเตียง แล้วผมจะเดินกลับห้องไปนอน
“เดี๋ยว...กลับมานี่เลย.......พี่มียิ่งกว่าพญานาค......เป็นอนาคอนด้า......จะดูไหม”พี่นิคลุกขึ้นนั่งบนเตียงแล้วทำท่าชี้อะไรซักอย่าง  แล้วก็ล้มลงไปนอนเหมือนเดิม (พี่นิคนี่  เมาแล้วทะลึ่งจัง  ว่าแต่ว่าอนาคอนด้าจริงเปล่าหว้า อิอิ --- ผมคิด)แล้วผมก็เดินไปเปิดแอร์ให้พี่แกพร้อมกับจับพี่แก
ที่นอนอยู่ริมขอบเตียงให้นอนอย่างเข้าที่เข้าทาง ห่มผ้าให้  พี่นิคนี่เวลาหลับผมว่าดูดีที่สุดเลย  ไม่ต้องมาคอยทำเสียงเข้มๆ มีตาน่ากลัวๆมาดุเรา  คนอะไรหน้าก็คมเข้มดีหรอก  แต่ผิวกลับขาวใสเนียนดูพิลึก ผมปล่อยตัวปล่อยใจให้นั่งพิจารณาหน้าตาพี่นิคอยู่นานเท่าไหร่ไม่รู้
“นั่งมองพี่อย่างนี้แล้วจะหลับไหมนี่  ไฟก็ไม่ปิด”พี่นิคพูดขึ้นมาทั้งๆทียังหลับตาอยู่แล้วยิ้มๆที่มุมปาก  ผมตกใจเขินนิดๆรีบลุกขึ้น  ว่าจะเดินไปปิดไฟแล้วออกจากห้อง
“ปิดไฟแล้วมานอนนี่นะ”พี่นิคบอกพร้อมขยับตัวเองไปริมเตียงเพื่อมีที่ให้ผมนอน
“ไม่เป็นไรครับ  ผมกลับไปนอนที่หลังโน้นดีกว่า”ผมบอก
“อ้าว...นึกว่าอยากดูอนาคอนด้า”พี่นิคพูดกลับมาแต่ยังนอนหลับตาอยู่บนเตียง  แต่ความคิดผมเตลิดไปถึงไหนแต่ไหนแล้ว  หัวใจเต้นเป็นจังหวะยิ่งกว่า mix non stop ซะอีก
“ไงถ้าอยากดู แผ่นวางอยู่ในชั้นใต้ทีวีนะ”พี่นิคพูดพร้อมชี้มือไปที่ชั้นเก็บแผ่นซีดี ที่อยู่ใต้ทีวี  
“อ๋อ ครับๆ”ผมรีบเดินไปปิดไฟแล้วออกจากห้องไปทันที  เราคิดอะไรว่ะเนี่ยะ   ทำไมความคิดเราเลวร้ายขนาดนี้  พี่เขาแค่อยากให้ดูหนัง
เรื่องอนาคอนด้าเท่านั้น  แต่เราคิดไปถึง...........ไม่ๆ ทำไมความคิดเราไม่ดีขนาดนี้  พี่เขาทำดีกับเราขนาดไหน ถึงเราจะรู้ว่าพี่เขาแอบชอบเราอยู่
แล้วเราก็ตัดสินใจเลือกพี่เขาแล้วก็เถอะ  แต่ตัวเราเองหรือพี่เขาก็ไม่เคยบอกรักหรือบอกคบกันอย่างเป็นทางการเลย  ใช้ไม่ได้เลยความคิดเรานี่  อย่างนี้เหรอที่จะเป็นหลักให้กับครอบครัวแทนคุณพ่อ  เป็นพี่ที่ดีของเจ้าโอ๊ต  ผมคิดว่าตัวเองตอนเดินกลับไปนอน
เช้าวันุร่งขึ้น  พวกเราไปทานข้าวเช้าที่บ้านกับคุณพ่อคุณแม่ของพี่นิค  คุณแม่ดูแลพี่นิคเหมือนกับเป็นเด็กๆ  พี่นิคคงอายพวกเราเลยพยายามฝืนๆ  แต่ยิ่งฝืนเท่าไหร่คุณแม่ของพี่นิคก็ยิ่งเอาใจเท่านั้น  กว่าพวกเราจะออกจากบ้านพี่นิคได้ก็เกือบๆเก้าโมง เราไปที่พระธาตุบังพวนก่อน
แล้วไปที่วัดอรัญบรรพต ต่อด้วยวัดหินหมากเป้ง  ทั้งสองสวยวัดสวยงามประทับใจผมมากๆ  เป็นวัดที่ดูสงบ  เข้าไปแล้วรู้สึกถึงความร่มเย็น ความสงบทำให้เกิดความสุขได้เลย แล้วเราก็ขับรถย้อนกลับมาที่ อ.โพนพิสัย  มาถึงที่หน้าวัดไทยประมาณเกือบทุ่มเห็นจะได้   เพิ่งจะหัวค่ำ
อยู่แท้ๆ แต่ผู้คนไม่รู้ว่ามากมายหลั่งไหล มาจากไหนบ้าง  มองไปทางไหนเห็นแต่คนเต็มไปหมด
ทุกคนนั่งอยู่ริมฝั่งติดริมน้ำโขงทุกสายตามองไปที่กลางแม่น้ำโขง  มองเรือไฟที่ชาวบ้านเขาปล่อยกันเป็นการไหลเรือไฟ และเหมือนกำลังรอคอยบางสิ่งบางอย่าง  พวกเราพากันจับจองที่นั่งได้แล้ว โดยอาศัยการเบียดๆกับกลุ่มคนลงไปที่ริมฝั่ง  พวกเรานั่งไปได้ซักพักประมาณยี่สิบนาทีปรากฏการณ์ที่ยังไม่มีข้อสรุปก็บังเกิด
กลางแม่น้ำโขงได้มีลูกไฟ สีชมพูส้มๆเหลืองนวลๆพุ่งขึ้นมาบนท้องฟ้า (เหมือนพุแต่ไม่แตกกระจาย) โดยปราศจากควันหรือกลิ่นและเสียง  จะมีก็มีแต่เสียงเฮของชาวบ้าน  ผมที่ไม่เคยเห็นก็ตื่นเต้นพลอยปล่อยเสียงเฮตามชาวบ้านเขาไปด้วย
“งึดอีหลี  เคยฟังแต่เพิ้นว่า  หัวแต่มาเห็นกับตา”พี่ปออุทาน (มหัศจรรย์จริงๆ เคยมีแต่คนพูดให้ฟัง เพิ่งเคยจะมาเห็นกับตา)
“นี่แหละบั้งไฟพญานาค  ชาวบ้านมีความเชื่อกันว่า  วันออกพรรษาเป็นวันที่พระพุทธเจ้าเสด็จลงมาจากสวรรค์ชั้นดาวดึงส์หลังจากที่ไปโปรดพุทธมารดา  วันที่พระพุทธเจ้าเสด็จลงมาทำให้ทั้งสามโลกมองเห็นกัน (สวรรค์ มนุษย์ บาดาล(นรก)) เขาเรียกว่าวันพระเจ้าเปิดโลก  พวกนาคที่อยู่ในเมืองบาดาลได้มีโอกาสเห็นพระพุทธเจ้า ก็เกิดความปิติสุขใจมากจนเหลือล้น เลยกลั่นบั้งไฟด้วยฤทธิ์ที่มีอยู่ในตัวพ่นออกมาถวายเป็นพุทธบูชา”พี่นิคอธิบาย
“สาธุ......หลวงปู่นิค”พี่ริชแซว
“แต่ผมเคยอ่านเจอในอินเตอร์เน็ทนะครับ เขาบอกว่ามันเป็นปรากฏการณ์ตามธรรมชาติเป็นก๊าซมีเทนอะไรประมาณนี้แหละครับ  บางคนก็บอกว่าฝั่งลาวเป็นคนจุดบ้าง  บางคนก็บอกว่ามนุษย์ทำขึ้นบ้าง ผมเลยไม่รู้จะเชื่อฝ่ายไหนดี”ผมบอก
“ดูด้วยตา คิดด้วยสมอง แล้วเชื่อด้วยใจซิจ๊ะ”พี่แหววบอก พร้อมกับมีเสียงเฮดังขึ้นอีก พวกเราก็กวาดสายตามองไปตามเสียงเฮ  สรุปแล้ววันนั้นพวกเราได้ได้ดูบั้งไฟพญานาคไปกันสิบกว่าลูกแล้วก็ขับรถออกจากหน้าวัดไทยประมาณห้าทุ่มกว่า เพราะถ้าดึกกว่านั้นรถจะติดมาก
ยังดีนะที่บ้านพี่นิคอยู่เลยวัดไทยไปไม่ไกลมาก กลับมาพวกเราก็พากันอาบน้ำเข้านอน  วันนี้ไม่มีตั้งวง พี่แหววสั่งห้ามเด็ดขาด เพราะพรุ่งนี้ต้องขับรถกลับกันแต่เช้า
ผมอาบน้ำเสร็จยังไม่ง่วงนอนเลยออกมานั่งคิดอะไรที่ระเบียงบ้านริมแม่น้ำโขง  (บั้งไฟพญานาค  สวยดีจัง  ไม่รู้ว่าคุณพ่อจะเคยมาดูหรือเปล่าน้า  ปีหน้าไว้ลองชวนคุณแม่กับเจ้าโอ๊ตมาดูดีกว่า แล้วคำพูดคุณแม่ก็ดังขึ้นมาในหัวผม “ต่อไปเอต้องเป็นหลักของครอบครัว  เรียนจบแล้วก็มาช่วยงานบริษัทของคุณพ่อต่อจากแม่  เป็นตัวอย่างที่ดีให้กับน้อง  คุณพ่อคอยมองความสำเร็จของเออยู่  เอต้องเป็นตัวแทนคุณพ่อ” )
“ยังไม่นอนอีกเหรอ”เสียงพี่นิคดังขึ้น ดึงผมออกจากความคิด
“ถ้านอนแล้วพี่จะเห็นผมไหมนี่  หรือว่าพี่เข้ามาในความฝันของผม จะมาทำให้ผมฝันร้ายใช่ม้า”ผมตอบ  
“ย้อนเก่งนะเดี๋ยวนี้  รู้ซะบ้างใครพี่ใครน้อง”พี่นิคทำเสียงเข้ม
“ขอโทษครับ”ผมบอก พร้อมยกมือไว้  
“ไม่เป็นไร  พี่แซวเล่น  นั่งคิดอะไรอยู่  คิดถึงคุณพ่อเหรอ”พี่นิคที่ยืนอยู่ขยี้หัวผม แล้วนั่งลงข้างๆ
“ครับ  ไม่รู้ว่าคุณพ่อจะเคยได้มาดูบั้งไฟพญานาคหรือเปล่า  ช่างมันเถอะพี่  ว่าแต่มหัศจรรย์จริงๆเลยเน๊อะ  ถ้าผมไม่มาเห็นเองผมก็ไม่อยากจะเชื่อเลย”ผมพูดเรื่องอื่นเพื่อกลบเกลื่อนเรื่องคุณพ่อ
“เอครับ”พี่นิคเรียกผมแล้วเอื้อมมือมาจับมือผมไว้ “พี่รู้ว่าสิ่งที่เอเจอ มันยากเกินกว่าที่เอจะทำใจได้ในเวลาแป๊บเดียว แต่เอก็ต้องไม่ลืมนะครับว่าเวลาที่ผ่านไปทุกนาทีมีค่าเสมอ อย่าใช้เวลาในการทำใจนานนักนะครับ  พี่รู้สึกไม่ดีเลยเวลาเห็นเอที่นั่งเหม่อลอย ไม่สนใจตัวเองไม่ดูแลตัวเอง”
พี่นิคพูด
“คือ...ผม...จะพยายามครับ”ผมบอกแล้วพยายามดึงมือกลับมาแต่พี่นิคจับไว้แน่นกว่าเดิม ทำให้ผมต้องก้มหน้าลง
“เอครับ  เอมองหน้าพี่ซิ  มองตาพี่  แล้วเอจะรู้ว่าพี่คอยเป็นกำลังใจให้เอเสมอ”พี่นิคบอกแต่ผมไม่กล้ามอง  ตอนนี้หน้าผมคงจะแดงเอามากๆ  หายใจไม่ค่อยอยากจะออก  หัวใจเต้นจังหวะมั่วไปหมด  ผมไม่รู้ว่าจะต้องทำตัวยังไง  ควรพูดอะไรออกไป  แม้แต่คิดก็ยังไม่รู้ว่าตอนนี้ควรคิดอะไรดี
“เอครับ  เป็นแฟนกับพี่นะครับ”พี่นิคพูดออกมาพร้อมเอามือทั้งสองข้างของพี่เขาที่จับมือผมอยู่แล้วยกมือผมขึ้นมาไว้ระดับหน้าอกแล้วกระชับมือเข้าสื่อถึงความจริงจังในคำพูด
นี่ไม่ใช่ครั้งแรกซักหนึ่งที่โดนสารภาพรัก  ไม่ว่าจะเป็นเจ้าภู  พี่เก่งเราก็โดนบอกรักมาแล้ว แต่นี่กับพี่นิค  ทำไมเราถึงรู้สึกว่ามันต่างโดยสิ้นเชิงสำหรับสองคนนั้น ความรู้สึกตอนนี้คงไม่มีตัวหนังสือใดๆเขียนเป็นคำบรรยายออกมาได้แน่ๆ(นอกจากคุณจะเคยรู้ซึ้งถึงความรู้สึกนี้เอง)

kengee

ขอบคุนนะ คับ ^______^{:4_102:}{:4_76:}

pongsakron01

ขอบคุณครับ

body5

ขอบคุณครับ

Ifoot-ballZ

พี่นิคน่าร้ากกกก... ชอบอ่ะ อิอิ

abcdefghij

ปติหารคือ อะรัย ช่วย บอกที

Aunkuna

ขอบคุณครับ

jun2010

ขอบคุณครับผม

orrick

ขอบคุนนะคับ ^^

soigiro

ขอบคุณคับ ^_^

manza555

สนุกมากๆเลย

blackmagic01

ขอบคุณครับ

peemakung

ขอบคุณครับ

wsdonin

ขอบคุณมากคับ

Klong

ขอบคุนครับ

kiwwy

ขบคุณมากๆขร๊า อิอื{:sm-32:}

virushaha

ขอบคุณครับ

TawanIndy

ขอบคุณครับ

kamaji

ขอบคุนคราบ

harain15

ขอบคุณครับ