ของขวัญ 7 ปี <หนุ่ม IT กับ DJ สุดหล่อ>(59)

tanya

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับ และขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
ความเดิมตอนที่แล้ว

พี่หมอทีเข้าไปอาบน้ำ แล้วเดินออกมาโดยมีชุดคลุมอาบน้ำสีขาวออกมาทำให้ผมที่กำลังจะหลับอารมณ์กระเจิงไปถึงไหนต่อไหน
(นี่ขนาดมีเสื้อคลุมนะ ถ้านุ่งแต่ผ้าเช็ดตัวออกมาจะขนาดไหนก็แค่ชุดคลุมที่ทำให้เห็นหน้าอกที่ขาวเนียน แอบเห็นหัวนมสีชมพูสดนิดๆที่ตัดกับ
สีผิวของแผงอกที่ขาวจั๊ว(น่าเจี๊ยะ)กล้ามอกก็มีพอน่ารักไม่เป็นมัดๆจนน่ากลัว --- อิอิ ไม่บรรยายแล้วอารมณ์กระเจิงเดี๋ยวเขียนต่อไม่ได้)
พอหมอทีแต่งตัวในชุดนอนเสร็จก็เดินมาดูผม“ยังไม่หลับเหรอ”พี่หมอทีถาม พร้อมขยับผ้าห่มมาให้ถึงคอ
ผมพยักหน้ารับ “อืม...พี่ทีครับ ทำไมพี่ทีถึงทำดีกับเอจังครับ”ผมถามออกมา ขณะที่พี่หมอทีนอนลงข้างๆแล้วปิดไฟที่หัวเตียง
“ก็...เอาไงดีล่ะ...ก็เอเป็นน้องชายที่ดีไงครับ พี่เลยต้องทำดีด้วย”พี่หมอทีบอก
“งั้นคืนนี้เอขอนอนกอด แล้วซบอกพี่ชายที่แสนดีของเอได้ไหมครับ”ผมถาม
พี่หมอทีไม่ตอบแต่จับศรีษะผมยกขึ้นอย่างเบาๆช้าๆ ค่อยๆสอดแขนข้างขวาเข้ามาให้ผมหนุนแทนหมอน ผมเองก็นอนหันหน้าไปทางพี่เขาแล้วก็เอาหน้าซบลงตรงอกของพี่หมอที กลิ่นสบู่หอมอ่อนๆออกมาจากแผงอกที่แข็งแก่ง ซึ่งบัดนี้ได้กลายเป็นหมอนให้ผมไปแล้ว ผมเอื้อมมืออีกข้างไปกอดไปพี่หมอทีอย่างเบาๆ ลมหายใจของพี่หมอทีกระทบถึงหัวผม ผมได้ยินเสียงเต้นของหัวใจพี่หมอที มันยังคงเต้นเป็นจังหวะสม่ำเสมอ ซึ่งต่างจากหัวใจผมที่เต้นไม่เป็นจังหวะเอาซะเลย
บทที่ยี่สิบสาม --- ยาใจ
ผมต้องพยายามควบคุมอัตราการเต้นของหัวใจให้เป็นปกติไม่อยากนั้นพี่หมอทีคงจับได้แน่ นอกจากนั้นผมยังต้องควบคุมอารมณ์และอะไรหลายๆอย่างให้ตัวผมให้มันเรียบร้อย ไม่งั้นขายหน้าพี่หมอทีแน่ แต่ไม่ทันที่ผมจะคิดอะไรไปมากกว่านี้ ผมก็....ยังต้องควบคุมอารมณ์และอะไรหลายๆอย่างให้ตัวผมให้มันเรียบร้อย ไม่งั้นขายหน้าพี่หมอทีแน่ แต่ไม่ทันที่ผมจะคิดอะไรไปมากกว่านี้
ผมก็นึกถึงคำพูดของพี่คิมที่พูดในห้องน้ำกับผมว่า “แต่พี่ว่าหมอทีไม่ได้คิดแค่นั้นแน่ สำหรับเอ พี่ไม่รู้ว่าคิดยังไง แล้วเอเคยบอกหมอทีหรือยังว่าคิดกับเขาแค่พี่น้อง” แล้วอยู่ดีๆในหัวผมก็มีภาพสายตาดวงหนึ่งขึ้นมา เป็นสายที่มองผมด้วยความไม่พอใจและเสียใจระคนอยู่ในตัว สายตาที่ปรากฏขึ้นมาในหัวของผมเป็นใครไปไม่ได้นอกจาก สายตาของพี่นิค
“ไม่เอาดีกว่า เดี๋ยวพี่ทีปวดแขน”ผมบอกแล้วค่อยๆขยับตัวออกมานอนเป็นปกติ
“ไม่ปวดหรอกครับ เอมานอนอย่างนี้พี่ยิ่งสบาย”พี่หมอทีบอก
“อืม......ไม่ดีกว่าครับ เดี๋ยวพี่ทีติดหวัด”ผมอ้างโรคหวัดทั้งๆที่ไม่ได้เป็น ตอนนี้ให้หัวของผมเริ่มสับสนและคิดอะไรหลายๆอย่างทั้งคำพูดของพี่คิม ทั้งภาพสายตาของพี่นิคที่อยู่ดีๆก็ปรากฏขึ้นหลายวันมานี้ผมแทบไม่คิดถึงพี่นิคเลย มันมาได้ยังไง หรือว่ามันเป็นความเรียกร้องของหัวใจของพี่นิค(และของผม)ที่มันมาตามกัน
“พรุ่งนี้ก่อนไปส่งเอที่อาเขต พี่จะพาขึ้นดอยสุเทพไปไหว้พระธาตุนะครับ ตื่นเช้าหน่อย แต่ถ้าเอตื่นไม่ไหวก็ไม่เป็นไรครับ”พี่หมอทีบอก
“นึกว่าจะไม่พาไปซะแล้ว”ผมบอก
“ตอนแรกว่าจะพาไปวันนี้ แต่มาคิดดูอีกที พี่ว่าไปไหว้พระธาตุขึ้นดอยตอนเช้าๆจะได้บรรยากาศมากกว่าครับ”พี่หมอทีบอก
“ขอบคุณครับพี่ที ขอบคุณที่พี่ทำดีกับผมทุกๆเรื่อง ฝันดีนะครับ”พี่บอกพร้อมเอามือของผมค่อยๆเอื้อมไปจับมือของพี่หมอทีที่วางอยู่ข้างๆตัว แต่การจับครั้งนี้ผมจับด้วยความไม่มั่นใจในความรู้สึกตัวเองเหมือนเมื่อตอนกลางวัน
“ก็เอเป็นน้องชายของพี่นี่ครับ พี่ชายก็ต้องดูแลน้องให้ดีเป็นธรรมดา ฝันดีเหมือนกันนะครับ”พี่หมอทีตอบกลับมา มือที่ผมจับมือพี่เขาอยู่ ผมค่อยๆปล่อยมันออกอย่างช้าๆ เหมือนปล่อยใจไปตามความคิด
ใช่ซินะพี่ที่ดีต้องดูแลน้องให้ดี เราเองก็มีน้องต้องให้ดูแล แล้วเรามามั่วทำอะไรอยู่ล่ะนี่ มั่วแต่มาเที่ยวเล่นสนุกปล่อยตัวปล่อยใจอยู่ได้ เนี่ยะเหรอคนที่จะเป็นหลักให้ครอบครัว เนี่ยะเหรอคนที่คุณพ่อคุณแม่ฝากความหวัง เนี่ยะเหรอคนที่จะเป็นพี่ชายที่ดีของน้อง เอ...เอ๊ย....แค่หน้าที่กับหัวใจของตัวเองยังแยกกันไม่ออกเลย แล้วชาตินี้จะทำอะไรได้ไหมนี่ ผมนอนคิดว่าตัวเองในใจจนหลับไป
ผมงัวเงียตื่นขึ้นมาเพื่อควานหาผ้าห่มที่ตกลงไปกองอยู่ที่พื้น(ที่จริงผมไม่ใช่คนนอนดิ้นอะไรนะ แล้วมันตกลงไปได้ยังไงหว่า) เพราะอากาศค่อนข้างหนาวผิดปกติแล้วก็เหลือบไปมองนาฬิกาบอกเวลาตีห้าครึ่ง (เช้ามืดนี่เองถึงว่าทำไหมหนาวขึ้น) ผมมองไปข้างตัวก็ไม่เห็นพี่หมอทีนอนอยู่แล้ว ไม่สนล่ะ ผมเอี่ยวตัวไปหยิบผ้าห่มแล้วนอนต่อ
“เอครับๆ เอ เป็นยังไงบ้างครับ ตื่นไหวหรือเปล่า”พี่หมอทีมาปลุกผมอีกทีตอนหกโมงครึ่ง
“อืมๆ”ผมตอบแบบงัวเงียค่อยๆลืมตาขึ้นมาเห็นพี่หมอทีที่แต่งตัวในชุดใหม่ที่ไม่ใช่ชุดนอนแล้ว
“พี่เตรียมของไว้ให้เอใส่บาตรแล้ว ให้เวลาสิบห้านาทีในการทำภารกิจส่วนตัว พี่ลงไปคอยที่หน้าบ้านตรงเฮือนคำนะครับ”พี่หมอทีบอก
“รับทราบครับ”ผมตอบพร้อมทำท่าตะเบ๊ะทั้งๆที่ยังนอนอยู่
ผมทำภารกิจส่วนตัวเสร็จก็รีบเดินมาหาพี่หมอที ที่หน้าบ้านของเฮือนคำมีโต๊ะไม้สำหรับวางของสำหรับใส่บาตร ของทุกอย่างถูกจัดอย่างประณีต ข้าวสีข้าวอยู่ในขันเงินใบงามมีไอที่แสดงถึงความร้อนระเหยขึ้นมา ดอกบัวถูกพับบรรจงเรียงกลีบอย่างงามเป็นระเบียบ ถุงกับข้าวสองสามชนิดที่ถูกมัดรวมกันเป็นชุดๆ ของทั้งหมดนี้วางอยู่ในขันโตกบนโต๊ะอีกที
“อากาศดีจังเลยครับ อยู่ที่บ้านพี่หมอทีตื่นเช้ามาใส่บาตรทุกวันเลยเหรอครับ”ผมถามพร้อมยกมือขึ้นสูดอากาศเข้าเต็มปอด
“ครับ บางครั้งก็ใส่กับคุณแม่บาง คุณพ่อบ้าง กับพี่ว่านบ้าง คนเดียวบ้าง หรือบางทีก็มาใส่พร้อมกันหมด แล้วแต่วันกับความสะดวกของแต่ละคนน่ะครับ”พี่หมอทีบอก (พี่ว่านคือพี่ชายของพี่หมอที)
“ดีจังครับ คงอบอุ่นน่าดู พ่อแม่ลูกตักบาตรด้วยกัน”ผมพูดพร้อมคิดถึงที่บ้าน ที่ปกติเราก้จะใส่บาตรด้วยกันแทบทุกเช้า โดยมีคุณแม่กับผมเป็นตัวยืนพื้นเป็นประจำ ส่วนคุณพ่อกับเจ้าโอ๊ตนี่แล้วแต่โอกาส โดยเฉพาะเจ้าโอ๊ตที่ชอบตื่นสายต้องไปปลุกเป็นประจำ
“พระมาแล้วครับ”พี่หมอทีบอกผม
บรรยากาศยามเช้าที่เมืองเชียงใหม่ ช่างดูมีกลิ่นไอแห่งอารยธรรมล้านนา มีความสงบสุขุมลุ่มลึกแต่ไม่ล้าหลัง เป็นความคลาสสิกที่ลงตัว ภาพของผู้ชายสองคนที่กำลังบรรจงตักบาตรร่วมกันด้วยความตั้งใจใบหน้าและแววตาทั้งสองบ่งบอกถึงความสุขเป็นอย่างมาก ด้านหลังของชายสองคนนั้นเป็นบ้านเรือนไทยล้านนาหลังใหญ่สวยงาม ถ้าใครมองมาเห็น แล้วถ้าชายคนใดคนหนึ่งในนั้นเป็นผู้หญิง คงไม่พ้นที่จะถูกมองว่าเป็นสามีภรรยากันแน่นนอน
หลังจากตักบาตรเสร็จ ผมกับพี่หมอทีก็เดินขึ้นไปที่เฮือนคำ เพื่อร่วมรับประทานอาหารเช้ากับคุณพ่อคุณแม่ของพี่หมอที คุณพ่อคุณแม่ของพี่หมอทีเป็นคนที่น่ารักและอบอุ่นมากๆ เป็นคนที่มีอัธยาศัยดี แค่เห็นหน้าหรืออยู่ใกล้ๆก็มีความสุขแล้ว ยิ่งถ้าได้พูดคุยด้วยแล้วยิ่งไม่ต้องพูดถึงเลยรับรองว่าหลงเสน่ห์ความรักความเมตตาและความอบอุ่นของท่านทั้งสองคนที่มีมาให่แน่ๆ ผมไม่แปลกใจเลยที่ทำไมพี่หมอทีถึงเป็นคนดีอย่างนี้ ก็ดูจากครอบครัวคุณพ่อคุณแม่ก็น่าจะรู้ได้แล้ว หลักจากแนะนำตัวทักทายพูดคุยกันได้ซักหน่อยแล้ว (ส่วยใหญ่คุณแม่กับพี่หมอทีจะอู้คำเมืองกัน คุณพ่อคงกลัวผมเก้อเลยพูดภาษากลางเป็นเพื่อนมั้ง) ป้าเอื้องก็ยกโจ๊กร้อนๆออกมา พร้อมเครื่องเคียง (ป้าเอื้อง ป้าอ้อย สองพี่น้องที่เลยวัยกลางคนเป็นแม่บ้านของพี่หมอที พี่หมอทีบอกว่าป้าทั้งสองคนอยู่มาตั้งแต่สมัยคุณยายแล้ว)
“มาครับป้า เดี๋ยวผมตักเอง”พี่หมอทีลุกขึ้นพร้อมรับเอาชามกระเบื้องลายครามสังคโลกมาตักทีละชาม โดยมีป้าเอื้องคอยช่วยอยู่ข้างๆ
“ของคุณพ่อต้องใส่ไข่ลวก กระเทียมเจียวกับพริกไทยเยอะๆ ต้นหอมผักชีกับขิงนิดหน่อย”พี่หมอทีพูดพร้อมตักโจ๊กและเครื่องเคียงใส่เสร็จแล้วก็ส่งให้คุณพ่อที่นั่งอมยิ้มอยู่
“ของคุณแม่ไม่ใส่ไข่ กระเทียมเจียวแบบไม่เอาน้ำมัน ต้นหอมผักชีพอประมาณ ขิงกับพริกไทยน้อยหน่อย”พี่หมอทีตักเสร็จแล้วส่งให้คุณแม่
“ฮู้ใจ๋แม่เป็นที่สุด ตาทีนี่”คุณแม่พูดเป็นคำเมือง พร้อมหอมที่แก้มพี่หมอทีหนึ่งที พี่หมอทีหลับตายิ้มดูมีความสุขมาก
“คุณหนูเล็กเปิ้นตื่นแต่ไก่โห่ ไปกาดเช้าซื้อของ มายะครัวเองเลยเจ้า”ป้าเอื้องรายงานเป็นภาษาคำเมืองที่คุ้นเคย (คุณหนูเล็ก เธอตื่นแต่เช้ามืด ไปตลาดตอนเช้าเพื่อซื้อของมาทำครัวเองเลยค่ะ) (ป้าเอื้องเรียกพี่หมอทีว่าคุณหนูเล็ก เรียกพี่ว่านพี่ชายของพี่หมอทีว่าคุณหนูใหญ่)
“ของเอ นี่เลยไข่สุกๆ กระเทียมเจียวต้นหอมผักชีน้อยๆ ขิงเยอะๆ พริกไทยนิดหนึ่ง”พี่หมอทีจำรายละเอียดการกินของผมได้ด้วย แล้วพี่หมอทีก็ส่งโจ๊กมาให้ ผมไม่ลืมกล่าวขอบคุณก่อนจะรับโจ๊กมาทาน แล้วพี่หมอทีก็ตักของตัวเองมานั่งทาน
“อร่อยจังครับ อย่างนี้สงสัยต้องมีชามที่สอง”ผมพูดขึ้นหลังจากทานคำแรก พี่หมอทีอมยิ้ม
“คุณหนูเล็ก เปิ้นยะอะหยั๋งก็รำขนาด เอาใจ๋ก็เก่ง ใครได้เป๋นคู่คงดีแต๊ๆเจ้า”ป้าเอื้องเสริมผม (คุณหนูเล็ก เธอทำอะไรก็อร่อยมากๆ เอาใจก็เก่ง ใครได้เป็นแฟนคงดีแท้ๆค่ะ) พี่หมอทียิ้มแก้มแดง
“มีแฟนก็ดีนะซิ นี่ยังบ่เคยเห็นพามาแนะนำเลย ทั้งตาว่านตาที ต้องถามลูกเอ ลูกเคยเห็นตาทีของแม่ควงแม่ญิ๋งบ้างก่อ”คุณแม่ถาม
“สงสัยพี่ทีกำลังเลือกอยู่มั้งครับว่าจะเอาใครมาแนะนำดี”ผมแซวพีหมอที พี่หมอทีทำตาโตเหมือนตกใจใส่ผม
“ลูกเออู้จะอี้ แสดงว่าตาทีมีหลายเน้อ”คุณแม่พูดแล้วหัวเราะ คุณพ่อก็หัวเราะตาม พี่หมอทีอายจนหน้าแดง
“บ่ไจ๋กั๊บ ทียังบ่มี ทีสนใจ๋เฮื่องเฮียน ยังบ่อยากวุ่นเฮื่องฮักกั๊บ”พี่หมอทีปฏิเสธพัลวัน ทำเอาผมหัวเราะแทบสำลักโจ๊ก
“สนบ้างก็ได้นะลูก”คุณพ่อแอบแซวต่อ พี่หมอทีอายม้วนเลย
“เออ่ะ ชอบแกล้งพี่”พี่หมอทีหายเรื่องโบ้ยแก้เขินมาทางผม
“อ้าวโทษกันอีก ก็พูดเรื่องจริง”ผมบอกแล้วหัวเราะ
เราทั้งสี่คนทานโจ๊กไปคุยกันไปอย่างสนุกสนาน รู้สึกว่าพี่หมอทีจะโดนรุมจากรอบด้าน จากนั้นผมก็ลาคุณพ่อคุณแม่ เพราะพี่หมอทีจะพาผมไปไหว้พระธาตุบนดอยสุเทพก่อนที่จะไปส่งผมที่อาเขตท่านทั้งสองบอกว่าเที่ยวจากเชียงรายเสร็จ ถ้ามาเชียงใหม่ให้พาคุณแม่กับน้องผมมาพักที่นี่ก็ได้
ผมนั่งคุกเข่าพนมมือ เงยขึ้นมองดูพระธาตุสีเหลืองทองอร่ามที่ตั้งเด่นเป็นสง่าอยู่ตรงหน้าบนดอยแห่งนี้ พระธาตุดอยสุเทพ พระธาตุที่เป็นศูนย์รวมขวัญกำลังใจ แรงเคารพรักแรงศรัทธาของชาวเชียงใหม่ แสงอรุณอ่อนๆยามเช้าส่องมากระทบกับองค์พระธาตุทำให้สีเหลืองทองยิ่งงามอร่ามมากกว่าเก่า หมอกยามเช้าที่ค่อยๆสลายตัวในตอนสายๆอย่างนี้ สายลมที่เหมือนมีไอน้ำรวมอยู่ด้วยพัดผ่านร่างกายทำให้รู้สึกปลอดโปร่งโล่งเย็นสบาย สายตาของผมจดจ่ออยู่แต่ที่องค์พระธาตุจนแทบไม่กระพริบ ร่างกายและรอบข้างเหมือนไม่มีความเคลื่อนไหวใดๆให้รู้สึก แม้แต่ลมหายใจของตัวเองก็แทบจะไม่รู้สึก อารมณ์และความคิดต่างๆหยุดลง จิตใจของผมตอนนี้ดื่มด่ำกับความสุขสงบเป็นอย่างมาก
“เอขอพรอะไรจากพระธาตุครับ พี่เห็นนั่งอธิฐานอยู่นานเลย”พี่หมอทีถามผม ตอนที่นั่งอยู่บนรถหลังจากที่เราสองคนไหว้พระธาตุและร่วมทำบุญแล้วเดินชมทิวทัศน์บริเวณรอบๆ
“ก็อธิษฐานให้คุณแม่ เอ โอ๊ต แล้วก็คนที่เอรักทุกๆคนมีความสุข สมหวังในทุกๆสิ่งทุกๆอย่าง
มีสุขภาพที่แข็งแรง ขอให้บุญที่เอได้มาไหว้พระธาตุในครั้งนี้ส่งถึงดวงวิญญาณคุณพ่อด้วย แล้วพี่ทีล่ะครับ อธิษฐานขออะไร”ผมถามคืน
“ก็ขอให้คุณพ่อคุณแม่ พี่ว่าน เอ ทุกคนมีสุขภาพที่แข็งแรง ไม่ต้องเจ็บไข้ได้ป่วย เหมือนที่พระท่านบอกว่า ความไม่มีโรคเป็นลาภอันประเสริฐ”
พี่หมอทีบอก
“อ้าวถ้าทุกคนแข็งแรงไม่ป่วย พี่ทีก็ตกงานดิ่ แล้วขอให้แต่คนอื่นไม่ขอให้ตัวเองบ้างเหรอครับ”ผมถาม พี่หมอทีถึงกับหยุดรถเข้าข้างทาง
“ของตัวเองก็ขอครับ พี่ขอให้พี่เจอยาที่ใช้รักษาโรคใจครับ เพราะโรคทางกายหมอทั่วๆไปคงหายาให้ได้ แต่ยาที่ใช้รักษาโรคใจนี่คงหายาก "

เอครับ........เอมาเป็นยารักษาโรคใจให้พี่ได้ไหมครับ”พี่หมอทีพูดพร้อมหันหน้ามาหน้าผม
ผมรู้และเข้าใจความหมายของคำว่ายาทางใจของพี่หมอทีดีว่ามันคืออะไรมันก็ไม่ต่างอะไรกับการที่จะขอผมเป็นแฟนนั่นเอง  
ผมอึ้งเป็นอย่างมาก ความรู้สึกไม่ต่างอะไรจากตอนที่พี่นิคขอเป็นแฟนทั้งๆที่พอจะรู้อยู่ว่าพี่หมอทีแอบชอบผมแต่ก็ไม่คิดว่าพี่หมอทีจะกล้าพูดออกมาตรงๆและเร็วขนาดนี้  อีกอย่างผมยังไม่ทันได้เตรียมตั้งรับกับเหตุการณ์นี้เลย  จะว่าไม่เตรียมก็ไม่เชิงเพราะที่จริงเมื่อคืนผมนอนคิดอย่างหนักกับคำพูดของพี่คิม ทำให้ผมตัดสินใจว่าจะพูดเรื่องสถานการคบกันของผมกับพี่หมอทีว่าเป็นแบบพี่น้องหลังจากกลับไปที่มอพ้นช่วงปีใหม่ไปแล้ว แต่คิดว่าตอนนี้มันคงช้าไปซะแล้วเพราะพี่หมอทีดันมาขอคบกับผมก่อน

Ifoot-ballZ

เอคืนนี้รวบหัวรวบหางพี่หมอทีซะ

kengee

ขอบคุนนะคับ ^________^{:4_102:}{:4_76:}

pongsakron01

ขอบคุณครับ

poogun

ขอบคุนนะคับ

abcdefghij

ความรักบัง คับไม่ได้หรอก

orrick

ขอบคุนนะคับ ^^

soigiro

ขอบคุณครับ ^_^

manza555

สนุหมากๆเลย

peemakung

ขอบคุณครับ

wsdonin

นานมากเลยอะกว่าจะรักกัน

Klong

ขอบคุนครับ

kiwwy

ขอบคุณขรี อิอิ นอนละ{:sm-38:}

TawanIndy

ขอบคุณครับ

kamaji

ขอบคุนคราบ

harain15

ขอบคุณครับ

tarsii

ขอบคุณมากนะ

cawee

ขอบคุนคราฟ

gearsoccer

ขอบคุณครับ

sensedevil

ขอบคุณมากนะครับ