เค้กรสรัก กาแฟรสหวาน ตอบอวสาน ตอนที่12 ป๊อด...รัก...พี่แมต

Ifoot-ballZ

นิยายเรื่องนี้เป็นเรื่องที่คัดลอกมานะคับ ต้องขออภัยด้วยหากมีคนเคยนำมาลงแล้ว

วันนี้เป็นวันที่พี่เจนนี่จะมา  ทำไมผมต้องรู้สึกเจ็บแปล๊ปๆด้วย  ทั้งที่ยังไม่เคยเห็นหน้าพี่เขาเลยด้วยซ้ำ  แต่จะว่าไปผมจะไปสู้อะไรพี่เขาได้  ผมมันก็แค่เด็ก ม.ปลาย  แถมยังเป็นผู้ชายอีก  ถ้าพี่แมตเลือกพี่เจนนี่พี่เขาคงมีอนาคตที่สดใสกว่า2 |  K: P/ P4 i' Z: _9 U8 L
       ผมรีบเดินไปที่ร้าน ‘กาแฟรสหวาน’ จนแทบจะกลายเป็นวิ่งอยู่แล้ว  แม้ว่าป้ายรถเมล์จะห่างจากร้านไม่ไกลนัก  เมื่อผมหยุดอยู่หน้าร้านผมก็มองผ่านกระจกเข้าไปเห็นหลังผู้ชายคนหนึ่ง  ซึ่งผมจำได้แน่นอนว่าเป็นพี่แมต  แต่คนที่อยู่ด้านตรงข้ามพี่แมตเป็นหญิงสาวหน้าตาสดใสตามแบบฝรั่ง  ผมหยักศกเป็นลอน  แลดูสวยดี  แถมมาในชุดสีชมพูน่ารักเสียด้วย  หากผมเป็นพี่แมตผมก็คงจะเลือกพี่เจนนี่  แต่ทำไงได้ล่ะ  ผมมันเด็กผู้ชายที่ชอบผู้ชาย  แถมตอนนี้มันรู้สึกเจ็บที่ใจ  เหมือนหัวใจมันถูกกรีด; y8 ?, Q" R9 s- v) |2 D
       “เฮ้!  ป๊อด  เข้ามาหาพี่หน่อย” พี่แมตเรียกเมื่อเห็นผมเดินเข้ามาในร้าน1 H+ p) A0 {# P" r
       “ครับ  พี่แมต” ผมรับคำแต่โดยดีแล้วเดินก้มหน้าเข้าไปหา
       “พี่จะแนะนำให้รู้จัก  นี่เจนนีเฟอร์หรือเจนนี่” พี่แมตผายมือออกไปยังผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้า “เป็นเพื่อนพี่อ่ะ”
       “No! No! Girl  friend”! v1 O+ q8 J7 H9 S
       ผมได้ยินดังนั้นแทบจะเข่าร่วง  ผมพยายามข่มใจแล้วยกมือขึ้นไหว้  พร้อมกันนั้นผมก็หันหลังกลับเพื่อจะรีบๆไปให้พ้นจากจุดที่ผมยืนอยู่  ใจผมมันอยากจะวิ่งออกไปทางที่ผมเข้ามาเลยด้วยซ้ำ  แต่ผมก็ไม่ทำ  ผมเดินไปเปลี่ยนชุดทันทีโดยไมได้ฟังเสียงของพี่แมตที่พูดมาตามหลังที่ถึงแม้จะพูดอะไรผมก็ไม่รับฟังแล้ว
       ผมเปลี่ยนชุดเสร็จ  แล้วผมก็อดคิดถึงภาพเมื่อซักครู่นี้ไม่ได้  มีผู้หญิงที่กล้าประกาศเป็นแฟนผู้ชายต่อหน้าคนอื่นแบบนี้  หากเป็นคนอื่นผมคงไม่ว่าอะไร  แต่นี่มันเกิดกับคนที่ผมรัก  ผมกลั้นน้ำตาแทบจะไม่ไหวจึงต้องรีบเข้าไปร้องไห้ที่ห้องน้ำ  ผมอยู่ในนั้นก็คิดอะไรเรื่อยเปื่อย  ผมไม่รู้ว่าผมกำลังเป็นอะไร  กำลังเสียใจทำไม  รู้เพียงว่ามันเป็นการเปลี่ยนแปลงที่รวดเร็วมาก  ผมยังทำใจไม่ได้หรอก  ตอนนี้ผมควรจะทำยังไงดี  ผมควรแย่งชิงพี่แมตมาดีหรือเปล่านะ  แต่ไม่หรอก  ผมว่าผมควรที่จะทำในสิ่งที่มันควรจะเป็นไปดีกว่า  ปล่อยให้พี่แมตเป็นคนตัดสินแล้วกัน
       ผมเช็ดน้ำตาแล้วเดินออกมาจากห้องน้ำ  ผมกลั้นใจเดินไปโต๊ะพี่แมตที่ยังคงนั่งอยู่: V& g" ^! E2 ^  O0 T
       “พี่เจนนี่จะรับอะไรดีครับ” ผมพยายามบังคับเสียงให้ปกติที่สุด  แต่ยังก้มหน้าอยู่
       “แล้วตะกี้เอ็งเป็นไร  พี่คุยด้วยก็เดินหนี  แล้วนี่พอเลยนะ  ถ้าจะหาอะไรมาแกล้งเจนนี่อ่ะ”2 l! m9 P9 ]) v; ?  d0 v$ E- u
       “พี่แมต  ผมยังไม่ได้ทำอะไรนะ” ผมทนไม่ไหวแล้วครับ  พี่แมตมาว่าให้ผมโดยที่ผมยังไม่ได้ทำอะไรเลยด้วยซ้ำ   ผมเดินหันหลังกลับเอาชุดไปเปลี่ยนเป็นชุดนักเรียนแล้ววิ่งออกทางประตูหลังร้าน  ผมรู้สึกว่ามันคือความเสียใจที่เจ็บปวดที่สุด  เมื่อคนที่เรารักทำกับเราแบบนี้
       “ว่าไงป๊อด” ผมโทรหาอิม& ?0 Q; s9 Y( ^. f7 K( |
       “อิม... ออกมาหาป๊อดที่หน้าปากซอยได้เปล่า”
       “ได้สิ  เดี๋ยวอิมไปนะ”6 ^+ e+ e9 S( r+ }" a
       อิมวางสายแล้วมาพบผมในอีก  5  นาที  ผมจึงเดินเล่นกับอิมตามฟุตบาท
       “ป๊อดเป็นไรไปรึเปล่า  ดูหมองลงไปมากนะ”2 |: w7 A% W+ ~& E9 r
       “ไม่มีไรหรอกอิม  เอ่อ  อิม...อิมยังรักป๊อดอยู่รึเปล่า”" C4 t+ ~: m; e7 D2 N
       “คำตอบมันก็แน่อยู่แล้วไม่ใช่เหรอป๊อด” แล้วอิมก็เอื้อมมือมาจับผม “อิมรักป๊อดนะ”
       แทนที่ผมจะยิ้มในคำตอบ  น้ำตาก็พาลจะไหล& D/ W( P* \- Q
       “ขอบใจนะอิม  ที่ยังมีคนรักป๊อดอยู่”+ a; |# Y# X$ u; p  V1 x4 _; P
       “แหม  ป๊อดก็ไม่ต้องซาบซึ้งขนาดนั้นก็ได้”
       แล้วโทรศัพท์ของผมก็ดังขึ้น  ผมมองดูเบอร์ ‘ผู้จัดการที่รัก’ ซึ่งเป็นชื่อที่ผมเมมไว้ในเครื่อง  แต่วันนี้ผมคงต้องเปลี่ยนชื่อมันไปแล้วล่ะ  ผมตัดสินใจกดวางสายแล้วก็ปิดเครื่องทิ้งไป
       “ใครโทรหาอ่ะป๊อด”, W) l! L) D7 S- @3 p: C
       “อ้อ...ไอ้โออ่ะ  ป๊อดรำคาญที่มันโทรมาทวงการบ้าน  ป๊อดเลยปิดเครื่อง  ไว้กลับบ้านเดี๋ยวป๊อดโทรหามันใหม่” ผมโกหกไปงั้นแหละ
       “อ่ะนะ... ป๊อดเรียกอิมมาแล้วเราจะไปไหนกันอ่ะ”
       “อิมพาป๊อดไปนั่งกินนมปั่นหน่อยดิ”
       “จ้า”+ a2 L( D, e' {  {7 V( U2 T; b
       วันต่อมาผมคิดว่าผมคงไม่ไปทำงานร้านพี่แมตอีกแล้วล่ะ  เพราะผมคงทำใจไม่ได้หรอกที่ผมจะไปเจอพี่แมตกับพี่เจนนี่คุยกันอย่างสนุกสนานในร้าน  ผมจึงคิดว่าผมควรโทรไปบอกพี่แมตว่าผมคงยังไม่พร้อมที่จะทำงานในช่วงนี้
       “ว่าไงป๊อด  โทรมาได้แล้วสิ  แล้วเมื่อวานทำไมตัดสายพี่  แล้ววิ่งหนีจากร้านไปเป็นไรมากหรือเปล่า”! W1 P& ^' ]0 Q* e/ F  s
       “ผมแบตหมดครับ  แล้วอีกอย่างผมไม่เป็นไรมากหรอก  ผมแค่ปวดหัว”6 |+ q( w2 z' x+ g% Z- x
       “เหรอ  กินยาซะนะ  แล้วเป็นไรมากรึเปล่าเนี่ยถึงโทรหาพี่”
       “คือว่า...ผม...ผมขอลาทำงานซักพัก”1 Z* h8 u7 ]7 c9 `% `% l
       “มีอะไรรึเปล่า” แล้วเสียงก็เงียบไปซักพักหนึ่งก่อนพี่แมตจะพูดต่อ “มีอะไรเล่าให้พี่ฟังได้นะ”
       “ไม่มีอะไรหรอกพี่  แล้วตะกี้อยู่กะพี่เจนนี่อ่ะดิ  ถึงได้เงียบไป”
       “อือ  แต่ตอนนี้ถ้าเอ็งไม่อยากบอกพี่ก็ไม่เป็นไร  แต่ถ้าอยากบอกเมื่อไร  พี่ยินดีรับฟังเสมอนะ”
       “ครับ  ผมขอลาซักพักนะครับ  อย่างน้อยก็ช่วงเวลาหนึ่ง”
       “งั้นก็แล้วแต่ครับ”
       “ขอบคุณครับ” ผมกดวางสายโดยไม่รอฟังคำพูดใดๆต่อจากปลายสาย  มือผมยังคงกำโทรศัพท์ไว้แน่น  ผมคิดว่ามันคงถูกต้องแล้วมั้งถ้าพี่แมตจะเลือกพี่เจนนี่  แล้วผมก็ควรจะเลือกทางเดินของผมเหมือนกัน  แม้ว่าหัวใจมันจะไม่ยอมก็ตาม' i9 j$ v# N4 P9 e4 v- c1 w4 f$ i
       ช่วงนี้ผมเครียดสุดๆ  ไปโรงเรียนก็โวยวายกับเพื่อน  เรียนก็แทบไม่ได้ฟังอาจารย์สอน  สมองมันยังคงคิดแต่เรื่องพี่แมตตลอด  ขนาดอีก 2 สัปดาห์ผมก็จะสอบแล้ว  ผมยังไม่มีความรู้สึกอยากอ่านหนังสือเลย  แล้วจะเอาอะไรไปสอบก็ไม่รู้  ตอนเย็นผมชวนอิมไปกินไก่ทอดชื่อดังในห้างสรรพสินค้า: }( O+ k0 {; r$ x7 S1 Z3 x1 I: n
       “ป๊อดเป็นไรมากป่ะ  ช่วงนี้เครียดไรรึเปล่าจ๊ะ”
       “ก็นิดหน่อยอ่ะ  แต่ช่างมันเถอะ”
       ผมพาอิมเดินเข้าร้าน  แต่เมื่อผมกำลังจะนั่งลง  สายตามารของผมดันไปเจอคู่พระนางคู่หนึ่งโดยมีพี่เจนนี่เป็นนางเอก  พี่แมตเป็นพระเอก  ซึ่งในตอนนี้นางเอกกำลังใช้ส้อมจิ้มไก่แล้วตักใส่ปากพระเอก  ผมคงไม่ต้องรอให้พี่แมตอ้าปากงับไก่เสียก่อนหรอก  ผมจับแขนอิมลุกขึ้นทันที: Z! j% R/ j2 ~
       “เป็นไรไปอ่ะป๊อด”, B) R, n  L1 k. J- \! F
       “เราไปกินอย่างอื่นกันดีกว่า” ผมไม่รอให้อิมพูดต่อ  ผมลากแขนอิมออกมาจากตรงนั้นเลย
       “ไหนว่าจะมากินไก่ไง” อิมพูดเมื่อเห็นว่าเราออกมาจากร้านได้ซักพัก* \$ O0 x, P& n  `! r! c
       “ป๊อดเปลี่ยนใจละ  ป๊อดอยากกินอาหารญี่ปุ่นมากกว่า”
       ทำไมโลกมันช่างกลมอย่างนี้  นี่ขนาดผมหนีแล้วยังจะตามมาหลอกหลอนผมอีก  ที่สำคัญคือไม่มีใครมองเห็นผมกับอิมเลย  อิมอ่ะไม่ว่าเพราะอาจไม่เคยเห็นหรือเคยเห็นแค่ครั้งเดียว  แต่ผมนี่ดิ  คงไม่สำคัญกับใครๆเขาหรอก  นี่คงกะว่าโลกใบนี้ทั้งใบมีกันแค่ 2 คนอ่ะดิ  T^T
       หลายวันผมพยายามเลี่ยงที่จะไปร้าน ‘กาแฟรสหวาน’ แม้แต่นั่งรถเมล์ผ่านผมยังไม่อยากจะมองเลยด้วยซ้ำ  ผมมักจะไปเที่ยวกันกับอิมเป็นประจำ  พี่แมตโทรหาผมเสมอๆในพักหลังๆมานี้  แต่ผมก็ไม่เคยรับโทรศัพท์พี่เขาเลย  โดยเฉพาะวันนี้โทรหาผม  5  ครั้งแล้ว  ผมจึงตัดสินใจว่าจะลองไปที่ร้านดูเพราะผมต้องผ่านร้านพี่แมตกลับไปเปลี่ยนชุดก่อนจะไปเที่ยวกับอิมอยู่แล้ว
       ผมเดินเข้าไปในร้าน  เหมือนร้านจะดูเก่าลง  หรือที่จริงแล้วมันก็เหมือนเดิม  เพียงแต่ใจผมเท่านั้นเองแหละที่ทำให้มันดูห่อเหี่ยวตามไปด้วย  ผมมองซ้ายแลขวาก็ไม่เห็นพี่แมต ‘คงจะไปกับพี่เจนนี่อีกแล้วล่ะสิ’ ผมครุ่นคิด  ที่ในครัวผมก็เห็นเพียงพี่ซาร่าห์  ผมจึงเดินเข้าไปหาเธอ9 Q/ j$ F1 h- P; H+ c! h4 V
       “วันนี้พี่แมตเขาไม่มาทำงานเหรอครับ”; g4 w* A" B# ?/ _+ O+ t
       “อ้อ..จ๊ะ  นี่แมทธิวยังไม่ได้บอกเธอเหรอว่าวันนี้เขาจะกลับอังกฤษ”
       “จริงเหรอครับพี่ซาร่าห์” ผมยังงงกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อครู่ “แล้วพี่แมตไปไฟลท์กี่โมงครับเนี่ย”  i3 {( K* }' s! A1 ~0 R- @' F
       “แล้วนี่มันกี่โมงแล้วล่ะจ๊ะ”
       “อืม  5โมงเย็นแล้วครับ”
       “ตอนนี้คงใกล้จะขึ้นเครื่องแล้วมั้ง”
       “ขอบคุณครับ” ผมแทบจะวิ่งออกมาจากร้านเลย
       ผมไม่รู้ว่าสิ่งที่ผมกำลังจะทำอยู่นี่มันถูกหรือเปล่า  ผมกำลังจะวิ่งไปหาหัวใจของผม  ผมไม่รู้หรอกว่าพี่แมตจะกลับไปอังกฤษทำไม  หรือพี่เขาจะกลับไปแต่งงานกับพี่เจนนี่กันเนี่ย  แต่ช่างเหอะ  ตอนนี้ขอให้ผมได้บอกความรู้สึกของผมที่มันอัดอั้นตันใจในตอนนี้ก็พอ$ v( W: e' \' t
      ผมไม่รอช้าเลยที่จะโบกรถแทกซี่' i' ~' F# U; e; w
      “จะไปที่ไหนครับ”( H3 ]& z) n; U8 Y" v3 M
      “ไปสนามบินครับ  ด่วนเลยครับลุง”
ผมรีบโทรศัพท์หาพี่แมตทันที  แต่ปรากฏว่าเป็นเสียงพนักงานสาวของเครือข่ายโทรศัพท์ดังเป็นคนรับ  ‘บ้าจริง  หรือพี่แมตปิดเครื่องไว้นะ  หรือไม่พี่แมตก้ขึ้นเครื่องไปแล้ว’ ผมคิดในใจ  ในระหว่างนี้ผมก็กลัวว่าอิมจะรอผม  ผมตัดสินใจแล้วล่ะ  ว่าผมควรจะบอกอิมเสียที
       “อิม  ป๊อดมีเรื่องจะบอก”
       “ป๊อดค่อยๆพูดก็ได้นะ  รีบจัง”
       “ป๊อดจะบอกว่า  ขอบใจนะที่อิมเคยรักป๊อด  แต่อิมรู้ป่ะว่าหลังจากที่อิมบอกเลิกกับป๊อดในครั้งนั้น  ป๊อดก็มีคนใหม่แล้วล่ะ”$ u, P1 v- g, ?) s
       “นี่ป๊อดล้อเล่นกับอิมใช่ไหมเนี่ย”% z2 }5 t8 B3 a. C4 ?% U5 ~
       “เปล่า   จริงๆ  อิมฟังป๊อดนะ  ป๊อด...รัก...พี่แมต”4 I# V) I( g; g) }* w- C3 _+ I
       “ไม่จริ๊งงงง!!!!” แล้วก็ตามมาด้วยเสียงกรี๊ด  ผมจึงกดวางสายอิม  แล้วโทรกลับไปหาพี่แมตอีกครั้ง  แต่ก็ยังพบว่าไร้การตอบรับอยู่ดี
       เมื่อมาถึงสนามบินที่โอ่อ่าที่สุดของประเทศไทย  ผมก็ไม่รู้ว่าผมจะไปตามตัวพี่แมตได้ที่ไหน  ผมวิ่งไปอ่านจอมองหาประเทศอังกฤษก็ไม่เจอ   ทำไมรายชื่อมันเยอะอย่างนี้เนี่ย  ผมตัดสินใจแล้วว่าวันนี้ยังไงผมต้องบอกรักพี่แมตให้ได้  เพราะว่าผมอาจจะไม่ได้เจอพี่แมตอีกเลย  เมื่อผมนึกขึ้นได้ผมจึงวิ่งเข้าไปหาประชาสัมพันธ์ถามหาผู้โดยสารขาออกทันที  เธอบอกผม  แล้วผมก็แทบจะวิ่งไปเลยทีเดียว  แต่ว่าคนเยอะมาก  ผมมองหาคนที่ผมอยากเจอไปเรื่อยๆ  เรื่อยๆ  เรื่อยๆ- J* h# e. A2 _! k' ~5 [
       ผมหาเท่าไรก็ไม่เจอจนผมเริ่มจะท้อแล้ว  เพราะมันผ่านไปได้เกือบ  1  ชั่วโมงแล้วที่ผมวนเดินตามหาอยู่อย่างนี้  ผมคงไม่มีหวังแล้วล่ะที่จะได้เจอพี่เขาเป็นครั้งสุดท้าย  ผมไม่น่าพลาดเลย  ตอนพี่แมตโทรหาตัวเองก็ไม่ยอมรับโทรศัพท์ซักที  ผมรู้สึกผิดอย่างบอกไม่ถูก  ตอนนี้ผมเดินร้องไห้โดยไม่อายใครแล้ว  จนเดินมาหยุดอยู่ที่หน้าห้องน้ำ  ผมปล่อยให้น้ำตามันไหลออกมาช้าๆ  ทำไมนะ  ความผิดพลาดซ้ำแล้วซ้ำเล่ามันจึงมักเกิดกับตัวผม  พี่แมตกับผม  เราคงมีวาสนาต่อกันเพียงเท่านี้มั้ง  และเมื่อผมเดินเข้าไปในห้องน้ำเพื่อจะล้างหน้าล้างตานั้นก็มีมือมาแตะที่บ่าผมเบาๆ
       ผมหันกลับไป  ทำให้น้ำตาที่กำลังว่าหยุดไหลเมื่อซักครู่  รินไหลออกมาอีกครั้ง  ผมโผกอดชายหนุ่มที่อยู่ตรงหน้า6 G" d! X3 r. D4 B" `1 j1 D* S
       “พี่แมต  พี่แมตไปอยู่ไหนมา  ผมตามหาพี่จนทั่วเลยนะ  ผมอยากบอกพี่แมตนะ  ก่อนที่จะไม่มีโอกาส  ผม...รัก...พี่แมตนะ”
       “หืม”8 t5 }) G  c) w6 P
       “ผมรักพี่แมตตอนไหนไม่รู้  ผมรู้แค่ว่าเวลาผมอยู่กับพี่แมตพี่ทำผมมีความสุข  พี่แมตได้ยินไหนเนี่ย  ผมรักพี่นะ” เสียงผมแทบจะตะโกนด้วยซ้ำ  คนก็เริ่มมองมาที่ผมละ  แต่ผมไม่สนใจหรอก  พี่แมตยังคงกอดผมไว้แล้วก็ลูบหัวผมเบาๆ4 o2 d- ^; B' P5 [+ T
       “แล้วทำไมต้องร้องห่มร้องไห้ด้วยเนี่ย”
       “ก็มันดีใจที่ได้เห็นพี่อีกครั้ง  ผมนึกว่าพี่แมตจะไปแต่งงานกับพี่เจนนี่ที่อังกฤษแล้ว”
       “เฮ้ย  แล้วนี่ใครบอกว่าพี่จะไปแต่งงาน  555” พี่แมตถึงกับหัวเราะ “อีกอย่างเจนนี่เขามาขอคืนดีกับพี่  แต่พี่บอกเขาไปแล้วล่ะว่าพี่มีคนอื่นแล้ว”( f5 _- {( U( D; l) E
       “พี่แมตมีคนอื่นแล้ว” ผมทวนคำพูดพี่แมตอีกครั้ง  แต่แทนคำตอบพี่แมตค่อยๆเอามือมาจับที่หูผมทั้ง 2 ข้าง  พร้อมโน้มตัวลงมาจูบที่หน้าผากของผม" U& ~# v. u5 ?% y5 ]. w5 G* B
       “คนๆนั้นก็อยู่ตรงหน้าพี่ไง” ผมยังคงงงอยู่ “พี่รักเอ็งเหมือนกันนะป๊อด”
       “พี่แมต”0 e5 i" V+ E6 Z
       ก่อนที่ผมจะเริ่มพูดอะไรไปมากกว่านี้  ริมฝีปากของชายที่อยู่ตรงหน้าก็ค่อยๆสัมผัสกับริมฝีปากของผม  มันไม่ได้เร่าร้อน  แต่มันกับนิ่มนวลชวนให้หลงใหล  เมื่อผมได้สติจึงผละออกจากตัวพี่แมต1 K6 a$ e2 d- c7 p% \$ V, i
       “บ้า  อายคนอื่นไหมเนี่ย  เอ่อ.... แล้วพี่แมตจะไปอังกฤษทำไมล่ะครับ  ถ้าไม่ได้ไปแต่งงานกับพี่เจนนี่”% F" }" g, Q5 j: H+ p
       “ซ่าร่าห์ไม่ได้บอกหรอกเหรอว่าพี่จะไปทำธุรกรรมซื้อขายกับพ่อพี่อ่ะ”/ s% u" Z7 _* g: R! j
      “ไม่อ่ะ  แล้วพี่แมตจะกลับมาที่นี่อีกหรือเปล่า”" X: L  x: ]. d$ @
       “กลับมาดิ  ก็คนรักของพี่อยู่ที่นี่นี่นา”
       “แหวะ  เอ่อ  แล้วพี่ไปไฟลท์ไหนอ่ะ”
       “อ๋อ  ไม่ทันแล้วล่ะ  พอดีว่าพี่ท้องเสียเลยเข้าห้องน้ำนานไปหน่อย   555  ตอนนี้มันคงไม่ทันแล้วล่ะ  พี่ว่าพี่ไปไฟลท์พรุ่งนี้ดีกว่า  วันนี้ดีใจที่มีคนมาบอกรัก  ขออยู่กับคนรักให้ชื่นใจก่อน  หึหึ”
       “อะโด่”
       “แล้วถ้าพี่ไม่ท้องเสีย  แล้วจะรู้ไหมเนี่ยว่ามีคนที่รักพี่  ไม่ใช่พี่เองที่คิดไปคนเดียว”8 b- u) ~! `1 L  a
       “อ่ะนะ”       จากนั้นพี่แมตก็ดึงตัวผมมากอดเอาไว้ท่ามกลางหน้าห้องน้ำที่สนามบิน  โดยที่เราทั้ง  2  คนไม่อายใครเลย  ช่างโรแมนติกดีแท้  หากว่าไม่มีกลิ่นจากห้องน้ำมารบกวนจมูกของพวกเราไปเสียก่อนน่ะนะ อิอิ....
: C3 k" F, x. \. M0 Q7 L


The  END…..

โดย KikzA

pongsakron01

ขอบคุณครับ

pongsakron01

ขอบคุณครับ

kengee

ขอบคุนนะคับ ^_____^{:4_89:}{:4_71:}

arzugima

ขอบคุณครับผม

arttylovely

ขอบคุนครับ

asdfg

ขอบคุณมากมากคับ

dream1995

สุดยอดไปเลยคับ

whywhy

โคร ต ๆ อ่ะ Smile :')

tamia

ขอบคุนนะคับ ^_____^

GBOMK

ขอบคุนคับ

adan

ขอบคุณครับ

dung

ขอบคุณครับ

1712

ขอบคุณครับ

waahk01234

ขอบคุณครับ

cawee

ขอบคุนคราฟ

thawatchai_01

ขอบคุนค้าบ      

ซาอิ

ขอบคุณครับ

minone

ขอบคุนคับ

kiwwy

ขอบคุณมากๆค่ะ