ของขวัญ 7 ปี <หนุ่ม IT กับ DJ สุดหล่อ>(80) ตอนจบ

tanya

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับ และขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
ความเดิมตอนที่แล้ว
“มาเปลี่ยนเพลงกลางคันจั๋งซี่ผิดคอนเซปต์สายรุ้ง เดี๋ยวหักคะแนนเด่ะ”พี่ปอแซวขึ้นมา(มาเปลี่ยนเพลงกลางคันอย่างนี้ ผิดคอนเซปต์สายรุ้ง เดี๋ยวหักคะแนนนะ)
“เพลงนี้แหละจ้า น้องเอ พี่ชอบ”พี่แหววพูดต่อ
“แหววมักอิหยั๋ง อ้ายปอก็มักคือกัน ว่าแต่มื้อนี้แหววบอกฮักอ้ายปอไป”พี่ปอแซวเล่นตามเพลง (แหววชอบอะไร พี่ปอก็ชอบเหมือนกันว่าแต่วันนี้แหววบอกรักพี่ปอแล้วหรือยัง)
“ถามอะไร อายคนอื่นเขา ก็รู้ๆอยู่ว่าแหววรักปอ”พี่แหววพูดแบบเขินอาย ทำเอาพรรคพวกโห่แซวกันใหญ่
“อ้ายปอก็ฮักแหววคือกัน”พี่ปอตอบกลับ เรียกเอาเสียงโห่แซวอีกรอบ (พี่ปอก็รักแหววเหมือนกัน)
ผมนั่งดูแล้วคิดตาม กับไอ้แค่บอกรักมันจะยากแค่ไหนกัน พี่แหววกับพี่ปอยังบอกรักกันง่ายๆเลย หรือเป็นเพราะว่าพี่เขาทั้งสองคนรักกันเลยบอกกันได้ง่ายๆ แต่สำหรับพี่นิคเขาคงไม่รักเราจริงเลยบอกออกมาไม่ได้ จริงซินะคำว่ารักมันต้องบอกออกมาจากใจเหมือนที่เราบอกพี่เขาไปไง
ผมคิดอย่างนั้นจากหน้าที่ยิ้มๆก็หุบลงทันที
. ....... บอกซิบอกว่ารัก บอกซิบอกว่ารัก
มันพูดไม่ยากเท่าไหร่
บอกก่อนที่จะสาย หากต้องจากกันไป
วันนี้เธอบอกรักหรือยัง .........
พอเพลงจบลง ผมก็เห็นพี่นิคเดินเข้าไปคุยอะไรกับหนึ่ง แล้วพี่นิคก็ออกจากห้องไปอย่างเร่งรีบ ผมสังเกตเห็นว่าพี่แกไม่ได้หยิบใบบันทึกการให้คะแนนไปด้วย แล้วหนึ่งก็เดินตรงเข้ามาหาผม
“อ่ะ ฟังซะ ห้ามเอาออก ห้ามปิด และที่สำคัญห้ามเปลี่ยนคลื่น”หนึ่งกำชับผมพร้อมยื่น MP4 ของผมที่เปิดตั้งค่าโหมดเป็น FM ไว้มาให้
ผมก็รับมาใส่หูฟัง มันเป็นรายการวิเคราะห์ แล้วหนึ่งมันจะให้เราฟังทำไมว่ะเนี่ยะ ผมทำท่าจะเอาออกแต่หนึ่งส่งสายตาดุๆมาห้ามผมไว้ ทำให้ผมต้องทนฟังต่อไป เกือบสิบนาทีได้ แล้วอยู่ดีๆผู้อ่านข่าวกับวิเคราะห์ข่าวก็บอกว่ามีรายการด่วนพิเศษเข้ามาขอตัดเข้าช่วงนี้ไปก่อน
“สวัสดีครับ ผมดีเจนิคเองครับ ต้องขออภัยท่านผู้ฟังทุกท่านด้วยนะครับ ที่ตัดมาเข้ารายการพิเศษ”ผมได้ยินอย่างนั้นก็ทำหน้างงๆ หนึ่งเห็นอย่างนั้นถึงกับยิ้มออกมา พวกนั้นอีกสิบกว่าคนก็ไม่สนอะไรเลยเม้าส์กันอย่างเดียว
“เป็นเรื่องสำคัญมากจริงๆครับ คือว่าผมได้รับแจ้งข่าวมาว่ามีคนหาย แล้วถ้าไม่รีบประกาศหาเดี๋ยวนี้อาจจะไม่ทัน เรื่องของเรื่องคือน้องแมวได้ถามพี่หมาว่ายังรักเขาอยู่ไหม แต่พี่หมาไม่กล้าตอบ ทำให้น้องแมวน้อยใจและคิดหนีไป เพลงต่อไปนี้จะเป็นคำตอบจากพี่หมาให้น้องแมวนะครับ
(http://www.imeem.com/peggo/music/XvCGv-bX// ---ฟังเพลงรักอ้ำอึ้ง ของอ่ำ อัมรินทร์)
................เอ่อคือว่าคือ เอ่อคือตัวฉัน
เอ่อแบบว่ามัน มีเรื่องจะพูดจา
เอ่อคือว่าเธอ แบบว่าเรานั้น
ก็เอ่อมาตั้งนาน เป็นเพื่อนกันเรื่อยมา
คิดคิดมาก็นานอยู่ รู้รู้ตัวฉันมั่นใจ
เห็นเห็นเรานั้นเข้ากันได้ เลยมาหา ต้องขอพูดซักที .....................
ผมนั่งฟังเพลงไปก็ยิ้มออกมาให้กับความกล้าบ้าบิ่นของพี่นิคที่กล้าขอแทรกรายการ
คิดถึงวันที่เราเจอกันแรกๆ ที่ผมทำบอร์ดทำตัวพี่เขา แล้วพี่ก็ใช้งานผมอย่างโหดจนเข้าโรงพยาบาล แต่สุดท้ายก็มาง้อให้มาไปทำงานที่องค์การด้วยการเลี้ยงส้มตำ
ตอนที่เราไปซื้อคอมด้วยกัน พี่นิคร้องเพลงไม่ใช่ผู้วิเศษให้กับผม งานไหว้พระจันทร์ที่พี่นิคป้อนส้มให้กับผม ตอนงานศพคุณพ่อที่พี่นิคคอยเอาใจใส่ดูแลผม ตอนไปเที่ยวบ้านพี่นิคที่หนองคาย ตอนเราตกลงเป็นแฟนกัน สร้างข้อตกลงร่วมกันขึ้นมา ถึงแม้ว่ามันจะมีเรื่องวุ่นๆเข้ามาบ้างก็ตามทีเถอะ เราก็ยังมีความรักให้กับพี่นิคตลอดมานี่นา
..............เอ่อคือว่ามัน อ่าจะดีไหม
เอ่อจะว่าไป เรานั้นก็คลุกคลี
เอ่อยังงี้เธอ แบบจริงจริงแล้ว
อ่าถ้าเห็นดี ตัวฉันก็ว่าดี
อยากให้รู้คือว่าอันที่จริง แบบทางฉันฉันเองไม่มีใคร
แบบทีนี้ทีนี้คือให้ตาย โอ้โฮเหนื่อยจังหนอ
แบบยังงี้ยังงี้คือว่ามัน โธ่มันเป็นอะไรไม่รู้ลำบากจัง
เดี๋ยวก็แล้ว พรุ่งนี้ฉันค่อยมาอีกที...............
พอเพลงจบลง พี่นิคก็พูดขึ้นว่า
“ถ้าน้องแมวได้ฟังเพลงนี้อยู่ คงรู้แล้วนะครับว่าพี่หมารู้สึกยังไง พี่หมาหวังว่าน้องแมวคงจะไม่หนีไปไหนอีก แล้วพี่หมาจะไปคอยน้องแมวอยู่ที่ ที่พี่หมากับน้องแมวเคยมีความรู้สึกดีๆให้แก่กันนะครับ ขอบคุณท่านผู้ฟังทุกท่านที่ติดตามนะครับ ต่อไปเข้าสู่รายการปกติต่อได้เลยครับ”
พี่นิคพูดจบลง ทางสถานีก็ตัดเข้าสู่รายการวิเคราะห์ข่าวต่อ
ในใจผมตอนนั้นมันกลับมาสดใสเบิกบานอีกครั้ง เหมือนดอกไม้ที่เหี่ยวเฉามานานแล้วได้ฝนที่ตกลงมาทำให้ดอกไม้มีชีวิตชีวาดูสดชื่นขึ้น
ผมคิดถึงสถานที่ที่เคยมีความรู้สึกดีๆให้กัน ใช่ต้องใช่ที่นั่นแน่ ว่าแล้วผมก็ไม่รอช้า หันไปบอกเพื่อนๆทุกคนว่าเดี๋ยวผมมา พร้อมกับวิ่งออกไปในชุดนอนสีรุ้งแต่ไม่ลืมที่จะหยิบใบให้คะแนนหอของพี่นิคไปด้วย
ผมไปถึงบริเวณบึงสีฐานที่ผมกับพี่นิคตกลงเป็นแฟนกันที่นี่ แต่กลับปราศจากแม้เงาของพี่นิค หรือว่าเราเข้าใจผิดไปเอง เขาอาจจะหมายถึงแมวตัวอื่นกับสถานที่อื่นก็ได้ เป็นยังไงละเอ โง่ให้เขาอีกแล้ว สมน้ำหน้าไหมล่ะ เจ็บแล้วไม่จำ เขามาทำเป็นพูดดีด้วย เปิดเพลงให้หน่อย ถึงกับเป็นบ้าวิ่งออกมาตามหาเขา เขาเปิดให้ตัวเองหรือเปล่าก็ไม่รู้ อาจจะเป็นพี่หมาน้องแมวที่ไหนก็ได้ ว่าแล้วผมก็นั่งลงตรงที่เดิม นั่งชันเข่าเอามือกอดเข่าก้มหน้าลงแล้วก็ร้องไห้ พร้อมบอกกับตัวเองว่าพอกันทีน้ำตานี้จะเป็นครั้งสุดท้ายแห่งการสิ้นสุด เราจะต้องเริ่มต้นใหม่ซักที
ผมร้องไห้ออกมานานเท่าไหร่ไม่รู้ รู้แต่ว่ามันมีบ้างอย่างมาขัดจังหวะการร้องไห้ของผม มันเหมือนมีตัวอะไรมันบินตอมแถวๆต้นคอ ผมใช้มือปัดแต่ยังก้มหน้าร้องไห้อยู่ มันก็หายแล้วก็มาใหม่ เป็นอย่างนี้อยู่สามสี่ครั้ง จนผมรำคาญ ผมเลยเงยหน้าขึ้นพร้อมหันไป สิ่งที่ผมเห็นคือ
พี่นิคกำลังใช้ดอกหญ้ามาแหย่ที่ต้นคอผม พอผมหันไปพี่นิคแกก็ยิ้มให้แล้วทำเสียง “เหมียวๆ”ออกมา ในจังหวะนั้นผมไม่คิดอะไรทั้งนั้น รีบคว้าตัวพี่นิคเข้ามาโผลกอดไว้อย่างแน่น
“เอ เอครับ พอแล้ว พี่ไม่ใช่ปลาทูนะครับ จะกินกันเลยเหรอไง กอดซะแน่นเชียว หายใจไม่ออก”เสียงพี่นิคพูดออกมาอย่างติดขัด คงเป็นเพราะผมกอดแน่นจริง
เป็นหมาแก่แล้วเหรอ ทำไมวิ่งมาถึงนี่ช้าจัง ปล่อยให้แมวเหมียวที่น่ารักมาคอยตั้งนาน”ผมบอกแก้เขินออกไป
“อ้าว มาคอยพี่เหรอครับ พี่ขับรถเล่นผ่านมาเฉยๆ พอดีมองมาเห็นลูกแมวน่าสงสารตัวหนึ่ง เลยลงมาดู”พี่นิคพูดเล่นแหย่ผม
“ป่าวซะหน่อย ไม่ได้มาคอย จะเอาใบคะแนนหอมาให้เซ็น เดี๋ยวห้องเขาไม่มีคะแนนส่งจะแพ้การประกวด”ผมบอกออกไป แล้วยื่นเอกสารให้
พี่นิค พี่นิคก็รับไปเซ็นแล้วส่งคืนมา ผมไม่เห็นพี่นิคจะพูดว่าอะไรยังไงต่อ ผมเลยเดินกลับไปที่รถ
“พี่รักเอครับ”เสียงพี่นิคที่บอกตามหลังมา ทำเอาผมชะงักหยุดเดินในทันที ผมหันกลับมาพร้อมวิ่งเข้าไปหาพี่นิค พี่นิคเองก็วิ่งเข้ามา แล้วเราทั้งสองก็โผลกอดกันอย่างแนบแน่น
“ที่พี่มาช้าเพราะรับสายจากผู้ฟังอยู่ครับ ถามว่าอยากรู้พี่หมาน้องแมวเป็นใคร มีอะไรที่พวกเขาจะช่วยได้บ้าง แล้วพี่.......”พี่นิคที่จะพูดต่อก็พูดไม่ได้เพราะโดนปิดปากด้วยปากของผม
“เห้อ จูบเก่งขึ้นเยอะนะเนี่ยะ แอบไปฝึกกับใครมาเหรอเปล่า”พี่นิคหายใจแรกๆหนึ่งทีแล้วแอบกัด
“จะฝึกกับใครดีล่ะ มีให้เลือกเยอะแยะมากมายเลย”ผมรับมุขต่อ
“เอครับ พี่ขออะไรเออย่างนะครับ ต่อไปนี้มีอะไรเอต้องบอกพี่นะครับ ไม่อย่างนั้นข้อตกลงที่ 5 เราจะตั้งขึ้นมาทำไม”พี่นิคมองหน้าผมแล้วพูดอย่างจริงจัง
“ก็เอคิดจะบอกพี่ แต่พี่เคยคิดจะถามจะฟังเอบ้างไหม”ผมย้อนคืน
“คือตอนนั้น พี่ก็ต้องเห็นหน้าที่การงานสำคัญกว่าสิ่งอื่นใดซิครับ”พี่นิคบอกซึ่งที่จริงผมก็เข้าใจ
“แล้วตอนนี้ล่ะครับ”ผมถาม
“ตอนนี้ก็ต้องเอซิครับ แล้วก็จะเป็นอย่างนี้ไปทุกตอนทุกที่ทุกเวลาด้วยครับ”พี่นิคบอกพร้อมก้มลงมาจูบที่หน้าผากผมเบาๆ ทำเอาผมยิ้มเขินอาย
“พี่ขอเออีกข้อนะครับ พี่ขอให้เอเรียนที่นี่ อยู่ที่นี่กับพี่ต่อไปได้ไหมครับ”พี่นิคถาม
“ครับ”ผมพยักหน้ารับช้าๆ (ที่จะย้ายที่เรียนก็เพราะพี่นี่แหละ แต่ในเมื่อมันเป็นแบบนี้แล้วจะย้ายไปทำเพื่อ..................--- ผมคิด)
“พี่ขออีกอย่างนะครับ พี่ขอให้เอกลับไปทำงานที่องค์การได้ไหมครับ แต่ไปคราวนี้ไปในตำแหน่งเลขาส่วนตัวของพี่นะครับ”พี่นิคกระซิบบอกที่ข้างหูผม ทำเอาผมจั๊กจี้
“โหย....จะมาเลื่อนตำแหน่งให้ ตอนที่พี่จะหมดวาระแล้วเนี่ยะนะ แต่...ก็ได้ครับ”ผมบอก
“ขอบคุณครับเอ อย่างนี้ซิ สมแล้วที่เป็นแฟนนายกสุดเท่ห์ดีเจสุดหล่ออย่างพี่”พี่นิคบอกออกมา
“พี่นิคครับ พี่มีอะไรจะขอเออีกไหมครับ”ผมถามขึ้น
“ไม่มีครับ แค่นี้พี่ก็พอใจแล้วครับ”พี่นิคตอบแล้วก็เอื้อมมือมาโอบไหล่ผม (ที่อย่างนี้ทำเป็นไม่มี --- ผมคิดในใจ)
“ไม่มีจริงๆแน่นะครับ”ผมถามย้ำอีกครั้งอย่างมีเลศนัย แต่ด้วยความสุขคงบังตาพี่นิค แกเลยไม่เอะใจอะไร
“ไม่มีเลยครับ”พี่นิคตอบกลับมายืนยันเสียงแข็ง (ทีอย่างนี้ อยากให้มีไม่ยอมมีนะ --- ผมคิด)
“งั้นเอขอพี่ดีกว่าครับ”ผมเล่นคืน เพราะเห็นว่าสิ่งที่ถามไม่ได้ผล
“เอจะขออะไรพี่ ว่ามาเลยครับ”พี่นิคพูดพร้อมกระชับวงแขนให้แน่นขึ้น
“วันนี้ไม่ใช่วันพระ ไม่ใช่ก่อนและหลังวันพระ เอขอละเมิดข้อตกลงที่ 3 นะครับ”ผมบอกอย่างอายๆก้มหน้าเขิน
พี่นิคปล่อยมือที่โอบกอดผมอยู่ออกแล้วทำหน้าเหมือนคิดอะไรบางอย่าง พร้อมเอามือมาช่วยนับ
“เป็นอะไรไปครับพี่ นับหน้าเจ็ดหลังเจ็ดอยู่เหรอ เอเป็นผู้ชายนะครับ ไม่ต้องกลัวท้อง”ผมแซวออกมาด้วยความคะนองปากแต่ก็ยังยิ้มอายๆ
“ป่าวครับ พี่แค่คำนวณว่าตั้งแต่ครั้งนั้นจนมาถึงวันนี้ ห่างกันกี่วันที่นิคน้อยไม่ได้เจอเอน้อย พี่จะได้เตรียมตัวได้ถูกไงครับว่าจะละเมิดกฎข้อ 3
กี่รอบดี ถึงจะคุ้มค่ามากที่สุด”พี่นิคพูดทำสายตาหื่นๆมาแหย่ผมแล้วหัวเราะออกมา
“ไอ้พี่นิคบ้า หื่นกาม ทะลึ่ง”ผมร้องบอกออกไปแล้วทำท่าจะเดินหนี เพราะตอนนี้หน้าผมแดงไปด้วยความเขินอายหมดแล้ว แต่พี่นิคคว้ามือผมไว้แล้วจับตัวผมหันเข้ามาหน้าจ้องหน้า ตามองตา มือก็จับไหล่ผมทั้งสองข้าง
“ถ้าพี่เป็นไอ้หื่น ไอ้บ้าจอมทะลึ่ง แล้วเอจะยังรักพี่ไหมครับ”พี่นิคถามขึ้น ทำเอาผมอายม้วนแทบแทรกแผ่นดินนี้
“ที่เอรักพี่ ก็เพราะตรงนี้แหละ”ผมตอบออกไปอย่างติดตลกแล้วก้มหน้าหลบสายตาทันที
“พี่ก็รักเอ เพราะเอเป็นเออย่างนี้เหมือนกันครับ”พี่นิคบอกก่อนที่จะจูบผมลงช้าๆอย่างทะนุถนอม สายใยแห่งรักได้เริ่มถักทอก่อตัวขึ้นอีกครั้ง
เป็นการเริ่มต้นในวันที่ผมใกล้จะสิ้นสุดสภาพเป็นน้องใหม่ก้าวสู่ความเป็นพี่ปีสองของมหาลัยแห่งนี้
หนึ่งปีในรั้วมอดินแดงแห่งนี้ กับเรื่องราวของนักศึกษาคนหนึ่งที่ไม่เคยคิดว่าจะได้มาเจอความรักในที่แห่งนี้ และไม่คิดไม่ฝันอีกเช่นกันว่า ความรักนั้นมันจะยาวนานล่วงเลยมาเป็นเวลาถึงเจ็ดปีแล้วก็ตาม มีบางครั้งที่เราเล่นบทพ่อแง่แม่งอนกันบ้าง แต่เราก็ผ่านมันมาได้ด้วยดีและคิดว่ามันจะเป็นอย่างนี้ต่อไป ขอมอบนิยายเรื่องนี้ไว้เป็นอนุสรณ์ที่ระลึกความทรงจำที่อยู่ในใจ ในรอบเจ็ดปีของผมหนุ่มไอทีกับพี่ดีเจนิคสุดหล่อครับ


                                                                              +++ จบ +++

*** บทสรุปส่งท้าย ***
พี่ริช – หลังจากเรียนจบก็ไปนั่งใช้เงินที่บ้านอย่างสบายใจเฉิบ จนป๊าจะบังคับให้กลางปีหน้าต้องไปต่อโทที่เมกา แต่เห็นน้อยบอกว่าพี่ริชก็ยังโทรหาอยู่บ่อยๆ
พี่หมอที – พอจบแล้วก็ต่อโทพร้อมเป็นหมออยู่ที่โรงพยาบาลแห่งหนึ่งในจังหวัดเชียงใหม่ ช่วยดูแลคลินิกที่บ้านด้วย เรื่องแฟนถามกี่ทีก็บอกว่ายังไม่มี มีแต่น้องชาย
พี่ปอ + พี่แหวว – หมั้นกันเรียบร้อยแล้วครับ ปลายปีนี้แต่งแน่นอน พี่ปอทำงานที่ศูนย์พัฒนาพืชพันธุ์เกษตร พี่แหววเป็นครู
เอ็กซ์ – เรียนต่อโทวิดวะที่มหาลัยสีชมพู ยังคบกับป่านอยู่ เคยพาเข้าบ้านแนะนำตัวกับพ่อแม่แล้วด้วย นานๆมันจะกลับขอนแก่นซักครั้ง
อ๊อฟ – เจ้านี้ไปได้ดิบได้ดีที่เมืองนอกเมืองนาแล้วครับ เป็นไกด์อยู่ดีๆ มีฝรั่ง (แก่คราวพ่อ แต่รวยมาก) มาชอบก็เลยไปด้วยกันซะงั้น ปีหนึ่งกลับมาเยี่ยมบ้านครั้งสองครั้งเองครับ
ต้าร์ – เห็นว่าไปเป็นช่างภาพอิสระ รับถ่ายภาพทั่วราชอาณาจักร หลังจากยายเสียก็เห็นว่าไปอยู่กับแม่ที่พัทยา เรื่องกับปูเป้ก็เงียบหายไปด้วย
โจ้ – ขานี้ทำตัวเป็นคลาสโนว่า พ่อพวงมาลัยลอยไปลอยมา จบครูพละมาก็จริง ไม่เห็นมันจะทำอะไรเลย เจอตัวมันได้ที่ผับบาร์ในเมืองขอนแก่น (ก็บ้านมันรวยเน๊อะขายทองเพชรพลอย)
ป่าน – เป็นพยาบาลวิชาชีพอยู่ที่โรงพยาบาลในกรุงเทพ อยู่ไม่ไกลจากมอที่ไอ้เอ็กซ์มันเรียน คบกับเอ็กซ์อย่างเปิดเผยแล้ว คิดว่าถ้าไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง น่าจะมีข่าวดีของทั้งคู่หลังเอ็กซ์เรียนจบ
น้ำ – ตอนนี้ไม่ได้เป็นสาวเฉิ่มอย่างเดิมแล้ว เป็นว่าที่สาวสวยปริญญาโทเกียรตินิยมอันดับหนึ่งของคณะวิทยาการอีกด้วย เรื่องแฟนเห็นคบอยู่กับนายร้อย จปร. คนหนึ่งก็เพื่อนพี่ดินพี่ของน้ำนั่นแหละ
น้อย – ทำงานในโรงงานที่ผลิตเกี่ยวกับอาหารแช่แข็งเพื่อส่งออก อยู่ฝ่ายตรวจสอบคุณภาพของอาหาร น้อยก็ยังสวยถึกและบึกบึนเหมือนเดิม แต่จะอ่อนหวานกับพี่ริช คู่นี้ยังห้าสิบห้าสิบต้องลุ้นกันต่อไป
หนึ่ง – เป็นเซลล์แมนนายหน้าติดต่อขายเกี่ยวกับพวกยา เครื่องมือทางการแพทย์ งานหนึ่งค่อยข้างสบายกว่าไปเป็นเภสัชกรเยอะหนึ่งบอก เงินก็ดีกว่าด้วย เมื่อสองเดือนก่อนหนึ่งมาขอนแก่นก็แวะมาหาผม ถามเรื่องแฟนก็บอกว่ามีแต่แม่คนเดียว เชื่อเขาเลย
ปอนด์ – ช่วยขยายสาขาดูแลกิจการอินเตอร์คาเฟ่ของที่บ้าน เพิ่มแหล่งซ่องสุมเกมให้เด็กเพิ่มขึ้นฮ่าๆ
บอย – ทำงานอยู่ที่กรุงเทพเห็นว่าเป็นงานเกี่ยวกับขายพวกอุปกรณ์คอมแล้วก็มือถือ
ปูเป้ – เป็นผู้ช่วยนักวิจัยอยู่ในมอ บ่นว่าเบื่อๆกำลังมองหางานใหม่อยู่
ทราย – สาวเจ้านี้ก็มีแต่ตระเวนท่องเที่ยวจะรอบโลกแล้วมั้ง ได้คบกับแฟนหนุ่มชาวฟิลิปปินส์ หล่อมากๆ เห็นพามาอวดเพื่อนด้วย
พี่กำปั้น – เจอกันล่าสุดก็งานรับปริญญาของพี่แก พี่เขาบอกว่าก็ช่วยดูรีสอร์ทของที่บ้าน
ภู – ที่รู้มาล่าสุดได้ถ่ายโฆษณาให้กับเสื้อผ้ากีฬาชื่อดังยี่ห้อหนึ่ง (อย่างหล่อ คิดแล้วอยากเลี้ยงต้อย อิอิ พี่นิคมองตาเขียวปัดเลย ฮ่าๆ)
ซัน – ไปซื้อของทำบุญกับม้าของซัน บอกว่าไปเรียนถาปัดที่มอสีชมพู
ต้น&ต่อ – อันนี้ไม่ทราบข่าวเลย
พี่แป้ง – เป็นหัวหน้าพยาบาลในโรงพยาบาลที่นครพนม แต่งงานกับหมอในโรงพยาบาลเดียวกันนั่นแหละ มีลูกชายหนึ่งคนเพิ่งไม่กี่ขวบเองชื่อน้องแป้งเปียก
พี่เก่ง – ช่วยถ่ายภาพงานสตูดิโอที่บ้าน เจอกันเมื่อเดือนก่อนมั้งที่งานแต่งานของญาติผม พี่แกไปถ่ายรูปได้คุยกันเห็นบอกว่ากำลังจะไปเรียนต่อที่มอพระพิฆเนศ ไม่กล้าถามเรื่องแฟน
พี่คิม&พี่ตี๋ – อันนี้ก็ไม่รู้เลย แต่น่าจะยังคบกันอยู่ (ผมอยากเป็เหมือนคู่นี้จัง เน๊อะพี่นิคเน๊อะ หว้าน หวาน สวีทกันสุดๆ กิ่งทองใบหยกแท้ๆ)
พี่เด็ดเดี่ยว – อันนี้ก็ไม่ทราบ
สอง – ได้ข่าวว่าเอ็นท์ใหม่ ติดที่มอลูกช้าง เรียนเกี่ยวกับจิตวิทยาโดยตรง จบออกมาคงเป็นนักจิตวิทยาที่ดีนะสองนะ

kengee

หว่า ๆ ๆ  จบแล้วหรอเนี่ย T^T  {:4_81:}{:4_97:}

Ifoot-ballZ

จบแล้วอ่ะ ไม่อยากให้จบเลยอ่ะ

Ifoot-ballZ

แล้วนิคกับเอล่ะไม่เห็นบอก จบแล้วทำงานไรกันอยากรู้ อิอิ..

pongsakron01

ขอบคุณครับ

abcdefghij

แต่ก็ยังไม่รู้ ไม่แน่ใจซักเท่ารัย

jun2010

ขอบคุรครับ

orrick

ติดตาม มาสองวันสองคืน ไม่ได้หลับไม่ได้นอน ขอบคุนมากนะคับ ในที่สุดก้อจบ~ :/×

soigiro

ขอบคุณครับ ^_^

manza555

^^" เข้าใจกันซะทีนะ

peemakung

ขอบคุณครับ

wsdonin

ขอบคุณมากคับ

Klong

ขอบคุนครับ

kiwwy

ขอบคุณมากขร๊ ไม่นร๊า จบดีๆนร๊า {:sm-38:}

TawanIndy

ขอบคุณครับ

balllove23

ขอบคุณครับ

kamaji

ขอบตุนมากคราบ

harain15

ขอบคุณครับ

tarsii

ขอบคุณมากนะ

cawee

ขอบคุนคราฟ