คนนี้แหละใช่เลย P. 5

tanya

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับ และขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
ความเดิมตอนที่แล้ว
สำหรับเขา ...ที่อยู่ในโลกที่ต้องแข่งขันหากที่นี่.... ทำให้สบายใจ บ้านสวนที่ร่มรื่น ชีวิตที่เรียบง่าย เป็น ‘บ้าน’ ที่เขาใฝ่ฝันถึง
เสียงตักน้ำจากในห้องน้ำเงียบไปคงจะอาบเสร็จแล้วเจมินี่ตักน้ำล้างสบู่ที่ติดตัวออกจนหมด ก่อนจะใช้ผ้าเช็ดตัวซับน้ำที่ผม ใบหน้าามตัว
เสียงประตูห้องน้ำเปิดออก คนตัวเล็กนุ่งผ้าเช็ดตัวออกมาในมือถือเสื้อผ้าที่เปียกออกมาด้วยชายหนุ่มวางเสื้อผ้าไว้ในตะกร้าสานที่อยู่ข้างเครื่องซักผ้าถัดจากห้องน้ำมาอีกหน่อย  นายแบบหนุ่มผลัดผ้าเสร็จก็เดินตามเจ้าของบ้านไป
“เอาใส่ไว้ในนี้แหละ เดี๋ยวให้เด็กมาซัก ตากแป๊บเดียวเดี๋ยวก็แห้ง”
เมื่อขึ้นบันไดมาก็เจอเกี๊ยวที่พึ่งกลับมาจากข้างนอก ก๋วยจั๊บจึงฝากให้เด็กหนุ่มดูแลหาเสื้อผ้าให้เจมินี่ก่อนจะแยกเข้าห้องตัวเอง เมื่อออกมาก็พบทุกคนนั่งรอกินข้าวกันเกือบครบ ยกเว้นน้องชายและคนตัวโตเท่านั้น
สักพักทั้งสองจึงเดินมา เกี๊ยวบ่น
“ผมพยายามหาเสื้อผ้าแล้วนะฮะ แต่เขาใส่เสื้อผ้าผมไม่ได้เลยไปหาของพ่อมาให้ใส่”
“ช่างเถอะ มากินข้าวกันก่อนเถอะ คงจะหิวแล้วล่ะสิ”
คุณลำดวนเอ่ยตัดบท กับข้าววันนี้มีแกงจืดลูกรอก ปลาช่อนเผาตัวอวบ ยำถั่วพู และผัดบวบกับไข่
เสียงพูดคุยดังขึ้นเป็นระยะๆ จนถึงตอนที่ก๋วยจั๊บเห็นเจมินี่จะตักยำถั่วพูจึงเอ่ยเตือน
“นี่...นั่นน่ะ เผ็ดนะ”
มือสวยชะงักไปนิด หันไปถามย้ำ “เผ็ดนี่....พอๆกับไอ้ที่เอามาให้กินวันนั้นได้หรือเปล่า?”
“ไม่เท่าหรอก อันนี้จะอมเปรี้ยวนิดๆ ลองดูก็ได้กินกับไข่ต้มที่โรยหน้านั่นแหละ จะได้ไม่เผ็ดมาก”
คนอยากลองจึงตักถั่วพูชิ้นเล็กๆกับไข่ต้มอีกหน่อย พอเอาเข้าปากเท่านั้นก็ร้องหาน้ำให้วุ่น คนเตือนถอนหายใจ
“ไงล่ะเตือนแล้ว”
“ก็ให้ลองไม่ใช่เรอะ?” คนหน้าแดง ปากแดงพูดเหมือนจะกล่าวโทษ “ยังดี ยังไม่ต้องกินน้ำพุงกางเหมือนวันนั้น”
“เอาน่า แล้วอร่อยไหมล่ะ กินนี่สิจะได้หายเผ็ด” ว่าแล้วก็จ้วงตักแตงกวายัดไส้หมูสับกับวุ้นเส้นให้
วุ้นมองทั้งสองอย่างประหลาดใจ “นี่ไปดีกันตั้งแต่เมื่อไหร่”
“ก็ตั้งแต่ไปตกท้องร่องด้วยกันนั่นแหละ” ก๋วยจั๊บตอบแล้วหันไปยักคิ้วให้อีกฝ่าย
เมื่อทานข้าวเสร็จก็ตบท้ายด้วยผลไม้ และเจ้าของบ้านอีกเช่นกันที่ชักชวนให้แขกลองชิม
“นี่ไง jackfruit ที่บอกน่ะ ลองกินสิ”
มือสวยจึงหยิบเนื้อเหลืองๆขึ้นมาดู แล้วก็ดม สุดท้ายก็เอาเข้าใส่ปาก
“อร่อย!”
“ชอบก็กินเยอะๆ นี่แตงโม ชมพู่ โอ๊ยเยอะแยะ” คนชวนเองก็ช่วยชิมเหมือนกัน จนอิ่มนั่นแหละถึงได้มานั่งเฉยๆอีกครั้ง
“ค้างเสียที่นี่ไหมล่ะ คืนนี้มีงานวัดจะได้ลองไปเที่ยว”
คุณลำดวนเอ่ยชวน นึกถูกใจอัธยาศัยของผู้มาเยือนทั้งสอง
“ไม่ดีกว่าค่ะ เกรงใจ” อลิซตอบเพราะรุ้สึกเกรงใจจริงๆ
“ไม่ต้องเกรงอกเกรงใจหรอกนะ เดี๋ยวก็จะกลับไปเมืองนอกแล้วไม่ใช่รึ อยู่ค้างเสียที่นี่แหละแล้วค่ำๆจะให้จั๊บกับเกี๊ยวพาไปเที่ยวนะ”
คนนี้แหละใช่เลย 5
ชายหญิงห้าคนที่ยืนอยู่บริเวณปากทางเข้าวัดดูจะเป็นจุดสนใจของผู้คนบริเวณนั้นไม่ใช่น้อย โดยเฉพาะฝรั่งชาย หญิง หน้าตาดีที่ยืนอยู่กลางกลุ่ม เนื่องจากชาวบ้านแถบนี้ไม่ค่อยจะเห็นชาวต่างชาติเท่าใดนัก ผิดกับชายหนุ่มสองคนที่ยืนอยู่ข้างๆดูจะคุ้นหน้าคุ้นตามากกว่า ก๋วยจั๊บดูจำนวนคนที่เดินขวักไขว่อยู่ในงานแล้วก็หันมาต่อว่าน้องชายเสียงลั่น
“บอกแล้ว ว่าให้มาให้เร็วหน่อย เห็นไหมคนเต็มไปหมดเลย”
“โธ่ ใครจะไปรู้ล่ะว่าคนมันจะเยอะขนาดนี้ ก็ลืมนึกไปว่ามันวันสุดท้ายแล้ว เข้าๆไปเถอะน่ายิ่งดึกคนจะยิ่งเยอะนะ”
เกี๊ยวพูดตัดบทพลางรุนหลังพี่ชายให้เข้าไปในงาน โดยมีวุ้น อลิซ และเจมินี่ตามไปติดๆ
สองข้างทางมีร้านขายของกินตั้งติดๆกันเป็นแนวยาว มีตั้งแต่ลูกชิ้นชนิดต่างๆปิ้งจนเหลืองราดด้วยน้ำจิ้มรสจัดวางกองอยู่บนถาดแสตนเลส ข้างๆกันเป็นร้านขายฮอทดอกทอดที่กำลังฟูเต็มกระทะ
นอกจากนี้ยังมีร้านขนมเบื้อง สายไหม ข้าวโพดคั่ว มะพร้าวแก้วและของกินอื่นๆอีกนานาชนิด ภายในงานติดหลอดไฟฟลูออเรสเซนต์สีแดง สีเขียว ไปทั่วบริเวณ เสียงเพลงดังกระหึ่มออกมาจากซุ้มเครื่องเล่นที่อยู่ถัดไป อีกด้านหนึ่ง เห็นชิงช้าสวรรค์กำลังหมุนช้าๆ ด้านข้างมีม้าหมุนที่เป็นตัวรถ กระต่าย หมู ทาสีฉูดฉาดหมุนไปตามจังหวะเพลง
“หิวแล้ว หาอะไรกินก่อนเถอะ”
เกี๊ยวหันไปบอกทุกคน ก๋วยจั๊บเอ่ยสวนขึ้นทันที
“พึ่งจะกินข้าวเย็นไปหยกๆ หิวอะไรของแกฮะ ไอ้ตะกละ”
วุ้นหัวเราะ พูดขำๆ “อย่าไปว่าเกี๊ยวมันสิ เกี๊ยวมันเป็นโรคกระเพาะไม่รู้เหรอ กระเพาะทะลุไง กินอะไรเข้าไปก็รั่วออกหมด”
“โธ่ เกี๊ยวกำลังกินกำลังนอนนะ ร่างกายมันต้องใช้พลังงานมากเป็นธรรมดา ถ้าซื้ออะไรแล้วอย่ามาขอแบ่งกินแล้วกัน”
เกี๊ยวพูดแบบงอนๆ ก๋วยจั๊บมองน้องชายแบบหมั่นไส้เล็กๆ เอ่ยขึ้นว่า
“งั้นไปกินขนมจีนกัน เห็นร้านป้ามะลิแล้ว” แล้วเจ้าตัวก็เดินนำทุกคนไปยังร้านขายขนมจีนที่อยู่ไม่ไกลนัก
แผงขนมจีนมีหม้อใบใหญ่บรรจุน้ำยาต่างๆตั้งอยู่บนเตาหน้าร้านอยู่สี่หม้อ หญิงวัยห้าสิบกำลังก้มหน้าก้มตาตักน้ำยาในหม้อราดบนขนมจีน เสร็จแล้วจึงส่งจานให้เด็กผู้หญิงนำไปส่งทีโต๊ะ เมื่อเงยหน้าขึ้นเห็นชายหนุ่มทั้งสองที่กำลังยิ้มตาหยีให้จึงอุทานอย่างดีใจ
“ตายแล้ว พ่อคุณ พ่อทูนหัว มาได้ยังไงกันคะนี่?”
“ก็มากินขนมจีนฝีมือป้าไง ได้ข่าวว่ามาขายที่นี่เลยต้องตามมากิน” ก๋วยจั๊บตอบก่อนจะทำท่าเมียงมองน้ำยาในหม้อ
“วันนี้มีน้ำยาอะไรบ้างน้า? ของผมเอาแบบเดิมนะครับ ” แล้วเจ้าตัวก็เดินไปหาคนตัวโตที่มองๆอยู่เหมือนกัน
“กินไร?”
“แล้วมีอะไรบ้าง ? จะให้กินอะไรยังไม่รู้เลยเนี่ย?”
คนตัวโตพูดตรงๆ พาให้คนฟังเกาหัวแกรกๆ ก่อนจะชี้ของในหม้อให้ดูพร้อมอธิบาย
“เค้าเรียกขนมจีน พาสต้าแบบไทยๆน่ะ ในหม้อก็มีน้ำยา น้ำพริก แกงเขียวหวานไก่ กับน้ำยาป่า จะเอาแบบไหน?”
“เลือกให้หน่อยแล้วกัน เลือกไม่ถูก เอาอร่อยๆ” นายแบบหนุ่มโยนภาระให้ก่อนจะเดินเลี่ยงไปนั่งรอที่โต๊ะปล่อยให้ชายหนุ่มสั่ง
เมื่อสั่งเสร็จแล้วคนที่เหลือจึงเดินตามมา สักพัก จานขนมจีนก็ถูกนำมาเสริฟที่โต๊ะ เจมินี่เห็นมือเรียวหยิบผักในถาดข้างหน้าโปรยลงไปอย่างละนิดละหน่อย จึงทำตามบ้าง อลิซมองจานของตนเองแล้วมองจานของคนอื่นๆ แล้วจึงเอ่ยถาม
“ทำไมจานของฉันกับเจมินี่ ไม่เหมือนของคนอื่นๆละคะ น้ำยานี่ก็สีแดงๆ เผ็ดหรือเปล่า?”
“ไม่เผ็ดค่ะ อลิซ ของคุณกับเจมินี่น่ะเป็นน้ำพริกที่ใส่ถั่วป่นกับกุ้งสับ จะออกหวาน แต่ของวุ้นกับตาสองคนเนี่ยเป็นน้ำยาป่าผสมกับน้ำยากะทิค่ะ ลองชิมดูนิดนึงก่อนก็ได้” วุ้นอธิบายและคะยั้ยคะยอให้อีกฝ่ายลองชิม
อลิซตักเข้าปากอย่างไม่แน่ใจนัก แล้วก็ต้องตาโตร้องออกมา “อร่อย อร่อยมากเลยค่ะ”
“พี่จั๊บ จะไปไหนต่อ?” เกี๊ยวเอ่ยถาม
“กำลังคิดอยู่ อยากไปไหนหรือเปล่าล่ะ?”
“ผมว่าเราไปขึ้นชิงช้าสวรรค์กันสักรอบ แล้วก็ไปดูมอเตอร์ไซด์ไต่ถัง ไปเล่นรถบั๊มแล้วก็ไปดูพวกเมียงูอะไรงี้ดีป่ะ”
“เมียงู แกจะไปดูทำไม ของหลอกเด็ก” วุ้นถามยิ้มๆ
“อ้าว เกิดคุณอลิซกับคุณฯเจมินี่เค้าอยากดูล่ะ ก็แค่เสนอเฉยๆ” ชายหนุ่มเถียง
“เอาเป็นว่าเราไปดูมอเตอร์ไซด์ไต่ถังก่อนแล้วกัน แล้วก็ไปเดินดูอะไรเล่น พอเหนื่อยๆค่อยมานั่งชิงช้าสวรรค์แล้วค่อยกลับกันดีไหม?”
เมื่อไม่มีใครโต้แย้ง ทั้งห้าคนจึงย้ายสถานที่ไปดูมอเตอร์ไซด์ไต่ถังก่อน
ภาพของชายที่สวมชุดขี่มอเตอร์ไซด์ใส่หมวกกันน็อคขี่วนไปรอบถังโดยที่ตัวและพาหนะตั้งฉากกับพื้น สร้างความตื่นตาตื่นใจให้กับเจมินี่และอลิซเป็นอย่างมาก เสียงฮือฮาดังขึ้นเป็นระยะๆเมื่อมอเตอร์ไซด์เร่งความเร็วขึ้นเรื่อยๆ สักพักคนตัวสูงสะกิดคนยืนข้างเบาๆ
“อะไร?”
เสียงดังกลบจนฟังไม่ได้ยิน ก๋วยจั๊บตะเบ็งเสียงถามอีกครั้ง
“ว่าอะไรนะ?”
“คลื่นไส้...”
พูดไม่ทันจบ ก็รีบเอามือปิดปาก สีหน้าพะอืดพะอม เดือดร้อนถึงคนข้างๆต้องรีบพาออกมาสูดอากาศข้างนอกโดยทันควัน
เจมินี่ปิดปาก นั่งยองๆลงกับพื้น หัวเหมือนจะหมุนติ้วๆ
“พามาดูอะไรก็ไม่รู้ ปวดหัว”
“ใครใช้ให้ไปจ้องตามมันทุกรอบเล่า เรื่องง่ายๆก็ไม่รู้”
ก๋วยจั๊บพูดแบบไม่ใส่ใจ ในใจลึกๆแอบสะใจเล็กน้อย
“อ๊ะ นั่นสายไหม รอแป๊บนะจะไปซื้อ”
ชายหนุ่มผละไปอย่างรวดเร็ว ทิ้งให้เจมินี่นั่งทำหน้างง พึ่งจะกินไปหยกๆ นี่ยังจะกินอีกเรอะ เห็นว่าแต่คนอื่นก็เหมือนกันเลยนี่นา
ก๋วยจั๊บยืนมองสายไหมในถุง ตัดสินใจลำบากแฮะ สีนั้นก็น่ากิน สีนู้นก็สวย เลือกไม่ถูกเลย ท้ายสุดจึงตัดสินใจ
“เอาสองถุง สีขาว กับฟ้า”
พ่อค้ากระตุกถุงเบาๆแล้วยื่นให้ ชายหนุ่มทำหน้าซื่อ
“ซื้อตั้งสองถุง ไม่แถมบ้างเหรอ”
“โห น้องยังจะขอแถมอีก หน้าตาก็ดี ”
“ถามเฉยๆ ไม่ให้ก็อย่าบ่นสิ”
ก๋วยจั๊บเดินกลับมาหาเจมินี่ กลุ่มผู้ชายสามสี่คนเดินคุยกันอย่างสนุกสนานตัดหน้าไปในระยะกระชั้นชิด หนึ่งในนั้นกระแทกชายหนุ่มจนถุงสายไหมตกพื้น ผู้ชายคนนั้นไม่สนใจเดินคุยกับเพื่อนต่อไปโดยไม่มีคำขอโทษ ทำให้ชายหนุ่มเริ่มหงุดหงิด เรียกเสียงห้วน
“เฮ้ย”
ไม่มีใครสนใจ ก๋วยจั๊บเม้มปากแผดสียงออกมา
“เฮ้ย!! ไอ้เสื้อฟ้าน่ะ กลับมาก่อน”
ชายหนุ่มทั้งกลุ่มชะงัก หันกลับมาอย่างประหลาดใจ ชายหนุ่มในชุดเสื้อยืดสีฟ้ากับกางเกงขาสามส่วนสีครีมเลิกคิ้วนิดๆ เมื่อเห็นคนยืนจังก้าหน้าตาเอาเรื่องอยู่
“ทำไม?”
เสียงถามออกแววรำคาญ เพิ่มดีกรีความโกรธให้ก๋วยจั๊บอีกโข
“จะทำไม นายเดินชนชั้นจนของหล่น นอกจากไม่ช่วยเก็บแล้วยังไม่มีขอโทษสักคำ คิดว่าชั้นจะปล่อยไปง่ายๆเหรอ”
ผู้ชายสี่คนมองหน้ากันแล้วขำก๊ากออกมา ชายหนุ่มเสื้อฟ้าเดินกลับมาพูดเสียงกลั้วหัวเราะ
“โห ว่าแต่คุณพี่จะทำยังไงล่ะเนี่ย พวกผมมาสี่ คุณพี่มาหนึ่งนะคร๊าบ จะว่าไปผมจำไม่เห็นได้ว่าเดินชนคุณพี่จนของตก โอ๊ะๆ ว่าแต่เป็นแผนของคุณพี่หรือเปล่าน้า อยากรู้จักผมก็บอกดีๆสิครับ ดูสิผมกลัวจะแย่อยู่แล้ว”
พูดจบก็หันไปหัวเราะกับเพื่อน ก๋วยจั๊บยิ้มนิดๆ พูดนิ่มๆ
“แผนเหรอ นี่แน่ะแผน”
ก๋วยจั๊บเตะขาออกไปหมายถีบที่ท้องอีกฝ่าย แต่อ้อมแขนแข็งแรงของใครบางคนมาโอบแล้วรั้งจนตัวลอยถอยหลังออกมาเสียก่อน เท้าของชายหนุ่มจึงได้สัมผัสเพียงความว่างเปล่า ก๋วยจั๊บดิ้นตะโกนอย่างฉุนเฉียว
“ปล่อยนะ เจมินี่ ขอถีบมันสักทีเหอะ ทนไม่ไหวแล้ว”
“หยุดดิ้นก่อน ฉันถึงจะปล่อย” เจมินี่พูดเสียงเฉียบขาด
เสียงหัวเราะลอยแผ่วมาตามลม ชายหนุ่มเสื้อฟ้าพูดเปรยๆ
“เล่นแบบนี้ไม่ค่อยสวยแล้วนะคุณพี่”

ชายหนุ่มยกมือห้ามเพื่อนที่อยู่ข้างหลังที่ทำท่าจะเข้ามาเล่นงาน
“ผมว่าคุณพี่รีบไปดีกว่านะ มีอะไรเกิดขึ้นผมห้ามไม่ได้นะ”
“นายยังไม่ขอโทษฉันเลย ทำไมฉันต้องไปด้วยวะจะมีเรื่องก็เข้ามาไม่กลัวอยู่แล้ว” ก๋วยจั๊บร้องท้า
เจมินี่ก้มลงมากระซิบเสียงเขียว “แต่ฉันกลัวลืมแล้วหรือไงฉันเป็นนายแบบนะ จะให้มามีเรื่องได้ไง”
“ไม่ได้บอกให้นายมี ชั้นจะมีเอง” ก๋วยจั๊บพูดแบบไม่สนใจเตรียมเอาเรื่องเต็มที่

Ifoot-ballZ

จะไปรักกันตอนไหนนี่ รักกันได้แล้วม้าง...

pongsakron01

ขอบคุณครับ

abcdefghij

เสียงที่เปลี่ยน และเสียงตรงมาจากหัวใจ

tamia

จะเป็นอย่างไงต่อไปน๊า

pkclub2146

ขอบคุณครับ

manza555

สนุกมากๆเลย

dekza_7inch

ขอบคุณมากคับ

peemakung

ขอบคุณครับ

Klong

ขอบคุนครับ

gigusa

ขอบคุณมากครับ

tarsii

ขอบคุณมากนะ

cawee

ขอบคุนคราฟ

4_NAY

มีเรื่องอีกละ ก๋วยจั๊บ

OoPoomoO

ขอบคุณครับ

rayong555

ขอบคุณนะครับ

krittamm

ขอบคุณครับ

minone

ขอบคุณ ครับผม

obchoeitoh

ขอบคุณครับ