คนนี้แหละใช่เลย P. 6

tanya

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับ และขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
ความเดิมตอนที่แล้ว
ชายหนุ่มยกมือห้ามเพื่อนที่อยู่ข้างหลังที่ทำท่าจะเข้ามาเล่นงาน
“ผมว่าคุณพี่รีบไปดีกว่านะ มีอะไรเกิดขึ้นผมห้ามไม่ได้นะ”
“นายยังไม่ขอโทษฉันเลย ทำไมฉันต้องไปด้วยวะจะมีเรื่องก็เข้ามาไม่กลัวอยู่แล้ว” ก๋วยจั๊บร้องท้า
เจมินี่ก้มลงมากระซิบเสียงเขียว “แต่ฉันกลัวลืมแล้วหรือไงฉันเป็นนายแบบนะ จะให้มามีเรื่องได้ไง”
“ไม่ได้บอกให้นายมี ชั้นจะมีเอง” ก๋วยจั๊บพูดแบบไม่สนใจเตรียมเอาเรื่องเต็มที่
ผู้ชายสามคนเดินย่างสามขุมเข้ามา เจมินี่รั้งคนตัวเล็กให้ถอยหลังมาอีกนิด
“พวกแกจะทำอะไร?”
เสียงตะโกนดังก้องมาจากข้างหลัง เกี๊ยวเดินมาหยุดข้างๆพี่ชาย มองหน้าฝ่ายตรงข้ามด้วยสายตาคมกริบ
“ถอย....ไป”
เกี๊ยวขู่ ขยับไม้หน้าสามในมือเป็นเชิงเตือน ชายสามคนถอยหลังไปรวมกับชายหนุ่มเสื้อฟ้าซึ่งยืนมองเกี๊ยวอยู่ก่อนแล้ว เกี๊ยวมองหน้า
ชายหนุ่มเสื้อฟ้า คิ้วเรียวขมวดนิดๆ
“แกเองเหรอ ชีวาส?”
“มายุ่งอะไรด้วย ”
“คนนี้พี่ชายฉัน ถ้าจะมีเรื่องต้องผ่านฉันไปก่อน”
ชีวาสเดินไปหยุดตรงหน้าเกี๊ยว พูดเสียงต่ำ
“นายแน่ใจ? ว่าจะเอาชนะพวกฉันได้”
“ไม่ลองก็ไม่รู้หรอก อย่างน้อยพวกแกก็ต้องเจ็บตัวบ้างล่ะ”
ชีวาสถอนหายใจ ไม่แปลกใจเลยที่เป็นพี่น้องกัน นิสัยเหมือนกันออกขนาดนี้
“ช่างเถอะ วันนี้ฉันมาเที่ยว ไม่ได้มามีเรื่อง ไปล่ะ” ชีวาสหันมาพูดกับก๋วยจั๊บ
“ถือว่าเราเจ๊ากันแล้วนะคุณพี่ ผมไปล่ะ” แล้วชายสี่คนก็เดินจากไป
เกี๊ยวหันไปมองพี่ชาย พูดประชด “มาเที่ยวงานวัดนะ ไม่ได้มามีเรื่องที่วัด เข้าใจหน่อย”
“ทำเป็นว่า เหอะ แล้วไอ้ไม้หน้าสามที่อยู่ในมือแกมันหมายความว่าไงล่ะ ”
ก๋วยจั๊บเถียงก่อนจะสะดุ้งโหยง เมื่อมีมือมาบิดเนื้อตรงเอว
“โอย เจ๊วุ้นเจ็บนะ” เกี๊ยวร้องโวยวาย
วุ้นหันมาว่าเสียงแหลม
“แล้วไงยะ โดนทั้งสองคนนั่นแหละ แหม เก่งกาจกันเหลือเกินนะ คนนึงปากดี อีกคนก็แน่เหลือเกิน”
พูดจบก็เพิ่มแรงบิดไปอีก จนสองพี่น้องสูดปากร้องโอดโอย โดยมีเจมินี่กับอลิซ ยืนมองด้วยสีหน้าหวั่นๆ คนที่น่ากลัวที่สุดก็เห็นจะเป็นคนนี้นี่แหละ
“ห้ามมีเรื่องอีก เข้าใจไหม ถ้ามีล่ะก็พวกแกตายแน่” วุ้นประกาศ
สองพี่น้องมองหน้ากันแล้วทำหน้าเบ้
“เออ ว่าแต่แกรู้จักคนเมื่อกี้เหรอ” ก๋วยจั๊บหันไปถามเกี๊ยว
“ไอ้ชีวาสน่ะเหรอ ทำไมจะไม่รู้ ก็อยู่มหาลัยเดียวกัน คณะเดียวกันด้วย หมอนั่นกวนโอ๊ยจะตาย ”
“แล้วทำไมชื่อชีวาส”
“เห็นเค้าบอกกันว่าตอนแม่มันท้อง พ่อมันชอบกินชีวาสมาก เลยตั้งชื่อว่าชีวาส ว่าแต่จะไปไหนต่อ” เกี๊ยวตัดบท
หลังจากที่เดินดูนู่นดูนี่จนเมื่อย ทั้งหมดก็มายืนอออยู่หน้าชิงช้าสวรรค์
“จะขึ้นยังไงดีล่ะ เอางี้นายไปขึ้นกับคุณอลิซ แล้วเจ๊วุ้นกับเกี๊ยวมากับจั๊บ”
“แต่เจ๊อยากขึ้นกับคุณอลิซนี่นา” วุ้นเอ่ยขัด
“งั้นเจ๊วุ้นไปกับคุณอลิซ นายมากับชั้นกับเกี๊ยว”
“ไม่เอา ผู้ชายสามคนขึ้นอันเดียวเดี๋ยวก็ตกมาตายหรอก พี่ไปกับเจมินี่เค้าแล้วกัน ผมจะขึ้นคนเดียว”
ตกลงเป็นที่เรียบร้อยจึงได้ขึ้นกระเช้า โดยวุ้นกับอลิซไปกระเช้าแรก ก๋วยจั๊บกับเจมินี่ขึ้นกระเช้าที่สอง ระหว่างที่เกี๊ยวขึ้นไปนั่งกระเช้าที่สาม ก็มีเสียงเรียกเด็กที่ทำหน้าที่ปิดประตู ก่อนที่เด็กคนนั้นจะหันมาถาม
“พี่ๆ พอดีมีอีกคนหนึ่งเขาจะขึ้น แต่กระเช้าอื่นมันเต็ม ให้เขาขึ้นกับพี่ได้ไหม ?”
“เฮ้ย อะไร ไม่ได้หรอก ใครก็ไม่รู้”
“โธ่พี่ นี่รอบสุดท้ายแล้ว ให้ขึ้นไปด้วยเถอะ เหลือคนเดียวเอง”
เมื่อถูกขอร้อง เกี๊ยวก็จนใจ พยักหน้ารับอย่างเสียไม่ได้
“เออ ๆ ตามใจ ให้ขึ้นๆมาเหอะ จะได้ไปสักที”
พูดจบก็หันหน้าไปมองทางอื่น ได้ยินเสียงคนก้าวเข้ามาและเสียงปิดประตู จากนั้นชิงช้าสวรรค์ก็ค่อยๆเคลื่อนหมุนขึ้นไปด้านบน
เกี๊ยวหันมามองผู้โดยสารร่วมแล้วก็ต้องชะงัก ชีวาสนั่งเอามือเท้าคางมองอีกฝ่ายอย่างสงบ
“เฮ้ย! ใคร ใครให้นายขึ้นมานั่งกับชั้น ลงไปเลยนะ” เกี๊ยวโวยวาย
ชีวาสเหยียดแขนเหยียดขานั่งเอนหลังอย่างสบายอารมณ์
“ก็นายบอกให้ขึ้นมาได้ไม่ใช่เรอะ เสียใจด้วยนะ ชั้นลงไปไม่ได้แล้วด้วย หรือนายจะลงไปเอง”
เกี๊ยวโมโห แต่พอมองลงไปข้างล่างมันก็สูงซะ ครั้งจะโวยวายก็อายคนอื่น ชายหนุ่มจึงพาลพาโลกับคนใกล้ตัว
“เหอะ ถ้าชั้นรู้ว่าคนนั้นเป็นแกนะ ชั้นไม่มีทางให้ขึ้นมาหรอก ”
“พูดไม่ดีเลยนะ คำก็แก สองคำก็แก ที่ชั้นยังเรียกนายดีๆเลย”
เกี๊ยวทำเฉย หันหน้าไปมองทางอื่น ได้ยินเสียงพี่ชายโหวกเหวกมาจากข้างบน สงสัยทะเลาะกับเจมินี่อีกแหงๆ
ชิงช้าสวรรค์ เคลื่อนไปจนถึงจุดสูงสุด ทันใดนั้นตัวกระเช้าก็มีการสั่นสะเทือนน้อยๆแล้วหยุดลง พร้อมกับที่มีเสียงโวยวาย เสียงหวีดร้องด้วยความตกใจ เกี๊ยวมองผ่านลงไปข้างล่างเพื่อดูว่าเกิดอะไรขึ้น
“ไม่ต้องตกใจนะครับ เครื่องมันค้างนิดหน่อย ชมวิวกันไปก่อนนะครับ” เด็กหนุ่มที่เป็นคนเก็บเงินประกาศผ่านโทรโข่ง ก่อนจะหันไปเร่งเพื่อนให้ไปตามช่าง
เกี๊ยวถอนหายใจด้วยความหงุดหงิด พูดเปรยๆ “ทำไมชั้นถึงต้องมาติดอยู่บนกระเช้ากับนายด้วยนะ ซวยมากๆ”
“ นายนี่ขี้บ่นจริงๆ นู่นดูนู่นสิ”
ชีวาสชี้มือไปข้างนอก เกี๊ยวหันไปมองตามมือ ไกลออกไปคือแม่น้ำสายใหญ่ ที่สะท้อนแสงจันทร์จนเกิดเป็นประกายระยิบระยับ
“หืม สวยจัง!!” เกี๊ยวอุทานออกมา
ชีวาสหันไปมองใบหน้าด้านข้างของคนใกล้ตัวแล้วแอบยิ้ม พอดีที่เกี๊ยวหันมาเห็นจึงทำหน้าบึ้ง
“ยิ้มอะไรของนาย?”
“เปล่า”
“อย่ามาโกหก ก็เห็นอยู่เมื่อกี้ว่ายิ้มน่ะ”
“ไม่มีอะไรหรอกน่า ว่าแต่นายคบกับชินอยู่เหรอ” ชีวาสตัดบท
ชายหนุ่มชะงักไปนิดนึงแล้วพยักหน้า “ก็เป็นเพื่อนกัน ถามทำไม”
“ระวังตัวไว้หน่อยก็ดีนะ มันมีข่าวไม่ค่อยดีเท่าไหร่หรอกนะ”
เกี๊ยวเบะปาก หันไปมองหน้าชายหนุ่ม พูดชัดถ้อยชัดคำ
“เหมือนที่ชินพูดไม่มีผิด นายไม่ชอบเค้าก็อย่ามาพาลให้ชั้นไม่ชอบไปด้วยสิ ชินเค้านิสัยดีจะตาย”
“มันพูดว่ายังไง?” เสียงคนถามเรื่อยๆเอื่อยๆ หากดวงตาตวัดมองอย่างคาดคั้น
“นายโกรธที่แฟนนายทิ้งนายมาคบกันชิน ใช่ไหมล่ะ ชินเค้าบอกชั้นหมดแล้ว นายนี่ไม่มีเหตุผลเลยนะ ผู้หญิงเค้าไม่รักไม่ชอบ จะไปรั้งเค้าทำไม” แล้วเจ้าตัวก็สะดุ้งเมื่ออีกฝ่ายย้ายมานั่งฝั่งเดียวกัน เสียงหัวเราะดังแผ่วๆ แต่เกี๊ยวกลับไม่รู้สึกว่าอีกฝ่ายขำเลยสักนิด
“หึ ....หึ คนอย่างมันน่ะ กล้าพูดอย่างนี้ก็ตอนลับหลังชั้นเท่านั้นแหละ ลองถ้าอยู่ต่อหน้าสิ มันไม่กล้าพูดหรอก นายก็เหมือนกัน สักวันก็จะเห็นธาตุแท้ของมันเอง ชั้นจะไม่เตือนแล้ว เพราะถือว่าเตือนแค่ครั้งเดียวมันก็เกินพอ แล้วสักวันนายก็จะรู้เอง อีกไม่นานหรอก” พูดจบชีวาสก็ยังคงมองอีกฝ่ายนิ่งๆ จนเกี๊ยวอึดอัด
“เลิกมองฉันได้แล้ว จะบอกไว้ก่อนนะ ไม่ว่านายพูดยังไงฉันก็ไม่เชื่อนายเด็ดขาด ชินเป็นเพื่อนฉัน ฉันเชื่อใจเค้า”
ชีวาสย้ายกลับไปนั่งอีกฝั่งหนึ่งเมื่อชิงช้าสวรรค์เริ่มเคลื่อนไหวตามปกติ ชายหนุ่มรอให้เกี๊ยวออกจากกระเช้าก่อนแล้วจึงก้าวตามออกไป เกี๊ยวเดินมารวมกลุ่มกับพี่ๆที่รออยู่
เมื่อเห็นก๋วยจั๊บมองแบบเขม่นๆ เจ้าตัวจึงเอ่ยลา “ไปก่อนนะ เจอกันที่มหาลัย”
“ไปซะทีเหอะ ไม่ต้องบอกหรอก”
เกี๊ยวมองตามชายหนุ่มที่เดินไปสมทบกับเพื่อนอีกฟากหนึ่ง ก๋วยจั๊บกระเซ้า
“อะไรหะเจ้าเกี๊ยวไหนว่ากวนโอ๊ยนักหนา แล้วขึ้นไปด้วยกันได้ไง”
“เจ้านั่นมาขึ้นเองไม่เกี่ยวกันสักหน่อย กลับกันเหอะ ดึกมากแล้ว”
เกี๊ยวตัดบท แต่ในสมองคิดถึงเรื่องที่ชีวาสพูดทิ้งท้ายไว้ หรือว่ามันจะเกิดอะไรมากกว่าที่ชินเคยเล่าให้ฟัง พรุ่งนี้ลองไปถามชินดูดีกว่า เพื่อจะรู้อะไรมากขึ้น
คนนี้แหละใช่เลย 6
เสียงไก่ขันที่ดังแว่วมาเป็นระยะ ทำให้ชายหนุ่มร่างสูงใหญ่ที่นอนบนพื้นพลิกตัวเล็กน้อย เปลือกตากระพริบนิดๆ แล้วเปิดขึ้นอย่างรวดเร็ว ดวงตาสีเทาจ้องมองไปในความมืดสลัว
เสียงกุกกักจากข้างนอกดังลอดเข้ามาในห้อง คงใกล้สว่างแล้วกระมัง เจมินี่ขยับตัวอีกครั้ง ใช้สองมือหนุนหัว นอนคิดอะไรเงียบๆ เมื่อคืนกว่าจะกลับมาถึงบ้านก็เที่ยงคืนแล้ว กว่าจะได้นอนก็เกือบตีหนึ่ง จำได้ว่าพอเข้ามาในห้องปุ๊บ ก๋วยจั๊บก็เดินตรงไปยังเตียงสี่เสาแบบโบราณที่ตั้งอยู่กลางห้อง เสาทุกต้นมีผ้าโปร่งสีขาวๆ ผูกติดกับเสา มีผ้าสีเดียวกันรวบชายไว้แล้วเอาเกี่ยวไว้กับตะขอ ชายหนุ่มลากอะไรบางอย่างออกมาจากใต้เตียงมาไว้ข้างๆ โดยมีเจมินี่ยืนเก้ๆกังๆอยู่กลางห้อง
“เกะกะจริง นู่น ไปนั่งตรงนู้นก่อน” มือเรียวชี้ไปมุมห้องที่เป็นโต๊ะเครื่องแป้งทำด้วยไม้สีโทนเดียวกับเตียง มีเก้าอี้เล็กๆตั้งอยู่
เจมินี่เดินไปนั่ง มองของบนโต๊ะเครื่องแป้งอย่างสนใจ มีแป้งกระป๋อง ครีมบำรุงผิว น้ำหอมจัดวางไว้อย่างเป็นระเบียบ เมื่อหันมามองอีกที คนตัวเล็กกำลังหยิบผ้าปูที่นอนสีขาวออกมาจากตะกร้าหวายใบใหญ่ที่มีฝาปิดกันฝุ่นออกมาปูที่นอน แล้วเอื้อมมือไปหยิบหมอนกับผ้าแพร จากบนเตียงมาวางให้ หันไปบอกคนที่นั่งรอ
“เอ้า เสร็จแล้ว นอนได้”
“ทำไม ไม่ให้ชั้นนอนบนเตียง”
คำถามนั้นทำให้คนฟังหน้าเริ่ม ‘บึ้ง’ เสียงที่ตอบสะบัดนิดๆ
“อะไรเล่า ได้คืบจะเอาศอก ก็เห็นไหมเล่ามันมีอยู่เตียงเดียว จะไปนอนกันยังไงไหว”
“เตียงก็ตั้งกว้างนอนสองคนก็ได้ ชั้นเป็นแขกนะจะให้นอนพื้นได้ไง”
“ไม่เอา! นายตัวใหญ่ขนาดนั้นมานอนก็เต็มเตียงชั้นแล้ว อีกอย่างชั้นเป็นคนนอนละเมอ ถ้าเผลอไปถีบนายตกเตียงจะทำไง นอนบนพื้นนั่นแหละดีที่สุดแล้ว ถ้าไม่พอใจก็นู่น ข้างนอกไปนอนเลย แต่จะบอกให้นะ ยุงที่นี่กัดหมาตายเลยนะ”
คนพูดทำเสียงขู่เต็มที่ แล้วสะบัดหน้าก้าวขึ้นเตียง ล้มตัวลงนอนตะแคงหันหลังให้
“จะนอนที่ไหนก็เลือกเอา ชั้นง่วงแล้วนอนก่อนล่ะ”
เจมินี่มองคนเอาผ้าห่มคลุมโปงตาปริบๆ ถอนหายใจ นอนพื้นก็ได้ยังดีกว่าไปนอนข้างนอก เจ้าของห้องยังแปลกเลย ยุงที่นี่อาจจะกัดหมาตายจริงๆก็ได้ ชายหนุ่มจึงปิดไฟแล้วเข้านอนตาม
นึกถึงตอนนี้ เสียงหัวเราะเบาๆจึงหลุดออกจากปากสวยได้รูป แล้วหยุดเมื่อได้ยินเสียงพลิกตัวของคนบนเตียง พร้อมกับเสียง พลั่ก ตุ้บ ป๊าบ ตามมาอีกหลายทีก่อนที่ทุกอย่างจะสงบลง ชายหนุ่มลุกขึ้นแล้วย่องออกจากห้องไปเงียบๆ เมื่อออกไปที่ชานบ้านก็เจอคุณเทียนยืนให้อาหารนกเขาอยู่ คุณเทียนหันมาเห็นจึงทักอย่างอารมณ์ดี

“อ้าว ตื่นเร็วจริงคุณเมื่อคืนกลับกันมาดึกไม่ใช่เหรอ”
“เรียกเจ็มก็ได้ครับ ผมติดนิสัยตื่นตอนเช้าครับก็เลยลุกออกมาดูอะไรเล่น”
“ ไปงานวัดหนแรกล่ะสิ เป็นอย่างไรบ้าง ชอบไหมล่ะ”
เจมินี่ยิ้มนิดๆ คุณลุงคนนี้ให้ความรู้สึกเรียบง่ายคนบ้านนี้ทำไมถึงทำให้เกิดความรู้สึกแบบนี้ทุกคนเลยนะ
“สนุกดีครับ คุณลุง”
“จริงสิ เมื่อคืนนอนกับใครล่ะ”
“กับก๋วยจั๊บครับ”

abcdefghij

เสียงที่แผวเบาซะเท่ารัย  เสียงคงแผวลงเท่านัน

Ifoot-ballZ

กลับมาแล้วคับพี่1 หนีไปอ่านนิยายติดเรทมาอ่านเยอะจนแทบอ้วกละ กลับมาอ่าจิยายน่ารักหวานแหวนดีกว่า

Ifoot-ballZ

ต้นฉบับโพสต์โดย ballove เมื่อ 2012-2-21 00:26
กลับมาแล้วคับพี่1 หนีไปอ่านนิยายติดเรทมาอ่านเยอะจนแ ...

ชอบแบบรักหวานแหววอ่ะ แต่ไม่ว่าอย่างไหนพี่1ลงให้อ่านก็อ่านได้หมดแหละ อิอิ

pongsakron01

ขอบคุณครับ

orrick

ขอบคุนมากนะคับ ^^

tamia

ขอบคุณมากครับ

x_man19

ขอบคุณคับผม

manza555

สนุกมากๆเลย

dekza_7inch

ขอบคุณมากคับ

peemakung

ขอบคุณครับ

Klong

ขอบคุนครับ

gigusa

ขอบคุณมากครับ

tarsii

ขอบคุณมากนะ

cawee

ขอบคุนคราฟ

4_NAY

นอนห้องเดียวกันละ

OoPoomoO

ขอบคุณครับ

rayong555

ขอขอบคุณครับ

krittamm

ขอบคุณครับ

minone

ขอบคุณ ครับผม