++ Robot เฮ้!!! เขาคือหุ่นยนต์ ++ % 7

tanya

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับ และขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
ความเดิมตอนที่แล้ว
นิคเริ่มหัวเราะอีกครั้ง แต่.. คราวนี้มันดูแปลกพิกลเขาทำตาโต เหมือนจะถลนออกมานอกเบ้า อ้าปากกว้าง จนเห็นลิ้นไก่และเหงือกบานแฉ่งแล้วก็ทำเสียงหัวเราะออกมาดังๆ แต่อารมณ์ในใบหน้ากลับเรียบสนิท..
“ เง้อ.. นิค พอเหอะ เห็นแล้วสยองหว่ะ ทำไม? มันไม่ดูน่ารักเหมือนเมื่อกี้อ่า..”
“ ไม่รู้สินัท เราก็พยายามหัวเราะให้เหมือนเมื่อกี้แล้วนะแต่ทำไมออกมาแบบนี้ไม่รู้ ”
“ อืม.. งั้นแสดงว่า.. อ่า.. ใช่แล้ว การหัวเราะ ต้องออกมาจากความรู้สึกจริงๆจากข้างใน จริงสิ.. ถ้าอยู่ๆมาให้เราหัวเราะ โดยที่ไม่รู้สึกอยากหัวเราะมาก่อน มันก็คงออกมาแบบนายเมื่อกี้แน่เลย แต่.. คงไม่ดูสยองเท่า ของนายนี่ดูสยองเวอร์เลย อิ อิ โหยยย พอนึกแบบนี้แล้วนะ นิค.. นายดูเป็นธรรมชาติมากๆแบบมนุษย์แล้วนะ ถึงบางครั้งจะดูแปลกๆไปบ้างบางครั้งก็เหอะ มหัศจรรย์ น่าพิศวงจริงๆ ”
“ จริงเหรอนัท? เราอยากเป็นมนุษย์จริงๆจังเลย ”
“ อืม.. เอาเหอะ สักวันนะ นายต้องพัฒนาเป็นธรรมชาติมากขึ้นอย่างแน่นอน เราเชื่ออย่างงั้นจริงๆ เออ.. แล้วนี่ จะจัดที่นอนใหม่ใช่ไหม งั้นเดี๋ยวเราช่วยก็แล้วกันนะ จะได้เสร็จเร็วๆ ดีไหม ไอ้น้องชาย ”
นัทว่าพลางจับแก้มนิคดึงเล่นแบบหยอกๆ แล้วก็ลูบหัวเขาเบาๆ นิคอมยิ้มน้อยๆ แล้วจากนั้น 2 หนุ่มก็กุลีกุจอ ช่วยกันกอกแกกๆ ใช้เวลาสักพักใหญ่ก็เสร็จเรียบร้อยดี จากนั้น เขาก็พากันลงไปข้างล่าง..
บริเวณห้องรับแขก ดร.นพคุณ กำลังจิบกาแฟหอมกรุ่น ควันฉุยอ่านหนังสือพิมพ์อย่างสบายใจ สบายอารมณ์ จากนั้นก็เหลือบตาขึ้นมอง เมื่อได้ยินเสียงเอ่ยทักทายของบุตรชาย..
“หวัดดีตอนเช้าครับพ่อ.. พ่อครับ วันนี้ยังไม่ไปทำงานเหรอครับ? ปกตินัทตื่นลงมา ก็ไม่เห็นพ่อแล้วนี่ครับ เห็นพ่อไปทำงานแต่เช้าตรู่ทุกวันเลยครับ ”
“ อ่อ นัท ตื่นแล้วเหรอลูก วันนี้พ่อรู้สึกเมื่อยๆน่ะ เลยพาลขี้เกียจไปทำงาน ก็เลยไม่ไปดีกว่า หยุดสักวัน ไม่น่าจะมีปัญหาอะไร แล้วก็.. คิดว่า.. วันนี้น่าจะพานิค หลานชายคนโปรดที่แสนดี แสนขยัน ไปเปิดหูเปิดตามั่ง พ่อเลยให้นิคไปปลุก ไอ้เด็กจอมขี้เกียจที่ชอบตื่นสายไง ไม่รู้ว่า.. ไอ้เด็กจอมขี้เกียจคนนั้น จะสนใจไปได้วยไหมหนอ?
ฮ่าๆ ”
“ สนคร้าบพ่อ ไปด้วยคร้าบ อิ อิ ”
“ ฮ่าๆ ว่าแล้วเชียว แล้ว.. อืม.. เราจะไปไหนกันดี? พ่อคิดว่า เด็กๆน่าจะชอบสวนสนุกกันนะ งั้นเราไปสวนสนุกกันดีไหมลูก เอาให้สนุกกันไปเลยดีไหม? แล้วช่วงบ่ายๆ พ่อว่าจะพาลูกไปที่ห้องทดลองของพ่อด้วย นัทยังไม่เคยไปห้องทดลองของพ่อเลยนี่นา ว่าแต่.. เด็กๆ เดี๋ยวหาอะไรรองท้องกันสักนิดหน่อยก่อนดีไหม? แล้วค่อยไปแต่งตัว เตรียมไปเที่ยวกัน ”
“ ดีครับพ่อ พ่อเนี่ย.. น่ารักที่สุดเลย เออ.. นิค เดี๋ยวกินอะไรเสร็จแล้ว เราจะไปเลือกเสื้อผ้าหล่อๆให้นายใส่นะ เรามีชุดหล่อหลายชุดเลย เดี๋ยวเราช่วยแต่งตัวให้ เอาให้เท่ห์ไปเลยน้า แล้วก็.. นานมากแล้วด้วย ที่พ่อไม่ได้พาไปเที่ยวเลย วันนี้พ่อมาชวนเองเลยแบบเนี้ย ดูแปลกๆพิกลไงไม่รู้ ฝนจะตกฟ้าจะร้องไหมเนี่ย อิอิ ”
“ เออๆ เอาเข้าไป ไอ้เด็กบ๊อง ฮ่าๆ ”
ดร.นพคุณ รู้สึกขบขันในท่าทางและคำพูดของบุตรชาย ที่ดูกำลังตื่นเต้น ดีอกดีใจ เขารู้สึกว่า.. ลูกดูมีความสดใส่ร่าเริง มีความสุขมากขึ้น นับแต่ที่มีนิคมาอยู่ด้วยเป็นส่วนหนึ่งของครอบครัว เขาคิดว่า.. เขาเอง ก็ควรแสดงตัวเป็นพ่อที่ดีเสียที ที่คอยดูแลเอาใจใส่ให้ลูกมีความสุข ความอบอุ่นบ้าง นับจากที่ผ่านมา ที่เขามัวแต่ง่วนยู่แต่กับการทำงานคนคว้าทดลอง จนปล่อยปละให้ลูกต้องรู้สึกเหงาโดดเดี่ยวมานาน..
จนเมื่อ.. นิคจัดเตรียมอาหารเสร็จเรียบร้อย.. ทั้งหมดก็ ร่วมรับประทานอาหารเช้าและพูดคุยกันอย่างสนุกสนาน หัวเราะกันคิกคักๆ โดยเฉพาะนัท ที่เช้านี้ดูตื่นเต้นระริกระรี้ เป็นปลากระดี่ได้น้ำ ก็แน่ละ.. จะได้ไปเที่ยวทั้งทีนี่นา มีเด็กๆที่ไหนบ้าง ที่จะได้ไปเที่ยวแล้วไม่ดีใจ จริงไหม?
บทที่ 10
หลังจากที่เรียบร้อยจากอาหารเช้ากันแล้ว นัทและนิค ก็ขึ้นมาบนห้องเพื่อแต่งตัวกัน นัทเปิดตู้เสื้อผ้า เลือกเฟ้นหาเสื้อกางเกงตัวสวยให้นิคง่วนอยู่ หยิบเลือกดูแต่ละตัวเพื่อให้ดูเหมาะแก่นิคมากที่สุด..
“ เอาตัวไหนดี? อืมม.. เสื้อตัวนี้สวยดี สีขาว คอวี แขนกุด สกีนลวดลายเท่ห์สไตล์อาร์ตๆ ถ้านิคได้ใส่คงดูเท่ห์ไม่เบา งั้นเสื้อตัวนี้ก็แล้วกัน ส่วนกางเกง? เอาตัวไหนดีหนอ? อ่า.. อันนี้ดีกว่า กางเกงสามส่วนโคร่งๆ ใหญ่ๆ บานๆหน่อย ลายทหารสีน้ำตาล ดูแมนๆดี เข้าท่าๆ งั้นเอาชุดนี้เลยแล้วกัน เดี๋ยวใส่หมวกแกปสีดำด้วย แค่นี้คงหล่อหายห่วง อิอิ เอ้า.. นิค งั้นนายถอดเสื้อยืด กางเกงขาสั้นที่ใส่อยู่ออก แล้วลองใส่ชุดนี้เลย โอเคนะ ”
นิคพยักหน้าและยิ้มตอบรับ จากนั้นก็จัดการถอดเสื้อกางเกงออกทันที..
..พรืด..
“ เฮ๊ย นิค เดี๋ยวก่อนๆ อย่าเพิ่งนุ่งกางเกงตัวที่เราให้นะ นายไม่ได้ใส่กางเกงในอ่ะ โทงเทง โตงเตง เลยอ่า เออ.. จริงดิ ตั้งแต่ที่นายมาอยู่ เราก็ไม่เคยเห็นนายเคยใส่กางเกงในเลย ใส่แต่เสื้อยืด กางเกงขาสั้น แต่ไม่ใส่กางเกงใน ก็คงเป็นเพราะนายไม่เคยได้ใส่มาแต่ตั้งแรก แล้วส่วนใหญ่ก็อยู่กันแต่ในบ้าน ไม่ค่อยได้ไปไหนกัน ถ้าไป.. ก็ไปแค่แถวๆนี้เอง เราเองก็ไม่เคยได้นึกถึงเรื่องนี้เลย ถึงแม้เราจะเคยเห็นว่านายไม่เคยใส่กางเกงมาในตั้งแต่แรกๆที่มาอยู่กับเราที่นี่เลยก็ตามเหอะ ตายละ แบบนี้ถ้านั่งไม่ดี นั่งไข่ออกละแย่เลย ขายขี้หน้าตายเลย กรรมๆ ”
“ เราจะนั่งระวังไม่ให้ไข่ออกนะนัท นายไม่ต้องห่วง ”
“ เง้อ ไงก็ต้องใส่นะ งั้น.. เอางี้ เดี๋ยวเราเอาให้ เอาของเราใส่ไปก่อนก็แล้วกัน ซักสะอาดดีแล้วใส่ด้วยกันคงไม่เป็นไร เพราะเราไม่ถือ ยังไงเอาไว้เดี๋ยวให้คุณพ่อซื้อเพิ่มให้นายทีหลังนะ เอาเป็นว่า.. นี่คือคำสั่ง ต่อไปนี้นายต้องใส่กางเกงในทุกวัน เอาละ.. นี่ๆ เอาตัวนี้ละ
ใส่เลย ”
“ รับทราบคำสั่ง คำสั่งอนุมัติ ปฏิบัติตาม ต่อไปนี้ต้องใส่กางเกงในทุกวัน บันทึกลงหน่วยความจำ..
เอ่อ.. แล้ว..นัท เราถามหน่อยได้ไหม? กางเกงในมีความจำเป็นมากไหม? ถ้าใส่แล้วมีจะประโยชน์อะไรไหม? ”
“ เอ่อ.. ฮ่าๆ จำเป็นดิ มากๆด้วยสำหรับผู้ชาย เพราะถ้าไม่ใส่นะ เวลาเดินมันจะแกว่งๆ อิอิ แล้วก็นะ.. อาจทำให้เป็นไส้เลื่อนได้ด้วยถ้าไม่ใส่ ฮ่าๆ ที่สำคัญเลยคือ ถ้าเวลานุ่งกาเกงขาสั้นบานๆ เวลานั่งไม่ดีไข่กับกาจู๋ก็จะแพลม โผล่ออกมาให้คนอื่นเห็นเป็นที่น่าขายหน้า จนน่าอับอายมากๆ ก๊าก ไอ้นิค ไอ้จอมเบ๊อะเอ๊ย คุณพ่อไม่ได้ใส่ข้อมูลอันนี้ให้นายเรอะ สงสัยคุณพ่อคงลืม ฮ่าๆ โอย.. ขำปวดท้องเลยให้ตาย อิอิ เอาละ นุ่งกางในเรียบร้อยแล้ว งั้นนายก็ใส่ที่เราจัดให้เลย น่าน อย่างง้าน อืม.. ดูน่ารักดีจังเลย ดูเหมือนเด็กแรพเลย แต่เอ.. ดูเหมือนมันขาดๆอะไรไปสักอย่าง จริงสิ.. งั้น..เดี๋ยวแปบนึงนะ ”
นัทเปิดลิ้นชักค้นอะไรกุกกัก จากนั้นก็หยิบกล่องของบางอย่างขึ้นมา เมื่อเปิดกล่องออก สิ่งที่อยู่ในกล่อง ก็คือ..
“ นาฬิกา เห้อ ไม่เดินซะแล้ว คงจะเสียตอนที่เราโดนรถชน มันคงไปกระแทกพื้นจนถลอกนิดหน่อย แต่ข้างในคงเสียหายจนไม่เดินเลย ไม่รู้ว่าถ้าเอาไปซ่อมที่ร้าน จะกลับมาใช้ได้เหมือนเดิมไหม? เสียดายจัง นิค.. นายรู้ไหม นาฬิกาเรือนนี้เรารักมากๆเลยนะ มันเป็นนาฬิการาคาแพงที่สวยมากๆคุณพ่อซื้อให้เป็นของขวัญเรา ตอนที่เราขึ้นชั้น ม.1 จริงๆแล้วเราอยากเอาให้นายมากๆเลยนะ แต่.. มันไม่เดินซะแล้วดิ ”
“ ถ้าเป็นของที่นายรัก แล้วทำไมถึงอยากเอาให้เราล่ะนัท ”
“ ก็ใช่.. มันเป็นของที่เรารัก แต่ที่เอาให้นายเพราะไม่ใช่ว่ามันเสียแล้วอยากเอาให้นะ เราก็แค่.. อยากให้นายได้ใส่ ถ้าใส่แล้วก็คงจะดูดีดูเท่ห์นะ เราอยากให้ของขวัญตอบแทนนายบ้าง ที่ดีกับเรา ดูแลเรา แต่น่าเสียดายที่มันพังไปแล้ว แล้ว.. เอ่อ.. ที่จริงแล้ว.. จริงๆแล้วก็คือ.. สรุปเลยง่ายๆว่า.. นิค เรารักนายมากๆเลยนะ ไม่มีของสิ่งไหน ที่จะสำคัญต่อเราเท่ากับนายนะนิค ”
นัทพูดจบ ก็โอบไหล่นิค แล้วตบไหล่นิคเบาๆ เหมือนปลอบใจ เขารู้สึกเสียดาย ที่ไม่อาจตอบแทนความรู้สึกดีๆ และการดูแลเอาใจใส่เขาเป็นอย่างดีของนิคที่มีให้แก่เขาได้ ส่วนนิคเจ้าหุ่นน้อยเมื่อได้ยินดังนั้น ก็คว้านาฬิกาพังๆเรือนนั้นมาจ้องมองดูนิ่งๆสักพักหนึ่ง ถ้าสังเกตุแววตาเขาในขณะนั้น จะรู้สึกเหมือนว่า.. ตาเขาเรืองแสงได้ชั่วขณะหนึ่ง จากนั้นเขาก็กุมนาฬิกาไว้ในอุ้งมือนิ่งๆอยู่สักครู่ใหญ่ จากนั้น.. ก็ส่งนาฬิกาเรือนนั้นให้คืนให้แก่นัท พร้อมกับพูดด้วยเสียงใสๆ คำพูดซื่อๆว่า..
“ นาฬิกาใช้ได้เหมือนปกติแล้วนัท มันเดินแล้ว ของที่นายรักใช้ได้ปกติแล้ว ไม่ต้องเสียใจแล้วนะนัท ”
“ เฮ้ย เป็นไปได้ไง? นายทำได้ไง? หรือว่า.. จะเป็นเพราะโหมดอัจฉริยะของนาย แต่.. โหมดอัจฉริยะของนายจะทำงานก็ต่อเมื่อเราอยู่ในภาวะเสี่ยงต่ออันตราย หรือได้กำลังจะได้รับอันตรายนี่นา? ”
“ ไม่รู้สินัท โหมดอัจฉริยะทำงานเองโดยอัตโนมัติ โดยที่เราเองก็ประมวลหาเหตุผลไม่ได้ มันเกิดขึ้นเมื่อกี้ เมื่อเรารู้สึก.. รู้สึกเหมือนตื้นตัน จนล้นๆในใจ แล้วมันก็รู้สึกวูบๆ พอมารู้สึกตัวอีกที โหมดอัจฉริยะก็ทำงานแล้ว มันทำให้เราสามารถสแกนตรวจดูความเสียหายภายในนาฬิกา แล้วใช้คลื่นแม่เหล็กไฟฟ้าพิเศษ จากร่างกายเราซ่อมแซมส่วนที่เสียหายภายใน จัดระบบให้เป็นปรกติ นอกจากนี้.. ยังสมานพื้นผิวรอยชำรุด ทำให้มันกลายจนดูเป็นเหมือนของใหม่ได้ด้วย นัทดูสิรอยถลอกหายไปแล้ว แถมมันยังดูแวววาวเงาวับ สวยงามกว่าเดิมอีกด้วย เห็นไหม? ”
“ โหย สุดยอดเลย ดีใจจัง งั้น.. เราให้นาฬิกาเรือนนี้นายเลย ตอนนี้มันเป็นของนายแล้ว มานี่.. มา.. เดี๋ยวเราใส่ให้เองนะนิค อืม.. ทีนี้ก็ครบชุดแล้ว เดี๋ยวใส่หมวกอีกหน่อย ให้มันเป๋ๆไปข้างๆ น่าน อย่างง้าน โห.. เท่ห์มากเลย น่ารักดีอ่า อิอิ ”
นัทว่าพลางก็จับจมูกนิคดึงเล่นแบบเย้าๆ แล้วตบหลังนิคเบาๆ นิคอมยิ้มน้อยๆ มีแววตาเสมือนดีใจ แล้วเขาเอ่ยด้วยน้ำเสียงใสๆว่า..
“ ให้นาฬิกาเราทำไมนัท แบบนี้นายก็ไม่มีใช้น่ะสิ ”
“ เอาไปเหอะ เราให้.. ที่เราให้เพราะอยากให้จริงๆ ก็บอกแล้วไง ไม่มีของสิ่งไหน สำคัญต่อเราเท่านายนะนิค นายคือสิ่งล้ำค่าต่อเรามากกว่าสิ่งใดนะ แล้วนายก็ใส่เอาไว้แบบนี้น่ะแหละดีแล้ว เอาไว้.. ถ้าเกิดว่าเราอยากรู้เวลา เราจะขอดูที่นายเอง ตกลงตามนี้นะ
ไอ้น้องชาย ”
“ จริงๆแล้ว เรามีระบบเวลาภายในสมองกลอยู่แล้ว ไม่จำเป็นเลย ที่จะต้องมีนาฬิกาข้อมือ เราก็สามารถรู้เวลาได้ แต่.. ในเมื่อนัท อยากจะกับให้เราเป็นของขวัญ เราก็จะเก็บรักษาเป็นอย่างดี มันเป็นของขวัญชิ้นแรกในชีวิตเราเลย ขอบคุณนะนัท พี่ชาย ”
แล้วนิคก็โผเข้ากอดนัท เขาซบ.. หลับตาเอาใบหน้าซุกที่อกของนัท นัทลูบหัวนิค แล้วตบหลังเขาเบาๆ เสมือนปลอบใจ ให้กำลังใจ ให้ความอบอุ่น ในความรู้สึกของนิคเจ้าหุ่นน้อยเสมือนมนุษย์ในตอนนี้ เขารู้สึกตื้นตัน เต็มตื้นในความรู้สึกจนเปี่ยมล้น.. มาก.. มากเสียจน.. เขาอยากร้องไห้..เพียงแต่ว่า.. ถ้าเขาสามารถร้องไห้ด้วยความตื้นตัน เหมือนมนุษย์ได้จริงๆ
“เป็นไง? สองหนุ่ม ขึ้นไปแต่งหล่อกันซะนานเลยนะ อืม.. ว่าแต่.. ก็แต่งซะหล่อเต็มที่เลย จะว่าไปนะนัท.. สมัยที่พ่ออายุเท่าลูกนะ พ่อก็หล่อไมแพ้ลูกเหมือนกันนะ ดูสิ.. ทุกวันนี้พ่อก็ยังหล่ออยู่เลย เห็นไหม? ฮ่าๆ ดีใจไหมลูก ที่มีพ่อหล่อๆ เท่ห์ๆ แบบนี้ ฮ่าๆ ”
“ คร้าบ คุณพ่อ คุณพ่อสุดหล่อมากๆ อิอิ งั้นเราไปกันเถอะนะครับ เอ่อ.. พ่อครับ ขอนัทนั่งข้างหลังกับนิคนะครับพ่อ อยากนั่งด้วยกันอ่า นะคร้าบ ”
“อะไรมันจะรักกันขนาดนี้วะ ไอ้สองหนุ่มดูโอ คู่หูปาท่องโก๋ งั้น.. ก็ตามสบายเลยครับท่าน คนขับรถจะบริการขับไปส่งให้ถึงที่หมายเลยขอรับท่านชาย ฮ่าๆ งั้นไปกันเลยหนุ่มๆ เราไปสนุกกัน ”
แล้วรถเก๋งคันงาม ก็แล่นออกจากบ้านสู่ถนนใหญ่ เพื่อไปยังสวนสนุกสถานบันเทิง อันเปรียบเสมือนแดนสวรรค์ของเหล่าเด็กๆ นั้งนัทและนิค คุยกันเจื้อยแจ้วอย่างตื่นเต้นตลอดทาง โดยมีคุณพ่อแอบชำเลืองมองทางกระจกส่องหลัง แล้วอมยิ้มน้อยๆด้วยความรักใคร่เอ็นดู มีบางช่วงบางตอนของการสนทนาของสองหนุ่มน้อย ที่โดนคุณพ่อใจดี แอบแซวเล็กๆ จนเป็นที่ครื้นเครง หัวเราะกันคิกคัก อย่างมีความสุขไปตลอดทาง จนสักพักใหญ่ๆ ก็ถึงที่หมายปลายทาง สวนสนุก ดินแดนหรรษาของเหล่าเด็กๆ หลังจากจอดรถเป็นที่เรียบร้อย ทั้งหมดก็ตรงเข้าไปภายใน หลังจากที่พ่อของนัทซื้อบัตรผ่านประตู และบัตรเครื่องเล่นต่างๆเรียบร้อยแล้ว เมื่อผ่านประตูเข้าไปก็จะเห็นได้ว่า มันเต็มไปด้วยเครื่องเล่นมากมายละลานตา ดูเป็นที่น่าตื่นตา ตื่นใจเป็นอย่างยิ่ง..
“ เอาละเด็กๆ สนุกกันให้เต็มที่นะลูก ส่วนพ่อ แก่แล้ว คงจะไปสนุกด้วยไม่ไหว เดี๋ยวเป็นลม เป็นแร้งไปจะพาลยุ่งวุ่นวาย เอาเป็นว่า.. เดี๋ยวพ่อจะไปหาอะไรดื่ม นั่งเล่นรอลูกๆที่ศูนย์อาหารแล้วกัน ถ้ารู้สึกหิว หรือยังไงก็แวะไปหาพ่อที่นั่นได้ตลอดนะลูก เอาไว้ใกล้เวลาที่จะกลับกัน เดี๋ยวพ่อจะโทรเรียกลูกแล้วกันนะ ยังไงก็.. อยู่ด้วยกันตลอดเวลานะลูก เดี๋ยวถ้าเกิดพลัดหลงกันกับนิคแล้วจะยุ่ง เอาละ ตามสบายเลยนะหนุ่มๆ ฮ่าๆ ”
“ ครับคุณพ่อ ”
“ ครับคุณลุง นิคจะช่วยดูแลนัทไม่ให้เกิดอันตรายใดๆครับ ”
“ อืม.. ดีแล้ว งั้น..พ่อไปนะ สนุกสนานกันให้เต็มที่เลย เอ้า.. นี่บัตรเครื่องเล่นนะลูก พ่อไปละ ”
“ คร้าบ ”

2 หนุ่มตอบรับเสียงใส ก่อนจะแยกย้ายจากคุณพ่อใจดีเพื่อไปหาเล่นเครืองเล่นต่างๆ ที่มีมากมายหลายหลากชนิดในสวนสนุกอันกว้างใหญ่แห่งนั้น..
“ นิค ลองนี่ก่อนเลยนะ ปราสาทผีสิง คงจะหลอนๆ ดี นายคิดว่านายจะกลัวไหม?ส่วนเราแน่นอน หวาดๆนิดๆ แต่อยากมันส์มากกว่าอ่ะ ”

pongsakron01

ขอบคุณครับ

konglove

ขอบคุณครับ

abcdefghij

เซกเป็นแ่เรื่องบำบัดกาย

snowprince1994

ขอบคุณมากคับ

manza555

ขอบคุณครับ

davil008za

ขอบคุณมากๆเลยคร้าบบบบ

thae33001

ขอบคุณครับ

killerd

ขอบใจมากครับ

tarsii

ขอบคุณมากนะ

parwlove24

ขอบคุน มากกกกกกกๆๆๆ นะค่าาาาา

cawee

ขอบคุยคราฟ

ShangHai

ขอบคุณครับ

Chinpaji_Man

ขอบคุณครับ

minone

ขอบคุนคับ

gutoon

ขอบคุณมากๆๆเลยครับบ สนุกมากๆเลย

4_NAY

ถ้าหุ่นยนต์กลัวผีจะเป็นไงนะ

liteboy

สนุกดี

N-xanco

ขอบคุณครับ

buoy6969

สนุกดีครับ