++ Robot เฮ้!!! เขาคือหุ่นยนต์ ++ % 10

tanya

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับ และขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
ความเดิมตอนที่แล้ว
นัทโผเข้ากอดพ่อด้วยความตื้นตัน พ่อเขาลูบหัวเขาแล้วตบหลังเบาๆ โดยมีผู้ช่วยวิทยายืนมองแล้วยิ้มละไมด้วยความรู้สึกตื้นตันตามไปด้วย สักพัก ดร.นพคุณก็เอ่ยถามขึ้นด้วยน้ำเสียงที่ดูจริงจัง
“ เออ.. วิทย์ แสกนตรวจดูระบบวงจรภายในแล้วเป็นไงบ้าง? ”
“ เท่าที่ตรวดูตอนนี้ยังไม่มีอะไรเสียหายครับพี่ แต่..ดูจากข้อมูลทางสมองกล ดูเหมือนว่า อารมณ์ ความรู้สึกของนิคจะใกล้เคียงมนุษย์มากขึ้นครับ เขาใช้โหมดอัจฉริยะไป 3 ครั้งแล้วเพื่อนัทดูเหมือนว่า เขาจะรัก และผูกพันกับนัทมากขึ้นด้วยความรู้สึกของเขาเอง
ต่างจากช่วงแรก ที่เราบรรจุข้อมูลให้ว่าเขาต้องรักและปกป้องดูแลนัท แต่เท่าที่ดูในตอนนี้.. เขารัก มีความรู้สึกรัก และผูกพันมากขึ้นเอง จากความรู้สึกเขาเองจริงๆ ผมดีใจมากเลยครับพี่ ที่นิคได้พัฒนาขึ้นไปได้ขนาดนี้ ในตอนนี้.. แสกนตรวจดูระบบวงจรภายใน ยังไม่พบปัญหาอะไรเลยครับ คิดว่าคงไม่มีอะไรน่าเป็นห่วง อีกสักพัก ก็คงเรียบร้อยแล้วละครับ จากนั้นก็คงใส่ข้อมูลเพิ่มเติมในหน่วยความทรงในสมองกลได้แล้วละครับ ”
“ โอเค..ดีเลย.. งั้นพี่ฝากหน่อยนะวิทย์ อืม.. นัทแล้วลูกอยากเห็นหุ่นต้นแบบของนิคในเวอร์ชั่นก่อนๆไหม? ว่าเป็นอย่างไร? ไหนๆลูกก็มาที่นี่แล้วทั้งที ลูกน่าจะได้ศึกษาเป็นความรู้ไปด้วยไงละลูก ”
“ อยากมากๆเลยคร้าบ ขอผมดูหน่อย อยากเห็นนิคในเวอร์ชั่นเก่าๆจังเลย ”
“ ได้สิลูก.. อยู่อีกห้องหนึ่ง ห้องนั้น.. เป็นห้องเก็บผลงานการทดลองของพ่อเอง มาทางนี้ลูก ”
ดร.นพคุณ เดินโอบไหล่พานัทตรงยังอีกห้อง ภายในห้องเป็นห้องขนาดกลาง มีสิ่งของต่างๆมากมาย แต่จัดเป็นระเบียบเรียบร้อยดี สิ่งประดิษฐ์ต่างๆถูกเก็บไว้ในตู้กระจกหลายตู้ มีมากมายหลายชิ้น เสมือนดัง.. เป็นพิพิธภัณท์ส่วนตัว ในแต่ละตู้ จะมีชิ้นส่วนจักรกลแบบต่างๆ อาทิแขนจักรกลที่มีนิ้วมือ และชิ้นส่วนบางส่วนของหุ่นยนตร์ เป็นต้น จนมาถึงตู้กระจก ตู้หนึ่ง ภายในมีหุ่นยนตร์ขนาดสูงราวๆฟุตเศษๆ ที่ข้างตู้เขียนไว้ว่า.. RV 05
“ นี่ไงละลูก เวอร์ชั่น 5 ของนิค ”
“ เง้ออออ ตัวแค่นี้เองเหรอ? แล้วก็ดูเหมือนหุ่นยนตร์ของเล่นมากๆเลยด้วยอ่า.. แต่ก็ดูสวยมากๆเลยแฮะ แล้วเวอร์ชั่น 1, 2, 3, 4 ละครับ? ”
“ ก็นี่แหละ เวอร์ชั่น 1 – 5 พัฒนาจากเวอร์ชั่นที่ 1 แล้วปรับโครงสร้างจนสมบูรณ์จนได้ขนาดนี้ พัฒนาข้อต่อการเคลื่อนไหวให้ได้จนใกล้เคียงมนุษย์แล้ว แต่ยังไม่มีสมองกลที่สามารถคิดเอง ตัดสินใจเองได้ มีแต่การรับคำสั่งด้วยเสียงแล้วตอบสนองตามคำสั่ง ลองดูนะ เดี๋ยวเปิดสวิทช์ก่อน เอาละ พ่อจะสั่งนะ.. RV 5 ไหว้.. ”
เจ้าหุ่นตัวน้อย เริ่มเคลื่อนไหวทำท่าพนมมือไหว้ได้ดูสมจริงเหมือนมนุษย์มากๆ ดูน่ารักและน่าทึ่งมากในความรู้สึกของนัท
“ โหย น่ารักอ่า ดีแฮะ อิอิ ไหนผมลองสั่งบ้างน้า RV 5 เดิน.. ”
เงียบกริบ เจ้าหุ่นน้อยไม่กระดุกกระดิก ยังคงทำท่าค้างอยู่ในท่าไหว้
“ เง้อ ไหงเงี้ยอ่า เสียแล้วม้าง แง่วๆ ”
“ ฮ่าๆ ไม่เสียหรอก RV 5 จะทำตามคำสั่งเฉพาะเสียงของคนที่แสกนแล้วบันทึกไว้ในหน่วยความทรงจำ ลูกจะสั่งได้ก็ต่อเมื่อบันทึกเสียงแล้วให้หุ่นเก็บไว้ในหน่วยความจำ เมื่อมันจำเสียงลูกได้ ก็จะสามารถสั่งการมันได้ทุกอย่าง ”
“ อ่อ งี้นี่เอง อิอิ แล้วเวอร์ชั่นที่ต่อจากตัวนี้ละครับ? อยากเห็นจังเลย ”
“ ก็นิค ไงลูก นั่นคือการพัฒนาจาก เวอร์ชั่น 6 จนถึงนิคในปัจุบัน จากเวอร์ชั่น 6 พ่อสร้างให้มีโครงสร้างเท่ามนุษย์ เพราะมีระบบวงจรละเอียดซับซ้อนมากขึ้น แล้วมีสมองกลด้วย เป็นไง? ทีนี้ลูกหายสงสัยยัง? ”
“ ครับพ่อ พ่อเนี่ยเก่งจริงๆเลยผมอยากเก่งแบบพ่อบ้างจัง ”
“ เก่งได้สิลูก ลูกได้มันสมองอัจฉริยะไปจากพ่อนะ แต่ไอ้ความขี้เกียจนี่ไม่รู้ไปได้มาจากไหน? ฮ่าๆๆ ไงก็.. ลูกพยายามตั้งใจเรียนให้มากๆ จะได้เก่งๆ แล้วสักวันลูกจะได้สานต่องานค้นคว้าของพ่อไง เอาละ เราไปดูอย่างอื่นกันบ้างดีไหม? ไหนๆก็ได้มาทั้งที เป็นการหาความรู้ไปด้วยในตัว ไปดูทางนั้นเถอะ ”
จากนั้น.. 2 พ่อลูก ก็ดูสิ่งต่างๆภายในห้องนั้นอีกหลายต่อหลายชิ้น คุณพ่อคนเก่งที่แสนใจดี อธิบายประกอบการสาธิตอย่างละเอียดให้แก่บุตรชาย นัทรู้สึกว่า มันเป็นความรู้นอกตำราเรียนที่น่าสนใจศึกษาเป็นอย่างยิ่ง ในวันนี้เขาเข้าใจลึกซึ้งแล้วว่า.. พ่อเขาทุ่มเทมากขนาดไหน? ตลอดเวลาที่ผ่านมา.. เขาเคยนึกน้อยใจพ่อ ที่ไม่ค่อยมีเวลาให้เขา แต่ในวันนี้ สิ่งที่ได้เห็น ทำให้เขาได้รู้แล้วว่า พ่อของเขาคือคุณพ่อที่แสนดี จิตใจสูงส่ง ทุ่มเททุกอย่างเพื่อเขา และเพื่อเพื่อนมนุษย์ด้วยกัน พ่อคือ.. วีรบุรุษในดวงใจ ที่กำลังสร้างแรงบันดาลใจบางอย่างให้แก่เขา
ตอน 13
นิคลืมตาตื่นขึ้น ด้วยความรู้สึกสดชื่นและปลอดโปร่ง เขาค่อยๆลุกขึ้นนั่งอย่างช้าๆในสภาพร่างกายที่เปลือยเปล่า โดยมี ดร.นพคุณ ผู้ช่วยวิทยา และนัท ที่หยิบเสื้อผ้าของเขาเดินตรงเข้ามาหา แล้วนัทเอ่ยทักทายเขาด้วยน้ำเสียงสดใสว่า..
“ ไงนิค.. เป็นไงบ้าง? หลับสบายเลยน้า เอ้า.. นี่เสื้อผ้าของนาย ใส่ซะ นั่งแก้ผ้าอยู่ได้ หน้าไม่อาย กิ้วๆ อิอิ ”
“ ฮ่าๆ เอาละเด็กๆ เดี๋ยวนิคใส่เสื้อผ้าเสร็จเรียบร้อยแล้วก็ ไปพักผ่อนเล่นกันที่ห้องหมายเลข 3 ได้นะ ในนั้นมีคอมพิวเตอร์ อินเตอร์เน็ท แล้วก็มีเกมส์ให้เล่นด้วย อ่อ.. แล้วถ้าหิวก็มีเครื่งดื่มในตู้เย็น แล้วก็มีของกินนะ ตามสบายกันเลย เดี๋ยวพ่อขอปรึกษาเรื่อง การปรับสภาพโครงสร้างของนิคกันก่อนสักครู่ ถ้าเสร็จเรียบร้อยก็คงจะกลับกันสักที เย็นจวนค่ำแล้ว เอาละ.. ตามสบายกันนะเด็กๆ เดี๋ยวเสร็จแล้วพ่อจะไปเรียกนะ ”
“ ครับคุณพ่อ ”
“ ครับคุณลุง ”
“ ไปนิค ไปกันเหอะ ”
“ อืม.. ”
แล้ว 2 หนุ่มก็กอดคอกันเดินตรงไปยังห้องหมายเลข 3 จนมาถึงหน้าห้อง นัทหยุดยืนมองหน้านิคนิ่งๆอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้น ก็.. ดึงนิคเข้ามาสวมกอดอย่างแนบแน่นอยู่พัก จากนั้นก็หอมที่แก้มของนิคเบาๆ โดยที่ขณะนั้นทั้งคู่ไม่รู้ตัวเลยว่า.. มีสายตาของพ่อ และอาวิทยากำลังแอบมองดูอยู่ เพราะพ่อและอาวิทยาเดินตามมาดูแบบไม่ได้ตั้งใจ และได้แอบมาเห็นเข้าโดยบังเอิญ..
“ นิค.. นายรู้ไหม? วันนี้ทำให้เรารู้สึกรักนายมากขึ้นกว่าเดิมอีก ก็.. ไม่รู้ว่าเพราะอะไรนะ แต่ที่แน่ๆ คือ.. เรารักนายมากจริงๆนะนิค ”
“ เราก็รักนัทมากนะ เรารู้สึกดีมากๆเลย ที่นัทกอดเรา และทำกับเราแบบเมื่อกี้ มันรู้สึกอบอุ่น มีความสุข แล้วก็.. เอ่อ.. มันบอกไม่ถูกเลย จริงๆนะนัท ”
“ เออๆ พอแล้ว ไม่ต้องมาทำซึ้งมากมาย เดี๋ยวฉันก็เคลิ้มกันพอดี เราเข้าไปในห้องกันเหอะนิค ไปเล่นเกมส์กัน ไปเหอะ ”
นัทก็ยังคงเป็นนัท ในยามที่เขารู้สึกเคอะเขิน เขามักพูดตัดบท เพื่อเบี่ยงเบนเรื่อง แบบนี้เสมอ เพื่อกลบเกลื่อนความรู้สึกตัวเอง แต่นิคก็เข้าใจและรับรู้ความรู้สึกลึกๆของนัทได้ดี เขาอมยิ้มละไม ไม่ตอบอะไร แล้วเดินตามนัทเข้าไปในห้องหมายเลย 3 อย่างเงียบๆ
ดร.นพคุณ และผู้ช่วยวิทยากำลังคุยปรึกษาหารือกันเกี่ยวกับเรื่องการปรับโครงสร้างของนิค ในคราวต่อไปอย่างคร่ำเคร่งจากข้อมูลต่างๆที่เกี่ยวกับนิคมากมาย ภายใน ในห้องแลปที่ได้ทำการตรวจสอบนิคเมื่อครู่ใหญ่ที่ผ่านมา ในช่วงหนึ่งของการสนทนากัน ผู้ช่วยวิทยาก็เอ่ยถาม ดร.นพคุณด้วยน้ำเสียง.. ที่เจือไปด้วยความกังวล..
“ พี่นพครับ.. พี่คงเห็นเมื่อสักครู่ ที่.. ที่นัทกับนิค.. เอ่อ.. แล้วพี่คิดว่าไงครับ? ”
“ ไม่มีอะไรเลวร้ายแบบที่คิดหรอกวิทย์ ก็แค่.. เด็กๆเขาแสดงความรักที่มีต่อกัน จะแปลกอะไร? ก็ในเมื่อ นิคในตอนนี้ ก็เหมือนเด็กผู้ชายจริงๆแล้ว เมื่อรู้สึกดีๆต่อกัน การแสดงออกถึงความรัก มันก็ไม่ผิดไม่ใช่หรือ?  พี่เข้าใจความรู้สึกของวิทย์นะ ว่าคิดอย่างไร? ใช่.. พี่รู้ดีตอลดมา ว่านัทเป็น.. เป็น.. เหมือนอย่างที่เราเป็น.. ”
“ แล้ว.. เอ่อ.. ”
“ นัทคือลูกชายของพี่ พี่คิดว่าพี่เข้าใจเขาได้ดีทุกอย่าง ความรู้สึกของนัทตอนนี้ คือความรักที่บริสุทธิ์ การแสดงออกที่เห็น มันเหมือนกับ เขารู้สึกรักและผูกพันกับสิ่งที่เขาชอบมากๆ ยกตัวอย่างเช่น.. เหมือนกับ.. เด็กๆที่รู้สึกรัก.. ในตุ๊กตาหมีตัวที่โปรดปรานมากๆ จนอดที่จะกอด หอม และลูบคลำด้วยความชื่นชมไม่ได้ ในกรณีของนัทก็เหมือนกัน นิคเปรียบเสมือนตุ๊กตาหมีตัวโปรดของเขา เพียงแต่.. นิคสามารถตอบสนองความรู้สึกดีๆกลับคืนได้ ก็เท่านั้น.. สิ่งที่เราเห็นเมื่อสักครู่ มันเป็นการแสดงออกถึงความรัก ความผูกพัน ที่ไม่ได้เจือไปด้วยความปรารถนาทางกามรมณ์หรอกวิทย์ แต่. ถ้าสักวัน.. ความรู้สึกนั้น จะพัฒนาไปมากกว่านี้ พี่คิดว่า.. พี่ก็คงไม่กังวลใจอะไรเลยนะวิทย์ ความรักคือ.. ความบริสุทธิ์ ความสวยงาม ดูอย่างความรักของเราสิวิทย์ จริงอยู่ในช่วงแรกๆเราเคยมีอะไรกัน แต่.. เมื่อพี่แต่งงาน มีลูก เราก็ยังคงรักกันเหมือนเดิมไม่ใช่เหรอ? ถึงแม้ทุกวันนี้เราทั้งคู่ จะไม่มีการมรณ์เข้ามาเกี่ยวข้อง แต่.. เราก็ยังคงรักกัน ห่วงใยกัน แคร์ความรู้สึกซึ่งกันและกัน พี่ กับวิทย์ เคยคุยกันจนเข้าใจก่อนที่พี่จะแต่งงานแล้วไง.. ว่า.. ภรรยา และลูกของพี่จะรู้สึกอย่างไร? ถ้าสักวันเขาได้รู้ว่า.. สามีของเขา พ่อของเขา มีอะไรกันกับเพื่อนชายรุ่นน้อง เขาอาจยอมรับความจริงข้อในนี้ไม่ได้ เราจึงหยุดความปรารถนาทางกามรมณ์ที่เคยมีต่อกันนับแต่เมื่อพี่แต่งงาน แต่.. เราก็ไม่ได้หยุดที่จะมีความรู้สึกดีๆต่อกัน รักกัน ผูกพันกันดังเดิม ไม่ใช่หรือวิทย์ นี่เป็น.. ความสวยงามของความรักนะวิทย์ ”
“ เข้าใจแล้วครับพี่นพ ผมคงกังวลใจมากเกินไปเอง จริงอย่างที่พี่พูด มันคงจะไม่มีอะไรเลวร้ายแบบที่ผมคิดแน่นอนครับ ”
“ เอาละ.. อย่าไปซีเรียสอะไรมากเลย งั้น.. เรามาหารือกันต่อเรื่องนิคดีกว่านะวิทย์ ”
“ ครับพี่นพ ”
ภายในห้องหมายเลข 3 เป็นห้องที่ไม่ได้มีขนาดใหญ่มากนัก ดูคล้ายเหมือนห้องทำงาน หรือ ออฟิศเล็กๆ มีโต๊ะ ทำงาน 2 โต๊ะ คอมพิวเตอร์ โทรทัศน์ เครื่องเสียง ตู้เย็นเล็กๆ และมีโซฟายาว วางอยู่อีกมุมของห้อง การตบแต่งภายในดูเรียบง่าย แต่ก็โปร่งตาน่าสบาย แตกต่างจากห้องแลปทดลอง และห้องเก็บ สิ่งประดิษฐ์ที่นัทได้เห็นมาภายในโกดังใหญ่แห่งนี้ ที่นี่คงจะเป็นห้องทำงาน และห้องพักผ่อนไปด้วยในตัวของ ดร. นพคุณ และ ผู้ช่วยวิทยา นัทและนิค เดินสำรวจดูกันอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นเขาก็เปิดคอมพิวเตอร์ เลือกดูจากเมนู ก็จะเห็นมีโปรแกรมต่างๆที่นัทไม่ค่อยคุ้นเคยมากนัก เขาไล่ดูไปเรื่อยๆ ก็เห็นมีโปรแกรมเกมส์มากมาย เขาพลางคิดในใจว่า..
..อืม.. ผู้ใหญ่เขาก็เล่นเกมส์กันด้วยแฮะ มีเกมส์เพียบเลย เลือกเล่นฆ่าเวลาดีกว่า อ่า.. มีเกมส์นี้ด้วย? ดีเลย เปิดเล่นดีกว่า..
“ นัทกำลังทำอะไรเหรอ? ”
“ เล่นเกมส์อ่ะ มันเป็นเกมส์ จำลองชีวิตความเป็นอยู่ของคนอ่ะ ก็สนุกดีนะ เล่นเพลินๆ นี่ไง.. เราเป็นตัวนี้ เดี๋ยวเราจะให้มันกอดจูบกันด้วย เพราะเราชอบผู้ชาย อิอิ ”
“ นัทคงสมมุติว่าตัวเองเป็นตัวนี้.. แล้วอีกตัวคือใครเหรอ? แทนตัวเราใช่ไหม? เพราะเมื่อกี้นัทก็ทำกับเราเหมือนในเกมส์ ”
“ อ่า.. ง่า.. แหะๆ ไม่รู้ไม่ชี้เว๊ย ไอ้นิคบ้า ฮ่าๆ ”
“ ขอนิคเล่นด้วยคนนะ สอนเราเล่นหน่อย เราอยากเล่น ดูแล้วน่าสนุกดีจังเลย ”
“ อ่า.. ได้ๆ งั้น.. อย่างงี้นะ.. แล้วก็.. ”
ทั้งคู่เล่นเกมส์กันอย่างเพลิดเพลิน นัทไปหาเครื่องดื่มและของกินมากินไปด้วย ด้วยว่า.. รู้สึกหิวเล็กน้อย เพราะผ่านจากช่วงเวลาที่กินอาหารกลางวันไปพอสมควรแล้ว เวลาผ่านไปพักใหญ่ ทั้งคู่ดูเหมือนกำลังเพลิดเพลินกันจนลืมเวลา สักพัก.. ดร.นพคุณก็มาเรียกทั้งสองเพื่อเตรียมตัวกลับกัน เพราะในเวลานี้ก็เริ่มจะค่ำแล้ว..
ภายในรถยนตร์คันงามที่กำลังบึ่งกลับบ้าน นัทนอนหลับคอตกพิงไหล่นิคด้วยว่าคงเพลียที่บริเวณเบาะหลัง เพราะในวันนี้เขาคงสนุก และเหน็ดเหนื่อยไปหน่อย ส่วนนิคก็นั่งนิ่งๆ ชำเลืองมองดูนัทบ้างเป็นบางครั้ง แล้วก็นั่งเงียบๆ ดูเหมือนว่าเขากำลังคิดบางสิ่งในใจ ดร. นพคุณ แอบชำเลืองมองทังคู่ทางกระจกส่องหลัง แล้วก็เอ่ยพูดคุยกับนัทเบาๆไปด้วย ในระหว่างขับรถ..
“ พอเจ้านัทหลับคอตก นิคก็ดูเหงาๆไปเลยนะ ทุกที.. ลุงเห็นพูดคุยกันไม่หยุดปากเลยนี่นา ใช่ไหม? หึหึ ”
“ ก็.. ตอนนี้.. ผมกำลังคิดทบทวน ประมวลผลข้อมูลจากเหตุการณ์ต่างๆ ที่เกิดขึ้นในวันนนี้ครับคุณลุง มันเป็นอีกวันที่ผมรู้สึกสนุกมากๆเลยครับ ”
“ อืม.. ดีแล้วละที่นิครู้สึกสนุก มันคงจะเป็นความทรงจำดีๆ ของนิคนะ ตอนนี้ลุงเห็นนิคนั่งเหงาๆ เพราะไอ้ตัวช่างจ้อมันดันหลับคอตกไปแล้ว งั้น.. ลุงจะเล่านิทานให้ฟังสักเรื่องหนึ่งดีไหม? เป็นนิทานเด็กๆ ที่พ่อแม่มักจะเล่าให้ลูกๆฟังก่อนเข้านอน เรื่องมีอย่างนี้นะ..
กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว.. มีชายชราช่างทำตุ๊กตาไม้คนนึ่ง เขาอยากมีบุตรมาก เขาจึงไปตัดไม้ท่อนที่ดูสวยที่สุด มาสลักเป็นตุ๊กตาหุ่นไม้เด็กชาย เพื่อ.. เป็นตัวแทนของเด็กชายเล็กๆ ตามความปรารถนาลึกๆในใจที่เขาอยากมีบุตร นางฟ้าบนสรวงสวรรค์ที่แสนใจดี เข้าใจในความรู้สึกของชายชรา และอยากตอบแทนความดีให้แก่เขา จึงเนรมิตให้ตุ๊กตาไม้ตัวนั้น สามารถเคลื่อนไหวเองได้ มีความรู้สึกนึกคิดเหมือนเด็กชายจริงๆ ชายชราตื่นขึ้นมาพบเข้า เขารู้สึกดีใจมาก และรักเจ้าหุ่นไม้ตัวนั้นเปรียบดังเป็นบุตรของตัวเองจริงๆ ทั้งสอง.. จึงได้อยู่ร่วมกันอย่างมีความสุขตลอดมา แม้จะมีการผจญภัย ผ่านสิ่งต่างๆมากมาย แต่.. ในท้ายที่สุด.. ตุ๊กตาหุ่นไม้ตัวนั้น ก็ได้กลายเป็นเด็กจริงๆ ที่มีเลือดเนื้อ เป็นสิ่งตอบแทนจากนางฟ้าใจดีมี่มอบให้แก่เจ้าตุ๊กตาไม้ตัวน้อย ที่เขาเป็นเด็กดี เรื่องจึงจบลงอย่างมีความสุข นิทานเรื่องนี้.. มีชื่อว่า พินอคคิโอ

เป็นไง? สนุกไหมนิค? ”
“ สนุกครับคุณลุง ผมฟังแล้ว ผมอยากเป็นเหมือนเด็กหุ่นไม้ตัวนั้นจังที่ตอนท้ายได้กลายเป็นมนุษย์จริงๆ ”
“ สักวันนะนิค.. นิคอาจจะได้เป็นแบบนั้นจริงๆลุงจะพยายามค้นคว้าทดลองต่อไป ลุงจะเป็นนางฟ้าใจดีที่เนรมิตให้ได้แบบนั้นจริงๆเพื่อนิค ที่เปรียบเสมือนเป็นลูกชายของลุงอีกคนลุงรักนิคเหมือนลูกจริงๆนะ ถึงแม้ว่า.. ทั้งนัท และนิค จะมีการกำเนิดที่แตกต่างกันแต่.. ในความรู้สึกของลุง ทั้งคู่.. คือลูกชายของลุงนะ ”
“ ครับคุณลุง ผมได้ยินแบบนี้แล้วดีใจจังเลย ”

pongsakron01

ขอบคุณครับ

abcdefghij

เพื่อดาวดวงนั้น ฉันพร้อมจะไผ้คว้า

konglove

ขฉบคุณครับท

snowprince1994

ขอบคุณมากคับ

manza555

ขอบคุณครับ

davil008za

ขอบคุณมากๆๆเลยครับพ้มมม

thae33001

ขอบคุณครับ

killerd

ขอบใจมากครับ

tarsii

ขอบคุณมากนะ

sugaritc

ขอบคุณมากครับ

parwlove24

ขอบคคุนมาๆๆๆๆๆๆๆนะค่าาาา

kopiko68

ขอบคุณครับ

cawee

ขอบคุนคราฟ

ShangHai

ขอบคุณครับ

minone

ขอบคุนคับ

gutoon

ขอบคุณมากๆๆเลยครับบ สนุกมากๆเลย

4_NAY

น่าอบอุ่น

chakkychakky

น่าสนใจใจครับ อ่านเพลินมาก

kkk...

ขอบคุณครับ