++ Robot เฮ้!!! เขาคือหุ่นยนต์ ++ % 15

tanya

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับ และขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
ความเดิมตอนที่แล้ว
เมื่อร้องจนจบท่อนแรก และมีการโซโลดนตรี กล้วยก็โชว์ลีลาท่าเต้นร้อนแรง สะเด็ดสะเด่า ชนิดที่เรียกได้ว่า.. ค่ายเพลงน่านำไปปลุกปล้ำ เอ๊ย ปลุกปั้นกล้วยบนเวทีในเวลานี้ เขาดู.. เหมือนเปล่งประกายระยิบระยับทั้งหล่อเหลาและน่ารักเหลือเกินในชุดแต่งกายที่ทันสมัยลีลาการร้องและการเต้นก็ดูน่าประทับใจเหลือเกิน มันช่างแตกต่างจากกล้วยในชุดนักเรียนที่ใส่แว่นหนาเตอะแต่งตัวโคร่งๆเชยๆ หวีผมเรียบแปร้ ชอบทำตัวเฉิ่มๆ และแสนจะขี้อาย กล้วยในตอนนี้..มันดูแตกต่างเหมือนคนละคนโดยสิ้นเชิง ราวฟ้ากับดิน..
ในขณะที่เหล่าผู้ชมอื่นๆกำลังเต้นและกรี๊ดกร๊าดกันอย่างสนุกสนาน ส่วนนัท ต๋อง และนิค ทั้งสามยืนกลับนิ่งตะลึงอ้าปากค้าง ด้วยความงงแบบคาดไม่ถึง และมีความรู้สึกเหมือนแทบจะละลายจากภาพของกล้วยที่สุดเท่ห์ สุดน่ารัก ที่กำลังเปล่งประกายเจิดจ้าอย่างน่าหลงใหลพวกเขากำลังจ้องมองดูอย่างตื่นตะลึงแบบชนิดที่ว่า.. ตาไม่กระพริบ  แล้วจากนั้น.. ทั้งสามพึมพัมออกมาเบาๆด้วยคำพูดเดียวกัน ที่เหมือนกำลังละเมอว่า..
“ นั่น.. ใช่กล้วยจริงๆเหรอ? ทำไม? กล้วยน่ารักเหลือเกิน กล้วยน่ารักจังเลย ”
จนกระทั่ง.. การแสดงได้จบลง ก็เรียกเสียงปรบมือ เสียงกรี๊ดจนดังสนั่นหอประชุมลั่นไปหมด และนอกจากนี้.. ยังตามด้วยเสียงเรียกร้องอย่างพร้อมเพรียงกันอีกว่า..
..เอาอีก เอาอีก เอาอีก..
เป็นแบบนี้จนผ่านไปนานได้สักครู่ใหญ่ เสียงเรียกร้องก็ยังไม่หยุด จนอาจารย์ที่เป็นที่พิธีกร ต้องเอ่ยประกาศออกไมค์ไปว่า..
“ เอาละครับๆ คงจะเป็นที่ถูกอกถูกใจกันมาก จนถึงขนาดเรียกร้องให้มีการแสดงใหม่อีกครั้ง ถ้างั้น.. ไม่ทราบว่า ทางวงดนตรีจะบรรเลงอีกสักครั้งจะได้ไหม?ตามคำเรียกร้องของแฟนๆ อ่อ.. ได้ใช่ไหม? เอาละ ถ้างั้น.. พวกเรามาสนุกกันอย่างเต็มที่อีกครั้งได้เลยครับ ”
แล้วเพลงก็เริ่มบรรเลงขึ้นใหม่อีกครั้งตามคำเรียกร้อง ต๋องก็สะกิดนัทและนิคยิกๆ แล้วเอ่ยว่า..
“ เฮ้ย.. นัท นิค เมื่อกี้มัวแต่ตะลึงความน่ารักของเจ้ากล้วยจนไม่ได้ดิ้นเลยจนจบเพลง นี่เล่นใหม่อีกครั้งแล้ว พวกเราออกไปดิ้นกันเหอะ เพลงมันส์ดีออก ไปนะ เดี๋ยวก็อดดิ้นกันพอดี ”
“ เออ ไปๆ ไปนิคไป เพลงเริ่มแล้ว ”
“ แต่.. เรา.. ดิ้นไม่เป็นนะ นัท ต๋อง ”
“ โห.. จะยากอะไรนิค? ก็แค่ทำท่ายึกๆตามๆจังหวะเพลง ก็.. แบบว่า..  เต้นแบบกล้วยบนเวทีนั้นแหละ มั่วๆไปเลย สนุกดีออก ”
“ อ่อ.. อย่างนั้นเง้อเหรอ? ถ้าแบบนั้นก็ได้เลย ไม่ยากๆ ”
แล้วทั้งสามก็ไปวาดลวดลายกันอย่างเมามัน โดยที่นิคเจ้าหุ่นน้อยออกท่าทางได้เหมือนกล้วยบนเวที ชนิดเป๊ะๆ เด๊ะๆ แบบท่าต่อท่าจนน่าประหลาดใจว่าเขาทำได้อย่างไร?
“ เง้อ.. นิค ไหนนายบอกเต้นไม่เป็นไง? แล้วนี่ ทำไนายเต้นเลียบแบบกล้วยได้เป๊ะๆเลยอ่า ทำได้ไงเนี่ยยย ”
“ เราก็แค่.. ทำตามข้อมูลในหน่วยความจำน่ะ ก็.. เราเห็นกล้วยเต้นแบบนี้ไปแล้วในครั้งแรก เราบันทึกข้อมูลไว้ในหน่วยความจำแล้ว
เราก็เลยทำแบบกล้วยได้ไง ”
นัทและนิคสนทนากันในระหว่างดิ้นวาดลวดลาย โดยมีนายต๋องทำหน้ามึนๆในคำพูดแปลกๆของนิค แต่แล้ว.. เขาก็เลิกสนใจ หันไปเต้นต่อด้วยความมันส์ด้วยท่าที่พิลึกกึกกือ ยึกๆยือๆ ดูกวนส้น.. เป็นที่สุด..
จากบนเวที กล้วยมองเห็นเหล่าเพื่อนๆของเขากำลังสนุกกันจากเพลงที่เขากำลังร้อง เขาเห็นนิคออกท่าทางได้เหมือนเขาเป๊ะๆ เด๊ะๆ ราวกับว่า.. เขากำลังเต้นอยู่หน้ากระจกมองดูเงาตัวเอง อีกทั้ง.. ในกลุ่มเพื่อนทั้งสามของเขานั้นมีหนึ่งคนที่เขาแอบปลื้มและกำลังสนุกอยู่แบบนี้ ก็ยิ่งทำให้เขาคึกจนหน้ามืดสติหลุด เขาโดดลงจากเวทีในทันที แล้วดิ่งตรงเข้าไปร่วมร้องร่วมเต้นกับเหล่าเพื่อนทั้งสามอย่างชนิดที่ว่า.. สุดเหวี่ยงมีเท่าไรใส่หมด ทำให้เหล่ากลุ่มคนที่กำลังเต้นอยู่ แหวกออกเป็นวงให้ทั้งสี่หนุ่มได้วาดลวดลายกันเต็มที่ กล้วยร้องและเต้นอยู่กลางกลุ่มผู้ชมบนฟลอร์ โดยมีนิคเต้นอยู่ข้างเขาด้วยท่วงท่าที่เหมือนกันกับเขาราวกับเป็นแดนเซอร์ส่วนตัว ก็ยิ่งทำให้เสียงกรี๊ดสนั่นลั่นจนหอประชุมแทบระเบิดถล่มทลายกระนั้นเลยทีเดียว..
ตอนที่ 19
นับแต่.. วันงานโรงเรียนวันนั้นเป็นต้นมา ก็.. เป็นที่โจษขานกันในหมู่นักเรียนว่า.. นักร้องที่ร้องในวันนั้นคือใคร? จนพอได้รู้ที่มาที่ไป
ก็มีหลายๆคนมาเลียบๆเคียงๆด้อมๆมอง บ้างก็มาตีสนิทเพื่อทำความรู้จัก.. แต่.. กล้วย.. ได้กลับมาเป็น.. กำนันกล้วยจอมเฉิ่ม ที่แสนจะ
ขี้อายเหมือนดังเดิมแล้ว ใครที่พยายามมาทำความรู้จัก เขาก็ได้แต่.. ทำเฉิ่มๆ แล้วอายม้วนต้วน พูดจาซื่อๆ เฉิ่มๆ ถามคำตอบคำ จนแต่ละคนที่มาก้อร่อก้อติกเหมือนจะจีบๆ พากันคิดว่า....ไอ้นี่มันคนคนเดียวกับวันนั้นแน่เหรอ?..
จากนั้น.. ก็ค่อยๆหาย ซิ่งไปทีละคน สองคน เพียงไม่นานวันก็หายจ้อยกันไปหมด เสียงโจษขานที่ดูคึกคักในช่วงแรกๆ ก็ค่อยๆ เลือนๆไป ประดุจดังสายลมที่พัดผ่านมา แล้วพัดผ่านไป..
ส่วนทางด้านพี่กอล์ฟที่เป็นนักร้องนำและหัวหน้าวง หลังจากงานในวันนั้น เขาก็พยายามมาชักชวนให้กล้วยเข้ามาเป็นหนึ่งในสมาชิกในวง ด้วยเห็นแววว่า.. เขาน่าจะไปได้ดีเลยทีเดียว แต่.. ก็ต้องถอยทัพกลับไป เพราะ.. กล้วยได้ให้เหตุผลไปว่า..
“ พี่กอล์ฟครับ ผมคงเป็นนักร้องไม่ได้หรอกครับ เพราะในชีวิตผม ผมร้องเพลงนั้นได้จบเพลงแค่เพลงเดียว ส่วนเพลงอื่น คงไม่ต้องพูดถึงเลย ทำไมได้แน่นอนครับ ต่อให้พยายามแค่ไหน? ผมก็คงทำไม่ได้หรอกครับ เพราะผมเคยพยายามมาแล้ว พยายามมาเสียจน.. ตอนนี้.. ผมเลยเลิกพยายามแล้วครับพี่กอล์ฟ ”
สำหรับเพื่อนๆของกล้วยทั้งสามคน อันมี นัท นิค และต๋อง นับตั้งแต่วันนั้น.. ทั้งหมดก็ยังคงมีความสนิทสนมกันเหมือนดังเดิม มีการพูดคุย เย้าแหย่เหมือนดังปกติ นัทก็ยังคงเป็นจอมแหย่ จอมโวยวายเฮฮาที่ปากกับใจดูเหมือนไม่ค่อยตรงกัน เพื่อปกปิดความความรู้สึกลึกๆในใจ ทางด้านนิคหุ่นน้อยก็ยังคงซื่อๆ พูดจาแปลกๆแต่สื่ออกมาจากใจตรงๆ และมีมิตรภาพที่จริงใจแบบเสมอต้นเสมอปลายตลอดมา ส่วนนายต๋องก็ยังคงเป็นจอมกวน จอมยียวน ขี้เล่นสนุกสนานเหมือนดังเคย ถ้าดูจากภายนอกก็ยังคงเป็นปกติดังเช่นนั้น แต่.. ถ้าลองมองลึกๆไปในใจของแต่ละคน ใครจะรู้ได้ว่า.. ความรู้สึกในใจของแต่ละคน มันจะเริ่มเติบโตไปมากกว่าความเป็นเพื่อนไหม? คงไม่มีใครให้คำตอบนี้ได้ดีไปกว่า.. จิตใจในส่วนลึกของทั้งนัท นิค และต๋อง เป็นแน่..
ส่วน.. ทางกล้วยเอง เมื่อมาถึง ณ เวลานี้ เขาเริ่มลังเลกับความรู้สึกของตัวเอง จากที่เคยแอบปลื้มเพื่อนสนิทหนึ่งในจำนวนนั้น แต่.. ในตอนนี้.. กับเพื่อนอีก 2 คนที่เหลือ เขาก็เริ่มรู้สึกแปลกๆด้วย ความรู้สึกสับสนเริ่มก่อตัวรบกวนจิตใจของเขา ยิ่งยามใดที่ได้อยู่ชิดใกล้กับเพื่อนทั้งสาม เขาก็ยิ่งรู้สึกปลื้มจนล้นในอก จนแทบเก็บซ่อนอาการไว้ไม่อยู่ แต่.. กล้วยก็เกรงว่าอาจจะต้องสูญเสียมิตรภาพที่ดีงามกับเพื่อนรักทั้งสามไปถ้า.. มันเป็นแค่เขาเท่านั้น ที่รู้สึกเช่นนี้เพียงฝ่ายเดียว เขานั่งเงียบๆพลางนึกตรึกตรองความรู้สึกตัวเองที่บริเวณใต้ต้นไม้หน้าบ้าน ในยามนี้เขากำลังคิดว่า.. เขาควรทำเช่นไรดี?
“ ไง.. กล้วย เป็นอะไรอีกแก พักนี้พี่เห็นแกชอบมานั่งเหม่อลอยคนเดียวบ่อยๆ มีอะไรในใจหรือเปล่า? ”
พี่สาวคนสวยของกล้วย หลังจากที่แอบมองมาได้ครู่ใหญ่ เธอก็เดินมานั่งข้างๆ พร้อมกับโอบไหล่น้องชาย แล้วเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงที่ดูห่วงใย..
“ ไม่มีอะไรหรอกเจ๊ เค้าก็แค่.. นั่งคิดอะไรเล่นเรื่อยๆเปื่อยๆ ”
“ จริงเหรอ? แต่.. พี่รู้สึกว่า.. อาการแบบนี้.. มันเหมือนคนที่กำลังมีความรัก? กล้วย แกมีอะไรในใจก็ปรึกษาพี่ได้นะ ”
“ ความรัก? เอ่อ.. คือ.. เอ่อ.. ไม่มีๆ เค้าจะไปมีความรักกับใครได้ เออ.. จริงสิเจ๊.. ถ้า.. แบบว่า.. สมมุติว่านะ คืออันนี้บอกก่อนว่าสมมุติ ไม่ใช่เรื่องจริงนะ แบบว่า.. เค้าคงอ่านนิยายรักเยอะ แล้วสงสัยอะไรเงี้ยอ่ะ สมมุตินะเจ๊นะ ไม่ใช่เรื่องจริงนะเจ๊.. มันเป็นการสมมุตินะ คือ.. ว่า.. เค้า.. เค้าอยากจะถามเจ๊ว่า.. ”
“ เออ.. สมมุติก็สมมุติ ก็พูดมาซะทีสิ.. แกอยากจะถามอะไร? สมมุติอยู่นั่นแหละ ”
“ ก็.. อ่า.. คือ.. แบบว่า.. เอ่อ..  ถ้าแบบว่า.. สมมุติว่า.. มีคน คนหนึ่ง เป็นเพื่อนกับอีก 3 คน แล้ว.. เขาเกิดรู้สึกว่า.. แบบว่า.. เอ่อ.. แบบว่าปลื้ม แอบชอบไรเงี้ยกับเพื่อนอีก 3 คนของเขา เอ่อ.. คือ.. เค้าว่านะ.. ถ้าเกิดว่า.. สมมุติว่า.. คนนั้นที่แบบว่าแอบปลื้ม แอบชอบเพื่อนอีก 3 คนของเขานั้นน่ะเป็นตัวเค้าเองนะ คืออันนี้สมมุตินะเจ๊ไม่ใช่เรื่องจริงนะแค่สมมุติ เค้าก็คง.. จะต้อง.. พยายามทำใจ ให้คิดว่า ควรจะต้องคิดเป็นแค่เพื่อนเหมือนเดิมอย่างเดียวพอ ต้องพยายามทำใจให้ได้ เพราะการชอบแบบแฟนกับคนหลายคน มันจะดูเป็นคนที่หลายใจ ซึ่งมันไม่ดี การรู้สึกเป็นเพื่อนเหมือนเดิมนั้นแหละดีที่สุดแล้ว คบกันได้นานดี ความเป็นเพื่อน จะเป็นได้ตลอดไป เค้าคิดว่าแบบนั้นน่าจะดีกว่านะ ”
“ ก็.. เออ ก็.. คงงั้นมั๊ง? ว่าแต่.. ไหนคำถามของแกวะ? ฉันเห็นแกพูดเอง เออเอง แล้วสรุปเอาเองคนเดียว แล้วแกจะมาถามฉันหาหอกอะไร? แกก็หาเหตุผล หาคำตอบได้ด้วยตัวเองแล้วนี่นา? ”
“ เออ.. จริงด้วย ลืมไป แหะๆ งั้นไม่ถามแระ เค้าก็แค่มั่วๆไปงั้นแหละ พูดเรื่อยเปื่อยหาเรื่องคุยไปงั้นแหละ  สงสัยเค้าคงจะอ่านนิยายรักมากไปจนเพ้อเจ้อ เออ.. จริงด้วย มีการบ้าน ยังไม่ได้ทำเลย เดี๋ยวไปทำการบ้านดีกว่า แหะๆ ไปแระ ”
แล้วนายกล้วยก็เอ่ยตัดบท แล้วรีบปลีกตัวเดินจากไปด้วยใบหน้าที่แดงซ่าน พี่สาวแสนสวยของเขามองตามหลัง พลางคิดในใจว่า..
..เจ้ากล้วยเอ๊ย.. แกคงจะเริ่มเป็นหนุ่มเริ่มมีความรักแล้วสิ แกไม่ใช่เด็กๆอีกต่อไปแล้ว คำพูดเมื่อกี้จะเป็นใครได้? นอกจากตัวของแกเอง มาทำเป็นพูดสมมุติๆอยู่นั่นหละ คงจะอายละสิ นี่.. คงจะกำลังรู้สึกสับสนกับใจตัวเอง จนอยากจะบอกใครสักคน? แต่.. แกก็คิดก็หาคำตอบให้ตัวเองได้แล้วนี่นา ก็.. ขอให้แกทำใจได้แบบที่คิดจริงๆก็แล้วกัน เรื่องของความรู้สึก ความรัก ดูเหมือนจะมันซับซ้อนมาก แกคงจะต้องค่อยๆเรียนรู้ด้วยตัวเอง พี่เป็นห่วงแกเหลือเกินนะ เจ้ากล้วยจอมเฉิ่ม..
..ตรืด ตรืด ตรืด..
เสียงโทรศัพท์มือถือของ ดร. นพคุณ ดังขึ้นในช่วงบ่ายๆของวันหนึ่ง ซึ่งในขณะที่เวลานั้น เขากำลังง่วนอยู่กับการตรวจสอบวิเคาระห์ข้อมูลจากจอคอมพิวเตอร์ในห้องทดลองส่วนตัวของเขา เขาหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาดูว่า.. เป็นใครกัน ที่ติดต่อมา? แต่.. กลับไม่ปรากฎเลขหมายปลายทางจากจอโทรศัพท์มือถือ เขามีความรู้สึกแปลกใจเล็กน้อย แต่.. ก็กดรับโทรศัพท์..
“ สวัสดีครับ ผม ดร.นพคุณครับ ”
“ ไง.. นพ หวังว่ายังคงจำเพื่อนเก่าคนนี้ได้นะ หึหึ ”
เสียงปลายสายที่ตอบรับฟังดูแปลกแปร่งคล้ายคนต่างชาติพูดภาษาไทย เอ่ยตอบกลับมาด้วยน้ำเสียงที่ดูสนิทสนมคุ้นเคย ดร.นพคุณรู้สึกแปลกใจ ว่าใครกัน? รู้จักชื่อเรียกเล่นๆของเขาด้วย? นี่.. คงอาจจะเป็นเพื่อนเก่ากระมัง? ว่าแต่.. เพื่อนคนไหนกัน? เขาพยายามนึกทบทวนความทรงจำของตัวเอง แล้วเอ่ยถาม..
“ เอ่อ.. ไม่ทราบว่า.. ใครพูดสายครับ? ”
“ หึหึ ไม่เจอกันไม่กี่ปี่ ลืมกันเสียแล้วเหรอ? ก็.. เราเคยเป็นเพื่อนร่วมชั้น อีกทั้งยังเป็นคู่แข่งกัน เมื่อสมัยที่เรารียนที่มหาวิทยาลัยที่อังกฤษไง? ทีนี้พอนึกออกหรือยัง? ดร.นพคุณ จอมอัจฉริยะ ”
“ หรือว่า.. นี่.. เป็นนายเองหรอกเหรอ? นายนั่นเอง.. ล่าสุดเราได้ข่าวมาว่า.. นายกำลังเข้าร่วมโคงการค้นคว้าวิจัยเกี่ยวกับอาวุธสงครามที่เป็นหุ่นแอนดรอยด์ ของประเทศ XX ใช่ไหม? นายรู้ไหม? ว่า.. นายกำลังก้าวผิดทางนะ นายเป็นคนเก่ง มีมันสมองเป็นเลิศ แต่.. ทำไม? นายไม่ใช้ความรู้ความสามารถของนายในทางสร้างสรรค์ให้เกิดประโยชน์แก่มวลมนุษย์ นายรู้ไหม? ถ้าโครงการนั้นบรรลุผล มันจะเป็นอาวุธสงครามที่มีอานุภาพการทำลายล้างเผ่าพันธ์มนุษย์ด้วยกันในสงครามอย่างร้ายแรงเลยเชียวนะ ฉันอยากให้นายลองคิดดูให้ดีๆ
ใหม่ ”
“ นายก็ยังคงเป็นนายเช่นเดิมนะ ที่มีแต่อุดมการณ์ ทรงคุณธรรมเป็นพระเอก แต่รายได้น้อย อุดมการณ์ของนาย มันทำให้ชีวิตความเป็นอยู่ร่ำรวยสุขสบายได้ไหม? หึหึ นายคงไม่รู้หรอกว่า.. โครงงานค้นคว้าวิจัยของฉัน มันมีค่าตอบแทนมหาศาลขนาดไหน? ทั้งยังอาจสร้างชื่อเสียงให้โด่งดังอีกด้วย นายรู้ไหม? รายได้ขนาดนี้ สามารถทำให้สบายไปได้ทั้งชาติเลยทีเดียว คุ้มเสียยิ่งกว่าคุ้มอีกจะบอกให้ ”
“ ฉันไม่สนเรื่องชื่อเสียงเงินทองอะไรนั่นเท่าไรนักหรอก ชีวิตความเป็นอยู่ของครอบครัวฉันก็สุขสบายพอควรตามฐานะอยู่แล้ว ฉันคงไม่ต้องการอะไรมากไปกว่านี้อีก ขอแค่.. สิ่งที่ฉันทำ มันสามารถเป็นประโยชน์แก่มวลมนุษยชาติได้อย่างสูงสุด ฉันก็พอใจแล้ว ว่าแต่.. ที่นายติดต่อมาในวันนี้  นายมีธุระอะไรกับฉันหรือ? ”

“ ก็.. แค่.. อยากชวนนายเข้าร่วมโครงการด้วยกันไงเพราะผลงานค้นคว้าวิจัยของนายล่าสุดในตอนนี้ มัน.. ดูเหมือนว่าช่างอัจฉริยะน่าทึ่งเหลือเกิน มันยอดเยี่ยม น่าสนใจมากๆ ฉันว่า..ถ้าเอามาพัฒนาร่วมกับผลงานวิจัยค้นคว้าของฉัน มันน่าจะไปได้สวยเลยทีเดียวนะ หึหึ ”
“ นี่นายพูดถึงอะไร? ผลงานอัจฉริยะอะไรกัน?ตอนนี้ ฉันก็แค่.. กำลังทำวิจัย ค้นคว้าพัฒนา เกี่ยวกับอวัยวะเทียมให้แก่ผู้พิการให้สามารถใช้งานได้เหมือนอวัยวะจริงก็แค่เท่านั้น ยังไม่สำเร็จลุล่วงดีเสียด้วยซ้ำ ยังคงต้องพัฒนาต่อไปอีกมาก ”

pongsakron01

ขอบคุณครับ

abcdefghij

จะเปล่งประกายงดงานน

snowprince1994

ขอบคุณมากคับ

dung

ขอบคุณครับ

thae33001

ขอบคุณครับ

tarsii

ขอบคุณมากนะ

parwlove24

ขอบคุนมากๆๆๆๆ นะค่าาาา ^^ !!!!!!

tor_8915

ขอบคุณน่ะครับ

ShangHai

ขอบคุณครับ

minone

ขอบคุนนะคับ

gutoon

ขอบคุณมากๆๆเลยครับบ สนุกมากๆเลย

4_NAY

อย่าทำอะไรนิคนะ

liteboy

สนุกมาก

napapadon1

ขอบคุณครับ

JakeNaKrub

อมกกกก ตัวร้ายยยย

obchoeitoh

ขอบคุณครับ