++ Robot เฮ้!!! เขาคือหุ่นยนต์ ++ % 20

tanya

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับ และขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
ความเดิมตอนที่แล้ว

สิ่งประจักษ์ต่อสายตาเขาในขณะนี้คือ..นิคในสภาพเปลือยเปล่า นอนไร้สติบนเตียงเหล็ก โดยมีอาจารย์วิษณุกำลังทำอะไรบางอย่างกับร่างไร้สติของนิค ขอบตาเขาร้อนผ่าวน้ำตาเอ่อในทันทีขยับจะลุกไปหยุดยั้งการกระทำนั้น แต่.. ดูเหมือน เขาไม่สามารถเคลื่อนไหวร่างกายได้อิสระดังเดิมเขาถูกพันธนาการแน่นหนา อยู่บนเก้าอี้ที่เขาเผลองีบหลับไปนั่นเอง ในเวลานี้เขาทำได้เพียง ตะโกนร้องอย่างบ้าคลั่ง น้ำตาไหลพรากอาบแก้ม..
“ หยุดนะ อาจารย์จะทำอะไรนิค? ได้โปรดอาจารย์ครับ หยุดเถิดครับ โฮๆ ”
ตอนที่ 26
ภาพที่เห็น มันเสียดแทงความรู้สึกของนัทอย่างรุนแรง เขารู้สึกทนไม่ได้กับสิ่งที่เกิดขึ้น แต่ก็ไม่สามารถหยุดยังเหตุการณ์เลวร้ายที่เกิดขึ้นกับนิคได้เลย มันทำให้เขารู้สึกอึดอัดจนอยากจะเบิดออกมา นัทในเวลานี้ จึงได้แต่ตะโกนร้องอย่างคุ้มคลั่งน้ำตาไหลพราก
“ ฟื้นแล้วเหรอไอ้หนู ฟื้นเร็วกว่าที่คิดนะ ความจริงฉันไม่อยากให้เธอได้เห็นอะไรแบบนี้หรอกเพราะมันคงทรมานจิตใจน่าดู แต่มันก็ช่วยไม่ได้ในเมื่อเธอฟื้นขึ้นมาเร็วกว่ากำหนดเอง หึหึ ”
“ อาจารย์กำลังจะทำอะไรนิค แล้วทำไมต้องทำแบบนี้ด้วย ”
“ หึหึ ความจริงฉันไม่ใช่อาจารย์หรอก ก็แค่แฝงตัวมาเพื่อเหตุผลในวันนี้ไง ความจริงฉันไม่อยากดึงเธอเข้ามาเกี่ยวเลยนะ แต่เท่าที่ตลอดเวลาที่สังเกตดูเธอทั้งคู่ ดูเธอจะไม่ห่างกันเลยแทบจะตลอดเวลาดังนั้น การจะดึงตัวเจ้าหุ่นตัวนี้มาได้ ก็จำต้องพ่วงเธอมาด้วย
ไงล่ะ ”
“ อาจารย์ เอ่อ คุณ..  คุณรู้ว่านิคเป็นหุ่นยนต์ คุณเป็นใครกันแน่ แล้วทำแบบนี้เพื่ออะไร? ”
“ ฉันคือ ดร.วิคเตอร์ เพื่อนและคู่แข่งของพ่อเธอสมัยเรียนวิทยาลัยไง ฉันได้สืบรู้ถึงผลงานวิจัยอันแสนอัจฉริยะของพ่อเธอ จึงพยายามหว่านล้อมให้เข้าร่วมโครงการพิเศษของฉัน เพื่อที่จะได้เป็นการง่าย ที่ฉันจะได้สืบความลับอันซับซ้อนของกลไกภายในของเจ้าหุ่นตัวนี้ แต่มันไม่เป็นผลเลย พ่อเธอดื้อดึงมาก ยึดติดแต่อุดมการณ์ที่กินไม่ได้ ทางเลือกสุดท้ายของฉันจึงต้องทำวิธีนี้ นี่ฉันสแกนตรวจสอบระบบวงจรภายในแล้ว มันละเอียดซับซ้อนจนน่าทึ่งเลย พ่อเธอนี่เก่งจริงๆ สร้างออกมาได้ใกล้เคียงมนุษย์จนน่าตกใจเลย ดูจากโครงสร้างภายนอกนี่สิ มันสมบูรณ์งดงามดุจดังเด็กมนุษย์จริงๆ เดี๋ยวฉันคงต้องชำแหละ แยกชิ้นส่วนเจ้าหุ่นตัวนี้ เอาไปวิจัยคนคว้าต่อที่โครงการของฉันที่ประเทศxx ซึ่งสักพักก็คงเรียบร้อย หึหึ ”
“ ได้โปรดอย่าทำอย่างนั้นนะครับ คุณกำลังจะทำให้นิคตาย คุณกำลังจะฆ่านิค ได้โปรดเถิดครับ ถ้าทำอย่างนั้นคุณจะเป็นฆาตกรนะ
โฮๆ ”
“ ฆาตกรเหรอ? ตลกแล้วเจ้าหนู เจ้านี่มันก็แค่หุ่นนะ มันก็เหมือดังเครื่องใช้ไฟฟ้าชิ้นหนึ่ง การที่ฉันทำแบบนี้จะเป็นฆาตกรได้ไง ”
“ นิคไม่ใช่สิ่งของ นิคมีชีวิตจิตใจ นิคเป็นมนุษย์ อย่าฆ่านิคนะครับ ผมสัญญา ผมจะพยายามอ้อนวอนคุณพ่อให้เข้าร่วมโครงการคุณ ได้โปรดเถิดครับ ”
“ พอเถิดเจ้าหนู เธอกำลังทำให้ฉันเสียเวลานะ เดี๋ยวถ้าฉันจัดการเจ้านี่เสร็จ เธอก็จะเป็นรายต่อไป ”
“ คุณจะฆ่าผมใช่ไหม? ทำไมคุณโหดร้ายแบบนี้ ทำได้แม้กระทั่งเด็ก ”
นัทโอดครวญเสียงสั่นด้วยความหวาดหวั่น เขารู้สึกกลัวจนตัวสั่น
“ โอวๆ ไม่ถึงขั้นนั้นหรอกไอ้หนู ก็แต่ลบความจำเธอ ก็แค่นั้น เพื่อป้องกันความยุ่งยากที่จะตามมา ถ้าโชคดีเธอก็จะแค่ลืมความทรงจำของเหตุการณ์ในตอนนี้ และก็แค่ความทรงจำบางส่วนหายไป แต่ถ้าโชคร้ายหน่อย สมองเธอกระทบกระเทือนมาก เธอก็อาจจะสมองเสื่อมเป็นเด็กปัญญาอ่อน แต่ไม่ถึงตายหรอก แต่ถ้ามันโชคร้าย เป็นอย่างนั้นจริงๆ ก็ไม่เห็นมีอะไรที่ฉันต้องแคร์เลยจริงไหมไอ้หนู หึหึ ฉันเสียเวลากับเธอมามากพอแล้ว เธอจะพร่ำจะบ่นอะไรฉันไม่สนใจแล้ว คร่ำครวญไปเถิด มันไม่มีผลใดๆกับฉันทั้งนั้น ไม่มีอะไรหยุดยั้งความตั้งใจของฉันในครั้งนี้ได้หรอก หึหึ ”
ดร.วิคเตอร์พูดจบ ก็เลิกสนใจนัทอีกต่อไป ไม่ว่านัทจะกรีดร้องอย่างบ้าคลั่งแค่ไหน ก็ไม่อาจทำลายสมาธิ และความตั้งใจของเขาได้เลย เขาหยิบเครื่องมือชิ้นหนึ่งขึ้นมา มันเป็นโลหะสีมันวาว มองคล้ายใบเลื่อยวงกลม แต่มีขนาดเล็กพอกระชับมือ เมื่อเปิดเครื่อง ใบเลื่อยหมุนเร็วจี๋เสียงเครื่องยนต์ครางเบาๆ มันดูน่ากลัวเหลือเกินถ้ากรีดชำแหละไปบนผิวเนื้อใครสักคน เขาบรรจงจ่อใบเลื่อยนั้น ที่ส่วนบริเวณลำคอของนิค ที่นอนไร้สติบนเตียงเหล็ก นัททนเห็นภาพนั้นไม่ได้อีกต่อไป ใจเขาจะขาดให้ได้ เขากรีดร้องอย่างลืมตัว แต่หลับตาเบือนหน้าหนีจากภาพที่กำลังจะเกิดขึ้น ก่อนที่ใบเลื่อยคมกริบจะกรีดลงผิวเนื้อสังเคราะห์ของนิค เหตุการณ์บางอย่างก็เกิดขึ้น
“ เคร๊ง! ”
มีบางสิ่งที่เคลื่อนไหวได้รวดเร็วจนน่าทึ่ง ปัดใบเลื่อยคมกริบจนหลุดกระเด็นไปจากมือของดร.วิคเตอร์เพียงแค่เส้นยาแดงผ่าแปด ฉิวเฉียดจะชำแหละผิวเนื้อบริเวณลำคอนิคพอดี
“ RV 05 หยุดวิคเตอร์ ช่วยนิค ส่งคลื่นกระแสแม่เหล็กปลุกให้นิคตื่น ทำเดี๋ยวนี้ ”
หุ่นยนต์ตัวเล็กเหมือนของเล่น เคลื่อนไหวได้รวดเร็วปานลมพัด ปฎิบัติการณ์ตามคำสั่งเสียงนั้นในทันที ที่แท้มันคือ เจ้าหุ่นเวอร์ชั่นแรกๆของนิคนั่นเอง นัทเหลือบมองไปทางต้นเสียงก็พบว่า พ่อของเขา ดร.นพคุณ และผู้ช่วยวิทยา กำลังตรงดิ่งมาทางเขาด้วยความร้อนรน
“ นัทเป็นไงบ้างลูก พ่อเป็นห่วงแทบแย่เลย เดี๋ยวพ่อแก้มัดให้นะลูก ”
“ โฮๆ พ่อครับ อาวิทยาครับ มาทันเวลาพอดี นิคเกือบตายแล้วครับ โฮๆ แล้วพ่อกับอา มาได้ไงครับ ตามหาผมจนเจอได้ไง? ”
“ ก็ ตอนปรับโครงสร้างนิคที่ผ่านมา พ่อสังหรณ์ใจว่าจะต้องมีเรื่องร้ายๆเกิดขึ้นกับนิคแน่ พ่อเลยติดตั้งเครื่องส่งสัญญาณลงไปภายในโครงสร้างนิคด้วย ทำให้สามารถรู้ได้ว่าตอนนี้นิคอยู่ที่ไหน ซึ่งแน่นอนว่า เมื่อที่ไหนมีนิค ที่นั่นต้องมีนัท วันนี้พ่อสังหรณ์ใจแปลกๆ ตรวจสอบเส้นทางการเดินทางของนิคจากเครื่องส่งสัญญาณ เห็นว่า มีการเดินทางออกนอกพื้นที่ที่แปลกออกไป พ่อจึงรีบตามมาทันทีเลยลูก เอาละ พ่อแก้มัดให้แล้ว วิทย์ ช่วยพานัทไปที่รถที เดี๋ยวทางนี้พี่จัดการเอง ”
ดร.นพคุณพูดจบก็รีบดิ่งไปยังนิคในทันที.. ส่วนทางด้านเจ้าหุ่นตัวได้เล็กก่อกวน ดร.วิคเตอร์ จนเกิดความวุ่นวาย และกันให้ห่างไปจากนิค จากนั้น มันก็ส่งคลื่นแม่เหล็กไฟฟ้าไปยัง ส่วนสมองกลของนิค เพื่อปลุกนิคให้ตื่นขึ้นการจากการหยุดทำงานหลับไหลอย่างไร้สติ เพียงไม่นานนิคก็ลืมตาตื่นขึ้น และรู้สึกงงงันกับเหตุการ์ตรงหน้า ความทรงจำครั้งสุดท้าย เขาจำได้ว่า.. อาจารย์วิษณุ เข้ามาโอบไหล่เขาในตอนที่นัทผลอยหลับคงจะเป็นด้วยฤทธิ์ยากล่อมประสาทที่ผสมในเครื่องดื่มให้นัทดื่มนั่นเอง ในตอนนั้นเขารู้สึกเหมือนมีกระแสไฟฟ้าแรงสูงผ่านเข้ามาในโครงสร้างร่างกายจนช๊อค จากนั้นเขาก็หมดสติ มารู้สึกตัวอีกที ก็เห็นตัวเองนอนเปลือยอยู่บนเตียงเหล็ก แล้วเห็นดร.นพคุณ กำลังถกเถียงกับอาจารย์วิษณุอย่างรุนแรงน่าหวาดหวั่น โดยมีเจ้าหุ่น RV 05 ยืนสงบนิ่งอยู่ข้างๆเขา และแล้วเหตุการณ์ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น อาจารย์วิษณุหรือดร.วิคเตอร์ ผลัก ดร.นพคุณอย่างแรงจนกระเด็นไปนั่งที่พื้น แล้วเขาก็หยิบขวดสารเคมีบางอย่างซึ่งอาจเป็นส่วนผสมของวัตถุเคมีอาวุธสงคราม ที่เขากำลังค้นคว้าวิจัยอยู่ ขว้างใส่ดร.นพคุณ นิคเห็นท่าไม่ดี เขารีบออกคำสั่งเสียงให้หุ่น RV 05 ช่วย ดร.นพคุณในทันที
“ RV 05 เอาตัวกันสารเคมีอย่าให้โดน ดร.นพคุณ ”
สิ้นคำสั่งจากนิค เจ้าหุ่นตัวน้อย กระโดดพุ่งเข้าชนขวดสารเคมีประหลาดที่ลอยละลิ่วไปยังดร.นพคุณ อย่างรวดเร็วปานสายฟ้าแลบ ทันทีที่ร่างเจ้าหุ่นตัวเล็กกระทบขวดสารเคมีจนแตก ก็เกิดปฎิกิริยาระเบิดเสียงดังสนั่นบาดแก้วหูในทันที แรงอัดของระเบิด ทำให้ ดร.นพคุณ และ ดร.วิคเตอร์ กระเด็นปลิวหมดสติในทันที ส่วนนิค เขารู้สึกวูบไม่รู้สึกตัวไปชั่วขณะ พอรู้สึกตัวอีกครั้งก็เห็นไฟกำลังลุกไหม้อย่างรวดเร็วจนน่ากลัว ภาพที่เห็น เขาเห็นดร.นพคุณ และอาจารย์วิษณุ หรือ ดร.วิคเตอร์ นอนหมดสติอยู่ท่ามกลางกองเพลิง จากการประมวลผลในสมองกล เหตุการณ์ในตอนนี้อันตรายต่อชีวิต อย่างใหญ่หลวง โหมดอัจฉริยะ เขาทำงานในทันที เขารีบดิ่งไปอุ้มดร.นพคุณ วิ่งฝ่ากองเพลิงออกมาโดยไม่สนใจตัวเองเลย ว่าผิวสังเคราะห์ของเขาจะถูกไฟไหม้เสียหายแค่ไหน? หลังจากที่ออกมาจากกองเพลิงได้และพาดร.นพคุณไปที่รถ เขาก็ใช้ดวงตาเอ็กเรย์ตรวจสอบร่างกายดร.นพคุณ เมื่อพบว่าไม่ได้รับบาดเจ็บอะไรมาก เขาก็ส่งคลื่นกระแสไฟฟ้าอ่อนๆ ปลุกให้ดร.นพคุณฟื้นจากการหมดสติ
“ คุณลุงครับ คงไม่เป็นอะไรมากนะครับ เดี๋ยวผมจะเข้าไปช่วยอาจารย์วิษณุ ตอนนี้กำลังอยู่ในช่วงอันตรายมากเลยครับ ”
“ นิคอย่านะ มันอันตรายมาก อย่าเข้าไปนะ นายรู้ไหม? เมื่อกี้ อาจารย์วิษณุกำลังจะฆ่านายนะ ดีที่พ่อ กับอาวิทยามาช่วยทัน นายจะไปเสี่ยงชีวิต ช่วยคนที่กำลังจะฆ่านายทำไม? อย่าเข้าไปนะ มันอันตรายมาก ไฟกำลังลุกรุนแรงจนน่ากลัวแล้วนะ ตอนนี้ตามตัวนายโดนไฟลวกเป็นแผลเหวอะหลายแห่งแล้วด้วยนะนิค ”
“ ถึงอย่างไร เราคงปล่อยให้มีใครตายไม่ได้นะนัท ไม่ว่าคนคนนั้น จะสงค์ดีหรือร้ายต่อเราแค่ไหน เราคงปล่อยให้เขาตายไม่ได้ ไม่ต้องห่วงนะนัท เดี๋ยวเราออกมา เราไปละ ”
“ ไม่นะนิค อย่านะ.. ”
ไม่ทันเสียแล้ว นิควิ่งอย่างรวดเร็วฝ่ากองเพลิงเข้าไปในทันที ในเวลานี้ นัททำได้เพียงกอดพ่อของเขาแน่น น้ำตาไหลพรากด้วยความเป็นห่วงนิค ภาพที่เห็นตรงหน้าเขาในขณะนี้ ไฟกำลังลุกท่วมบ้านอย่างน่ากลัว โอกาสที่คนที่ติดอยู่ภายในจะรอดชีวิต ดูจะมีน้อยเต็มที เหตุการณ์ต่างๆที่เกิดขึ้นในวันนี้ มันดูเหมือนความฝันของนัท เขาคิดในใจว่า นี่มันเกิดเหตุการณ์แบบนี้กับเขาขึ้นจริงๆหรือ? หรือว่าเขาฝันไป หัวใจดวงน้อยๆของเด็กหนุ่มเล็กๆสะเทือนใจจนแทบแบกรับอารมณ์นี้ไม่ไหว ในยามนี้.. เขาได้แต่ภาวนาให้นิคปลอดภัย ซึ่งโอกาสนั้น ดูจะมีน้อยเต็มที..
ตอนที่ 27
“ บึม ”
เสียงระเบิดดังขึ้นสนั่นหวั่นไหวเปลวไฟลุกพวยพุ่งสูงเป็นรูปดอกเห็ดควันสีเทาหม่นลอยกลบท้องฟ้า แม้ว่านัทจะอยู่ห่างจากตัวบ้านที่กำลังไฟไหม้ไกลพอควร แต่ก็ยังสัมผัสได้ถึงไอความร้อนสูงจากเปลวเพลิงนั้น ไฟคงจะลามไปถูกสารเคมีไวไฟจนเกิดปฎิกริยาระเบิดขึ้น ตัวบ้านถล่มครืนลงมาในทันทีหลังจากสิ้นเสียงระเบิด นัทรู้สึกช๊อคกับสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อครู่ นั่นหมายความว่า ถ้านิคยังติดอยู่ในกองเพลิง ป่านนี้ นิคคงป่นเป็นผงไปแล้วจากแรงระเบิด มันเป็นอย่างนั้นจริงๆหรือ นัทพยายามถามตัวเอง แต่ยังแอบมีความหวังเล็กๆว่านิคคงจะไม่เป็นอะไร จากเปอร์เซ็นต์ความน่าจะเป็นไปได้เพียงแค่ 0.0001 เปอร์เซ็นต์ก็ตาม และแล้ว.. ความน่าจะเป็นไปได้อันน้อยนิดนั้น มันกลับเป็นไปได้จริงๆดุจดังปาฎิหาริย์ นิคอุ้มดร.วิคเตอร์ กระโดดสูงร่วม 20 เมตร รอดพ้นจากแรงระเบิดได้ทันการณ์พอดี นิคอุ้มร่างไร้สติของดร.วิคเตอร์มาวางบนพื้นใกล้ๆนัท ดร.นพคุณ และผู้ช่วยวิทยา เขาใช้ดวงตาเอ็กเรย์ ตรวจสอบอาการบาดเจ็บของดร.วิคเตอร์ พบว่า มีการบอบช้ำภายในเล็กน้อยจากแรงอัดของระเบิด นอกนั้นก็มีบาดแผลตามร่างกายนิดหน่อย ดูไม่น่ากังวลเท่าไร เขาจึงส่งคลื่นกระแสไฟฟ้าอ่อนๆ ปลุกดร.วิคเตอร์ให้ฟื้นขึ้นจากอาการหมดสติ
“ อาจารย์วิษณุไม่เป็นอะไรมากนะครับ แค่บาดเจ็บนิดหน่อย ไม่น่ากังวลอะไร? เพียงแต่ว่าตัวบ้านพังเสียหายไปหมดแล้ว ดีที่บ้านนี้อยู่ห่างจากชุมชน ไฟจึงลามไปติดบ้านหลังอื่นที่อยู่ห่างออกไปไม่ถึง ไม่งั้นคงเกิดความเสียหายร้ายแรงมากกว่านี้ ”
“ นิค นี่เธอ.. เธอช่วยชีวิตฉัน เธอคงไม่รู้ ว่าเมื่อครู่ ฉันกำลังจะทำลายเธอ กำลังจะฆ่าเธอ แล้ว. ทำไม? ทำไมเธอถึง.. ”
ดร.วิคเตอร์รู้สึกตื้อในความรู้สึก และละอายใจอย่างสุดซึ้ง นี่เขาทำอะไรลงไป ความโลภ ครอบงำจิตใจเขาจนมืดบอด จนทำให้เขาทำในสิ่งที่ไร้ซึ่งมนุษยธรรมของความเป็นมนุษย์กับหุ่นยนต์ตัวน้อยที่ยังดูเป็นหนุ่มน้อยคนนนี้ แต่กลับมีจิตใจสูงส่ง จนมนุษย์อย่างเขายังมิอาจเทียบได้ อีกทั้ง ความรักความผูกพันธ์ของนัทและนิค มันแน่นแฟ้นและบริสุทธิ์เหลือเกินตามสายตาที่เขาเห็นมาโดยตลอด เขายังจะไปทำลายมันอย่างเลือดย็นชนิดที่ไม่น่าให้อภัยเลย ทำไมเขาจึงเลวได้ถึงเพียงนี้ เขาอยากเอ่ยคำขอโทษ แต่มันคงไม่เพียงพอ อีกทั้งในเวลานี้เขาไม่กล้าแม้เพียงสู้สายตาใครๆเลย ความละอายมันเอ่อท้นจนท่วมความรู้สึก ยิ่งได้ยินคำตอบจากปากนิค ที่กล่าวตอบมาว่า..
“ ผมทราบครับ นัทบอกผมว่าอาจารย์พยายามจะฆ่าผมตอนที่ผมจะวิ่งเข้าไปช่วยอาจารย์ในกองเพลิง แต่.. ไม่ว่าจะอย่างไรก็ตาม ผมก็คงปล่อยให้มนุษย์ต้องเสียชีวิตโดยที่ผมอยู่นิ่งเฉยไม่ได้ครับ ”
“ ทำไมเธอถึง..? นพ โปรแกรมความคิดแบบนี้มาให้เธอหรือ? ”
“ ไม่ครับ ผมคิดได้เอง คุณลุงโปรแกรมให้ผมไม่ทำร้ายสิ่งมีชีวิต และคอยปกป้องดูแลนัท เพียงเท่านี้ครับ ”
“ เธอ.. นิค.. ”
ดร.เตอร์วิคเตอร์ได้ยินดังนั้นถึงกับน้ำตาเอ่อ นิคไม่ใช่หุ่นยนต์จริงๆ ทุกอย่างมันเป็นธรรมชาติ มีชีวิตจิตใจ มีความคิด มีความรู้สึก นี่เมื่อครู่เขากำลังจะฆ่าเด็กแบบอำมหิตเชียวหรือนี่ เขาหลบสายลงต่ำ เอ่ยอ้อมแอ้มในลำคอด้วยความละอายใจเป็นอย่างยิ่งว่า..
“ นัท นิค ครู เอ่อ.. ฉัน ขอโทษเธอทั้ง 2 คนด้วยนะ มันคงยากที่จะทำใจยกโทษให้ในตอนนี้ได้ แต่.. ฉันอยากบอกกับเธอทั้ง 2 ว่า ฉันเสียใจจริงๆ นพ.. ฉันขอโทษนะ ที่ทำร้ายครอบครัวนายได้ถึงขนาดนี้ ตอนนี้นายรีบพาเด็กๆออกไปจากที่นี่เถิด อีกไม่นานคงมีรถดับเพลิง ตำรวจและนักข่าวมา มันคงวุ่นวายน่าดู เด็กๆบอบช้ำจากการกระทำเลวๆของฉันมามากพอแล้ว ฉันขอยอมรับชะตากรรมกับสิ่งเลวๆที่ได้ก่อขึ้นมาเอง นายรีบพาเด็กๆไปเถิด ”
ไม่คำพูดใดๆ เอ่ยตอบจากปากของครอบครัวดร.นพคุณ ทั้งหมดพากันขึ้นรถยนต์ส่วนตัวและแล่นจากไปในเวลาไม่นาน ทิ้งให้ดร.วิคเตอร์ นั่งทบทวนการกระทำอันเลวร้ายของตนเองเมื่อครู่อยู่แต่เพียงลำพัง. . . .
“ นัท ไปพักผ่อนก่อนดีไหมลูก นิคไม่เป็นอะไรมากหรอก ไม่ต้องเป็นห่วงหรอกนะ อาวิทยากำลังตรวจสอบ และซ่อมแซมผิวสังเคราะห์ของนิคซึ่งไม่มีอะไรเสียหายมากนัก อีกไม่นานคงเรียบร้อยดี เดี๋ยวพอลูกหลับแล้วตื่นขึ้นมา ลูกก็จะได้เห็นนิค จอมซนคนเดิมกลับมาดังเดิมนะลูก นี่ก็ดึกมาก ตี3 กว่าแล้ว ไปนอนก่อนดีไหมลูกเดี๋ยวพ่อจะไปอยู่เป็นเพื่อน ”
“ ไม่ครับพ่อ นัทจะรอนิค พ่อไม่ต้องห่วงนัทหรอกครับ ”
“ เอางั้นเหรอลูก งั้นไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าใหม่ก่อนดีไหม? จะได้สดชื่น ดูสิ.. ตอนนี้ลูกพ่อคนนี้มอมแมมหมดหล่อเลย ไปเถิดลูก เดี๋ยวพ่อจะไปดูนิคสักหน่อย ป่านนี้ทุกอย่างคงใกล้เรียบร้อยดีแล้วนะ รักกันดีจริงๆเลยนะ ไอ้ 2 หนุ่มนี่ หึหึ ”
“ ครับพ่อ ”
นัทกล่าวจบ ก็เดินปลีกตัวไปยังห้องน้ำในห้องพักภายในอาคารห้องทดลองของดร.นพคุณ เพื่อชำระร่างกาย เขาปล่อยให้สายน้ำเย็นจากฝักบัวไหลผ่านศีรษะ เป็นเวลาครู่ใหญ่ เหมือนดังอยากจะให้ชำระล้างความทรงจำอันเลวร้ายที่เพิ่งเกิดขึ้นเมื่อครู่ใหญ่ที่ผ่านมาให้หมดไปจากความนึกคิด แล้ว.. ภวังค์ความคิด เขาต้องสะดุดลง เมื่อมีเสียงเคาะประตูห้องน้ำ
“ ก๊อก ก๊อก ก๊อก ”
“ เดี๋ยวครับพ่อ นัทอาบจวนเสร็จแล้วครับ พ่อรอแปบนึงนะครับ ”
“ ก๊อก ก๊อก ก๊อก ”
“ เสร็จแล้วครับ เสร็จแล้วครับ จะออกไปเดี๋ยวนี้แล้วครับพ่อ ”
“ อาบเสร็จแล้วเหรอ? เสียดายจัง นิคว่าจะมาขออาบด้วยคน ไม่ได้อาบน้ำด้วยกันกับนัทมาตั้งนานแล้ว ”
“ นิค ไอ้บ้า นี่นายไม่เป็นไรแล้วเหรอ? เราเป็นห่วงนายแทบแย่เลย ”
“ นายดูเอาสิ เห็นไหม? ทุกอย่างเหมือนเดิมแล้ว อาวิทยายังรีเฟรชพลังงานให้เราด้วย เรารู้สึกสดชื่นมากๆเลยตอนนี้นะนัท อ้าว แล้ว.. ทำไม? นายน้ำตาไหล นายร้องไห้ทำไม? ”
นัทไม่กล่าวตอบ แต่กลับดึงนิคเข้ามากอด แล้วเอ่ยกระซิบที่ข้างหูนิคว่า..
“ เรานึกว่าจะต้องสูญเสียนายไปแล้วนะนิค ถ้าเป็นแบบนั้นจริงๆ หัวใจเราคงสลาย นิค เรารักนายนะ ”
นัทพูดเพียงแค่นั้น ก็ผินใบหน้าของนิค มาสัมผัสริมฝีปาก มันเป็นจูบแรกในชีวิตวัยหนุ่มของเขา เขาทำลงไปเองจากความรู้สึกจริงๆลึกๆภายในจิตใจ ไม่ว่านิคจะเป็นเช่นไร เป็นหุ่นยนต์ หรืออะไรก็แล้วแต่ ในยามนี้ หัวใจดวงเล็กๆของเขาได้หล่อหลอมเป็นหนึ่งเดียว
กับหัวใจกลไกที่มีจิตใจสูงค่ายิ่งกว่ามนุษย์บางคนไปเสียแล้ว นิค คือคนที่ใช่ ที่เกิดมาเพื่อคู่กับเขา แม้จะมีกำเนิดที่ต่างกันก็ตาม มันคงจะเป็นพรหมลิขิตที่ถูกขีดมาเช่นนี้กระมัง..

ส่วนความรู้สึกของนิคเป็นเช่นไร คงไม่ต้องพูดถึงเลย ความผูกพันพัฒนาการทางความคิด อารมณ์และความรู้สึก จากเด็กหุ่นซื่อบื้อกลายมาเป็นเด็กหนุ่มนุษย์ที่ดูเป็นธรรมชาติในทุกๆด้านจนเกือบสมบูรณ์ในยามนี้มันได้มาจากนัทโดยตรงเพียงคนเดียว นัทคือผู้พัฒนาสิ่งนั้นเองโดยที่เขาไม่รู้ตัวเขาได้บ่มเพาะ เมล็ดพันธุ์แห่งความรัก จากหัวใจที่บริสุทธิ์ของเขาถ่ายทอดลงไปในหัวใจกลไก จนมีจิตใจแบบมนุษย์ นัทจึงเป็นทุกสิ่งในชีวิตของเขาที่มิอาจมีใครมาแทนที่ได้เลย
สัมผัสจูบที่เกิดขึ้นเมื่อครู่ มันคือการแสดงออกที่ถ่ายทอดความรักจากใจดวงหนึ่ง สู่ใจอีกดวง มาจากความรักที่เอ่อท้นเต็มหัวใจโดยที่ไม่มีคำพูดหวานหูใดๆ สื่อความหมายแบบนี้ได้เลย นิคอยากหยุดเวลานี้ไว้ให้เป็นแบบนี้อยู่ตลอดกาล ถ้ามัน.. สามารถเป็นไปได้..อย่างนั้นจริงๆ

pongsakron01

ขอบคุณครับ

abcdefghij

รัก คือใคร มารับความจิ
งป้าง

snowprince1994

ขอบคุณมากคับ

manza555

ขอบคุณครับ

dung

ขอบคุณครับ

tarsii

ขอบคุณมากนะ

ShangHai

ขอบคุณครับ

minone

ขอบคุนคับ

4_NAY

เฉลยละคู่นึง

obchoeitoh

ขอบคุณครับ