++ กรูไม่ใช่ผู้หญิง ... แล้วไงวะ ++ $ 1-2

tanya

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
ยกที่ 1
“ แม่ ตั้มไม่อยากไปเรียนที่มหาลัย x แล้วคับ ”
ผมพูดขึ้นหลังจากที่ผมได้ใช้เวลาไตร่ตรองเรื่องนี้มานานพอสมควร เพราะหลังจากที่ผลสอบแอดมิสชั่นออกมาก็ปรากฏว่า ผมสามารถสอบได้ที่มหาลัย x ที่ผมเคยคิดว่าผมใฝ่ฝันมานานและก็ใช้เวลาขอแม่ผมอยู่นานมากทีเดียวกว่าแม่จะยอม ให้ผมไปเรียนรวมทั้งไปสอบสัมภาษณ์ด้วยวันสอบสัมภาษณ์ผมก็ไปคนเดียวด้วยสิ
“ อ้าว ทำไมล่ะ ไหนตั้มเคยบอกว่าอยากจะเรียนไงคณะที่ได้ตั้มเองก็ชอบไม่ใช่หรอ ” แม่ผมก็ถามกลับมาด้วยใบหน้าที่อ่อนโยนเหมือนเดิมนี่แหละคับแม่ผม
ผู้ที่ทำหน้าที่เป็นแม่พิมพ์ของชาติ เวลาที่ลูก ๆ ทำเรื่องที่ไม่ดี หรือเวลาที่ลูก ๆทำเรื่องให้ไม่สบายใจ  แม่ผมก็มักจะถามเหตุผลเสมอ
และก็ถามด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้มด้วย  ( แต่ผมว่า ถ้าแม่รู้เรื่องที่ผมเป็นเกย์ แม่คงยิ้มไม่ออกแน่ )
“ ก็ตั้มคิดว่ามันไกลน่ะแม่ แล้วอีกอย่างบลา ๆ   ”  ผมก็อธิบายเหตุผลต่าง ๆ นานาไปตามเรื่อง
เพราะผมเนี่ยจะเป็นคนที่เวลาที่ผมไม่ชอบอะไรก็จะหาเหตุผลมาตำหนิได้หลายร้อยพันเหตุผล แต่ถ้าให้ชอบอะไรแล้วล่ะก็ ต่อให้เอาช้างมาฉุดก็หยุดไม่อยู่แน่ ๆ
“ แล้วอีกอย่างนะแม่ ถ้าตั้มเรียนที่กรุงเทพนะ ตั้มก็จะได้อยู่กับพี่ตู่ (พี่สาวผมเองครับ ) ด้วยไงแม่
เวลามีเรื่องจะได้ช่วยเหลือกัน แล้วมหาลัยที่ตั้มจะเรียนเนี่ย  ตั้มก็ได้ทุนเรียนฟรีด้วยนะ คณะที่ตั้มเรียนก็ตรงกว่า แหล่งงานก็ใกล้ด้วยนะครับ”
“ อืม ถ้าคิดว่าตัดสินใจแล้วแม่ก็ไม่ว่าหรอก อยู่ใกล้ตู่ก็ดีเหมือนกัน จะได้ช่วยๆกัน ลูกน่ะใช่เงินประหยัดกับเขาซะที่ไหน เออ แล้วเรื่องหอล่ะจะไปอยู่ยังไง ” ( ผมคิดว่าแม่ผมคงดีใจมากกว่า ที่ไม่ได้จ่ายค่าเทอม )ด้วยความที่ผมเป็นเด็กต่างจังหวัดน่ะคับ
แม่ผมจึงกังวลเรื่องที่พักมากเป็นพิเศษ แต่แม่ก็ไม่เคยมาจัดการให้หรอก เพราะแม่เห็นว่าผมโตแล้ว
แล้วก็อีกอย่าง ผมก็ไม่ได้อยู่กับแม่ผมตั้งแต่ป.3แล้วล่ะคับ เพราะตอนนั้นลุงอยากได้ผมมาเลี้ยง แม่ผมก็ให้มาง่ายๆ  พอเข้าเรียนมัธยมผมก็อยู่หอพักมาตลอดทั้งประจำ และหอนอก
“ อ๋อ พอดีเพื่อนตั้มเขาก็จะเรียนที่นั่นเหมือนกันน่ะแม่ กานต์ไง แม่จำได้ไหม ”
“ กานต์ เพื่อนลุกตั้งแต่ม.ต้นน่ะหรอ แม่จำได้สิ แล้วกานต์เรียนคณะเดียวกันกับตั้มรึเปล่าล่ะ ”
“ เปล่าครับ กานต์มันเรียนศิลปะศาสตร์ ตั้มเรียนนิเทศศาสตร์ครับแม่ ”
“ แล้วกานต์จะไม่ชวนลูกไปหาผู้ชายเหรอ แม่ไม่ได้เจอหน้าตั้งหลายปีเป็นไงบ้างไม่รู้ ” แม่ผมเขารู้ครับว่าไอ้กานต์เพื่อนผมเนี่ยเป็นเกย์ และผมก็เป็นเพื่อนสนิทกับไอ้กานต์เนี่ยแหละครับ  ผมเองก็ไม่รู้นะว่าแม่รู้อะไรเกี่วกับผมอีกรึเปล่า คิดแล้วก็เสียว ๆเหมือนกันนะเนี่ย
“ เหอ ๆ  ไม่หรอกแม่ กานต์น่ะเขาเป็นนักมวยเลยนะ ชอบชนไก่ ด้วย ” ตอนนั้นผมก็ไม่รู้นะครับว่าผมตอบแบบนั้นไปทำไม แต่ไม่รู้สิครับ มันรู้สึกว่าจวนตัวแล้ว ผมก็ไม่อยากนั่งเฉย ๆก็เลยพูดอะไรเรื่อยเปื่อยไปงั้น
“ แล้วตั้มจะไปวันไหนล่ะ ”
“ ก็ประมาณวันมะรืนน่ะแม่ เพราะต้องย้ายของด้วย แล้วมหาลัยก็จะเปิดแล้วด้วย ”
“อย่าลืมโทรไปบอกพี่ล่ะ ให้มารับแล้วก็จัดการเองให้เรียบร้อยนะ  มีอะไรก็บอกแม่ แต่แม่คงไปด้วยไม่ได้หรอก ตั้มเองก็เก่งอยู่แล้ว คงจะไม่มีปัญหาอะไร ”
น่าน แม่ผม เอาอีกแล้ว เลี้ยงลูกแบบ ชายเซ็นเตอร์ จริง ๆ  และแล้ว ตอนนี้ผมก็สามารถจัดการทุกสิ่งทุกอย่างเรียบร้อย แต่เรื่องหอพัก ผมต้องอยู่คนเดียวครั้บ
เพราะพี่สาวผมมันอยากให้ผมอยู่คนเดียวมากกว่า เวลาที่มันมาหาจะได้สะดวก แล้วก็มันบอกมาอีกครับว่า โต ๆแล้ว หัดอยู่คนเดียวซะมั่ง(เกี่ยวไรเนี่ ) เป็นไงล่ะครับเหตุผลมัน แล้วพี่สาวผมก็มาส่งผมซื้อข้าวของเรียบร้อยเสร็จปุ๊บมันก็จากไป โดยไม่ช่วยอะไรเลย ให้ตายสิ  พรุ่งนี้ก็ปฐมนิเทศแล้ว ต้องรีบเข้านอน ของใช้ไว้จัดพรุ่งนี้ก็ได้ ...
ยกที่ 2
" น้องคะ คณะนิเทศศาสตร์เชิญทางนี้ค่ะ "
พี่สาวคนสวยยืนตะโกนเสียงดังลั่น เพื่อแข่งกับคณะอื่น ๆ ที่ก็ต่างแข่งกันตะโกนเพื่อเรียกน้องๆในคณะของตัวเองมารวมตัวกันก่อนที่จะเข้าไปปฐมนิเทศนักศึกษาใหม่
" น้องคณะอะไรคะ "
พี่คนสวยคนเดิมหันหน้ามาถามผมครับ แกคงจะสังเกตเห็นผมมายืนหน้าตาเหรอหราอยู่ตรงหน้า ก็เลยลดเสียงมาถาม
" นิเทศศาสตร์ครับ "
ผมตอบกลับไป
" งั้นน้องเดินไปเอาเชือกผูกแขนทางนี้นะคะ แล้วก็เดินไปรวมกลุ่มกับเพื่อน ๆ เดี๋ยวอีกสักพักพี่ก็จะพาเข้าหอประชุมแล้วแหละ "
พอพูดกับผมเสร็จพี่แกก็หันไปตะโกนเพื่อเรียกแขก เอ้ย เรียกน้อง ๆ อีกตามเคย เวลาของเจ้แกช่างเป็นเงินเป็นทองจริง ๆ  ผมก็เดินไปเอาเชือกผูกแขน เสร็จแล้วก็เดินไปยืนรวมกลุ่มกับเพื่อน ๆที่ยืนรออยู่แล้ว ประมาณ เกือบ ๆสองร้อยคนได้
" เธอ ชื่อไรอ่ะ "
เพื่อไม่เป็นการเสียเวลาผมก็เริ่มหาเพื่อนใหม่ทันทีครับ โดยเริ่มจากเพื่อนที่อยู่ข้าง ๆ ผมก่อน ก็อย่างว่าแหละครับ ผมมันตัวคนเดียวก็เลยต้องรีบหาเพื่อนไว้ก่อน
"เราชื่อหนิง แล้วนายล่ะ ชื่ออะไร "
" เราชื่อตั้ม เรียนสาขา... อ่ะ หนิงล่ะ เรียนสาขาอะไร "
" เฮ้ย ตั้มเรียนสาขาเดียวกันกับเราเลย  ดีเลยนะเนี่ย เราจะได้มีเพื่อน "
" เหมือนกัน แล้วหนิงมีเพื่อนมาเรียนด้วยป่ะ "
" อ๋อ คณะเดียวกันไม่มีหรอก มีแต่คณะอื่นน่ะ แต่ก็ไม่สนิทกันหรอก"
ผมกับหนิงก็คุย ๆ กันไปเรื่อย ๆ เพื่อทำความรู้จักกันมากขึ้น ผมจึงได้รู้ว่า หนิงนั้นเป็นคนต่างจังหวัดเหมือนกัน แต่มาอยู่กับป้าและลุงที่กรุงเทพฯ สำหรับนิสัยใจคอหนิงกับผมก็คล้าย ๆกันนะ คือจะเฮ ๆฮา ๆ ขี้เล่นเหมือนกัน ด้วย ทำให้คุยกันถูกคอมากยิ่งขึ้น
" อ้าวน้อง พี่ว่าคงจะมีมาแค่นี้แหละวันนี้ เราเข้าหอประชุมก่อนดีกว่า "
เหมือนเสียงสวรรค์เลยครับ เพราะตอนนี้ก็จะเก้าโมงอยู่แล้ว แดดก็เริ่มร้อนขึ้นเรื่อย ๆ แล้วเราก็ค่อย ๆ ลุกแล้วเดินจูงมือกันเข้าไปในหอประชุม ซึ่งมือข้างซ้ายผมก็จับกับหนิงแหละครับ ส่วนอีกข้างหนึ่งน่ะเหรอ ก็เป็นผู้หญิงเหมือนกัน แต่เขาท่าทางหยิ่ง ๆ หน้าตา
ก็ไม่ได้สวยมากมายอะไร สู้หนิงก็ไม่ได้  ( แอบเข้าข้างเพื่อนตัวเอง )ผมเลยไม่กล้าคุยด้วย ผมเพิ่งสังเกตว่า หลังจากที่ผมมาแล้วนั้นก็ไม่ค่อยมีใครมาอีกเลย  ทำให้ผมได้อยู่ท้าย ๆแถวเลยครับ
พอเราเข้าห้องประชุมกันเสร็จ ก็มีการทำพิธีต่าง ๆ มากมาย รวมทั้งมีคนมาพูดหลายคน รวมถึงท่านอธิการบดีของมหาลัยด้วยครับ แต่ผมน่ะหรอ มีรึจะตั้งใจฟัง เพราะมัวแต่คุยกันกับเพื่อนใหม่อย่างหนิงอยู่นะสิครับ จนกระทั่ง มีเสียงหนึ่งดังขึ้นจากข้างหลัง  ทำให้การสนทนาของเราสองคนหยุดชะงัก
" เฮ้ย เสียงดังว่ะ "
ผมหันไปมองทันทีครับ อ้าว เวรล่ะสิกู ผู้ชายนั่งกันให้พรึบเลยครับ ผมก็ไม่รู้หรอกนะครับว่าคณะอะไร แต่ผู้ชายหน้าตาเถื่อน ๆทั้งนั้น ผมก็พยายามเพ่งมองหาตัวคนพูดว่าใครพูด แล้วมันว่าให้ใคร ( ที่จริงถ้าเขาว่าให้ผม ผมก็จะขอโทษไงครับ แบบว่าใครจะไปกล้า ผู้ชายเป็นโขลง ) จนมันพูดขึ้นมาอีกครั้งว่า
" นายนั่นแหละ สนใจพิธีหน่อยสิ อย่ามัวแต่คุยกัน เด็กคณะอะไรเนี่ย รุ่นพี่ไม่บอกกันมั่งรึไง " น่าน `คุณ`โหดมั่นเล่นกันถึงรุ่นพี่เลยครับ แล้วมันเป็นใครเนี่ย มาสั่งสอนคนอื่นเขา
"  บอกแต่ผมไม่จำ " อ้าว เราพูดอะไรออกไปเนี่ย ปากไวอีกแล้วเรา
" ดูหน้าแล้วน่าจะฉลาดนะ ไม่น่าความจำสั้น ถึงได้เลือกเรียนคณะนี้สินะ "
โอ้โห คุณพระ มันด่าถึงคณะแล้วครับ ( คณะผมกับคณะมันไม่ค่อยถูกกันครับ ทราบจากรุ่นพี่ )
" อ้าว นี่นายด่าถึงคณะเลยหรอ แค่เราคุยกันนิดเดียวเองนะ ทำไมต้องพูดแบบนี้ด้วยล่ะ "
ผมก็ตอบกลับไปด้วยความมีมารยาทแหละครับ เพราะยังไม่ชินที่ชินทางเลยไม่กล้าว่าแรง เหอ ๆ ๆ
" ด่าตรงไหนวะ แม่งชอบคิดไปเอง สนใจพิธีเหอะไป "
อ้าว ๆ หลอกให้อยาก ( มีเรื่อง ) แล้วจากไปนี่หว่า
แล้วผมก็เห็นมันทำหน้าประมาณว่า ช่างมึงเหอะ กูไม่สนแล้ว ตอบกลับมา  ผมก็เลยเลิกสนใจไปเลยครับ หันกลับไปคุยกับหนิงต่อ จนกระทั่งพิธีปฐมนิเทศเสร็จ ผมเลยได้มีโอกาสได้ถามรุ่นพี่ที่คณะ ที่เป็นคนประกาศเรียกน้อง ๆให้มารวมตัวกัน ( ทราบชื่อทีหลังว่าชื่อ ฝน ) ว่าคณะที่นั่งอยู่ข้างหลังของเราคือคณะอะไร ซึ่งคำตอบที่ผมได้รับมาทำให้ผมถึงกับอึ้งเลยครับ โห ก็ใครล่ะครับ ช่างจัดช่างแบ่งจริง ๆ เลือกเอาคณะสถาปัตย์กับคณะนิเทศมานั่งติดกัน ไอ้ผมก็ดันมาหลัง ๆ จึงไม่มีคนคอยเป็นแนวกั้นให้ ทำให้ผมได้นั่งติดกับคณะนี้ไงครับ ดีนะเนี่ยที่ผมไม่ได้ด่ากลับไป ( มาก )ไม่งั้นคงมีเรื่องแน่ ดูหน้าแต่ละคน เถื่อน ๆ ทั้งนั้น

หลังจากนั้นก็มีการรับน้องของคณะ ก็มีเต้น ๆกันเป็นที่สนุกสนาน อย่างว่านะครับ คณะนิเทศศาสตร์ ความมันส์มีอยู่ทุกที่ แล้วตอนเที่ยงก็แยกย้ายกันไปตามสาขาแหละครับ ผมก็ได้เพื่อน ๆเพิ่มขึ้นอีกเยอะเท่าที่มีในสาขา ในวันต่อ ๆ มาผมก็ได้เริ่มเรียนแล้วก็ตอนเย็นก็มีการลงลานรับน้องของคณะ ก็เป็นการทำกิจกรรมที่มุ่งเน้นการเต้นมั่ว ๆ เหมือนเดิม อาศัยว่ากลองมา กูเต้นไป ไม่สนเนื้อเพลง
ฮ่า ๆ

asdfg

ขอบคุณมากมากคับ

lorrach14

ขอบคุนคราฟผม

MaximusRavi

ขอบคุนนะครับบผมม

niceandice

ขอบคุรครับผม^^

abcdefghij

ความพยายาม ไม่เคย มีความหมายกับคนอย่างเธอ ต่อ ให้เข้มเข่ง ทั้งกายและใจ

ccoo1988

ชอบมากคับ ขอบคุนมาก

bossmg

ขอบคุณมากๆครับ

piyanate

ขอบคุณครับ

ริว

ขอบคุณมากๆค่ะ

ponda16

ขอบคุณครับ

orrick

ขอบคุนนะคับ ^^

pongsakron01

ขอบคุณครับ

Ifoot-ballZ

นิยายไม่เคยหักหลังเรา

สีฝุ่น

ขออ่านนะครับ

onyx258

ขอบคุณครับ

jaelinsang

ชอบมากเลยคับ

whywhy

โคร ต ๆ อ่ะ Smile :')

dream1995

ขอบคุนคราฟผม