++ กรูไม่ใช่ผู้หญิง ... แล้วไงวะ ++ $ 20 -21

tanya

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
ความเดิมตอนที่แล้ว
" งั้นเอามานี่ กูคุยเอง"แล้วไอ้โหดมันก็ดึงโทรศัพท์ไปคุยเอง  ซึ่งเท่าที่ฟังดูมันคงได้รับคำตอยที่พอใจไม่น้อย เพราะไม่อย่างนั้นมันคงฮึดฮัดขึ้นมาแล้ว
" เออ ไว้เจอกันโว้ย "มันพูดกับไอ้หวายอย่างสนิทสนม ก่อนจะวางสายไป
" เฮ้ย มองไรวะ ไปแต่งตัวสิ หรือมึงอยากต่อรอบสองก่อน"ไอ้โหดมันพูดพร้อมกับเอื้อมมือมาจะคว้าตัวผม ทำให้ผมต้องรีบลุกขึ้นวิ่งหอบเอาเสื้อผ้าเข้าห้องน้ำเพื่อไปแต่งตัวทันที
ยกที่ 20
หลังจากผมแต่งตัวเสร็จ เราก็นั่งรถมันไป ครั้งนี้เป็น toyota wish สีดำ รุ่นที่คันใหญ่ ๆ ครับซึ่งอันนี้คงจะเป็นรถมันจริง ๆ แล้วล่ะ
เพราะข้าวของ เสื้อผ้ามันกองเต็มรถไปหมด แล้วดูลักษณะหน้าตา ท่าทางมันแล้ว บีเอ็มไม่ใช่แนวครับ ฮ่า ๆ ขณะที่นั่งอยู่ในรถ
เราทั้งสองคนก็ไม่ได้คุยอะไรกัน มันเลยเอื้อมมือไปเปิดเพลงฟัง
ซึ่งเป็นเพลงอะไรของมันก็ไม่รู้ ออกแนวกวนประสาทซะมากกว่าผมจึงเอื้อมมือ ไปเปลี่ยนฟัง บานาน่าแทน ( ไม่ได้โฆษณานะ )
เพราะว่าเพลงมันเพราะดี อย่างน้อยก็ดีกว่าฟังคนตะโกนโหวกเหวก ไม่รู้ว่าแนวอะไร
" เปลี่ยนทำไมวะ กำลังมันเลย "มันพูด แต่สายตามันยังมองไปที่ถนนอยู่เหมือนเดิม
" ก็มันหนวกหูนี่ ฟังนี่แหละ "ผมก็ตอบมันกลับไป
" ทำไมมึงต้องพูดเสียงแข็งกับกูทุกครั้งด้วยวะ "
" อ้าว ก็พี่มาพูดกู พูดมึงกับตั้มก่อนทำไมล่ะ "
" อยากให้พูดเพราะ ๆ ต้องมีข้อแลกเปลี่ยน"
" เออ พูดก็พูดดิ ไม่ได้ห้าม ตามใจเหอะ "พอพูดจบผมก็หันหน้าไปมองออกนอกกระจก เพราะขี้เกียจทะเลาะกับมันต่อ
" นี่มึงงอนกูเหรอ "มันถามกลับมาเสียงอ่อนนี่ผมหันหน้าออกไปมองนอกรถเนี่ย มันคิดว่าผมงอนมันเหรอ
" เปล่า "ผมแกล้งตอบกลับไปเสียงสะบัด ๆ เหมือนกับว่างอน  ๆ
" แล้วมึงทำไมต้องหันหน้าไปข้างนอกด้วย หันมามองหน้ากูนี่ "
" มองทำไม ไม่เห็นมีไรน่าดู "ผมหันกลับมามองหน้ามันนิดหน่อยตอนพูด แล้วก็หันกลับไปมองข้างนอกเหมือนเดิม
" งั้นมึงก็มองส่วนที่มึงอยากดูดิ "พอมันพูดเสร็จ
ผมก็หันหน้ากลับมามองหน้ามัน พร้อมกับกำลังจะอ้าปากถาม ว่าส่วนไหน แต่มันก็เอามือผมไปจับตรงส่วนกลางลำตัวของมันเอาไว้
พร้อมกับไอ้โหดน้อยที่กำลังโมโห ดันเป้ากางเกงมันออกมาเรื่อย ๆ
" ทุเรศ ใครเขาอยากมองกันล่ะ "ผมด่ามันกลับไป พร้อมกับอาการหน้าแดง
" ก็กูเห็นมึงมองกูตาละห้อยทุกทีเวลาที่เรา "
" เงียบเหอะน่า พูดมากอยู่ได้ "ผมตวาดมันไป พร้อมกับมันที่หัวเราะชอบใจ แล้วก็หันไปสนใจกับการขับรถต่อไอ้นี่ พอบทจะหยุดโหดก็น่ารักเชียว  
" แล้วเราจะไปไหนเนี่ย "ผมถามมันไป หลังจากที่นั่งเงียบอยู่นาน และผมเริ่มสังเกตว่ารถมันไม่ได้ไปทางไปบ้านไอ้หวายเลย
" ไปโลตัส นัดกับพวกนั้นไว้ ไปซื้อของกัน "
" พวกนั้นพวกไหน "ผมถามมันกลับไปอย่าง งง ๆ ก็มันพูดอย่างสนิทสนม ผมเลยไม่รู้ว่ามันหมายถึงพวกเพื่อน ๆ ผมรึเปล่า
" ก็พวกเพื่อน ๆ มึงน่ะแหละ จะมีพวกไหนอีกวะ ถามโง่ ๆ นะมึงเนี่ย "
" สัดนิ กูถามดี ๆ ก็ด่ากูซะงั้น " ผมแอบพึมพำกับตัวเองเบา ๆ
" มึงด่าใคร  แล้วพูดกับใครทำไมมีมึง มีกูด้วย หา "มันถามผมเสียงดัง
" เปล่า แค่บ่นให้ตัวเองเฉย ๆ จะรู้ไปทุกเรื่องเลยรึไง "
" เออ ทุกเรื่องของมึง กูต้องรู้หมด "ผมขี้เกียจพูดกับมัน จึงหันหน้ามองไปข้างนอกอีกครั้ง
" มึงหันหน้าหนีกูอีกแล้วนะ "มันพูดกับผม ซึ่งผมไม่มั่นใจว่าเป็นประโยคบอกเล่า หรือคำถามกันแน่
" แล้วไง "
" เวลาที่มึงไม่ชอบอะไร หรือโกรธเรื่องอะไร ทำไมมึงชอบหนีอยู่เรื่อยวะ "มันพูดพร้อมกับจับหน้าผมให้หันมามองหน้ามัน
" ไม่ได้หนี เค้าเรียกว่าสงบจิตใจ จะได้ไม่ทะเลาะกัน "
" เหรอ แต่สำหรับกู เวลาที่โกรธกัน กูต้องคุยให้รู้เรื่อง จะได้จบ ๆ "
" ถ้าโกรธกันมากจนหาข้อสรุปไม่ได้ล่ะ จะทำไง ไม่ทะเลาะกันจนตายเหรอ "
" ก็ยังดีกว่าหนีปัญหาแล้วกัน หันหน้ามาคุยกัน จะได้เข้าใจ ง่ายกว่าเยอะ "หลังจากมันพูดจบ ผมก็นั่งคิดตามสิ่งที่มันพูดมันก็ไม่ได้พูดอะไรต่อดู ๆ แล้วไอ้โหดมันก็เป็นคนดีคนหนึ่งเหมือนกันนะเนี่ย แล้วสิ่งที่มันพูด มันมีความหมายอะไรแอบแฝงรึเปล่า
ผมไม่อยากตีความหมายคำพูดของมันเอาเองเลย
หลังจากนั้นเราก็มาถึงโลตัส ผมจึงกดโทรศัพท์หาไอ้หนิงทันที
" เออ มึงอยู่ไหนวะ "ผมถามมันไป
" กูอยู่แผนกอาหารสด มึงอยู่ไหนแล้วเนี่ย "ไอ้หนิงมันตอบกลับมา
" ถึงแล้ว เดี๋ยวเดินไปหา รออยู่ตรงนั้นนะ "คุยธุระเสร็จ ผมก็วางสายทันที
" อยู่ไหนกันแล้ว "ไอ้โหดมันถามผม หลังจากที่มันเดินตามหลังผมเงียบ ปล่อยให้ผมคุยโทรศัพท์กับไอ้หนิง
" อยู่แผนกอาหารสด "พอบอกมันเสร็จผมก็เร่งเดินนำหน้ามันไปอีกครั้ง แต่มันก็ดึงมือผมไว้
" มึงจะรีบไปไหนเนี่ย "ไอ้โหดพูดหลังจากที่มันดึงตัวผมมาเดินข้าง ๆ มันจนเป็นที่เรียบร้อย
" เดี๋ยวเพื่อนรอ "ผมตอบมันกลับไป ต่างจากที่คิด เพราะที่ผมรีบเดิน เพื่อจะได้รีบไปถามไอ้หวายว่าทำไมถึงยอมให้ไอ้นี่ไปกินที่บ้านมันง่าย ๆ ต่างหาก
" ไม่ใช่เพราะมีเรื่องอะไรจะถาม หรือเม้าว์กันหรอกเหรอ "มันพูดตรงประเด็นเป๊ะ ๆ ทำเอาผมแทบเดินสะดุดเท้าตัวเอง
" เปล่าสักหน่อย พี่ก็รีบเดินสิ เดินเอื่อยอยู่ได้ "มันไม่ตอบหลับมา แต่จังหวะการเดินมันก็เร่งขึ้นเล็กน้อย
จนเดินมาถึงแผนกอาหารสด ผมก็มองหาไอ้พวกนั้น ซึ่งค่อนข้างจะหาง่าย เพราะไอ้หวายกับไอ้ไผ่มันก็ตัวสูงกันทั้งนั้น แล้วลักษณะของพวกมันก็เป็นที่ดึงดูดสายตาของคนทั่วไปอยู่แล้ว
" ไอ้หนิง กูมาแว้ว "ผมพูดเสียงดัง พร้อมกับวิ่งเข้าไปหาพวกมัน ที่กำลังเลือกเนื้อหมูอยู่
" โหมึง ร้องซะเสียงดังเชียว กูก็อยู่แค่นี้เอง "ไอ้หนิงหันหน้าจากการเลือกหมูมาพูดกับผม
" เป็นไงมึงหน้าระรื่นมาเชียว กูอุตส่าจะเลี้ยงคลายเครียดมึงนะเนี่ย "ไอ้ออยพูด พร้อมกับหันหน้าไปมองคนที่เดินตามหลังผมมา
ผมจึงหันไปมองบ้าง ก็เจอกับไอ้โหด ที่เมื่อกี้ผมแทบลืมไปแล้วว่ามาด้วยกัน
" สวัสดีค้าบ สวัสดีค่ะ พี่แชมป์ "มันประสานเสียงกล่าวสวัสดีอย่างพร้อมเพรียงกัน ยังกะเจออาจารย์ฝ่ายปกครองยังไงยังงั้น
" หวัดดีคับ "มันพูดพร้อมกับทำหน้าขรึม ๆ ต่อไป ผมจึงต้องทำหน้าที่แนะนำเพื่อน ๆ ของผมให้มันรู้จัก
" พี่แชมป์ นี่ไอ้ออย นี่ไอ้ไผ่ แฟนมัน ส่วนนี่ก็ไอ้หนิง คงจำได้นะ แล้วก็นั่น ไอ้หวายแฟนมัน คนที่คุยโทรศัพท์ด้วยไงล่ะ "
มันก็พยักหน้า เรื่อย ๆ อย่าคนที่กำลังจดจำว่าใครเป็นใคร
" เลือกของต่อสิวะ มองไร "ผมหันไปด่าไอ้พวกนั้นที่มองมาที่ผมที มองไอ้โหดที พวกมันก็เลยเริ่มหันไปสนใจกับการเลือกของต่อ
ผมก็อาศัยจังหวะที่ไอ้โหดเผลอดึงตัวไอ้หวายมาคุยเรื่องที่คาใจทันที
" ไอ้หวาย ไอ้โหดเขาคุยไรกับมึง มึงถึงให้เขามาด้วย "พอลากมันมาเสร็จ ผมก็ถามคำถามที่ต้องการคำตอบทันที
" ก็เขาบอกว่า อยากมาดูแลมึง "
" ดูแลกูเนี่ยนะ ดูแลหรือมาจับผิดวะ แต่เอ๊ะ กูว่าเหตุผลแค่นี้ คนอย่างพวกมึงไม่ยอมง่าย หรอก บอกมาเดี๋ยวนี้ ว่ามีอะไรอีก "
" ก็ เค้าบอกอีกว่า ถ้ายอมให้เค้ามา เค้าจะเลี้ยงเหล้า บลู เลเบิล เชียวนะมึง สนป่ะ "
" จริงดิมึง ฮ่า ๆ ดี ๆ นาน ๆ จะได้กิน มีคนเลี้ยงซะด้วย "พอพูดจบผมก็หัวเราะ แล้วก็เดินออกมาจากที่หลบซ่อน เพื่อไปช่วยไอ้หนิงเลือกของทันทีพอผมเดินมาถึง ก็เจอแต่ไอ้หนิงกับไอ้ออยอยู่สองคน
" อ้าวออย ไอ้ไผ่ กับไอ้โหดหายไปไหนวะ "
" เห็นบอกว่าจะไปเลือกเหล้า ฝั่งโน้นแน่ะ "
" อืม แล้วนี่ตกลงมึงจะกินไรมั่งเนี่ย กูเห็นเลือกนานแล้ว "
" ก็ไม่มีไรหรอก กูแค่เลือกที่มึงสามารถทำให้พวกกูกินได้ไง ฮ่า ๆ "
" เพื่อนเวร มานี่ เดี๋ยวกูเลือกเอง "แล้วผมก็เดินเลือก ๆ ๆ เอาสิ่งที่ต้องการ โดยมีผู้หญิงสองคนเดินตามหลัง พร้อมกับไอ้หวาย ที่เดินเข็นรถเข็นตามหลังสักพัก พอผมเลือกของกำลังจะเสร็จ ไอ้โหดมันก็โทรเข้ามือถือผม
" เดี๋ยวมึงเลือกของเสร็จแล้ว เดินมาหากูที่ขายเหล้านะ "
" อืม กำลังจะเสร็จแล้วเดี๋ยวไป "ผมตอบกลับไป
" เออ เดี๋ยว มึงชอบกินสปายอะไรวะ "มันจะถามผมทำไมว่าผมชอบกินสปายอะไร เพราะผมชอบเหล้ามากกว่า ฮ่า ๆ
" คลากสิก ทำไมวะ "
" กูจะซื้อให้มึงกิน " พูดเสร็จมันก็วางสายไป ผมเลยเริ่มประมวลผลคำพูดที่มันพูดมาอย่างรวดเร็วเลยพอจะรู้ความหมายของมัน คือมันจะให้ผมกินสปาย โดยไม่ต้องกินเหล้า ไม่ ๆ  อย่างนี้ผมยอมไม่ได้
" หวาย กูเลือกของเสร็จแล้วเดี๋ยวมึงเข็นรถตามกูไปที่แผนกเครื่องดื่มนะ กูมีเรื่องเร่งด่วน เดี๋ยวจะรีบไปก่อน "พอพูดเสร็จผมก็รีบวิ่งไปที่แผนกเครื่องดื่ม เพื่อที่จะห้ามไม่ให้ไอ้โหดกระทำการอันอุกอาจทันที
" พี่แชมป์ ตั้มไม่กินสปายนะ "พอไปถึง ผมก็รีบเดินเข้าไปหาไอ้โหดทันที
" ทำไมวะ สปายนี่แหละ มึงจะได้ไม่เมาง่าย ๆ ไง "
" ไม่เอา ตั้มจะกินบลู ไม่กินสปาย กินเหล้าตั้มไม่เมาง่าย ๆ หรอก ใช่ไหมวะไผ่ "ผมพูดพร้อมกับมองตาไอ้ไผ่ด้วยสายตาอ้อนวอน
พร้อมกับไอ้ไผ่ที่ทำสีหน้ากระอัก กระอ่วน
" มึงไม่ต้องไปมองเพื่อนแบบนั้นเลย  ถ้ามึงอ้อนกู ไม่แน่นะ กูอาจจะอนุญาตก็ได้ "
" พี่แชมป์ ตั้มไม่กินสปายนะ ตั้มจะกินเหล้า นะ ๆ "หลงจากคำนวนผลได้ ผลเสียแล้ว ผมก็ทำตามคำพูดมันทันที
" ฮ่า ๆ มึงนี่หลอกง่ายว่ะ ยังไงมึงก็ห้ามกินเหล้า  หยุดเลย ไม่ต้องมาเถียง ไม่ต้องหนีกูด้วย "มันพูดดักไว้ก่อนที่ผมจะอ้าปากเถียงมัน แล้วพอผมจะเดินหนีมัน มันก็พูดดักไว้อีก
" เฮ้ยไผ่ มึงเคลียร์หน่อยดิ กูง้อคนไม่เป็นว่ะ "
" ครับพี่ "ไอ้ไผ่รับคำสั่งทันที แล้วนี่มันไปแอบสนิทกันตอนไหนเนี่ยแค่อยู่ด้วยกันแค่ไม่ถึงครึ่งชั่วโมง
" มึงไม่ต้องพูดไอ้ไผ่ ยังไงกูก็จะกิน ปากกู ท้องกู กูจะทำยังไงก็ได้ แล้วถ้าหวงเหล้านักกูซื้อกินเองก็ได้ ไม่ได้ง้อ "เพราะความโกรธ ปนความอยากเอาชนะ ทำให้ผมพูดไปแบบนั้น เล่นเอาไอ้โหดหน้าเคร่งขึ้นมาทันที
" มึงอย่ามางอแงเป็นเด็ก ๆ กูบอกว่าไม่คือไม่ "
" ก็จะกิน ทำไม มีไรไหม "
" มี มานี่เลย เดี๋ยวกูมาจ่ายเงิน "มันหันไปบอกไอ้ไผ่พร้อมกับดึงแขนผม ให้เดินตามมันออกไปข้างนอกด้วยกัน
" โอ้ย นี่เจ็บนะ บีบมาอยู่ได้ "
" เจ็บสิดี จะได้รู้มั่งว่าใครเป็นใคร จะได้ไม่อยากลองดีอีก "มันปล่อนมือออกจากแขนผม หลังจากที่เดินมาถึงบริเวณที่คนบางตาแล้ว
" ใครลองดีล่ะ ก็แค่พูดไปตามความจริง "
" อย่ามาพูดเลยว่าพูดตามความจริง แล้วไอ้ที่บอกว่าซื้อกินเองก็ได้น่ะ เค้าไม่เรียกว่าประชดรึไง หา "มันตะคอกเสียงดังใส่ผม
" นี่อย่าเสียงดังได้ไหมพูดดี ๆ ก็ได้นี่ "ผมเริ่มพูดเสียงอ่อนลง เพราะดูจากสีหน้ามัน นี่คงไม่ใช่อารมณ์มาลองดีเป็นแน่
" พูดดี ๆ แล้วมึงฟังไหมล่ะ "มันเองก็เริ่มอ่อนลงเหมือนกัน หลังจากที่ผมอ่อนให้มันแล้ว
" สรุปแล้วมึงจะแดกให้ได้ใช่ไหม เหล้าน่ะ "
" ไม่กินก็ได้ "ผมพูดพร้อมกับก้มหน้าน้อย ๆ ให้ดูน่าสงสาร
“ เออ จะกินก็กิน แต่ถ้ากูบอกให้พอมึงต้องพอ ”ฮ่า ๆ พอได้ยินคำนี้ ผมก็เงยหน้ายิ้มระรื่นขึ้นมาทันที
“ ก็ได้ ”
“ ถือว่ามึงสัญญากับกูแล้วนะ ”
หลังจากนั้น มันก็ดึงแขนผมกลับไปที่แผนกเครื่องดื่มอีกครั้ง พอเสร็จเราก็ขับรถไปที่บ้านไอ้หวายมันแล้วผมก็เริ่มทำกับข้าว ทันที
โดยมีไอ้หวายมันคอยมาเป็นลูกมือเป็นช่วง ๆ สลับกับไอ้หนิง ส่วนพวกที่เหลือก็เริ่มลงมือกินเหล้ากันไป
" ทำกับแกล้มหน่อยดิ "จู่ ๆ ไอ้โหดมันก็โผล่เข้ามายืนซ้อนหลังผม ขณะที่ผมกำลังต้มน้ำเตรียมทำต้มยำอยู่ เล่นเอาผมตกใจแทบช็อกเลยทีเดียว
" เฮ้อ ตกใจหมดเลย มาไม่ให้ซุ่มให้เสียง "
" ทำหมูทอดให้หน่อยดิ อยากได้กับแกล้ม "คราวนี้มันไม่แค่มายืนซ้อนหลังเฉย ๆ แล้วครับ แต่มันยื่นหน้ามากระซิบข้าง ๆ หูผม ทำเอาผมขนลุกสู้ เอ๊ย ซู่ ไปทั้งตัว
" แหม ได้ทีนี่ใช้ใหญ่เลยนะ บอกว่าเดี๋ยวให้กิน เดี๋ยวให้กิน นี่กินหมดไปกี่แก้วแล้วล่ะ ไอ้เรามัวแต่ทำกับข้าว เหล้ายังไม่ตกถึงท้องเลยสักหยด "
" เหอะน่า ทำๆไปเหอะ เดี๋ยวเสร็จแล้วค่อยกิน "
" เออ ก็ได้วะ แล้วอย่ากินมากล่ะ เดี๋ยวขับกลับไม่ไหว "
" ไม่ไหวก็ให้ตั้มขับไง "คุณพระ พอเหล้าเข้าปาก ทำมาเป็นเรียกชื่อเรา แต่ก็ดี นาน ๆทีมีสักครั้ง ฮ่า ๆ
" ขับไม่เป็นโว้ย "ผมตอบมันกลับไป
" อ้าว แล้วเวลามากินที่นี่ กลับยังไงล่ะ "มันถามผม พร้อมทำหน้างง ๆ
" ก็นอนที่นี่ไง "
" นอนกับใคร "เสียงมันเริ่มดังขึ้น
" ก็นอนกับไอ้ไผ่แล้วก็ไอ้หวาย ถามทำไมเนี่ย "
" มึงว่าไงนะ "มันตะคอกถามผมเสียงดัง ทำเอาผมงงไปเลยทีเดียว เพราะผมไม่รู้ว่าผมพูดอะไรผิดตรงไหน
" ก็นอนกับไอ้หวายแล้วก็ไอ้ไผ่สามคน "
" มึงจะบ้าไปแล้วเหรอ มึงไปนอนกับผู้ชายอื่นได้ยังไง กูบอกแล้วใช่ไหมว่าอย่าไปยุ่งกับผู้ชายอื่น "มันดึงตัวผมเข้าไปประชิดกับตัวมัน พร้อมกับบีบต้นแขนผมอย่างแรง
" โอ๊ย ท่าจะบ้าใหญ่แล้ว นั่นมันเพื่อนตั้มนะพี่ แล้วก็ตอนนั้นมันก็เกิดขึ้นนานแล้วด้วย ก่อนที่พี่จะบอกอีก "
" เออ กูจะพยายามเข้าใจ แล้วก็ห้ามทำแบบนั้นอีกเด็ดขาด "มันปล่อยมือผม ผมจึงได้หันไปเตรียมเครื่องปรุงต่อ
" แล้วอย่าลืมทำกับแกล้มไปเสริฟพี่ด้วยนะ "มันพูดพร้อมกับยื่นหน้ามาหอมแก้มผมทีนึง แล้วก็เดินจากไปไอ้นี่ท่าจะบ้าใหญ่แล้ว อารมณ์ขึ้น ๆ ลง ๆ สักวันผมคงประสาทกินแน่ ๆ เฮ้อ
ยกที่ 21 รีไรท์ (มั้ง )
" พี่แชมป์ ไปนอนข้างบนไป "
หลังจากลากไอ้สี่ตัวนั้นขึ้นไปข้างบนแล้ว ผมก็กลับลงมาดูไอ้ตัวโตที่นั่งกินเหล้าอยู่ข้างล่าง โดยไม่มีท่าว่าจะหยุด ขนาดเมาจนแทบจะพับแล้วก็ยังไม่ยอมวางแก้วอีก
" มานั่งกินด้วยกันมา "แขนผมที่ยื่นไปสะกิดมันถูกมันดึงอย่างแรง ทำให้ตัวผมล้มลงมานั่งบนตักมันพร้อมกับแขนมันที่กอดผมไว้จนผมรู้สึกอึดอัด
" มามะ ไหนบอกว่ายากกินไง นี่พี่ยังไม่เห็นตั้มกินเลยนะ "พอพูดจบมันก็เอาเหล้าที่มันกินเหลือครึ่งแก้วมาจ่อปากผมทันที
ถ้าเป็นก่อนหน้าผมอาจจะกินไปแล้ว แต่วันนี้ผมไม่ได้กินเหล้าเลยสักหยดอาจจะมีจิบๆสปายบ้างเวลาทำครัวเพราะพอจะกินเหล้า
ไอ้โหดมันก็ให้ทำโน่นทำนี่ ไอ้พวกเพื่อนๆผมก็เออออไป พอไม่ได้กิน แล้วก็เลยไม่มีความอยากกินไปเลย
" อือ ไม่เอา ไม่กินแล้ว "ผมพยายามเบือนหน้าหนี จนในที่สุดก็สำเร็จจนได้
" ไม่เป็นไร ไม่กินแบบนี้ กินแบบอื่นก็ได้ "พอพูดจบมันก็กินเหล้าเข้าไป แล้วอมไว้ จากนั้นมันก็เอาปากมาประกบกับผม พร้อมกับเอามือจับยึดหน้าผมกับหน้ามันให้ติดกันไว้ แล้วก็ส่งเหล้าเข้าปากผม ซึ่งผมไม่มั่นใจว่า มันเข้าปากผมหรือปากมันมากกว่ากัน
" อืย ทำไรเนี่ยพี่แชมป์ เลอะเทอะหมดแล้ว บอกว่าเมาแล้วให้ไปนอน ยังมาเล่นอยู่ได้ หรือจะช่วยเก็บของล่ะ "
พอหลุดจากมันได้ผมก็ด่ามันไป พร้อมกับเก็บของไปเรื่อย ๆ ขณะที่ไอ้โหดมันก็เอาแต่นั่งยิ้มๆอยู่คนเดียวไอ้นี่ท่าจะบ้าไปใหญ่แล้ว
" มา เดี๋ยวช่วยเก็บ "ว่าแล้วมันก็ลุกขึ้นเก็บนั่นเก็บนี่จนเรียบร้อย โดยที่ผมยืนคุมอยู่ห่าง ๆ
" เสร็จแล้ว ไปนอนกันเถอะ ป่ะ "
พอมันเก็บของเสร็จ ก็หันมาดึงมือผมขึ้นไปข้างบนทันที  ซึ่งบ้านไอ้หวายก็มีห้องนอนแค่สองห้องแค่นั้น เพราะอีกห้องเป็นห้องเก็บของ ผมกับไอ้โหดก็ต้องนอนกับไอ้หวายและไอ้ไผ่อยู่แล้วซึ่งเรื่องนี้ ผมคิดว่าไอ้โหดมันคงยังไม่รู้ เพราะถ้ารู้มันคงไม่เร่งมยิก ๆ อย่างนี้หรอก
" ห้องไหน "มันหยุดเดินแล้วหันหน้ามาทางผม
" นั่นไง ก็มีอยู่แค่นี้เอง "ผมพูดเสร็จก็เดินไปเปิดปะตู แล้วเดินเข้าไปในห้อง ซึ่งไอ้โหดมันก็เดินตามมาด้วย พอมันมองเห็นว่าห้องนี้มีคนนอนอยู่ก่อนแล้ว มันก็หยุดเดินอยู่ที่หน้าห้องทันที
" อ้าวหยุดทำไมล่ะ ไหนชวนมานอนไม่ใช่หรอ เข้ามาสิ "ผมหันกลับไปพูดกับมัน พร้อมกับทำหน้าเยาะเย้ย
" ไม่เอา ไม่นอนแล้ว กลับกันดีกว่า "แล้วมันก็เดินเข้ามาดึงมือผมออกไปข้างนอก
" หยุดนะพี่แชมป์ เป็นบ้าอะไรเนี่ย "ผมพูดพร้อมกับขืนตัวไว้ ก่อนที่มันจะพาผมออกไปขึ้นรถได้สำเร็จ
" ก็กูจะกลับไปนอนที่หอ "
" กลับไปได้ไง เมาขนาดนี้แล้ว ขับไหวเหรอ คิดดี ๆสิ "ผมพยายามใช้ไม้อ่อนกับมันครับ
" ไม่ได้เมา แกล้งเมาไปงั้นแหละ กูยังขับไหว ป่ะ "แล้วมันก็ดึงแขนผมอีกรอบ แต่ครั้งนี้ผมไม่ยอมมันง่าย ๆแน่ เรื่องอะไรจะยอมนั่งรถไปกับคนเมาล่ะครับ
" พี่แชมป์ อยากไปก็ไปคนเดียวเลยไป ตั้มไม่ไปด้วยหรอก "ผมตะคอกกลับไป เพราะทนไม่ได้กับความเอาแต่ใจจนเกินเหตุของมัน
" เออ กูไปคนเดียวก็ได้วะ "มันก็สะบัดมือออกจากแขนผม แล้วออกไปจนจะถึงรถมันอยู่แล้ว
" เออ ไปเลยนะ อยากตายก็ตายไปคนเดียว ดีเหมือนกัน ตั้มจะได้หาผัว จะมั่วแม่งไปหมดเลย ไปสิไป "แล้วผมก็เดินกลับเข้าไปในบ้าน พร้อมกับไอ้โหดที่มันวิ่งมากระชากแขนผมไว้ แล้วจับผมให้หันมาเผชิญหน้ากับมัน
" มึงว่าอะไรนะ มึงจะไปมั่วกับใคร หา "แล้วมันก็บดขยี้ ริมฝีปากมันลงมากับริมฝีปากผมอย่างรุนแรง
" อืม พี่แชมป์ เป็นบ้าไรเนี่ย หยุดใช้อารมณ์ซักทีได้ไหม "ผมตวาดมันไป พร้อมกับตบหน้ามันไปหนึ่งที จนมันหยุดนิ่ง แล้วมองหน้าผม
" ใครจะไปมีใครล่ะ ก็พูดไปงั้นแหละ อยากบอกไม่ฟังเองทำไม จะรีบกลับไปทำไมหอน่ะ มันไม่หายไปไหนหรอก ออกไปทั้งสภาพแบบนี้นะ เดี๋ยวก็ได้ตายกันพอดีหรอก ที่พูดไปก็เพราะห่วง เข้าใจบ้างไหมเนี่ย หา "พอผมได้พูดแล้วก็เหมือนจะหยุดไม่อยู่
คำพูดที่มันคั่งค้างในใจก็ค่อย ๆ หลั่งไหลออกมาเรื่อย ๆ
" พ่อแม่ก็ไม่ใช่ เพื่อนก็ไม่ใช่ เป็นไรกันยังไม่รู้เลย ยังต้องมานั่งห่วงอีก บอกอะไรก็ไม่ฟัง ดีแต่ใช้อารมณ์ อยากไปก็ไปสิไป "
พอพูดเสร็จผมก็หันหน้าจะเดินไปเปิดประตูห้องนอน แต่ก็มีลำแขนมากอดผมไว้จากด้านหลังซะก่อน
" ขอโทษ "มันพูดได้แค่นั้น มันก็เอาคางเกยที่ศรีษะผม พร้อมกับหอมแก้มผมไปทีนึงเล่นเอาผมพูดอะไรไม่ออกไปชั่วครู่เลยทีเดียว
" เข้าใจแล้วก็ไปนอนได้แล้ว "แล้วผมก็จัดการลากมันเข้ามาจัดที่นอนให้มันพร้อมกับลงตัวลงนอนข้าง ๆมันโดยมีแขนของมันกอดผมไว้ตลอดทั้งคืน
หลังจากวันนั้น วันเวลาก็ผ่านเลยไปเรื่อย ๆ จวบจนจะสิ้นภาคเรียนที่สองความรู้สึกของผมที่มีต่อไอ้โหดก็พัฒนาขึ้นเรื่อย ๆ
ตอนนี้ผมเองก็ชักจะรู้สึกผูกพันธ์กับมันอย่างแปลก ๆรู้สึกดีใจทุกครั้งที่มันอยู่ใกล้ ๆ รู้สึกเป็นห่วงเสมอเวลาที่ไม่ได้เจอ
นับวันความรู้สึกของผมที่มีต่อมันก็ชัดเจนขึ้นเรื่อย ๆ
จนตอนนี้ผมสามารถที่จะพูดได้เต็มปากเลยว่า ผมรักมันจนหมดหัวใจ จริงๆแล้ว ผมอาจจะรักมันไปนานแล้วก็ได้
แต่ผมเพิ่งจะมารู้ใจตัวเองก็ตอนนี้
วันที่ผมไม่ได้เจอหน้ามันมาหลายวันทำให้ผมรู้สึกได้เลยว่าชีวิตนี้ผมคงขาดมันไม่ได้แน่ ๆ ซึ่งแตกต่างจากไอ้โหดที่นับวัน ผมยิ่งไม่แน่ใจในตัวมันมากขึ้นเรื่อย ๆ ว่าตกลงระหว่างเรามันคืออะไรบางวันมันก็เหมือนจะชิดใกล้ แต่บางวันก็ดูเหมือนจะเหินห่าง
ความสัมพันธ์ระหว่างเราสองคนต้องเป็นเรื่องปิดบังมันเป็นอะไรที่อึมครึม ไม่ชัดเจน แต่ผมก็ไม่กล้าถามออกไปอย่างเวลาที่มันจะไปไหน ไปกับใคร ผมก็ไม่กล้าแม้แต่จะถามเพราะผมไม่ต้องการให้มันลำคาญใจ
และยิ่งช่วงสามสี่วันมานี้ผมแทบจะไม่ได้เห็นหน้ามันเลยด้วยซ้ำโทรไปก็ไม่ติด ไม่รู้มันไปอยู่ไหน
" ตั้ม กูกะว่าจะถามนานแล้ว แต่กูยังไม่กล้าถาม กูเห็นมึงมีความสุขดี กูเลยไม่อยากขวางมึง "ไอ้หนิงมันคุยกับผม หลังจากที่เรียนเสร็จแล้ว มันบอกว่าจะมาเล่นที่หอผมก่อนกลับบ้าน
" มึงจะถามอะไรกูวะ ดูทำหน้าเข้าดิ เห็นแล้วกูเครียดตามว่ะ ฮ่า ๆ "
" มึงกับพี่แชมป์ตกลงเป็นไรกันวะ "ไอ้หนิงมันตัดสินใจอยู่นานมันจึงถามขึ้น จากที่ผมหัวเราะอยู่ดี ๆ พอเจอคำถามนี้กลับไป
เล่นเอาผมหน้าเครียดตามมันไปด้วยเลยทีเดียว
" กูเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่ะ บางทีกูก็รู้สึกเหมือนคนคบกัน แต่บางทีมันก็ดูห่างเหิน กูไม่รู้จริง ๆ ขนาดกูเองก็ไม่รู้ กูก็ไม่รู้จะบอกกับมึงยังไงเหมือนกัน "ผมตอบมันไป พร้อมกับเบือนหน้าหนีมัน แกล้งหันไปสนใจกับหนังสือที่อ่านอยู่
" แล้วตัวมึงเองล่ะ มึงรู้สึกยังไงกับพี่เค้า มึงอย่าหาว่ากูเสือกเลยนะ แต่เพราะมึงเป็นเพื่อนกู กูก็เลยเป็นห่วง "
" ความรู้สึกกูเหรอ ตอนแรกกูก็รู้สึกเกลียดนะ ที่มันทำกับกูแบบนั้น แต่หลัง ๆ กูเองก็รู้สึกดีที่มีมัน ถึงแม้ว่าจะไม่เหมือนคนอื่น ๆ ก็ตามเถอะ  จนตอนนี้ กูรู้สึกว่ากูคงจะรักมันแล้วล่ะ "ผมสารภาพออกไปตามตรง
" มึงมั่นใจแล้วใช่ไหมว่ามึงรักเค้า "
" ใช่ กูมั่นใจ "
" แล้วถ้าเกิดว่า  เอ่อ มึงอย่าหาว่ากูแช่งเลยนะ ถ้าเกิดว่า เค้าไม่ได้รักมึง แล้วก็ไม่เคยจะรักมึงเลยล่ะ มึงจะทำยังไง "ไอ้หนิงมันทำหน้ากระอักกระอ่วนใจเป็นที่สุดก่อนที่จะถามคำถามนี้ออกมา
" ตัวเค้า ใจเค้า กูจะไปบังคับได้ยังไงวะ ถ้าเค้าจะไป กูก็คงต้องยอมรับแหละ "ผมตอบมันกลับไปด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือ พร้อมกับพยายามกลั้นน้ำตาไม่ให้ไหลออกมา
" แล้วถ้าหาก ที่ผ่านมา เค้ามาหามึงเพราะเหตุผลบางอย่าง ที่มันไม่ใช่ความชอบหรือความรักล่ะ มึงจะทำยังไง "ไอ้หนิงมันถามผมอีกครั้ง
" โกหกเหรอ เค้าเป็นคนบอกกูเองว่าเค้าเป็นคนที่เกลียดการโกหก ถ้าเค้ามาโกหกกูเอง กูก็คงจะเจ็บ เจ็บมากกว่าการที่เค้าไม่รักซะอีก "
" แล้วถ้าหากว่า เค้า "
" หนิง กูถามจริง ๆ เถอะ มึงมีอะไรจะบอกกูไหม ถ้ามีมึงก็บอกกูมาเลยนะ กูไม่ว่าอะไรหรอก เพราะยังไง มึงก็เป็นเพื่อนกู "
" เอ่อ คือ "
" มึงจะพูดอะไรมึงก็พูดมาเถอะหนิง มึงก็รู้ว่ากูรับได้ทุกเรื่องอยู่แล้ว คนอย่างกู ไม่เป็นไรง่าย ๆหรอกน่า "
" ไอ้ไผ่มันบอกว่า เด็กถาปัด มันลือกันว่า ตอนนี้มีกระเทยนิเทศ ตามจิก ตามตื๊อ พี่แชมป์อยู่ แถมไอ้คนนั้น มันยังมีลีลารักที่เร่าร้อน
เอาเงินเลี้ยงผู้ชาย แล้วก็มีข่าวอีกกระแส บอกว่า ไอ้พี่แชมป์ กำลังหลอกฟันเกย์นิเทศ เพราะต้องการของแปลกใหม่ แล้วไอ้คนนั้นมันก็หลงคิดว่าพี่แชมป์เป็นแฟนมันด้วย ทั้งที่พี่แชมป์ไม่ได้รักเลยสักนิด แล้วแหล่งข่าวยังบอกอีกว่า คำพูดนี้ เค้าบอกว่าพี่แชมป์เป็นคนพูดเอง และที่สำคัญ ไอ้พี่แชมป์เนี่ย เค้ามีแฟนอยู่แล้ว เป็นผู้หญิงสวยด้วย คบกันมานานแล้ว สวีทกันทุกวัน เมื่อวันก่อน ไอ้ไผ่มันก็บอกว่า มันเห็นพี่เค้าไปกับผู้หญิงคนหนึ่ง ท่าทางเหมือนคนรักด้วยนะ พอมันตามไป มันก็เห็นเข้าโรงแรมไปด้วยกัน "
ไอ้หนิงมันพูดสิ่งที่มันคงอัดอั้นมานาน อย่างยืดยาวทำเอาผมอึ้งไปหลายนาทีเหมือนกัน
" เฮ้ย ตั้ม ใจเย็น ๆ นะมึง อย่าเป็นแบบนี้ดิวะ กูใจไม่ดีนะโว้ย "ไอ้หนิงมันจับตัวผมเขย่า พร้อมกับเอาทิชชู่มาเช็ดน้ำตาให้ ทั้ง ๆ ที่ผมก็ไม่รู้เลยด้วยซ้ำว่า น้ำตาผมมันไหลออกมาตอนไหนขนาดเล็บผมที่จิกลงบนฝ่ามือของตัวเองผมยังไม่รู้สึกตัวเลยจนไอ้หนิงเขย่าตัวผมนั่นแหละ สติผมถึงได้กลับมาอีกครั้ง
" มึงจะร้องมึงก็ร้องออกมาดิวะ อย่าไปกลั้นแบบนั้น มันไม่ดีนะมึง "มันพูดกับผม
" ฮ่า ๆ ใครร้องวะ มึงอย่ามามั่วเลยหนิง กูนี่นะจะร้องไห้กับเรื่องงี่เง่าแบบนี้ มีแต่คนโง่เท่านั้นแหละที่ทำ "ผมพูดพร้อมกับพยายามกลั้นน้ำตา มือก็เช็ดๆปัด ๆ ที่หน้าไปเรื่อย ๆ ใบหน้าผมก็ยิ้มพร้อมกับหัวเราะเพื่อกลบเกลื่อนอย่างเต็มที่
" ตั้ม กูรู้ว่ามึงเก่ง มึงเข้มแข็งแค่ไหน แต่คนเรานะ มันไม่สามารถจะเก่งได้ตลอดหรอก เชื่อกูเถอะ ถ้ามึงจะร้องมึงก็ร้องออกมาเถอะ ยิ่งมึงปิดไว้เท่าไหร่ มึงจะยิ่งเจ็บนะ ที่ไม่ได้ระบายมันออกมา"ไอ้หนิงมันพูดกับผม พร้อมกับน้ำตามันก็ไหลออกมาเหมือนกัน
พอเห็นน้ำตาของเพื่อนปุ๊บ น้ำตาผมที่พยายามกลั้นไว้ก็ไหลทะลักออกมาอีกครั้ง แต่คราวนี้ ผมไม่กลั้นมันไว้อีกแล้วตอนนี้ เราสองคนจึงกอดคอกันร้องไห้อย่างไม่สนใจอะไรเลย

" แล้วมึงจะเอายังไงวะ กับเรื่องนี้ "สักพักพอเราสองคนร้องไห้จนพอใจแล้ว ไอ้หนิงมันก็ถามขึ้น
" กูก็ไม่รู้ ใจหนึ่งกูก็อยากคุยกับเค้าให้รู้เรื่องไปเลยนะแต่อีกใจกูก็ไม่กล้าพอที่จะคุยกับเขาในเวลานี้ กูคิดว่า กูคงจะขอเวลาสักพักให้ใจกูมันเข้มแข็งกว่านี้ก่อน แล้วกูจะสู้กับมันเอง "
" มึงว่ายังไงกูก็เห็นด้วยหมดแหละ "
" มึงนี่ ไม่คิดจะขัดกูเลยนะ "
" ก็เออดิวะ กูเป็นเพื่อนมึงนี่"แล้วเราก็กอดคอหัวเราะให้กับเรื่องที่มันผ่านเข้ามา
นี่แหละครับเพื่อน คือคนที่เข้าใจเรา และจะอยู่เคียงข้างเราเสมอ ไม่ว่าเราจะทำอะไร จะเป็นยังไงเพราะยังไง เพื่อน ก็ยังคง เป็นเพื่อน ไม่เคยทอดทิ้งเรา

abcdefghij

อยุ่ๆๆ ไม่รู้ทำไม ความคิดถึงได้ครอบงำ

ริว

ขอบคุณมากจะ

pongsakron01

ขอบคุณครับ

ponda16

ขอบคุณครับ

piyanate

ขอบคุณคราฟผม

สีฝุ่น

ชอบมากครับผม

onyx258

ขอบคุณครับ

maxfat

ขอบคุุณครับบ

kan17825

ขอบคุณน่ะครับ

2539

ขอบคุณครับ

ืnneess

ขอบคุณครับ

orrick

ขอบคุนนะคับ ^^

cokebundit

ขอบคุณครับผม

pkclub2146

ขอบคุณมากมากคับ

aRmkung

ขอบคุณ๕รับ

manza555

สนุกมากๆเลย ตกลงพี่แชมป์คิดอย่างไงกับตั้มเนี่ย

mind19mindPSU

ขออ่านต่ออีกนะครับ