++ กรูไม่ใช่ผู้หญิง ... แล้วไงวะ ++ $ 24 -25

tanya

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
ความเดิมตอนที่แล้ว
" มึงจะไม่พูดอะไรกับกูหน่อยเหรอนี่กูซื้อกุหลาบมาให้มึงตั้งเยอะ ถือซะว่าเป็นของขวัญวันวาเลนไทน์ที่กูทำให้มึงต้องเจ็บตัวไง "
มันพูดกับผมอีกครั้ง น้ำตาผมก็ยิ่งไหลออกมามากยิ่งขึ้นจนมันเริ่มจะรู้สึกตัวเพราะแรงสะอื้นของผมมันจึงจับผมหันมาเผชิญหน้ากับมัน
พอมันเห็นน้ำตาผม มันก็ยิ่งกอดผมแน่นเข้าไปกว่าเดิมอีก
" มึงอย่าร้องไห้สิ มึงพูดกับกูสิ มึงจำด่ากูก็ได้นะแต่มึงอย่าเงียบได้ไหม ตั้มมึงอย่าเฉยกับกูเลยนะ มึงมีอะไรกับกูมึงก็พูดกับกูสิ"
มันพูดพร้อมกับคลายวงแขนออกแล้วเอามือมาซับน้ำตาให้ผม
ยกที่ 24
" ตั้มไม่มีอะไรจะพูด "ผมตอบกลับไปพร้อมกับก้มหน้า เพื่อหลบสายตามัน
" กูไม่เชื่อว่ามึงไม่มีอะไรจะพูดกับกู ตลอดหลายวันที่ผ่านมา กูรู้ว่าถึงแม้มึงจะไม่พูดกับกู แต่เวลาที่กูมองหน้ามึง สายตามึงบอกว่ามึงมีอะไรข้องใจเกี่ยวกับกู แล้วที่มึงเงียบ ทำเฉยกับกู มึงต้องมีอะไรแน่ ๆ "แล้วมันก็จับผมเงยหน้าขึ้นมา
" เห็นไหม กูทำมึงร้องไห้อีกแล้ว มึงร้องทำไมมึงบอกกูหน่อยได้ไหม มึงจะให้กูทำตัวยังไง มึงก็บอกกูมาสิ กูจะได้รู้ "
" มีคนบอกว่าพี่มีแฟนอยู่แล้ว  รักกันมาก และวันนั้นก็เห็นไปเที่ยวและเข้าโรงแรมด้วยกัน "ผมพูดพร้อมกับจ้องตามัน
" มึงไปเอาข่าวมากจากไปไหน กูไม่เคยมีแฟน กูไม่เคยคบกับใครจริงจังสักที มึงก็รู้นิสัยกู ว่ากูเป็นคนยังไง กูทนอยู่กับใครนานไม่ได้หรอก แล้วเรื่องพาเข้าโรงแรม ที่ผ่านมากูไม่เคยพาใครเข้าโรงแรงสักที แล้วหลังจากที่กูได้มึงแล้วกูก็ไม่เคยไปกับใครสักคน เรื่องแค่นี้เหรอวะ ที่มึงโกรธกูจนประสาทขึ้นขนาดนั้น "มันพูดอย่างหงุดหงิด ราวกับมันเป็นเรื่องไม่เป็นเรื่อง
แล้วยังมาหลอกด่าว่าผมประสาทขึ้นในตอนท้ายอีกถึงมันจะแก้ตัวในเรื่องแรกได้ เพราะผมไม่มีหลักฐานแต่ผมไม่ยอมให้มันหลุดง่าย ๆ แน่
" ยัง เรื่องที่คนในคณะพี่ บอกว่าตั้มตามตื๊อพี่ บอกว่าพี่หลอกตั้มล่ะ ว่าไง "
" กูก็ไม่รู้ว่ามันมาได้ไง "
" แต่เค้าบอกว่าพี่พูด "
" โอ๊ย กูเนี่ยนะ จะเอาเรื่องแบบนี้ไปพูด มึงก็รู้ว่าตอนนี้กูหลงมึงแค่ไหน กูเป็นฝ่ายตามมึงต่างหาก  หมดเรื่องแล้วใช่ไหม "
มันพูดพร้อมกับหันไปมองที่เตียง เป็นนัย ๆ  
" ยังไม่หมด เรื่องที่พี่คุยกันกับเพื่อนในห้องน้ำล่ะ "
" ห้องน้ำ ห้องน้ำไหน  ตอนไหนวะ "
" ก็ห้องน้ำตึกถาปัด ชั้นสอง ที่คุยกัน เพื่อนพี่บอกว่าจะเอาตั้ม แล้วพี่ก็บอกว่าจะให้เอา พร้อมกับบอกว่า ที่มาคบกับตั้ม เพราะต้องการความแปลกใหม่ แค่หลอกตั้มเท่านั้น "หลังจากผมพูดเสร็จมันก็นิ่งคิดไปสักพัก
" เฮ้อ ตอนนานมันนานแล้วนี่หว่า กูบอกมึงตรง ๆ แล้วมึงอย่าโกรธกูอีกนะ "ไอ้โหดมันพูด พร้อมกับมองหน้าผม ผมก็นิ่งคิดสักพัก แล้วก็พยักหน้าเล็กน้อย
" ดี มึงสัญญาแล้วนะว่าจะไม่โกรธกู "
" เออ พี่จะพูดอะไรก็พูดมาสิ ถ้าไม่อยากพูดก็ไม่ต้องพูด "ผมพูดเสร็จก็หันหน้าหนีมันอย่างงอน ๆ
" มึงนี่นะ เห็นกูง้อหน่อยทำเป็นข่ม "
" เออ ไม่ง้อก็ไม่ต้องง้อสิวะ ง่วง จะนอนแล้ว "
" ง้อสิวะ ไม่ง้อได้ไง เมียกูทั้งคน  มา ๆ กูบอกก็ได้ "มันพูดเสร็จ ผมก็หันหน้ามาหามันอีกครั้ง พร้อมกับกลั้นยิ้มเอาไว้ เพราะกลัวมันจะได้ใจ
" ก็ตอนนั้นกูก็อยากได้มึงเพราะความแปลกใหม่จริง ๆ นี่หว่า กูก็เลยพูดไปอย่างงั้น แน่ะ ไหนมึงบอกว่าจะไม่โกรธกูไง ดูทำหน้าเข้าสิ
กูยังพูดไม่จบโว้ย "มันพูดพร้อมกับทำหน้าง้อผมซึ่งขัดกับหน้าโหด ๆ ของมันเป็นอย่างมากทำเอาผมเกือบหลุดขำเลยทีเดียว
" กูจะบอกว่าตอนแรกกูก็คิดอย่างงั้น  แต่หลัง ๆ พอกูได้รู้จัก ได้ใกล้ชิดกับมึง กูก็ไม่คิดอย่างนั้นแล้ว  "แล้วมันก็หยุดพูด
" แล้วไง ตอนนี้คิดยังไงล่ะ "ผมถามมันไป
" ไม่บอกหรอก ขนาดมึงยังไม่เคยบอกกูเลย "มันพูดพร้อมกับทำหน้างอนใส่ผมอีกสงสัยวันนี้มันคงจะกินยาผิดแน่ ๆ มันไม่ใช่วิสัยของมันหรือว่ามันเป็นไอ้โหดตัวปลอมก็ไม่รู้จากโหด จึงกลายเป็นหด แบบนี้
" ไม่บอกก็ไม่ต้องบอกสิ จะเก็บไปบอกคนอื่นก็เชิญ "ได้ทีผมเลยพูดข่มมัน
" นี่มึงยังไม่รู้อีกเหรอ ว่ากูคิดยังไง กูอุตส่าซื้อดอกกุหลาบมาให้เต็มห้องขนาดนี้ นี่มึงยังไม่รู้อีกเหรอ คนอะไรวะ อุตส่าซื้อกุหลาบมาง้อ คำขอบคุณสักคำก็ไม่มี ยังมาทำแยกเขี้ยวใส่ผัวอีก "
" ไม่รู้แหละ ตั้มไม่อยากคิดไปเองคนเดียว มันเจ็บมาพอแล้ว "พอคิดถึงเรื่องเก่า ๆ ผมก็เลยเข้าสู่โหมดเศร้าอีกครั้ง
" มึงนี่น้า คิดเล็กคิดน้อยซะจริง ถ้ากูไม่รักกูคงไม่อยู่กับมึงนานขนาดนี้ ไม่มาง้อมึง ไม่ทำเพื่อมึงขนาดนี้หรอก "คำว่ารักที่ผมได้ยินทำเอาผมยิ้มแก้มปริเลยทีเดียว
" ถ้าไม่อะไรนะ เมื่อกี้ฟังไม่ชัด "ผมถามย้ำมันไปอีกครั้ง
" ถามอะไรมากมายวะ มึงยังไม่บอกกูเลย ว่ามึงคิดยังไงกับ . "มันพูดยังไม่ทันจบ
ผมก็แสดงความรักกับมันด้วยจูบผม ที่ผมเป็นฝ่ายเริ่มเป็นครั้งแรก และเป็นครั้งแรกด้วยเช่นกัน ที่ผมจูบมันด้วยความรักที่แสดงออกอย่างเปิดเผย
" รู้รึยังล่ะ ว่าตั้มคิดยังไง "ผมพูดหลังจากที่ถอนริมฝีปากออกมาแล้วพร้อมกับมองหน้ามันที่ทำหน้าเหวอ ๆ
" ยัง ยังไงกูก็ยังอยากฟังอยู่ดี "โห แล้วไอ้เมื่อกี้ที่เปลืองตัวไปก็ไม่ได้อะไรน่ะสิ
" ตั้มรักพี่แชมป์ "ผมบอกมันไปเสียงเบา ๆ คล้ายเสียงกระซิบ
" อะไรนะ "คราวนี้มันแกล้งผมคืนแล้วครับก็ที่ผมพูดไปเมื่อกี้ ผมว่ามันคงได้ยินแล้วล่ะ
" ตั้มรักไอ้โหดค้าบ "ผมตะโกนใส่หูมันเสียงดังพร้อมกับที่มันทำหน้างง ๆ
" ใครวะไอ้โหด มึงอย่าบอกนะว่า "มันถามผมอย่างคาดคั้น และกับก้าวเข้ามาหาผม ผมจึงได้พยักหน้า พร้อมกับทำหน้า
แหย ๆ ที่แอบเรียกมันว่าไอ้โหด
" นี่มึงแอบมีชู้เหรอวะ แล้วไอ้โหดมันเป็นใคร มึงบอกมานะ แล้วมึงยังมากล้าบอกรักมันต่อหน้ากูอีก "มันย่างสามขุมเข้ามาพร้อมกับบีบแขนผมอย่างคาดคั้นทำเอาผมเหวอไปเลย
ไม่นึกว่ามันกับผมจะเข้าใจไปคนละทางนี่ขนาดเรื่องเล็ก ๆ แค่นี้พอไม่พูดกัน ก็ทำให้คาดเคลื่อนได้ขนาดนี้เชียว
" โอ๊ย เข้าใจผิดไปใหญ่แล้ว ที่ตั้มอกว่าไอ้โหด นี่ยังไม่รู้อีกเหรอว่าใคร "ผมพูดเสร็จมันก็นิ่งคิด
" นี่นึกไม่ออกเหรอ ว่าตัวเองโหดขนาดไหน ตั้มเรียกพี่น่ะแหละ ไอ้โหดน่ะ เข้าใจรึยัง ทีเรื่องอื่นนี่เข้าใจง่ายนักนะ "พอผมพูดเสร็จ
มันก็หัวเราะก๊าก ออกมาเลยทีเดียว
" กูเนี่ยนะไอ้โหด ฮ่า ๆ โหดตรงไหนวะ หน้าตากูออกจะใสขนาดนี้ "มันยังไม่วายชมตัวเองอีกนี่ผมชักจะนึกภาพว้ากเกอร์ ถาปัดคนเดิมไม่ออกแล้วสิเนี่ย
" ทั้งหมดแหละ "ผมตอบมันไปตรง ๆ
" นี่มึงคิดว่ากูโหดขนาดนั้นเหรอ งั้น กูก็ไม่เกรงใจแล้วนะ "มันพูดพร้อมกับทำหน้าอ้อน ๆ แล้วก็จับผมทุ่มลงเตียงทันที
" นี่ น้ำก็ยังไม่อาบ ไม่เอานะ ปล่อยสิ "ผมยิ่งห้ามก็เหมือนยิ่งยุ เพราะมันยิ่งไซร้รุนแรงขึ้นเรื่อย ๆ
" มึงคิดเหรอว่ากูจะปล่อยมึงไป กูทนมาหลายวันแล้ว อย่าหวังเลยมึง "
อ้าก ไอ้โหดคนเดิมมันกลับมาแล้ว
" พี่แชมป์ ลุกเดี๋ยวนี้เลยนะ หนัก "ผมบอกพร้อมกับพยายามผลักมันออกไปจากตัวผม
" อืม กวนแต่เช้าเลยนะ หรือว่าอยากต่ออีกรอบ "ไอ้โหดมันผงกศรีษะขึ้นมามองผม หลังจากที่เลื่อนตัวออกไปจากผมแล้ว แต่ขากับแขนมันก็ยังเกี่ยวตัวผมไว้แน่นเหมือนเดิม
" จะบ้าเหรอ นี่ รีบลุกเลยนะ ไปซื้อกะละมังมาหน่อยดิ ไป "
" หือ ซื้อกะละมัง ซื้อมาทำไม "
" ก็จะเอามาแช่ดอกกุหลาบไง นี้มันจะเฉาแล้วเสียดาย "
" อืม เฉาก็ปล่อยไปเหอะน่า เดี๋ยวซื้อให้ใหม่ "
" ไม่เอา เปลืองตังค์ ซื้อมาทำไมก็ไม่รู้ตั้งเยอะแยะ "
" โห นี่ขนาดซื้อมาให้เต็มห้องพี่ยังง้อเรายากขนาดนี้ "
" หา ว่าไงนะ พี่เหรอ "ผมผุดลุกขึ้นพร้อมกับอุทานอย่างตกใจ
" เออ พี่ ทำไมต้องตกใจขนาดนั้นด้วย "
" พี่เหรอ พี่แชมป์ ใช่พี่จริง ๆ ป่ะเนี่ย "ผมพูดพร้อมกับจับหน้ามันหันไปมา
" เออ กูเอง ทำไมวะ กูแค่อยากพูดเพราะ ๆ กับเมียกูไม่ได้รึไง  แล้วถ้ามึงไม่มั่นใจว่าเป็นกู มึงลองจับดูสิ ว่าใช่อันเดิมไหม "มันพูดเสร็จก็จับมือผมไปจับไอ้โหดน้อยที่กำลังโกรธจัดทันที
" เป็นไง เหมือนเดิมไหม "มันพูดพร้อมกับทำหน้าล้อผมผมจึงได้แต่พยักหน้าอาย ๆ
" ตอนนี้มันกำลังโกรธเลย เพราะเราอะแหละมาจับ งั้นเราก็ต้องช่วยพี่เอามันลง นะ "แล้วมันก็จับผมนอนลงตามเดิมและเริ่มบรรเลงเพลงรักในตอนเช้าที่ผมแทบจะจำไม่ได้ว่ามันเป็นรอบที่เท่าไหร่จำได้ก็แต่ว่าเมื่อคืนมันเล่นซะจนผมแทบจะไม่ได้นอนเลยทีเดียว
ยกที่ 25
จากวันนั้นเรื่องราวทุกอย่างก็หมุนเวียน ผันเปลี่ยนไปเรื่อย ๆ ผมกับไอ้โหดก็ใช้ชีวิตกันตามปกติ มีไปกินข้าว ไปดูหนัง หรือไปเที่ยวด้วยกันบ้างเป็นบางครั้ง ดู ๆ ไปแล้ว ก็เหมือนกับเป็นคู่ที่มีความสุขแต่ผมกลับรู้สึกว่ายังมีบางสิ่งที่มันกั้นขวางเราทั้งสองคนเอาไว้
และนับวันผมก็ยิ่งรู้สึกว่ามันจะมากขึ้นทุกวัน ๆโดยที่ตัวผมเองก็ไม่รู้ว่ามันคืออะไร
" เฮ้ยตั้ม เป็นไงวะมึง สอบวิชาสุดท้าย ทำได้ล่ะสิ กูเห็นมึงออกมาก่อนเพื่อนเลย "ไอ้หวายทักผม ที่ตอนนี้นั่งรอพวกมันอยู่หน้าห้องสอบวิชาสุดท้ายของการเรียนซัมเมอร์
" ไม่รู้สิ กูคิดได้ก็รีบเขียนเลย เดี๋ยวจะลืม เลยเสร็จเร็วไปหน่อย "ผมตอบมันไปพร้อมกับเกาหัวแกรก ๆ แก้เขิน
" เออ ทำเป็นพูดนะมึง อย่าให้กูเก่งกว่ามึงแล้วกัน ฮ่า ๆ "ไอ้หวายพูดจบเราก็หัวเราะกัน พร้อมกับที่ไอ้สามตัวที่เหลือก็เดินออกมา
พร้อม ๆ กันไอ้พวกนี้มันเป็นพวกทำข้อสอบช้ากันครับ
" แหมเป็นไรกันวะ วันนี้ดูมีความสุขเป็นพิเศษเลยนะ โดยเฉพาะมึง ไอ้ตั้ม ยิ่มหน้าบานเชียว กูว่าคงไม่ใช่แค่เรื่องข้อสอบหรอกมั้ง "
ไอ้หนิงเอ่ยแซวผมขำ ๆ ทำเอาผมหน้าแดงแป๊ดเลยทีเดียว ก็วันนี้เป็นวันเกิดของไอ้โหดน่ะสิครับ แล้วผมก็กะจะชวนมันไปกินข้าวกัน
พร้อมกับให้ของขวัญที่ผมอุตส่าตั้งใจทำให้มันตั้งเกือบสองเดือน ยิ่งพักนี้เห็นมันเหนื่อย ๆ ด้วย ไม่รู้ว่าเป็นอะไร เดี๋ยวเย็นนี้ต้องฉลองกันหน่อย
" เออ กูยอมรับก็ได้ ก็คนมันมีความสุขนี่หว่า ฮ่า ๆ "ผมยอมรับมันไปดื้อ ๆ แล้วหัวเราะอย่างอารมณ์ดี
" แล้วมึงดีใจเรื่องอะไรกันนักหันหนาวะ จะว่ามึงได้เอหมดก็ไม่ใช่เพราะเกรดยังไม่ออก "ไอ้ออยถามพร้อมกับทำสีหน้างง ๆ
ซึ่งพอผมมองไปที่ใบหน้าของไอ้สามคนที่เหลือพวกมันก็ต่างทำหน้าแบบเดียวกันทั้งนั้น
" ก็วันนี้วันเกิดพี่แชมป์น่ะสิ กูกะจะชวนพวกมึงเอาของขวัญอยู่เนี่ย มีใครว่างมั่งวะ กูเอาไปใส่กรอบไว้ แล้วเราก็ไปหาไรกินกันฉลองวันสอบเสร็จไงวะ"ผมพูดพร้อมกับมองหน้าพวกมันด้วยแววตาอ้อนวอน ขอให้มีสักคนที่ว่าง โดยเฉพาะไอ้หวายหรือไอ้ไผ่ก็ได้
เพราะมันสองคนมีรถ ฮ่า ๆ จะได้นั่งรถฟรีสักหน่อย
" ว้าเสียดายว่ะ วันนี้กูกับไอ้ออยมีนัด แม่กูจะพากูกับไอ้ออยไปผูกดวงชะตา "ไอ้ไผ่พูดพร้อมกับทำหน้าเซ็ง ๆ เกี่ยวกับธุระที่มันจะทำ
ก็ตอนนี้ไอ้ไผ่มันกลายเป็นหมาหัวเน่าของบ้านไปแล้วน่ะสิครับ
หลังจากที่มันพาไอ้ออยเข้าบ้านไม่รู้ว่าทำอีท่าไหน แม่ไอ้ไผ่หลงไอ้ออยจนหัวปรักหัวปรำ เรียกมันแต่ละคำ ก็ลูก ๆ ทั้งนั้น
นี่คงกะจะเอาเป็นลูกสะใภ้เต็มที่ ถึงขนาดพาไปผูกดวงเลยทีเดียว ถ้าจับมันแต่งงานกันวันนี้ได้ แม่ไอ้ไผ่คงไม่รอหรอกครับ ผมว่า
" ฮ่า ๆ ไม่เป็นไรหรอก ว่าแต่ผูกดวงแล้ว แต่งวันไหนบอกกูล่วงหน้าด้วยนะมึง "ผมพูดแซวมันไป
" เออ "มันสองคนตอบขึ้นพร้อมกันด้วยน้ำเสียงที่ฟังดูก็รู้ว่ามันประชดแน่นอน
" เฮ้ย แต่แม่นัดตอนห้าโมงไม่ใช่หรอ เดี๋ยวไปหาไรกินกับพวกนี้ก่อนสิ แล้วค่อยไป "ไอ้ออยเสนอ เพราะผมดูแล้วมันเองก็คงอยากไปกับพวกผมเหมือนกันแต่มันก็คงขัดแม่ไอ้ไผ่ไม่ได้
" เออ เอางั้นก็ได้ ถ้าไปสายโดนด่ามึงรับนะ "
" เชอะ แม่เหรอจะว่าออย ไม่มีทางหรอก "ไอ้ออยพูดอย่างอวดดีต่อหน้าไอ้ไผ่
" แล้วมึงสองคนล่ะ ว่างไหม "ผมหันไปถามไอ้หวายกับไอ้หนิง ที่มันก็รีบพยักหน้าตอบทันที
" เออ งั้นเดี๋ยวไปแวะหอกูก่อน เอาของไปเก็บแปบเดียว ไอ้ออย กับไอ้ไผ่ มึงไปรอที่โน่นก็ได้เดี๋ยวไปถึงกูโทรหาอีกที "ผมบอกมันไป
พวกมันก็รับคำแล้วเราก็แยกย้ายกันไป
" เออ มึงอยู่ไหนวะ "ผมโทรหาไอ้ออยทันที
หลังจากที่ผมไปเอาของเรียบร้อยแล้วซึ่งก็ไม่มีอะไรมาหรอกครับเป็นแค่รูปวาดล้อเลียนเอาแค่ส่วนเด่น ๆ มันมาทั้งนั้นซึ่งผมเป็นคนวาดเอง มั่ว ๆ ไปเรื่อย อาศัยว่าชอบวาดมากกว่า ไม่ค่อยเหมือนเท่าไหร่แต่เรื่องความรักนี่ผมใส่เข้าไปเต็มร้อย เหอ ๆ ซึ่งก็เป็นภาพที่ไอ้โหดมันนุ่งผ้าเตี่ยว กำลังถือดาบสองข้าง เหมือนกำลังจะออกศึก ผมว่ามันเห็นมันคงจะขำแน่นอน เพราะผมไม่รู้ว่าจะเอาอะไรให้มันดี
เลยวาดรูปให้มันดีว่า ใช้เวลาตั้งเกือบสองเดือนกว่าจะเสร็จ
" อยู่หน้าฮาจิบัง มึงมาสิ กูหิวจนจะกินผู้ชายทั้งร้านแล้วเนี่ย เร็ว ๆ นะมึง กูมีเรื่องจะบอกมึงด้วย "ไอ้ออยตอบกลับมา
" เออ เดี๋ยวไป "ผมพูดเสร็จก็ตัดสายแล้วเดินนำไอ้หวายกับไอ้หนิงเดินไปที่ร้านฮาจิบังทันที
พอผมเดินไปถึง ก็เจอกับไอ้ออยและไอ้ไผ่ที่มันทำหน้าตาเหมือนกับมีเรื่องบางอย่าง จนผมสังเกตได้โดยเฉพาะไอ้ออย
" พวกมึงเป็นไรกันวะ ดูทำหน้าเข้า " พอผมพูดเสร็จก็เห็นไอ้ออยกระทุ้งไอ้ไผ่สองสามที เหมือนกับต้องการให้พูดบางอย่าง
" มึงบอกพวกกูมาเหอะน่า หรือว่าพวกกูไม่ใช่เพื่อนมึงวะ "ไอ้หนิงมันคงทนไม่ไหวเลยพูดขึ้น
" เดี๋ยวพวกเรากินข้าวก่อนดีกว่า แล้วค่อยเล่าทีเดียว เดี๋ยวพอกูเล่าเสร็จจะแดกไม่ลงกันเปล่า ๆ " ไอ้ไผ่มันพูดขึ้น พร้อมกับเรยกพนักงานมาสั่งอาหาร
" เออ เอางั้นก็ได้วะ กูก็หิวเหมือนกัน "ผมพูดพร้อมกับยิ้ม ๆ ทั้งที่ใจเริ่มจะสงสัยว่าต้องมีบางอย่างผิดปกติและมันจะต้องเป็นเรื่องเกี่ยวกับผมเพราะพวกมันสองตัวมักจะหันหน้ามามองหน้าผมอยู่บ่อย ๆ
กว่าพวกเราจะทานอะไรเสร็จก็ปาไปชั่วโมงนึงพอดีไอ้ไผ่กับไอ้ออยก็คงจะได้เวลาไปทำธุระกันแล้วผมเองก็เกือบลืมเรื่องที่พูดค้างกันอยู่ไปเลยถ้าหากไอ้หนิงไม่ทักขึ้นมา
" เฮ้ย แดกเสร็จทำเนียนนะมึง ไหนบอกว่ามีเรื่องจะบอกพวกกูไง "
ไอ้หนิงมันทักขึ้นหลังจากที่เราเดินออกมานอกร้านแล้วและเป็นเวลาประมาณสี่โมงครึ่งผมสังเกตเห็นไอ้ไผ่มันถอนหายใจนิด ๆ ก่อนที่มันจะพูด
" กูเห็นพี่แชมป์เดินมากับผู้หญิงที่กูเคยเห็นเค้าพาเข้าโรงแรม "พอผมฟังไอ้ไผ่พูด รอยยิ้มที่ผมมีมาทั้งวันก็หดหายไปในชั่วพริบตา
แปรเปลี่ยนมาเป็นความสับสนและความหวั่นใจมากกว่า
" มะ มึงเห็นอยู่ไหนวะ "ผมถามมันกลับไปอย่างตะกุกตะกัก
" เข้าไปดูหนังด้วยกันเมื่อประมาณชั่วโมงเศษ ๆ พอดีกูอยากดูโปรแกรมหนัง พอมาถึงแล้วพวกมึงยังไม่มา พวกกูเลยขึ้นไปดู ก็พอดีกับที่เห็นพี่เค้าเดินด้วยกันจะเข้าไปในโรงหนัง "
ไอ้ออยอธิบายเหตุการณ์
" ชั่วโมงเศษ ๆ เหรอ "ไอ้หนิงพูดพร้อมกับก้มลงดูนาฬิกา แล้วทำท่าทางเหมือนกำลังบวกลบเลข
" ยังทัน "มันหันมาพูดกับผม
" ทันไรวะ "ผมถามมันไปอย่างเสียไม่ได้ เพาะตอนนี้สภาพจิตใจผมมันค่อนข้างจะว้าวุ่นเป็นพิเศษ
" เอ้า ก็ทันที่จะได้ดักรอดูให้เห็นกับตา และติดตามต่อไปไง ไปเร็ว ๆ เดี๋ยวไม่ทัน "มันพูดเสร็จมันก็คว้าข้อมือผมให้เดินตามมันไปในทันที
" เอ้า ไผ่ ออย พวกมึงไม่มาล่ะ "ไอ้หนิงมันหันกลับมาเร่งสองคนนั้นอีก
" มึงลืมแล้วเหรอว่ากูมีนัดกับแม่กู นี่ก็จะห้าโมงแล้ว กูคงต้องไปแล้วแหละ "ไอ้ไผ่มันพูดพร้อมกับทำหน้าเสียดายซึ่งไม่ต่างอะไรกับ
ไอ้ออยเลยสักนิด
" นี่ถ้าแม่ไม่ได้นัดล่วงหน้าเป็นอาทิตย์ กูคงโทรไปยกเลิกแล้วแหละ แต่นี่ท่านอุตส่านัดล่วงหน้าแล้ว ไว้เดี๋ยวกูจะโทรมาถามแล้วกัน ไปแล้วนะพวกมึง ไว้เจอกัน "ไอ้ออยพูดเสร็จก็เดินกลับไปเพื่อจะไปที่ลานจอดรถ
พวกผมที่เหลือซึ่งประกอบด้วย ผม ไอ้หนิง ไอ้หวาย ก็เดินขึ้นไปที่ชั้นโรงหนังเพื่อไปดักรอตรงทางเข้าออกทันที
พวกเรานั่งกินขนมรอได้สักประมาณเกือบยี่สิบนาทีจึงได้เห็นคนทยอยกันออกมาในใจผมก็ภาวนาให้ไอ้ไผ่กับไอ้ออยตาฝาดที่เถอะ
เพราะถ้าเป็นเรื่องจริงผมคงจะทนไม่ได้เป็นแน่
" เฮ้ย ตั้มทำใจดี ๆ นะมึง ยังไงความจริงก็ย่อมเป็นความจริงวันยังค่ำ เชื่อกู "ไอ้หนิงเอามามาตบไหล่ปลอบผม
หลังจากที่มันเห็นผมนั่งนิ่งนานพอสมควร
" เออ ขอบใจนะ ที่พวกมึงไม่ทิ้งกู "ผมพดไดแค่นั้น ก็ต้องหยุดก่อนที่น้ำตามันจะไหลออกมาให้ขายหน้าคนอื่นซะเปล่า ๆ
หลังจากที่พวกเราพยายามสอดส่ายสายตาไปเรื่อย ๆก็เจอเข้ากับไอ้โหดและผู้หญิงคนหนึ่งที่สวยมาก เดินด้วยกันเหมือนคู่รัก
มีบางครั้งก็หันมากระซิบกระซาบกันพร้อมกับรอยยิ้มที่ทั้งสองมอบให้กันเหมือนกับคุยเรื่องราวของหนังที่เพิ่งดูมาอย่างออกรส
ซึ่งต่างจากเวลาที่เดินกับผมที่มันมักจะเดินห่าง ๆ เหมือนกับว่าเราสองคนเป็นแค่เพื่อนหรือแค่คนรู้จักกันเท่านั้น
พอเห็นภาพแบบนี้ก็ถึงกับทำเอาผมนิ่งไปชั่วระยะหนึ่ง หลังจากนั้น ความตกใจ เสียใจ น้อยใจ มันก็กลายมาเป็นความโกรธแทน
พวกผมก็เดินตามสองคนนั้นไปเรื่อย ๆ โดยรักษาระยะห่างเอาไว้พอควร แต่ถึงแม้ว่าเราจะเดินไปใกล้แค่ไหน เค้าสองคนก็คงจะไม่ทันสังเกตเห็นหรอก เพราะสองคนนั้นคงไม่มีจิตใจหรือสายตาที่จะสนใจคนรอบข้างสักเท่าไหร่นัก
พวกเราก็ตามไปเรื่อย ๆ จนถึงที่ลานจอดรถ ที่บังเอิญอยู่ชั้นเดียวกันกับรถของไอ้หวาย พอได้เห็นแบบนั้นแล้ว
พอมันขับรถออกไป พวกผมก็ออกรถตามไปติด ๆ โดยไม่ให้มันสงสัย เพราะปกติไอ้โหดมันก็ไม่ค่อยได้เห็นรถไอ้หวายอยู่แล้ว
มันก็คงจะจำไม่ได้เป็นแน่พอขับตามมันไปเรื่อยก็พบว่ามันเลี้ยวเข้าไปในคอนโดแห่งหนึ่งพวกผมก็ขับตามเข้าไป
จนมันจอดรถเสร็จที่ลานจอดรถหน้าคอนโด ที่มีแสงสว่างเล็กน้อยพอมองเห็นรถเท่านั้น
" เฮ้อ ในที่สุดก็ถึงวันนี้สินะ "ผมพูดกับตัวเองหลังจากที่ผมนิ่งไปนานพร้อมกับการถอนหายใจเฮือกใหญ่ ผมจึงตัดสินใจโทรหามันก่อน
ก่อนที่มันจะทันได้ลงจากรถ แต่ผมสามารถสังเกตเห็นมันได้จากแสงสว่างที่มันพอจะลอดมาจากอีกด้านหนึ่งของกระจกรถ
เมื่อผมโทรเข้าไป มันก็กดตัดสายไป ซึ่งถ้าเป็นเวลาปกติผมก็คงคิดว่ามันยุ่ง แล้วก็ไม่โทรเข้าไปอีก มันก็เคยบอกผมไว้เช่นเดียวกันว่าถ้ามันมีธุระมันจะตัดสายผมทิ้ง แล้วก็ไม่ต้องให้ผมโทรไปอีก ซึ่งผมก็ทำตามที่มันบอกไว้ตลอด แต่ตอนนี้มันไม่ใช่สถานการณ์ปกติ
ที่ผมจะต้องทำตามคำพูดมันเหมือนที่ผ่านมาแล้ว ผมจึงได้กดโทรเข้าไปหามันอีกรอบ มันก็ปล่อยให้ผมรอสายอยู่ตั้งนาน มันจึงได้กดรับ
" ว่าไงวะ "มันรับสายด้วยเสียงที่ค่อนข้างหงุดหงิด
" พี่แชมป์อยู่ไหน "ผมถามมันไปซึ่งก็เป็นคำถามที่ผมเองไม่เคยจะถามมันเลยสักครั้งนับตั้งแต่ที่คบกันมา
" พี่อยู่กับเพื่อน มีไรเหรอ "
" เพื่อนผู้หญิงหรือเพื่อนผู้ชาย "
" มึงจะอยากรู้ไปทำไมวะ "มันเริ่มทำเสียงรำคาญใส่ผม
" ป่าวหรอก พอดีมีเพื่อนตั้มเห็นพี่เดินกับผู้หญิง ตั้มก็เลยแค่อยากรู้ว่ามันจริงรึเปล่า "พอผมพูดเสร็จปุ๊บ ไอ้โหดมันก็เงียบ
" เพื่อนมึงมั่วแล้ว นี่กูอยู่กับไอ้แบงค์ กับไอ้ชายเพื่อนกูไง มึงก็เคยเห็นมันนี่หว่า "
" ใช่ตั้มเคยเห็น แล้วถ้าตั้มจะบอกพี่ว่าตั้มเป็นคนเห็นพี่เดินกับผู้หญิงเองล่ะ แล้วคนที่พี่เดินด้วยตั้มดูยังไงก็ไม่เหมือนพี่ชายกับพี่แบงค์เลยล่ะ พี่จะว่ายังไง "ผมพูดด้วยน้ำเสียงเรียบ ๆ แต่เน้นทุกคำพูดให้ชัดเจน แล้วกดตัดสายไปซึ่งตอนนี้ไอ้โหดมันก็ได้เปิดประตูรถออกมาข้างนอกพอดี
พอมันเดินออกจากรถ ผมจึงได้ก้าวออกจากที่ซ่อนตัว เพื่อเชิญหน้ากับมัน โดยที่ไม่ลืมหยิบของขวัญที่ผมทำให้มันติดมือมาด้วย
" พี่แชมป์ "
ผมเรียกมันจากด้านหลัง มันก็หันกลับมาด้วยความตกใจ ผู้หญิงคนนั้นก็ออกมาจากรถพอดี
" มีเรื่องอะไรกันรึเปล่า เมื่อกี้เห็นแชมป์คุยโทรศัพท์เครียดเชียว "ผู้หญิงคนนั้น ที่ชื่อ นุ่น เอ่ยถามด้วยน้ำเสียงอ่อนหวาน แต่สายตาที่มองมาที่ผมมันกลับต่างกันนักมันเหมือนเป็นการเยาะเย้นถากถางมากกว่าไม่รู้ว่าผมคิดไปเองรึเปล่า
" นุ่น เข้าไปข้างในก่อนไป "มันหันไปบอกผู้หญิงที่มาพร้อมกับมัน
" แล้วแชมป์จะให้เอาของที่เราไปเดินซื้อด้วยกันเพื่อฉลองวันเกิดเข้าไปด้วยไหม "
ผู้หญิงคนนั้นลอยหน้าลอยตาถาม ผมสังเกตดูสีหน้าไอ้โหดก็ดูตกใจไปนิดนึงเหมือนกัน
" ไม่ต้องไปหรอก อยู่ตรงนี้แหละ ผมไม่มีอะไรจะต้องปิดบัง เคลียร์กันให้มันจบ ๆ เลยดีกว่า "ผมหันไปพูดกับผู้หญิงคนนั้น
ที่มันมองผมด้วยสายตาเหยียดนิด ๆ แสดงว่ามันคงรู้ว่าผมเป็นใครแน่นอนผมจึงได้มองตอบกลับไปที่สื่อความหมายชัดเจนเลยว่า
' เดี๋ยวมึงได้เจอดีแน่ มองกูหาเรื่องใช่ไหม่ อีส้นติง'

" ไหนพี่บอกว่าอยู่กับเพื่อนไง"พอผมตอบโต้มันด้วยสายตาเสร็จผมก็หันกลับมาถามไอ้โหดพร้อมกับอาการตาลายซึ่งเป็นอาการเริ่มแรกของไมเกรนที่กำลังจะเกิดขึ้น
" ก็นี่ไงเพื่อนพี่"มันตอบผมหน้าตาเฉยสงสัยมันคงลืมไปแล้วมั้งว่ามันบอกว่ามันอยู่กับพี่แบงค์และพี่ชาย
" ฮ่า ๆ เท่าที่ผมฟังเมื่อกี้พี่คนนี้ไม่ได้ชื่อว่าชายหรือแบงค์เลยนี่ หรือว่าใช่สงสัยพี่คงเป็นพี่แบงค์ปลอมตัวมาใช่รึเปล่าครับเนี่ย "
แล้วผมก็เดินเข้าไปหาผู้หญิงคนนั้น พร้อมกับมองไอ้โหดด้วยสายตาหาเรื่องเพราะมันยืนติดๆกัน

abcdefghij

โปรด อย่าป่อยมือฉัน อย่าจากไปไหนเลย

pongsakron01

ขอบคุณครับ

ริว

ขอบคุณมากๆนะ จะเป็นกำลังใจให้

ponda16

ขอบคุณครับ

piyanate

ขอบคุณคราฟผม

สีฝุ่น

ซึ้งนะเศร้ามากครับ

onyx258

ขอบคุณครับ

maxfat

ขอบคุณนะครับ

kan17825

ขอบคุณน่ะครับ

1712

ขอบคุณครับ

ืnneess

ขอบคุณครับ

orrick

ขอบคุนนะคับ ^^

cokebundit

ขอบคุณครับผม

pkclub2146

ขอบคุณมากมากคับ

ขอบคุณมากมากคับ

ขอบคุณมากมากคับ

manza555

สนุกมากๆเลย

aRmkung

ขอบคุณครับ

mind19mindPSU

ขออ่านต่ออีกนะครับ