++ กรูไม่ใช่ผู้หญิง ... แล้วไงวะ ++ $ 28 -29

tanya

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
ความเดิมตอนที่แล้ว

"เราไม่มีอะไรที่คล้ายกัน
เรายืนอยู่คนละข้าง...เสมอ
ไม่เคยมีเหตุผล  ที่ฉันจะรักเธอ
และไม่มีทางที่เธอจะรักฉัน
แต่ยืนอยู่ใกล้กัน  มันเหมือนจะหวั่นไหว
มันเกิดอะไร....กับใจฉัน  
สบตากันนิดเดียว  หัวใจมันก็สั่น
ไม่อาจควบคุมมันได้เลย
ยิ่งคิดก็ยิ่งแค้น  แค้นใจตัวเอง
ไม่รู้จักจำ  ที่เขาเคยทำ  กับเราไว้
ยิ่งคิดก็ยิ่งช้ำ จะรักเขาทำไม
ไม่เข้าใจ  ไม่เข้าใจ
( ไม่เข้าใจ  รักไม่มีเหตุผลเลย )
ไม่อยากมองหน้าเธอด้วยซ้ำไป
เฝ้าบอกใจว่าฉันต้องเกลียดเธอ
ไม่มีคำว่ารัก  เมื่อวันแรกเจอ
ไม่เคยมีคนอย่างเธอ  ในหัวใจ"
ยกที่ 28
หลังจากนั้น พวกเพื่อน ๆ ผมก็มาอยู่เป็นเพื่อนตลอดเวลา มาคอยดูแลไม่เคยห่าง ไอ้โหดมันก็เคยโทรมา แต่ผมไม่ได้รับสาย มันก็เลยหายหน้าไป นี่ก็ผ่านมาอาทิตย์หนึ่งแล้ว ตอนนี้ขาของผมก็หายดี ทุกอย่างก็กลับมาปกติเหมือนเดิม ยกเว้นจิตใจที่มันอาจจะรู้สึกขาดหายไปบ้าง เพราะมันยังคงดื้อด้านไม่ยอมเข็ด  คอยแต่เฝ้ารอว่าเมื่อไหร่ที่ไอ้โหดมันจะทำตามที่มันโน๊ตไว้ให้ผม ทั้ง ๆที่อีกใจหนึ่งก็บอกว่าให้ลืม ๆ มันไปซะ เพราะก็แค่กระดาษเน่า ๆ แผ่นเดียว ขนาดคำพูดที่มันเคยให้ไว้มันยังไม่เคยที่จะทำตามที่มันพูดเลยสักครั้ง
อีกไม่กี่วันก็จะเปิดเทอมแล้ว ปิดเทอมนี้ผมช่างรู้สึกว่ายาวนานเหลือเกิน เพราะเป็นปิดเทอมที่ผมไม่ได้กลับบ้าน เนื่องจากขาที่เจ็บอยู่เลยไม่อยากให้แม่รู้ ก็เลยตัดสินใจไม่กลับซะดีกว่า แล้วช่วงนี้พวกเพื่อน ๆ ผมมันก็ไปสวีทกันแล้วแหละ มันก็ดูแลผมมามากแล้ว ผมเองก็สงสารมันเลยไล่ ๆ  มันไม่ให้มันมาดูแลผมอีก ร่างกายผมก็ปกติดีทุกอย่าง ก็เลยปล่อยให้มันไปเที่ยวกัน และพอได้อยู่คนเดียวก็ต้องมานั่งคิดฟุ้งซ่านบ้า ๆ บอ ๆ อีก อยากไปเที่ยวใจจะขาดก็ไปไม่ได้ เพราะไม่มีเพื่อน สักพักเสียงโทรศัพท์ผมก็ดังขึ้น หน้าจอก็โชว์เบอร์แปลก ๆ  ผมนั่งมองอยู่นานก็เลยตัดสินใจกดรับ ในใจก็แอบคิดว่าจะเป็นของไอ้โหดมันด้วยความยินดีลึก ๆ
" ฮัลโหล " เสียงจากปลายสายตอบมา เป็นเสียงที่ไม่คุ้นเลยสักนิด ผมเลยนิ่งคิด และไม่ได้ตอบกลับไป
" เฮ้ย ตั้ม นี่ชั้นเองนะ กานต์ไง " ปรากฎว่าเป็นเพื่อนผมเองครับ  เพื่อนเก่าที่เรียนอยู่คนละคณะกับผม ที่ผมแอบโกหกแม่ว่าอยู่กับเพื่อนคนนี้แหละ
" อ้าว เฮ้ย กานต์เองเหรอ ว่าไงสบายดีป่าว ไม่ได้เจอกันเลยนะ เปลี่ยนเบอร์ใหม่เหรอ " พอผมรู้ว่าเป็นใครผมก็ถามกลับจนอีกฝ่ายแทบจะตอบไม่ทันเลยทีเดียว
" เออ พอดีช่วงนี้ยุ่ง ๆ แกเองก็ไม่ติดต่อมาหาชั้นเลยนะ มัวแต่ยุ่งเรื่องผู้ชายอยู่ล่ะสิ ฮ่า ๆ " ไอ้กานต์มันตอบกลับมาครับ
" แหม อย่าคิดว่าคนอื่นจะเหมือนตัวเองสิ แกแหละ มีผู้ชายเป็นฝูง ๆ ไม่แบ่งให้เพื่อนมั่งเลย "
" ฮ่า ๆพูดซะจนชั้นคิดว่าตัวเองเป็นจ่าโขลงไปแล้ว เออ วันนี้แกว่างป่าววะ " จู่ ๆ มันก็ถามผมขึ้นในตอนท้าย
" ว่างดิ ทำไมวะ "
" พอดีพวกไอ้อาร์ม กับนังโอ๊ตมันนัดเที่ยวน่ะ เลยอยากชวนไปด้วยกัน  เพราะพวกมันเพิ่งสอบเสร็จ เย็นนี้ แล้วไม่ได้เจอกันนานแล้ว แกเองก็ไม่เคยไปเที่ยวนี่หว่า ไปด้วยกันนะ"
ไอ้กานต์มันพูดถึงเพื่อนผมอีกสองคน ที่เรียนอยู่กรุงเทพเหมือนกันครับ แต่อยู่คนละมหาวิทยาลัย ซึ่งพวกมันก็เป็นเกย์กันทั้งคู่ นังโอ๊ตเนี่ยมันจะออกสาวมากหน่อยคับ
" เออ ที่ไหนล่ะ "
" ที่สีลม ไปป่าว  ลองไปสักครั้งดิ แล้วจะติดใจ " มันถามผมกลับมาอีกครั้ง ผมนิ่งคิดอึดใจหนึ่ง
" อืม เอาดิ ไปกันยังไงวะ กี่โมง " ผมตอบรับไปง่าย ๆ
" ไปเจอกันที่.... ประมาณทุ่มครึ่ง แล้วต่อรถไป "
" เออ แล้วเจอกัน " เสร็จแล้วผมก็ก้มลงมองดูนาฬิกา ตอนนี้ก็เพิ่งจะเที่ยง ผมจึงได้ลุกขึ้นเตรียมเสื้อผ้ารีดไว้ให้เรียบร้อย แล้วนอนเอาแรง
เพราะนี่เป็นครั้งแรกที่ผมจะได้ไปเที่ยวบาร์เกย์พร้อมกลุ่มเพื่อน ๆ ผม จริง ๆ ผมก็ไม่เคยเข้าหรอกนะครับ ส่วนมากจะไปนั่งร้านเหล้าธรรมดามากกว่า
ผมนอนไปได้สักพัก ยังไม่ทันได้หลับเลยด้วยซ้ำ ก็มีโทรศัพท์เข้ามาอีก แต่คราวนี้เป็นเบอร์ห้องเลยครับ ผมเลยต้องลุกขึ้นไปรับ เพราะอาจจะเป็นพนักงานหอโทรขึ้นมาก็ได้
" เดี๋ยวกูขึ้นไป " เสียงไอ้โหดมันพูดก่อนที่ผมจะทันได้พูดอะไรซะอีก แล้วมันก็วางหูไป ทำเอาผมยืนค้างไปเลยทีเดียว
หลังจากนั้นไม่ถึงนาทีก็มีเสียงเคาะประตูห้อง พอผมเดินไปเปิดประตูก็เจอหน้ามันยื่นเข้ามาก่อนเป็นอันดับแรก
" กูไปทำโปรเจคส่งอาจารย์ เลยไม่ได้มาหามึงเลย " มันพูดขึ้นโดยที่ผมไม่ต้องถามว่ามันหายไปไหนมา
" กูจะโทรบอกมึง แต่มึงก็ดันปิดเครื่อง โทรมาก็ไม่รับบ้าง กูก็เลยเลิกโทร จะมาบอกเองก็ไม่ว่าง หลังจากนั้นกูก็ไม่ได้ไปไหนเลย จมอยู่กับงานอย่างเดียว " มันพูดขึ้นอีก พร้อมกับเดินเข้ามากอด แล้วก็หอมแก้มผม แล้วมันก็ล้มตัวลงนอน พร้อมกับลากตัวผมลงไปนอนกับมันด้วย โดยที่ผมอยู่ข้างบนมัน
" กูคิดถึงมึงจังเลย กูหายไปหลายวันมึงไม่คิดถึงกูมั่งเหรอ โทรไปก็ไม่โทร " มันพูดเหมือนตัดพ้อผม  ทำเอาผมทนไม่ไหวเหมือนกัน
" ก็ใครเคยบอกว่าไม่ให้โทรวะ " ผมตอบกลับไปอย่างฉุน ๆ
" แหม นั่นมันเมื่อก่อน แต่ตอนนี้มึงจะทำอะไรกับกูก็ได้ เข้าใจไหม " แล้วมันก็เอาปากงับจมูกผมอย่างมันเขี้ยว
" ไม่รู้ ไม่สน ไม่อยากวุ่นวาย ใครจะไปจะมาก็ตามใจ "
" แหม มึงนี่ก็ขี้งอนเหมือนกันนะเนี่ย แล้วหายดีแล้วใช่ไหม " มันพูดพร้อมกับลูบ ๆตามเนื้อตามตัวผมไปด้วย แล้วก็เลยไปตรงกลางลำตัว จนเกือบไถลไปข้างในอยู่แล้ว
" ไอ้พี่แชมป์ " ผมตวาดมันพร้อมกับดิ้นออกจากตัวมัน ไม่งั้นคงได้เสียตัวให้มันอีกแน่
" อะไรเล่า ก็คนมันหิวนี่หว่า ไม่ได้กินมาตั้งนานแล้ว น่า นะ " มันทำสายตาอ้อน ๆ อย่างเด็ก ๆ
" ไม่ต้องมาพูดดี อยากกินก็ไปกินคนอื่นไป ได้ข่าวว่าเด็กเยอะไม่ใช่เหรอ " ผมหันไปพูดกับมันหลังจากลุกออกมาตั้งหลักได้แล้ว
" เด็กที่ไหน แค่มีมึงคนเดียวกูก็รับมือไม่ไหวอยู่แล้วเนี่ย " มันทำหน้างอน ๆใสผม ผมเองก็ไม่รู้ว่ามันไปกินยาอะไรมาอีก ทำไมมันถึงได้ทำตัวขี้อ้อนแบบนี้ก็ไม่รู้
" ไม่ไหวก็ไม่ต้องไหวสิ ตั้มก็จะไปหาใหม่ "
" ไหน  ใครที่ไหนจะมาเป็นชู้กับเมียกู มึงบอกมา " ตอนนี้สายตามันเปลี่ยนจากอ้อน ๆเป็นไอ้โหดคนเดิมแล้วครับ ผมไม่น่าไปกระตุกหนวดเสือเลยจริง ๆ
" ใคร ใครเป็นเมียใคร  ไม่มีหรอก อย่ามามั่ว "
" มึงนั่นแหละมั่ว มึงเสียตัวให้กูแล้ว มึงต้องเป็นเมียกู "
" โว้ว งั้นอย่างเพื่อนตั้มมันคงมีผัวเป็นร้อยแล้วสิ ถ้างั้นอ่ะ "
" เพื่อนมึงก็ส่วนเพื่อนมึงสิ มึงก็ส่วนมึง แล้วมึงก็ต้องเป็นเมียกู " มันเถียงกลับมาอย่างข้าง ๆ คู ๆ
" บอกว่าไม่ใช่ก็ไม่ใช่สิวะ ตั้มโสดมาตั้งนานแล้ว เข้าใจไหม "
" ไม่ มึงเป็นเมียกูตั้งนานแล้ว มึงน่ะแหละเข้าใจไหม "
" ไม่เข้าใจโว้ย ก็คนมันไม่ใช่ ไม่ใช่ จะให้ใช่ได้ไงวะ  แล้วตอนนี้ก็กำลังจะหาผัวใหม่แล้ว"
" มึงไม่มีสิทธิ ผัวมึงยืนอยู่นี่ มึงจะไปหาใครอีก วะ "
" ก็ผัวเก่ามันใช้ไม่ได้  มันมีชู้ จะเอามันไว้ทำไมวะ  หาใหม่ดีกว่า "
" เออ กูไม่ดี แล้วไงวะ ยังไงกูก็ผัวมึงแหละโว้ย " หลังจากนั้นผมกับมันก็ยืนตะโกนเถียงกันแบบเด็ก ๆ นาพอสมควร ซึ่งเป็นการทะเลาะกันแบบไม่มีสาระอะไรเลยจริง ๆ  จนต่างฝ่ายต่างเหนื่อย จึงได้หยุดตะโกน
" มึงจะหาใหม่จริง ๆ ใช่ไหม " ไอ้โหดมันถามผมเบา ๆ หลังจากที่มันหยุดพักหายใจแล้ว
" เออ "ผมตอบกลับไปสั้นๆ พร้อมกับสูดลมหายใจเข้าปอดลึก ๆ  เพราะยังายใจไม่ทั่วท้องเลย
" งั้นกูจะรอฆ่ามัน "
" อยากติดคุกรึไง "
" ห่วงกูหรอ "
" ป่าว "
" แล้วทำไม "
" ไม่รู้ "
" ทำไมมึงไม่รู้ "
" โอ๊ย หยุดซักสักทีเถอะ เหนื่อย "
" มึงเหนื่อยกูก็เหนื่อย เหนื่อยใจด้วย "
" เหนื่อยทำไม " ผมถามมันกลับ
" พอมึงบอกว่าจะมีใหม่ มึงรู้ไหมใจกูมันเจ็บจี๊ด ๆ ยังไงไม่รู้ กูไม่รู้ว่าทำไม " มันตอบกับมาท่าทางซื่อ ๆ  ทำเอาผมต้องกลั้นยิ้มเลยทีเดียว แต่ผมไม่ยิ้มหรอก เดี๋ยวมันจะได้ใจ
" ไปหาหมอสิ เดี๋ยวเป็นไรขึ้นมา กลัวผี "
" กูไม่ตายง่าย ๆ หรอก ถึงกูตายมึงก็ไม่ต้องกลัวกูหรอก กูไม่มีทางมาหลอกมึงแน่ ๆ  กูจะไม่ทำให้คนที่กูรักเสียใจอีกแล้ว "
" เฮ้ย บ้าแล้ว จู่ ๆ มาพูดเรื่องเป็นเรื่องตาย โบราณเค้าถือ " ผมพูดตอบมันไปอย่างเขิน ๆ
" จริง ๆ นะ ถ้า .. "
" ไอ้พี่แชมป์ บอกให้หยุดพูดไงเล่า ยังจะพูดอีก "
" กูคิดอย่างงั้นจริง ๆ นะ ที่ผ่านมากูทำให้มึงเสียใจมามากพอแล้ว กูรู้ว่ากูมันเลวแค่ไหน " มันหยุดพูด แล้วลุกจากเตียงมาหาผมที่ยืนอยู่หน้าห้องน้ำ
" ตั้ม มึงฟังกูนะ " แล้วมันก็รวบผมเข้าไปกอด
" กูขอโทษจริง ๆ กับสิ่งที่กูทำให้มึงเจ็บ แต่มึงรู้ไหม ว่าที่กูทำมึงเจ็บ กูก็เจ็บไม่น้อยกว่ามึงหรอก ที่คนที่กูรักต้องมาเจ็บเพราะกู แต่ตอนนั้นกูยอมรับจริง ๆ ว่ากูโง่ กูสับสนมาก กูก็เป็นผู้ชายคนหนึ่ง มึงเข้าใจไหมว่ากูเป็นผู้ชาย กูคิดมาตลอดว่ากูเป็น แล้วจู่ ๆ มึงก็เดินเข้ามาในชีวิตกู มาทำให้กูสับสน ว่าจริง ๆ แล้วกูเป็นอะไรกันแน่ " มันหยุดพูด พร้อมกับที่ผมรับรู้แรงสะอื้นจากมัน ผมจึงเงยหน้าขึ้นมอง
ก็พบกับน้ำตาลูกผู้ชายของมันที่เริ่มรินไหล
" มึงรู้ไหม ว่าการที่กูโกหกมึง ทั้ง ๆ ที่กูเกลียดการโกหก แล้วกูต้องโกหกมึงน่ะ กูเองก็เจ็บไม่น้อยไปกว่ามึงหรอก ที่ต้องมาทำในสิ่งที่ตัวเองเกลียด แต่กูไม่รู้จริง ๆ ว่าจะบอกกับมึงว่ายังไง กูไม่กล้าบอกมึงว่ากูต้องการขอเวลาไปคิดอะไรคนเดียว ไปลองพิสูจน์ตัวเองคนเดียว กูกลัวว่ามึงจะไม่เข้าใจ กูกลัว กลัวว่ามึงจะไม่ยอมเข้าใจกู แล้วมึงจะทิ้งกู จนกูลืมนึกว่าถ้ามึงมารู้ความจริงเองมึงจะเจ็บปวดขนาดไหน กูคิดแต่เอาดีเข้าตัวเอง กูคิดถึงแต่ตัวเอง จนกูลืมคิดถึงมึง " มันยิ่งพูดแรงสะอื่นมันยิ่งมากขึ้น ผมที่ปกติเคยบ่อน้ำตาตื้น มาครั้งนี้กลับร้องไม่ออกไปเลย
" กูรู้ว่ามึงอาจไม่เชื่อใจกูอีกแล้ว แต่กูแค่ขอให้มึงให้โอกาสกูอีกครั้งได้ไหม ให้กูได้พิสูจน์ตัวเองสักครั้ง เพราะตอนนี้กูรู้แล้วว่าอะไร
ที่มันสำคัญกับชีวิตกูจริง ๆ " มันพูดเสร็จก็มองสบตากับผมที่มองหน้ามันอยู่
" ก็แล้วแต่พี่สิ ไม่เกี่ยวกับตั้มสักหน่อย " ผมพูดพร้อมกับสบัดตัวหนีอย่างมีจริต เหมือนนางเอกหนังไทย
" ตั้ม มึงยังไม่ยอมเข้าใจกูอีกเหรอ " มันถามผมมาจากข้างหลัง แต่เสียงของมันดูมั่นคงขึ้นมาแล้ว
" เข้าใจ แต่แล้วไงล่ะ เข้าใจก็เข้าใจแล้ว แต่ถ้าตั้มให้อภัยง่าย ๆ เดี๋ยวก็กลับมาเป็นอย่างเดิมอีก " ผมพูดเสร็จก็หันกลับไปมองหน้ามันช้า ๆ
" แล้วมึงจะให้กูทำยังไง มึงถึงจะยอมกูสักที กูเหนื่อยแล้วนะ "
" เหนื่อยเหรอ เรื่องแค่นี้พี่คิดว่าเหนื่อยแล้วเหรอ แล้วการที่ตั้มคอยแต่คิดถึงเรื่องของพี่ จนไม่เป็นอันทำอะไร ต้องมาเจ็บซ้ำ ๆ ซาก ๆ เพราะคน ๆเดียว ตั้มไม่เหนื่อยกว่าเหรอ "
" สรุปว่ามึงก็เหนื่อย กูก็เหนื่อย งั้นเราหายกัน " มันสรุปง่าย ๆ
" ไม่ " ผมตอบกลับไปสั้น ๆ
" แล้วมึงจะให้กูทำยังไงวะ "
" ไปจากชีวิตตั้มสิ แล้วทุกอย่างมันก็จะจบไปเองนั่นแหละ พี่เองก็ไม่ต้องเหนื่อย ตั้มก็ไม่ต้องเหนื่อย ในเมื่อต่างฝ่ายต่างทน มันก็คงจะไม่มีความสุขกันได้หรอก " ผมพูดพร้อมกับจ้องหน้ามัน อย่างต้องการจะเอาคำตอบ
มันก็หลบหน้าผมแล้วเดินวนรอบห้อง เหมือนพยายามจะคิดอะไรสักอย่าง จริง ๆ แล้วผมเองก็ไม่ต้องการที่จะเลิกกับมันหรอกครับ เพราะผมก็เริ่มที่จะเข้าใจอะไรบ้างแล้ว และเพราะผมรักมันผมจึงจะยอมให้อภัย แต่คงเป็นเพราะผมปากเร็วไปหน่อย เลยพูดแบบนั้น
อีกทั้งความโกรธความน้อยใจที่เคยได้รับผ่าน ๆมามันทำให้ผมยังไม่คิดจะยอมมันง่าย ๆ  พอพูดออกไปแล้วผมเองก็กลัวในคำตอบที่มันจะตอบกลับมาจริง ๆ  ว่ามันจะเอายังไง
Did you really think that                      เธอยังคิดอย่างนั้นอยู่อีกหรือ
I would really take you back                 ฉันจะเอาเธอย้อนคืนมา
Let you back in my heart                     ให้เธอกลับมาในใจฉัน
One more time, oh, no no                    อีกครั้ง โอ้! ไม่ ไม่
Did you think I’d still care                    เธอยังคิดว่าฉันหวงหาอาวรณ์
That there’d be more feeling there        ว่าจะมีความรู้สึกที่เกินเลยกว่านั้น
Did you think you could walk back         เธอยังคิดว่าจะเดินกลับมา
In my life, oh                                     ในชีวิตฉัน โอ้!
So you found you missed the love you threw away     เมื่อเธอรู้ตัวว่าเธอคิดถึงความรักที่เธอได้ทิ้งขว้างไป
Baby, but you found it out too late, too late             ที่รัก แต่เธอคงจะรู้ตัวสายไปแล้วละ สายเกินไปแล้ว
(Chorus):
And so you know the way it feels to cry                     และเธอคงได้รู้ว่าฉันร้องไห้ยังงัย
The way that I cried when you broke my world in two  แบบที่ฉันได้ร้องไห้เมื่อเธอมาทำให้โลกของฉันแตกเป็นเสี่ยงๆ
And baby I learned the way to break a heart              อ่อ....ที่รักฉันได้เรียนรู้วิธีหักอกคนด้วย
I learned from the best, I learned from you                ฉันเรียนจากสิ่งที่ดีที่สุด ฉันเรียนจากเธอ
oh baby, now, I learned from you                             โอ้! ที่รัก นี่! ฉันได้เรียนรู้จากเธอ
I remember cold nights                                           ฉันยังจำค่ำคืนอันแสนเหน็บหนาว
Tears I thought would never dry                               หยาดน้ำตา ที่ฉันคิดว่ามันจะไม่เหือดแห้งหายไป
How you shattered my world                                   เธอมาทำให้ทุกๆ สิ่งของฉันแตกสลาย
With your goodbye, your goodbye                            เพียงแค่คำบอกลาของเธอ คำกล่าวอำลาของเธอ
Would've sold my soul then                         ยังจะต้องขายจิตวิญญาณของฉันไป
Just to have you back again                         เพียงเพื่อที่จะได้เธอคืนมางั้นเหรอ
Now you are the last thing on my mind         ในตอนนี้! เธอคือสิ่งสุดท้ายที่ยังอยุ่ในใจฉัน
Now you say you’re sorry and you’ve             ตอนนี้เธอบอกว่า "ขอโทษ" และเธอจะ
Changed your ways                                    เปลี่ยนแปลงตัวเอง
Sorry but you changed your ways too late      เสียใจด้วยนะ ที่เธอเปลี่ยนตัวเองสายไป สายเกินไปแล้ว
(Repeat Chorus)                                          (ด่าซ้ำด้วยท่อนร้องประสาน)
So when all you’ve got are sleepless night      แล้วทั้งหมดที่เธอได้รับคือค่ำคืนที่ไม่หลับไหล
When those tears are clouding up your eyes   เมื่อหยาดน้ำตาได้ชะโลมไปทั่วนัยตาของเธอ
Just remember it was you                             อ่อ! จำเอาไว้แค่ว่ามันเพราะเธอ
Who said goodbye, who said goodbye            ที่ผู้กล่าวคำบอกลา ผู้กล่าวคำอำลา
(Repeat Chorus)                                          (ด่าซ้ำด้วยท่อนร้องประสาน)
I learned from the best                                ฉันเรียนจากสิ่งที่ดีที่สุด
I learned from you                                       ฉันเรียนจากเธอ
ยกที่ 29
สักพักมันก็หยุดเดิน แล้วหันมามองหน้าผม
" ก็ได้ ในเมื่อมึงยังต้องการแบบนี้ " มันหยุดพูด และนิ่งไปนาน
ทำเอาผมใจหายไปเหมือนกัน เพราะปากตัวเองแท้ ๆ ไม่น่าปากพล่อยพูดออกมาด้วยความโกรธเลย ผมต้องรีบหันหลังให้มันเพื่อหลบซ่อนน้ำตาที่กำลังจะร่วง
" กูมีทางเลือกให้มึงสองทาง ทางที่หนึ่ง มึงต้องเป็นเมียกูตลอดไป และทางที่สอง ยังไง ๆ มึงก็ต้องเป็นเมียกู มึงบอกมาว่ามึงจะเลือกอะไร " ผมว่าแล้วว่ายังไง ๆ มันก็คงเป็นไอ้โหดวันยังค่ำ พอมันพูดจบผมก็รีบหันหน้ามาหามันอย่างรวดเร็ว จนลืมไปเลยว่าตัวเองกำลังร้องไห้อยู่
" นี่มึงร้องไห้เหรอวะ มึงเป็นไร กูทำมึงร้องไห้อีกแล้วเหรอ " พอมันเห็นน้ำตาผมมันก็รีบเข้ามากอดผมอย่างรวดเร็ว พร้อมกับปากมันที่พูดพร่ำไปต่าง ๆ นา ๆ  ทำเอาผมยิ่งร้องหนักเข้าไปใหญ่ แต่ไม่ใช่เพราะความเสียใจนะครับ มันเป็นน้ำตาแห่งความดีใจต่างหาก
" มึงหยุดร้องสิวะ กูทำอะไรผิด มึงบอกกูมาสิ กูจะได้ไม่ทำอีก "
" ป่าวหรอก พี่แชมป์ไม่ได้ทำให้ตั้มเสียใจหรอก แต่ที่ตั้มร้องเป็นเพราะ .. " ผมพูดค้างไว้
ไอ้โหดมันเลยจับผมแยกออกเพื่อมองหน้าผมชัด ๆ
" เพราะอะไรวะ "
" ไม่บอก " ผมตอบมันกลับไปพร้อมกับเก๊กหน้าเฉยเหมือนเดิม "
" ไรวะ มึงนี่ บอกกูมานะว่ามึงร้องไห้เพราะอะไร " หลังจากที่หวานได้พักเดียว ไอ้โหดก็กลับมาเป็นคนเดิมอีกแล้วครับ
" อะไรล่ะ อย่ามาตะโกนใส่กันสิวะ "
" มึงอย่ามาวะกับกูนะโว้ย กูเป็นผัวมึงนะ "
" ผัวไรล่ะ ทีเมื่อกี้ยังมาง้อเค้าอยู่เลย แล้วทำไมตอนนี้มาใช้อำนาจอย่างงี้วะ " ผมถามมันออกไปอย่างโกรธ ๆ
" ช่วยไม่ได้ ในเมื่อกูง้อมึงแล้วมึงไม่ยอม ต่อไปมึงก็ต้องยอมกู เพราะกูก็เคลียร์ทุกอย่าง มึงก็รู้ทุกอย่างแล้ว "
" ไม่มีทาง " ผมพูดพร้อมกับเดินหนีจากมัน พอเหลือบมองดูนาฬิกาก็เป็นเวลาห้าโมงครึ่งแล้ว นี่ผมทะเลาะกับมันจนลืมเวลาไปเลยหรอเนี่ย
" นั่นมึงจะไปไหนน่ะ " มันถามผมหลังจากที่ผมมองดูนาฬิกาแล้ว
" ไปไหน ไม่ได้ไปสักหน่อย " ผมตอบเฉไฉไปเรื่อย สงสัยไอ้โหดมันคงเห็นชุดที่ผมรีดไว้แขวนอยู่หน้าตู้แน่ ๆ เพราะปกติแล้วผมเป็นคนที่แต่งตัวสบาย ๆ เสื้อยืดกางเกงยีนส์ก็พอ แต่เสื้อที่แขวนอยู่หน้าตู้ มันเป็นเสื้อที่ไม่บอกก็รู้ว่าผมต้องออกไปเที่ยวแน่ ๆ
" แล้วเสื้อเนี่ย มึงอย่าบอกนะว่ามึงเอามารีดใส่นอน " มันจับเสื้อขึ้นมาพร้อมกับทำท่าเหมือนจะขยำมันให้ยับเลยทีเดียว
" เฮ้ย เบา ๆ หน่อยดิ เดี๋ยวมันก็ยับหรอก " ผมพูดพร้อมกับถลาไปแย่งเสื้อจากมันก่อนที่ผมจะต้องมาเสียเวลารีดเสื้อใหม่แต่ก็ไม่สำเร็จ
เพราะมันดึงกลับ ผมเลยต้องปล่อยไป เพราะรีดใหม่ดีกว่าเสื้อขาด
" มึงบอกกูมาก่อน ว่ามึงจะไปไหน " มันถามผมอีกครั้ง โดยเน้นคำทุกคำด้วยเสียงหนัก ๆ
" เฮ้ย พี่แชมป์ ทำไมพี่หน้าโทรมขนาดนี้ คงมัวแต่ทำงานส่งอาจารย์จนไม่ได้นอนใช่ไหม ดูดิ หน้าซีดมากเลย ตั้มว่าพี่กลับไปนอนพักผ่อนที่ห้องพี่ดีไหม ตื่นขึ้นมาจะได้สดชื่นไง " ผมพูดไปก็ลูบหน้าลูบตามันไปด้วย
" งั้นมึงก็มานอนด้วยกันสิ " มันทำท่าว่าจะดึงแขนผมไปนอนที่เตียงกับมัน
" ไม่เอา ตั้มนอนมานานแล้ว แล้วนี่อีกสักหน่อยช่างเค้าจะมาซ่อมแอร์แล้ว เดี๋ยวถ้าพี่นอน ๆ ไป ก็ต้องตื่น พี่กลับไปนอนที่หอดีกว่า
จะได้ไม่มีใครกวนไง " ผมพยายามโน้มน้าวมันให้มันลืมเรื่องที่มันถามผม แล้วให้มันรีบ ๆ กลับไปซะ เพราะนาฬิกาก็เดินเร็วขึ้นทุกที ๆ
แล้วเรื่องที่ผมจะไปเที่ยวเนี่ย ผมจะให้ไอ้โหดรู้ไม่ได้แน่ ๆ เดี๋ยวจะไม่ได้ไปเปล่า ๆ  แล้วยิ่งไปเที่ยวบาร์เกย์ด้วย มันคงจะยอมง่าย ๆ หรอกนะ
" มึงก็ไปกับกูสิ "
" ไม่ได้ ตั้มต้องอยู่เฝ้าของ " มันหยุดมองหน้าผม แล้วก็หัวเราะขึ้น ผมเองก็งงว่ามันขำอะไรของมัน
" มึงคิดเหรอว่ามึงจะหลอกกูได้  อย่ามาเฉไฉไปเรื่องอื่นดีกว่า มึงบอกกูมา ว่ามึงจะไปเที่ยวที่ไหน กับใคร  " มันพูดเสร็จก็จ้องตาผมใหญ่เลย
" ไปเที่ยวกับเพื่อน ที่ไหนไม่รู้ " ผมตอบอ้อม ๆ พร้อมกับแหลนิด ๆในตอนท้าย
" เพื่อนคนไหน กูรู้จักไหม "
" ไม่รู้หรอก "
" งั้นกูไปด้วย "
" เฮ้ย ไม่ได้เว้ย " ผมร้องห้ามแทบจะทันที
" ทำไมกูถึงจะไปไม่ได้ เพื่อนผู้ชายหรือเพื่อนผู้หญิงบอกมา "
" เพื่อนผู้ชาย "
" .... งั้นมึงไม่ต้องไป "
" ไม่ได้ นัดเพื่อนไว้แล้ว อย่ามาบ้าน่าพี่แชมป์ เพื่อนกันทั้งนั้น "
" เพื่อนแบบมึงป่ะ " มันถามพร้อมกับมองด้วยความหมายที่รู้กันว่าแบบผมน่ะแบบไหน
" อืม " ผมรีบพยักหน้าตอบมันไป เพราะคิดว่ามันอาจจะยอมง่าย ๆ
" ไปบาร์เกย์สินะ " มันถามกลับมาสั้น ๆ
" ไม่รู้ มันไม่ได้บอก "
" กูไม่เชื่อ มึงบอกกูมาตรง ๆ แล้วกูอาจจะให้มึงไป " แล้วมันก็จ้องหน้าผมหนักเข้าไปอีก จนผมต้องพูดให้มันฟังทุกเรื่อง ไม่ว่าจะเป็นเที่ยวที่ไหน กับใครบ้าง รวมทั้งอธิบายลักษณะนิสัย ท่าทางของเพื่อน ๆแต่ละคนให้มันฟังจนหมด ด้วยความหวังว่ามันจะยอมง่าย ๆ
" ก็แค่นี้แหละ " พอมันพูดเสร็จทำเอาผมถอนหายใจเฮือกใหญ่ ที่จะได้ไปเที่ยวกับเพื่อน ๆ
" งั้นพี่ก็กลับไปสิ เดี๋ยวตั้มจะได้อาบน้ำแต่งตัว "
" ใครบอกว่าให้มึงไป "
" อ้าว ก็พี่บอกเองว่าถ้าตั้มบอกแล้วจะให้ไป " ผมถามกลับมันอย่าง งง ๆ
"  กูแค่บอกว่าอาจจะ " มันหันมามองหน้าผม
" ไปก็ไปสิวะ ดูทำหน้าเข้าแต่กูให้เวลามึงอยู่ข้างในสองชั่วโมง กูจะไปส่งเอง แล้วก็จะรอรับ "
" เฮ้ย ไม่ต้อง เกรงใจ จะไปรอทำไมเสียเวลาเปล่า ๆ "
" ไม่เป็นไร เมียกูทั้งคน หรือว่ามึงจะให้กูเข้าไปนั่งรอข้างในด้วย "
" ไม่ต้อง " ผมตอบมันทันที ก่อนที่มันจะพูดจบเลยด้วยซ้ำ
" งั้นเป็นอันว่าตกลง " มันสรุปง่าย ๆ สั้น ๆ ของมันคนเดียว
" ไปอาบน้ำสิ นัดเพื่อนไว้ทุ่มหนึ่งไม่ใช่เหรอ มายืนเอ๋ออยู่ได้ หรือว่าอยากทำอะไรก่อนไป " มันมองผมด้วยสายตาหื่นอีกแล้ว
ผมจึงต้องรีบวิ่งเข้าห้องน้ำ ก่อนที่จะโดนไอ้เสือเก็ดกดจับกดจนไม่มีแรงไปไหน
หลังจากที่ผมอาบน้ำเสร็จ ผมก็โทรไปบอกเพื่อน ๆ ให้ไปเจอกันที่โน่นเลยประมาณสองทุ่ม เพราะมีคนไปส่งแล้ว และเราก็ไปคนละทางด้วย
ตอนแรกนึกว่าไอ้กานต์จะไปด้วยกัน แต่เมื่อคืนมันไปนอนกับเด็กมันที่บางนา เลยนัดไปเจอกันที่ร้านเลยดีกว่า และกว่าที่ผมจะมาถึงร้านได้
ผมก็ต้องโทรถามทางจากไอ้พวกนั้นทุก ๆ หนึ่งนาทีเลยก็ว่าได้ ก็ผมยังไม่เคยมาเลยนี่ครับ เลยไม่รู้ว่าร้านมันอยู่ตรงไหน
พอไปถึงที่ร้านแล้ว ผมก็เปิดประตูรถลงไป ไอ้โหดมันก็เดินตามมา ผมก็ไม่รู้ว่ามันจะตามมาทำไมเหมือนกัน
" เดินตามมาทำไมเนี่ย " ผมถามมันอย่างเซ็ง ๆ
" ก็กูอยากเห็นเพื่อนมึงก่อนนี่ "
" เห็นทำไม พี่เดี๋ยวตอนที่พี่มารับค่อยเจอกันก็ได้ "
" เออ ก็ได้วะ รีบนักนะ อย่าแม้แต่จะคิดนอกใจกูล่ะ ไม่งั้นต่อไปมึงไม่ได้ไปไหนแน่ กูให้สองชั่วโมง ห้ามเกิน เดี๋ยวกูจะเข้าไปตาม "
แล้วมันก็เดินไปขึ้นรถแล้วขับออกไป จริง ๆ ผมก็อยากจะคุยกับมันดี ๆเหมือนกันนะครับ แต่เป็นเพราะผมยังรู้สึกเขิน ๆ ยังไงไม่รู้
เลยทำท่าทีกลบเกลื่อนไปเรื่อย ไม่รู้มันจะเบื่อผมรึเปล่า
" โว้ว โอ้ว เพื่อนชั้นมีเทพบุตรมาส่งด้วย เป็นไปได้ไงว้า เห็นนิ่ง ๆ  ที่ไหนได้ แอบมีกับเค้าเหมือนกันนี่หว่า "
ผมจำได้ทันทีว่าเป็นเสียงของนังโอ๊ตมัน เสียงมันมาก่อนตัวเลยครับเพื่อนผม หันไปก็เจอกับพวกมันทั้งสามคนจริง ๆ ที่กำลังยืนหัวเราะกระซิบกระซาบนินทาผมแบบซึ่ง ๆ หน้า
" แบบนี้จะเที่ยวสนุกเหรอวะ ดูท่าทางผัวหึงด้วยโว้ย ฮ่า ๆ " ไอ้อาร์มมันพูด แล้วพวกมันก็หัวเราะกันจนผมอยากจะเอาส้งติงไปยัดปากมันไว้จริง ๆ  ก็อย่างงี้แหละครับ การนัดพบกันของ แก๊งค์ "สตรอเบอร์รี่รีเทิร์น" ซะอย่าง
" ผัวเผอที่ไหนกัน วันนี้มันได้เต็มที่โว้ย " ผมตอบมันกลับไป
" เออ ให้มันจริงเถอะ ไป เข้าไปข้างในกัน " ไอ้กานต์มันชวนเพื่อน ๆ เข้าไปข้างใน หลังจากที่คุยกันพอหอมปากหอมคอแล้ว
พอเข้าไปก็มองหาโต๊ะทันที บรรยากาศภายในร้านก็คล้าย ๆกับร้านอื่น ๆ ทั่วไป ไม่ได้มีการโชว์วาบหวิวโชว์เซ็กอะไร ทำให้ผมคลายความตื่นเต้นลงไปมาก แล้วเราก็ได้โต๊ะใกล้ ๆ กับหนุ่ม ๆ สี่ห้าคน ห่างกันสองสามโต๊ะ ( ใกล้ตรงไหนวะ ) พอพวกผมเดินผ่านเค้าก็หยุดคุยกันแล้วหันมามองที่กลุ่มผม
จริง ๆ แล้วผมคิดว่าเค้าคงไม่ได้มองอะไรหรอก คงเป็นเพราะความเสียงดังของพวกเรามากกว่า โดยเฉพาะนังโอ๊ตที่เสียงมันเนี่ยดัง
มาก ๆ เรียกได้ว่าแทบจะกลบเสียงดนตรีในร้านไปเลยทีเดียว
พอพวกผมนั่งลงเสร็จพวกเค้าก็หันกลับไป แล้วคุยกันต่อ พร้อมกับหันมามองพวกผมเป็นระยะ ๆ  จะว่าไป พวกเพื่อน ๆ ผมมันก็หน้าตาดีกันใช่ย่อยนะครับ( ฮ่า ๆแอบชมเพื่อนตัวเองหน่อย )
โดยเฉพาะนังโอ๊ต หน้าตาท่าทางมันน่ากินสุด ๆ  ไอ้พวกกลุ่มที่มองพวกผมมันก็หน้าตาดีครับ กำลังตี๋อินเทรนด์เลย ถ้าเป็นเมื่อก่อนผมคงจะริก ๆ ไปหาแล้วแหละ แต่ตอนนี้สเป็คผมเปลี่ยนไปแล้วค้าบ หลังจากที่เด็กเอาเครื่องดื่มมาเสิร์ฟ พวกผมก็เลิกสนใจไอ้โต๊ะนั้นไปเลย สักพักเด็กเสิร์ฟก็เดินตรงมาที่โต๊ะผม พร้อมกับดอกกุหลาบสีแดงดอกหนึ่ง
" โทษนะครับ คือผู้ชายโต๊ะนั้นให้เอามาให้น่ะครับ " เด็กเสิร์ฟพูดพร้อมกับยื่นกุหลาบให้ผม พร้อมกับกระดาษแผ่นหนึ่ง
แล้วชี้ไปที่โต๊ะของหนุ่ม ๆ กลุ่มนั้น พอคล้อยหลังเด็กเสิร์ฟไป ไอ้พวกเพื่อน ๆ ผมก็รีบดึงไปอ่านทันที
" ชื่ออะไรครับ น่ารักดี  ผมชอบ  ลงชื่อ บอย   ว้าว ๆ  ทำไมชั้นไม่มีแบบนี้วะ อิจฉาว่ะ หรือว่าเป็นเสน่ห์ของคนมีผัววะ "
นังโอ๊ตมันแหกปากพูดขึ้น พอผมมองไปที่โต๊ะนั้น ก็พบว่ามีคนมองผมอยู่ก่อนแล้ว เป็นชายหนุ่มหน้าตาดี (กว่าไอ้โหด )
ขาว ๆ ใส ๆ ตามเทรนด์เป๊ะ ๆ พร้อมกับโบกมือให้ผมน้อย ๆ ผมก็ไม่รู้จะทำอะไร ได้แต่ยิ้มแห้ง ๆ แล้วพยักหน้าให้นิดหน่อย
เพราะตั้งแต่เกิดมาก็ไม่เคยมีใครมาจีบตรง ๆ แบบนี้สักที เขินก็เขิน อายก็อาย กลัวก็กลัว ( กลัวไอ้โหดมันนะ )
" แก เอาไงวะ ดูท่าทางน่าหม่ำมากเลยนะเนี่ย ทำไมไม่เป็นชั้นวะ " ไอ้อาร์มมันพูดครับ
" คิดดี ๆ นะเว้ย อย่าไปเชื่อสองตัวนี่มากเลย เดี๋ยวจะโดนฆ่าตัดตอนเอาเปล่า ๆ " ไอ้กานต์พูดอย่างคนที่มีความคิดเพราะมันคงจะผ่านเรื่องราวพวกนี้มาพอควรแล้ว
" แหม ของแบบนี้ใครดีใครได้โว้ย เราไม่เสียหายอยู่แล้ว โฮะ ๆ " นังโอ๊ตมันพูดขึ้นอีก
" ชั้นไม่เอาด้วยหรอก แกช่วยไปปฏิเสธให้ทีดิวะ "
" เออ ก็ได้ " มันหยิบเอาดอกุหลาบ แล้วนังโอ๊ตมันก็เดินสะบัดตูดไปที่ผู้ชายกลุ่มนั้น คงจะอยากไปทำความรู้จักกับผู้ชายกลุ่มนั้นมากกว่าแหละผมว่า ถึงได้รีบไปนัก มันไปยืนคุยกับพวกนั้นตั้งนานกว่าจะกลับมา ด้วยใบหน้ายิ้ม ๆ
" เค้าบอกไม่เป็นไร มันก็แค่ชอบ ดอกกุหลาบที่มันให้มันบอกว่าให้แกเก็บไว้เถอะ " นังโอ๊ตมันพูดพร้อมกับยื่นกุหลาบกลับมาให้ผม
ผมก็รับมาแล้วมาวางไว้ตรงหน้า ติดกับกระดาษโน๊ตเมื่อกี้ แล้วก็กินเหล้ากันต่อ พวกนั้นก็ออกไปเต้นเป็นระยะ ๆ  ผมก็นั่งอยู่คนเดียว
ก็หันไปมองผู้ชายโต๊ะนั้นเรื่อย ๆ เช่นกัน เคยเป็นไหมครับเวลาที่รู้ว่ามีใครมาชอบ ถึงเราไม่ชอบแต่ก็จะเขิน ๆ ทำตัวไม่ปกติเท่าไหร่
ผมก็เป็นแบบนั้นแหละครับ ที่มองก็ไม่ได้เพราะชอบอะไร สักพักกรู้สึกว่ามีคนมานั่งข้าง ๆ พร้อมกับเอามือมาโอบไหล่ผมไว้ ผมจึงหันกลับมามองด้วยความตกใจ
" พี่แชมป์ " ผมอุทานออกไป
" เออ กูเอง ไม่ใช่ไอ้ตี๋นั่นหรอก " มันทำหน้าบึ้ง ๆ โหดๆ
" ตี๋ไหนล่ะ อย่ามามั่วนะ "
" ก็ไอ้โต๊ะนั้นไง ก็บอกแล้วไงว่ามึงอย่าแม้แต่จะคิดสวมเขาให้กู  นั่งมองตากันตลอดเลยนะมึงน่ะ กะจะเอาจนท้องเลยรึ
ไงวะ  "
" บ้าน่าพี่แชมป์ ตั้มก็มองไปเรื่อยแหละ แล้วทำไมมาเร็วจังเลยล่ะ " ผมเปลี่ยนเรื่องคุยกับมัน ก่อนที่มันจะบ้ามากไปกว่านี้
" เร็วอะไร นี่มันเกินสองชั่วโมงแล้ว ป่ะกลับ "
" เดี๋ยวดิ บอกเพื่อนก่อน " ผมพูดแล้วก็ลุกออกไป ปล่อยไอ้โหดนั่งอยู่คนเดียวที่โต๊ะ พอผมบอกพวกมันเสร็จมันก็เดินกลับมา
" นี่ดอกไม้ใคร กระดาษนี่ด้วย " ไอ้โหดถามหลังจากที่พวกผมนั่งกันเรียบร้อยแล้ว
" ของผมเองพี่ " ไอ้กานต์รีบพูดขึ้น หลังจากที่พวกเราอึ้งกันไปนาน
" แล้วทำไมมาวางอยู่ข้างหน้ามึง "
" ก็ที่ข้างหน้าไอ้กานต์มันไม่ว่าง ก็เลยเอามาวางไว้ตรงนี้ ไปเถอะ กลับกันได้แล้ว ฝากจ่ายตังค์ด้วยนะ เดี๋ยวชั้นกลับก่อนแล้วค่อยนัดเจอกันอีก ไปล่ะ " ผมพูดไปก็ลากไอ้โหดออกไป
จนลืมแนะนำมันกับเพื่อน ๆ เพราะไม่อยากให้พวกเพ่อนเสียบรรยากาศ มันก็จัดการเอามือมากอดเอวผมเดินออกไปอย่างเป็นเจ้าของ
แต่มันยังหน้าบึ้ง ๆ อยู่ ผมว่ามันคงยังไม่เชื่อแน่นอนว่าดอกกุหลาบเป็นของไอ้กานต์
" คิดจะหาคำแก้ตัวอยู่ล่ะสิ " มันพูดหลังจากที่เรามานั่งกันบนรถเรียบร้อยแล้ว
" เปล่า แก้ตัวอะไร ไม่ได้ทำไรผิด จะแก้ตัวไปทำไม "
" มึงอย่าคิดว่ากูไม่รู้นะว่าดอกไม้กับกระดาษน่ะมีคนให้มึงมา   กูก็ไม่ว่าไรหรอก ที่มันให้มึง แต่มึงก็ไม่ควรไปรับจากมันมา "
มันพูดเสียงขรึม ๆ

" ก็เอาไปคืนแล้วแต่เค้าบอกว่าไม่เป็นไร ให้แล้วให้เลย จะให้ทำไงล่ะ "
" นั่นไง ก็คิดแล้วว่าเป็นของมึงชัวร์ " มันพูดอย่างขำ ๆ ทำเอาผมเซ็งขึ้นมาเลยทีเดียว ที่ตกหลุมพลางมันอีกแล้ว
" มึงนี่นะ โกหกกูไม่ได้สักทีริจะโกหกคนอย่างกูเหรอ ฮ่า ๆ  เดี๋ยวกลับไป กูไม่ปล่อยให้มึงได้ลุกจากเตียงกูแน่จนกว่ากูจะพอใจ "
มันพูดพร้อมกับผิวปากอย่างอารมณ์ดี ทำเอาผมสยองไปเลยทีเดียว ก็มันไม่ได้ปลดปล่อยมาตั้งหลายวันแล้วผมจะรอดไหมเนี่ย
โอ้วคุณพระคุณเจ้าช่วยลูกด้วย

abcdefghij

อาจต่อการจากไป กับความ ห่วงยัยใน ลึกๆๆ

pongsakron01

ขอบคุณครับ

ริว

ขอบคุณนะ รักษาสุขภาพด้วย

ponda16

ขอบคุณครับ

piyanate

ขอบคุณคราฟผม

สีฝุ่น

ชอบมากมายนะครับ

onyx258

ขอบคุณครับ

kan17825

ขอบคุณน่ะครับ

MarTomtam

ขอบคุณมากจร้าาา *-*

1712

ขอบคุณครับ

ืnneess

ขอบคุณครับ

orrick

ขอบคุนนะคับ ^^

cokebundit

ขอบคุณครับ

pkclub2146

ขอบคุณมากมากคับ

manza555

สู้ๆนะตั้มม สนุกมากๆเลย

aRmkung

ขอบคุณครับ

mind19mindPSU

ขออ่านต่ออีกนะครับ