++ กรูไม่ใช่ผู้หญิง ... แล้วไงวะ ++ $ 30 - 31

tanya

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
ความเดิมตอนที่แล้ว

" ก็เอาไปคืนแล้ว แต่เค้าบอกว่าไม่เป็นไรให้แล้วให้เลย จะให้ทำไงล่ะ "
" นั่นไง ก็คิดแล้วว่าเป็นของมึงชัวร์ " มันพูดอย่างขำ ๆ ทำเอาผมเซ็งขึ้นมาเลยทีเดียว ที่ตกหลุมพลางมันอีกแล้ว
" มึงนี่นะ โกหกกูไม่ได้สักทีริจะโกหกคนอย่างกูเหรอ ฮ่า ๆ  เดี๋ยวกลับไป กูไม่ปล่อยให้มึงได้ลุกจากเตียงกูแน่จนกว่ากูจะพอใจ "
มันพูดพร้อมกับผิวปากอย่างอารมณ์ดี ทำเอาผมสยองไปเลยทีเดียว ก็มันไม่ได้ปลดปล่อยมาตั้งหลายวันแล้วผมจะรอดไหมเนี่ย โอ้วคุณพระคุณเจ้าช่วยลูกด้วย
ยกที่ 30
" อือ " ผมตื่นขึ้นมาในตอนสาย ๆ พร้อมกับอาการปวดเมื่อยตามเนื้อตามตัว และอาการตัวร้อน เหมือนกับจะไม่สบาย
" ตั้ม มึงตื่นแล้วเหรอ " ไอ้โหดมันรีบเข้ามาประคองผมลุกนั่ง แล้วเอามือมาแตะหน้าผากผม
" ไข้ยังไม่ยอมลดเลย ขนาดกูเช็ดตัวให้หลายรอบแล้วนะเนี่ย " มันบ่นพึมพำอะไรของมันก็ไม่รู้ เสร็จแล้วก็ลุกไปที่ห้องน้ำ เอาน้ำใส่กระละมังเล็ก พร้อมกับผ้าขนหนูอีกผืน เดินตรงมาที่ผม
" นั่นพี่จะทำอะไรน่ะ "
" กูก็จะเช็ดตัวให้มึงไง พอเช็ดเสร็จมึงก็กินข้าว กินยา แล้วก็นอน จะได้หายเร็ว ๆ " พอมันพูดจบผมก็มองหน้ามันด้วยความแปลกใจว่าทำไมวันนี้มันถึงได้ดูแลผมดีนัก
  ไม่เป็นไรหรอก เดี๋ยวตั้มกินยาแล้วนอนก็หายแล้ว อีกอย่างก็ไม่ได้ตัวร้อนอะไรมากมาย แต่ทำไมมันถึงปวดตามเนื้อตามตัวไม่รู้  สงสัยเมื่อคืนคงหนักไปหน่อย แต่เอ๊ จะว่าหนักก็ไม่เท่าไหร่นะ เพราะกินไปนิดเดียวเอง " ไอ้โหดมันสะดุ้งจนผมผิดสังเกต
" ทำไมพี่ต้องทำหน้าแบบนั้นด้วย "
" แบบไหน มึงอย่ามามั่ว มึงเพิ่งสร่างเหล้าก็งี้แหละ ปวดเมื่อยตามเนื้อตามตัว ไม่ได้เป็นเพราะกูสักหน่อย " มันพูดพร้อมกับบิดผ้าขนหนูเตรียมจะมาเช็ดตัวให้ผม
" ตั้มยังไม่ได้พูดสักคำเลยนะว่าตั้มไม่สบายเพราะพี่ ... ไอ้พี่แชมป์ " ผมเรียกชื่อมันเสียงดัง ในตอนท้ายจนมันถึงกับสะดุ้ง
สุดตัว แล้วรีบเข้ามาทำหน้าประจบ
" แหม ก็กูอดใจไม่ไหวนี่นา มึงก็ กูไม่ได้ ... กับมึงมานานแล้วก็ต้องเป็นธรรมดาแหละ เดี๋ยวคราวหลังกูจะเบา ๆ แล้วกัน
นะ "
ในตอนท้ายมันยังมาทำหน้าตาตอแหลใส่ผมอีก
" ว่าแล้วเชียวทำไมวันนี้ทำตัวดีเป็นพิเศษ ที่ไหนได้ กลบเกลื่อนความผิด ตั้มบอกแล้วใช่ไหมว่าให้พอ ให้พอ นี่ล่อไปตั้งสี่ห้าครั้ง แล้วเป็นไงล่ะ จะเป็นไข้อยู่อย่างงี้แหละ จะได้อดไปนาน ๆ ชิ " ก็เมื่อคืนไอ้โหดมันกระทำการอันอุกอาจกับผมไปตั้งหลายยก  พอตื่นขึ้นมาผมเลยปวดระบม และไม่สบายอย่างที่รู้ ๆ นี่แหละครับ ตอนแรกผมก็นึกไม่ออกหรอกว่ามีสาเหตุมาจากอะไร แต่เพราะพฤติกรรมของไอ้โหดแท้ ๆ ทำให้ผมได้รู้ หึหึหึ เมิงอย่าอยู่เลย
" มึงก็พูดไป แล้วใครวะ มันบอกว่ายังไหวอยู่ กูเห็นพอกูไม่ทำต่อ ก็อ้อนวอนกูจะตาย พี่แชมป์อย่างโง้นอย่างงี้ แน่ะ พอกูพูดตรงจุดทำงอน เมียใครวะ "
ปากมันพูดแต่มือมันก็เช็ดตามเนื้อตัวผมต่ำลงไปเรื่อย ๆ อย่างเบามือ ซึ่งผมชักจะรู้สึกแล้วว่ามันไม่ใช่การเช็ดตัวแบบธรรมดาแน่นอน
" พี่แชมป์ พอแล้ว เดี๋ยวเช็ดเอง " ผมพยายามดึงเอาผ้าขนหนูผืนน้อย แต่ไอ้โหดมันกลับไม่ยอมปล่อย
" มึงไม่ต้องทำหรอก กูทำผิดกูต้องไถ่โทษ อีกอย่างมึงก็ไม่สบายอยู่นะ ดูสิ หน้าแดงแป๊ดเลย " มันพูดพร้อมกับทำสายตาเจ้าเล่ห์ ซึ่งมันก็รู้อยู่ว่ามันแดงเพราะอะไร
" ไม่ต้องเลย นี่ขนาดตั้มป่วยอยู่นะเนี่ย " ผมว่ามันไปแต่ก็ยอมให้มันทำหน้าที่ต่อไป เพราะผมก็รู้สึกเพลีย ๆ เหมือนกัน พอมีคนมาเช็ดตัวให้ก็รู้สึกสบายขึ้นมากทีเดียว
" มึงก็ แตะนิด ๆ หน่อย ๆ เอง ... งั้นเอางี้แล้วกัน กูอุตส่าเช็ดตัวให้มึงแล้ว มึงก็ช่วยกูจัดการให้ไอ้นี่มันหายโมโหหน่อยสิ " มันพูดพร้อมกับเอามือผมไปจับที่ไอ้โหดน้อยที่กำลังคลั่งอย่างรุนแรง
" ไอ้พี่แชมป์บ้า พอเลย คนไม่สบายอยู่ไม่เห็นเหรอ " พูดไปมือผมก็เริ่มลูบไล้ไปเรื่อย ดุจต้องมนต์สะกดของไอ้โหดมัน
" บอกว่าไม่แต่มือมึงไปแล้วนี่หว่า  อีกอย่างมึงป่วย แต่ก็ใช้ปากได้นี่หว่า โบราณว่าไว้นะมึง กินน้ำสามีแล้วจะอายุยืนยาว ไม่แก่ไม่เฒ่า เชื่อกูสิ ดูดิมึง มันโกรธมากแล้วนะ " ว่าแล้วมันก็ควักไอ้โหดน้อยออกมาโชว์อย่างท้าทาย ซึ่งมีรึที่ผมจะไม่สู้ ฮ่า ๆ
มึงเสร็จกรูแน่...ไอ้โหดน้อย
หลังจากวันนั้น ประมาณสัปดาห์ สองสัปดาห์ ผมกับไอ้โหดก็อยู่ด้วยกันมาเรื่อย ๆ  ด้วยความเข้าอกเข้าใจกัน และด้วยความรักที่มีให้กัน
เมฆหมอกที่มีอยู่นับวันมันก็เริ่มที่จะจางหายไปกับการเวลา เวลาที่มันจะไปไหนมันก็ต้องโทรมารายงานผมแทบจะทุกครั้ง และเวลาที่ผมจะไปไหนมันก็ต้องรู้ เวลาที่เราจะทำอะไรเราทั้งสองคนก็ต้องรับรู้เสมอ ๆ  เรียกได้ว่าพอผ่านเรื่องร้าย ๆ มา ก็ทำให้เรายิ่งเข้าใจกัน พูดคุยกันได้ทุกเรื่อง และเรื่องที่ผมคบกับมัน เพื่อน ๆ มันเองก็รู้แล้วล่ะครับ โดยเฉพาะพี่ชายกับพี่แบงค์ที่นับว่าเป็นเพื่อนที่มันสนิทที่สุด
ซึ่งพี่สองคนเขาก็ไม่ว่าอะไร พี่ทั้งสองคนเขาก็คุยกับผมดีด้วย แต่มาถึงตอนนี้ ผมกับไอ้โหดก็ยังไม่ได้ย้ายมาอยู่ด้วยกันหรอกนะครับ
เพราะผมไม่อยากให้อยู่ด้วยกันตลอดเวลา ( ถึงแม้ว่าตอนนี้ตัวแทบจะติดกันก็เถอะ ) เผื่อเวลาที่เกิดเรื่องอะไรขึ้นมาเดี๋ยวจะยุ่งยากเรื่องห้องเธอห้องฉันอีก แต่ห้องที่ผมอยู่ปัจจุบัน มันก็บอกว่าจะเป็นคนจ่ายค่าห้อง ค่าน้ำค่าไฟให้นะครับ เพราะมันบอกว่า เมียที่ไหนเค้าเลี้ยงผัว เดี๋ยวผัวจะเลี้ยงเอง ดูมันสิครับ ผมก็เลยสบายอุรา
เพราะท่านแม่ผมก็ต้องโอนเงินค่าห้อง ค่ากินมาให้ทุกเดือน ไม่งั้นสงสัยแย่ ผมก็จะจัดการเก็บสะสมไว้ออกดอกซะเลย จะได้รวย ๆยิ่ง ๆขึ้นไป ฮ่า ๆวู้ แค่คิดก็มีความสุขแล้ว
" มึงนั่งคิดอะไรวะ หน้าระรื่นเชียว "
จู่ ๆ ก็มีเสียงมารฝันมาขัดจังหวะผมครับ ก็ไอ้หนิงเพื่อนสุดเลิฟที่เพิ่งกลับมาจากฮันนี่มูนไงล่ะครับ
" กูกำลังคิดว่า ลูกคนแรกของมึงกับไอ้หวายจะชื่อว่าอะไรดี มึงว่าชื่อว่า หวิง หรือ หนายดีวะ กูเอาชื่อมึงกับมันมารวมกันเลยนะเนี่ย ฮ่า ๆ "
" ประสาทแล้วมึง " ไอ้หนิงมันพูดพร้อมกับเขกหัวผมไปทีหนึ่ง
" ใช่ ใครจะตั้งชื่อว่าหวิง กับหนายวะ ลูกกูกับหนิงต้องชื่อน้องแอฟ จะได้สวยๆเว้ย " ไอ้หวายมันพูดแทรกเข้ามาครับ
" แกก็เอากับมันนะไอ้หวาย หนิงเพิ่งจะท้องได้แค่สองเดือนเอง มารีบตั้งชื่อไว้อย่างงี้มันไม่ดีนะ " ไอ้หนิงมันพูดขึ้น ทำเอาผมกับไอ้หวายเหวอไปเลยทีเดียว
" ฮ่า ๆ เป็นไงล่ะ โดนกูอำเข้าให้ สมน้ำหน้า อยากเล่นกันดีนัก " ไอ้หนิงมันหัวเราะงอหงาย อย่างชนิดที่ได้ยินไอ้ถึงคณะสถาปัดเลยทีเดียว ( อิอิอิ แอบโฆษนาคณะไอ้โหดนิดนึง )
" อีกอย่างคนอย่างไอ้หวาย กูไม่แต่งงานด้วยหรอก " ไอ้หนิงพูดพร้อมกับทำหน้าจริงจัง ทำเอาไอ้หวายหน้าละห้อยไปเลยทีเดียวครับ
ผมเองเพิ่งรู้นะครับเนี่ยว่ามันรักจิงหวังแต่งซะด้วย
" ทำไมหนิง หวายเป็นไรเหรอ " มาอีกแล้วครับ หนิง ๆ หวาย ๆ ผมนี่แทบจะอ้วกทีเดียว
" ก็ตอนนี้เราเพิ่งจะขึ้นปีสองเอง แล้วอีกอย่าง หวายยังไม่ขอหนิงเลย แล้วหนิงจะแต่งได้ไงล่ะ โฮะ ๆ " ไอ้หนิงมันเล่นพวกผมอีกดอกแล้วครับท่าน
" พอเลยมึง อายคนเค้าซะบ้าง ดูทำท่าทำทางซิ ผู้หญิงอะไรวะ มึงก็ชอบมันไปได้นะไอ้หวาย " ผมหันไปทำหน้าเอือมระอาใส่ไอ้หวาย
" กูไม่ได้ชอบหนิงโว้ย " ไอ้หวายทำหน้าเครียด ทำเอาไอ้หนิงหุบยิ้มทันทีครับ
" แต่กูรักหนิงต่างหากล่ะ หึหึหึ " โอ้ว  ผัวเมียพระรามเก้าคาเฟ่ วันนี้มันขนมุกมาทับถมกันเต็มที่เลยทีเดียว
" เออ รักกันให้มาก ๆ นะพวกมึง ว่าแต่ ทำไมพักนี้ไม่เห็นไอ้ออย กับไอ้ไผ่วะ " ผมถามออกไป เพราะช่วงนี้ผมไม่ค่อยได้คุยกับสองคนนั้นเลย อย่าว่าแต่คุยเลย ตั้งแต่เปิดเทอมมาได้จะสองอาทิตย์เนี่ย  หน้าพวกมันผมก็แทบจะไม่ได้เห็นเลยด้วยซ้ำ
" กูก็ไม่รู้นะ แต่กูรู้สึกว่าพวกมันกำลังมีปัญหาสักอย่าง " ไอ้หวายพูด
" มึงรู้เหยียบให้มิดเลยนะมึง" ไอ้หนิงมันกระซิบกระซาบ มาอีกแล้วครับ ไอ้คำว่ารู้แล้วเหยียบให้มิดเนี่ย พอพูดคำนี้ทีไร ผมเห็นมีแต่ รู้แล้วเหยียบให้กระจายเลยนะ นั่นแหละ  
" เออ มึงว่ามาเถอะ กูจะเอาเพื่อนไปขายได้ไงวะ " ผมพูดตอบมันไป
" วันนี้ไอ้ออยมันมาบอกกูว่า มันบอกแค่ว่ามีเรื่องบางอย่างต้องคิด ต้องตัดสินใจ และต้องจัดการให้เรียบร้อย  มันพูดได้แค่นั้นมันก็ร้องไห้ แล้วมากอดกู แล้วก่อนที่มันจะไปกับไอ้ไผ่ มันยังฝากบอกพวกเราด้วยว่า ถ้าทุกอย่างลงตัว เดี๋ยวมันจะเป็ยคนบอกพวกเราเอง  แค่นี้แหละ " ไอ้หนิงพูดจบ แต่ความรู้สึกของพวกผมยังไม่จบ ต่างคนก็ต่างนิ่งคิดไปต่าง ๆ นา ๆ
" เฮ้ย พวกมึงคิดอะไรกันวะ มันบอกแล้วไง ว่าเดี๋ยวมันจะบอกเอง เพราะฉะนั้น พวกมึงก้ไม่ต้องคิดให้เปลืองสมองหรอก " ไอ้หนิงมันพูดกับพวกผม
" เออ กูจะพยายาม " ผมตอบกลับมันไป
" เออ นี่ ตั้ม มึงรู้ไหมว่าไอ้เต้มันมาเรียนที่ ม.เรา นะ " จู่ ๆ ไอ้หนิงก็ชวนเปลี่ยนเรื่อง
" จริงดิวะ โห ๆ ไอ้น้องเลว มาเรียน ม.เราไม่เห็นบอกกูสักคำ อย่างนี้เดี๋ยวปั๊ดเหนี่ยวเลย แล้วจู่ ๆ ทำไมมึงถึงเพิ่งมาบอกกูวะ  " ผมถามไอ้หนิงด้วยความสงสัย เพราะมหาวิทยาลัยผมเปิดมาได้จะสองอาทิตย์แล้ว แต่มันเพิ่งจะมาบอกผมตอนนี้เนี่ยนะ
" แหะ ๆ กูว่าจะบอกมึงตั้งนานแล้วแหละ แล้วที่กูบอกมึงตอนนี้เพราะว่า ไอ้เต้มันเดินมาโน่นพอดี " ไอ้หนิงมันก็ชี้ไปที่ได้เด็กตัวโย่ง ๆ ใส่ชุดนักศึกษา แล้วยังติดสัญลักษณ์แสดงความเป็นถาปัดหรามาแต่ไกล พร้อมกับทำหน้าตากวนส้นทีนใส่ผมอีก
" หวัดดีค้าบพี่ตั้ม พี่หวาย พี่หนิง"
พอมันเดินมาถึงโต๊ะ มันก็ยกมือไหว้พวกผมอย่ามีสัมมาคาราวะ  แสดงว่ารุ่นพี่มันสอนมาดี
" เนียนเลยนะ มาเรียนที่นี่ไม่บอกกันเลย เป็นน้องภาษาอะไรวะ " ผมเปิดฉากด่ามันอย่างเคือง ๆ
" โหพี่ ตอนแรกผมก็ตัดสินใจไม่ได้ว่าจะเรียนที่ไหน พอดีมีเรื่องยุ่ง ๆอีก โทรศัพท์ก็หาย เลยไม่มีเบอร์พี่ เนี่ยก็บอกพี่ออยไปนานแล้วนะ อย่าบอกนะว่าเพิ่งรู้เนี่ย "
" เออดิวะ เพิ่งรู้จากไอ้หนิงเมื่อกี้นี้เอง แล้วนี่เรียนถาปัดหรอ เห็นไอ้ออยบอกว่าเป็นนักดนตรี นึกว่าจะเรียนด้านนั้นซะอีก " ผมถามมันอย่างเป็นการเป็นงาน
" ไม่มีไรมากหรอกพี่ ผมก็แค่เบื่อ ๆ ไม่อยากเล่น ก็เลยไม่เยน แล้วอีกอย่าง ดนตรีผมก็เล่นเป็นอยู่แล้ว ไม่รู้ว่าจะเรียนไป
ทำไม "
" อืม " ผมพยักหน้าเออออไปตามมัน
" เฮ้ย ตั้มเดี๋ยวกูกับหวายต้องไปแล้วนะเว้ย ต้องไปพาหมาไปฉีกวัคซีนน่ะ นัดหมอไว้แล้ว " ไอ้หนิงมันพูดแทรกขึ้น
" เออ ไปเถอะมึง ไว้เจอกัน " แล้วพวกมันก็เดินจากไป  ทิ้งให้ผมนั่งกับไอ้เต้สองคน
" พี่ตั้ม พี่จำได้ไหมที่พี่ออยเคยบอกว่า ผมชอบพี่ " จู่ ๆ ไอ้เต้มันก็พูดขึ้น ทำเอาผมหัวใจตกไปอยู่ที่ตาตุ่มเลยทีเดียว
" อะ เอ่อ จะ จะ จำได้ ทำไมเหรอ "
" เปล่าหรอก คือผมมีเรื่องอยากปรึกษาหน่อยน่ะ เฮ้ย อย่าทำหน้าแบบนั้นสิ ผมไม่ได้ชอบพี่หรอกนะ ไม่ต้องมาทำหน้าลำบอกใจเลย "
ไอ้เต้มันรีบแก้ตัว เพราะมันคงเห็นผมนั่งอ้าปากค้างฟังมันอยู่ฝ่ายเดียว
" คือ ผมจะบอกว่า ที่ผมเคยคิดว่าจะชอบพี่ ก็เพราะว่าผมเคยรู้สึกดี ๆ กับผู้ชายด้วยกันคนหนึ่ง ที่เค้าแอบชอบผมอยู่  เค้าลักษณะท่าทางคล้าย ๆ พี่นี่แหละ แต่เรียบร้อยกว่า ตัวเล็กกว่า น่ารักกว่า ( แล้วมันมาเหมือนกูตรง ไหนวะ ) ผมอยากพิสูจน์ว่าผมเป็นเกย์รึเปล่า เลยคิดจะลองคบกับพี่ดู แต่ผมกลับรู้สึกว่าผมไม่ได้มีความรู้สึกแบบนั้นกับพี่เลย และกับผู้ชายคนอื่น ๆ ผมก็ไม่ได้รู้สึกแบบนั้นด้วย แต่ผมกลับรู้สึกแบบนั้นกับไอ้นั่นคนเดียว " มันพูดจบก็หยุดพักนิดนึง
" พี่ว่านะ แสดงว่าเต้คงชอบหรืออาจจะรักคน ๆ นั้นแล้วแหละ และพี่จะบอกอะไรนะ ว่า คนเราน่ะ ถ้าเรารัก ก็รักไปเลย ไม่ต้องไปคิด ไปจำกัดอะไร ความรักมันไม่ผิดหรอก แล้วในเมื่อเขารักเต้ แล้วเต้รักเขา แล้วมีเรื่องอะไรกลุ้มใจเหรอ ถึงได้ดูเครียดแบบนี้ "
ผมถามออกไปตามที่เห็นจากการแสดงออกของไอ้เต้
" คือ .. "
" เฮ้ย มึงเป็นใครวะ " ไอ้เต้ยังไม่ทันจะได้พูดอะไรมากไปกว่านั้น ก็ถูกขัดจังหวะด้วยน้ำเสียงของปีศาจตนหนึ่งซะก่อน ซึ่งพอผมเงยหน้าขึ้นไปก็เจอกับใบหน้าของคนที่ผมเห็นทุกคืน ทุกวัน ก็ไอ้โหดไงล่ะครับ ไม่รู้ว่าเดินมาจากที่ไหน ทำเอาผมตกใจแทบชีวาวาย
" อ้าว พี่แชมป์  "
" เฮ้ย ไอ้เต้ " เสียงไอ้โหด กับไอ้เต้อุทานขึ้นพร้อม ๆกัน ทำเอาผมงงเป็นไก่ตาแตกไปเลยทีเดียว ว่าพวกมันสองคนรู้จักกันได้ยังไง
ยกที่ 31
" มึงรู้จักกับเมียกูได้ไงวะ " ไอ้โหดพูดเสียงดัง เหมือนกับจะอ้างสิทธิความเป็นสามีอย่างเต็มที่
" ก็นานพอควรเหมือนกันครับ ตั้งแต่วันโอเพ่นเฮ้าท์ พี่ตั้มเค้าเป็นเพื่อนกับรุ่นพี่ที่โรงเรียนเก่าผมเอง " ไอ้เต้ตอบไอ้โหด พร้อมกับทำท่านึกไปด้วย
" เดี๋ยวก่อนนะ แล้วรู้จักกันได้ไงเนี่ย ช่วยอธิบายหน่อยได้ไหม " ผมพูดแทรกขึ้น  เพราะการที่ทั้งสองคนรู้จักกันเป็นอะไรที่สร้างความแปลกใจให้กับผมมากทีเดียว
" ไอ้เต้มันเป็นหลานรหัสกู กูเป็นปู่มัน เพิ่งจับไปเมื่อวันก่อน " อ้อ อย่างนี้นี่เอง
" แล้วทำไมคณะพี่จับเร็วจังเลยล่ะ ยังรับน้องไม่เสร็จเลยนะ " ผมถามมันไปอีกด้วยความแปลกใจ
" นั่นมันคณะอื่น  นี่มันคณะกู " มันตอบอย่างกวนทีน
" เออ เรื่องของมึง " ผมบอกออกไปอย่างเคือง ๆ
" มึงว่าอะไรนะ " มันถามผม
" เปล่า "
" เออ อย่าให้กูรู้แล้วกัน ว่าแต่มึงไอ้เต้ กูสงสัยตั้งนานแล้วว่ากูเคยเห็นมึงที่ไหน แต่ทำไมกูนึกไม่ออกสักที กูว่าจะถามมึงเหมือนกัน "
ไอ้โหดมันหันไปถามไอ้เต้
" ผมก็เหมือนกันพี่ " มันสองคนก็ทำหน้าเหมือนคนคิดอะไรไม่ออก
" วันโอเพ่นเฮ้าท์ พี่แชมป์เป็นคนอนุมัติประทับตราผ่านซุ้ม ไอ้เต้มันเดินไปด้วยกันกับตั้ม " ผมทนความคันปากไม่ไหวเลยพูดออกมา
" อ๋อ มึงนี่เองที่เดินตามหลังเมียกู กูนึกแล้วว่าอะไรที่มันค้างคาในหัวกูตั้งนาน ที่แท้ก็เรื่องไอ้เด็กคนนั้นนี่เองที่กูยังไม่เคลียร์กับมึง "
ไอ้โหดมันหันมาพูดกับผม
" อ้อ พี่แชมป์นี่เองที่ทำหน้าหึงโหดวันนั้น ฮ่า ๆ " ไอ้เต้มันพูดพรางหัวเราะหน้าระรื่น ผิดกับไอ้โหดที่มันแทบจะขยำผมจมเขี้ยวแล้วในตอนนี้
" มันไม่มีอะไรนี่นาพี่แชมป์ ไอ้เต้กับผมนับถือกันอย่างพี่น้อง คิดไรมากเล่า " ผมยิ้มหวานเข้าประจบมัน โดยที่ไอ้เต้ทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้อยู่ข้างๆ
" ดี อย่าให้กูรู้นะว่าพวกมึงมีไรปิดบังกู " คราวนี้ไอ้โหดมันหันไอทางไอ้เต้บ้าง ทำเอาหน้าระรื่นเมื่อกี้หดลงแทบจะเหลือสองนิ้วไปเลยทีเดียว
" ค้าบพี่ ไม่มีไรหรอกครับ เชื่อผมเหอะน่า " หลังจากไอ้เต้พูด ไอ้โหดก็หันมาทางผม เหมือนกับจะรอเอาคำตอบเช่นเดียวกัน
"  ไม่มีไรหรอกน่า แค่มีคนเดียวก็ปวดหัวจะแย่อยู่แล้ว จะไปมีอีกทำไมให้วุ่นวาย " ผมตอบมันไป มันก็ทำหน้าดีขึ้นมานิดหน่อย
" เออ ดี แล้วนี่มึงนั่งรออะไร ทำไมไม่กลับหอ "
" รอน้องรหัส เดี๋ยวเย็นนี้จะไปเลี้ยงข้าวน้อง " ผมตอบมันไป
" ทำไมมึงไม่บอกกู " มันหันมาถามผมอย่างดุ ๆ
" ก็กะว่าจะโทรบอก แต่พี่ก็มาก่อน "
" มั่นใจ ?  แล้วไหนมึงบอกว่าคณะกูจับเร็ว ของมึงก็เร็วเหมือนกันแหละ " ผมถามผมกลับมา
" อันนี้มันเป็นการจับน้องรหัสสาขา เป็นการส่วนตัว เรื่องของสาขาตั้ม "
" เออ แล้วหลานมึงผู้หญิงผู้ชายวะ "
" ผู้ชาย "
" กูไปด้วย "
" หา ว่าไงนะ จะบ้าเหรอพี่แชมป์ ผมพาน้องไปเลี้ยงนะ ถ้าพาพี่ไปเดี๋ยวน้องได้กลัวกันพอดี น้องเค้ายิ่งบอบบางอยู่ด้วย "
" ทำไมก็กูจะไป กูอยากรู้จักกับน้องรหัสมึง ว่ามันจะเป็นยังไง แค่นี้ไม่ได้เหรอวะ " ดูมันทำเนียนสิครับ ร้อยวันพันปีไม่เคยอยากรู้จัก
" ตั้มไม่ได้คิดอะไรกับน้องเค้าหรอกน่า อีกอย่างน้องเค้าก็เป็นรุ่นน้องไอ้ออยด้วย ไว้ใจได้ " พอผมพูดจบได้เต้ถึงกับหูผึ่งเลยครับ
" เดี๋ยว พี่ตั้ม พี่ว่าไงนะ เป็นรุ่นน้องพี่ออยเหรอ งั้นก็ต้องเป็นเพื่อนผมน่ะสิ ชื่อว่าไรพี่ เผื่อผมจะรู้จัก " ไอ้เต้มันรีบเข้ามาแทรกระหว่างพวกผมสองคน ทำเอาไอ้โหดที่กำลังคุยอยู่ถึงกับหน้ามุ่ยทีเดียว
" อ๋อ ชื่อ ปัง เอ้า นั่นไง เฮ้ย ปังทางนี้ " ผมพูดพร้อมกับตะโกนเรียกหลานรหัสผม ที่กำลังจะเดินมา ไอ้เต้ก็หันไปมอง แล้วก็อึ้งไปพักใหญ่ ๆ เลยครับ ก่อนที่มันจะลากไอ้โหดออกไปคุยที่อื่นอย่างรวดเร็ว
" โห พี่ตั้ม ผมตามหาพี่ตั้งนาน แล้วเมื่อกี้ใครเหรอครับพี่ ผมเห็นแวบ ๆ " ไอ้ปังเดินมาถึงก็ถามในทันที พร้อมกับทำหน้าทำตาสงสัย
" อ๋อ แฟนพี่กับหลานรหัสน่ะ ไม่รู้ไปคุยไรกัน เออ แฟนพี่เค้าบอกว่าจะไปกินข้าวด้วย ปังสะดวกรึเปล่า หรือว่าไง " น้องมันทำหน้าคิดนิดนึงครับ
" ก็ไม่เป็นไรครับ ไปด้วยก็ได้ "
" เฮ้ย เอาจริง ๆ นะ ถ้าลำบากใจหรืออะไรก็บอกมาตรง ๆ พี่ไม่ว่าไรหรอก เพราะพี่เองก็ไม่อยากให้ไปเท่าไหร่ นาน ๆ จะได้ออกหาเหยื่อซักที ฮ่า ๆ " ผมพูดเสร็จก็หัวเราะ  โดยที่ไม่สังเกตว่าขณะนี้มีคนมายืนอยู่ข้างหลังตัวเอง
" เฮ้ย พูดแค่นี้ก็หน้าซีด เกรงใจพี่ก็บอกมานะ พี่เข้าใจ "
" แต่กูไม่เข้าใจ ยังไงกูก็จะไปด้วย เพราะน้องเค้าก็บอกมึงแล้วว่าให้ไปด้วยได้ แล้วกูก็จะถือโอกาสเลี้ยงหลานกูเหมือนกัน " มันพูดพร้อมกับทำหน้าโหด ก่อนที่จะยิ้มในตอนท้าย  เหมือนกับว่ามันมีแผนอะไรอยู่ในใจ
" อะ อ้าว พี่แชมป์มาเมื่อไหร่เนี่ย "
" ทันมึงเผยความคิดในหัวมึงออกมาน่ะแหละ "
" เปล่าน้า ก็พูดไปงั้นแหละน่า อ้อ ปังนี่พี่แชมป์  ส่วนนี่ ปัง น้องรหัสตั้มเอง " ผมแนะนำทั้งสองคนให้รู้จักกัน ไอ้ปังก็ยกมือไหว้ ส่วนไอ้โหดมันก็พยักหน้านิดหน่อย
" อ้าว แล้วไอ้เต้ไปไหนล่ะ " ผมถามมันไป
" มันจะกลับไปเตรียมตัว เดี๋ยวค่อยนัดเจอกันอีกที "
"เฮ้ย แล้วมันรู้แล้วเหรอว่าไปร้านไหน ยังไม่ได้บอกมันเลยนะ " ผมถามไอ้โหดไปด้วยความสงสัย
" เดี๋ยวกูพาไปเอง บอกน้องมึงไปอาบน้ำแต่งตัวแล้วกัน ส่วนมึง กลับกับกูไปได้แล้ว ร้อน " มันพูดพร้อมกับช่วยถือของให้ผมที่วาง บนโต๊ะ
" เออ ปัง เดี๋ยวพี่จะไปรับที่หอนะ ประมาณสักทุ่มครึ่ง ถ้าพี่ออกจากหอแล้วจะโทรบอก แต่งตัวดี ๆ ล่ะ "
" อ่อ ครับ " พอคุยธุระเสร็จสรรพ  ผมกับไอ้โหดก็เดินมาขึ้นมอไซด์แล้วกลับไปอาบน้ำเตรียมตัวที่หอ
" พี่แชมป์ แต่งตัวได้แล้ว ยังจะนอนอยู่อีก " ผมเดินไปปลุกไอ้โหดครับ เพราะหลังจากที่อาบน้ำเสร็จ ยังไม่ทันได้นุ่งผ้าผ่อน มีแค่ผ้าเช็ดตัวผืนเดียวพันร่างกายท่อนล่างไว้ มันก็มานอนเล่นบนเตียง โดยไม่มีทีท่าว่าจะลุกสักนิด นี่ก็ใกล้จะได้เวลาที่จะไปแล้ว
" พี่แชมป์ เร็วดิ เออ แล้วเราจะไปกินร้านไหนเนี่ย " ผมเดินเข้าไปดึงมือมัน ที่มันยื่นออกมา แล้วก็ถามมันไปด้วย
" ร้านพี่ชายกู "
" พาน้องไปเลี้ยงร้านเหล้าเนี่ยนะ กะจะมอมเหล้าน้องรึไง " พอผมพูดจบสายตาไอ้โหดมันก็เป็นประกายวิบวับขึ้นมาทันที
" พี่แชมป์ มีแผนอะไรบอกมาเดี๋ยวนี้เลยนะ ทำตัวลึกลับกับไอ้เต้ตั้งแต่กลางวันแล้ว " พอผมพูดจบมันก็กระตุกมือผม ทำให้ตัวผมลงไปนอนทับมันบนเตียงเรียบร้อย
" เดี๋ยวมึงก็รู้เองแหละน่า ถ้ามึงรู้เดี๋ยวทำแผนแตกทำไงวะ " มันพูดพร้อมกับซุกไซร้ซอกคอผมไปด้วย
" เออ ไม่รู้ก็ได้ ปล่อยดิ " ผมพยายามสบัดตัวออก แต่ก็ไม่ยอมหลุด
" พี่แชมป์ นี่เรานัดน้องไว้นะ ยังจะมาเล่นอีก เร็ว ลุกไปแต่งตัวเดี๋ยวนี้ " ผมบอกมันอย่างดุ ๆ  มันเลยยอมปล่อยแต่โดยดี พร้อมกับทำหน้าเหมือนเด็กโดนแย่งของยังไงไม่รู้
" กูไม่น่าเข้าไปยุ่งด้วยเลย เนื้อไม่ได้กิน หนังไม่ได้รองนั่ง จะเอากับเมียยังไม่มีเวลา " มันบ่นกระปอดกระแปดขณะที่มันกำลังแต่งตัว
" ทาแป้งให้หน่อย " มันพูดพร้อมกับหยิบกระป๋องแป้งมาให้ผม ผมก็เลยต้องทาให้มัน เพราะเดี๋ยวจะงอนอีก
" สวมเสื้อให้หน่อยดิ " มันหยิบเสื้อแล้วเดินมาหาผมอีกครั้ง ทำให้ผมจำใจต้องสวมเสื้อให้มัน สงสัยมันคงคิดว่าผมเป็นแม่มันมั้งครับ ถึงต้องมาคอยแต่งตัวให้ยังกะเด็ก ๆ
" ใส่ .. "
" หยุดเลยนะพี่แชมป์ งอแงเป็นเด็ก ๆไปได้ ตัวยังกะควาย " ผมดุมันเบา ๆ
" มึงก็งี้แหละ ช่วยนิดช่วยหน่อยไม่ได้ ขัดใจโว้ย ไม่ปงไม่ไปแม่งมันแล้ว " จู่ ๆมันก็ทำท่าจะถอดเสื้อออกจากตัว ทำให้ผมต้องรีบเดินเข้าไปห้าม
"  มาเดี๋ยวใส่ให้ "
" ต้องอย่างงี้สิ " ผมไม่น่าหลงกลมันเล้ย ก็พอผมเดินเข้ามาจับกางเกงจะสวมให้มัน มันก็หันหน้ามายักคิ้วให้อย่างกวนส้นอีก จำไว้เลยนะไอ้โหด
กว่าที่ผมจะจับมันแต่งตัวเสร็จ ก็ใช้เวลาไปนานอยู่เหมือนกัน แล้วพอรับไอ้ปังเสร็จ พอมาถึงร้าน เดินไปนั่งโต๊ะ สั่งอาหารและเครื่องดื่มเสร็จเรียบร้อย ไอ้เต้ก็ยังไม่มีวี่แววจะโผล่หัวมาเลยสักนิด
" พี่แชมป์ หลานพี่ไปไหน ทำไมยังไม่มาอีกเนี่ย " ผมหันไปพูดกับไอ้โหด
" เดี๋ยวมันก็มาน่า เอ้า น้อง เอาไปอีกแก้ว ไม่เมาไม่เลิก นาน ๆ ที่พี่จะเลี้ยง " ไอ้โหดมันพูดกับไอ้ปังครับ ไอ้ปังก็คงจะเกรงใจละมั้งครับ
มันเลยต้องรับแก้วเหล้าไปดื่มอีก ซึ่งผมดูจากท่าทางมันเหมือนลูกคุณหนูซะขนาดนั้น คงจะไม่ค่อยได้ดื่มอะไรที่มันบาดคอขนาดนี้แน่
นี่ผมจะพาลูกเค้ามาเสียตัว เอ้ย เสียคนรึเปล่าเนี่ย พอคิดได้ดังนี้ ผมเลยเกิดอาการแปลก ๆ กับพฤติกรรมไอ้แชมป์ล่ะสิครับ เพราะไอ้เด็กปังมันก็น่ารักใช่ย่อยซะเมื่อไหร่ล่ะ ผมเลยจัดสายตาพิฆาตไปให้มันหนึ่งชุดเต็ม ๆ  มันก็คงจะรู้ว่าผมกำลังคิดอะไรอยู่ มันเลยเอามือมาโอบรอบเอวผมไว้อย่างไม่อายใคร
" กูรู้นะว่ามึงคิดอะไรอยู่ กูไม่ได้คิดจะทำแบบนั้นหรอกน่า มึงไว้ใจกูเหอะ เดี๋ยวมึงก็รู้เองว่ากูกำลังทำอะไรอยู่ " มันพูดจบก็เอาปากมาเฉียด ๆแก้มผม คล้ายกับมันจะหอมแก้ม แต่มันคงกลัวเด็กจะเขิน เลยไม่กล้าทำอะไรมาก
เนี่แหละครับ เค้าบอกว่าถ้าคนเข้าใจกัน แค่มองตากันก็รู้ว่าคิดอะไรอยู่ ผมก็ได้แต่พยักหน้าให้มันไป สักพักไอ้เต้มันก็เดินเข้ามาแต่งตัวซะหล่อเชียว
" ไอ้เต้ ทางนี้โว้ย " เสียงไอ้โหดตะโกนเรียกหลานรหัสมัน พร้อมกับกวักมือเรียก
เพล้ง
ผมกำลังมองไอ้เต้อยู่ดี ๆ ก็ได้ยินเสียงแก้วแตก ทำให้ต้องรีบกันหน้ากลับมามองโดยเร็ว ก็พบกับไอ้ปังที่ตอนนี้มันคล้ายกับคนที่เผชิญกับความตกใจสุดขีด จนเผลอปล่อยแก้วหลุดมือไป
" เฮ้ย ปัง เป็นไร หน้าซีดเชียว ไม่สบายรึเปล่า " ผมเอื้อมมือไปเขย่า ตัวมัน จนมันได้สติ จึงหันมาหาผม
" ปะ เปล่าครับพี่  เอ่อ พี่ตั้มครับ ผมอยากจะขอตัวกลับก่อนได้ไหม พอดี .. "
" ไม่ได้ " เสียงไอ้เต้พูดขึ้นเสียงดัง ทำเอาผมตกใจบ้างเหมือนกัน
" อ้าว ไอ้เต้ มาถึงก็ทำเสียงดังเลยนะ เออ ปัง นี่เต้ น้องพี่ ส่วนนี่  ก็ปัง น้องรหัสพี่เอง รู้สึกว่าจะเรียนโรงเรียนเดียวกัน เคยรู้จักกันมาก่อนรึเปล่าเนี่ย "
" ไม่ "
" เคย "
พวกมันสองคนตอบขึ้นพร้อมกัน แต่คำตอบกลับเป็นคนละอย่าง ทำเอาผมงงไปเลยทีเดียว
" สรุปว่าเคยหรือไม่เคยเนี่ย "

" เคยครับ " ไอ้ปังตอบเสียงอ่อยๆ พร้อมกับพยายามกระเถิบหนีจากไอ้เต้ที่นั่งบนโซฟาตัวเดียวกัน
ไอ้เต้ก็ยังพยายามจะขยับให้ชิดไอ้ปังอีก เอคู่นี้สงสัยมันต้องมีอะไรสักอย่างแล้วสิเนี่ย พอผมมองหน้าไอ้โหด ก็เห็นมันกำลังยิ้มอยู่พอดีเลยเหมือนกับมันกำลังสมใจอะไรสักอย่าง
" นี่มันเกิดอะไรขึ้น พี่แชมป์ " ผมหันหน้าไปกระซิบไอ้โหดมันเลยลุกขึ้น แล้วดึงแขนผม
" เดี๋ยวกูมานะ เต้ ฝากดูแลน้องรหัสเมียกูด้วย " แล้วมันก็ลากผมออกมานอกร้านทันผมจึงไม่รู้ว่าไอ้ปังมันตอบว่ายังไง เพราะพอมองกลับไป ก็เห็นมันหันหน้าหนีจากไอ้เต้พร้อมกับเขยิบตัวไปนั่งซะจนชิดขอบโซฟาเรียบร้อยแล้ว

abcdefghij

อย่าเอาความเหงามาลงที่ฉัน

pongsakron01

ขอบคุณครับ

ริว

ขอบคุณมากๆครับ

ponda16

ขอบคุณครับ

piyanate

ขอบคุณคราฟผม

สีฝุ่น

ชอบมากมายตรับ

onyx258

ขอบคุณครับ

kan17825

ขอบคุณน่ะครับ

MarTomtam

ขอบคุณมากจร้าา *-*

1712

ขอบคุณครับ

ืnneess

ขอบคุณครับ

orrick

ขอบคุนนะคับ ^^

cokebundit

ขอบคุณครับ

pkclub2146

ขอบคุณมากมากคับ

manza555

ฮ่าๆ โดนจับโกหกได้ทุกครั้งเลย

aRmkung

ขอบคุณครับ