++ กรูไม่ใช่ผู้หญิง ... แล้วไงวะ ++ $ 36 - 37 ตอนจบ

tanya

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
ความเดิมตอนที่แล้ว

" ผมรู้แล้ว "
" แล้วจะให้ไอ้ปังมันกลับหอได้รึยัง "
" ปล่อยไป เดี๋ยวมันก็หนีผมไปน่ะสิ เรื่องอะไรล่ะพี่ " มันพูดกับผมอย่างเคืองๆ
" ไอ้เต้ นั่นเมียกูนะมึง พูดดี ๆ หน่อย " ไอ้โหดมันพุดกับไอ้เต้
" ไม่เป็นไรหรอกพี่แชมป์ เต้ ฟังพี่นะเต้ต้องเข้าไปคุยกับไอ้ปังดี ๆ ว่าเต้คิดกับมันยังไง การที่เต้มาขังเค้าไว้แบบนี้ถ้าเค้าไม่รักเรายังไงสักวันเค้าก็ต้องไปอยู่ดี  เต้น่าจะเข้าไปคุยกันให้รู้เรื่องพี่รับรองว่าเต้จะไม่ผิดหวังแน่นอน แต่เต้ต้องพูดในสิ่งที่เต้คิดและรู้สึกออกมาทั้งหมดนะคิดกับไอ้ปังมันยังไงก็บอกออกมาให้หมด พี่หวังว่าพรุ่งนี้คงเจอกันที่มหาลัยนะ" ผมพูดจบก็เดินจากมา พร้อมกับไอ้โหดที่เดินผิวปากตามหลังด้วยท่าทางไม่ทุกข์ไม่ร้อนกับใครๆ เหมือนเคย
ยกที่ 36
หลังจากวันนั้น ไอ้เต้กับไอ้ปังก็ปรับความเข้าใจกันได้ด้วยดี จนผมคิดว่าดีจนเกินไปด้วยซ้ำ แถมยังทำตัวหวานกันจนน่าหมั่นไส้
เดินไปไหนมาไหนด้วยกันโดยไม่เกรงใจใคร( โดยเฉพาะผม ) พอพักเที่ยงก็ไปกินข้าวด้วยกัน แล้วตอนนี้มันยังมาชวนผมกับไอ้โหดให้ไปเช่าบ้านอยู่ด้วยกันอีก เพราะว่าไอ้ปังมันอยากเลี้ยงหมา ถ้าอยู่หอจะเลี้ยงไม่ได้ แล้วถ้าอยู่บ้านกันสองคน บ้านที่ไอ้พวกเด็กนี่จะเช่ามันก็หลังใหญ่เกินไป มันเป็นบ้านสองชั้น สามห้องนอน สี่ห้องน้ำ มีสนามหน้าบ้าน ส่วนเรื่องค่าเช่าไม่ต้องพูดถึงครับ แพงโคตร ๆ  แต่ก็อย่างว่า ไอ้พวกนี้มันคาบช้อนเงินช้อนทองมาเกิดอยู่แล้ว เรื่องแค่นี้ถือว่าจิ๊บ ๆ
ผมก็เลยบอกให้มันไปคุยกับไอ้โหด แต่ไอ้เด็กพวกนี้มันกลับบอกว่า ไอ้โหดให้มาถามผม เพราะเมื่อวานได้ไปคุยกันมาแล้ว มันบอกว่าผมเอาไงก็เอาตามกัน เพราะมันก็เบื่อห้องเล็ก ๆ แล้ว ผมก็เลยตกลง เพราะยังไงค่าเช่าผมก็ไม่ต้องจ่ายอยู่แล้ว ฮ่า ๆ
ส่วนวันที่จะย้ายก็คือปลายเดือนสิงหาคม ก็คือเดือนหน้านั่นเอง
" ตั้ม วันนี้ไปกินข้าวด้วยกันนะ ที่บ้านไอ้หวาย ชวนพี่แชมป์ไปด้วยก็ได้ " ไอ้หนิงมันชวนผมหลังจากที่เดินออกมาจากห้องเรียนด้วยกัน
" ทำไมวะ จู่ ๆ ถึงมาชวนกูเป็นทางการแบบนี้ " ผมหันกลับไปถามไอ้หนิง
" ก็ ไอ้ออยกับไอ้ไผ่มันจะมากินด้วยน่ะสิ แล้วมันก็บอกว่ามีเรื่องจะคุยกับพวกเราด้วย " พอไอ้หนิงพูดจบ ผมเองก็แอบน้อยใจไอ้ออยมันเหมือนกันนะครับ ที่มีเรื่องอะไรมันไม่เคยมาปรึกษาหรือมาบอกผมเลย แต่ก็อย่างว่าแหละครับ ก็ไอ้ออยกับไอ้หนิงมันเป็นผู้หญิงเหมือนกัน มันก็เลยอาจจะคุยอะไรกันได้สะดวกกว่า
" เออ เอาดิวะ นี่มันดรอปแล้วสินะเทอมนี้น่ะ " ผมพยายามรักษาน้ำเสียงให้ปรกติ เพราะเรื่องนี้ก็เป็นอีกเรื่องเหมือนกัน ที่มันไม่ยอมบอกผมเลยว่ามันจะดรอปเรียนไปเทอมหนึ่ง ซึ่งผมเองก็ไม่รู้สาเหตุเหมือนกันว่าเป็นเพราะอะไร
" อืม ไว้เจอกันทุ่มหนึ่งที่บ้านไอ้หวายนะ " แล้วไอ้หนิงมันก็เดินจากไป ผมคิดว่าไอ้หนิงเองมันก็คงจะลำบากใจเหมือนกันแหละครับ
ที่ต้องคอยเลี่ยงที่จะพูดคุยกับผมเรื่องของไอ้ออยกับไอ้ไผ่
เพราะผมก็คิดว่าไอ้หนิงมันต้องรู้ความลับอะไรของสองคนนั้นแน่ ๆ  ผมเองก็ไม่อยากเซ้าซี้มากมาย เพราะถ้าเมื่อไหร่เจ้าตัวเค้าพร้อมจะบอกเค้าก็คงจะบอกเอง
พอไอ้หนิงเดินไปผมก็โทรบอกไอ้โหดทันที ซึ่งมันก็รับปากอย่างง่ายดาย โดยที่ไม่ถามสักคำว่าไปทำไม มันคงจะรู้แหละครับว่าช่วงนี้ผมมีปัญหาเรื่องเพื่อน ๆ อยู่ ผมยิ่งอยู่กับมันนานขึ้น ก็ยิ่งรู้สึกรักแล้วก็ผูกพันกับมันมากขึ้นเรื่อย ๆ  เรื่องสาว ๆ หรือเรื่องผู้หญิงก็ไม่มีเข้ามาเกี่ยวข้องเลยครับ ก็ไม่รู้ว่าเป็นเพราะเค้ารู้เรื่องของพวกผมทั้งคณะแล้วรึเปล่า จึงทำให้ไม่มีใครเข้ามาจีบมัน
ผมเองก็รู้สึกกับมันมากกว่าคำว่าแฟนเลยด้วยซ้ำ มันเป็นเหมือนเพื่อน เหมือนพี่ชายของผมอีกคน บางทีก็เป็นเหมือนลูกผมด้วยซ้ำ
ง้องแง้งเป็นเด็ก ๆ  แต่มันก็ทำให้ผมมีความสุข
จนบางครั้ง ผมก็อดคิดไม่ได้ว่า ถ้าสักวันหนึ่ง ถ้าความสัมพันธ์ของผมกับมันไม่เป็นอย่างทุกวันนี้ ผมจะอยู่ต่อไปได้ยังไง
" กี่เดือนแล้ววะ " ผมจำได้ว่านั่นเป็นคำถามแรกที่ผมได้พูดออกไป
หลังจากที่นั่งกินอะไรกันสักพักที่บ้านของไอ้หวาย แล้วไอ้ออยมันบอกออกมาว่า ตอนนี้มันกำลังท้องกับไอ้ไผ่ ทำเอาผมอึ้งไปหลายนาทีเหมือนกัน เพราะไม่คิดว่าคนอย่างพวกมันสองคนจะไม่ระมัดระวังกันขนาดนี้
" ห้าเดือนแล้ว " ไอ้ไผ่เป็นคนบอกออกมา ด้วยสีหน้านิ่ง ๆ  ไม่สามารถเดาได้ว่ามันดีใจหรือเสียใจกันแน่
" หา หะ หะ ห้าเดือนเหรอ แล้วพวกมึงจะทำยังไงต่อไปวะ ห้าเดือนแล้วนะ มึงจะ "
" เฮ้ย ตั้ม มึงอย่าตื่นเต้นไปดิวะ ตอนนี้พวกกูจัดการปัญหาลงตัวแล้ว กูถึงได้บอกมึงนี่ไง " ไอ้ออยพูดพร้อมกับสีหน้ายิ้ม ๆ
"มึงว่าไงนะ " ผมถามกลับอย่างไม่เชื่อหูตัวเอง
" กูจัดการทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว ช่วงที่กูหายหน้าไปไง " ไอ้ออยมันตอบ
" อย่าบอกนะว่ามึงไปทำ .. " ผมพูดด้วยสีหน้าตกใจ มองคนโน้นคนนี้เลิกลั่ก
" เฮ้ยเปล่า กูหมายถึง กูจะเอาเด็กไว้ แล้วเรื่องเนี้ย แม่ไผ่ก็รู้เรื่องแล้ว ท่านยังดีใจใหญ่เลย จริง ๆ แล้วท่านเองนั่นแหละที่เป็นคนสังเกตอาการกู แล้วเป็นคนพากูไปเช็คที่โรงบาล
แต่กว่าจะเคลียร์กับพ่อแม่กูได้นะ  แล้วกว่าไผ่จะเข้าหน้าพ่อแม่กูได้ก็ใช้เวลาตั้งนาน พอทุกอย่างมันลงตัวกูก็มาบอกมึงนี่ไง "
ไอ้ออยสาธยายซะยายเหยียด
" มึงก็เลยดรอปเทอมนี้ใช่ไหม แล้วมึงจะมาเรียนต่ออีกหรือเปล่า " ผมถามมันอย่างงง ๆ  พร้อมกับรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นคนนอกยังไงก็ไม่รู้ ที่ไม่รู้เรื่องอะไรของเพื่อนตัวเองเลย
" อืม เดี๋ยวเทอมหน้าไม่งั้นก็ปีหน้า ยังไงกูก็เรียนต่ออยู่แล้ว ว่าแต่มึงไม่โกรธกูนะ ที่กูไม่ยอมบอกอะไรมึงเลย " ไอ้ออยถามผมพร้อมด้วยสีหน้ากังวลใจ
" ไม่หรอก นี่มันเป็นเรื่องส่วนตัว ใครเค้าจะอยากพูดให้คนอื่นรู้ล่ะ มึงไม่ต้องคิดมากหรอก เดี๋ยวถ้าเครียดมาก ๆ จะส่งผลถึงเด็กในท้องนะมึง เออ กูยังไม่แสดงความยินดีกับมึงเลย มีความสุขมาก ๆ
นะมึง ของให้ลูกมึงแข็งแรง ๆ ล่ะ "
"เออ ขอบใจมาก เอาล่ะ เรามาฉลองกันดีกว่า มา " แล้วพวกผมก็ฉลองกันอย่างสนุกสนาน จนถึงเวลาเที่ยงคืน จึงได้แยกย้ายกันกลับ
" มึงคิดอะไรอยู่หน้าเครียดเชียว " ไอ้โหดมันพูดกับผม ระหว่างที่นั่งรถกลับมาด้วยกันกับมัน ผมเองก็เพิ่งรู้สึกตัวว่าวันนี้ผมมากับมัน
เพราะตลอดเวลาที่ผมคุยกับเพื่อน มันก็ไม่ค่อยจะคุยเท่าไหร่ คงเห็นว่าเป็นเรื่องในกลุ่มมั้ง มันเลยไม่อยากยุ่ง
" เปล่าหรอก "
" มึงอย่ามาโกหกกู มึงคิดเรื่องเพื่อนมึงล่ะสิ "
" นั่นก็ส่วนหนึ่ง "
" นั่นไง กูว่าแล้วว่ามึงต้องคิดอะไรอยู่แน่ ๆ " มันใช้แผนหลอกเอาคำตอบจากปากผมอีกแล้วครับ ซึ่งผมจำไม่ได้ว่ามันใช้แผนนี้กับผมมากี่ครั้งแล้วตั้งแต่รู้จักกันมาเนี่ย
" ถ้าไม่ใช่เรื่องเพื่อนแล้วเรื่องอะไรวะ อย่าบอกนะว่ามึงท้องน่ะ ฮ่า ๆ " ไอ้โหดมันพูดพร้อมกับหัวเราะ เหมือนจะต้องการทำลายบรรยายที่อึมครึมออกไป แต่คำพูดของมันกลับเป็นการตอกย้ำเรื่องที่ผมกำลังคิดอยู่มากเข้าไปอีก ผมเองก็ถึงกับนิ่งไปเหมือนกัน
" เฮ้ยทำไมเงียบวะ "
" พี่แชมป์ ตั้มขออะไรอย่างหนึ่งได้ไหม  "
" ว่ามา "
"ถ้าสักวันหนึ่ง ที่พี่ไม่ต้องการตั้ม หรือว่าพี่ต้องการไปมีครอบครัวของพี่ พี่ช่วยบอกตั้มตรง ๆ ได้ไหม  " พอผมพูดจบมันก็เงียบ
สักพักมันก็เบรครถไปจอดข้างถนน แล้วก็หันหน้ามาหาผม
" นี่มึงบ้าไปแล้วเหรอ ทำไมกูถึงจะต้องไปมีคนอื่นด้วย แล้วครอบครัวน่ะ กูก็มีแม่ มีพี่ มีมึงเป็นครอบครัวกูอยู่แล้ว กูจะไปมีที่ไหน
อีกวะ "
" ก็ ถ้าสักวันหนึ่ง ที่พี่อยากจะแต่งงาน มีลูก ต้องการสร้างครอบครัวตัวเองที่สม.. "
" พอเลย มึงคิดเรื่องนี้เองเหรอ ที่นั่งเงียบมาตลอดเนี่ย " มันตวาดผมเสียงดังก่อนที่ผมจะทันได้พูดจนจบประโยคด้วยซ้ำ แล้วมันก็เงียบ
" ตั้ม มึงฟังกูนะ ก่อนที่กูจะคบกับมึงเนี่ย กูได้คิดทุกอย่างไว้แล้ว ว่าต่อไปกูจะเป็นยังไง แต่กูก็ไม่เห็นจะแคร์เลย กูแค่อยากอยู่กับมึง กูไม่สนหรอกว่าคนอื่นเค้าจะมองกูกับมึงยังไง หรือต่อไปกูจะเป็นยังไง แต่มันก็ยังดีกว่าการที่กูจะอยู่โดยไม่มีมึงนะ แล้วที่กูบอกว่ามึงเป็นเมียกูน่ะ กูไม่ได้พูดเล่น ๆ หรอกนะ ทุกสิ่งที่กูพูด ที่กูทำน่ะ กูจริงจังแค่ไหนมึงก็รู้นี่  "
" ตะ แต่ ตั้มไม่สามารถมีลูกให้พี่ได้นะ พี่ไม่อยากมีเหรอ แล้วแม่พี่อีก "
" ทำไมมึงต้องมานั่งคิดเรื่องบ้า ๆ นี่ด้วยวะ มึงไม่มีก็ไม่เห็นเป็นไร พี่ชายกูก็มีลูกแล้ว หรือว่ามึงอยากเลี้ยงเด็ก เราก็ไปรับเด็กมาเลี้ยงสักคนสองคนสิ ส่วนเรื่องแม่กูนะ เค้ารู้เรื่องตั้งนานแล้ว กูเป็นคนบอกเค้าเองแหละ " พอมันพูดจบผมถึงกับอึ้งไปเลยครับ
" แล้วแม่พี่เค้าไม่ว่าเหรอ "
" ไม่รู้สิ เค้าก็ไม่ว่าอะไรนี่ อีกอย่าง กูกับแม่ก็ไม่ได้อยู่ด้วยกันแล้ว แม่กูเค้าชอบความอิสระ ชอบเที่ยว ตอนนี้คงอยู่ที่ไหนสักที่ในโลกนี้แหละ นาน ๆ ทีจะกลับบ้าน เค้าเป็นคนที่ชอบการมีชีวิตอย่างมีความสุขแม่กูเค้าสนับสนุนให้คนใช้ชีวิตอย่างมีความสุข "
คำพูดที่มันพูดออกมาทำเอาผมยิ้มจนหน้าบานเลยทีเดียว
" พอใจมึงยัง แล้วต่อไป ห้ามคิดเรื่องบ้า ๆ นี่อีกนะ " มันถามผม ผมก็พยักหน้าน้อย ๆ
" พี่แชมป์ ตั้มรักพี่นะ " พร้อมกับหอมแก้มมันไปหนึ่งที แต่มันไม่หยุดแค่นั้นสิครับ มันจับหน้าผมแล้วประกบปากมาที่ปากผมทันที
" กูว่าเรารีบกลับไปที่หอดีกว่า กูไม่ไหวแล้ว " พอพูดจบมันก็ออกรถ แล้วรีบบึ่งกลับไปที่หอทันที เพื่อจัดการสิ่งที่คั่งค้างให้เสร็จสมอารมณ์หมาย
" พี่แชมป์ " ผมเรียกชื่อมัน หลังจากที่ขึ้นไปเหยียบสวรรค์ชั้นเจ็ดกันมาเรียบร้อย แล้วต่างก็นอนพักอย่างอ่อนแรง
" หืม "
" พี่รักตั้มตรงไหน " ผมพูดพร้อมกับใช้มือวนรอบสะดือมันเล่น เป็นเหตุให้ไอ้โหดน้อยมันมองมาด้วยความโกรธ
" แล้วมึงล่ะ รักกูตรงไหนวะ " มันถามผมกลับมา พร้อมกับดึงตัวผมเข้ามากอดอย่างแนบแน่นขึ้นไปอีก
" ตั้มถามพี่ก่อนนะ พี่ก็ตอบมาสิ " พอผมพูดจบ ไอ้โหดมันก็จัดการเอาหัวผมไปซบที่ไหล่มัน
"  มึงไม่ต้องถามหรอกว่าทำไมกูรักมึงน่ะ กูเองยังไม่รู้เหมือนกัน ทั้ง ๆ ที่มึงก็ไม่ได้เป็นผู้หญิงสักหน่อย นิสัยก็ไม่ตรงสเป็คกูด้วยซ้ำ
หน้าอกอึ๋ม ๆ ก็ไม่มี " มันพูดได้แค่นั้น ผมก็ลุกพรวดขึ้นโดยทันที
" ทำไม ตั้มไม่ใช่ผู้หญิงแล้วทำไม ไม่รักก็ไม่ต้องมายุ่งดิวะ ไปเลยไป " ด้วยคำพูดของผม ทำให้ไอ้โหดมันรีบลุกขึ้นมารวบตัวผมเข้าไปกอดอีกครั้ง
" โอ๋ ๆ มึงไม่ใช่ผู้หญิง กูก็รักอยู่ทุกวันนี่ไง  มึงนี่ใจร้อนจริง ๆ เลย กูยังพูดไม่จบด้วยซ้ำ กูจะบอกว่า ทั้ง ๆ ที่มึงไม่ใช่แบบที่กูชอบ แต่ก็ก็ยังรักมึง ได้ยินไหม กูรักมึง " แล้วมันก็เอาปากมาประกบปากผมอีกครั้ง พร้อมด้วยจุมพิตอันเร่าร้อน ก่อนที่ร่างกายของเราทั้งสองคนจะหลอมละลายไปพร้อมกัน ด้วยไฟรัก ของเราทั้งสอง
ยกที่ 37
ตอนนี้ผมก็ย้ายเข้ามาอยู่ในบ้านหลังใหม่กับไอ้โหด พร้อมกับไอ้เด็กสองตัวนั่นเป็นที่เรียบร้อยแล้วล่ะครับ
โดยนอนกันคู่ละห้องแล้วเหลือไว้อีกห้อง เอาไว้ให้เพื่อน ๆ มานอนเวลาเลี้ยงกัน หรือเวลาที่ผมกับไอ้ปังงอนไอ้พวกนั้น ก็ใช้ห้องนี้แหละครับเป็นที่ซุกหัวนอน
ถึงจะมีทะเลาะกันบ้างเล็ก ๆ น้อย ๆ  ตั้งแต่เรื่องการจัดห้อง การดูโทรทัศน์ หรือแม้แต่การทำกับข้าว ที่ผมกับไอ้ปังมักจะโดนเอาเปรียบอยู่เสมอ แต่พวกเราก็อยู่กันอย่างค่อนข้างผาสุขตลอดมา
กระทั่ง ...
" มึงจะไปไหน " เสียงไอ้โหดถามขึ้น เป็นครั้งแรก หลังจากที่พวกผมไม่ได้คุยกันมาหลายวันแล้ว สาเหตุก็เป็นเพราะ  ไอ้โหดมันไปกินเหล้ากับเพื่อนในคณะ  ซึ่งก็รวมไอ้เต้ด้วย โดยที่ไม่บอกพวกผมสักคำ แล้วทั้งสองคนนั้นก็ไม่กลับมาทั้งคืน  โทรไปก็ไม่ติด ผมกับไอ้ปังเป็นห่วงแทบตาย ไม่ได้นอนทั้งคืน คิดมากไปสารพัด กลัวว่าจะเป็นอะไรไป ต้องนั่งคอยกับไอ้ปังที่ห้องโถงบ้านที่ตอนนี้ก็ย้ายมาอยู่ได้หลายเดือนแล้ว
พอตอนสาย ๆ พวกมันสองคนกลับเดินเข้ามาด้วยสีหน้าระรื่น ทำเอาพวกผมสองคนความโกรธพุ่งจากฝ่าเท้าไปถึงสมองในทันที
หลังจากนั้นพวกผมสองคนเลยทำเมิน ไม่พูด ไม่คุย พวกมันสองคนก็ไม่ได้ง้อพวกผมเหมือนกันทำเอาผมยิ่งโกรธมากขึ้นไปอีกหลายเท่า  
" เงียบ "
ผมหันไปดุไอ้ปังที่ทำท่าว่าจะบอกไอ้โหด แล้วลากแขนไอ้ปังเดินออกไปนอกบ้าน  แต่ไอ้โหดมันก็วิ่งมาดึงแขนผมไว้ แล้วลากแขนผมขึ้นไปที่ห้องข้างบน พร้อมกับลงล็อกประตูเรียบร้อย
" มึงจะไปไหน " มันน้ำเสียงนิ่ง ๆ ซึ่งขัดกับใบหน้ามันที่กำลังโมโหสุดขีด ซึ่งโดยปกติแล้วผมก็คงจะกลัวมันเหมือนกัน แต่ตอนนี้ผมเองก็โกรธมันเหมือนกัน เลยลืมเรื่องความกลัวมันไปหมด
" กูถามว่ามึงจะไปไหน " มันถามกลับมาอีกครั้งอย่างพยายามระงับอารมณ์ทเต็มที่ หลังจากที่มันถามผมครั้งแรกแล้วผมทำเป็นนิ่ง
" จะรู้ไปทำไม " ผมตอบมันกลับไป พร้อมกับเดินไปที่โต๊ะเครื่องแป้ง แล้วส่องกระจก หวีผมอย่างอารมณ์ดี ทำทีเป็นว่าไม่สนใจมัน
จู่ ๆ มันก็เดินเข้ามา  พร้อมกับเอากำปั้นทุบไปที่กระจกโต๊ะเครื่องแป้งจนแตกไปต่อหน้าต่อตาผม ซึ่งผมเองก็ไม่รู้ว่ามันชกเพื่อระบายอารมณ์ หรือเพราะอยากให้ผมเลิกสนใจกระจกกันแน่
แต่หลังจากกระจกแตก ผมก็ก้มลงมองเศษกระจกแว๊บหนึ่ง ก่อนที่จะเงยหน้าขึ้นไปมองหน้าไอ้โหด แล้วตั้งท่าว่าจะเดินไปนอกห้อง
แต่ก็โดนไอ้โหดมันดึงแขนผมไว้อีกครั้ง
" นี่มึงจะไม่พูดอะไรเลยเหรอ " มันพูดเสียงอ่อนลง พร้อมกับใบหน้าที่เริ่มคลายอารมณ์โกรธลงมาบ้างแล้ว ซึ่งตอนนี้ติดจะเป็นการง้องอนซะมากกว่า ผมยังคงนิ่งต่อไป
" กูทำกระจกแตกนะ มึงจะไม่ว่าอะไรกูเลยเหรอ "
มันถามผมเหมือนกับเด็กที่พยายามเรียกร้องความสนใจ
" ตั้ม นี่มึงจะโกรธอะไรกูนักหนาวะ กูแค่ไปกินเหล้าแค่นั้นเอง " มันถามผมอีกครั้ง ซึ่งมันยังไม่รู้ตัวอีกว่ามันทำผิดอะไร
" ไปตายซะไป พี่แชมป์ " ผมพูดเสร็จก็สะบัดแขน แต่สะบัดยังไงก็ไม่หลุด
" กูไม่ไปตายคนเดียวหรอก ถ้ากูไป มึงก็ต้องไปด้วย " มันพูดพร้อมกับบีบแขนผมแรงขึ้น
" ทำไมต้องชอบใช้กำลังด้วย " ผมถามมันไป
" แค่กูบีบแขนเนี่ยนะ เรียกว่าใช้กำลัง  ถ้าเป็นคนอื่น กูไม่ปล่อยให้มาเถียงกูแบบนี้หรอก แล้วทีมึงล่ะ ทำไมเวลาโกรธกูทีไร ชอบเงียบทุกทีเลย ถามอะไรก็ไม่ตอบ กูเครียดจนจะบ้าตายอยู่แล้วเนี่ย "
" ไม่รู้ พูดไปทำไมให้เปลืองน้ำลาย คนเราถ้ามันจะสำนึก แค่มองหน้าก็รู้แล้ว ไม่จำเป็นต้องมาพูดให้เมื่อยปากหรอก " ผมพูดไป พร้อมกับแอบเหน็บมันไปด้วย
" เออ เงียบให้ตลอดแล้วกัน " มันพูดแล้วช้อนตัวผม ไปทุ่มลงบนเตียง
ก่อนที่มันจะทาบทับลงมา ..........
" มึงหายโกรธกูรึยัง " ไอ้โหดมันพูดขึ้นหลังจากที่พวกเราต่างก็เสร็จสิ้นกามกิจเรียบร้อยแล้ว
" พี่แชมป์คิดว่าไอ้เรื่องแบบนี้มันสามารถทำให้ตั้มหายโกรธได้รึไง " ผมถามมันกลับไปอย่างเคือง ๆ  เพราะเวลาที่ทะเลาะทีไร
มันก็มักจะจบลงที่เรื่องบนเตียงทุกที
" ก็กูเห็นมึงชอบ กูเลยทำไง แล้วมึงก็หายโกรธกูทุกทีไม่ใช่เหรอ " มันถามกลับมาอย่างกวน ๆ
" ไม่ได้ชอบโว้ย อย่ามาเปลี่ยนเรื่องนะพี่แชมป์ "
" ใคร ใครเปลี่ยนเรื่อง มึงมากกว่าละมั้งที่เปลี่ยนน่ะ "
" ไม่ได้เปลี่ยน บอกมานะ ว่าหายไปไหนมาทั้งคืน "
" คืนไหน "
" พี่แชมป์ "
" ก็กูไปกินเหล้ากับเพื่อน "
" แล้วทำไมไม่โทรมาบอก "
" แบ็ตกูหมด "
" ไอ้เต้ล่ะ ทำไมไม่ให้มันโทร "
" โทรศัพท์มันเจ๊ง "
" แล้วพี่รู้ไหมว่าตั้มนั่งคอยพี่ทั้งคืนน่ะ ไม่ได้หลับไม่ได้นอน "
" กูขอโทษ " มันตอบกลับมาอย่างสำนึกผิด แต่ผมกลับทำเป็นเมินคำขอโทษมัน จริง ๆ ผมก็หายโกรธมันแล้วแหละครับ
แต่ก็ยังไม่อยากยกโทษให้มันง่าย ๆ อย่างน้อยก็ขอปราบมันให้อยู่หมัดซะหน่อย เดี๋ยวมันจะได้ใจ
" คิดว่าขอโทษแล้วมันจะจบง่าย ๆ เหรอ  ดีล่ะ ต่อไปไม่ต้องมายุ่งวุ่นวายกับตั้มนะ ถ้าจะไปเที่ยวกับเพื่อนน่ะ พี่ทำได้ตั้มก็ทำได้เหมือนกันแหละ " ผมพูดก่อนจะลุกขึ้นแล้ววิ่งเข้าห้องน้ำ เพื่อที่จะไปแต่งตัวไปเที่ยวตามโปรแกรมเดิมที่วางไว้
พอผมออกมาก็เห็นไอ้โหดมันแต่งตัวเหมือนกับจะไปเที่ยวเสร็จเรียบร้อยแล้วหมือนกัน
ผมก็เมินหน้าทำเป็นไม่สนใจทั้งที่ในใจเดือดปุด ๆ  คิดว่ามันท้าทายผม ที่เห็นผมไปเที่ยวมันก็จะออกไปเที่ยวเหมือนกัน พอผมแต่งตัวเสร็จ แล้วเดินออกนอกห้อง มันก็เดินตามออกมาด้วย พอผมจะเดินออกไปนอกบ้าน มันก็เดินตามมาอีก ผมเลยทำเป็นไม่สนใจ
หันไปยืนรอแท็กซี่ ก็พอดีมีว่างมาคันหนึ่ง ผมเลยโบก เมื่อผมขึ้นนั่งบนรถเรียบร้อย แล้วกำลังจะดึงประตูปิด ไอ้โหดมันก็ก้าวขึ้นมานั่งตาม พร้อมกับสั่งแท็กซี่ให้ออกรถ
" ไปไหนครับ " คนขับแท็กซี่หันมาถามไอ้โหด แต่มันก็หันหน้ามาทางผม เป็นเชิงให้ผมเป็นฝ่ายบอกพี่เค้าไป
" ข้าวสารครับพี่ " ผมบอกแท็กซี่ไป  ก่อนจะเอนหลังพิงเบาะ แล้วหลับตาลง  แต่ไอ้โหดมันก็เอามือมาดึงหัวผมให้ไปซบไหล่มัน
ผมเลยปล่อยเลยตามเลย เพราะมันรู้สึกสบายแล้วก็อบอุ่นจริง ๆ  จนเผลอหลับไปเฉยเลย
ผมมารู้สึกตัวอีกที ก็รู้สึกว่าแผ่นหลังผมกำลังสำผัสกับเตียงนุ่ม ๆ  พอผมลืมตาขึ้นก็เจอกับเพดานห้องที่คุ้นเคย
เมื่อมองไปรอบ ๆ ก็เจอกับไอ้โหดที่กำลังนั่งอยู่ปลายเตียง พร้อมกับข้าวของเครื่องใช้ต่าง ๆ  ก็รู้สึกคุ้นเคยเป็นอย่างมาก
ก็นี่มันห้องผมเองครับ มันคงบ้าไปแล้วแน่ ๆ  ที่พาผมกลับมาที่บ้าน ทั้ง ๆ ที่ผมจะออกไปเที่ยวแท้ ๆ   เมื่อผมลุกขึ้นนั่ง มันก็หันมามองในทันที
" อ้าว ตื่นแล้วเหรอ " มันถามด้วยใบหน้าใสซื่อ ประหนึ่งว่ามันไม่ได้ทำอะไรผิดเลยสักนิด
" ทำไมตั้มถึงมาอยู่ที่นี่ได้  "
" กูอุ้มมึงเข้ามาเองแหละ "
" แล้วพี่พาตั้มกลับมาบ้านทำไมเนี่ย " ผมตวาดแหวออกไปอย่างไม่พอใจ
" ก็กูเห็นมึงหลับ นึกว่าอยากนอน ก็เลยพามาบ้าน นี่กูหวังดีนะ ไม่งั้นไม่พามาหรอก " มันยังพูดแบบไม่รู้ไม่ชี้อีก
" พี่แชมป์ นี่ตั้มจะออกไปเที่ยวนะ ที่หลับ มันหลับเพราะง่วงชั่วคราวแค่นั้นแหละ แล้วนี่อะไร บ้าป่าวเนี่ย เฮ้อ " ผมพูดพลางถอนหายใจ
ก่อนจะตัดสินใจเปลี่ยนเสื้อผ้า ไม่ปงไม่ไปมันแล้ว ถือซะว่าวันนี้ฤกษ์ไม่ได้
" เดี๋ยวไปซื้ออาหารทะเลมาทำกินกันดีกว่า เอาไหม " มันเสนอขึ้นมา หลังจากที่มันเป็นคนตัดเส้นทางบันเทิงของผมไป
" อืม " ผมตอบกลับไปอย่างเซ็ง ๆ
" ป่ะ ไปซื้อด้วยกัน เดี๋ยวกูไปบอกสองคนนั้นก่อน "
" เดี๋ยว พี่แชมป์ พี่ตามตั้มไปทำไม " ผมถามคำถามที่ผมข้องใจ
" ก็กูห่วงมึง กลัวว่าไปคนเดียวแล้วจะไม่ปลอดภัย กูรู้ว่ามึงทำประชดกู แต่กูก็อดห่วงมึงไม่ได้ กูก็เลยตามมึงไป แต่ถ้ากูจะขอตามไปดี ๆ หรือห้ามไม่ให้มึงไป มึงก็คงไม่ยอม กูก็เลยนั่งตามมึงไปเฉย ๆ แบบนี้แหละ "
" แล้วพี่รู้ไหมว่าทำไมตั้มถึงโกรธพี่ "
" ตอนนี้กูรู้แล้ว "
" แล้วพี่ยังจะทำอีกรึเปล่าล่ะ " ผมถามมันไป พร้อมกับแกล้งทำเป็นงอน
" ไม่แล้ว แค่นี้ชีวิตกูก็วุ่นวายพอแล้ว แม่งโกรธทีไร ง้อ ยากชิบ "
" พี่รู้ไหม ว่าที่ตั้มโกรธพี่ เป็นเพราะตั้มเป็นห่วงพี่ ถ้าไม่แคร์พี่ตั้มไม่โกรธพี่หรอก "
" รู้แล้วค้าบ จะไปกันได้ยัง " มันเดินเข้ามากอดพร้อมกับหอมแก้มผม
" แล้วพี่รู้อะไรไหม "
" รู้อะไรอีกล่ะ " มันพูดอย่างหงุดหงิด ที่คิดว่าผมกำลังจะเทศนามันอีก
" พี่รู้ไหมว่าที่ผ่านมา ตั้มไม่เคยโกรธพี่ลงเลยสักที ที่ทำไป เพราะอยากแกล้งแค่นั้นแหละ เดี๋ยวจะเหลิงไปกันใหญ่ ฮ่า ๆ "
ผมพูดพร้อมกับหัวเราะเสียงดัง
" รู้งี้กูไม่ง้อให้เหนื่อยหรอกวะ " เสียงมันบ่นพึมพำอะไรคนเดียว แต่ผมก็ได้ยินจนได้
" อะไรนะพี่แชมป์ " ผมหันไปถามมันเสียงดัง
"เปล่า กูบอกว่า ไม่เป็นไรหรอก ยังไงกูก็ต้องง้อมึงอยู่แล้ว ไปกันได้ยัง "
" ยัง "
" อะไรอีกวะ "
" ตั้มรักพี่จัง " ผมพูดพร้อมกับหอมแก้มมัน ก่อนที่จะหมุนตัวออกจากอ้อมแขนมัน แล้ววิ่งลงไปเรียกไอ้เด็กสองตัวนั่น ให้ไปซื้อของด้วยกัน แต่ก็ยังได้ยินสิ่งที่มันตะโกนตามหลัง
" เดี๋ยวคืนนี้ มึงได้แสดงความรักจนเช้าแน่ " พูดพร้อมกับเสียงหัวเราะตามมาในตอนท้ายอย่างอารมณ์ดี
ก็นี่แหละครับ ชีวิตของผมกับไอ้โหดของผม ที่ทะเลาะกันเป็นประจำ แต่ทุกครั้งก็มักจะจบลงที่เรื่องบนเตียงทุกที ไม่รู้ว่าเพราะอะไร
ก็อย่างที่บอกแหละครับ ว่าการที่คนสองคนจะรักกันหรืออยู่ร่วมกันมันต้องมีอะไรที่มากกว่าความรัก
มันต้องอาศัยความเข้าใจกัน ต้องให้เกียรติกัน
อย่างเวลาที่มันอยู่กับเพื่อน ๆ  ผมก็ไม่กล้าข่มมันหรอกครับ เพราะมันเป็นถึงว้ากเกอร์ เดี๋ยวจะเสียภาพพจน์เอาง่าย ๆ  เวลาที่อยู่บ้านเราก็จะมีกิจกรรมต่าง ๆ มาทำด้วยกัน อย่างเล่นเกมส์เพลย์ที่ผมไม่เคยแตะเลย แต่ก็ต้องมานั่งเล่นเป็นเพื่อนมัน หรือมันก็ต้องพาผมไปร้านหนังสือแล้วก็อยู่ช่วยเลือกเป็นชั่วโมง ๆ
บางทีการทะเลาะกันของเราสองคน ( ไอ้โหดมันมักจะบอกว่าผมเป็นฝ่ายทะเลาะกับมันมากกว่า ) ก็ทำให้เราทั้งสองคนได้รู้ว่า
พวกเรายังรักแล้วก็ยังแคร์กันอยู่ ก็อย่างที่บอกแหละครับ ว่าถ้าไม่แคร์ก็คงไม่ห่วง จริงไหมครับ
ถึงแม้ว่าการห่วง การหวง การแคร์ ของแต่ละคน จะแสดงออกมาต่าง ๆ กัน  แต่ถ้าเราใช้ใจเราเปิดรับมัน เราก็จะสามารถสัมผัสได้เสมอ
                                            ปล.จงศรัทธาในความรัก ... และมีความรักอย่างมีความสุข

asdfg

ขอบคุณมากมากคับ

abcdefghij

หนึ่งใน ไม่กี่คน ค่าบบบบบ

pongsakron01

ขอบคุณครับ

ริว

ขอบคุณมากๆครับ รักษาสุขภาพด้วยนะครับ

piyanate

ขอบคุณครับ

สีฝุ่น

ขอบคุณนะครับสำหรับเรื่องราวๆดีดี

onyx258

ขอบคุณครับ

kan17825

ขอบคุณน่ะครับ

2539

ขอบคุณครับ

MarTomtam

ขอบคุณมากจร้าาา *-*

ืnneess

จบแล้วๆ สนุกๆ แอบเศร้าไปด้วยหลายตอนเลย 55
ขอบคุณมากๆคับ

orrick

ขอบคุนนะคับ ^^

cokebundit

ขอบคุณครับ

pkclub2146

ขอบคุณมากมากคับ

manza555

สนุกมากๆเลย

mind19mindPSU

ขออ่านต่ออีกนะครับ