- ++ "กลับไม่ได้ ไปไม่ถึง"++- ฿ 19 - 20

tanya

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
ความเดิมตอนที่แล้ว

ตื่นเช้ามาผมเขียนใส่กระจกที่ห้องน้ำว่า " รักโอนะ "
และบีบยาสีฟันใส่แปรงวางไว้ให้โอ แล้วผมก็ลงไปทานข้าวกับพ่อแม่ โอเค้าตื่นสาย เค้าก็อาบน้ำแล้วตามลงมา
เค้าทำเฉยๆ ผมคิดว่าเค้าคงไม่เห็นข้อความในกระจก นั้นจากนั้นโอเค้าก็กลับบ้านตอนเย็นผมจะอาบน้ำ ออกไปข้างนอกกับแม่ ผมเข้าไปในห้องน้ำ มองผ่านๆ คิดว่า ข้อความเรายังอยู่ โอเค้าคงไม่ได้สนใจมัน แต่ผมเห็นตัวหนังสือใหม่ เขียนแทนที่ตัวหนังสือของผมว่า
"ขอบคุณครับ "
มันเป็นประโยคสั้นๆที่ทำให้ผมอมยิ้มทั้งคืน
วิเคราะห์หัวใจ...
เหตุบังเอิญที่ทำให้เคนกับโอกลับมาเจอกันอีก หลังจากที่ห่างเหินไม่ได้ติดต่อกันเลย จากการที่เคนพยายามบอกความในใจให้โอรับรู้
แล้วเคนก็เป็นฝ่ายที่พยายามห่างโอให้มากที่สุดโดยหวังว่าจะลืมความผิดหวังเสียใจนั้นได้
เวลาผ่านไปหลายปี จนกระทั่งจบมหาวิทยาลัยและเข้าสู่วัยทำงาน ต่างก็มีภาระหน้าที่การงานของตัวเอง พบปะแต่เพื่อนร่วมงานเสียเป็นส่วนใหญ่ และบังเอิญ...บังเอิญที่เคนเห็นโอขณะที่ต่างก็เดินเล่นอยู่ที่สยาม(รักแห่งสยาม)....เคนมากับเพื่อนๆ โอมากับแฟนสาว
แม้จะแลกเบอร์โทรกัน ก็ทิ้งช่วงไปนานก่อนที่จะมีการติดต่อกันในคืนวันหนึ่ง เหตุสะดุดใจเคนเกิดที่ร้านเหล้าแถวถนนข้าวสาร
เคนได้เข้าใจตัวเองอย่างแท้จริงว่า..ในใจของเคนไม่เคย และไม่มีวันลืมโอได้เลย
หลังจากการโทรหากันในคืนนั้นดูเหมือนทุกอย่างจะเกิดขึ้นอย่างรวดเร็วแต่เป็นไปตามธรรมชาติ ไม่อาจแน่ใจว่า นั่นเป็นการโหยหาสิ่งที่ขาดหายไปของเคน หรือลึกๆแล้ว ต่างฝ่ายต่างก็อาทรต่อกันเสมอ แม้เวลาจะผ่านมาหลายปี ตบมือข้างเดียวย่อมไม่ดังแน่
ถ้าโอไม่มีใจให้เคน ไหนเลยจะแสดงอาการหึงหวงออกมามากมายอย่างที่เกิดขึ้นในตอนล่าสุดนี้...
@ น้อยใจ @
หลังจากวันนั้นดูโอเค้าจะอ้อนผมมากขึ้น โอเค้าเป็นคนที่อ้อนน่ารักมากนะครับ เวลาที่ผมโกรธเค้า พอโอเค้าอ้อนผมนิดเดียว ผมก็หายโกรธเค้า เช่น ตอนที่ผมไปเที่ยวต่างจังหวัดกับเพื่อนที่ทำงาน ไปเย็นวันศุกร์ เราไม่ได้นัดกันไว้ล่วงหน้า พวกเราตกลงกันแล้วเราก็ไปตอนนั้นเลย เสื้อผ้าก็ไม่มี ผมไม่ได้โทรบอกโอเค้าก่อน พวกเราไปกันที่สมุทรสาคร ไปนอน 2 คืน คืนแรกที่ไป ผมโทรหาโอ
เค้ารับ แล้วบอกผมว่า " เดี๋ยวจะรับผมไปทานข้าว "
                ผม " โอ เราอยู่สมุทรสาคร มากับพวก แอน เมย์ เพื่อนที่ทำงาน "
          โอบอก " พูดเล่นรึเปล่า ไม่เห็นบอกเราเลย "
               ผม " ไม่ได้พูดเล่น ถึงนานแล้ว "
                โอ " แล้วทำไมไม่โทรบอกโอก่อน "
               ผม " มันกระทันหันอะ เราก็ตั้งใจว่า เดี๋ยวโทรบอกโออยู่แล้ว "
                โอ " เที่ยวให้สนุกนะ "
ผมรู้ได้ทันที ว่าเค้ากำลังงอนผมอยู่
  ผมบอก " ขอโทษนะ ยกโทษให้เรานะ "
         โอ " ไม่ได้โกรธสักหน่อย แล้วพักที่ไหนอะ กับใคร "
ผมก็ตอบเค้าไป เราคุยกันสักครู่ ก็วางผมอยู่อีกคืน ผมก็กลับตอนเช้า
พอกลับถึงบ้าน ผมโทรหาโอ เค้าไม่รับโทรศัพท์ ผมโทรหลายครั้ง โอก็ไม่รับ ผมโทรเข้าบ้าน แม่โอรับ บอกว่าโอออกไปทานข้าวข้างนอกกับนุ่น
ผมส่งข้อความหาโอว่า " ทำไมไม่รับโทรศัพท์ "
สักครู่ใหญ่ๆ โอเค้าก็โทรกลับมา แต่ผมไม่รับ
( ผมรู้ว่าผมทำผิดนะครับ แต่ผมน้อยใจโออะครับ ปรกติอยู่กับนุ่น เค้าก็รับทุกครั้ง )โอเค้าโทรมา หลายครั้งผมก็ไม่รับ ผมวางโทรศัพท์ไว้ที่ห้องนอน แล้วผมก็ชวนพ่อกับแม่ผมออกไปทานข้าวแถวพระราม 6 กลับมาอีกทีก็ 3 ทุ่ม
ผมขึ้นไปอาบน้ำ และไม่ลืมที่จะดูโทรศัพท์ แต่แบตหมดอะครับ โอเค้าโทรมาจนโทรศัพท์แบตหมด ผมอาบน้ำ แล้วลงมานั่งเล่นกับแม่
พี่ปุ้ยก็ถือ ดอกกุหลาบสีแดงช่อใหญ่มากๆมาให้ผม เป็นสีแดงสวยมากครับ ผมรู้ทันทีว่าเป็นของโอ ผมถามพี่ปุ้ยว่า ของใคร
พี่ปุ้ยบอก "ไม่รู้ว่าใครส่งมา เห็นคนเอาดอกไม้มาส่ง หน้าคุ้นๆ มาส่งก่อนเคนกลับมาสักครู่นี้ "
แล้วพี่ปุ้ยก็หันมายิ้มให้ผม แม่บอก " เค้าส่งผิดหรือเปล่า "
                  พี่ปุ้ยตอบแม่ว่า " ไม่ผิดคะ ไม่ผิด "
แล้วหันมายิ้มให้ผมอีกครั้ง ผมก็เข้าใจในทันที ผมรับเอาดอกไม้ช่อใหญ่
แล้วบอกแม่ว่า " ก็สวยดี ผมขอแล้วกัน " ( แม่ก็น่าจะรู้อะครับ )
ผมหอบเอาดอกไม้ขึ้นห้องนอน สักครู่ พี่ปุ้ยก็ตามขึ้นมา แล้วเอาจดหมายมาให้ผม
บอกว่า " นี่ จดหมายจากเด็กส่งดอกไม้รูปหล่อ "พี่เค้าก็เดินกลับพร้อมรอยยิ้ม
ผมรู้ทันทีว่า โอเค้าเป็นคนเอาดอกไม้มาให้ ( พี่ปุ้ย เค้ากลัวว่า แม่จะถามผมอีก เพราะแม่เคยถามว่า ทำไมผู้ชายต้องให้ดอกไม้กันด้วย )
ผมตะโกนบอกพี่ปุ้ยว่า " ขอบคุณครับ "
ผมค่อยๆเปิดอ่านจดหมาย
ด้านหน้าเป็นรูปเด็กผู้ชายคุกเข่ายื่นดอกกุหลาบแดง ส่งให้เด็กผู้หญิง มีข้อความว่า
ขอโทษนะ ผมเห็นแล้วได้แต่นั่งยิ้ม
ผมเปิดดูข้างใน แล้วอดที่จะดีใจ หายโกรธเค้าไม่ได้
โอเค้าใช้ปากกาเขียนเองว่า
" โอ ตีเจ้าโทรศัพท์แล้ว ที่มันตกอยู่ในรถ มันบอกโอว่า ต่อไปมันจะไม่ตกอีก
แล้วมันยังฝากบอกเคนว่า มันรอให้เคนโทรหาตลอดเวลา
เพราะเวลาที่เคนโทรมาแล้ว รู้สึกว่ามันมีความสุขมาก
แล้วยังไงโอจะโทรหาเคนนะครับ โทรศัพท์และเจ้าของจะได้มีความสุข
* ถ้าตอนนี้เคนยิ้มอยู่ แสดงว่า เคนหายโกรธผมแล้วใช่มั๊ย *
คิดถึงนะคนใจร้าย "
ผมนั่งยิ้มอยู่นาน ไม่นึกว่า โอเค้าจะเขียนอะไรอ้อนผมอย่างนี้ แล้วผมก็โทรหาโอ
โอเค้าบอกผมว่า " หายโกรธแล้วเหรอครับ ขอโทษนะ วันนี้นุ่นมารับโอไปทานข้าว
                            และซื้อของ แล้ว...... "
             ผมบอก " ไม่ได้ถามสักหน่อย "
              โอบอก " ก็อยากให้รู้ว่าอยู่ที่ไหน อยู่กับใคร บอกไม่ได้เหรอ "
             ผมบอก " พูดเล่น เรารู้แล้ว เราโทรไปที่บ้าน แม่บอกโอออกไปกับนุ่น "
              โอบอก " แล้วงอนเปล่า "
             ผมบอก " งอนทำไม เป็นแฟนกัน ก็ต้องไปด้วยกัน ก็ถูกแล้ว "
               โอบอก " งั้น โอก็ต้องไปกับเคน ใช่เปล่า "
              ผมบอก " โอบ้า "
เราก็หัวเราะกัน เราคุยกันนานมาก
ผมก็หายโกรธโอ เค้าก็สบายใจอะครับ
@ เจ็บมั๊ย @
ในช่วงที่เราอยู่ด้วยกัน โอมักจะพาผมไปเตะบอลแถวปิ่นเกล้าด้วยเสมอ เค้าจะใส่ชุด เสื้อ กางเกงบอล ทำให้เห็นบริเวณเป้าโอ เป็นลำ นูนมากๆ รวมกับหน้าตาที่หล่อมากของโอ ทำให้บรรดาสาวๆ และพวกเราๆ ต่างก็จ้องกันแทบทุกคน
บางคนจ้องแบบไม่เกรงใจอะครับ ผมหึงนะครับ แต่คิดว่า ไม่เป็นไร แบ่งกันดูก็ได้ โอเค้าจะมารับผมก่อน แล้วเราไปที่สนาม เพื่อนที่เล่นบอลเป็นเพื่อนที่ทำงานโอ
ช่วงแรกๆที่โอเค้าพาผมไป ผมมักจะโดนแซวจากเพื่อนโอ โดยเฉพาะไอ้แม็ก มันแซวทุกครั้ง
ครั้งแรกที่เจอ ผมนั่งอยู่ริมสนามรอโอเค้า หลังเล่นเสร็จแล้ว โอเค้าก็เดินมาหาผม แม็กก็เดินตามมา เค้าถามโอว่า " โอ แฟนมึงเหรอ แล้วนุ่นล่ะ " แล้วก็หัวเราะ
โอเค้ารู้ว่าผมไม่ค่อยพอใจ
โอตอบแม็กว่า   " เออ เมียกูเอง มีอะไรวะ "
ผมจะยิ้มก็ไม่กล้า ได้แต่นั่งก้มหน้า แอบดีใจ ( เขินมากครับ )
หลังๆมาผมก็ชินกับแม็กแล้ว
ทุกครั้ง ผมจะนั่งดูเค้าเตะบอลอยู่ที่ริมสนาม คอยเอาน้ำกับผ้าให้โอเค้า( ผมไม่ชอบเตะบอลครับ ) เวลาที่โอเค้าเตะเข้า หรือทีมโอเค้าเตะเข้า โอก็จะหันมาเก็กหล่อว่าเค้าเก่งด้วยท่ากวนๆให้ผมดู ผมก็จะขำ แต่ก็เชียร์โอเค้านะครับ
ผมเคยถามโอว่า " ทำไมโอชอบพามาดูโอเตะบอล "
                    โอ " ก็ชอบให้มานั่งเฝ้าอะ "
ผมก็ไม่ว่าไรต่อ
ที่สนามวันนี้ ทีมโอดูจะหมดแรงกันแทบทุกคน แล้วก็แพ้ด้วยครับ จึงต้องเลี้ยงข้าวอีกทีม ผมก็ไปกินด้วย เราตกลงไปกินข้าวกันแถวนั้น( ร้านประจำพวกนักบอล ) มันเป็นร้านอาหารตามสั่งข้างทาง แต่อร่อยมากนะครับ เราไปกันหลายคนมากครับ มีดื่มเบียร์กันบ้าง แต่ก็ไม่มากนัก พวกเราจอดรถที่ฝั่งตรงข้าม เพราะวันนั้นรถติดมากถึงมากที่สุด จากงาน ร.ร. แถวนั้น ตอนข้ามไปก็ปรกตินะครับ ด้านขาเข้าติดมากๆ แต่ขาออกไม่ติดนัก เราก็ไปนั่งกินข้าวกัน พอตอนกลับ พวกเพื่อนโอก็ ต่างคนก็กลับบ้านกัน ผมกับโอก็กำลังจะเดินไปข้ามถนนเพื่อไปขึ้นรถกลับ ( คือรถขาเข้ามันติดมาก ทำให้จราจรเค้าเปิดถนนเส้นขาออกเลนที่ติดกับเกาะกลางถนน 1เลนเพื่อระบายรถขาเข้ามาทางนี้อีกเลน ลักษณะเหมือนช่วงสายๆที่รถติด แล้วเค้าต้องการระบายรถไม่ให้ติดอะครับ ) ปรกติ เราจะรอข้ามพร้อมกัน แต่ครั้งนี้ ช่วงกำลังจะข้าม โทรศัพท์ผมดัง ผมก็กำลังล้วงกระเป๋า ทำให้โอเค้าก้าวลงไปก่อน เค้าเดินไปที่เลนที่เค้าเปิดระบายรถ( ตอนนั้นเราก็ไม่ได้สังเกตว่ามีรถมา เพราะเห็นรถวิ่งขาออกไหลไปเรื่อยๆ เราก็ไม่ได้คิดอะไร ) โอเค้าหันมาหาผม แล้วกวักมือเรียกผม บอก
" เคนเร็ว " โดยที่ไม่เห็นว่ารถกำลังขับมาข้างเค้า ผมจำสีหน้าเค้าได้ครับ เค้าหันมาเรียกผมด้วยความเป็นห่วงผม กลัวผมข้ามไม่ได้ แต่เค้าไม่รู้ว่ารถกำลังจะชนเค้าแล้ว ผมเห็นแล้ว มันเหมือนเราตกใจสุดๆแล้ว ตัวผมชาไปหมด ผมร้องตะโกนว่า โอระวัง ดังมาก
แล้วเสียงรถก็เบรกดังมาก ตอนนั้นผมหลับตาแล้ว ผมคิดในใจว่า ชนแล้ว ชนแน่ๆ
ผมลืมตาขึ้นมา เห็นโอเค้ายืนอยู่ที่เดิม แล้วเห็นรถจอดห่างจากตัวโอแค่นิดเดียว ผมรีบวิ่งลงไป โดยไม่ได้ดูรถเลย ผมวิ่งเข้าไปหาโอ
ในใจผมมันตกใจจนแทบยืนไม่อยู่แล้ว
ผมเข้าไปจับโอ ถามโอว่า " เป็นไรบ้าง เจ็บมั๊ย โอ "
เค้าหันมาหาผม แล้วตอบด้วยเสียงงงๆว่า " ไม่เป็นไร ไม่โดน ไม่เป็นไร "
เค้าจับมือผมแน่นมาก หน้าโอซีดมาก ผมก็รีบดึงแขนพาเค้าไปที่เกาะกลางถนน รถหลายคันลงมาดู รวมทั้งคันที่เกือบชนโอ แต่เค้าเห็นว่าไม่เป็นอะไร เค้าก็ไป เหลือแต่คันนั้น
ตอนนั้นผมจำไม่ได้ว่าใครพูดอะไรบ้าง เพราะผมตกใจมาก ผมค่อยๆพาโอเดินข้ามถนนอีกด้านที่รถติดอยู่ แล้วมานั่งที่ทางเท้า คนขับรถที่จะชน เค้าตามมาดูโอให้แน่ใจว่าไม่เป็นอะไร แต่ตอนนั้นผมรีบเดินไปที่ที่เราจอดรถ ใกล้ๆ ผมนั่งข้างๆประตูด้านคนนั่ง แล้วผมก็ร้องไห้ ปล่อยน้ำตา เต็มที่เลย โอเค้ารีบเดินมานั่งกอดผมไว้ บอก
" ไม่เป็นไร โอไม่โดนชน "
ผมก็ไม่ฟังแล้ว ผมร้องดังมาก เค้าก็กอดผม แล้วประคองผมขึ้นรถ โอเค้าค่อยๆขับกลับ โดยมาส่งผมก่อน ในรถ ผมร้องไห้ไม่หยุด ผมก็ไม่รู้ว่าทำไมต้องร้องมากมาย แต่มันออกมาเองอะครับ โอเค้าเอามือมาจับมือผม ผมก็จับมือเค้าแน่น
เค้าพูดตลอดทางว่า " ไม่เป็นไรแล้ว "
ถึงบ้าน โอก็พาผมลง กลับเข้าบ้าน แล้วเราขึ้นไปที่ห้องนอน ผมค่อยๆหยุดร้อง โอเค้าก็กอดผมตลอด เค้าบอกผมว่า
" ขอโทษที่ไม่ระวังนะ วันหลังจะไม่ทำ "
ผมกอดเค้าโดยไม่พูดอะไร

โอเค้าก็บอก " หายตกใจนะ โอก็หายตกใจแล้วโอน่าจะตกใจกว่าเคนนะนี่ "
เค้าอยากให้ผมขำ แต่ผมไม่ขำด้วย
ผมบอก " ไม่เอาแบบนี้แล้วนะ ถ้า .... " ผมก็ไม่พูดต่อ
ผมบอกไม่ต้องพูดแล้ว ผมก็นอนกอดโอไว้อะครับ
ในใจผมคิดว่า ถ้าเค้าไม่อยู่แล้ว ถ้าเค้าเป็นอะไรเพราะเค้าห่วงผม แล้วผมจะทำยังไงต่อไป ผมนอนคิดไปเรื่อยๆแต่ก็ยังดีที่มีเค้ากอดผมไว้

ริว

ขอบคุณครับ รักษาสุขภาพด้วย

MaximusRavi

ขอบคุณครับผม ที่ให้ผผมอ่านนะครับ

Klong

ขอบคุนครับ

Mikkiny

ชอบบบบบบบบบบบบบบบบ

cawee

ขอบคุนคราฟผม

GBOMK

ขอบคุนคับผม

mario401

ขอบคุณมากมายครับผม

minone

ขอบคุนคับ

natthaphat.sam

ขอบคุนคราบ

pearl9845

ขอบคุณครับ

obchoeitoh

ขอบคุณครับ