- ++ "กลับไม่ได้ ไปไม่ถึง"++- ฿ 21 - 22

tanya

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
ความเดิมตอนที่แล้ว
" ขอโทษที่ไม่ระวังนะ วันหลังจะไม่ทำ "
ผมกอดเค้าโดยไม่พูดอะไร
โอเค้าก็บอก " หายตกใจนะ โอก็หายตกใจแล้วโอน่าจะตกใจกว่าเคนนะนี่ "
เค้าอยากให้ผมขำ แต่ผมไม่ขำด้วย
ผมบอก " ไม่เอาแบบนี้แล้วนะ ถ้า .... " ผมก็ไม่พูดต่อ
ผมบอกไม่ต้องพูดแล้ว ผมก็นอนกอดโอไว้อะครับ
ในใจผมคิดว่า ถ้าเค้าไม่อยู่แล้ว ถ้าเค้าเป็นอะไรเพราะเค้าห่วงผม แล้วผมจะทำยังไงต่อไป ผมนอนคิดไปเรื่อยๆแต่ก็ยังดีที่มีเค้ากอดผมไว้
... ตอนที่ 4 ... ทางแยก
จากวันนั้นผมกับไอ้โน๊ตก็ไม่ค่อยได้คุยกันอีก มันก็ไปขลุกอยู่กับพวกจิมมี่ เที่ยวสำมะเลเทเมา ผมก็โกรธมัน ทิฐิเยอะซะด้วย
ไม่ยอมง้อ ก็ไม่คุยกะมัน ช่างมันชีวิตมัน (แต่จริง ๆ แล้วเป็นห่วงมันมากครับ มักจะแอบถามกับโออยุ่เสมอ) ตกเย็นผมก็เตะบอลกับเพื่อนๆ ที่สนามที่สวนใกล้ๆโรงเรียนซึ่งเป็นวงเวียนที่ใหญ่พอสมควร มีสนามบอลอยู่ 2-3 สนาม สนามที่เราไปเล่นก็มีทั้งเพื่อนๆ และรุ่นพี่โรงเรียนเดียวกัน
ไอ้โน๊ตก็มาเตะบอลด้วย ผมอยู่คนละทีมกับมัน ผมเป็นโกล์ เพราะผมตัวใหญ่ วิ่งไม่ทันไอ้พวกตัวเล็ก ๆ อาศัยเตะโด่ง ส่งให้กองหน้าเอา ไอ้โน๊ตเลี้ยงบอลมายิงหน้าประตูหลายครั้ง แต่ก็โดนสกัดไปได้ทุกที
จนเสมอ 2-2 กติกาเรามีว่า 3 ลูกออกตอนนี้ทั้ง 2 ทีมไอ้โน๊ตถอดเสื้อเตะ เพราะโดนนำก่อนในลูกแรก
ลูกตัดสินลูกสุดท้ายพวกเพื่อน ๆ ผมวิ่งกันจนเหนื่อยแต่ทีมไอ้โน๊ตดูท่าแรงยังเหลือ มันเลี้ยงฝ่ามา 3 คน
ถึงหน้าประตู มันมองดูผมที่ยืนขวางประตูอยู่ ทำท่าจะซัดเต็มแรง ผมยืนขวางประตูไว้ไม่หลบ ยังไงก็ไม่ยอมเสียประตูนี้ เพราะขึ้เกียจต่ออีกยาวกว่าจะได้เล่น อีกทั้งจะไม่ยอมแพ้ไอ้โน๊ตเด็ดขาด
มันชะงักนิดหนึ่งทำท่าแตะหลอก ซ้ายขวา แต่ผมยังคงจับทางมันได้อยู่ จนกองหลังจะเข้ามาแย่งมัน มันเลยต้องเลี้ยงหักหลบกองหลัง แล้วอาศัยช่วงจังหวะชุลมุน ซัดบอลเข้าเต็มตีน บอลพุ่งมาแรงมาก ตรงประตูที่ผมยืนอยู่เป๊ะ แต่มันไม่เข้าประตูครับ เข้าหน้าผมอย่างจัง ผมถึงกับหงายหลังเพราะจะก้มหลบแต่ไม่ทัน เลยพาลหงายหลังล้มลงไปหัวฟาดพื้นดังมาก พวกเพื่อนวิ่งมาดูกัน ผมรู้สึกมึนๆ แต่ก็ผมไม่เป็นไรมาก พักสักหน่อยคงหาย ไอ้โน๊ตรีบวิ่งมาพยุงผมลุกขึ้น
ผมบอกไม่ต้อง กูลุกเองได้ ไม่ตายหรอกแค่นี้ มันบอกไอ้ห่า ยังจะทำเก่งอีก เลือดกำเดามึงไหลด้วย เอา เอานี่อุดไว้ มันยื่นถุงเท้าให้ผม ผมมองหน้ามันแบบเอาเรื่อง มันเลยแกล้งทำหน้าทะเล้นใส่ผม แล้วก็หัวเราะ บอกกูล้อเล่น เอานี่เสื้อกูซับไปก่อน ไม่เหม็นเหงื่อกูหรอกน่า แล้วมันก็เอาเสื้อมันเช็ดเลือดให้ผม ผมร้อง เฮ้ย เดี๋ยวเปื้อนหมด มันบอก ไม่เป็นไร กูทำกูรับผิดชอบเอง มานี่ เดี๋ยวกูไปน้ำแข็งมาประคบให้ แล้วมันก็วิ่งไปร้านขายน้ำแถวนั้น พร้อมกับหยิบน้ำแข็งมากำหนึ่ง ใส่ในเสื้อของมันม้วนเป็นก้อน ๆ แล้วก็วางทับจมูกผมไว้
ผมต้องนั่งนิ่ง ๆ ตามคำสั่งมัน ซักพักพอเลือดหยุดไหล มันก็ชมตัวเองใหญ่ เป็นไงฝีมือกูหายแล้ว ผมนึกในใจ ไอ้ห่า เพราะฝีมือมึงนั่นแหละ เป็นต้นเหตุทำให้เลือดจมูกกูไหล ... แต่ผมรู้สึกอีกอย่างนึงด้วยครับ นั่นคือความรู้สึกตื้นตันใจ ว่ามันยังห่วงใยผมบ้าง แล้วมันก็นั่งอยู่กับผมงั้นน่ะครับ ผมไล่ให้มันไปเตะบอลต่อมันก็บอกว่าเหนื่อยแล้ว อยู่คุยกับมึงดีกว่า มีเรื่องจะเล่าให้มึงเยอะเลย ผมนั่งเงียบ ปล่อยให้มันเล่าคนเดียวไป มันเล่าให้ฟังว่า ช่วงนี้ที่บ้านมันพ่อกับแม่ของมันทะเลาะกันบ่อยมาก จนมันแทบจะไม่อยากกลับบ้าน มันไปนอนบ้านจิมมี่บ้าง บ้านไอ้โอบ้างตามประสา ผมถามว่า ทำไมไม่โทรหากู มันบอก เอ้า กูไม่กล้า..
@ ห่างเหิน @
เรายังคงอยู่ด้วยกันตามปรกติ ไปด้วยกัน กินด้วยกัน นอนด้วยกัน แล้ววันที่ผมไม่อยากให้ถึง มันก็มาถึง
วันนั้น โอเค้าอยู่บ้านผม แม่โอเค้าโทรศัพท์มาหา แล้วบอกให้โอกลับบ้านด่วน ผมก็ไม่ได้คิดอะไร เพราะแม่อาจมีธุระอะไรกับโอ
ก่อนกลับ โอเค้ายังนอนตักผม แล้วบอกกับผมว่า
" ยังไม่อยากกลับบ้าน อยากอยู่กับเคนไปนานๆ ไม่อยากไปไหนเลย "
ผม   " เดี๋ยวโอค่อยมา ไปหาแม่โอก่อนนะ "
โอเค้านอน มือเค้าก็จับมือผมไปวางไว้ที่อก โอนอนอีกสักครู่ ผมก็บอกให้โอรีบกลับบ้านก่อน เพราะแม่เค้ารออยู่ โอก็ลุกขึ้น แล้วมาหอมที่หน้าผากผมเบาๆ ผมหลับตา
เค้าบอกกับผมว่า " หอมจัง " แล้วโอก็กลับบ้าน
ผมไม่รู้ว่า โอเค้าไปคุยอะไรกับแม่โอบ้าง แต่แล้ว โอเค้าก็ไม่โทรหาผมเย็นวันนั้น วันต่อไป วันต่อไป และวันต่อไป ผมโทรไปเค้าก็ไม่รับ โทรเข้าบ้านก็ไม่มีคนรับ ผมตัดสินใจว่า ผมจะไปหาโอที่บ้าน วันนั้น ผมไปหาโอที่บ้านตอนเย็น ผมไปกดกริ่งเรียกอยู่นาน
คนงานที่บ้านโอก็มาบอกกับผมว่า โอไม่อยู่ แต่ผมรู้ว่าโอเค้าอยู่ และรถของนุ่นก็อยู่ ผมพอจะเข้าใจได้ว่า เรื่องนี้ น่าจะเกิดขึ้นเพราะนุ่น
ผมรีบขับรถไปที่ทำงานของวิททันที วิทเค้าออกมาทานข้าวกับผม ผมถามเค้าว่า ช่วงนี้ได้เจอ ได้คุยกับโอบ้างมั๊ย ผมถามหาโออยู่นาน
วิทค่อยๆเล่าให้ผมฟังว่า
              " แฟนไอ้โอ มันไปบอกกับแม่ไอ้โอว่า กลัวไอ้โอมันจะเป็นเกย์ "
ผมบอก   " กูจะไม่ได้เจอกับมันแล้วใช่มั๊ย "
วิท          " กูรู้ว่ามึง 2 คนเป็นอะไรกันมากขนาดไหนนะ แต่กูว่า
                มึงทำใจดีกว่า เพราะยังไง ไอ้โอมันก็เป็นเกย์ไม่ได้ "
ผมได้ฟังแค่ประโยคนี้ของวิท มันทำให้ผมเข้าใจทุกอย่างแล้ว  ผมนั่งเหม่อลอยไม่ได้ฟังเค้าพูดอะไรอีก  ในใจมันว่างเปล่า  ผมไม่ได้ร้องไห้นะครับ ผมไม่รู้ว่าตอนนั้นทำไมผมไม่ร้องไห้ ทั้งที่ผมเสียใจมาก  ผมบอกวิทว่า ผมอยากกลับบ้าน แล้วผมก็กลับบ้าน
ผมกลับบ้านมา ตอนนั้นมีพี่ปุ้ยอยู่บ้านคนเดียว  พอผมเห็นหน้าพี่ปุ้ย ผมก็วิ่งเข้าไปกอดพี่ปุ้ย แล้วน้ำตามันก็มาแบบหยุดไม่ได้เลย
พี่ปุ้ยก็ตกใจมาก ผมร้องไห้ฟูมฟายอย่างคนเสียสติ
ผมบอกกับพี่ปุ้ยว่า
            " ผมผิดมากหรือเปล่า ที่ผมเกิดมาเป็นเกย์ ผมไม่ได้อยากเป็นเกย์ ผมไม่ได้อยากรักโอ
              ผมไม่อยากเป็นอย่างนี้ ผมอยากเป็นเหมือนที่คนอื่นเค้าเป็น ผมไม่อยากมีรักที่ต้องหลบซ่อน
              ไม่อยากเป็นอย่างนี้ "
ผมร้องไห้อย่างที่ไม่เคยเป็นพี่ปุ้ยก็ได้แต่ปลอบใจผม ผมอยู่แต่ในห้อง ไม่ไปไหน ผมบอกกับตัวเองว่า เราเสียใจพอแล้ว เราเสียใจมากไปแล้ว
มันเป็นการจากกันระหว่างผมกับโอ โดยที่เราไม่ได้ตั้งตัว แล้วเราก็ห่างเหินกันไป ทุกอย่างที่เรามีกันมา มันจบลงอย่างง่ายๆในพริบตา
ผมและเค้าเหมือนเป็นเส้นขนานที่ไม่มีทางมาเจอกัน คำที่วิทพูดว่า ยังไงไอ้โอมันก็เป็นเกย์ไม่ได้ มันตอกย้ำผมให้เจ็บปวดอย่างไม่มีคำบรรยาย ทุกสิ่งทุกอย่างระหว่างเรามันหายไป ช่วงชีวิตหนึ่งกับคนคนหนึ่ง มันจึงกลายเป็นแค่ความทรงจำ
ผมคิดว่าทำไมเค้าใจร้ายกับผมอย่างนี้ ทำไมเค้าทิ้งผมแบบไม่มีเยื่อใยเลย ถึงผมจะรักโอมาก แต่ผมก็เสียใจกับการกระทำของเค้ามาก
ไม่เคยต้องเสียใจ อย่างนี้เลย เจ็บปวดเหลือเกิน ไม่เคยต้องช้ำใจอย่างนี้เลย
เธอจะแคร์บ้างไหม
ว่าใครคนหนึ่งเสียใจ
เพราะที่เธอทำร้ายคือคนที่รักเธอ
@ พี่ครับ @
เกือบเดือนแล้วที่ผมต้องทนกับความเจ็บปวดที่ผมมอบใจไปรักใครคนหนึ่ง ที่ผมนึกว่าเค้ารักผม ผมนั่งมองที่กระจกแล้วบอกกับตัวเองเสมอว่า เราต้องอยู่ได้ มันยากนะครับ ที่เราจะลืมใครสักคน ที่เรารักเค้าสุดหัวใจ
ผมตัดสินใจโทรหาพี่ณัฐ แล้วบอกเรื่องนี้กับพี่เค้า พี่ณัฐก็กลับมาอยู่ที่นี่เกือบปีแล้ว แต่เราไม่ค่อยได้ติดต่อกัน เพราะพี่เค้าเห็นว่าโอเป็นคนขี้หึง เค้าก็ไม่อยากให้เราทะเลาะกัน ครั้งนั้นผมได้คุยกับพี่ณัฐ
ผม     " พี่ณัฐครับ ผมกับโอ เรา..  "( ผมก็ร้องไห้อีกแล้วอะ )
พี่ณัฐ  " เคน เป็นอะไร ค่อยๆพูด ใจเย็นๆ "
ผม     " โอเค้าไม่มาหาผมแล้ว เราจะไม่เจอกันอีกแล้ว "
พี่เค้า  " เคนใจเย็นๆนะ รอพี่ เดี๋ยวพี่จะไปหาเราที่บ้านเดี๋ยวนี้ "
พี่ณัฐเค้าก็มาหาผมที่บ้าน พี่ณัฐยังหล่อ ใสเหมือนเดิม ผมรอพี่เค้าอยู่หน้าบ้าน พี่เค้าก็เข้ามา แล้วถามผมว่า
พี่เค้า  " เด็กดื้อ ขี้แยอีกแล้วเรา โตแล้วนะ มีอะไรบอกพี่ได้นะ พี่ยินดีรับฟังเราเสมอ "
ผม     " ผมกับโอ เราไม่เจอกันนานแล้ว เกือบเดือนแล้ว
           ทำไมโอเค้าทำกับผมอย่างนี้ " ผมพูดไปก็ร้องไป
พี่ณัฐ  " แล้วทำไมเราเพิ่งมาบอกพี่ ไม่เป็นไรนะ เค้าไม่มาเราก็อยู่ของเราก็ได้ อยู่กับพี่ก็ได้ "
พี่ณัฐพูดปลอบใจผม แต่พูดเสียงแข็ง เหมือนพี่ณัฐโกรธโอมากอะครับ ผมมองหน้าพี่เค้า ผมเล่าเรื่องราวให้พี่ณัฐฟังทุกอย่าง
พี่ณัฐ  " ไปคุยกับโอ เดี๋ยวพี่พาไป "
ผม     " ไม่มีประโยชน์อะไรแล้ว เค้าตัดสินใจที่จะ ไม่เลือกผมแล้ว และผมก็ไม่อยากเจอเค้าด้วย "
พี่ณัฐ  " พี่ไม่เชื่อว่า เคนจะตัดใจได้ " ผมมองหน้าพี่ณัฐ
ผม     " ตัดได้ หรือไม่ได้ก็ต้องตัด อะครับ "
พี่ณัฐ  " ต่อไปพี่จะมาหาเราบ่อยๆนะ ดีมั๊ย "
ผมรู้ว่าพี่ณัฐเค้าหวังดีกับผม แต่ผมก็เกรงใจพี่ณัฐ เพราะเดี๋ยวนี้ เราก็ห่างกัน ไม่ได้เจอกันทุกวันเหมือนแต่ก่อนแล้ว งานพี่เค้าก็เยอะ
ผม     " ไม่เป็นไรครับ วันนี้แค่อยากเจอพี่ณัฐ อยากคุยกับพี่ณัฐ พี่หวังดีกับผม ผมขอบคุณนะครับ "
เรานั่งคุยกันอยู่นาน พี่ณัฐทำให้ผมสบายใจขึ้นอย่างมากมาย
พี่ณัฐบอกว่า " เดี๋ยวอาทิตย์หน้ามีงานฉลองเปิดสาขาใหม่ที่ภูเก็ต มีล่องเรือด้วย 2 คืน เค้าให้ที่บ้านพี่ไป10 คน แต่พ่อกับแม่ไม่ไป พี่จะชวนเราไปด้วย ชวนเพื่อนๆเราด้วยดีมั๊ย "
ผมตอบตกลงในทันที เพราะผมอยากไปพักผ่อนบ้างอะครับ แถมได้ไปล่องเรือด้วย
พี่ณัฐบอก   " ชวนโอกับแฟนไปด้วยนะ เราจะได้สนุกล่ะ " พี่เค้าพูดแล้วก็ยิ้มแบบมีเลศนัย
ผมบอก     " ถ้าโอไป ผมไม่ไป "
    พี่ณัฐ     " ไปนะ ไป พี่ขอ พี่อยากรู้ว่าไอ้โอคนนี้ มันเป็นคนยังไง "
       ผม     " ไม่อะครับ คงไม่สนุก "
พี่ณัฐเค้าตื้อผมอยู่นาน จนผมยอม แต่ผมขอว่า ให้เพื่อนคนอื่นชวนโอ พี่ณัฐก็ขอเบอร์วิทไป
  ผมบอก    " พี่ณัฐจะเล่นอะไรอะ บอกผมให้รู้ก่อนนะ "
พี่ณัฐบอก   " เดี๋ยวก็รู้ "
แต่ในใจลึกๆผมก็อยากเจอโอนะครับ แต่ผมไม่กล้าที่จะบอกให้พี่ณัฐรู้
@ เอาคืน @
ตอนที่เราไปภูเก็ตนั้น พี่ณัฐไม่ได้ไปงาน แล้วรีบพาเราไปที่ท่าเรือ ผมเริ่มงงว่า ทำไมพี่ณัฐไม่ไปงานเลี้ยงก่อน มิน วิท ก็สงสัย
ผมถามพี่ณัฐ พี่เค้าก็บอกว่า ไม่อยากไปแล้ว รอไปที่เรือ โอกับนุ่นก็มา แต่เค้า 2 คน เหมือนไม่ได้มากับเรา เค้าเดินห่างๆเรามา
วิทก็พยายามชวนเค้าเข้ามา เค้าก็ไม่มา ผมกับโอเราไม่ได้มองหน้ากันเลย ไม่ได้ทักกันด้วย มีแต่เพื่อนๆที่คุยกัน
ตอนที่ผมเห็นหน้าเค้าครั้งแรก ผมก็เศร้านะครับ แต่ผมก็หันหน้าหนี ทำไม่สนใจ พี่ณัฐเค้าใช้คนยกของ จัดการทุกอย่าง( พี่เค้าใช้เงิน
มาก ) คนที่ไปก็มีแต่ผู้ใหญ่ คนทำงาน นักธุรกิจ มีแต่พวกเราที่ดูแต่งตัวธรรมดา เรือก็ใหญ่มาก มินเค้าก็ตื่นเต้นที่จะได้เจอกับโน๊ต
ผมคุยกับวิทว่า " มึงไปชวนมันมาได้ไงวะ มันไม่อยากเจอกูไม่ใช่เหรอ "
                 วิท " กูชวนแทบตาย กว่ามันจะมา เมียมันก็เรื่องมาก
                        ถ้าพี่ณัฐไม่ขอให้กูชวน กูจะไม่ยุ่งกับพวกมันเลย "
                 ผม " พี่ณัฐเค้าชวนมันมาทำไมวะ "
                  วิท " กูก็ไม่รู้ แต่พี่เค้าอยากให้มันมามาก "
ผมไม่เข้าใจพี่ณัฐเลย ว่าพี่เค้ากำลังทำอะไรอยู่
ตอนที่อยู่ในเรือ ผมมักจะไปกับมินและวิทตลอดเพื่อจะหนีหน้าโอ แต่ผมก็สนุกนะครับ เพราะมินกับวิทเค้าชวนผมคุยกันตลอด ทำให้เราสนุกกัน ทะเลก็สวยมาก เราเดินไปที่ด้านหน้าของเรือ เห็นโอกับนุ่นนั่งกับพื้น นุ่นซบโอ ผมเห็นแล้ว ผมก็นึกถึงตอนที่เราอยู่ด้วยกัน น้ำตาคลอนะครับ แต่ไม่แสดงออก ผมก็เลือกที่จะมองไปที่อื่น
คืนนั้น เรามานั่งดื่มกันทุกคน มันเป็นบรรยากาศที่ค่อนข้างอึดอัด แต่พี่ณัฐเค้าอยากให้เรามา ทุกคนนั่งคุยกันสนุก มีเพียง ผม และ โอกับนุ่น ที่ไม่ค่อยพูดนัก เรานั่งดื่มกันไปมาก ทุกคนเริ่มเมา โอเค้าก็เริ่มพูด โอพูดกวนพี่ณัฐบ่อยๆ และไม่มีใครห้าม เพราะทุกคนรู้ว่าโอเมาแล้ว
พี่ณัฐถามว่า " แฟนหน้ารักดีนะ " แล้วหันไปหานุ่น โอเค้าก็ลุกจากเก้าอี้
บอกพี่ณัฐ    " มึงอย่ามายุ่งกับแฟนกู "
ผมรู้ทันทีว่า เค้าต้องทะเลาะกัน โต๊ะอื่นก็มองมาที่เรา
พี่ณัฐก็หัวเราะแบบกวนๆ
พี่ณัฐ บอก " มึงหวงทุกคนเลยเหรอ "
ผม มิน วิท รีบลุกขึ้น มินกับวิท พาโอออกไปข้างนอกห้องอาหาร แบบคนเมาช่วยคนเมา ส่วนผม มานั่งข้างพี่ณัฐ
แล้วบอก " พี่ณัฐ มันเมาแล้ว พี่อย่าไปคุยกับมันเลย ผมว่าพี่ณัฐเลิกดื่มแล้วไปนอนกันนะครับ "
พี่เค้าไม่ได้ฟังผมเลย เค้าลุกขึ้น เดินออกไปหาโอ กระชากเสื้อโอ แล้วต่อยโอ  โอเค้าก็ต่อยกลับ ผมตกใจมาก มีพนักงานในห้องอาหารออกมาช่วยกันห้าม มีคนมามุงดู ผมรีบให้พวกพนักงานพาพี่ณัฐไปส่งที่ห้องนอน ตอนแรกพี่เค้าก็ขัดขืน
แต่ผมก็พูดดีๆว่า " พี่ณัฐเราค่อยๆคุยกันได้มั๊ย " พี่เค้าก็เงียบ ผมรีบพาพี่ณัฐไปที่ห้อง ส่วนโอเค้าดูท่าทางจะไม่ยอม แต่วิทกับ มินก็พาโอกับนุ่นกลับห้อง
ตอนนั้นผมงงมากว่า พี่ณัฐเค้าจะชวนโอทะเลาะทำไม ผมพาพี่ณัฐมาที่ห้อง พี่เค้าก็เดินเข้าห้องปรกติ
ผมก็ถามว่า " พี่ณัฐเอาน้ำมั๊ย "
         พี่ณัฐ " ถ้าห่วงมันก็ไปดูมัน "
            ผม " พี่ณัฐไม่ได้เมานี่ครับ แล้วพี่ไปหาเรื่องมันทำไม "
พี่ณัฐเดินเข้ามาใกล้ๆผมแล้วผลักผมไปที่นอน เค้าทับผมแล้วดึงเสื้อผม ผมงงมาก ร้องไห้ด้วย ผมร้องบอกพี่เค้าว่า อย่าทำผม พี่เค้าไม่สนใจ ผมไม่กล้าที่จะต่อสู้แรง ผมเสียใจมากว่า ทำไม พี่เค้าทำแบบนี้ ดูพี่ณัฐเค้าไม่สนใจที่เห็นผมร้องไห้ เค้าถอดเสื้อผ้าผม แล้วทำทุกอย่าง ผมเจ็บนะครับ เจ็บทั้งตัว แต่ผมเจ็บใจมากกว่า
ของพี่ณัฐใหญ่มากครับ เค้าก็พยายามอยู่นาน ผมสู้กับพี่ณัฐจนผมหมดแรง ผมสู้แรงไม่ไหวแล้ว พี่เค้าก็เอาเข้า พี่เค้าใช้ลิ้นก่อนที่จะเอาเข้า พี่ณัฐทำผมแบบรุนแรง ไม่น่าเชื่อว่า คนหล่อ สุภาพ ดูเป็นสุภาพบุรุษ จะหื่นขนาดนี้
พี่เค้าเสร็จ เค้าก็นอน ผมถามพี่เค้าทั้งร้องไห้ว่า " พอใจหรือยัง "
พี่เค้าก็ไม่ตอบ ผมค่อยลุก ใส่เสื้อผ้า เสื้อผมก็ขาด เดินร้องไห้จะกลับห้อง พี่ณัฐลุกขึ้นมา ดึงผมแล้วบอกวันนี้นอนกับพี่
แล้วก็ให้ผมนอน กอดผมแน่นมาก ผมก็ไม่กล้าไปไหนอะครับ สภาพดูไม่ได้แล้ว
มินมาหาผมที่ห้องพี่ณัฐ ตอนเค้าเห็นผม เค้าก็ตกใจสภาพผมพอสมควร ผมออกมาคุยหน้าห้อง มินเห็นรอยแดงที่แขนผม แต่ไม่ได้ถามอะไร มินบอกผมว่า โอทะเลาะกับนุ่น แล้วมันออกมานั่งกินเหล้าอยู่ที่หัวเรือ มินกับวิทให้กลับห้องก็ไม่กลับ
ผมบอกมินว่า แล้วเราจะทำยังไงกัน
มินบอก " มึงไปคุยกับมัน "
       ผม " ไม่กล้า โอเมาแล้ว "
       มิน " ถ้ามันบ้าขึ้นมาล่ะ "
ผมก็คิดอย่างมินอะครับ แต่ยังไงผมก็ต้องออกไปหาโอ ทุกคนเมา แต่โอเมาที่สุด ผมออกไปหาโอ เห็นเค้านั่งกินเหล้า วิทนั่งอยู่ข้างๆ เค้านั่งคุยกันโดยที่ยังไม่เห็นผม
โอพูดตอบกับวิทเสียงดังว่า " มึงชวนกูมาหา`ตัวเงินตัวทอง`อะไรวะ "
                                  วิท " พี่ณัฐบอกให้กูชวนมึงมา "
ผมกับมินยืนฟังอยู่ด้านหลัง
                                   โอ " มันตั้งใจกวนตีนกู ไอ้`ตัวเงินตัวทอง`ณัฐ ไอ้เคนก็เข้าข้างมัน "
วิทบอกให้โอไปนอน โอก็ไม่ไป
                            ผมบอก " เมาก็ไปนอน มาหาเรื่องทะเลาะกับคนอื่น "
โอหันมามองหน้าผม แล้วหันกลับไป
                                    โอ " แฟนมึงนอนแล้วเหรอ " ครั้งนี้เค้าพูดมึงกูกับผม
วิทลุกขึ้นมายืนข้างมิน กลัวว่าเราจะทะเลาะกัน
                                     ผม " ไม่ใช่แฟนกู "
                              โอบอก   " พวกมึงกลับไปนอน เดี๋ยวกูตามไป "( โอบอกวิทกับมิน ) 2 คนนั้นก็มองหน้าผม
                            ผมก็บอก  " เดี๋ยวกูดูมันเอง "   วิทกับมินก็เดินไป
                                      โอ " มึงรักมันมากรึไงวะ "
                                     ผม " มึงไปนอน แล้วพรุ่งนี้ ค่อยมาคุยกันดีกว่า "
                                      โอ " มึงกลับมาคบกับมันใช่มั๊ย "
                                     ผม " กูคบกับเค้า แล้วมันเกี่ยวอะไรกับมึง(ผมร้องไห้อีกแล้ว)
                                             มึงสนใจกูด้วยเหรอ ว่ากูจะเป็นยังไง "
โอลุกขึ้นมา จะมาใกล้ๆผม ผมดันเค้าออกไปแรงมาก เค้าเซ เกือบล้ม เพราะเมาด้วย
          ผมพูดสิ่งที่ผมอยากพูด " มึงหายไปไหนมา มึงเคยคิดบ้างมั๊ยว่ากูรัก กูคิดถึงมึง กูต้องการมึง
                                                มึงเห็นกูเป็นอะไร ถ้ามึงรักเมียมึง มึงก็ไปจากชีวิตกู
                                                 มึงมาทำดีกับกู เพื่ออะไร
                                                  มึงอยากไปก็ไป อยากมาหากูมึงก็มา "
โอเค้าร้องไห้อะครับ คบกันมานานผมไม่ค่อยเห็นเค้าร้องไห้เลย
                                       โอ " กูขอโทษ "
                                      ผม " มันสายไปแล้ว กูเจ็บกับมึงมามาก ถ้ามึงเป็นกูมึงจะทำยังไง "
โอเข้ามากอดผม เค้ารัดผมแน่น พูดขอโทษ ขอโทษ ผมบอกให้เค้าปล่อย เค้าก็ไม่ปล่อย เราเซล้มลงทั้งคู่ มินกับวิท วิ่งมาจากไหนก็ไม่รู้ ช่วยเรา ผมรีบกลับห้อง คืนนั้นผมไม่ออกจากห้อง
มินกลับมาอีกทีตอนเกือบเช้า บอกผมว่า " มันนอนแล้ว ส่งมันที่ห้อง "
มินบอก " ตอนพวกมึงทะเลาะกันกู 2 คนแอบดูอยู่ " ผมบอกมินว่า เมื่อกี้พี่ณัฐเค้าทำกับผม
มินบอก " ทำไมต้องแรงกันขนาดนี้ "
ผมบอกกับมินว่า พี่ณัฐเค้าต้องการอะไร ก็ไม่เข้าใจ
เราคุยกันสักครู่ก็นอน มินบอกแล้วพรุ่งนี้ เราต้องทำตัวยังไง ผมบอกก็ไม่รู้เหมือนกัน
วันต่อมา ผมอยู่ในห้องทั้งวัน มินกับวิทก็มาอยู่ด้วย พี่ณัฐมาเคาะเรียกผม ผมก็ไม่เปิด พี่เค้าอยู่หน้าห้อง ไม่ไปไหน ประมาณ 2 ช.ม.
มินบอกผมว่าคุยกับพี่เค้าให้รู้เรื่องผมก็ไม่เปิด วิทมันเดินไปเปิดประตู แล้วเดินเข้ามาบอกอย่างดูจริงจังว่า   
" คุยกันให้รู้เรื่อง "
วิทกับมินจะออกไป ผมบอกไม่ต้องไป พี่ณัฐบอก " พี่ขอคุยกับเคนนะ " มัน 2 คนก็ออกไป
พี่ณัฐบอก " พี่ขอโทษนะ เรื่องเมื่อคืน พี่เมา "
         ผม " ช่างมัน พี่ไม่ต้องพูดแล้ว ผมจะรู้สึกดี ถ้าพี่ไม่พูดเรื่องนี้อีก "
      พี่ณัฐ " ยกโทษให้พี่ได้มั๊ย พี่สัญญาว่าจะไม่ทำอีก ถ้าเคนไม่ยอม "
ผมมองหน้าพี่ณัฐ พี่เค้าก็ยิ้ม
ผมบอก    " ยังจะมาพูดเล่นอีก พี่ดูนี่ " ผมให้พี่เค้าดูที่รอยตามตัว
      พี่ณัฐ " เจ็บมากมั๊ย เดี๋ยวพี่ไปเอายาให้ " เค้าก็รีบออกไป
ผมบอกไม่ต้อง ไม่เป็นอะไร พี่เค้าก็ไม่ฟัง พี่เค้าเอาครีมอะไรไม่รู้มาทาให้ผม
ผมบอกพี่ณัฐ " ผมขอนะครับ อย่ามีเรื่องกันอีกได้มั๊ย ผมไม่สนุกแล้ว "
           พี่ณัฐ " ได้ พี่รับปากเรา "
ผมได้ฟังแล้วสบายใจขึ้น แต่ ฝ่ายโอ ผมก็ไม่รู้ว่าเค้าเป็นไง
แต่วันนั้น เราก็ไม่มีอะไร โอกับแฟนก็อยู่ในห้อง พี่ณัฐก็ไปหาพวกกลุ่มลูกค้าที่มาในเรือ ส่วนพวกเราก็ไม่ได้ไปไหน พรุ่งนี้จะได้กลับบ้าน
ผมโกรธพี่ณัฐนะครับ แต่ผมคิดถึงความดีที่พี่เค้าทำ มันก็ทำให้ผมดีขึ้น แต่ถ้าพี่ณัฐขอดีๆก็ได้ ตอนกลับ โอเค้ามองรอยช้ำผม แต่เค้าก็ไม่กล้าถามผม
วิทเล่าว่า " โอถามวิทว่าเคนเป็นรอยอะไร " วิทตอบว่า"ก็รอยที่มันทะเลาะกับมึงไง "
ผมบอกวิทว่า " ดีแล้ว ที่บอกไปอย่างนั้น "
ถึงภูเก็ต โอกับนุ่นเค้ากลับเอง อะครับ

ริว

ขอบคุณมากครับ

MaximusRavi

ขอบคุณครับผม ที่ให้ผผมอ่านนะครับ

Klong

ขอบคุนครับ

Mikkiny

ชอบบบบบบบบบบบบบ

cawee

ขอบคุนคราฟผม

GBOMK

ขอบคุนคับ

mario401

ขอบคุณมากมายครับผม

minone

ขอบคุนนะคับ

natthaphat.sam

ขอบคุนคราบ

pearl9845

ขอบคุณครับ

obchoeitoh

ขอบคุณครับ