++ ความรักแบบผมครับ ++ $ 7 - 8 ภาค 2

tanya

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
ความเดิมตอนที่แล้ว

ที่ริมหาด ไอ้พี่ฟ้า กับพี่ชิง กำลังกลบตัวไอ้พี่โค๊กอย่างสนุกสนานไอ้น้องเต้น่ารัก (อิอิ) ก็เลยไปร่วมวงด้วย แล้วด้วยจิตใจอกุศลผมก็เลยทำตอร์ปิโดยักษ์ให้พี่โค๊กถ่ายรุปเก็บไว้เป็นอนุสรณ์ดอนซุปเปอร์เจดีย์ หุหุ
...แล้วพระอาทิตย์ก็ลับขอบฟ้า
ตอนที่ 7 : ปราสาททราย
เช้าอันสดใส บนชายหาดสีขาวๆ ว้าวๆ ฝรั่งหล่อๆ ญี่ปุ่นเท่ห์ๆ ไทยเถื่อน หุหุ
อันที่จริงไอ้ไทยเถื่อนเนี่ยคือไอ้คนข้างๆคับ เดินหน้ามู่อยู่ เพราะถูกผมปลุกให้มาดูชายหาดยามเช้า ยังเงียบอยู่เลย เนื่องจากเป็นวันธรรมดา คนเลยไม่ล้นมาก แต่ก็ไม่น้อย ตอนเช้าถ้าเคยไปเดินริมทะเลกัน(ก็คงเคยกันทั้งนั้นอ่ะนะ) จะนึกบรรยากาศออกนะคับ แบบชิวๆ เดินเอาเท้าละราคลื่น น้ำลดไปจนเห็นหาดขาวกว้างไกล แดดอ่อนๆ เดินไป แวะเตะคลื่น ขีดเขียนผืนทราย บอกรักบ้าง บอกลืมบ้าง บอกอะไรไปเดี๋ยวผืนทรายก็จะเอาไปฝากไว้กับทะเล เฮ้อ โรแมนซ์จริงๆ เลย
“เต้ๆ ก่อปราสาททรายแข่งกันป่ะ” ไอ้ที่รักผมถามแล้วก็นั่งจุ้มปุ๊กลงไปข้างๆ แล้ว จะก่อไปทำไมเหอๆ ไม่ชอบเลยคับมันนึกถึงเพลงปราสาททรายอ่ะ (เก่ากึกเลย เคยฟังป่าวอ่าคับ) มันเศร้าอ่า สุดท้ายก็ไม่เหลืออะไรเลย
“เดี๋ยวช่วยละกัน” ขี้เกียจก่อเองอ่ะ
“อ่ะ งั้นมาสร้างบ้านเราสองคนกัน” เหอๆ ทำเป็นเด็กเลยเนอะ ไอ้ติงต๊อง
แล้วสองมือของไอ้พี่เซนก็ตะกาย ขุดคุ้ย บรรจงกอบทรายขึ้นมาเป็นกองๆ เป็นภูเขาแล้วก็พยายามสร้างร้ว สร้างบ้านอะไรไปตามเรื่อง ด้วยสองมือล้วนๆ ไม่มีอุปกรณ์เสริม ผมก็นั่งช่วยขุดบ่อขุดทรายนิดๆ หน่อยๆ อ่า งานนี้ไอ้เต้ไม่ปลื้ม จบ
พอพระอาทิตย์เริ่มบ้าพลังปล่อยแสง ผมก็เริ่มร้อนคับ ไม่ไหวละ ปราสาทบ้านี่ไม่ทำมันและ
“ไปไหนอ่ะเต้” ไอ้พี่เซนถาม เมื่อเห็นผมลุกขึ้น เตรียมก้าวเท้า
“เล่นน้ำอ่ะ” ว่าแล้วก็ค่อยๆ มุ่งหน้าเดินลงทะเลไป แบบในหนังเวลาเค้าจะฆ่าตัวตายแบบสวยๆหล่อๆเท่ๆ
“อ่ะๆ รอด้วยๆ” เสียงแว่วๆมาใกล้ๆ แต่กระผมยังไม่หันกลับไปเพราะผู้กำกับยังไม่สั่งคัท อิอิ
และพระเอกจอมฉวยโอกาส ก็เดินมาสวนกอดนายเอกจากด้านหลัง
“เฮ้ย คนเยอะๆ” นายเอกขัดขืนพองาม
พระเอกไม่ฟังเสียงคนแล้วคับ ฟังแต่เสียงคลื่น แล้วยืนไซร้ท่าเดียว ...ไอ้บ้า กลางหาด อายเว้ยอาย พอๆ เดี๋ยวต่อในห้อง
นะค้าบที่รัก หุหุ
นายเอกดิ้นจนหลุด แล้วดำน้ำหนีไป ประดุจนายเงือกหนุ่มสุดหล่อกับพระอภัย เง้อ ไปกันใหญ่ละ แล้วผมก็เล่นน้ำอยู่คนเดียว ปล่อยให้ไอ้พี่เซนมันกลับไปก่อปราสาททรายต่อ ...ไม่เลิก ไม่รู้มีอะไรดีคับ
พอไอ้เต้รู้สึกว่า แสงแดดเริ่มแผดเผา เดี๋ยวจะดำเอาง่ายๆ ก็เลย จรลีวิ่งแจ้นขึ้นบก มาเกยตื้นริมปราสาท (ทราย)
“อ่ะเสร๊จและ” ผมก็หันไปมองคับ ในใจก็ไม่ได้คาดหวังอะไรหรอกนะ
...บ้าน เต้กะเซน…
อ่ะ แอบชำเลืองเห็นชื่อบ้านคับ ...โอ้โหมันมีชื่อบ้านด้วย ตัวใหญ่กว่าบ้านอีก เขียนไว้ที่พื้นสนามหน้าบ้านคับ ไม่รู้ว่าใช่ป่าว แต่เปนมันโล่งๆ น่าจะใช่ๆ
“สวยป่ะ” ไอ้สถาปนิกหนุ่มคนสร้างนั่งยิ้มเขิลๆอยู่ เวลคนหน้าด้านเขิลนี้น่ารักดีนะคับ ไม่ค่อยเห็นหรอกมุมนี้
“ก็ดีๆ” วิจารณ์ตามเนื้องานอ่า ก็มันเฉยๆจริงๆ แต่ถ้าถามชื่อผลงานอ่ะ เต็มสิบฮะ 555 คะแนนพิศวาทส่วนตัว
นั่งทำตาหวานซึ้งได้ไม่นาน กองทัพพี่ๆเค้าก็เดินกันลงมา เมื่อคืนผมสองคนไม่ได้ไปเล่นไพ่กินเหล้าที่ห้องกับพวกเขาน่ะ เลยตื่นเช้ากว่า กว่าพวกนี้นจะเดินมานี่ก็ราว 9 โมงเช้าแล้วคับ
“โห บ้านเต้กะเซน ใครคิดวะ” ไอ้พี่โอตเจ้าเก่า
“อยากได้บ้างอ่ะโอต” ไอ้พี่ปริ๊นทำเสียงอ้อนจริงจังคับ ฮาๆ
“สร้างเองสิวะ ใส่ชื่อโอตนำหน้านะ ไม่ชอบให้เมียเป็นใหญ่แบบบ้านนี้ว่ะ” แล้วไอ้พวกพี่ๆ ก็หัวเราะได้ใจกันใหญ่
“สัด กูให้เกียรติเมียเว้ย” ไอ้บ้าเซนก็เอากะเค้าด้วยเหอะๆ แมร่ง ความสงบสุขของกระผมแหลกสลายลงไปกับตา
ไอ้พี่ปริ๊นก็เลยลงมือสร้างบ้านอยู่ข้างๆผมคับ โดยมีไอ้พี่โอตคอยช่วยขุดทรายตามคำสั่ง (ไหนบอกว่าไม่ให้เมียเป็นใหญ่ไงวะ เห็นสั่งให้ขุดตรงไหนงี้รีบยิกเชียว กัวเมียนี่หว่า 555)
ส่วนที่เหลือ ผม ไอ้พี่เซน ไอ้พี่ต้า พี่พี่โค๊ก พี่แนท พี่ชิง ก็ไม่อยากทำลายความสงบสุขในครอบครัว เลยสลายตัวไปจาก
ณ จุดจุดนั้น
ผมมาอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าอ่ะ เตรียมตัวหาไรหม่ำๆ เริ่มหิวและ ส่วนไอ้ที่รักไปเล่นน้ำต่อกับพวกพี่ๆ เค้า เสื้อกล้ามขาว กางเกงขาสั้นสีดำ โอ้โห้หล่อจังเรา อิอิ นั่งบ้าดูตัวเองในกระจกคับ แล้วก็ชมเอง 555
หมุนตัวไปมาสักพักก็หยิบกระเป๋าสตางค์ มือถือ กุญแจห้อง เดินออกไป เตรียมหาไรใส่ท้อง ที่ปราสาทไม่มีใครละคับ มองไปลิบๆ กำลังดำผุดผำว่ายในทะเลกันหมด ผมเลยขี้เกียจเรียก ไปกินข้าวดีกว่า
ไม่ไปไหนไกลหรอกคับมื้อเช้า ไอ้เต้ก็สั่งข้าวที่บังกะโลนี่ล่ะ ใครเคยไปคงรู้ว่าที่เจี๊ยบมันจะมีโต๊ะตั้งริมหาด ได้บรรยากาศดีเหมือนกัน ผมก็เลือกนั่งที่วิวดีๆ อิอิ แล้วก็สั่งอาหารประจำชาติ กระเพราหมูสับ ไปหนึ่งจาน เหอๆ มาทะเลทั้งที กินกระเพราหมูสับ กูนะกู
“อ้าว มากินไม่รอเลย” ไอ้หนุ่มตัวเปียกเดินมานั่งเก้าอี้ข้างๆผม อ่ะ ก็ไปเล่นน้ำตั้งไกล ขี้เกียจตะโกนเรียกเว้ย
“อ่ะ จะกินยังอ่า เด่ยวสั่งให้” แล้วผมก็เอาเมนูที่วางอยู่โต๊ะข้างๆ มายื่นให้ไอ้ที่รัก
“อ่ะ สั่งให้หน่อยละกัน เอาอะไรก็ได้ ไปอาบน้ำก่อนเดี๋ยวมากินๆ” พูดจบก็หายหัวไปเลย
“พี่คับ” ผมเรียพนักงานที่นื่นอยู่ไม่ไกลนักมา แล้วสั่งราดหน้าทะเลให้ไอ้ที่รักมัน คิดว่าคงชอบนา ไม่อร่อยห้ามบ่น อิอิ
สักพักทั้งคนทั้งราดหน้าก็มาไล่ๆกัน ตรงเวลาเป๊ะ หึหึ
“อ่ะ รู้ได้ไงว่าอยากกินราดหน้า” อ่ะ ไม่รู้เว้ย จะกินไม่กิน
“ก็น่าจะอร่อยอ่ะคับ” ปากไม่ตรงกับใจเลยไอ้เต้เอ๋ย
“อืม ใช้ได้” หลังจากนั่งลงกับเก้าแล้วตักใส่ปากไปหนึ่งคำ ไอ้พี่เซนมันก็พูดออกมา
ว่าแล้วก็จ้วงต่อไม่สนใจคนสั่งให้เลย ขอบใจอ่ะสักคำอ่ะมีป่ะวะ เฮ้อ.... ไอ้บ้า
ผมกินเสร็จแล้ว พวกพี่ๆเค้าก็มานั่งกินกันต่อ ใครอาบน้ำเสร็จก็มากินก่อน ผมจึงขอปลีกวิเวกมาเดินเล่นริมหาด ติสแตกอยู่คนเดียว ลองเดินไปดูที่ปราสาททราย ก็พบว่า น้ำมันซัดบ้านเราพังไปแล้วอ่ะคับ
เหลือเป็นกองๆ ไม่เหลือชื่อที่เขียนไว้แล้ว นี่แหละหนา จะเอาอะไรกับกองทราย สุดท้ายก็คืนทะเล ให้ตายดิ เศร้าเว้ย
ผมเงยหน้ามองออกไปที่เวิ้งฟ้าบนแผ่นน้ำ แล้วขอร้องพระเจ้าเบาๆในใจ
“...อย่าให้รักเราต้องเป็นแบบนั้นเลยนะคับ...” ถึงสักวันเราก็ต้องจากกันอยู่ดี แต่ขอให้เรารักกันนานๆ ตลอดไป
มันนึกถึงเพลงนี้ขึ้นมาอ่ะคับ เก่าแก่เชียว ใครเคยหังก็ร้องคลอๆ กันไปนะคับพี่น้อง
...กว่าจะรวมจิตใจ เก็บทรายสวยๆ มากอง ก่อปราสาทสักหลัง
ก่อกำแพงประตู ก่อสะพานสร้างเป็นทาง ทำให้เป็นดังฝัน
ก่อนที่ฉันจะได้เห็นทุกอย่าง อย่างที่ฝันที่ฉันทุ่มเท
น้ำทะเลก็สาดเข้ามา ไม่เหลืออะไรเลย แหลกสลายลงไปกับตา
เหลือเพียงทรายที่ว่างเปล่า กับน้ำทะเลเท่านั้น
ไม่เหลืออะไรเลย จากที่เคยมีความใฝ่ฝัน
ไร้กำลังจะสร้างใหม่ให้เหมือนเดิม
ทีละเล็กละน้อย ที่คอยสะสมความดี มีให้เธอเท่านั้น
ก่อเป็นความเข้าใจ แต่งเติมความหมายด้วยกัน
คอยถึงวันที่หวัง ก่อนที่ฉันจะได้พบความสุข อย่างที่ฉันฝันไว้ทุกวัน
เธอก็พลันมาจากฉันไป ไม่เหลืออะไรเลย
(ไม่เหลืออะไรเลย) แหลกสลายลงไปกับตา
เหลือเพียงใจที่ว่างเปล่า กับฉันคนเดียวเท่านั้น
จะเอาแรงพลังจากไหนไว้เติมแต่งฝัน
จะเอาวันและคืนจากไหนให้พอทำใจ ไม่เหลืออะไรเลย
จากที่เคยมีความใฝ่ฝัน ไร้กำลังจะสร้างใหม่ให้เหมือนเดิม
จะเอาแรงพลังจากไหน ไว้เติมแต่งฝัน
จะเอาวันและคืนจากไหน ให้พอทำใจ ไม่เหลืออะไรเลย…
ตอนที่ 8 : เรื่องคืนนั้นให้คิดซะว่าฝันไป
   “เฮ้ย” พูดคำเดียว ไอ้หนุ่มน้อยหน้ามนคนนั้นก็เจอไอ้เต้ซัดร่วงแล้วคับ
“เฮ้ยไรกันวะ” เสียงไอ้ต้าแว่วๆ มาด้านหลัง แต่ตีนไอ้เต้ยังกระหน่ำต่อ ไอ้นั่นก็นอนให้ผมเตะ ไม่ลุกเลย (จะลุกได้ไง ก็คาตีนขนาดนั้น)
“ เฮ้ยเต้พอๆ” ไอ้ตัวดีมันก็ล็อคผมแล้วดันๆ ผมกลับมาที่โต๊ะ
“ไรกันวะ” พี่ชิงถามผม สภาพทุกคนก็กำลังกรึ่มๆ อ่ะคับ แล้วพนักงานเสิร์ฟหน้าตาเจี๋ยมเจี้ยมก็เดินมาโต๊ะพวกเรา ถามความประสงค์ว่าจะนั่งต่อมั้ย ทุกคนก็เลยว่าไม่มีอะไร ส่วนผมก็เดินออกมาชายหาดหน้าร้านดีกว่า นั่งต่อก็ไม่สนุกละ
“อะไรกันอ่ะเต้” ไอ้พี่เซนที่เดินตามผมมาติดๆ ถามขึ้นเมื่อเรามายืนกันที่ริมหาด ตรงที่คนน้อยแล้ว
“แกล้งโง่หรอคับ” เหอๆ ไม่รู้เลยหรอมึงว่ากูต่อยไอ้`ตัวเงินตัวทอง`นั่นทำไม
“ก็เค้าเมาก็...”
“แล้วเซนไปจูบเค้าทำไม” เออ กูช่วยเตือนความจำให้
“เอ่อ ก็มันเมา” เหตุผลนี้ศาลไม่รับฟังนะคับ
ไม่รู้จะพูดอะไร ก็มองตาไอ้ที่รักมันไป อารมณ์นั้นไม่ค่อยโกรธแล้วอ่ะ ก็มันเมา จะไปเอาความอะไรกับมัน แต่มันก็คิดอ่ะ นี่ขนาดกูอยู่นะ ยังขนาดนี้ ถ้าไม่อยู่อ่ะ ไม่ถึงไปไหนต่อไหนแล้วหรอ
“เต้”...   ไม่ต้องมาทำหน้าสำนึกผิดเลย ไม่สงสารหรอกเว้ย
“อืม ถ้าเป็นงี้อีกคราวหลัง ผมไม่ให้คุณเที่ยวละนะ” เหอๆ ใช้สรรพนามทางการมาก ไม่รุ้คิดไงอ่า มันรู้สึกว่ามันหนักแน่นดี
มั้ง 555
“เอ่อ..” หน้าเศร้าเลยคับ หึหึ เจอไอ้เต้โหด
“จะเข้าไปต่อป่ะ เดี๋ยวเต้จะกลับที่พักแล้ว”
นาทีนี้มีหรือไอ้พี่เซนจะกล้าหือ เดินตามผมมาแต่โดยดีคับสงสารเหมือนกันนะ รู้ว่าอยากอยู่กับเพื่อนๆ ต่อ แต่ทำเรื่องทำไมล่ะ ไม่ต่อยให้อีกคนก็บุญแล้ว
ระหว่างทางมันก็มืดนะคับ ไอ้พี่เซนมันก็เอามือผมไปลากๆจูงๆ ผมก็รู้สึกดีนะ แต่ก็รู้สึกแย่มากๆเหมือนกันกับเรื่องเมื่อกี้ เฮ้อ...สันดานคนมันจะเปลี่ยนได้เหรอวะ ผมคิดในใจ
อ่ะแล้วอยู่ดีๆ มันก็ลากผมไปจูบเฉยเลยอ่า ไม่ทันตั้งตัวอ่ะ ไม่ได้สมยอมนะงานนี้ อิอิ
เราสองคนจูบกันนานมากคับ มันมืดอ่ะระหว่างอ่าวไผ่กับหาดทรายแก้ว ไม่มีคนพอดี แล้วอยู่ดีๆ น้ำตาผมมันก็ไหลเองอ่ะ เว้ย อ่อนแอทำไมวะไอ้เต้ อุตส่าเก๊กโหดมาได้ตั้งนาน
ผมกอดไอ้ที่รักไว้แน่นอ่ะ มันหลายอารมณ์แปรปรวณชวนเวียนหัว ตีกันอยู่ในสมอง  อีกคนมันก็นิ่งกอดผมแน่น ไม่รู้มันอารมณ์ไหนเหมือนกัน พอหายสะอื้นผมก็เงยหน้าขึ้นมามองดูหน้าอีกคนที่ผมกอดเมื่อครู่ แววตานั้นดูอบอุ่นจัง
พอมาถึงที่พัก ใกล้ๆกันก็มีเสียงเพลงเทคริมหาดแว่วมาชักชวนให้ไอ้เต้เดินเลยไปดู
เพลงกับคนไม่รู้อะไรมันกว่ากัน เต้นกันลืมตาย
ผมก็อยากเต้นบ้างอ่ะ 555ว่าแล้วก็เข้าไปร่วมวง ฤทธิ์แอลกอฮอล์ที่ยังไม่ลดไปมากมาย ก็ช่วยให้ผมสนุกสนานได้เต็มที่เลยล่ะ ไอ้ที่รักมันไปนั่งอยู่ริมทะเล ไม่ได้มาร่วมด้วย แต่ก็ไม่สนคับ เต้นให้มันลืมเลยดีกว่า 555 เค้ามีแต่เครียดแล้วกินเหล้า ไอ้นี่เครียดแล้วมาเต้น บ้าดีว่ะกู
สักพักผมก็เห็นแว๊บๆ ว่าพวกพี่ๆเค้าเดินกลับมาแล้ว แล้วพี่ฟ้า พี่ชิง พี่แนท พี่ปริ๊นก็มาร่วมวงด้วย ส่วนที่เหลือ เห็นเดินไปทางหาดที่ไอ้พี่เซนนั่งทำมิวสิคอยู่
-------- บท เซน -----------
“เรื่องไรกันวะ” ไอ้โค๊กนั่งลงข้างๆ แล้วถามผม
“เออ กูดันไปดูดปากไอ้น้องตี๋นั่นเข้าอ่ะ” ...เชี่ยเซนเอ้ย พลาดจริงๆมึง
“สัด น้องกูไม่ต่อยปากมึงก็บุญละ” ไอ้ต้าคับ เออ มึงจะต่อยกูแทนน้องมึงมั้ยล่ะ
ไอ้โอตนั่งลงแล้วตบไหล่ผมเบาๆ ไม่ได้พูดอะไร
“แล้วดีกันยัง” ไอ้ต้าถามต่อ
“แล้วมั้งแต่น้องมึงบอกไม่ให้กูเที่ยวแล้วว่ะ” เหอๆ ไอ้เซนคอตกดิคับ สาดเอ้ย ไม่ใช่เมียกูจะไม่ฟังเลย ไอ้เต้ พวกมันก็หัวเราะร่วมเลย
เอากับแม่งดิ
“กัวเมียเหรอวะมึง” ไอ้โอตคับได้ทีเปิดปากก็กัดผมทันที เพื่อนรักกุจริงๆ
“สัด ไม่ได้กลัวเว้ย”
แล้วพวกมันก็ยังคงหน้าระรื่น หัวเราะกันสนุกสนาน
“เอาน่า กูช่วยขอให้ ไม่ต้องกลัวอดเที่ยวหรอกมึง” ไอ้ต้ามึงเมาเปล่าวะ ถึงขนาดจะขอน้องมึงให้เนี่ย
“กลัวไม่มีเพื่อนแดกเหล้าอ่ะดิมึง”
“มันกลัวมึงจะตับแข็งช้ากว่าพวกกู” ไอ้โค๊กเสริมต่อ
พวกผมสี่คนก็นอนหงายหลังตึงดูดาวบนฟ้า ฟังเสียงคลื่นซัดหาดที่ปลายเท้ากัน สบายจริงๆ
“พรุ่งนี้พวกมึงจะกลับจริงหรอวะ อยู่ต่อยังได้นะเว้ย” ผมชวนพวกมันอยู่ต่ออ่ะ เริ่มคิดๆว่าอยู่สองคนต่อกับไอ้เต้มันก็ดีนะ แต่มีเพื่อนด้วยคงดีกว่า
“กูไม่อยากอยู่เป็นก้างมึงสองคน” ไอ้โค๊กพูด
“กูจะกลับไปดูคะแนนเอนท์เว้ย แล้วจะโทรมาบอกมึงนะสัด วันนี้เค้าได้ซองกันบ้างแล้ว ไอ้กัสมันโทรบอกกู”
ไอ้โอตมันพูดน้ำเสียงร่าเริง สดใสเชียว ช่ายดิคะแนนมึงมันดีนี่หว่า
“รู้ไปก็เท่านั้นอ่ะ” ผมมันคะแนนห่วยๆ อ่ะคับ รู้ไม่รู้ กูก็เอนท์ไม่ติด
“มึงนี่จองม.กรุงเทพแน่นอนแล้วใช่ป่ะวะไอ้เซน” ไอ้ต้าถามผม มันก็คะแนนไม่ค่อยดีอ่ะ แต่ก็พยายาม รอบสองมันเลยลุ้นๆอยู่
“เออ มึงไม่ติดก็มาอยู่กับกูดิ จะได้ไม่เหงา” ชักชวนคับ อิอิ กูก็อยากอยู่กับพวกมึงต่อนะ แต่ทำไงได้มหาลัยนี่หว่า... ไม่ใช่ม.5 ไป ม.6
“ไว้กูไม่ติดก่อนว่ะ ฮ่าๆ” ไอ้ต้ามันก็ชิลต่อ พวกผมก็ชิลต่อ ชิลต่อๆกันปาย จนไอ้พวกนั้นมันเดินมา
----- จบบทเซน -------
“เฮ้ย เมียมาตามแล้วลุกๆ” ไอ้พี่ปริ๊นคับ มันตะโกนบอกไอ้พี่สี่คนนั้นที่เรียงนอนกันริมหาดเปนพะยูนเกยฝั่ง
“เมียมึงแม่งเสียงดังว่ะ” ไอ้พี่ต้าลุกขึ้นมาแล้วพูดใส่ไอ้พี่โอต ที่นอนเคลิ้มไปกับสายลมและแสงดาว
“ไอ้เซน ลุกเร็ว เมียมาตามไปนอนแล้วมึง” ไอ้พี่ปริ๊นยังไม่จบคับ เห็นผมเมาหน่อยกัดใหญ่ ผมรู้เรื่องนะพี่ ฟังออกนะ หึหึ
ไอ้พี่เซนมันก็ลุกมา ยิ้มๆให้ไอ้ปริ๊น ส่งซิกไรกันสักอย่าง แล้วร่ำลาเพื่อนๆ
“กูไปนอนก่อนนะพวกมึง พรุ่งนี้เช้าเจอกันๆ”
“พรุ่งนี้พวกกูก็กลับแล้วห่านี่ เดี๋ยวค่อยเอากันพรุ่งนี้สิวะ” เย้ย ไอ้พี่โอต เล่นแรงนะค้าบ
“สัด” ไอ้พี่เซนมันด่าเพื่อนรักคำเดียวแล้วก็เดินตรงมาทางผม ท่าทากรุ่มกริ่ม ...คดีเพิ่งจบไปนะ อย่าเพิ่งได้ใจไป ไอ้บ้า
แล้วสรุปทั้งหมดทั้งมวลกกลับที่พักมาพร้อมกัน อาบน้ำแต่งตัวชุดนอนเสร็จ ก็มารวมหัวห้องผม เล่นไพ่ ...ไอ้เต้ก็ร่วมวงกับเค้าด้วยคับ จริงๆเป็นคนออกปากชักชวนเปิดห้องรับแขกเองนั่นแหละ หุหุ ยันเช้าดิคับ แต่ละคนสลบไสลคาวงไพ่ เป็นภาพให้อนาถใจคนที่พบเห็นโดยแท้
กว่าจะตื่นกันครบก็ราวๆ 11 โมง พวกพี่ๆเค้ากลับวันนี้อ่ะคับ เลยแยกย้ายกันไปอาบน้ำแต่งตัวจัดกระเป๋า
ส่วนผมกับพี่เซนยังอยู่ต่ออีก 2 คืน ตอนแรกจะอยู่ 3 แต่ผมบอกว่าสองก็พอ เพราะวันสุดท้ายต้องไปธุระกับแม่ ไอ้พี่เซนก็เลยโอเค
พอเก็บของกันเสร็จก็มานั่งกินข้าวกันที่ริมหาด
“พวกกูกลับกันแล้วก็อย่าไปก่อเรื่องอีกล่ะมึงไอ้เซน” ไอ้พี่ชายผมตักเตือนเพื่อนตัวดีของมันด้วยความเป็นห่วง สงสัยกลัวเพื่อนมันกลับไปไม่ครบ 32 อ่ะเดะ
“เออ ไม่มีแล้วมึง กูรักจริงมึงก็รู้” ดุมันพูดคับ เน่าจริงๆ
“เออ อย่าให้กูรู้แล้วกัน จะตามมารุมกระทืบให้จมตีนพี่มันเลย” 555 ไอ้ต้าพูดทำเอาไอ้พี่เซนจ๋อยไปเหมือนกันอิอิ
“เต้ มันทำไรบอกพี่นะ” ไอ้พี่โอต จะแขวะไรอีกอ่ะ
“ปรึกษาพี่ปริ๊นได้ เรื่องที่มันทำอ่ะ พี่ทำมาหมดและ ฮ่าๆ” อ่ะ กวนส้นจริงๆ ส่วนไอ้พี่ปริ๊น ยังไม่มาคับ ไม่งั้นมีหรือจะกล้า ใครๆเค้าก็รู้ว่า ไอ้พี่โอตมันกลัวเมียยิ่งกว่ากลัวแม่
“พี่ปริ๊นหวัดดี” ผมแกล้งทำเปนทักพี่ปริ๊นข้างหลังไอ้พี่โอตแค่นี้หน้าไอ้พี่โอตก็ซีดแล้วคับ ค่อยๆ กันไปดูแล้วก็พบว่า 555 พี่ปริ๊นมันมายื่นอยู่จริงๆคับ ผมและพี่ๆทุกคนแกล้งไม่บอกมัน ฮ่าๆ โดน
พอพวกเขากลับกันแล้ว ก็เงียบเหงาเหมือนกันอ่ะคับเหลือแค่ผมกับไอ้ที่รัก มานอนเล่นกันที่เก้าอี้ผ้าใบใต้ร่มริมหาด ลมเย็นๆ แดดสวยทะเลฟ้า หาดขาว กับวันใหม่ที่โลกกลับมามีสีชมพู …

abcdefghij

หากค่ำคืนนั้น ไม่มีเราจะเป็นอย่างรัย

imseng

ขอบคุณนะคับ

pongsakron01

ขอบคุณครับ

kengee

ขอบคุนนะคับ ^^"

MaximusRavi

ขอบคุนนะครับ

wsdonin

ขอบคุณมากคับ

pun_pun

ขอบคุณครับ

cawee

ขอบคุนคราฟ

GBOMK

ขอบคุนคับผม

4_NAY

ต่อเป็นเป็นการฮันนีมูนละ

pearl9845

ขอบคุณครับ

obchoeitoh

ขอบคุณครับ