++ ความรักแบบผมครับ ++ $ 9 - 10 ภาค 2

tanya

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
ความเดิมตอนที่แล้ว

“พี่ปริ๊นหวัดดี” ผมแกล้งทำเปนทักพี่ปริ๊นข้างหลังไอ้พี่โอตแค่นี้หน้าไอ้พี่โอตก็ซีดแล้วคับ ค่อยๆ กันไปดูแล้วก็พบว่า 555 พี่ปริ๊นมันมายื่นอยู่จริงๆคับ ผมและพี่ๆทุกคนแกล้งไม่บอกมัน ฮ่าๆ โดน
พอพวกเขากลับกันแล้ว ก็เงียบเหงาเหมือนกันอ่ะคับเหลือแค่ผมกับไอ้ที่รัก มานอนเล่นกันที่เก้าอี้ผ้าใบใต้ร่มริมหาด ลมเย็นๆ แดดสวยทะเลฟ้า หาดขาว กับวันใหม่ที่โลกกลับมามีสีชมพู …
ตอนที่ 9 : หาดทราย สายลม สองเรา
“ทำไรดีอ่ะ อยู่กันสองคน บนเกาะอ่ะ” ไอ้ที่รักผมหันมายักคิ้วหลิ่วตา กูรู้ทันนะมึง คิดไรอ่ะ คิดเหมือนกันป่าวเอิ๊กๆ
(ปล.ผมรู้สึกว่า หลังๆมานี่ไอ้เต้จะโหดไปป่าวหว่า ขึ้นกูมึงได้ตลอด แหะๆ อุตส่าแอบแบ๊วมาซะนาน ตัวตนเริ่มเปิดเผย ไม่เนียนและๆ)
“ใครบอกสองคน โน่น เต็มเลยคับ ดูดิ” แล้วผมก็ทำท่ามองไปรอบๆ ให้ไอ้ที่รักมันเห็นว่ามีผู้คนมากมายอยู่รายรอบตัว ไม่ใช่เกาะร้างในนิยายเช่นที่มานคิด แต่จริงๆ มีแค่สองคนคงดีนะ ทำไรได้สะดวกๆ ฮ่าๆ ม่ายช่าย
“อ่ะ ก็เรารู้จักกันแค่สองคนไงค้าบที่รัก” แอะ มาทำปากหวาน หวังไรป่าวเนี่ย
เนื่องจากผมเห็นว่ามันยังบ่าย แดดก็ร้อน จะอยู่ชายหาดต่อก็ไม่เวิค ร้อนมากมาย ทนไม่ไหว เลยเดินกลับเข้าห้องพักไป (ไม่ได้ตั้งใจ อ่อยเหยื่อ ชักชวนอะไรเลยนะคับ สาบานนนนได้ งุงิงุงิงุงิ)
และแล้วเตียงก็โยก ผ้าปูเตียงก็ยับ ผ้าห่มก็ยุ่ง เหงื่อผมก็ออก เหงื่อที่รักก็ท่วม แล้วก็...โอ้ โอ้ โอ้ว โอ้ว โอ้....โอยเหนื่อย
ตื่นอีกรอบก็ค่ำแล้วอ่า ไวจังเลย ยังไม่ทันทำไรเลยแฮะ เดินออกมาพระอาทิตย์ตกไปแล้วค้าบ มาหาอะไรกินกันเสร็จก็ไปเดินเล่นริมทะเล นั่งดื่มอะไรเล่นพอสักสี่ทุ่มก็กลับมาห้อง แล้วที่รักมันก็หม่ำผมรอบดึกไปอีกครั้ง...ไอ้เต้จะขาดใจตายอยู่แล้วค้าบผม เหนื่อยนักต้องพักก่อนแล้วคร้าบ ราตรีสวัสดิ์ค้าบผม
“เต้” ผมได้ยินเสียงคุ้นๆ เรียกผม กึ่งหลับกึ่งตื่นอ่ะคับ กำลังเคลิ้มๆ แอร์เย็นๆ ก็เลยโผกอดไอ้คนข้างๆมันไปด้วยความคุ้นเคย อุ่นจริงๆเลย เหอๆ อกที่รักผม มีฟามสุขๆ
“เต้คับ” อ่ะ เรียกอีกละ ผมเลยลืมตาแป๋วแหว๋วมาดูเจ้าของเสียง อ่า ช่ายจริงๆด้วย ที่รักผมนั่นเอง เรียกทำไมคับ ไม่มีรอบเช้านะคับ จะเดินไมไหวแล้วไอ้บ้าเอ้ย
“คับ” ผมตอบเบาๆ แล้วจุ๊บแก้มใสๆ ไอ้ที่รักมันไปทีนึง แผ่วๆ กลัวมานเจ็บอ่าคับ อิอิ เว่อแมะ เวลาหวานก็หวานซะหยดย้อยเลยเชียว
แล้วก็มุดซุกตัวเข้าไปกับอกเปลือยเปล่าอุ่นๆ ต่ออย่างมีความสุข จริงๆก็ตื่นแล้วล่ะคับ ไม่ได้ง่วงอะไรละ แต่อารมณ์นอนเต็มอิ่มตื่นมาเจอแฟนที่บังกะโลแถวๆ ริมทะเล มันก็อยากอ้อนอยากกอดต่ออ่า ลุกไปเลยก็ใช่เรื่อง ก็เลยนอนฟังเสียงหัวใจ (ที่รัก) ตัวเอง ไปพลางๆ ไอ้พี่เซนมันก็เอามือลูบหัวผมเบาๆ มืออีกข้างก็กอดผมไว้แล้วลูบหลังผมไปมา เพลิน สบายจริงเชียวๆ ใครมีคนใกล้ชิด ลองไปทำดูนะค้าบไม่มีก็ไม่เป็นไรคับ จำไว้รอมีค่อยเอาไปใช้ อิอิ
“วันนี้ไปไหนดีอ่ะเต้” เป็นแฟนที่ดีก็พาแฟนเที่ยวสิค้าบ มาถามได้ไง เหอๆ ไม่คิดเว้ย พาไปด้วย ไม่สนุกโดน อิอิ
“ไปขี่มอเตอไซด์เล่นกันมะ” ไอ้พี่เซนเสนอความคิดที่เข้าท่า แต่คงลืมไปว่าเมื่อวันก่อนเพิ่งไปถามมากับพี่โอตแล้วเขาบอกว่าให้ขี่เฉพาะช่วงทางที่ดีๆ รอบเกาะไม่ได้ ไรไม่รู้เรื่องมาก ก็เลยไม่ได้เช่าไปขี่กัน
“เดินแอดเวอเจอรอบเกาะดีกว่า” ...ความคิดที่รักผมคับ เหอะๆ ด้าย ไอ้เต้ชอบอยู่แล้ว ไม่ไหวแบกละกัน ไม่กลัวอยู่แล้วมีที่รักอยู่ไม่ไหวก็ขอขี่หลัง อิอิ
“ค้าบ ไม่ไหวขี่หลังเซนละกัน” อิอิ
“อ่ะ ไม่ไหวก็ทิ้งไว้กลางทางอ่ะแหละ” อะไรว้า แฟนทั้งคน ทิ้งลงหรอ แล้วกระผมก็เงยหน้าไปทำตาแป๋วใส่ อ้อนเต็มที่ เอาคางเกยหน้าอกแล้วไซร้ไปมาอิอิ เสียวล่ะสิ รุ้น้าค้าบ
ก่อนที่จะเจ็บตัวอีกรอบผมก็หยุดก่อนดีกว่าคับ แล้วก็กลับไปกอดก่ายต่อสักพัก แล้วลุกไปล้างหน้าแปรงฟัน ปล่อยให้คุณชายเค้ากลิ้งต่อบนเตียง
“อ่ะ” หลังจากล้างหน้าแปรงฟันเสร็จก็ไปรินน้ำในขวดใส่แก้ว มาให้ไอ้เถื่อนบนเตียงมัน (หน้าที่นี้จริงๆ ต้องสลับกันนะนี่ รายวะ ใครไปเปลี่ยนบทตอนไหนเนี่ย)
ไอ้พี่เซนก็ดึงผมไปกอด หลังจากกระดกน้ำเสร็จ
“เอาใจจังนะ” แล้วมันก็ซุกจมูกมาบนหัวหอมๆ ของผม หุหุ จริงๆอาจจะเหม็นก็ได้นา
“เหอๆ ก็ทำตัวดีๆให้มันตลอดดิคับ ให้มันน่าเอาใจหน่อย” อิอิ ไอ้เต้ยังแอบงอนเล็กๆ
“คร้าบเมียจ๋า” ........................เย้ยอะไรนะ ปกติผมไม่เคยได้ยินคำนี้นะ แปลกๆ อ่ะ สยิว
วันนั้นทั้งวัน ก็หมดไปกับการเดินทรหด เดินไปได้ไม่รอบหรอกคับ ได้แค่อ่าววงเดือน แล้วก็ไปนั่งๆนอนๆเกลือกๆกันบนหาด ก่อนจะเดินกลับตอนแดดร่มลมตก
ตอนกลับมา มาแวะที่อ่าวนวลคับ เห็นมีบังกะโลเล็ฏๆหลบหลืบอยู่ที่อ่าวเล็กๆ ดูน่าอยู่ดีจัง เลยเดินเข้าไปดู สวยอ่า สงบมากมาย
หาดเล็กๆ บ้านไม้เชิงเขา ว่าแล้วก็ไม่รีรอที่จะเข้าไปถามไถ่
“พี่คับๆที่นี่คืนเท่าไหร่อ่าคับ”
จำไม่ได้ว่า 700 หรือเท่าไหร่ ไม่แพงคับ เป้นบังกะโลที่ฝรั่งแบคแพคมาพักกันมากกว่า ไม่มีคนไทยอ่ะ
“แล้วถ้าคราวหลังผมมา จะจองยังไงอ่ะคับ”
“ก็ต้องมาเองค่ะ ทางเราไม่มีการจองล่วงหน้าอ่ะค่ะ”
ง่ะ เกิดมาไม่ได้ทำไงอ่ะ
“หรอคับ อืม ปกติคนเต็มตลอดมั้ยคับ”
“ก็แล้วแต่ช่วงนะคะ”
“อ่ะคับ ขอบคุณค้าบ งั้นผมขอเดินเล่นดูรอบๆ ได้มั้ยคับ”
พี่เค้าก็ใจดี อณุญาตเราให้เดินได้ตามสบาย เล่นน้ำที่หาดก็ได้คับ เขาบอก”
“บรรยากาศดีเนอะเซน” ผมพูดกับไอ้ที่รัก หลังจากเดินมาถึงหาดด้านหน้าบังกะโลนี้ เป็นอ่าวเล็กๆหินเยอะ แต่ก็มีแอ่งทรายให้ได้เล่นน้ำคับ มีต้นอะไรไม่รู้อยู่บนหาดต้นนึง มึมกำลังสวยเลย น่าไปนอนเล่นมากๆ
“อืม ไว้เรามากันสองคนใหม่นะ” ไอ้ที่รักหันมาพูดกับผม แล้วคว้าคอไปกอด ว้าวๆ ชื่นใจจัง
เดินเล่นตรงนั้นสักพักก็ได้เวลา ข้ามเนินเขากลับมาที่อ่าวพุทรา แล้วข้ามกลับมาอ่าวไผ่บ้านเฮา ถ่ายรูปเล่นกันมาตลอดทางอ่ะคับ รูปผมเยอะแยะเลยอิอิ
“ไปอาบน้ำก่อนดีกว่า แล้วค่ำๆ ไปหาไรกินกันคับ” ผมว่า พลางเดินนำหน้าไปที่บังกะโล ไอ้ที่รักก็ตามมาต้อยๆ ไม่หือไม่อือ
อาบน้ำเสร็จ (อย่างอื่นไม่เสร็นนะคับ เง้อ ผิดแผนไอ้เต้เลย หงุดหงิด 555 ล้อเล่นนะค้าบ)
คืนสุดท้ายบนเกาะ ผมชักชวนที่รักมันไปนั่งสวีทกันที่หาดทรายแก้วอ่ะ รู้สึกว่าจะนอนอุตุอยู่แต่ในห้องคงไม่ดี
“ร้านนี้เหอะๆ” ผมเลือกร้านที่มันจะปูเสื่อนั่งกันบนหาดอ่ะคับ มีหลายร้านแหละ แต่ขอเลือกร้านสงบๆ หน่อย
“อืมๆ” ตกลงกันเรียบร้อย ก็ได้เวลานอนเอกเขนกกับหมอนอิง แล้วสั่งอาหาร
“เอาไรอ่ะเต้” ไอ้ที่รักถามผม ที่ยังคงดูเมนูไปมาไม่สั่งสักะที จนพี่พนักงานหน้าเริ่มไม่ยิ้ม
“อ่ะ กระเพราหมูสับละกัน” ...ไอ้เต้ใช้สมองทั้งหมดประมวลผลเป็นเมนูอาหารเลิศรสระดับวีไอพี
หน้าพี่คนจดกับหน้าไอ้พี่เซนไม่ต่างกันเท่าไหร่ ผมอ่านได้ความว่า ...นี่มึงเลือกตั้งนานแล้วใช่มะ...
แล้วไอ้พี่เซนก็สั่งไรสักอย่างที่ผมจำไม่ได้ แล้วก็สั่งเครื่องดื่มนิดๆหน่อยๆ มาจิบๆ ทำเท่ สวีทโชว์ชาวบ้านเค้า อิอิ เห็นมีเกย์กลุ่มนึงแหละคับ ถัดไป สอง สาม โต๊ะ มองใหญ่เลย ผมเลยเอาใหญ่ จับแก้มไอ้พี่เซนบ้าง เอามือมาเล่นบ้าง ถัดๆแถกๆตัวไปหนุนตักบ้าง มองดีนัก หึหึ สะจาย
แล้วอาหารมา ผมก็ยังไม่เลิกฮะ อิอิ อ่ะ อ่ะอ่ะ อ้ำ.............. ป้อนหน่อยค้าบที่รัก ไอ้เต้มีความสุขจริงๆเชียว
ไอ้ที่รักผมก็หน้าบานหน้าแดงเชียว หมดความเถื่อนไปโข เจอลูกอ้อนลูกหยอด
“เต้ อายเค้า” ปากบอกอาย แต่ไม่เห็นเอาแก้มหนีเลยอ่ะ อิอิ คือผมยื่นตัวไปหอมแก้มที่รัก ตอนดูเค้าโชว์ควงไฟจบอ่ะคับ หุหุ
“เซนคับ”
หลังจากเบียร์หมดไปสองขวด ไอ้เต้เริ่มคลานไปซุกหนุนตักละคับ ดาวสวยเชียว
“หื้อ” ไอ้ที่รักยื่นหน้าเข้ามาใกล้นิดๆ พอผมเรียก แล้วเอามือลูบผมผมเล่น ไม่อายผีทะเลแถวนั้นเลยนะ ไอ้บ้าเอ้ย
“มีความสุขจัง” ตาเยิ้ม แก้มปริ อิอิ ไม่กล้าบอกว่ารักอ่ะ
“ไอ้เต้” อ่ะเรียกไอ้ด้วย ไรหว่า...ทำไมต้องดุด้วยเล่า คนกำลังซึ้ง
“จะอ่อยใครฮะ” อ่อยไรคับ ซึ้งจริงๆไม่ได้มารยานะ
“ทำไมไม่รูดซิป” ว่าไงนะคับ ค่อยๆยันตัวช้าๆ ขึ้นมาดูที่กางเกงที่ใส่ แหะๆ ดีนะกางเกงในใส่มาด้วย รีบมองซ้ายขวาทันที แล้วจู่โจมเป้าหมาย รูดปิดอย่างรวดเร็ว หน้าแดงเลย แหะๆ ทำเนียนนอนต่อ อายสิคับ แทบจะแทรกแผ่นทรายหนี ไอ้เต้เอ้ย มึงหนามึง ไม่ซึ้งเลย
“กลับไปโดนแน่” อ่ะ เสียงไอ้พี่เซนหื่นปนขำ น่าฟังระคนน่ากลัวดีแท้ แล้วไอ้เต้ก็ดูดาวต่อ นับไปเรื่อยๆ จน....ฮ้าว หลับไปตอนไหน
ไม่รู้อ่ะ หลับปุ๋ยเลย
“ตื่นๆ” เสียงปลุกโหดๆ กระแทกหูเคล้ากับเสียงคลื่นที่ขับกล่อม
“เฮ้ยตื่น เต้ๆ” จะเขย่าขาทำไมวะ คนกำลังนอนสบาย
ไอ้พี่เซนมันก็เขย่าจนผมตื่นจนได้ แล้วก็งัวเงียลุกขึ้นมาดูเวลา ก้ว่าดึกพอประมาณแล้ว เลยกลับกัน
เดินไปได้ราวๆ ยี่สิบก้าว ก็รู้สึกอ่อนเปลี่ยเพลียแรงคับ
“เซนๆ ขี่หน่อยดิ” ง่วงด้วยอ่า ขี้เกียจเดิน
“เฮ้ยเดินเองดิ ไม่ใช่เบาๆนะ”
“งั้นนอนนี่ล่ะ” ไอ้เต้งอแงละคับ เตรียมนอนหลับบนหาดทรายและ
ไอ้พี่เซนก้คว้ามือผมไว้ก่อนที่ผมจะทิ้งตัวลงถึงพื้น “เฮ้อ มาๆ ขี่หลังก็ได้ๆ”
ได้ยินดังนั้นจะรอช้าอยู่ใย รีบกระโดขี่หลังสุดที่รักอย่างรวดเร็ว แล้วหลับทันที รู้สึกตัวอีกที ไอ้ที่รักก็ค่อยๆ วางผมบนเตียงแล้วอ่ะคับ
“แบกมาก็หนัก ขอค่าแบกด้วยนะ” เอ๋ ค่าแบกไรวะ ...แกล้งโง่นิดนึง ง่วงอ่า ไว้ค่อยจ่ายนะ ติดไว้ก่อน
“ง่วงอ่าคับ”
“ไม่เปนไร นอนเฉยๆไป เซนจัดการเอง” เสียงหื่นเชียว ลืมตาข้างเดียวไปดูก็พบว่าที่รักผมมันจัดการถอดเสื้อผ้ามันออกหมดละคับ ไวจิง และแล้วไอ้เต้ก็จ่ายค่าเหนื่อยไปซะแพงเชียว เฮ้อ รุ้งี้กูเดินเองดีกว่า งิ...
วันสุดท้ายตื่นมาก็สายมากมายคับ เก็บของไม่ไหวด้วย เจ็บไปหมด เลยให้ไอ้ตัวดี เก็บให้หมดเลย ก็อยากทำเจ็บทำไมล่ะ ถ้าเดินไม่ไหวนะ จะให้แบกให้เข็ดเลย หึหึ
ไอ้ที่รักมันก็ดีอ่ะ ไม่บ่นเลย เก็บกระเป๋าเรียบร้อยทั้งของมันและของผม แล้วก็จัดแจงไปเชคเอาท์ แล้วติดต่อรถอะไรครบครัน ไอ้เต้มีหน้าที่เดินตาม ถือเป้ตัวเอง แล้วยิ้มหวานๆ ให้คนรอบข้างที่หน้าตาดี 555
ข้ามเรือกลับมา ก็มากินข้าว รอรถทัวร์ แล้วก็กลับถึง กรุงเทพมหานครโดยสวัสดิภาพ จบการเดินทางท่องเที่ยวเกาะเสม็ดครั้งแรกในชีวิตของไอ้เต้ไปอย่าง happy ending…แต่เรื่องของผมยังไม่จบแค่นี้อ่ะดิคับ
ตอนที่ 10 : อดทนเวลาที่ฝนพรำ
หลังจากทะเลเฮฮา สุราฮาเฮ ตลอดเดือนเมษายน ของวัยอลวนทั้งหลาย เดือนต้นฤดูฝนก็มาถึง
“ตกลงสมัครม.กรุงเทพฯใช่ป่ะคับ” ผมถามไอ้ที่รักมันเสียงเรียบๆ บนเตียง ในวันแรกที่ฝนตก บ่งบอกว่ากาลเวลาเปลี่ยนผ่านแล้วสู่วสันตฤดู
“อืมใช่ๆ เดี๋ยวไปสมัครกับไอ้ชิงอ่ะ” พี่ชิงกับไอ้พี่เซนเลือกเข้าที่นี่อ่า ส่วนพี่โอตดังคาดคับ ไปเชียงใหม่จริงๆ พี่ปริ๊นร้องไห้ไปเป็นอาทิตย์เลย ตัวเค้าก็ติดเกษตรคับ เก่งเหมือนกันนาพยายามจนได้ พี่โค๊กไป มศว. พี่ฟ้าไปศิลปากรทับแก้วโน่น แล้วก็พี่แนทไปลาดกระบัง และอาเฮียต้าของผมประจำการฐานทัพอยู่ที่เอแบคคับ คนละที่เลย เลือกกันยังไงวะเนี่ย
“แล้วตกลงไปอยู่หอป่ะ” ไม่อยากให้ไปเลยอ่ะ เต้เหงานะค้าบที่รัก(ประโยคนี้พูดในใจนะขอรับ อาย)
“ก็เทอมแรกคงลองเทียวดูก่อนอ่ะ ถ้าไม่ไหวค่อยไปอยู่หอ” พูดจากแบบว่าธรรมดามาอ่ะคับ เล่นคอมไป ตอบไปไม่สนใจกูเล้ย เรื่องซีเรียสนะเว้ย“ไม่อยากให้ไปอยู่หอเลยอ่ะ” หลุดปากมาละ ...ทำฟอร์มมาตั้งนาน รังสิตนะคับ ไกลโขเลย
“ก็ยังไม่ได้ไปสักหน่อย” สงสัยจะเริ่มรู้ตัวว่า ไอ้เต้เริ่มงอนที่ไม่ได้รับความสนใจเท่าที่ควร เลยละมือจากเมาส์แล้วลากเก้าอี้มาที่เตียงซึ่งผมนอนเกลือกๆกลิ้งๆอยู่
ทำหน้าบึ้งๆใส่ อ่ะ แบบว่า อ้อนอ่ะ ไม่อยากให้ไปอ่า คิดถึงอ่า ...โหยหลายอารมณ์มากมาย สุดท้ายก็เลยโผกอดที่รักจนได้ ...เขิลว่ะ
ไอ้พี่เซนก็กอดผมไว้แน่นเหมือนกัน แล้วก็จูบเบาๆ ทีนึง เบาๆจริงๆนาไม่มีลิ้นมาดันๆอะไรทั้งนั้น 555
กอดกันอยู่แบบนั้น ไม่ได้พูดอะไรกันสักคำ ไม่อยากปล่อยอ้อมกอดนี้เลยอ่ะ เฮ้อ
...เข้าใกล้...จากไกล
“รีบๆ เรียนนะ แล้วไปอยู่ด้วยกัน” อ่ะคำพูดที่ดูจริงจังแต่ดูไม่เป็นความจริงเอาเสียเลย มันเหมือนคำพูดในฝันของเราสองคนมากกว่าอ่ะคับ ผมรู้สึกว่าถนนมันไม่ใช่ทางเดิมแล้ว ไม่ว่าเราจะยังเดินด้วยกันต่อไปหรือไม่ แล้วไอ้คำสัญญาอะไรแบบนี้เหมือนเป็นคำปลอบใจมากกว่าอ่ะ ถึงผมจบม.6 ถึงจะเลือกมหาลัยเดียวกัน มันก็ไม่เหมือนเดิมอยู่แล้ว
“คับ” ผมตอบไปสั้นๆ ยิ้มให้ด้วยความจริงใจ แต่ความรู้สึกคงไม่แตกต่างกันนัก มันรู้สึกว่าปลอบใจมากกว่าอ่ะ...
ไม่ร้องไห้หรอกนา แค่นี้ ฮือๆ ผู้ชายเค้าไม่ร้องไห้กันหรอก ....................... สุดท้ายผมก็สะอื้นอยู่ในอ้อมกอดจนได้ ไอ้เต้เอ้ย ไอ้ขี้แย ได้แต่ด่าตัวเองในใจ ฮือๆ
ตื่นเช้ามาตาบวมไปเลย เฮ้อ
“เต้ทำไมตาบวมจัง” แม่อ่า ถามไมเนี่ย ผมอายนะ (แม่พี่เซนนะคับ เมื่อคืนนอนบ้านพี่เซนอ่ะ)
“ก็..” ยังไม่ทันอ้าปากตอบ แม่พี่เซนก็แซวต่อ
“แกล้งไรน้องฮะเซน” แอะ หน้าแดงเลย แม่เล่นแซวต่อหน้าแบบนี้ กระผมหน้าบางนะค้าบ
“ป่าวนะ เซนยังไมได้ทำไรเลยอ่ะ” ไอ้พี่เซนทำหน้าตาใสซื่อปฏิเสธทุกข้อกล่าวหา พร้อมยกมือสาบาน เหอๆ หมันไส้
“แล้ววันนี้ไปไหนกันรึป่าวเนี่ย” วันนี้วันอาทิตย์คับ แม่เค้าเลยอยู่บ้าน
“ว่าจะไปเจเจอ่ะแม่” ลูกชายก็ตอบแม่เค้าไป ผมก็เดินเข้าไปในครัว แกะน้ำส้ม น้ำเต้าหู้ แล้วก็อะไรอีกสาม สี่อย่างที่แม่เค้าไปซื้อมาไว้แล้ว ใส่ถ้วยใส่จาน มาที่โต๊ะ
“หาเรื่องเสียตังค์ได้ตลอดนะเจ้าเซน” สมน้ำหน้า โดนบ่นเลย บอกแล้วไม่เชื่อให้ไปดูหนังกับเค้า อิอิ
“อ่ะก็อยากได้กางเกงใหม่อ่ะแม่ เตรียมไว้ใส่ไปเป็นเฟรชชี่ไง เดี่ยวลูกชายแม่หล่อน้อยหน้าคนอื่นๆ เค้า” อ่ะ อ้อนเชียวนะ ว่าแล้วก็แบมือขอเงินตามสไตล์
“อารายฮะ จะไปก็ไปสิ มาแบมงแบมือ”
“ไปแต่ตัวได้ไงอ่ะแม่ ตังค์ด้วยดิ”
ผมก็ยกถาดมาที่โต๊ะพอดี (อารมณ์ลูกสะใภ้จริงๆกู ไม่ช่ายนา อิอิ)
“เต้ ดูพี่เซนสิไม่ดีนะเนี่ย อย่าเอาเป็นตัวอย่าง วันๆเอาแต่เที่ยวแล้วยังมาขอตังค์บ่อยๆอีก ไม่เคยช่วยพ่อแม่ประหยัดเลย”
แม่ฮะ...ผมก็ไปกับลูกชายแม่อ่ะฮะ งี้แม่ก็ว่าผมด้วยสิฮะ แอบเคือง หุหุ
แล้วผมกับไอ้ที่รักก็รับฟังเทศน์ไปหนึ่งกัณฑ์พร้อมตังค์ไปจำนวนหนึ่ง
วันนี้ไม่ได้ไปกันสองคนหรอกคับ มีพี่โอต พี่ปริ๊นด้วย ที่เหลือนัดกันกินข้าวตอนเย็นอ่า เค้าไม่อยากไปกัน เลยมีแค่สองคู่ชู้ชื่น
“อ้าวเต้ แต่งตัวซะหล่อเชียวมาเจเจนะไม่ได้ไปเดินแคทวอลค์” ไอ้พี่ปริ๊นทักทายผม วันนี้ผมใส่เสื้อเชิตอ่า แถมยัง มีแว่นด้วย เต็มที่ๆ
คนมานหล่อก็เงี้ยะแหละน้า (อายเหมือนกันนะเนี่ย)
“อ่ะ” เขิลก่อน สามวินาที แล้วค่อยคุยต่อ “พี่ปริ๊นก็น่ารักนะวันนี้” ยอกันเองนี่ล่ะเนอะ
“เมียกูหนิ” ไอ้พี่โอตที่นั่งอยู่ถัดไปตอบมาเสียงดัง ไม่อายคนขับแท็กซี่ไงวะเนี่ย ดีนะไอ้พี่เซนมันนั่งเงียบ เหอะๆ
“เหอะๆ เออกูยกให้ น่ารักสุดแล้วเมียมึงอ่ะ” อ่ะไอ้พี่เซน สงสัยคันปาก ยื่นหน้าเข้ามาร่วมแจม
“แต่เมียกูสุดยอดกว่าว่ะ” เฮ้ย ไอ้บ้าเซน ทะลึ่งนะ ไอ้พี่ปริ๊นก็หัวเราะเฮฮาไปกับเขา ไม่อายไงวะ พี่ปริ๊นนี่แมนมากนะคับ ไม่มีมาสาวแตกเปรี๊ยะๆ เวลาเล่นบอลยิ่งโหดด้วยอ่ะ แต่เวลาไอ้พี่โอตมันเรียกเมีย นี่เห็นยิ้มรับหน้าบาน ไม่มีอายเลยยย เหอๆ
ว่าแล้วไอ้เต้ก็รีบแทรกแผ่นดินหนี...
เฮฮากันไปจนถึงเจเจ ผมก็ลงมา ไมได้สนทนากับใคร ไม่ใช่ว่างอนนะคับ แต่เบื่ออ่ะ ใจจดจ่อกับของต่างๆมากมายดีกว่า ตั้งใจมาดูหลายอย่างเลย
ค่อยๆเดินกันไปคับ แอบเห็นไอ้พี่โอตแอบจูงมือพี่ปริ๊นบ่อยมากๆ ไม่อายสาธารณชนกันรึงายคับพี่ หือ
“โอตๆ เอาเสื้อกันหนาวนี่ป่ะ ตัวนี้เท่ดีว่ะ” อากาศร้อนจะตาย พี่ปริ๊นมาอามรมณ์ไหนวะ
“ร้อนจะตาย เอาไปไม”
“ก็ตอนอยู่เชียงใหม่ไง”
“ปริ๊น โอตไปเชียงใหม่ ไม่ได้ไปเรียนต่อแคนาดานะ” ไอ้พี่โอตหันมาทำหน้าฮาบวกเซ็ง ผมกับไอ้พี่เซนก็ฮาคับ เฮ้ออออ คิดได้เนอะพี่
ไอพี่ปริ๊นก็ทำหน้าแอบงอนนิดๆที่โดนฮายกวง แต่เค้าไม่เหมือนผมอ่า เป็นผมหรอ งอนหนีไปและ นี่งอนได้นิดนึงก็หาย ว่าแล้วก็ตั้งหน้าตั้งตาเลือกต่อ
“ไม่รู้อ่ะ เอาไปด้วย เผื่อมันหนาว ใส่แล้วได้คิดถึงปริ๊น” 555 ฮาต่อ
“อืมๆ ตามใจ อยู่โน่นใส่ไม่ใส่ค่อยอีกเรื่อง” ไอ้พี่โอต ปากนี่นะน่าโดนฝ่าเท้าปิดจริงๆ
“โห้ย กูว่าใส่ตั้งแต่ดอนเมืองละอย่างมึงอ่ะ” ไอ้ที่รักผมก็แซวเพื่อนรักไปแบบคนรู้ทัน
“เออ” ไอ้พี่โอตหน้าแดงอ่ะ ไม่น่าเชื่อ
ทำเนียนเดินเข้าไปลองเสื้อตัวที่พี่ปริ๊นเลือกมา หล่อเชียวนะคับ แต่น้อยกว่าไอ้ที่รักผมนิดนึงอ่ะ
พอได้เสื้อมาละก็พากันเดินไปต่อ
“เฮ้ยปริ๊นจะซื้อไปทำไมเยอะแยะ เงินเยอะเหรอฮะ” เสียงไอ้พี่โอตเริ่มบ่น หลังจากถือของเต็มมือ
“ต่อไปก็ไม่ได้มาเดินด้วยกันบ่อยๆแล้วนะ” เหอๆ ไม่อยากฟังคู่นี้คุยเลยแฮะ มันดูหมองๆเศร้าๆชอบกล
พี่ปริ๊นก็ซื้อใหญ่ วันนั้นน่าจะหมดไปหลายพันอยู่
ผมกับไอ้พี่เซนก็ซื้อกันนิดๆหน่อยๆ ผมได้เสื้อมาสาม กางเกง หนึ่ง  และที่ปลื้มสุดก็...
“เต้ๆ สร้อยสวยป่ะ” มันถามผมที่ร้านเครื่องประดับหลังจากมุดหัวเข้าไปเลือกอยู่ได้สักกะแป๊บ
“ไหนๆ” ดูแล้วก็ดีอ่ะคับ “สวยดีว่ะ แต่ไม่ค่อยเหมาะกับเซนนะ เต้ว่ามันเส้นเล็กไป”
“ก็ใช่ดิ จะให้เต้นี่” เหอะๆ ไม่บอกแต่แรกวะจะได้มุดเข้ามาเลือกเองเลย 555
นี่แหละคับคือของที่ชอบที่สุดที่ได้มาวันนี้ หุหุ
มองฟ้าแล้วก็เห็นมันเทาๆครึ้มๆมาแล้ว เวลาก็เย็นย่ำ บวกกับความหิว ก็เลยโทรบอกพวกพี่ๆที่เหลือ นัดแนะกันที่ร้านจิ้มจุ่มแถมๆศิริราชเจ้าประจำ(มันเลยไปทางกรมอู่หน่อยๆอ่า ร้านนี้อร่อยดีนะคับ)
พอมาถึงพี่ๆเค้าก็รอกันอยู่แล้วคับ ก็แถวบ้านแต่ละคนทั้งนั้น แล้วไอ้เต้ก็เริ่มจ้วงไม่ฟังเสียงและ หิวเฟ้ย
“มึงซื้อไรมานักนาวะโอต” ไอ้พี่โค๊กเริ่มเจรจาและ แสดงว่าอิ่มคนแรก
“กูซื้อที่หนาย เมียกูหนิ ทำยังกับกูโดนเกณฑ์ไปรบชายแดน” นั่นดิผมเห็นด้วย
“ปริ๊นมึงไม่ต้องกลัวหรอก ไปโน่นเดี๋ยวก็มีคนดูแลมันเอง” พี่แนท สร้างความร้าวฉานคืองานของเรา 555
พี่ปริ๊นยังคงกินต่อไม่ตอบโต้
“อยู่โน่นเดินกาดของเยอะแยะพี่” ไอ้เต้คับ เดะเก่าเชียงใหม่ โคนาหน่อย
“แถมเดะๆที่นั่นหล่อเยอะพี่” ฮาๆ แต่ละที่ ปริ๊นเอย มงฟอร์ตเอย มอชออีก โอ้ย คิคิ (รู้น้าคิดไรกันอยู่)
“รู้ดีนะ” ช่ายสิ เค้าอยู่ตั้งกี่ปี ไอ้ที่รักผมมันแขวะคับ แหมๆ ไม่ได้เลยนา กินต่อปายยยย อย่ามาหือ
“เต้ แล้วที่นั่นเกย์เยอะป่ะ” เสียงพี่ปริ๊นวางช้อนกับตะเกียบแล้วทำเสียงเรียบเอ่ยถาม
“โหยยยไอ้ห่ามึง” พี่ต้าพูดพร้อมกับผองเพื่อนพี่เค้าที่กัดแขวะกันสนุกสนาน ผมละสงสารพี่ปริ๊นมันจริงๆ ฮาๆ
กินกันเสร็จก็พากันมารำลึกความหลังที่สะพานพระรามแปด ลืมบอกไปว่าตอนกินนั่นฝนตกแปะๆคับ แต่ตอนนี้หยุดแล้ว อากาศบนนี้เลยเย็นแสนสบาย
“พี่ปริ๊นเชื่อเต้สิ พี่โอตไม่ทิ้งพี่หรอก เค้ารักพี่จะตาย” ผมบอกพี่เค้า ขณะเดินคุยกันสองคนบนสะพาน พวกนั้นก็ถ่ายรูปเล่นกันอยู่ ไอ้พี่
โค๊กเอากล้องมาถ่ายอ่ะคับ
“เต้ ยังไงก็เหอะ มันไม่มีอะไรแน่นอนหรอก” อ่านะ...พี่
“อ่ะอย่าคิดมากดิคับ”
“พี่ก็ไม่ได้คิดมากนะ แต่คิดว่าต่อไปจะไม่มีมันอยู่ใกล้ๆเหมือนเดิมมันก็ใจหายว่ะ ปกติทำอะไรไปไหนก็มีมันตลอด” เหอๆ จากที่ร่าเริงเมื่อกี้ดูเงียบลงไปทันที
“โหยพี่ บินไปแป๊บๆก็ถึง” อ่ะ ...ปลอบใจไงดีหว่า
“ออกค่าเครื่องให้สิวะ ฮ่าๆ” แง่ว ไอ้เต้ต้องเก็บตังค์ไว้จ่ายค่ารถจากจรัญมารังสิตคร้าบบบบพี่น้อง
ก่อนจะน้ำตาไหลรินก็รีบจรลีไปรวมหมู่รวมพวกถ่ายรูปกับคนอื่นๆต่อดีกว่า งานนี้ได้รูปคู่ รูปหมู่กันมาหลายเชียว แล้วก็นอนเล่นกันบนสะพานยันดึกเลย เหอๆ อีกไม่กี่วันผมก็เปิดเทอมแล้ว พวกพี่เค้าก็เริ่มยุ่งกับการสัมภาษณ์ การสมัครอะไรกันแล้ว ต่อจากนี้ เวลานี้คงจะบันทึกไว้เพียงในความทรงจำแล้วสินะคับ สำหรับผมยังต้องใช้ชีวิตม.ปลายของตัวเองไปอีก 2 ปีคับ ต่อไปผมก็คงมากับเพื่อนๆ ตัวเองแล้วล่ะสายฝนเริ่มโปรยปรายลงมาเบาๆอีกครั้งกลางดึกสงัดพวกเราจึงพากันแยกย้ายกลับบ้าน รอยยิ้มและเสียงหัวเราะค่อยๆจางไปฝากไว้กับสะพานใต้ดวงดาวแห่งนี้ …ดีใจมากเลยนะที่ได้มีความทรงจำดีๆแบบนี้ในช่วงเวลาหนึ่งของชีวิต

abcdefghij

อย่ามาแกล้งโง่ เพราะกู ไม่ใช่ควาย

imseng

ขอบคุณนะคับ

pongsakron01

ขอบคุณครับ

kengee

ขอบคุนนะคับ ^^"

MaximusRavi

ขอบคุนนะครับ

wsdonin

ขอบคุณมากคับ

pun_pun

ขอบคุณครับ

cawee

ขอบคุนคราฟ

4_NAY

น่ารักกันจัง

pearl9845

ขอบคุณครับ

klans_821

ขอบคุณครับ

obchoeitoh

ขอบคุณครับ