รักงอมแงม @ 1

tanya

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับ และขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
“ล้องวงบรรลงบรรเลงมานั่งบ่นเพลงไม่ยอมหลับนอน ใจกระเด็นกระดอนมันเปียกมันปอนอาการงอมแงม ... … … …”
เสียงเพลงไม่คุ้นเคยดังลั่นอยู่ข้างๆห้อง เพลงเชี่ยไรเนี่ย เชยฉิบ...
ผมนั่งลงจัดข้าวของต่างๆ ที่ขนมาจากบ้าน เก็บไว้นที่ที่พวกมันสมควรอยู่
มันเป็นคืนแรกที่ย้ายมาอยู่หอหลังจากหมดความมานะกับการเทียวเดินทางไปกลับมหาลัยตลอดเกือบ 1 ปีที่ผ่านมา และค้นพบว่า...คืนนี้มันเหงา
ขณะกำลังก้มๆเงยๆ จัดหนังสือบนชั้นอยู่ภาพหนึ่งก็ปลิวออกมาจากหน้าหนังสือที่แทรกไว้เมื่อนานมาแล้ว
...มึงทำอะไรอยู่นะป่านนี้... ผมนั่งคิดถึงคนในรูป ที่ถ่ายคู่กัน ในใจมันเหมือนบางส่วนขาดหายไป อารมณ์หวิวๆอย่างบอกไม่ถูก ยิ้มให้กับอดีตแล้วเก็บมันไว้ที่หนังสือเล่มนั้น หน้าเดิม แล้วเสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น
“เป็นไงบ้างเต้ อยู่หอวันแรก” เสียงปลายสายที่คุ้นเคยถาม
“ก็ดีอ่ะ แปลกๆ สงสัยยังไม่ชิน” แอบกลัวผีด้วยนะเนี่ย เหอะๆ
“อยากให้ไปนอนเป็นเพื่อนป่าว” เสียงอบอุ่นนั้นถาม ทั้งๆที่รู้ว่าดึกป่านนี้กว่าจะมาถึงก็คงไม่ได้ช่วยอะไรสักเท่าไหร่ ยังไงก็ขอบใจที่ยังห่วงกันนะ
“โตแล้วเว้ย ไปนอนไป เดี๋ยวเต้ก็จะนอนแล้วล่ะ”
“โห โทรมาคุยเป็นเพื่อน ไล่จัง ห่วงนะเนี่ยะรู้เปล่า” ทราบแล้วค้าบ อย่าพูดแบบนี้ดิวะ เดี๋ยวหวั่นไหว
“อืมๆ งั้นคุยถึงเช้าเลยนะ” ผมตอบไป เข้าแผนไอ้เต้คับ
“โหย” หลังจากเสียงบ่นนั้น เราก็คุยกันอีกราวๆ เกือบชั่วโมง ก่อนที่ผมจะหลับคาโทรศัพท์ไปบนหมอนนุ่มๆ ที่ยังคงมีกลิ่นปลอกหมอนใหม่ติดอยู่
...อ่า.....
และแล้วของเหลวบางอย่างก็ถูกปลดปล่อยออกมายามสายในห้องน้ำ
ลุกมาอาบน้ำแต่งตัวแล้วก็ออกไปมหาลัยซึ่งอยู่ใกล้สุดๆ ทำให้วันนี้ไอ้เต้มาถึงคนแรกของกลุ่มเลยทีเดียว ก็ไม่แปลกหรอกคับ ปกติเดินทางสองชั่วโมง พอเปลี่ยนมาเหลือแค่ห้านาที มันเลยยังไม่ชิน สักพักเดี๋ยวก็ปรับตัวได้เอง (ฟังดูแปลกๆเนอะ...อย่าคิดมากนะคับ เอิ๊กๆ)
“ไงมึง มาถึงก่อนได้ไงวะ ผิดสันดาน” ไอ้แบงค์ทักทายผมด้วยระดับภาษาไม่เป็นทางการ
“เออ กูยังไม่ชินว่ะ แม่ง รู้งี้อยู่หอนานและ โคตรสบาย” มันใกล้มากเลยคับ แถมไม่ต้องฝ่าฟันมอเตอร์โชว์บนถนนยามเช้าของกรุงเทพอีกด้วย
“เออ เรียนก็ดี เสือกโง่เรื่องไม่เป็นเรื่อง” อ้าวหลอกด่ากูนะไอ้เพื่อนรัก
เย็นนั้นหลังจากเลิกเรียน ผมก็ไปเดินซื้อข้าวของจำเป็นที่ยังขาดอยู่เข้าห้องใหม่ซะหน่อยที่ห้างแถวๆนี้
ขณะกำลังยืนเลือกขนมนมเนยอยู่ดันมีลูกเต้าเหล่าใครไม่รู้คับ วิ่งเล่นกันแล้วมาชนผม ซึ่งกำลังเขย่งหยิบกล่องขนมชั้นบนสุดอยู่ ทำให้ผมเซพลาดปัดกล่องขนมตกลงมาทั้งแทบเลยคับ คนมองเป็นตาเดียวกัน...แถมไอ้เด็กนั่นก็วิ่งหนีร้องไห้ไปอีก กูไม่ได้แกล้งไรมึงเลยนะเนี่ยย ผมคิดในใจ แต่เสียงร้องนั่นไม่ได้ไปไกลหรอกคับ หันไปดูก็พบว่าไอ้ตัวเล็กมันวิ่งไปอยู่ในอ้อมกอดของชายหนุ่มน่าจะแก่กว่าผมไม่เกินสาม สี่ ปีหรอก แล้วไอ้หมอนั่นก็เดินตรงเข้ามาหาผมที่กำลังเก็บกล่องที่หล่นอยู่
“คุณ ทำอะไรไอ้ตี๋เนี่ยะ ทำไมมันบอกว่าคุณมาแกล้งมัน แล้วนี่ร้องไห้ใหญ่เลย” ไอ้หนุ่มตี๋เข้ม หน้าเซอ ซึ่งสูงกว่าผมราวสิบห้าเซนได้มั้ง เอ่ยถามผมเสียงดุ
“ลูกคุณนั่นแหละ วิ่งมาชนผมจนกล่องมันหล่นลงมาเนี่ย” ผมตอบด้วยเสียงหงุดหงิด ไรวะ ชนกู ยังมาตามด่ากูอีก
“อ้าว เหรอ งั้น...ผมขอโทษแทนหลานผมด้วยแล้วกันคับ” โห เปลี่ยนโหมดไวมาก เมื่อกี้ยังแว๊นๆ ใส่กุอยู่เลยนะ
แต่เห็นท่าทางเขิลๆแบบรู้สึกผิดของเขาแล้ว ผมก็...ให้อภัยคับ เพิ่งสังเกตุว่าหล่อว่ะ แล้วเขาก็เดินกลับไปหาหลาน(ที่ตอนแรกผมคิดว่าเป็นลูก) แล้วจูงไอ้เด็กตัวแสบนั่นมาทางผม
“ขอโทษพี่เขาซะสิตี๋ ไปวิ่งชนเขาก่อนนะเรา” นายหนุ่มเซอนั่นพูด
“...ขอโทษคับ” ดูไอ้เด็กตี๋นี่มันคงไม่ค่อยพอใจที่ต้องมาขอโทษผม พูดห้วนๆแล้วก็เดินหนีไปเลย
“เอ่อ เด็กมันเอาแต่ใจ อย่าถือสาเลยนะคับ” พูดจบแล้วเขาก็ยิ้มให้ ก่อนจะเดินตามหลานชายตัวร้ายไปพร้อมกับเสื้อยืดพิมพ์ลายคำว่า nobody knows ที่ใส่อยู่ ผมคิดในใจ เออเสื้อเท่ห์ดีว่ะแล้วเดินเลือกขนมกลับห้องต่ออย่างสบายใจ
ไอ้แบงค์โทรมาตอนกลางคืนพร้อมบอกหัวข้อรายงานชิ้นใหม่และนัดวันศุกร์นี้ซึ่งทุกคนตักลงจะไปเที่ยวกัน ตามธรรมเนียมแหละคับ เพราะผมย้ายหออาทิตย์หลังสอบกลางภาคเสร็จ ตั้งแต่สอบเสร็จยังไม่ได้ไปเที่ยวไหนเลย พอถึงวันศุกร์ผมเลยรีบกลับมาห้องพอเรียนเสร็จเพื่อจะนอนเอาแรงไว้เที่ยวคืนนี้
“ว่าไงวะ” เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น ทำไงผมต้องงัวเงียลุกขึ้นมารับ แม่งคนกำลังหลับสบาย
“เฮ้ยมึง จะเสร็จยังวะ กูจะรีบไปเอาโต๊ะ” ก็ไอ้คุณแบงค์นั่นแหละครับ เหลือบดูนาฬิกาเพิ่งสองทุ่ม
“กูหลับอยู่ว่ะ มึงไปก่อนเลยได้ป่าว เดี๋ยวกูตามไป
เสียงมันเซ็งอยู่หน่อยๆ บอกเออๆ แล้วก็บ่นเล็กน้อยก่อนวางสาย
ด้วยความเคยชินเพราะปกติอยู่บ้าน เวลาไปเที่ยวผมก็ไปคนละทางกับเพื่อนๆ ไม่ได้ไปพร้อมใครอยู่แล้ว พอนึกเลยได้เลยตื่นเลย โหย
ถ้ากูตามไปไม่มีคนหารค่าแทกซี่นี่จนแน่นอน คิดได้ดังนั้นรีบโทรกลับหาเพื่อนรักทันที โชคดีที่มันยังไม่ออก เลยขอร้องให้มันรออีกแป๊บ (ครึ่งชั่วโมง) แล้วเราก็ออกเดินทางพร้อมกันโดยสวัสดิภาพโดยรถของไอ้แบงค์นั่นแล สบายตังค์สบายตีนจริงๆ
พอไปถึงก็ได้โต๊ะที่จองไว้แหละคับ เกือบหน้าเวทีเลย เพื่อนคนที่จองมันรู้จักคนในร้ายเลยได้ที่ดี แต่มันต้องให้พวกผมมานั่งจองกันเอง เพราะมันเป็นผู้หญิง มันบอกว่ามานั่งจองคนเดียวดูไม่ดี (แต่ดันมีบารมีรู้จักผู้จัดการจองได้ที่ซะวีไอพีเลยนะมึง) พอเริ่มดึกเพื่อนๆผม และโต๊ะอื่นๆอีกมากมาย ก็แน่นขนัด และเริ่มกลายเป็นดั่งปลากระป๋อง ที่เต้นที่เคยกว้างขวางเมื่อยามค่ำก็หดหาย เหลือที่ให้พอยืนหายใจผงาบๆ อนาถจริงหนอกู
“เฮ้ย แม่งตีกันว่ะ” ขณะยืนมึนๆอยู่หน้าร้านตอนร้านใกล้เลิก เพื่อนผมคนหนึ่งก็ตะโกนหน้าตาตื่น แล้วรีบลากผม ให้วิ่งหลบมาที่รถ
“เฮ้ย ไอ้เต้ ยืนเซ่อไรวะ ขึ้นรถเร็ว” เพื่อนรักผมตะโกน ป่าวยืนเซ่อ กูกำลังมึน
พอขึ้นรถมาได้ เห็นกลุ่มข้างหลังกำลังตะลุมบอนกันใหญ่เลยคับ ดีที่ไม่มีอาวุธพวกมีดมาแกว่งไกวให้หวาดเสียวเล่น มีเสียงกรี๊ด กรีดร้อง โวยวาย กันให้วุ่น แล้วพวกที่ตะลุมบอนกันอยู่ก็สลายตัว เมื่อพวกการ์ดเข้ามาช่วยกันไล่และแจ้งตำรวจ เหลือเพียงร่างผู้ชายคนหนึ่งกึ่งนั่งกึ่งนอนอยู่กลางวงล้อมของเพื่อน เลือดเต็มเลย จากมึนๆเมาๆ ผมก็สร่างเลย มองไปมองมา อ้าวหน้าคุ้นๆ เฮ้ยนั่นมันไอ้เซอวันนั้นนี่หว่า
“เฮ้ยๆ” ผมตะโกนตกใจ จนไอ้แบงค์หันมาถาม
“มึงเป็นไรวะ”
“ไอ้นั่น กูเคยเจอวันก่อน เฮ้ย มึงจอดรับพาเค้าไปหาหมอเหอะ ดูท่าอาการหนักว่ะ” สงสัยโดนขวดฟาดหัวมั้งคับ เหมือนจะหัวแตกเลือดเต็มเลย
“เพื่อนมึงเหรอวะ” ไอ้แบงค์ทำท่าจะจอดรถ
“ป่าว แต่เจอกันที่ห้างวันก่อน”
“อ้าว ไม่ใช่เพื่อนแล้วจะรับไมวะ ตายคารถกูซวยอีก” ดูเพื่อนผมสิคร้าบ ช่างมีน้ำใจดีจริงๆ
แล้วผมก็เห็นพวกเพื่อนๆไอ้หมอนั่น อุ้มๆลากๆ มันไปขึ้นรถอีกคันที่จอดอยู่ ก่อนที่ไอ้แบงค์เพื่อนรักผมจะขับออกไปจากร้าน ทิ้งความชุลมุนไว้เบื้องหลังก่อนตำรวจจะมา
คืนนั้นพวกผมก็แยกย้ายกันกลับ ไอ้แบงค์มานอนห้องผม เพิ่งย้ายมาอยู่หอใหม่ๆเลยให้มันมานอนเป็นเพื่อนบางวัน อยู่คนเดียวเลยมันก็ยังแปลกๆคับ มันก็ขี้เกียจขับรถกลับหออยู่แล้ว
“`ตัวเงินตัวทอง`เอ้ย เสียฤกษ์หมด เสือกมาตีกัน” เสียงมันบ่นตอนเดินออกมาจากห้องน้ำ
“รอดมาก็ดีแล้วมึง ยังจะบ่น” ขืนอยู่อีกนิดเดียว ตำรวจมาถึง ซวยแน่ๆ
“เออๆ ไว้ย้ายร้านดีกว่าว่ะ”
“ไม่มีเข็ดนะมึง กูว่าร้าน...ก็น่าไปว่ะ” ไอ้เต้ก็ร่วมผสมโรงด้วยคับ
“รอบหน้ามึงจัดละกัน” ไอ้แบงค์ทำหน้าตาพึงพอใจที่ผมเสนอร้านใหม่
“อ้าว มึงก็จัดดิวะ กูชวน พวกมันไม่ค่อยไปกัน”
“มึงอย่ามาอ้าง มึงจัดมั่ง กูชวนมันคงไปอีกหรอก ห่า พาพวกแม่งไปเจอเรื่อง” ก็จริงของท่านชายคับ
“แล้วมึงว่า ไอ้นั่นจะเป็นไงมั่งวะ” ไอ้หมอนั่นแหละคับ จะเป็นตายร้ายดียังไงบ้างวะเนี่ย
“แล้วมึงไปเสือกไรกะเค้าวะ ตกลงมึงรู้จักแม่งหรอไง” ไอ้แบงค์ทำหน้าสงสัย
“คือกูเคยเจอที่เซนทรัลวันก่อนโน้น หลานแม่งมาวิ่งชนกูแล้วก็มีเรื่องนิดหน่อยๆ แค่นั้นแหละ ไม่ได้รู้จักแต่เพิ่งเจอวันก่อน แล้วพอเห็นวันนี้กูก็เลยบอกมึงไง”
“อ่อ นึกว่ากิ๊กเก่า” มันพูดจบก็ทำหน้าเจ้าเลห์ใส่ผม ไอ้แบงค์มันสงสัยในตัวผมอยู่ จะว่าสงสัยก็ไม่น่าใช่ คือมันรวบรัดให้ผมเป็นเกย์เรียบร้อยแล้วแหละ เพียงแต่ไม่เคยได้ยินจากปากผม มันก็ไม่เคยถามด้วย ผมเลยขี้เกียจตอบ แต่ก็ทำตัวปกตินะ แค่ยังไม่เคยชมผู้ชายให้มันฟังเพราะว่ายังเกรงใจคับ ไม่แน่ใจด้วยว่ามันจะรับได้มั้ย ส่วนมันชายแท้มีแฟนแล้วสวยด้วย...ก็ดีคับ หลงเหลือผู้ชายหล่อๆดีๆไว้ให้ผู้หญิงบ้าง
“กิ๊ก ป๊ะมึงดิ” ชื่อกูยังไม่รู้เลย ห่าหนิ ขี้เกียจเถียงกะมันต่อ เข้าไปอาบน้ำดีกว่า ง่วงจะแย่แล้ว
“ทำหงุดหงิดใส่กูนะมึง อย่าให้กูรู้นะ” เสียงมันตะโกนแซวโวยวายอยู่ต่อสักแป๊บ
พออาบน้ำออกมา ไอ้แบงค์มันก็หลับไปแล้ว เมื่อกี้ยังพูดจ้ออยู่เลยไอ้นี่ ผมกำลังเช็ดผมให้แห้ง เสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้นเลยหยิบแล้วออกไปคุยตรงระเบียง พร้อมกับเอาผ้าขนหนูเช็ดผมติดไปด้วย
“ว่าไง โทรมาดึกเลย มีไรป่าว”
“เออ อยู่ไหนอ่ะเต้ กลับห้องยัง” เสียงไอ้คนปลายสายมันดูจะตื่นเต้นพอควร
“อยู่แล้วดิ มีไรเปล่า”
“พอดีเพื่อนมันโทรมาบอกว่า เค้าตีกันที่...(ชื่อร้านที่พวกผมไปเที่ยวมา) แล้วเต้เพิ่งบอกว่าคืนนี้ไปที่นั่น เลยโทรมาถาม” อ่อ ถึงว่าเสียงตื่นมาเลย ไอ้กระต่ายตื่นตูมเอ้ย
“กลับมาแล้ว ไม่เป็นไรหรอกค้าบ นึกว่าอะไร โทรมาดึกๆ”
“ทำไมหรอค้าบ เดี๋ยวนี้โทรหาดึกๆไม่ได้แล้วหรอ” เสียงไอ้คนปลายสายดูหงอยจนน่าถีบคับ น้ำเสียงแบบนี้กูจับได้หรอกว่ามึงไม่ได้เศร้าจริง
“แล้วจะนอนยัง” ผมตอบไป
“ไล่ก็ไปนอนอ่ะ” ทำหยอดอีกนะค้าบ
“ไปเถอะ เดี่ยวแฟนก็ว่าเอาหรอก”
“เต้ไม่ว่าก็พอแล้ว” หึหึหึ สันดานหยอดไม่เคยเปลี่ยนเลยนะไอ้นี่
“อืมม ไปนอนเถอะ เต้ไม่อยากสร้างความร้าวฉานให้ครอบครัวคนอื่น”
“โหย”
“ฝันดีนะคับ ไปนอนแล้วนะ ผมแห้งแล้วด้วย” พอผมพูดไป เสียงปลายสายก็เงียบไปสักพัก ก่อนจะตอบกลับมา
“ฝันดีคับ เต้...ดูแลตัวเองดีดีนะ”
“ค้าบ”
“คับ”
“เฮ้ย เต้ เย็นนี้มึงว่างป่าว” ไอ้ทอปถามผม มันคือเพื่อนสนิทของผมอีกคนในมหาวิทยาลัยแห่งนี้ ไอ้นี่จะชอบทำหนังมากเป็นพิเศษ มักจะมีโปรเจคใหม่ๆมาเสนอเพื่อนให้ช่วยกันทำแทบทุกอาทิด แต่ได้ทำจริงๆไม่ทุกโปรเจคหรอกคับ ไม่งั้นมีหวังตายแน่ เพราะมันคิดหนังใหม่ได้ทุกเช้า สาย บ่าย ค่ำเลยก็ว่าได้
“ว่าง จะไปถ่ายที่ไหนล่ะมึง” มันทำหน้างงนิดๆว่ารู้ทันได้ไง...มีหรือกูจะไม่รู้
“กูว่าจะไปถ่ายห้องรุ่นพี่กูว่ะ กูบอกเค้าไว้แล้ว นี่ก็บอกไอ้แบงค์ ไอ้ตั้น ไอ้ฟลุค ไว้แล้ว” ไอ้ทอปพูดและเริ่มอธิบายคร่าวๆว่าต้องถ่ายยังไง เป็นฉากอะไร ใครต้องทำอะไรบ้าง
“เออ แล้วห้องพี่เค้าแถวไหนวะ เอารถไอ้แบงค์ไปหรอ” ผมถามเพราะนึกขึ้นได้ รับปากไปยังไม่รู้ที่เลย
ขี้เกียจถ่อไปไกลๆน่ะคับ
“เอารถไอ้แบงค์ไป แล้วเอาเงินกองกลางออกค่าน้ำมัน” ในกลุ่มพวกผมจะมีเงินกองกลางอยู่ เพราะพวกเรา
ทำหนังสั้นหรือพวกโปรเจคงานพวกนี้บ่อยๆ ถ้าไม่มีก็จะต้องมานั่งหารค่าโน่นนี่เวลาไปไหนมาไหน เลยตัดปัญหา
ตั้งกองกลางกันขึ้นมาแล้วเก็บเป็นคราวๆไป ก็เลยจะมีเงินกลุ่มอยู่ มีประโยชน์อีกคือเวลาไปเที่ยวต่างจังหวัดก็ใช้ส่วนนี้แหละ ทุกคนก็จะไม่อยากพลาด
“ไกลป่ะมึง กูจะกลับมาทำงานต่อด้วย”
“ไหนบอกว่างวะ ไม่ไปก็ได้มึง” แม่งพูดงี้ ไม่ไปได้ไงวะ ไปกันเกือบทั้งกลุ่ม
“ไปไป กูก็ถามดู แล้วตกลงไปไหนมึงยังไม่บอกเลย”
“เอ่อ ห้องพี่เค้าเหรอ แถวๆลาดกระบังว่ะ”
“โหย ไปทำ`ตัวเงินตัวทอง`ไร มึงไม่มีห้องคนอื่นใกล้ๆแล้วหรอไง” ผมโวยวายทันที
มหาลัยผมไปลาดกระบังนี่ไม่ใช่ใกล้เลยนะคับ
“ก็พอดีกูจะให้พี่เค้าเล่นด้วยแล้วกูก็อยากได้ฉากทางรถไฟแถวนั้น พี่เค้าหล่อนะมึง อย่าบ่นๆ”
อ้าว ตกลงมันจะไปถ่ายหนังสั้นหรือหนังสดวะเนี่ย
ปล. ในกลุ่มผมที่มหาลัยนี่ จะมีชายแท้คือไอ้แบงค์ ไอ้ฟลุค ไอ้ฝุ่น ที่เป็นชายแท้คับ ส่วนไอ้ทอปนี่เป็นเกย์  ไอ้ตั้น มันก็ยืดอกยอมรับเต็มปากว่าเป็นไบ ส่วนผม เพื่อนๆลงประนามให้ว่าเกย์แอบแมน (ไม่ได้แอบนะเฟ้ย) ส่วนเพื่อนๆที่เหลือเป็นผู้หญิง ไว้แนะนำทีหลังนะคับ ค่อยๆจำจะได้ไม่ลืมเนอะ
“เออๆ แม่ง พวกมันรู้ยังเนี่ย ไม่มีใครด่ามึงเลยหรอวะ” ใช่คับ ผมว่าไอ้พวกนั้นต้องโวยเหมือนผมแหละ ไปตั้งไกล พรุ่งนี้ก็ใช่ว่าวันหยุด
“รู้แล้ว แต่มันยอมไปกัน อย่าบ่นมากน่ะมึง ไปเจอพี่เค้าแล้วอย่าหลุดกรี๊ดแล้วกัน อุตส่าห์แอ๊บแมนมาตั้งนาน” มันพูดแล้วก็ขำ แอบกัดกูอีก เพื่อนชั่ว
“ใครแอบวะ แมนอยู่แล้วเว้ย” เหอะๆ ผมเคยไปเล่าเรื่องเวลาอยู่มหาลัยให้เพื่อนม.ปลายฟัง พวกมันก็บอกว่าให้ผมควงหนุ่มโชว์เพื่อนเลย จะได้ไม่ต้องโดนว่าโดนถามอีก เอาให้กระจ่างไปเลย 555 แต่ว่ายังไม่มีให้ควงคับ นั่นแหละปัญหา (ล้อเล่นนะค้าบ)
“ไอ้แมน แมนสุดๆ อย่าให้กูจับได้นะมึง โดนกูจับทำเมียแน่” ไอ้เชี่ยทอปไม่พูดป่าว เสือกมากระซิบข้างหูผมด้วย แต่ก็รู้แหละคับ ว่ามันพูดเล่น เพราะพวกผมเคยเมาไปนอนกองรวมกันบ่อยๆ ก็ไม่มีใครโดนกระทำชำเราอะไร
ผมเลือกแล้วก่อนจะคบเพื่อน ผมว่าเพื่อนผมนี่ไม่มีแย่คับ ผ่านมาตรฐาน แต่แฟนนั่นอีกเรื่อง...วะฮ่าฮ่าา
ราวๆสี่โมงเย็น พวกผมก็ได้ฤกษ์เดินทาง ใช้ระยะเวลาชั่วโมงกว่าๆก็ถึงคับ ให้ความรู้สึกเหมือนนั่งรถออกต่างจังหวัดอย่างไงไม่รู้
พอใกล้ถึงผมเลยลองโทรหาเพื่อนสนิทสมัยม.ปลายที่มันมาเรียนที่นี่ดู
“แนท ว่างอยู่ป่ะมึง” ผมถามมันเมื่อมันรับสาย
“ว่าง มีไรวะ ชวนแดกเหล้าเหรอ” เหอะๆ เห็นกูเป็นคนอย่างไรเนี่ยะ
“ป่าว ให้ทายตอนนี้กูอยู่ไหน”
“อยู่ไหนก็เรื่องของมึง มีไรว่ามาเร็ว”เพื่อนกูหนอพูดแบบไม่สนใจใยดีกันเลย ชิ งอน
“เออ กูอยู่แถวลาดกระบังเนี่ยะ มาถ่ายหนัง”
“เฮ้ยจริงดิ แล้วมึงอยู่อีกนานป่าว” เสียงมันเริ่มดีใจที่จะได้เพื่อนกินเหล้า
“ไม่รู้ว่ะ ก็คงอีกหลายชั่วโมงอยู่”
“เออ แถวไหนวะเดี๋ยวแวะไปหา”
“แถวที่มึงเคยหากูมาร้องเกะ กินส้มตำอ่ะ” จำชื่อไม่ได้เคยมาครั้งเดียวเองตอนมาช่วยมันขนของย้ายเข้าหอ
“อ๋อ เกกีเหรอวะ เออ เดี๋ยวถึงแล้วโทรหา”

imanaji

ขอบคุณมากๆครับ

konglove

ชอบมากคับน่าติดตาม

kengee

ขอบคุนนะคับ ^^

orrick

ขอบคุนนะคับ ^^

pongsakron01

ขอบคุณครับ

aRmkung

ขอบคุณ๕รับ

imseng

ขอบคุณนะคับ

pkclub2146

ขอบคุนนะคับ ^_______^

peemakung

ขอบคุณครับ

1712

ขอบคุณครับ

Nekikung112

ขอบคุนนะคับ

x_man19

ขอบคุณมากมาย

gearsoccer

ขอบคุณครับ

Stone316

ขอบคุณมากคร้าบ

Klong

ขอบคุนครับ

kangaza

ขอขอบคุงมากมากคับ

snowprince1994

ขอบคุณมากคับ

KillTi

สุดยอดเลยอ่ะคร๊าฟ