รักงอมแงม @ 3

tanya

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
ความเดิมตอนที่แล้ว
“เออๆ ห่าหนิ ชอบปิดบังเพื่อนมึงก็บอกมา เดี๋ยวพวกกูจะได้ช่วยหาแฟนให้” ไอ้ฟลุคเมาแหงๆ
“ถ้าท่านฟลุคจะช่วย ก็ช่วยถือโซดา 6 ขวดนี่เถอะครับ”ผมว่ามันไปแล้วยื่นถุงโซดาที่รับจากป้ามาให้มัน
มันก็รับไปแต่โดยดี ดีมากมึง สุภาพบุรุษ
“ไปๆ มึงจะแดกไรอีกป่ะ” ผมถามมันในมือก็ซื้อพวกขนมกินเล่นมาเยอะเหมือนกัน
“ไม่แล้วว่ะ” มันเดินโงนเงน นำหน้าผมกลับขึ้นตึกไป ผมก็เดินตาม คิดตาม...ถ้าบอกตรงๆ พวกมึงคงรับได้ ใช่ป่ะวะ แมร่ง
พอลิฟต์เปิดก็ได้ยินเสียงประตู ปัง! ผมคิดในใจ คงไม่ใช่ใครที่ไหน ไอ้หมอนั่นแน่ๆ น้องชายพี่เกี๊ยง
“เกียร์ อย่ามาปิดประตูใส่พีชแบบนี้นะ” ผมได้ยินเสียงผู้หญิงคนหนึ่งตะโกนโวยวายอยู่ทางเดิน ไอ้ฟลุคหันมามองหน้าผมแบบงงๆ ว่าเกิดอะไรขึ้น
“ถ้าไม่ชอบคน`ตัวเงินตัวทอง`ๆ ก็ไปคบกับไอ้นั่นสิ” เสียงไอ้หมอนั่นนี่หว่า ผมกับไอ้ฟลุค ทำได้เพียงเดินตัวลีบๆ เพื่อที่จะกลับเข้าห้อง
ไอ้ตี๋เซอเหลือบตามองผมกับไอ้ฟลุคแว๊บนึง ไม่พูดอะไร สถานการณ์ตรึงเครียด ผมจึงแง้มประตูช้าๆ เบาๆ แล้วเดินเข้าห้องไปกับไอ้ฟลุค พอเข้าไป ในห้องก็เงียบกันหมดเลยคับ
“ใครวะ” ไอ้แบงค์ถามเบาๆ
“อะไร” ผมก็งงๆ สงสัว่ามันหมายถึงอะไร
“ก็ เสียงห้องข้างๆเนี่ย ทะเลาะไรกันไม่รู้มึง ดังสักพักและ” ไอ้ตั้นพูดเบาๆ
“เรื่องของเค้า พวกมึงหนิอยากรู้เรื่องชาวบ้านจริง” ผมว่าพวกมันไป ที่กำลังตั้งอกตั้งใจฟังเสียงผัวเมียทะเลาะกัน
ผัวะ...!
เสียงฝ่ามือกระทบใบหน้าหรือแขน อะไรทำนองนั้น แต่ดังเหมือนกันแหละคับ พวกผมได้แต่มองตากันปริบๆ แล้วเสียงของบางอย่างถูกเขวี้ยงก็ดังตามมาอีกนิดหน่อย ก่อนจะเงียบเสียงไป พร้อมเสียงประตู ปัง!
“อ่ะ เล่นต่อๆ โซดาก็มาแล้ว” ไอ้แบงค์ทำลายความสงบขึ้น
“ไอ้ฟลุค ไอ้เต้มาเร็วๆ ไอ้ตั้นมันจะได้กลับไปเล่นเนทต่อ” ไอ้ฝุ่นพูดต่อ
“นี่โซดา จะเปิดเลยกี่ขวด” ไอ้ฟลุคถาม
“สองๆ” ไอ้แบงค์หันมาบอก ก่อนจะหันไปชงแก้วตัวเองที่หมดไปแล้ว
“ไอ้เต้มึงจะเล่นตานี้เลยป่าว หรือรอตาหน้าจะได้ไม่แจกให้” ไอ้ทอปเจ้ามือตะโกนถาม
“แจกเลยๆ” ผมเอาของที่ซื้อจัดแจงเก็บเข้าที่แล้วมานั่งเล่นต่อกับพวกมัน
หลังจากวันนั้นเกือบสัปดาห์ ขณะกลับมาจากเรียนหนังสือ ก็เห็นพี่เกี๊ยงกับไอ้น้องเขาที่อยู่ข้างห้องผมมันกำลังขนของพวกกระเป๋า
กองหนังสือ กล่องลัง และของใช้ในห้องบางอย่างขึ้นรถหกล้อที่จอดรออยู่หน้าตึก
“อ้าวไงเต้” เสียงพี่เกี๊ยงทักผม ขณะที่ผมกำลังจะเดินขึ้นตึก
“หวัดดีคับพี่ ขนของไปไหนกันคับเนี่ยะ” ผมทักไปตามมารยาท เห็นไอ้หมอนั่นมองผมแล้วยิ้มให้บางๆ
“ไอ้เกียร์มันจะย้ายกลับไปอยู่บ้านน่ะ เออ นี่รู้จักกันยัง วันนั้นที่พี่ฝากของมันมาคืนให้ ลืมถามว่ามันเลยว่าได้ให้เราหรือยัง”
“อ๋อ ได้แล้วพี่ ขอบคุณมากคับ มีไรให้ผมช่วยขนบอกนะพี่” ผมพูดโดยลืมไปเลยว่า กูตัวเล็กกว่าเขาทั้งสองเพียงใด
“เออ ตัวเล็กแค่นี้ อย่าเลยมึง ฮ่าๆ” พี่เกี๊ยงแกพูดแล้วหัวเราะชอบใจ
“เออ เกียร์นี่เต้เพื่อนไอ้เจ้าทอป” คุยตั้งนานพี่เพิ่งแนะนำอ่านะ
“ดี ดี” ไอ้หมอนั่นมันทักผม
“ดีคับ” ผมทักไปตามมารยาท หมั่นไส้คับ มันทักผมไม่มองหน้าเลย
“เดี๋ยวเกียร์ไปเอาของข้างบนนะเฮีย” ไอ้หมอนั่นพูดแล้วเดินกลับขึ้นตึกไปผมเลยลาพี่เกี๊ยงเขา แล้วเดินขึ้นตึกไปเช่นกัน
ไอ้ตี๋เซอร์ก็ขึ้นลิฟต์มาด้วยกัน
“ยังไม่ทันได้กินเหล้าด้วยกันเลยว่ะ ย้ายห้องซะและ”
ไอ้ตี๋มันพูดขึ้นระหว่างยืนอยู่ในลิฟต์ คงเพื่อทำลายบรรยากาศเงียบๆอึดอัดๆแหละคับ
“ว่างๆก็มานั่งกินที่ห้องก็ได้ ไอ้ทอปมันก็มาบ่อย” ผมตอบไป
“เหรอ ไว้จะมาเยี่ยม” มันพูดยิ้มๆ ก่อนที่ลิฟต์จะเปิดแล้วเดินนำหน้าผมไป
“แล้วนี่ย้ายกลับไปอยู่บ้านไม่ไกลหรอ” ผมถามขณะเดินมาจะถึงห้อง
“ก็...ถ้ามีโอกาสอาจจะย้ายกลับมา” ผมแอบเห็นแววตาเศร้าๆ เหม่อมองเข้าไปในห้อง 2046 แห่งนั้น
“สู้ สู้คับ” ไม่แน่ใจว่าทำไมผมถึงพูดคำนั้นออกไป ผมยิ้มให้เขาเล็กน้อย ก่อนจะเดินกลับเข้ามาให้ห้องตัวเอง ยืนพิงประตูแล้วยิ้มออกมาแบบไม่รู้ตัว...เป็นไรของมึงวะไอ้เต้ เหอะๆ แล้วผมก็มานั่งเล่นเอ็มคุยกะเพื่อนๆทั้งหลาย
ก๊อกๆ
เสียงเคาะประตูดังขึ้น
“อ้าว” ผมเปิดออกไปก็งงๆ เจอนายนั่นยืนอยู่หน้าห้อง
“นายเล่นกีตาร์เป็นป่ะ”
“ไม่เป็น” ถามอะไรกูวะ มาแปลก
“ฝากนี่ไว้หน่อยได้ป่ะ” ว่าแล้วไอ้ตี๋เซอร์นั่นก็ยื่นกีตาร์ในมือที่ถืออยู่ส่งให้ผม ผมก็รับมาแบบเอ๋อๆ
“ฝากไว้ไมอ่ะ”
“พอดีรถที่ขนมันเต็มอ่ะ ไม่อยากเอาไปเดี๋ยวพัง ไว้มาเอาทีหลังแล้วกัน ดูแลมันดีๆนะเว้ย ขอบคุณล่วงหน้า”
“ถ้าทำพังก็ซวยดิเนี่ยะ” แม่ง หาภาระให้กรูอีกนะ เซ็งคับเซ็ง
“เอาน่า แล้ว...เอ่อ” ไอ้เซอร์ทำตะกุกตะกักเหมือนจะพูดอะไรสักอย่าง
“รักสัตว์ป่ะวะ” ถามไรกูแปลกๆอีกละ
“ไม่” ผมตอบไปจากใจจริง
“งั้น ฝากนี่หน่อยดิ เอาไปไม่ได้เหมือนกันอ่ะ”
แล้วเขาก็หายเข้าไปในห้องสักพักก่อนจะออกมาพร้อมกับแฮมสเตอร์สีขาวตัวเล็กๆหนึ่งตัวในกรงสีฟ้า พร้อมกล่องอาหารและอุปกรณ์ไรไม่รู้
“เฮ้ย” ผมตกใจเล็กน้อย ไรวะใครจะคาดคิดว่าแม่งจะกล้าฝากหนูไว้ให้ผมเลี้ยง
“นะนะ เนี่ยะคู่มันก็ตายไปแล้ว เหลือตัวเดียว เหงาแย่เลยเนาะลูกพ่อ” ไอ้ตี๋เซอร์ทำหน้าตาน่ารัก อ้อนไอ้หนูบ้าที่กำลังจะมาอยู่ในอุ้งมือมาร วะฮ่าฮ่าา
“ตายไม่รู้นะ” ผมบอกกันไว้ก่อน เพราะผมก็ไม่เคยเลี้ยงมันซะด้วยสิ หนูบ้าเนี่ยะ อีกอย่างผมเองก็ค่อนข้างจะกลัวหนูสักเล็กน้อย อิอิ
“เชื่อว่าอย่างนายคงดูแลมันได้ มันชื่อแมคนะ” เหอะๆ หน้าอย่างกูดูรักสัตว์อะไรปานนั้น
“อืมๆ จะฝากไรอีกป่ะ” ผมรับๆมาเพราะยังไงก็คงปฏิเสธไม่ได้ ไม่งั้นไอ้หนูนี่อาจจะได้ไปนอนข้างทาง
“ไม่มีแล้วล่ะ ขอบใจมากนะเว้ย แล้วเดี๋ยวว่างๆจะมารับคืน” เหอะๆให้เวลาสองอาทิตย์นะเมิงไม่งั้นกูปล่อยป่าแถวมหา’ลัยแน่ ผมคิดในใจ ชั่วไปหน่อยมั้ยเนี่ยเรา
“อย่านานนะ รับประกันไม่ถึงปี แล้ว...จะไปละเหรอ” ความรู้สึกคล้ายเวลาเพื่อนบ้านย้ายบ้านอ่ะคับ ขาดๆหายๆนิดๆ
“คร้าบ ไปนะ” แล้วผมก็พยักหน้าให้ แล้วปิดประตูห้องกลับเข้ามา เฮ้อ ทั้งตึกนี่ก็มีคนรู้จักแค่คนเดียว จะว่าไปเพิ่งจะคุยกันเยอะๆก็วันนี้แหละนะ แม่งก็ย้ายออกไปซะแล้ว เศร้าเว้ย
“แล้วจะเลี้ยงไหวหรอ ไปรับปากส่งเดช” เสียงไอ้คนปลายสายพูดกับผม เมื่อผมเล่าให้มันฟังถึงเรื่องที่ผมเปิดสถานรับเลี้ยงหนูกำพร้าจำเป็น
“ก็ลองถามๆวิธีเลี้ยงจากเพื่อนที่มันเลี้ยงๆดูอ่ะ ทำไงได้ล่ะ” แม่งมัดมือชกขนาดนั้น
“น้องหนูผู้น่าสงสาร” ไอ้เสียงคนปลายสายกวนประสาทผม (อีกแล้ว)
“เออๆ พูดมากน่ะ ไม่ตายง่ายๆหรอก”
“แล้วทำไมมันถึงฝากเต้ไว้วะ เพื่อนมันไม่มีหรือไง” ไอ้คนปลายสายทำเสียงหงุดหงิดเล็กๆ
“ก็ จะรู้มั้ยวะเนี่ย” นั่นสิ...ผมคิด
“หรือมันแอบชอบเต้วะ” เหอะๆสมองเมิง ชอบคิดว่าชาวบ้านเค้าจะเหมือนตัวเอง
“จะบ้าหรอ วันนั้นยังทะเลาะกับแฟนผู้หญิงอยู่เลย อย่าคิดว่าคนอื่นจะเหมือนตัวเอง” ผมด่ามันไป
“อ้าว สมัยนี้ความรักมันไม่มีเพศแล้วเต้ ไม่รู้เหรอ” สงสัยเมิงอ่านเซ็งเป็ดมากไปแล้ว ผมคิดในใจขำไอ้คนปลายสาย
“เพ้อเจ้อ เดี๋ยวไปล้างกรงมันก่อนนะ ไม่อยากให้ห้องเหม็น”
“เฮ้ย ล้างทุกวันตายพอดี เค้าให้ล้างอาทิตย์ละสองสามครั้งไม่ใช่เหรอ” รู้ดีกว่าคน (เพิ่ง) เลี้ยงได้ไงวะ
“ก็มันจะได้สะอาดๆ” อิอิ ไม่รู้หนิ เลี้ยงมาสามวัน ผมล้างกรงทุกวันเลย
“เดี๋ยวก็เหมือนศรีธนญชัยหรอกที่อาบน้ำให้น้องจนตายเลย” นั่นว่าตูอีก ชิชิ ปากมอม
“เออ ไม่ตายหรอก สั่งมันแล้วห้ามตาย” หงุดหงิดและ คอยดูเถอะจะเลี้ยงให้อ้วนเลย
“เหอะๆ กูว่าสมควรที่ไอ้นั่นมันจะเลิกกับแฟน แค่หาคนฝากหนูมันยังฝากผิดคนเลย” ไอ้บ้าเอ้ย
“พูดมากว่ะ แค่นี้นะ” วางสายก่อนดีกว่า รมเสีย
“เออๆ แล้วจะโทรมาถามอาการนะ” เสียงไอ้คนปลายสายหัวเราะชอบใจ ที่ทำให้ผมอารมเสียได้ ชิ
ว่าแล้วผมก็เลยไม่กล้าล้างกรงอีกวันนี้ กลัวมันตายเหมือนกันคับ ไปออนเอ็มต่อดีกว่า ไม่มีเรียนแล้วด้วยบ่ายนี้ เย็นๆพวกไอ้แบงค์บอกจะเข้ามาแล้วจะลากไปกินข้าว ก็ดีคับ แต่ช่วงนี้ไปค้างไหนไม่ได้ กลัวไอ้แมคตายแหงแก๋
“ทอป มึงได้คุยกับพี่เกี๊ยงบ้างป่ะวะ” ผมถามมัน ช่วงกินข้าวก่อนเรียนต่อตอนบ่าย
“ไม่ว่ะ ทำไมวะ ติดใจพี่เขาล่ะสิ กูบอกแล้ว” ไอ้ทอป ไม่ใช่แล้ว...
“ป่าวเว้ย กูจะถามว่ามึงมีเบอร์น้องชายเขามั้ย” ได้ยินดังนั้นไอ้ทอปก็ทำตาโตเชียวคับ พร้อมกับไอ้แบงค์และ
ไอ้ฟลุคที่นั่งอยู่ก็ยื่นหน้าเข้ามาให้ความสนใจ
“อ่ะๆ ไม่ชอบพี่เพราะว่าจะเอาน้องนี่เอง ฮ่าๆ” เออ เอาเข้าไปไอ้พวกนี้
“ห่า ไม่ใช่อย่างที่พวกมึงจิ้นกันอยู่และ เค้าฝากกีตาร์กะหนูไว้ ที่พวกมึงเห็นอ่ะ แล้วนี่สองอาทิตย์แล้วยังไม่เห็นติดต่อกลับมาเลยว่าจะมาขนไปเมื่อไหร่ แม่ง รกห้องกู”
“แหม กูเห็นรีบกลับไปให้อาหารไอ้แมคทุกวัน ไปหาทีไรก็ลูบๆคลำๆไอ้หนูผีนั่นอยู่ได้ ปากแข็งแล้วมึง”
ไอ้แบงค์คับ...แมร่ง แทนที่จะช่วยเพื่อน ตกลงจะให้กูชอบไอ้นั่นหรือไงวะ
“พวกมึงหนิ ห่าเอ้ย ไอ้ทอป ฝากมึงบอกพี่เกี๊ยงเรื่องนี้ด้วยแล้วกัน” ผมหงุดหงิดพวกมัน เลยลุกเดินออกมาก่อน หวังว่าจะไปห้องเรียนเลย แซวกูกันอยู่ได้
ในห้องเรียนช่วงบ่าย
“เฮ้ย มึงว่างานนี้พี่หรือน้องวะ” เสียงไอ้แบงค์จอมกวน`สวย`
“กูว่าพี่เกี๊ยงดูหรูไปว่ะ ไม่ผ่าน” เสียงไอ้คุณตั้นนักวิเคราะห์
“กูว่าไอ้คนน้องมีเสน่ห์ดี หล่อ เท่ห์ เซอร์ๆ แถมดูกวนๆ ขี้เล่นดีนะมึง กูล่ะอยากได้ แต่คนพี่ก็ดูดีนะมึง
สรุปน้องทอปขอสอง”ไอ้ทอปคร้าบ เรียนอยู่...เกรงใจกรูและอาจารย์หน่อย
“เฮ้ย มึงหนิแม่งพูด...บรื๋ยส์” ไอ้ฝุ่นทำหน้ารับไม่ได้ กับคำวิจารณ์ผู้ชายของเพื่อน
“กูว่า ถามเจ้าตัวแม่งเลยดีกว่าว่ะว่าจะเอาใครหรือให้ใครเอา ฮ่าๆ” ผมหันไปตามเสียงไอ้ฟลุคที่พูดกวนแล้ว ยิ้มมาทางผม กำลังจะอ้าปากด่ามันเพราะๆ สักที
“กลุ่มนั้นน่ะ ถ้าพวกเธอไม่เรียน จะออกไปก่อนก็ได้นะ ยินดีเชคเวลาเรียนให้เต็มคาบ” เสียงอาจารผู้หญิงหน้าห้องพูดออกไมค์แล้วมองจ้องมา คงทนไม่ได้แล้วกับเสียงคุยพวกมันที่ดังขึ้นๆพวกมันคงลืมตัวคิดว่าอยู่ในร้านเหล้ามั้ง
“เงียบได้ยัง” ผมหันไปถามพวกไอ้คุณเพื่อนตัวดีทั้งหลาย สมน้ำหน้า
“คร้าบ” ไอ้แบงค์ทำท่าก้มหัวให้ผมกวนๆก่อนพวกมันจะหันกลับไปตั้งใจเรียนกันต่อ เป็นอันว่าพักยกแต่พวกมันก็ยังคงหาช่วงว่างสนทนาเรื่องผมกันตลอดจนเลิกเรียน
แมร่ง งอน งอน งอน กลับห้องกินข้าวคนเดียวดีกว่า กลับมาซื้อข้าวขึ้นมากินก็มานั่งจ้องไอ้หนูบ้า
“ไง ไอ้แมค เมื่อไหร่คุณพ่อมึงจะมารับตัวกลับไปเนี่ย” ไอ้แมควิ่งไปๆมาๆในกรงแทนคำตอบ

imanaji

ขอบคุณมากๆครับ

kengee

ขอบคุนนะคับ ^^

orrick

ขอบคุนนะคับ ^^

pongsakron01

ขอบคุณครับ

manza555

สนุกมากเลย

aRmkung

ขอบคุณครับ

imseng

ขอบคุณนะคับ

pkclub2146

ขอบคุนนะคับ ^_______^

peemakung

ขอบคุณครับ

1712

ขอบคุณครับ

Nekikung112

ฝานดีนะคับ

x_man19

ขอบคุนนะคับ ^^

gearsoccer

ขอบคุณมากครับ

Klong

ขอบคุนครับ

kangaza

ท่าจะรักจริงหวังแต่งละมั้ง สาม

snowprince1994

ขอบคุณมากคับ

KillTi

สุดยอดเลยอ่ะคร๊าฟ

waahk01234

ขอบคุณครับผม